pzc
Hoge verwachtingen Mediator
Gastronomie in een smederij
Reizen weerspiegeld in kunst
Pleidooi beperken
vangst kuitzieke vis
Ook duizendste bevalling nog bijzonder
Kamervragen over
rampenbestrij ding
Minder glazuur en meer ronde vormen
zeeland
Nieuw Aardenburgs Roemeens centrum moet contacten stimuleren
kunst
donderdag 3 oktober 1996 sbw I
lasr
Verloskundige mevrouw Drijdijk (r) vindt haar duizendste bevalling, waarbij mevrouw Quasim-Salim dochter Naja op de wereld bracht.
net zo bijzonder als de eerste.
van onze verslaggever
Harmen van der Werf
foto Dirk-Jan Gjeltema
Si yan onze medewerker
Marcel van der Voort
AARDENBURG - Van de don
kere wolken die zich het afgelo-
ten voorjaar boven het Roe-
neens Business en Promotie
>ntrum Mediator in Aarden-
»urg samenpakten was woens-
lagmiddag weinig meer te mer-
cen. Het zonnetje scheen
:owaar toen het centrum offici
al werd geopend en de gebou-
ven door een priester religieus
ngewijd werden. Over de eer-
lere financiële problemen
iprak men weinig woorden.
,Wij hebben veel moeilijkheden
;ehad. Dat is geen geheim. Zelfs
:oveel dat de initiatiefnemers
jijna uit elkaar zijn gegaan. Ge-
ukkig is alles goed gekomen en
rij vei*wachten veel voor de toe
komst", liet uitbater Viorel Lo
lita aan de genodigden weten,
toemenië verwacht veel van het
:entrum dat de zakelijke en cul-
urele contacten met Nederland
inBelgië moet stimuleren. Vori-
;e maand gingen de deuren van
iet restaurant en de slijterij
ipen. Voor de officiële opening
kwamen de Roemeense ambas-
;adeur in Nederland B. Marim
;n EU- ambassadeur E. Con-
Btamtin een kijkje nemen bij het
project. Ook Marim denkt dat
f
ÏVIan die buren
mishandelde
I anger vast
m NOORDGOUWE - De voorlopi-
;e hechtenis van de 49-jarige
j man uit Noordgouwe die vastzit
I vegens mishandeling van zijn
luren, is opnieuw met dertig da
len verlengd. Dat heeft Justitie
n Middelburg woensdag beves-
igd.
let gerechtelijk onderzoek te-
;en de verdachte loopt nog
iteeds. Als hij de komende
naand niet wordt voorgeleid
»oor de rechtbank, kan het
voorarrest op 1 november nog
ién keer met dertig dagen wor-
len verlengd.
3e verdachte houdt het heie
iorp al jaren in zijn greep met de
ledreigingen die hij uit. Zijn-
voornaamste doelwit zijn zijn
ïaaste buren, met wie hij in een
jarenlange vete is gewikkeld. De
ruzie is al diverse keren uitgelo-
)en op een handgemeen.
het centrum een goede toekomst
tegemoet kan zien. ,,Er was
eerst een tijd van dromen en
plannen maken voordat dit ge
niale idee echt werkelijkheid
werd. Dit is uniek in zijn soort.
Ik kan nu pas zeggen dat de weg
tussen Roemenië en Nederland
echt open ligt en ik ben vooral
blij dat wij in Aardenburg veel
Roemeense zaken kunnen laten
zien. Het moet de plaats worden
waar Nederlandse, Belgische en
Roemeense zakenlieden hun
contacten kunnen leggen en uit
bouwen. Ik hoop dat dit een
voorbeeld voor anderen wordt
en dat er volgelingen in andere
steden komen", zei de Roemeen
se ambassadeur vol vertrouwen.
Verlegen
Wethouder A Keijmel van
Sluis-Aardenburg verving
burgemeester Van Liere die ver
hinderd was. Ze voelde zich ver
legen tussen de diverse hoogge
plaatste genodigden.
„De voorheen zelfstandige ge
meente Aardenburg heeft dit
project in het verleden altij d ge
steund. De plannen pasten pri
ma bij de verlangens van de ge
meente. In onze streek zijn er
bovendien vanaf het begin van
de jaartelling al Roemenen ge
weest. Wat ik eveneens waar
deer is dat bij de verbouwing
bouwvakkers uit dat land aan
het werk warenVolgens uitba
ter Viorel Lonita is het de bedoe
ling dat het zakencentrum dat
eveneens in het gebouw wordt
gehuisvest tijdens de Roemeen
se Nationale dag op 1 december
geopend zal worden.
De Zeeuws-Vlamingen kunnen
zondag een kijkje nemen in het
pand aan de Markt. Dan is er ge
legenheid om onder begeleiding
van een muzikaal optreden van
het folklore-orkest Sergiu Ci-
pariu nader kennis te maken
met Roemenië.
De Roemeense kunstenaar Ho-
ria Puscariu exposeert op de
zolder van de nabij gelegen
'Paardenstal' mondgeblazen en
handgevormde glasobjecten,
zoals kandelaars en vazen. Op
de begane grond is een expositie
van ikonen-achter-glas van de
73-jarige Maria Poenariu uit
Transsylvanië te zien. Op de eer
ste verdieping van het Media
tor-gebouw worden artistieke
foto's tentoongesteld over de
vooroorlogse architectuur in
Boekarest.
van onze verslaggeefster
Nicole Kluijtmans
MIDDELBURG - ,,De eerste
bevalling was voor mij net zo
bijzonder als de duizendste. Een
geboorte blijft een wonder. Vind
jij ook niet?", vraagt de verlos
kundige Jeanette Drijdijk (35)
uit Middelburg. Mohamed Qa-
sim Salim knikt bevestigend.
Dit weekeinde is hij voor de
tweede keer vader geworden.
Drijdijk hielp zaterdagnacht
zijn vrouw Muna bij de geboorte
van zijn dochtertje Naja. De
duizendste bevalling die Drij
dijk begeleidde verliep voor
spoedig. Naja is een gezond
meisje van ruim zes pond.
De familie Qasim, afkomstig uit
Somalië, was verrast dat hun
Naja de duizendste baby was
die de verloskundige mee op de
wereld had gebracht. „Eerst
hoorden we dat zij diezelfde dag
bij de geboorte van het dochter
tje van vrienden van ons was ge
weest. Daarna kregen we de
boodschap dat Naja de dui
zendste was", zegt de gelukkige
vader, die zijn oudste dochtertje
Selma (15 maanden) op schoot
heeft genomen. Het toeval wil
dat Drijdijk destijds ook aan
wezig was bij geboorte van Sel
ma, al heeft toen een gynaeco
loog de bevalling gedaan.
De verloskundige houdt iedere
geboorte bij in een soort dag
boekje. Alle geboortekaartjes
en foto's van de bevallingen
waarbij zij heeft geholpen be
landen in een plakboek, waar
van ze er inmiddels al drie heeft.
Maar bijzonder... Waarschijn
lijk had ze zelf geen ruchtbaar
heid aan de duizendste boreling
gegeven als haar collega's dat
niet voor haar hadden gedaan.
Drijdijk ziet het als haar werk
en dat doet ze nu eenmaal met
plezier.
Gedrevenheid lijkt een onmis
bare eigenschap voor verlos
kundigen. Bij nacht en ontij
kunnen ze opgeroepen worden
voor een bevalling. ,,De onre
gelmatige werktijden en 's
nachts werken. Daar moet je
wel tegen kunnen. Dat maakt de
baan zwaar'", merkt ze op. Ze is
heel blij dat ze met twee andere
verloskundigen, Marleen de
Jonge en Karin Boot, een maat
schap heeft. „Dan kun je de da
gen verdelen. Als je alleen bent
kun je nooit op vakantie. Je
moet er altijd zijn, niet alleen
voor bevallingen, ook voor
spreekuren en de nazorg."
Die maatschap bestaat overi
gens pas sinds vijfjaar. Drijdijk,
geboren en getogen in Hein-
kenszand, is na haar opleiding
veertien jaar geleden begonnen
als verloskundige in Rucphen.
Haar grote wens was echter een
praktij k in Zeeland. In 19 8 5 kon
ze aan de slag kon in Middel
burg. „Ik wilde altijd al werken
in de gezondheidszorg. Verlos
kunde sprak mij aan omdat het
krijgen van een kind altijd een
bijzondere en meestal blijde ge
beurtenis is. Ook de vele contac
ten vind ik leuk. Je komt bij zo
veel verschillende mensen
thuis."
Ze weet overigens heel goed hoe
de kraamvrouwen zich voelen
omdat ze zelf al drie dochters op
de wereld heeft gezet. „Het
moederschap geeft een extra di
mensie aan het werk, maar is ze
ker geen noodzaak voor een
goede verloskundige. Het vak is
door de jaren heen eigenlijk niet
veranderd. Alleen de ouders zijn
anders geworden. Ze gaan veel
bewuster met het ouderschap
om. Ze zijn veel beter voorbe
reid."
VLISSINGEN - Vissers moeten
de vangst van kuitzieke vis in de
eerste maanden van het jaar zo
veel mogelijk beperken. Voor
zitter J. Nooitgedagt van de Ne
derlandse Vissersbond pleit
hiervoor. Kuitzieke vis brengt
weinig geld op en het is ook be
ter voor de visstand om zwange
re vissen te laten zwemmen.
Nooitgedagt wil in overleg met
de producentenorganisaties,
waarin vissers vertegenwoor
digd zijn, tot een vrijwillige be
perking van de vangsten komen.
„Dat is goed voor de uitstraling
van de Nederlandse visserij
sector."
Nooitgedagts pleidooi is niet
nieuw. De visverwerkende in
dustrie wil niets liever. Kuitzie
ke schol is mager. Vis verwerkers
kunnen daar weinig mee. Zij
hebben liever vettere vis in de
rest van het jaar. Hoewel Nooit
gedagts voorstel niet nieuw is
heeft het wel aan actualiteit ge
wonnen. De Nederlandse visse
rij mag niet meer zoveel schol
aanvoeren. Het quotum voor dit
jaar is met ruim 25 procent ver
minderd en de voortekenen wij
zen erop dat in 1997 opnieuw
een verlaging wordt doorge
voerd.
De vissers worden gedwongen
hun quotum nog beter te behe
ren, om er even veel geld mee te
verdienen. Dat zwangere schol
aanzienlijk minder opbrengt, is
dit jaar overduidelijk gebleken.
van onze Haagse redactrice
DEN HAAG - De Tweede-Ka
merfractie van de VVD vraagt
de ministers van Defensie en
Binnenlandse Zaken of bij een
ramp in Zeeland de krijgsmacht
inderdaad alleen steun biedt tij
dens werkdagen.
Volgens diverse berichten in de
pers zou dat komen omdat de
oproepplicht van de militairen
is vervallen. Als er een ramp ge
schiedt op vrijdag na kantoor
uren, begint de hulp dan pas op
maandag, vraagt de WD. De
partij wil weten waarom dit
nieuwe beleid is ingevoerd.
Met name bij de grootste soort
schol is het verschil opmerke
lijk. Eén kilo bracht in februari
in Vlissingen slechts 1,96 gul
den op, tegen 5,40 gulden in sep
tember. Scholprijzen zijn overi
gens hoog. De kleinste soort
schol die het meest wordt aan
gevoerd, deed afgelopen maand
3,85 gulden per kilo. tegen 3,05
gulden dezelfde periode vorig
jaar.
Nooitgedagt hierover: „Op dit
moment zullen er vissers zijn die
zich de haren uit hun kop trek
ken. Begin dit jaar is veel aange
voerd voor lagere prijzen. En nu
is het individuele quotum te
krap om van de hogere prijzen te
profiteren."
Open deur
Dat een beperking van de schol
vangsten in de eerste maanden
van het jaar 'gunstig' is, is 'bijna
een open deur', aldus de voorzit
ter van de Nederlandse Vissers
bond. „Maar de vissers moeten
het wel willen. Daarom pleit ik
ook niet voor een vangstverbod.
Vissers moeten er zelf van over
tuigd zijn. Als ze trouwens wil
len weten of het nuttig is, hoe
ven ze hun accountant maar te
bellen. Die kan het voordeel di
rect berekenen."
Of Nooitgedagt veel steun zal
krijgen uit de visserijsector,
moet nog blijken. Zijn collega
K. Kramer van de Federatie van
Visserijverenigingen voelt in ie
der geval niets voor een ver
plichte stilligperiode in het al
lereerste kwartaal van het jaar.
Om in noodgevallen toch van
militaire hulp verzekerd te zijn,
is de provincie van plan met de
Belgische overheid een overeen
komst sluiten. Belgische mili
tairen bieden dan voortaan hulp
bij calamiteiten. De VVD wil
weten of Zeeland verstoken
blijft van snelle Nederlandse le-
gersteun vanwege het vertrek
van de landmacht uit Middel
burg en de personeelsverminde
ring bij de Vlissingse marineka
zerne. De partij oppert om delen
van de Nederlandse krijgs
macht die in West-Brabant zijn
gelegerd steun te laten verlenen
bij een Zeeuwse ramp.
Ineke Otte exposeert in Barcelona
De eerlijke eenvoud van de sme
derij aan de Dam ging verloren
met de opmars van centrale ver
warming en luxer sanitair. Mas-
see - het grootste deel van de
firma zat sinds 1972 al op be
drijventerrein Poel IV - had een
toonzaal nodig en verborg het
pand achter een glazen schijn-
gevel, die voor het gewenst
showroom-effect zorgde. Als
gevolg van de ontwikkeling van
het Schuttershofgebied verliet
Massee de Dam in 1985. Het ver
hullende glas werd neergehaald
en de smederij kwam weer te
voorschijn. De gastronomie
nam bezit van het industrieel
erfgoed, waarbij brandveilig
heidseisen verlangden dat de
kapconstructies intern uit het
zicht verdwenen. Niettemin is
het exterieur nog gaaf en gede
tailleerd, op dat zonnescherm
na. Maar met het terras op het
zuidoosten nodig om aange
brande klanten te voorkómen.
van onze verslaggever
Ernstjan Rozendaal
GOES - De kunstwerken van
Ineke Otte weerspiegelen de rei
zen die ze over de hele wereld
maakt. Ze is gefascineerd door
de architectuur, natuur en cul
tuur van vreemde landen en de
vele tegenstellingen waarmee
ze daar keer op keer wordt ge
confronteerd. Gewoonlijk toont
de Goese kunstenares ha ar werk
in Nederland, maar de komende
maand krijgt ze de kans haar
van buitenlandse sferen vervul
de objecten ook in het buiten
land te laten zien. Samen met
zes andere Nederlandse kunste
naars exposeert zij in galerie
ZERO in Barcelona. Ze woont
zelf de opening van de tentoon
stelling bij en weet nu al dat ze
een week lang een soort dubbel
rol zal vervullen. „Het is een uit
daging om mijn werk daar te la
ten zien, maar ik weet zeker dat
naar aanleiding van mijn ver
blijf in Barcelona ook weer iets
nieuws zal ontstaan."
De expositie in Barcelona is on
derdeel van een uitwisseling
tussen haar Rotterdamse gale
rie De Brieder en ZERO. „Het
aardige is dat ik al eerder con
tact had met die galerie en ook
uitgekozen was voor een expo
sitie", vertelt Otte. „Maar ze
wilden me toen niet vertellen
met wie ik zou exposeren. Dat
vond ik wel belangrijk om te we
ten, dus besloot ik om het over te
laten gaan. Nu is mijn werk er
dus toch te zien." De tentoon
stelling heet heel simpel 7 artis-
tas de los Paises Bajos, ofte wel:
zeven kunstenaars uit Neder
land. Van een gezamenlijk the
ma is geen sprake, aldus Otte.
Passend
Zelf heeft ze een aantal kleurige
werken naar Spanje gestuurd,
toevallig goed passend bij de
sfeer van het land. Toevallig,
omdat de perioden waarin ze
haar objecten van veel kleuren
voorziet zich bij Otte afwisselen
met perioden waarin ze de ba-
siskleur van het materiaal dat ze
gebruikt - hout, lood, koper,
zink - handhaaft. Ze maakt alles
zelf, of ze daarvoor nu moet
schuren, gronden, schilderen,
zagen of lassen. „Een assistent
zou het best makkelijker ma
ken", erkent ze. „Maarikwilhet
idee hebben dat iets helemaal
van mezelf is. Daarbij komt dat
ik over een werk kan blijven na
denken als ik er een tijdje mee
bezig ben. Tijdens het werkpro
ces wordt het gevormd."
Ze vindt het moeilijk te om
schrijven wat voor beelden ze
maakt. „Als iemand ernaar
vraagt zeg ik: 'Ik maak beelden.
'O leuk, wat voor beelden?', vra
gen ze daarop. Dan val ik dus
stil, want wat voor beelden
van onze verslaggever
Hans Heijt
GROEDE - Bij het binnentre
den van de expositieruimte in de
Slijkstraat in Groede heeft de
bezoeker onmiddellijk een goed
overzicht van de ontwikkeling
die beeldend kunstenares Ria
Vegter uit Oost-Souburg heeft
doorgemaakt. De keien, vouw
werken, het portret en andere
objecten uit de beginperiode
zijn aan de rechterkant opge
steld. De linkerzijde van de
ruimte is gereserveerd voor de
veelal ronde, niet geglazuurde
voorwerpen van de laatste ja
ren.
Ria Vegter werkt sinds het begin
van de jaren tachtig met kera
miek en exposeert voor het eerst
in Zeeuws-Vlaanderen. De au
todidacte verzorgde wel al en
kele keren een tentoonstelling
op Walcheren. „Het komt mis
schien filosofisch over, maar het
werken met keramiek spreekt
Keramiek van beeldend kunste
nares Ria Vegter.
me aan omdat ik het belangrijk
vind om in gesprek met de klei te
komen", zegt de Oost-Souburg-
se beeldend kunstenares. „De
klei wil iets en ik wil iets. Het is
een vereiste om goed aandacht
te schenken aan de verhoudin
gen, Dat luistert heel nauw. Klei
is heel gevoelig voor de omge
ving." Vegter legt uit dat ze niet
met een draaitafel werkt, maar
haar kunstwerken opbouwt.
„Bij de grotere schalen moet ik
bijvoorbeeld op een bepaald
moment de klei laten drogen.
Maar dan moet ik tegelijkertijd
ook weer oppassen dat de klei
niet inkrimpt."
Bij de expositie in Groede valt
op dat Vegter vooral keien, pa
rabolen, bollen en andere voor
werpen maakt. Met uitzonde^
ring van een masker toont ze
geen dieren en/of mensen. „Dat
ik werk met voorwerpen met
subtiele vormen is zo gegroeid.
Voor de kwaliteit van een kunst
werk is het heel belangrijk dat
de verhoudingen kloppen."
Kleuren
Dat Vegter veel aandacht be
steedt aan verhoudingen komt
vooral tot uiting bij haar series
van voorwerpen. Verder valt op
dat de beeldend kunstenares
een voorkeur heeft voor helder
blauw, mosachtig groen en an
dere lichte kleuren..Natuurlij
ke basiskleuren spreken me aan.
In mijn huis kom je die kleuren
ook tegen. En dat geldt ook voor
de kleren die ik draag."
Vouwwerken en versierde keien
uit de beginperiode zijn nog van
glazuur voorzien. Bij de voorna
melijk ronde kunstobjecten uit
de laatste jaren ontbreekt de
glazuur in veel gevallen. „Ik
vind niet geglazuurde voorwer
pen heel puur", verklaart Veg
ter. „Ze passen vaak goed in de
omgeving. Het is moeilijk aan te
geven waarom ronde vormen
me zo aanspreken. Maar ook
daarin komt die puurheid tot ui
ting."
De expositie van Ria Vegter bij
het Vlaemsche Erfgoed in Groe
de is te bezichtigen tot 31 de
cember dit jaar. Bezoekers kun
nen zich melden bij de herberg
en zijn van dinsdag tot en met
zaterdag welkom van 9.30 tot
12.00 uur en tussen 13.00 en
^6.30 uur.
yan onze verslaggever
rank Balkenende
1996 is het Jaar van het Industrieel Erfgoed. Komend najaar
wordt daar in Zeeland met tal van activiteiten aandacht aan
besteed. De PZC neemt daarop een voorschot met een weke
lijkse serie waarin interessante industriële gebouioen fen ob
jecten in de provincie worden belicht. Vandaag in de elfde af
levering de voormalige smederij aan de Dam in Goes.
GOES - De vlam zit tegenwoor
dig ónder de pan, maar vroeger
spetterden er heel andere von
ten. Toen klonken metalen tik
ken van hamer op hoefijzer. Nu
doorklieven kappende koks
messen de stilte. De oude sme
derij van Massee aan de Dam
«erd in de jaren tachtig restau-
ant Bon Vivant, lusthof voor
ekkerbekken. Het beeldbepa-
ende gebouw met zijn drie za-
leldakjes bleef goeddeels
ntact. Om de industriële archi-
:ectuur niet te bezoedelen, werd
Ie keuken onopvallend - dus zo
aag mogelijk - aangebouwd.
Alleen architectonische puris-
en vallen over het gevelbrede
(zonnescherm aan de zijde van
de oostvest.
De firma Massee stamt uit 1832.
lohannis Cornells Massee be-
?on een handel in ijzerwaren en
gereedschappen, wat toen zo
Taai 'maliniersaffaire' heette.
Na driekwart eeuw verhuisde
et bedrijf in 1912 van de Grote
Markt naar de Dam. Aan de
rand van Goes was het immers
makkelijker manoeuvreren met
|f paard en wagen. Er was nog een
andere belangrijke reden voor
de gang naar de periferie van de
stad. Na de eeuwwisseling legde
Massee zich toe op de land
bouwmechanisatie, een be-
drijfspoot die meer ruimte verg
de.
Het bedrijf was er vroeg bij en
stak dat niet onder stoelen of
banken. In het door de firma
weduwe J. C. Massee Zoon in
1909 uitgegeven boek 'Onze
landbouwwerktuigen' wordt
die pioniersrol fijntjes onder
streept. „Onder leiding van den
in 1892 overleden firmant C. E.
Massee werden reeds verbin
dingen met fabrieken van land
bouwwerktuigen aangeknoopt
in een tijd dat nog weinigen in
ons land over de mogelijke ver
vanging van handenarbeid in
het landbouwbedrijf dachten.
Dankzij de energie van den
Architectonische puristen vinden het gevelbrede zonnescherm niet
passen bij het beeldbepalende gebouw met zijn drie zadeldakjes.
maak ik nu precies?" Het zijn in
ieder geval beelden waarin ver
schillende vormen, en motieven
telkens terugkeren. Zo heeft Ot
te heel wat schaalobjecten ge
maakt waarin wolken zijn te
herkennen. „Ik hou ontzettend
van mooie luchten", verklaart
ze. Verder is haar opgevallen dat
haar beelden van de buitenkant
vaak hard en scherp zijn, voor
zien van priemende punten, en
van binnen zacht en rond. „Ik
was eens in een eeuwenoude
tempel in Egypte en daar zag ik
precies dezelfde vormen terug.
Ik kon het niet geloven. Ik heb
heel lang staan kijken, want ik
vond het prachtig."
Otte maakt ook designvoorwer-
pen. Met haar kunst heeft dat
niet zo veel van doen, vindt ze.
Het levert voornamelijk geld op
voor reizen die weer inspiratie
leveren voor nieuwe kunstwer
ken. „Hetis een drang inme. Zo
lang ik leef zal ik reizen en beel
den blijven maken. Ik zoek
steeds naar een vorm om iets
van de gedachten en gevoelens
die ik op een speciale plek heb
gehad vast te leggen."
Ineke Otte met een schaalobject. foto Willem Mieras
toenmaligen leider der fix-ma
gelukte het hem de landbou
wers langzamerhand van de
vooi-deelen, verbonden aan het
gebi-uik van werktuigen, te
overtuigen en hem mag de in-
voeiïng van de zaaimachine in
ons land worden toegeschreven,
terwijl hij eveneens den stoot
gaf aan de toepassing van het
machinaal maaien en dor-
schen."
Revolutionair
De architecten De Koning en
Rothuizen ontwierpen de sme
derij, met zeer veel oog voor de
bedi'ijfsactiviteiten. Revolutio
nair voor die tijd. Ook hielden
beide heren rekening met het
stadsgezicht. Aan de Keizers-
dijk stonden kleine huisjes en
een fors bedirijfspand met dito
zadeldak zou een onevenwich
tig beeld opleveren. De Koning
en Rothuizen ondervingen het
probleem van massaliteit door
diie kleinere zadeldakjes aan te
brengen. Omdat de werkvloer
één grote open ruimte diende te
zijn, vroeg dat om een speciale
stutconstructie. Dezelfde archi
tecten tekenden voor Massee
een handelsmagazijn, dat in
1915 aan de Frans den Hollan
derlaan werd opgetrokken. Ook
hier gingen functionaliteit en
oogstrelende symetrie hand in
hand. Het magazijn moest in
1982, na jaren van leegstand,
wijken voor een nieuwe weg
langs de binnenstad. Maar het
leeft nog steeds voort in het
Openlucht Museum in Arnhem.
_J|De architecten De Koning en Rothuizen ondervingen het probleem van massaliteit door de smederij te
«woorzien van zadcldakjes. fotografie Willem Mieras