Heilige Maagd heeft iets moois met Ierland Bethlehem wacht op vrede kerst PZC Christina Gallagher doet wonderen De bejaarde vrouw laat een leeg plastic tankje zien. „Weet u ook waar ik het Heilige Water kan krijgen? Komt het soms binnen uit een kraan?" Ik wijs naar een massief soort doopvont van witte granietsteen bij de entree van de parkeerplaats. Om elk misverstand te voorkomen is het voorzien van het opschrift 'Holy Water'. Even later tapt de vrouw haar tankje vol: Twee liter, goed tegen de jicht, zegt ze. De bron bij het 'House of Prayer' in het Ierse gehucht Achill Sound levert geneeskrachtig water van heilige samenstelling omdat Onze Lieve Vrouwe dat persoonlijk heeft laten weten aan Christina Gallagher. De zieneres gaf de boodschap door aan haar 'geestelijk raadsman', de priester Gerard McGinnity. Die deed onmiddellijk wat bij een dergelijk wonder vereist is: hij repte zich naar de bron en zegende die. Ongelovige dorpelingen zeggen dat er gewoon leidingwater uitkomt, via een ondergrondse buis aangevoerd. Maar zulke blasfemistische roddels zijn niet besteed aan de meer dan tienduizend pel grims die jaarlijks uit binnen- en buiten land naar deze west-Ierse uithoek trek ken om te hopen en bidden in het 'Onze Vrouwe van de Vrede Huis van Gebed'. Vele nooddruftige consumenten van het water zijn inmiddels volgens vader Ge rard genezen van de vreselijkste ziektes. Het heilige vocht blijkt vooral heilzaam tegen kanker. Gerard dreunt in de kapel aan de zijkant van het spierwitte gebeds huis een hele rij door Christina's gebed en Maria's water weggeslagen variaties op: darmkanker, huidkanker, baarmoeder kanker, longkanker, prostaatkanker, zelfs kanker aan de tong. De Heilige Maagd heeft iets moois met Ierland. Christina is haar laatste en snel in populariteit groeiende wonder in dit mys tieke land van verhalenvertellers en dich ters. Maria openbaarde zich voor het eerst aan Christina op 21 januari 1988 in Dub lin. Sindsdien heeft ze de eenvoudige moeder van twee schoolgaande kinderen, getrouwd met loodgieter Patrick, niet met rust gelaten. Christina leerde niet zoals gewone sterve lingen op school lezen en schrijven, maar kreeg deze kunst pas na die eerste Open baring dankzij de Voorzienigheid in de schoot geworpen. En soms praat en ver staat ze zo maar Spaans, zoals een hotel meisje in Puerto Rico die dacht ongestraft over haar Ierse gaste te kunnen kwaad spreken, tot haar verbijstering ervoer. Ook de vele wetenschappers die Ierland zou tellen moeten met stomheid zijn ge slagen. Wat met en door Christina gebeurt laat zich niet vergelijken met de 'wande lende beelden' in Cork, waarvan heel Ier land dacht dat ze van hogerhand af en toe tot leven werden gewekt. Het bleek latei- om een practical joke van een gezelschap kroeglopers te gaan. Wat Christina overkomt, is ook van hoge re orde dan de verschijningen van Onze Lieve Vrouwe in 19 8 5 aan Maiy OClare in een pittoreske grot even buiten datzelfde Cork. O'Clare zag haar slechts opdoemen uit een blauwe mist (wat genoeg bleek voor hele stoeten bedevaartgangers), Christina praat ook geregeld met de Hei lige Moeder, soms met God de Vader, ook diens zoon Jezus vereert haar met bezoe ken, soms wordt een gezelschap engelen op haar af gestuurd. Het geeft Christina niet alleen de kracht om te genezen door gebed, maar ook de gave om verder in de toekomst te zien dan een gewoon mens. Beducht De in Ierland machtige Rooms-katholie- ke Kerk weet niet wat ze met Christina aamnoet. Aartsbisschop Michael Neary van Tuam laat nu, na waarschuwingen van de Primaat van Ierland, kardinaal Cahal Daly, een onderzoek instellen. De Primaat was namelijk enigszins beducht dat de naderende eeuwwisseling een golf van zieners, genezers en heilige bood schappers zou opleveren. Hoe zo'n onderzoek kan uitwijzen of Christina's contacten met de Heiligen echt zijn en op bijbelse leest geschoeid, blijft vooralsnog een mysterie. Langdurig en lastig zal het, gelet op de aard van de materie, zeker zijn. Op 11 maart 1995 be gonnen haar enkels na een nachtelijke bidstond in haar kapel hevig te bloeden. Eerder had ze al eens wonden aan haar voorhoofd gehad, die alleen toegebracht konden zijn door een doornenkroon. dinsdag 24 december 1996 ligt een groep stenen waarin geslacht op geslacht duivels ziet die Clew Bay onvei lig maakten en door St. Patrick onverbid delijk en voor eeuwig onschadelijk wer den gemaakt. Niettemin zien de eilanders Christina's bezoekers als toeristen. ,.De meesten van ons gaan niet naar het Huis van Gebed", zegt forsgebouwde Terence Dever, eige naar van een pension in het nabijgelegen Dooagh. „We hebben hier genoeg kerken voor onszelflacht hij. Sensatie Dat wordt beaamd door vader John Mc- Kinney, een van de twee priesters van de 'gewone' kerk in Achill Sound. Nee, dat deze plaatselijke geestelijken uit concur- rentieoverwegingen vijandig staan te genover het succes van Christina, zoals een pelgrim uit Dublin me vertelde, is niet waar, verzekert hij. ..Ik heb haar ontmoet, een hele aardige, bescheiden vrouw. Ik zie echter wel dat alles rond haar een grote vlucht heeft genomen, toen McGinnity in haar leven kwamIk kende hem nog als de Dean van het St. Patricks college in Mav- oth, waar ik toen studeerde. Hij is een heel ander mens geworden." Dat moet wel. McGinnity blijkt onbena derbaar als ik me zondags bij het geheel gerenoveex-de prachtig witte House of Pravei-s meldt. De zaakwaarnemer in het winkeltje waarschuwt met vijandschap in de stem dat ik niets mag overnemen uit Ginnity's standaardwerk over Christina. En even later, als ik de twee uur durende mis bijwoon in de kapel, waai-schuwt McGinnity ook nog eens tegen 'sensatie journalisten' die met 'oppex-vlakkige ver halen? de gelovigen van de wijs willen brengen. Christina heeft slechte ervaringen met de pers. Misschien doordat de Ierse editie van de Daily Mirror ooit een exclusief in terview met haar plaatste onder de kop 'Ik ontmoette de duivel in mijn keuken'. Ze had nooit met de man gepraat. En inter views geeft ze niet meer Geroddeld wordt er natuurlijk ook over haar verhouding met vader Gerard. Maar dat moet op een misverstand berusten, gelet op de verwijfde gebaren van de man. Bovendien, ook hij wordt aangex-aakt door het buitenaardse. Als hij de blik naar het met engelen beschilderde plafond licht en de hostieschaal en wijnbeker om hoog houdt, begint zijn lichaam te schok ken. Zijn stem, laag en krachtig, stokt, knierpende zuchten klinken. Een derderangs acteur, denk ik. Maar achter me klinkt gesmoord gesnik. Ne- neng Higgins is het allemaal te machtig geworden. „Christina heeft mijn hele le ven en dat van mijn man veranderd", ver- telt de in Bandoeng geboren Neneng me later buiten de kerk. Getrouwd met een Ierse restauranthouder en alcoholicus ging ze een keer met hem mee naar Chris tina. „Ik was moslim, maar toen Christina op 12 mei dit jaar tegen me zei dat God had gezegd dat hij op me wachtte, wist ik dat ik katholiek zou worden", zegt ze, met de ogen nog vol tranen. God liet dit niet on beloond: tot verbijsteiïng van de doctoren kon Neneng plots weer als een gezond mens lopen, terwijl ze daarvoor met een kruk door het leven moest omdat een on geneeslijke ziekte in haar rug de bloeds omloop naar haar linkerbeen afklemde. De zegening bracht haar echtgenoot su biet van de drank af. Ontwapend Het is Neneng die me even later ondanks verzet van begeleidex-s van de heilige trek pleister oog in oog met Christina brengt. Ze lacht vriendelijk naar me, een tengere vrouw, in een elegante zachtgele trui met bijpassende lange rok. Ze neemt me bij de hand (ik probeer onopvallend te speuren naar littekens, maar zie en voel niets) en zegt voor me te zullen bidden. „Niet ik ben belangrijk, maar het gebed. Niet ik ge nees, maar het gebed aan de Heilige Moe der", zegt ze met zachte stem. Daar sta ik, ontwapend, want hand in hand met de vi'ouw die met McGinnity de hele wei'eld afreisde. MoederTheresa ont moette, de Filippijnse president Aquino, haar volgelingen in de Filippijnen, Rus land, Honololoe, Amerika, dankzij hun gaven een vex-vallen nonnenconvent tot een wit gebedspaleis omtoverde en die Sisters of Mercy een nieuw huis ernaast schonk. Dit ookis de 'eenvoudige Ierse' (McGinni ty), die uit de mond van Maria hooi'de dat het Verdi'ag van Maastricht het 'werk van de anti-Chi'ist' is, net als de Europese Munt en dat Ierland in bloed gedi'enkt zal woi'den omdat Dublin het geld van die an ti-Christ, de Europese Munt, wil invoe ren. Een voorspelling die net zo zal uitko men als die van 26 december 1992. Ze was toen in Moskou, Maria verscheen en ze toonde haar Boris Jeltsin, omgeven door vlammen, tanks en soldaten, met een strak gezicht en vol haat. Twee jaar later trokken Russische tx'oepen Tsjetsjenië binnen. Maar ik Krijg geen kans haar te vragen waarom ze de wereld, en de Tsjetsjenen, niet heeft gewaarschuwd. „Dit zal je be hoeden tegen alle gevaar", zegt ze zacht jes en geeft me een 'matrix medaille' die ze op bevel van de Heilige Maagd heeft laten slaan. „Ga met, God." Dankzij Neneng die mijn verzoek krachtig ondex-steunt po seert ze met haar kort voor een foto. Terug in Londen blijkt juist die foto enigs zins ovex-belicht. Ik schrijf dat toe aaix nukken van mijn volautomatisch kiek- kastje. Vader McGinnity heeft er vast een andere verklaring voor. Hans Geleijnse De Ierse gebedsgenezeres Christina Gallagher (links): Niet ik genees, maar het gebed aan de Heilige Moeder. Ook verschenen in haar handen littekens, alsof ze net als die van Jezus aan het kruis waren genageld. Het vervelende van deze 'stigmata' is echter dat ze even onaange kondigd verschijnen als verdwijnen. Christina kan dus niet van tevoren even de onderzoekscommissie waarschuwen. Het enige waar de kerkautoriteiten - en wij - het mee moeten doen zijn een paar kleurenfoto's, afgedrukt in het voor 10 Ierse punts (28 gulden) in het winkeltje voor heilige parafernalia van het House of Prayer te verkrijgen boekwerk Out of the Ecstacy Onto the Cross. Auteur: Chris tina's 'spiritual director' McGinnity. Bewijzen Christina en haar geestelijk leidsman Va der Gerard kunnen de uitkomst van het onderzoek echter met een genist hart te gemoet zien. Als ze tenminste tijd van le ven hebben. De geschiedenis bewijst dat. Op 21 augustus 1879 zagen liefst vijftien mensen de Heilige Maria, haar echtge noot Jozef en de apostel Johannes op de muur van de dox-pskerk verschijnen. In 1936 leverde een tweede onderzoekscom missie het finale keux-merk. Knock wex-d een bedevaartsoord dat, ze ker na 1979 toen Gods aardse vertegen woordiger de paus er een bidstond hield, tot grote propoilies uitgroeide. Er verrees een kerk die vijfduizend pelgrims tegelijk kon bergen, er werd voor hen speciaal een vliegveld aangelegd in het nabijgelegen Charlestown. Knock is nu een erkende re ligieuze kermis, een pelgrimsoord van het niveau Loui-des of Fatima. Zo bekend is Achill Sound nog lang niet, en het kan zeker niet op tegen de honderd duizend bezoekers die Knock per week in het hoogseizoen trekt. Maar het begin is er. Niet voor niets zijn de plastic tanlij es voor het Heilige Water voor 1,25 gulden te koop in Chi'istina's winkeltje. Aan uitbreiding van de ruime parkeerplaats voor het House of Prayer wordt hard gewerkt. En zeer goed inge lichte plaatselijke bronnen weten mij te melden dat Christina ook al een bouwvex-- gunning heeft aangevraagd voor een ho tel-restaurant. Mogelijk doet dat gegeven vroeg of laat iets af aan het hevige enthousiasme voor Christina's persoon dat de plaatselijke middenstand belijdt. Bij de twee hotelle tjes in het gehucht geen kwaad woord over haar. Mary Gallagher ('nee, geen fa milie') van de supermai'kt hoopt dat Christina nooit meer weggaat. En de bar- vrouwe van de nietige pub vlak om de hoek van het House of Prayer mag dan weinig pelgrims over de vloer krijgen, ze is, zegt ze, danig onder de indruk van. Christina's ei'varingen. Nu zijn de drieduizend bewoners van het eiland Achill enigszins vexfrouwd met het bovennatuurlijke. Aan de ovex-zijde van de honderd meter lange brug die het ei land van het schiereiland Corraun scheidt Achill Sound is nog geen Lourdes, maar j aarlijks strijken er wel tienduizend pelgrims neer bij het huis van Christina Gallagher in het Ierse gehucht. foto's Hans Geleijnse Stille nacht, heilige nacht, vrede op aarde. Bethlehem, de geboorteplaats van Jezus Christus, is weer even het cen trumvan de wereld. Eén van de klassieke hoogtepunten van het kerstfeest is de processie van de (rooms-katholieke) St. Catharinakerk naar de (grieks-ortho doxe) Geboortekerk, die is verrezen bo ven de grot waar Jezus ter wereld zou zijn gekomen. Maar de ceremonie die volgt heeft met vrede op aarde weinig te maken. Nergens komen de spanningen tussen Rome en het voormalige Constantinopel zo duidelijk tot uiting als op de plaats waar de Vredevorst volgens de overleve ring het levenslicht zag. Een ruzie tussen katholieken en orthodoxen over het be- tx-eden van dé Geboortekerk was in 1853 zelfs één van dé ooi-zaken van het uitbre ken van de Krimoorlog. De Geboortekerk zelf dateert uit de eer ste helft van de vierde eeuw. In 135, nadat in Jeruzalem de laatste joodse opstand was neergeslagen, liet de Romeinse kei zer Hadx'ianus op cüe plaats een heidense tempel bouwen. Die werd afgebroken nadat keizer Constantijn de Grote zich in 324 tot het christendom bekeerde. Con- stantijns moeder Helena drong er bij hein op aan er een basiliek te bouwen. Dat moet een indrukwekkend bouw- wexk zijn geweest, maar als gevolg van vexwoesting en veiwaai-lózing is er wei nig meer van over De fraaie mozaïek vloeren zijn echter nog steeds zichtbaar via luiken in de huidige vloer. De herontdekking van de christelijke heilige plaatsen bracht pelgrimstochten op gang, met als historisch dieptepunt de Kruistochten, die tot doel hadden Jeru zalem te bevrijden van de 'ongelovige' mohammedanen. Boudewijn van Bouil lon liet zich in de Geboortekerk tot eerste Kruisvaarderskoning wijden, nadat zijn broer Godfried, die genoegen had geno men met de titel 'Beschermheer van het Heilige Graf', in 1100 gestoi-ven was. Onderhoudsverbod Toen de mohammedanen na hun over winning op de christenen in 1187 weer in Bethlehem tenigkeei-den, lieten ze de Geboortekerk aanvankelijk ongemoeid. Maar met het verstrijken van de tijd raakten de christenen hun greep op de heilige plaatsen kwijt. In de 18e eeuw- werden ze zelfs uit Palestina verdreven, terwijl aan pelgrims de toegang tot de heilige plaatsen verboden werd. Er kwam een verbod op het onderhouden van de Geboortekerk, die meerdere ma len werd geplunderd De breuk in 1054 tussen de rooms-katho- lieke en de Grieks-orthodoxe kerken veroorzaakte acht eeuwen later ernstige spanningen tussen West- en Oost-Euro pa. Het Rusland van tsaar Nicolaas I be dreigde het Ottomaanse rijk, dat toen onder meer Palestina omvatte, met als doel vrije toegang tot de Middellandse Zee te knjgen. De Turkse sultan verzocht Frankrijk daarom als beschermheer op te treden van de katholieke inwoners. De Russisch-Turkse spanningen hadden in 1853 al geleid tot een Turkse ooxiogs- verklaxing, nadat de Russen de Donau- monding hadden bezet. In maart 1854 volgden Engeland en Frankxijk. In sep tember kwam het tot een invasie van Britse, Franse en Turkse troepen op de Kxim, het Russische schiereiland in de Zwarte Zee. De oorlog kreeg een gruwe lijk veiioop als gevolg van fouten van de geallieerde bevelhebbers, Kerstmis is één van de zeldzame gelegenheden in het Heilige Land waarbij rooms-katholie- ken en grieks-oithodoxen gezamenlijk optreden. Maar de katholieken zijn in de Geboortekerk uitdx-ukkelijk te gast en de orthodoxe eigenaars houden dat nauw lettend in de gaten. De Israëlische schrij ver Amos Elon stelde vast dat 'als Fran ciscaanse handen het zouden wagen met een bezem het giieks-orthodoxe stof aan te raken', alleen leger en politie de rust zouden kunnen herstellen. Maar ook daarbuiten zijn de spanningen weer tex-ug. Vox-ig jaar leek het vredes proces tussen Israël en de Palestijnen tot concrete resultaten te leiden en vierden de massaal toegestroomde pelgrims in Bethlehem een redelijk ontspannen Kerstfeest. Dit jaar zal die viei-ing zeer bescheiden zijn, want de Palestijnse au- toi-iteiten hebben grote financiële pro blemen. Bovendien lijkt in Bethlehem vrede op aarde weer heel ver weg. André Horlings Op de parkeerplaats van Achill Sound kan heilig water worden getankt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1996 | | pagina 39