Zakelijke blijheid bij ijsspektakel Bureauop °Eanisati!
Awel, ik zie dat u van mijn kaliber bent
Andries Kasper rijdt met besten mee
Giel van Westen: een stralende organisator
Kritiek Toeristisch
Belg Vercamst
knap negende
Marathon Hoek
Schaatsen met de geur
van Brusselse wafels
füF QW OW M René Hoonhorst vereniging als een ijsclub'.
van onze verslaggever
Frjts Bakker
Sim SLUIS - De 63-jarige Giel van
ffesten gaat een jubileumjaar
tegemoet als voorzitter van de
ijsclub 't Zwin in Sluis. Het zou
onopgemerkt zijn gebleven, wa-
)ekr ie het niet dat er dit jaar einde-
weer eens een Zwinsteden-
n tocht van Sluis naar Brugge kon
tivsiforden geschaatst. Dinsdag
middag was de kleine wedstrijd,
psteren de tot klassieker verhe
ven Zwinstedentocht, met een
vijftal coryfeeën uit het
marthonschaaten.
Ja-C' pZe hebben er een boeiende
wedstrijd van gemaakt", zei de
stralende organisator na afloop
tijdens de huldiging in Het Bel
fort van Sluis, waar burgemees
ter Kees van Liere hoog opgaf
over „het ijsspektakel waarin
nR° Hollandse zakelijkheid en Bel
gische levensblijheid hand in
land gaan". Maar wat zal Giel
van Westen - bezig aan zijn 24e
jaar als voorzitter - opgelucht
zijn geweest.
waVoor de start was er een storm
van kritiek over de organisatie
geraasd. De rijders van de toer
tocht spraken in de afgelopen
w m schande over de slechte
gesteldheid van het ijs. Ze ver
weten de ijsclub laksheid in de
voorbereiding op de Zwinste
dentocht, die onder de meest
barre omstandigheden moest
Worden gereden. Het zou - zo
werd verwacht - toprijders er
van weerhouden om naar Sluis
te komen.
Giel van Westen weerlegde gis
termiddag alle kritiek. Hij kon
niet ontkennen dat het traject
Damse Vaart in een belab
berde staat was, maar wees op
inzet van zijn ijsclub. „We
hebben er met man en macht
aan gewerkt om het zo goed mo-
elijk te krijgen." En good-old
opie Smoorenburg, de ijsmees
ter bood vooraf aan de rijders
zelfs zijn verontschuldiging
/Kc< aan. „Wij kunnen er ook niets
'en jan doen dat de bovenlaag van
de vloer vol scheuren ligt.
g'J Concessie
i,r0 Het Sluisse ijscomité deed gis-
lermorgen concessies naar de
testig vertrekkers toe. Giel van
Westen kondigde kort voor de
'Da- start aan dat de wedstrijd werd
iagekort van 102 naar 68 kilo
meter. Hij deed dat op verzoek
Alain Vercamst.
van de ploegleiders van de top
rijders. Zij vonden het onver
antwoord om op dit ijs honderd
kilometer te ploeteren. De orga
nisator voldeed maar wat graag
aan het verzoek, omdat gemoe
delijkheid nog altijd voorop
staat in Sluis.
Giel van Westen is zelf het toon
beeld van die gemoedelijkheid.
Hij vertelt: ..Ik ben niet alleen
voorzitter van deze organisatie,
maar ook van de voetbalclub in
Sluis. Dat gaat aardig samen,
want als er ijs ligt, wordt er niet
gevoetbald. Ik geef toe: wij moe
ten op het organisatorische vlak
improviseren. Ik ben voorzitter
en tegelijk secretaris, Jan Gra-
hame beheert de centen, Jopie
Smoorenburg is ijsmeester en
verder zijn we bijna in alles af
hankelijk van vrijwilligers.
Het gebrek aan routine - als er
weer eens een Zwinstedentocht
wordt verreden - breekt de or
ganisatoren op. Giel van Westen
kon de tv-ploegen en de vele
(vooral Belgische) verslagge
vers gistermorgen geen profes
sioneel ingericht perscentrum
aanbieden. „Maar", zei de orga
nisator gelaten, „ze mogen niet
vergeten dat wij ze niet uitgeno
digd hebben. Ze komen zelf
graag, dan moeten ze ook maar
improviseren met wat ze krij
gen."
Startgelden
En eigenlijk heeft Giel van Wes
ten ook best recht van spreken.
De Zwinstedentocht werd tien
jaar geleden voor het eerst geor
ganiseerd en kon tot gisteren
niet meer worden verreden.
„Wij hebben onze tekortkomin
gen, maar we missen de routine
van een jaarlijkse organisatie",
geeft Van Westen toe. Toch - en
ondanks die tekortkomingen -
kreeg ook deze tweede Zwinste
dentocht weer een bezetting van
allure.
Giel van Westen en zijn organi
satie hadden er een aardige
financiële inspanning voor
moeten doen. Zo kostte de drie
mans-ploeg van Henk Ange-
nent (met Jan Eise Kromkamp
en Jan Baars) een kleine tien
duizend gulden aan startgeld.
Voor het totale deelnemersgeld
was zo'n vijftienduizend gulden
betaald. De winnaar van de
tocht mocht vijftienhonderd
gulden ophalen.
Andries Kasper (derde van rechts) vindt na een kruippartij onder de brug bij Hoeke weer aansluiting bij de kopgroep, die wordt aan
gevoerd door Yep Kramer. foto Peter Nicolai
van onze verslaggever
Richard Thannhauser
SLUIS - Bijna elf jaar geleden boekte hij
de mooiste overwinning uit zijn loopbaan.
Andries Kasper, halverwege de jaren
tachtig een prijspakker op de kunstijsba
nen, won in Sluis de eerste Zwinsteden
tocht. Het was de enige wedstrijd op na
tuurijs die de Arnhemmer ooit won.
Op uitnodiging van de organiserende ijs
club 't Zwin had Kasper zich de laatste
dagen bezig gehouden met het vastleggen
van A-rijders. Het spreekt voor zich, dat
hij ook zelf de ijzers onder bond. Op zich
een wondei-, want twee jaar geleden had
de 43-jarige schaatser afscheid genomen
van het A-peloton. Kasper, ooit een talent
op de korte- en langebaan, vond het na 25
jaar topsport genoeg. Vrouw en dochter
vroegen en kregen aandacht.
„Het was mooi geweest", zei Kasper, die
na zijn abrupte afscheid fysieke proble
men kreeg. „Misschien was het niet goed
om ineens te stoppen, maar ik had niet
veel trek om nog een tijdje af te bouwen bij
de B-rijders." De vorstperiode, die in de
laatste week van december serieus begon,
maakte hem weer enthousiast. „Ik heb een
licentie aangevraagd en ben weer gaan
rijden. Mijn vrouw stond er ietwat scep
tisch tegenover, maar is sinds de Elfste
dentocht van zaterdag enthousiast ge
worden. Zo'n happening had ze nog nooit
meegemaakt." In 1986 verraste hij zich
zelf door op de Damse Vaart de overwin
ning te pakken. „Er was een sterke kop
groep, met jongens van wie ik normaal
zelden win op natuurijs. Op de kunstijs
banen kon ik ze wel aan. Ik was in de
kracht van mijn leven. Ik won in één sei
zoen zes wedstrijden op kunstijsbanen en
werd tweede in het KNSB-klassement."
De tweede Zwinstedentocht wilde hij dan
ook niet laten schieten. En dat het ijs in
Vlaanderen hem ligt, bleek ook gisteren.
Hij zat vanaf de start voorin, bleef tot het
bittere eind in de kopgroep, maar kon in
de finale geen hoofdrol spelen. Hij finishte
als zevende, maar was toch tevreden. „Het
ging lekker, maar ik miste de kracht om
echt mee te spelenLogisch als je er zo la ng
hebt uitgelegen. Schaatsen verleer je niet,
maar ik kom basisconditie tekort
van onze sportredactie
SLUIS - Van nobody tot beken
de Belg. Alain Vercamst moet er
nog even aan wennen. Een dag
na zijn zege in Sluis-Brugge-
Sluis gunnen Belgische journa
listen hem nauwelijks een se
conde rust. Ook zijn vrouw
Nancy moet vele vragen beant
woorden. Ze doet het, alsof ze
niet anders gewend is.
30-jarige marathonschaat
ser uit Oeselgem is iedereen ter-
wille maar scheidt slechts be
scheiden teksten af. „In de
Zwinstedentocht hoef je niet
veel van me te verwachten. Ik
voel Sluis-Brugge-Sluis be
koorlijk in de benen."
En over de belangstelling. „Ik
laat het een beetje over me heen
komen. Natuurlijk is het leuk.
Een stukje erkenning. Ik hoop
dat het schaatsen in België door
deze aandacht van de media
wint aan populariteit. Mis
schien dat er bij ons dan eens
een 400-meter kunstijsbaan
komt. Hoeven de Belgen niet al
tijd naar Nederland te gaan. Nu
tijn we vooral op Eindhoven
aangewezen."
Nancy Vercamst beent tijdens
de wedstrijd nerveus op het ijs
dij de finish. Zit Alain nog
steeds in de kopgroep? Mooi,
vindt u ook niet?" Alain Ver
camst houdt stand tot een kilo
meter of zes voor de finish. De
serieuze kluunpartij is
dem te machtig. „Daar ben ik
gevallen. Was ik overeind geble
ven, was ik misschien tot de
streep in de kopgroep gebleven.
Na het klunen kwam ik nog even
terug, maar toen werd er ineens
so hard gereden, dat ik opnieuw
Hoest lossen. Maar met mijn
ui klassering (negende) ben ik zeer
vontent."
PZC-verslaggever rijdt Zwinstedentocht als toerrijder
van onze verslaggever
Peter van den Belt
SLUIS - Is de Zwinsteden
tocht, de Zwinstedentocht nog
wel als hij met een ronde is in
gekort? Is er sprake van een
Elfstedentocht wanneer maar
tien of negen plaatsen worden
aangedaan? Dat vraag ik me af
als ik het ijs op stap voor de
tocht die voor aanvang al is
omgedoopt tot de Parijs-Rou-
baix van de schaatswereld.
Geen drie, maar twee keer van
Sluis naar Brugge en van
Brugge naar Sluis (68 km). Op
ijs dat veel weg heeft van grof
schuurpapier.
Starten vanuit 'de kooi' bij een
temperatuur van zes graden
onder nul. Een beetje onzinnig
dringen veel schaatsers bij het
hek dat zo open zal gaan. Ik
heb me toch voor een toertocht
opgegeven en niet voor een
wedstrijd? Desondanks sta ik
als een van de eersten op het ijs.
Het voordeel van een vroege
start is dat j e nogal wat mensen
tegenkomt. In mijn eerste kilo
meters halen een paar honderd
rijders mij in. Wanneer ik zelf
iemand passeer, word ik me
teen aangesproken. ..Rijdt u
ook de toertocht? Awel, dan
rijd ik met u op, want ik zie dat
u van mijn kaliber bent." Het
zijn de woorden van een Belgi
sche krabbelaar. Daar wil ik
mezelf toch niet mee vergelij
ken. Ik vertel hem dat het beste
is om je eigen tempo te rijden.
Met ferme slagen neemt het
krachtmens, binnen enkele
minuten, honderden meters
voorsprong.
Na een korte kluun bij het eer
ste lage bruggetje na Sluis,
volgt de lange bij de Siphon.
Hiervoor heb ik oude lichtge
wicht sportschoenen bij me. Je
kunt zo'n stuk van bijna vier
honderd meter beter te voet
overbruggen dan met wankele
enkels op smalle ijzers Toch
kiezen velen voor het laatste.
Een wat oudere man komt daar
na enkele meters snel van te
rug. „Wat een ijs. Dat ze je daar
op durven laten rijden." Hij is
niet de enige die over de ijs
vloer begint. Wildvreemden
geven elkaar uitgebreide ana
lyses. Sport verbroedert, zeker
als de omstandigheden belab
berd zijn."
Ik loop op de kluunplaats een
flink aantal rijders voorbij,
waaronder een jongen op
Frieze doorlopers. Links van
me word ik in een flits gepas-
Verslaggever Peter van den Belt na de eerste omloop in de Zwinstedentocht.
seerd door een slimmerik die
zijn schaatsen in klemmen
heeft gezet, met wieltjes er on
der. Zo gebruikt hij ze als skee
lers.
Valpartij
Het stuk naar Brugge gaat voor
de wind en op het redelijk
vlakke ijs kan tempo gemaakt
worden. Een door sneeuw be
dekt ijsrandje zorgt voor de
eerste valpartij. Wanneer ik
lig, blijkt de schade mee te val
len. De buiteling loont zelfs,
want vlak voor me ligt een op
gevouwen briefje van honderd
Belgische franken. Nog een
paar valpartijen en ik ga met
een vette beurs naar huis.
De eerste stempel in Brugge.
Het flitst door me heen dat ik
op Belgisch ijs sta. Iets wat
waarschijnlijk de schaatsbelg
bij uitstek, Bart Veldkamp,
nog nooit overkomen is.
Het is harken op de terugweg
richting Damme. Het land
schap op weg van Sluis naar
Brugge (zonnetje op het ge
zicht) lijkt veel mooier dan dat
onderweg van Brugge naar
Sluis (wind tegen en het ijs aan
deze kant zo mogelijk nog
slechter dan op de heenweg).
Van het leveren van extreme
inspanningen is echter nog
geen sprake, al vraag ik me af
hoe ik me zal voelen, wanneer
ik over een uur of twee op
nieuw in Brugge heb gestem
peld.
Als ik bij de Siphon weer van
het ijs ga, voel ik de kou. Ik
overbrug de kluunplaats ren
nend om een beetje warm te
worden. Het aandoen van mijn
schaatsen duurt langer dan de
eerste keer. Maar ik moet door
zetten, want de helft zit er nog
niet eens op.
Vlak voor Sluis bezwijk ik voor
de geur van erwtensoep. Het
geeft warmte genoeg om Sluis
te halen. Ik rijd naar de houten
steigers achter de finishplaats
en haal een blikje sportdrank
uit mijn tas. Het is Isostar on
the rocks. Geen echte lekkernij
voor iemand die de kou begint
te voelen. Er is één remedie:
flink doorschaatsen. Daar
krijg je het vanzelf warm van.
Gelukkig is dat op dit deel ook
mogelijk.
Spiegelglad ijs
Het lage bruggetje waarbij op
de eerste doorkomst gekluund
moest worden, daar mogen de
schaatsers nu onderdoor. Ligt
er eindelijk eens een paar vier
kante meter spiegelglad ijs,
moet je erover kruipen.
Bij Brugge heeft de Belgische
schooljeugd inmiddels bezit
genomen van het ijs: toerrij
ders of geen toerrijders. En dat
terwijl ieder ommetje - vanwe
ge de vele scheuren onder de
sneeuw - het risico van een val
inhoudt. Vallen doe ik dan ook.
maar opnieuw maak ik een
zachte landing.
Wanneer Damme voor de
tweede en laatste keer nadert,
kan de gesteldheid van het ijs
me niet meer deren. De ver
moeidheid is verdwenen. Ik
zou nog uren kunnen schaat
sen. Even overweeg ik zelfs om
in Sluis ook de derde omloop te
rijden. Binnen tien minuten
zou ik er geheel anders over
denken. Want wanneer ik bij
de Siphon mijn schaatsen af
doe voor de laatste grote
kluuntocht, voel ik hoe pijnlijk
mijn voeten zijn. Het lijkt bo
vendien wel een run-skate-
run. Een schaatser voor me
vertelt een maat hoe hij er over
denkt En maakt met zijn hand
golvende bewegingen als hij
het over het ijsoppervlak heeft.
foto Peter Nicolai
Het laatste stuk kom ik nauwe
lijks vooruit. Krabbelen, hor
ten en stoten. Iedere poging om
tegen de nog verder aange
wakkerde wind tot een geolie
de schaatsslag te komen, mis
lukt. Ik peuzel een heel pakje
druivesuiker op. Wie weet
helpt dat en draagt de nieuwe
energie me naar Sluis.
Gedrocht
De beat die via de geluidsin
stallatie aan de finish al ver
voor het eindpunt tot me komt,
klinkt me als muziek in de
oren. Een erg plezierig ritje is
het door het barre ijs niet ge
weest. Als tegenhanger van de
Tocht der Tochten, mag je dit
gerust het Gedrocht der Toch
ten noemen.
Maar de ontberingen van de
viereneenhalve uur durende rit
verdwijnen bij een glas warme
wijn en een kop erwtensoep.
De oorkonde is binnen. Een
tweede aandenken wordt
thuisgestuurd. Langzaam
word ik weer mens, al kan ik
even geen ijs meer zien. Ten
minste vandaag niet. Maar
morgen, op mijn vrije dag. zal
er toch wel ergens een tochtje
zijn. Eentje op spiegelglad ijs
van onze verslaggever
René Hoonhorst
SLUIS - De schaatswedstrijden
Sluis-Brugge-Sluis en de Zwin
stedentocht hadden de Belfort-
stad meer promotioneel en
financieel voordeel kunnen
brengen als de organisatie pro
fessioneler was aangepakt. Als
ijsclub 't Zwin en de gemeente
Sluis de hulp hadden ingeroe
pen van het Toeristisch Bureau
Zeeuwsch-Vlaanderen had een
beter perscentrum kunnen wor
den ingericht en had de gemeen
te nog meer kunnen profiteren
van de aandacht van regionale
en landelijke media, vinden toe
ristische promotors aan beide
kanten van de grens.
Directeur T. Maenhout van het
Toeristisch Bureau Zeeuwsch-
Vlaanderen en directeur B. van
Haecke van de Dienst Toerisme
van Damme hebben veel waar
dering voor het werk van de
Sluisse ijsclub 't Zwin. Maar
door alles zelf te willen doen,
kwamen toch zaken in de knel.
„De gemeente Sluis zou nog
meer in het zonnetje zijn komen
te staan als de media op profes
sionele wijze waren onthaald en
er bijvoorbeeld een persmap
was uitgereikt aan alle media
vertegenwoordigers uit binnen-
en buitenland", denkt Maen
hout.
Zijn Vlaamse collega Van Haec
ke valt Maenhout bij. Hij merkt
op dat te weinig medewerkers
van de Sluisse ijsclub te veel ta
ken moeten vervullen. „De ijs
club staat om het zo te zeggen op
te smalle schaatsen. Ze zouden
moeten leren om een aantal ta
ken aan anderen over te dragen.
Misschien dat we tijdens de eva
luatie van het schaatsseizoen
daarover nog eens kunnen pra
ten." Voorzitter G. van Westen
van 't Zwin vindt dat een uitste
kend idee. De ijsclub wil zich
helemaal niet bezighouden met
het 'randgebeuren' rondom de
wedstrijden. En als het Toeris
tisch Bureau de ijsclub had be
naderd om een aantal taken
over te nemen, had 't Zwin het
bureau graag die mogelijkheid
gegeven.
Van Westen: ..Maar dan moeten
ze wel net als wij van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat in touw
willen zijn, want er blijven men
sen en vragen op je afkomen."
De voorzitter geeft toe dat de
enorme belangstelling voor de
schaatstochten de vrijwilligers
van 't Zwin overviel, maar voegt
er direct aan toe dat dat niet an
ders kan bij 'een sluimerende
vereniging als een ijsclub'.
Het betoog van Van Westen
wordt ondersteund door de chef
sport van de PZC. R. Thannhau
ser. „Ik ben al bij heel wat
schaatstochten in den lande ge
weest, maar het is zelden zo keu
rig geregeld als in Sluis. De
gastvrijheid van de organisatie
stond buiten kijf. Een collega
van een landelijk dagblad was
zeer verbaasd dat hij gratis
werd ondergebracht in een ho
tel. We konden tijdens de wed
strijd gebruik maken van een
taxibusje en ook op eigen gele
genheid overal komen Het eni
ge minpuntje was een aantal
fouten in namen van de deelne
mers, maar als sportjournalis
ten weten we wel hoe de toppers
en regionale rijders heten."
Voorzitter G. van Daele van de
Sluisse WV is ook een stuk po
sitiever dan de toeristische ex
perts uit Terneuzen en Damme.
Net als Van Westen had hij wel
'kleine foutjes' gesignaleerd,
maar de Belfortstad had toch
voornamelijk goede publiciteit
binnengehaald. „De stichting
Sluis Promotie heeft dat taxi
busje voor de journalisten laten
rijden en de ondernemers heb
ben tevens voor muziek op het
ijs bij de Kaai gezorgd. We heb
ben van veel mensen leuke reac
ties gehad en reportages op tele
visie en in kranten in binnen- en
buitenland. Sluis heeft prachtig
in de picture gestaan en ik weet
zeker dat we daar de vruchten
nog van zullen plukken
Loco-burgemeester J. du Fossé
sloot zich bij die woorden aan.
Hij ging er van uit dat bij de eva
luatie na het schaatsseizoen nog
wel wat afspraken voor de toe
komst gemaakt kunnen worden,
maar vond daarnaast - net als
Van Westen - dat de spontaniteit
van een natuuri jstocht in elk ge
val centraal moet blijven staan.
HOEK - De ijsvereniging 'Wel
gebogen, niet gebroken' in Hoek
houdt vrijdagavond om 19.30
uur op de kreek een marathon
overeen half uur en drie ronden.
Er kan vanaf 19.00 uur ter
plaatse worden ingeschreven.
Zaterdag wordt in Hoek om
11.00 uur het startsein gegeven
vooreen twee-krekenwedstrijd.
In deze wedstrijd over elf kilo
meter zijn twee kluunplaatsen
opgenomen. Er kan vanaf 10.15
uur worden ingeschreven.
door Peter van Kouteren
SLUIS - Een jazzband uit Ant
werpen werkt swingend haar
repertoire af, de geur van warme
Brusselse wafels hangt over het
ijs en de tongval van de meeste
deelnemers verraadt een
Vlaamse afkomst. De tweede
Zwinstedentocht heeft onmis
kenbaar een Belgisch accent.
Studio Sport - dat een dag eer
der gewag heeft gemaakt van
een Belgische schaatsmarathon
- krijgt zodoende toch een beetje
gelijk.
De Zwinstedentocht 1997 zal de
geschiedenis ingaan als een ui
terst zware marathon, die ge
teisterd werd door een koude en
striemende wind en uiterst
slecht ijs. Met een kleine groep
keiharde werkers is er in de
nacht van dinsdag op woensdag
alles aan gedaan om de ijsvloer
nog enigszins op te kalefateren,
maar dat neemt niet weg dat er
met recht gesproken wordt van
kasseienijs in de Hel van het
Zuiden.
„We zagen het opknappen,
maar we hadden nog wel een
paar keer kunnen rijden", ver
telt Michel Jansen, die met vier
anderen de hele nacht in touw is
geweest om sneeuw aan de kant
te krijgen. „We hebben eerst ge
probeerd om te vegen, maar dat
mislukte omdat de borstel brak.
Daarna hebben we met twee
schuivers zoveel mogelijk
sneeuw naar het midden ge
schoven. Ik ben rond een uur of
één afgelost en heb tot vier uur
een beetje gerust. Nee' slapen,
dat is er niet van gekomen
Michel Jansen vertelt het, als de
laatste toerrijders de finish zijn
gepasseerd. Het aantal uitval
lers valt mee. Ruim achthon
derd deelnemers zijn omstreeks
twaalf uur vertrokken. Het gros
daarvan rijdt - op Noren, kunst
schaatsen en Friese doorlopers -
heel geconcentreerd en vol
brengt de tot 68 kilometer inge
korte tocht. „Er is heel gedisci
plineerd gereden", vertelt Jacky
Boogaard. „In één lange sliert
achter elkaar." Boogaard is
voorzitter van de EHBO-ver-
eniging in Sluis en heeft het par
koers diverse keren met een
auto langs de Damse Vaart ver
kend. „Als je sommigen toch
ziet krabbelen en doen", schudt
hij zijn hoofd. „Maar met zulk
slecht ijs zijn de mensen een
stuk voorzichtiger. Ze halen
geen capriolen uit. In al die da
gen dat er geschaatst is, hebben
we nog maar één botbreuk ge
had. Die man had net een halve
meter gereden en viel heel onge
lukkig."
In het coördinatiecentrum van
de EHBO kan Denise van de
Bussche dat alleen maar beves
tigen. Een enkeling vertoont
uitputtingsverschijnselen en
hier en daar lopen deelnemers
snijwonden op. Zoals die me
neer, die pardoes met zijn hoofd
tegen een bruggetje aan is gere
den. Hij wordt voor behande
ling naar een huisarts verwezen.
Denise van de Bussche: „Wezijn
hier elke dag met een paar man,
maar met zo'n Zwinstedentocht
moet je met meer zijn. Dat valt
niet mee, omdat het een doorde
weekse dag is en je tenslotte met
vrijwilligers werkt."
Zo verloopt de Zwinsteden
tocht min of meer geruisloos. De
politie, 's ochtends tijdens de
wedstrijd met een kleine dertig
menskrachten paraat, kijkt ook
al op een rustig evenement te
rug. Twee dienstdoenders spre
ken van een mooi festijn, dat
door onderlinge verdraagzaam
heid wordt gesierd. „Er is geen
drank in het spel en de mensen
moeten een vrije dag nemen om
hier te zijn. Dat doe je niet om
een beetje te komen rotzooien."
Business
Een temperatuur van zeven gra
den onder nul nodigt ook niet
uit om lang op het ijs te verblij
ven en dwingt veel deelnemers
om onderweg aan te leggen in
één van de tjokvolle etablisse
menten, waar 'wittekes',
glühwein en 'warme choco'
veelgevraagde dranken zijn. De
Zwinstedentocht is op die ma
nier ook business.
Een Antwerpse fotograaf, ge
specialiseerd in het vereeuwi
gen van evenementen, maakt
850 opnamen en doet goede za
ken. Met een ontwikkelcentrum
in een vrachtwagen nabij de fi
nish worden om de twintig mi
nuten nieuwe foto's afgeleverd.
Die vinden onder de deelnemers
tegen tweehonderd Belgische
frank gretig aftrek „Heb ik in
elk geval een bewijs dat ik heb
meegedaan", vertelt een man uit
Zottegem.
Zo stappen velen met een vol
daan gevoel van het ijs. Luc
Coilli uit Roeselare recupereert
met een vitaminedrankje en
maakt zich alweer op voor een
nieuwe marathon. „Ik ben een
echte liefhebber", vertelt de 52-
jarige Belg, die niet meer dan
drie uur voor de tocht nodig
heeft gehad. „Zaterdag heb ik
de Elfstedentocht gereden, op
een kaart van een 70-jarige man
uit Leeuwarden", bekent hij.
