Hoge verwachtingen Mediator
Gastronomie in een smederij
Reizen weerspiegeld in kunst
Pleidooi beperken
vangst kuitzieke vis
Ook duizendste bevalling nog bijzonder
Kamervragen over
rampenbestrijding
Minder glazuur en meer ronde vormen
zeeland
17
Mie uw Aardenburgs Roemeens centrum moet contacten stimuleren
kunst
donderdag 3 oktober 1996
sbw
an onze medewerker
Marcel van der Voort
iARDENBURG - Van de don-
tere wolken die zich het afgelo-
ien voorjaar boven het Roe-
neens Business en Promotie
lentrum Mediator in Aarrien-
turg samenpakten was woens
dagmiddag weinig meer te mer-
ten. Het zonnetje scheen
jovvaar toen het centrum offici
al werd geopend en de gebou
wen door een priester religieus
ngewijd werden. Over de eer-
Jere financiële problemen
rorak men weinig woorden.
fWij hebben veel moeilijkheden
jehad- Dat is geen geheim. Zelfs
joveel dat de initiatiefnemers
lijna uit elkaar zijn gegaan. Ge
lukkig is alles goed gekomen en
tvij verwachten veel voor de toe-
lomst", liet uitbater Viorel Lo-
hita aan de genodigden weten.
Roemenië verwacht veel van het
lentrum dat de zakelijke en cul
turele contacten met Nederland
aiBelgië moet stimuleren. Vori
ge maand gingen de deuren van
Het restaurant en de slijterij
Ipen. Voor de officiële opening
Kwamen de Roemeense ambas
sadeur in Nederland B. Marim
|n EU- ambassadeur E. Con-
jtamtin een kijkje nemen bij het
project. Ook Marim denkt dat
Man die buren
mishandelde
langer vast
N'OORDGOUWE - De voorlopi
ge hechtenis van de 49-jarige
man uit Noordgouwe die vastzit
wegens mishandeling van zijn
puren, is opnieuw met dertig da
gen verlengd. Dat heeft Justitie
in Middelburg woensdag beves
tigd.
Het gerechtelijk onderzoek te
gen de verdachte loopt nog
steeds. Als hij de komende
maand niet wordt voorgeleid
goor de rechtbank, kan het
voorarrest op 1 november nog
ëén keer met dertig dagen wor
den verlengd.
pe verdachte houdt het hele
dorp al jaren in zijn greep met de
bedreigingen die hij uit. Zijn
voornaamste doelwit zijn zijn
naaste buren, met wie hij in een
jarenlange vete is gewikkeld. De
ïuzie is al diverse keren uitgelo
pen op een handgemeen.
het centrum een goede toekomst
tegemoet kan zien. „Er was
eerst een tijd van dromen en
plannen maken voordat dit ge
niale idee echt werkelijkheid
werd. Dit is uniek in zijn soort.
Ik kan nu pas zeggen dat de weg
tussen Roemenië en Nederland
echt open ligt en ik ben vooral
blij dat wij in Aardenburg veel
Roemeense zaken kunnen laten
zien. Het moet de plaats worden
waar Nederlandse, Belgische en
Roemeense zakenlieden hun
contacten kunnen leggen en uit
bouwen. Ik hoop dat dit een
voorbeeld voor anderen wordt
en dat er volgelingen in andere
steden komen", zei de Roemeen
se ambassadeur vol vertrouwen.
Verlegen
Wethouder A Kei j mei van
Sluis-Aardenburg verving
burgemeester Van Liere die ver
hinderd was. Ze voelde zich ver
legen tussen de diverse hoogge
plaatste genodigden.
„De voorheen zelfstandige ge
meente Aardenburg heeft dit
project in het verleden altijd ge
steund. De plannen pasten pri
ma bij de verlangens van de ge
meente. In onze streek zijn er
bovendien vanaf het begin van
de jaartelling al Roemenen ge
weest. Wat ik eveneens waar
deer is dat bij de verbouwing
bouwvakkers uit dat land aan
het werk waren.Volgens uitba
ter Viorel Lonita is het de bedoe
ling dat het zakencentrum dat
eveneens in het gebouw wordt
gehuisvest tijdens de Roemeen
se Nationale dag op 1 december
geopend zal worden.
De Zeeuws-Vlamingen kunnen
zondag een kijkje nemen in het
pand aan de Markt. Dan is er ge
legenheid om onder begeleiding
van een muzikaal optreden van
het folklore-orkest Sergiu Ci-
pariu nader kennis te maken
met Roemenië.
De Roemeense kunstenaar Ho-
ria Puscariu exposeert op de
zolder van de nabij gelegen
'Paardenstal' mondgeblazen en
handgevormde glasobjecten,
zoals kandelaars en vazen. Op
de begane grond is een expositie
van ikonen-achter-glas van de
73-jarige Maria Poenariu uit
Transsylvanië te zien. Op de eer
ste verdieping van het Media-
tor-gebouw worden artistieke
foto's tentoongesteld over de
vooroorlogse architectuur in
Boekarest.
Verloskundige mevrouw Drijdijk (r) vindt haar duizendste bevalling, waarbij mevrouw Quasim-Salim dochter Naja op de wereld bracht,
net zo bijzonder als de eerste. foto Dirk-Jan Gjeltema
van onze verslaggeefster
Nicole Kluijtmans
MIDDELBURG - „De eerste
bevalling was voor mij net zo
bijzonder als de duizendste. Een
geboorte blijft een wonder. Vind
jij ook niet?", vraagt de verlos
kundige Jeanette Drijdijk (35)
uit Middelburg. Mohamed Qa-
sim Salim knikt bevestigend.
Dit weekeinde is hij voor de
tweede keer vader geworden.
Drijdijk hielp zaterdagnacht
zijn vrouw Muna bij de geboorte
van zijn dochtertje Naja. De
duizendste, bevalling die Drij
dijk begeleidde verliep voor
spoedig. Naja is een gezond
meisje van ruim zes pond.
De familie Qasim, afkomstig uit
Somalië, was verrast dat hun
Naja de duizendste baby was
die de verloskundige mee op de
wereld had gebracht. „Eerst
hoorden we dat zij diezelfde dag
bij de geboorte van het dochter
tje van vrienden van ons was ge
weest. Daarna kregen we de
boodschap dat Naja de dui
zendste was", zegt de gelukkige
vader, die zijn oudste dochtertje
Selma (15 maanden) op schoot
heeft genomen. Het toeval wil
dat Drijdijk destijds ook aan
wezig was bij geboorte van Sel
ma, al heeft toen een gynaeco
loog de bevalling gedaan.
De verloskundige houdt iedere
geboorte bij in een soort dag
boekje. Alle geboortekaartjes
en foto's van de bevallingen
waarbij zij heeft geholpen be
landen in een plakboek, waar
van ze er inmiddels al drie heeft.
Maar bijzonder... Waarschijn
lijk had ze zelf geen ruchtbaar
heid aan de duizendste boreling
gegeven als haar collega's dat
niet voor haar hadden gedaan.
Drijdijk ziet het als haar werk
en dat doet ze nu eenmaal met
plezier.
Gedrevenheid lijkt een onmis
bare eigenschap voor verlos
kundigen. Bij nacht en ontij
kunnen ze opgeroepen worden
voor een bevalling. „De onre
gelmatige werktijden en 's
nachts werken. Daar moet je
wel tegen kunnen. Dat maakt de
baan zwaar'", merkt ze op. Ze is
heel blij dat ze met twee andere
verloskundigen, Marleen de
Jonge en Karin Boot, een maat
schap heeft. „Dan kun je de da
gen verdelen. Als je alleen bent
kun je nooit op vakantie. Je
moet er altijd zijn, niet alleen
voor bevallingen, ook voor
spreekuren en de nazorg."
Die maatschap bestaat overi
gens pas sinds vijfjaar. Drijdijk,
geboren en getogen in Hein-
kenszand, is na haar opleiding
veertien jaar geleden begonnen
als verloskundige in Rucphen.
van onze verslaggever
Harmen van der Werf
VLISSINGEN - Vissers moeten
de vangst van kuitzieke vis in de
eerste maanden van het jaar zo
veel mogelijk beperken. Voor
zitter J. Nooitgedagt van de Ne
derlandse Vissersbond pleit
hiervoor. Kuitzieke vis brengt
weinig geld op en het is ook be
ter voor de visstand om zwange
re vissen te laten zwemmen.
Nooitgedagt wil in overleg met
de producentenorganisaties,
waarin vissers vertegenwoor
digd zijn, tot een vrijwillige be
perkingvan de vangsten komen.
„Dat is goed voor de uitstraling
van de Nederlandse visserij
sector."
Nooitgedagts pleidooi is niet
nieuw. De visverwerkende in
dustrie wil niets liever. Kuitzie
ke schol is mager. Visverwerkers
kunnen daar weinig mee. Zij
hebben liever vettere vis in de
rest van het jaar. Hoewel Nooit
gedagts voorstel niet nieuw is
heeft het wel aan actualiteit ge
wonnen. De Nederlandse visse
rij mag niet meer zoveel schol
aanvoeren. Het quotum voor dit
jaar is met ruim 25 procent ver
minderd en de voortekenen wij
zen erop dat in 1997 opnieuw
een verlaging wordt doorge
voerd.
De vissers worden gedwongen
hun quotum nog beter te behe
ren, om er even veel geld mee te
verdienen. Dat zwangere schol
aanzienlijk minder opbrengt, is
dit jaar overduidelijk gebleken.
Met name bij de grootste soort
schol is het verschil opmerke
lijk. Eén kilo bracht in februari
in Vlissingen slechts 1,96 gul
den op, tegen 5,40 gulden in sep
tember. Scholprijzen zijn overi
gens hoog. De kleinste soort
schol die het meest wordt aan
gevoerd, deed afgelopen maand
3,85 gulden per kilo, tegen 3,05
gulden dezelfde periode vorig
jaar.
Nooitgedagt hierover: „Op dit
moment zullen er vissers zij n die
zich de haren uit hun kop trek
ken. Begin dit jaar is veel aange
voerd voorlagere prijzen. En nu
is het individuele quotum te
krap om van de hogere prijzen te
profiteren."
Open deur
Dat een beperking van de schol-
vangsten in de eerste maanden
van het jaar 'gunstig' is, is 'bijna
een open deur', aldus de voorzit
ter van de Nederlandse Vissers
bond. „Maar de vissers moeten
het wel willen. Daarom pleit ik
ook niet voor een vangstverbod.
Vissers moeten er zelf van over
tuigd zijn. Als ze trouwens wil
len weten of het nuttig is, hoe
ven ze hun accountant maar te
bellen. Die kan het voordeel di
rect berekenen."
Of Nooitgedagt veel steun zal
krijgen uit de visserijsector,
moet nog blijken. Zijn collega
K. Kramer van de Federatie van
Visserijverenigingen voelt in ie
der geval niets voor een ver
plichte stilligperiode in het al
lereerste kwartaal van het jaar.
Haar grote wens was echter een
praktijk in Zeeland. In 1985 kon
ze aan de slag kon in Middel
burg. „Ik wilde altijd al werken
in de gezondheidszorg. Verlos
kunde sprak mij aan omdat het
krijgen van een kind altijd een
bijzondere en meestal blijde ge
beurtenis is. Ook de vele contac
ten vind ik leuk. Je komt bij zo
veel vex-schillende mensen
thuis."
Ze weet overigens heel goed hoe
de kraamvrouwen zich voelen
omdat ze zelf al drie dochters op
de wereld heeft gezet. „Het
moederschap geeft een extra di
mensie aan het werk, maar is ze
ker geen noodzaak voor een
goede verloskundige. Het vak is
door de jaren heen eigenlijk niet
veranderd. Alleen de ouders zijn
anders geworden. Ze gaan veel
bewuster met het ouderschap
om. Ze zijn veel beter voorbe
reid."
van onze Haagse redactrice
DEN HAAG - De Tweede-Ka
merfractie van de VVD vraagt
de ministers van Defensie en
Binnenlandse Zaken of bij een
ramp in Zeeland de krijgsmacht
inderdaad alleen steun biedt tij
dens werkdagen.
Volgens diverse berichten in de
pex-s zou dat komen omdat de
oproepplicht van de militairen
is vex-vallen. Als er een ramp ge
schiedt op vrijdag na kantoor
uren, begint de hulp dan pas op
maandag, vraagt de WD. De
partij wil weten waax-om dit
nieuwe beleid is ingevoerd.
Om in noodgevallen toch van
militaire hulp vérzekerd te zijn,
is de px-ovincie van plan met de
Belgische overheid een overeen
komst sluiten. Belgische mili
tairen bieden dan vo.Qrtaan hulp
bij calamiteiten. De VVD wil
weten of Zeeland verstoken
blijft van snélle Nederlandse le-
gersteun vanwege het vertrek
van de landmacht uit Middel
burg en de personeelsverminde
ring bij de Vlissingse maxaneka-
zexme. De partij oppert om delen
van de Nederlandse kx-ijgs-
macht die in West-Brabant zijn
gelegerd steun te laten verlenen
bij een Zeeuwse ramp,
1996 is het Jaar van het Industrieel Erfgoed. Komend najaar
wordt daar in Zeeland met tal van activiteiten aandacht aan
besteed. De PZC neemt daarop een voorschot met een weke
lijkse serie waarin interessante industriële gebouwen en ob
jecten in de provincie worden belicht. Vandaag in de elfde af-
levering de voormalige smederij aan de Dam in Goes.
Ineke Otte exposeert in Barcelona
van onze verslaggever
Ernstjan Rozendaal
GOES - De kunstwerken van
Ineke Otte weerspiegelen de rei
zen die ze over de hele wereld
maakt. Ze is gefascineerd door
de architectuur, natuur en cul
tuur van vreemde landen en de
vele tegenstellingen waarmee
ze daar keer op keer wordt ge
confronteerd. Gewoonlijk toont
de Goese kunstenares haar werk
in Nederland, maar de komende
maand krijgt ze de kans haar
van buitenlandse sferen vervul
de objecten ook in het buiten
land te laten zien. Samen met
zes andere Nederlandse kunste
naars exposeert zij in galerie
ZERO in Barcelona. Ze woont
zelf de opening van de tentoon
stelling bij en weet nu al dat ze
een week lang een soort dubbel
rol zal vervullen. „Het is eeix uit
daging om mijn werk daar te la
ten zien, maar ik weet zeker dat
naar aanleiding van mijn ver
blijf in Barcelona ook weer iets
nieuws zal ontstaan."
De expositie in Barcelona is on
derdeel van een uitwisseling
tussen haar Rotterdamse gale-
rie De Bx-ieder en ZERO. „Het
aai'dige is dat ik al eex-der con
tact had met die galerie en ook
uitgekozen was voor een expo
sitie", vertelt Otte. „Maar ze
wilden me toen niet vertellen
met wie ik zou exposeren. Dat
vond ik wel belangrijk om te we
ten, dus besloot ik om het over te
laten gaan. Nu is mijn werk ex-
dus toch te zien." De tentoon
stelling heet heel simpel 7 artis-
tas de los Paises Bajos, ofte wel:
zeven kunstenaars uit Nedei*-
land. Van een gezamenlijk the
ma is geen sprake, aldus Otte.
Passend
Zelf heeft ze een aantal kleurige
werken naar Spanje gestuui-d,
toevallig goed passend bij de
sfeer van het land. Toevallig,
omdat de perioden waarin ze
haar objecten van veel kleuren
voox-ziet zich bij Otte afwisselen
met perioden waarin ze de ba-
siskleur van het materiaal dat ze
gebruikt - hout, lood, koper,
zink-handhaaft. Ze maakt alles
zelf, of ze daax-voor nu moet
schuren, gronden, schildei-en,
zagen of lassen. „Een assistent
zou het best makkelijker ma
ken", erkent ze. „Maar ik wil het
idee hebben dat iets helemaal
van mezelf is. Daarbij komt dat
ik over een werk kan blijven na-
denken als ik er een tijdje mee
bezig ben. Tijdens het werkpro
ces wordt het gevormd."
Ze vindt het moeilijk te om
schrijven wat voor beelden ze
maakt. „Als iemand ernaar
vx-aagt zeg ik: 'Ik maak beelden.'
'O leuk, wat voor beelden?', vra
gen ze daarop. Dan val ik dus
stil, want wat voor beelden
maak ik nu precies?" Het zijn in
ieder geval beelden waarin vex~-
schillende vormen en motieven
telkens terugkeren. Zo heeft Ot
te heel wat schaalobjecten ge
maakt waax-in wolken zijn te
herkennen. „Ik hou ontzettend
van mooie luchten", verklaart
ze. Verder is haar opgevallen dat
haar beelden van de buitexxkant
vaak hard en scherp zijn, voor
zien van priemende punten, en
van binnen zacht en rond. „Ik
was eens in een eeuwenoude
tempel in Egypte en daar zag ik
precies dezelfde vormen terug.
Ik kon het niet geloven. Ik heb
heel lang staan kijken, want ik
vond het prachtig."
Otte maakt ook designvoorwer-
pen. Met haar kunst heeft dat
niet zo veel van doen, vindt ze.
Het levex-t voornamelijk geld op
voor reizen die weer inspiratie
levex-en voor nieuwe kunstwer
ken. „Hetiseen drang in me. Zo
lang ik leef zal ik reizen en beel
den blijven maken. Ik zoek
steeds naar een voxm om iets
van de gedachten en gevoelens
die ik op een speciale plek heb
gehad vast te leggen."
De eerlijke eenvoud van de sme
derij aan de Dam ging verloren
met de opmai-s van centx-ale ver
warming en luxer sanitair Mas-
see - het grootste deel van de
firma zat sinds 1972 al op be
drijventerrein Poel IV - had een
toonzaal nodig en verborg het
pand achter een glazen schijn-
gevel, die voor het gewenst
showroom-effect zorgde. Als
gevolg van de ontwikkeling van
het Schuttex-shofgebied verliet
Massee de D am iix 19 8 5Het vex--
hullende glas werd neergehaald
en de smederij kwam weer te
voorschijn. De gastronomie
nam bezit van het industrieel
erfgoed, waarbij brandveilig
heidseisen verlangden dat de
kapconstructies intern uit het
zicht verdwenen. Niettemin is
het exterieur nog gaaf en gede
tailleerd, op dat zonneschex-m
na. Maar met het terras op het
zuidoosten nodig om aange
brande klanten te voorkomen.
van onze verslaggever
Hans Heijt
GROEDE - Bij het binnentre
den van de expositieruimte in de
Slijkstraat in Groede heeft de
bezoeker onmiddellijk een goed
overzicht van de ontwikkeling
die beeldend kunstenares Ria
Vegter uit Oost-Souburg heeft
doorgemaakt. De keien, vouw
werken, het portret en andere
objecten uit de beginperiode
zijn aan de rechterkant opge
steld. De linkerzijde van de
ruimte is gereserveerd voor de
veelal ronde, niet geglazuurde
voorwerpen van de laatste ja
ren.
Ria Vegter werkt sinds het begin
van de jaren tachtig met kera-
miek en exposeert voor het eerst
in Zeeuws-Vlaanderen. De au
todidacte verzorgde wel al en
kele keren een tentoonstelling
op Walcheren. „Het komt mis
schien filosofisch over, maar het
werken met keramiek spi'eekt
Keramiek van beeldend kunste
nares Ria Vegter.
me aan omdat ik het belangrijk
vind om in gesprek met de klei te
komen", zegt de Oost-Souburg-
se beeldend kunstenares. „De
klei wil iets en ik wil iets. Het is
een vereiste om goed aandacht
te schenken aan de verhoudin
gen. Dat luistert heel nauw. Klei
is heel gevoelig voor de omge
ving." Vegter legt uit dat ze niet
met een draaitafel werkt, maar
haar kunstwerken opbouwt.
„Bij de grotere schalen moet ik
bijvoorbeeld op een bepaald
moment de klei laten drogen.
Maar dan moet ik tegelijkertijd
ook weer oppassen dat de klei
niet inkrimpt."
Bij de expositie in Groede valt
op dat Vegter vooral keien, pa
rabolen, bollen en andere voor
werpen maakt. Met uitzonde
ring van een masker toont ze
geen dieren en/of mensen. „Dat
ik werk met vooiwex*pen met
subtiele vormen is zo gegroeid.
Voor de kwaliteit van een kunst
werk is het heel belangrijk dat
de verhoudingen kloppen."
Kleuren
Dat Vegter veel aandacht be
steedt aan verhoudingen komt
vooral tot uiting bij haar series
van voorwerpen. Verder valt op
dat de beeldend kunstenares
een voorkeur heeft voor helder
blauw, mosachtig groen en an
dere lichte kleuren. „Natuurlij
ke basiskleuren spreken me aan.
In mijn huis kom je die kleuren
ook tegen. En dat geldt ook voor
de kleren die ik draag."
Vouwwerken en versierde keien
uit de beginperiode zijn nog van
glazuur voorzien. Bij de voorna
melijk ronde kunstobjecten uit
de laatste jaren ontbreekt de
glazuur in veel gevallen. „Ik
vind niet geglazuurde voorwer
pen heel puur", verklaart Veg
ter „Ze passen vaak goed in de
omgeving. Het is moeilijk aan te
geven waarom ronde vormen
me zo aanspreken. Maar ook
daarin komt die puurheid tot ui
ting."
De expositie van Ria Vegter bij
het Vlaemsche Erfgoed in Groe
de is te bezichtigen tot 31 de
cember dit jaar. Bezoekers kun
nen zich melden bij de herberg
en zijn van dinsdag tot en met
zaterdag welkom van 9.30 tot
12.00 uur en tussen 13.00 en
16.30 uur.
van onze verslaggever
Frank Balkenende
andere belangi'ijke reden voor
de gang naar de periferie van de
stad. Na de eeuwwisseling legde
Massee zich toe op de land
bouwmechanisatie, een be-
drijfspoot die meer ruimte verg
de.
Het bedrijf was er vroeg bij en
stak dat niet onder stoelen of
banken. In het door de fixmia
weduwe J. C. Massee Zoon in
1909 uitgegeven boek 'Onze
landbouwwerktuigen' wordt
die pioniersrol fijntjes onder
streept. „Onder leiding van den
V
in 1892 ovexieden firmant C. E.
Massee werden reeds verbin
dingen met fabxüeken van land
bouwwerktuigen aangeknoopt
in een tijd dat nog weinigen in
ons land over de mogelijke ver-
vanging van handenarbeid in
het landbouwbedrijf dachten.
Dankzij de energie van den
De architecten De Koning en Rothuizen ondervingen het probleem van massaliteit door de smederij te
Ivoorzien van zadeldakjes. fotografie Willem Mieras
GOES - De vlam zit tegenwoor
dig ónder de pan, maar vroeger
spetterden er heel andere von
ken. Toen klonken metalen tik
ken van hamer op hoefijzer. Nu
doorklieven kappende koks-
pnessen de stilte. De oude sme-
jderij van Massee aan de Dam
|werd in de jaren tachtig restau
rant Bon Vivant, lusthof voor
{lekkerbekken. Het beeldbepa
lende gebouw met zijn drie za-
[deldakjes bleef goeddeels
[intact. Om de industriële archi
tectuur niet te bezoedelen, werd
ide keuken onopvallend - dus zo
laag mogelijk - aangebouwd.
(Alleen architectonische puris-
I ten vallen over het gevelbrede
zonnescherm aan de zijde van
peoostvest.
De firma Massee stamt uit 1832.
Johannis Cornelis Massee ber
gon een handel in ijzerwaren en
gereedschappen, wat toen zo
fraai 'maliniersaffaire' heette.
Na driekwart eeuw verhuisde
het bedrijf in 1912 van de Grote
Markt naar de Dam. Aan de
rand van Goes was het immers
makkelijker manoeuvreren met
paard en wagen. Er was nog een
Architectonische puristen vinden het gevelbrede zonnescherm niet
passen bij het beeldbepalende gebouw met zijn drie zadeldakjes.
toenmaligen leider der tirma
gelukte het hem de landbou-
wex-s langzamerhand van de
voordeelen, verbonden aan het
gebruik van werktuigen, te
overtuigen en hem mag de in
voering van de zaaimachine in
ons land worden toegeschreven,
terwijl hij eveneens den stoot
gaf aan de toepassing van het
machinaal maaien en dor-
schen."
Revolutionair
De architecten De Koning en
Rothuizen ontwierpen de sme
derij, met zeer veel oog voor de
bedrijfsactiviteiten. Revolutio
nair voor die tijd. Ook hielden
beide heren rekening met het
stadsgezicht. Aan de Keizers-
dijk stonden kleine huisjes en
een fox-s bedrijfspand met dito
zadeldak zou een onevenwich
tig beeld opleveren. De Koning
en Rothuizen ondervingen het
probleem van massaliteit door
drie kleinere zadeldakjes aan te
brengen. Omdat de werkvloer
één grote open ruimte diende te
zijn, vroeg dat om een speciale
stutconstxuctie. Dezelfde archi-
tecten tekenden voor Massee
een handelsmagazijn, dat in
1915 aan de Frans den Hollan-
derlaan werd opgetrokken. Ook
hier gingen functionaliteit en
oogstrelende symetrie hand in
hand. Het magazijn moest in
1982, na jaren van leegstand,
wijken voor een nieuwe weg
langs de binnenstad. Maar het
leeft nog steeds voort in het
Openlucht Museum in Arnhem.
foto Willem Mieras
Ineke Otte met een schaalobject.
