Dit is echte vrijheid
fP M
H
JU
De schaamte
voorbij
met Samson
t h
PZC
mode
donderdag 12 september 1996
Vrouwen als lustobject? Een
bulderend gelach is het
antwoord. „Wat lustobject? Daar
heb ik geen boodschap aan. Je kiest
er toch zelf voor om aan te trekken
wat je wilt. Dat is echte vrijheid."
De Middelburger Hedwig Samson,
kledingontwerper, is er van
overtuigd dat kleding, hoe erotisch
ook, nooit seksueel geweld heeft
opgeroepen. Die kleding wordt
slechts gebruikt als excuus; 'Ja, ze
vroeg er toch om'. Fel; „Niemand
vraagt er ooit om seksueel agressief
benaderd te worden."
Het is makkelijk de kleding van
Hedwig zondermeer in het erotische
hokje te stoppen. Veel (lak)leer,
spannende 'blote' stukken en
transparante stoffen. Voor hem
symboliseert het meer. Show,
vrijheid en macht. Reageert hij in
eerste instantie wat terughoudend,
gedurende het gesprek blijkt hij
uiterst welbespraakt te zijn.
Een blik in het atelier Mano, waar
de geur van leer verraadt welk
materiaal Samsons voorkeur
geniet.
De Amerikaanse adelaar symboliseert
vrijheid. Niet verwonderlijk dus dat
juist die koninklijke vogel, die met zijn
ferme vleugelslag het zwerk doorklieft,
het handelsmerk is van Hedwig Samson.
Vrij, onbereikbaar. ..Kijk hoe dat beest in
de lucht zweeft. Pure vrijheid. Pure
macht... Dat is precies wat ik met mijn
kleding wil uitdrukken. Vrijheid en
macht. Niet macht in de negatieve zin van
het woord. Maar als je iets kunt doen uit
vrijheid is dat ook macht. Gewoon je ei
gen keuzes maken. Dat doe ik altijd. Ik ga
helemaal mijn eigen gang. En dat is te zien
in de kleding die hier gemaakt wordt. Ik
trek me niets aan van de heersende mode.
Laat me inspireren door mijngevoel en al
les wat ik zie. Ik kan voor een rood ver
keerslicht staan en denken baam, dat is
het."
En dan te bedenken dat Hedwig tien jaar
geleden nog bodybuilders 'builde' en las
tige klanten uit bepaalde Middelburgse
etablissementen verwijderde door 'ze
even diep in de ogen te kijken'. In feite is
dat bodybuilden, naast een immer aan
wezige voorkeur voor show, een aanzet
geweest voor de huidige activiteiten van
de, inderdaad fors gespierde, Middelbur
ger. „Toen ik les gaf in lo-achtsport organi
seerde ik al shows met alles erop en eraan.
Ik ben altijd bezig geweest met show. Al
vanaf mijn dertiende. Dat zit er gewoon
in. Bovendien, tachtig procent van het he
le leven is toch show. Als je iemand tegen
komt die j e niet zo aardig vindt, zeg je toch
vaak vriendelijk gedag, terwijl je denkt
donder op. Hoe vaak doe je aardig om ie
mand niet te kwetsen. Maar in feite moet
je gewoon straight zijn en niet babbelen."
Leer
„Oké. De kleding kwam er bij. In eerste
instantie alleen voor de bodybuilders. De
directe aanleiding voor wat ik nu doe was
een bruiloft. Ik wilde per se een leren jasje.
Smokingmodel. Dat heb ik toen laten ma
ken en dat fascineerde me. Als iets me in
teresseert ga ik ervoor. Dus dacht ik, dat
moet te doen zijn."
„Michael Telepary heeft dat jasje voor me
gemaakt. Hij maakte de mooiste dingen
op zijn zolderkamertje. Ik ben eens met
hem gaan babbelen en zo ben ik gaan ex
perimenteren. Ik wist niet eens waar ik
het leer vandaan moest halen, maar er
moest en zou een show komen waarop wij
een leercollectie zouden presenteren. En
die kwam er." De herinnering roept nog
steeds zichtbaar plezier bij hem op. „Ik
met mijn grote mond. Ik had nog niets,
geen leer, laat staan een collectie. Ik
maakte recht-toe-recht-aan ontwerpen.
Ik heb van mijn vrouw Manita geleerd hoe
ik met de naaimachine moest omgaan,
wat maatvoering was en hoe ik details
moest aanbrengen. Zij deed de ingewik
kelde dingen." Manita vult aan: „Hedwig
maakte de modellen en ik stikte bijvoor
beeld de voeringen erin."
De eerste leershow was een feit. In La Fo
lie aan het Damplein. Twee dagen uitver
kocht, twee dagen feest.
„In het begin verwerkte ik alleen puur
leer. En ik versneed heel veel. Wist ik veel
hoe je zuinig je patronen kon opleggen. Ik
hield waanzinnig veel stukken over."
Jongen
Vol trots haalt hij een oude elektrische
naaimachine tevoorschijn. „Deze jongen
gaat nog steeds met me mee. Kijk, met de
ze Pfaff 280 is het begonnen. Die kwam
overal doorheen. Zelfs door de dikste
huid. Als ik hem nu aanzet komt de rook
eraf, maar hij blijft bij me."
„Maar ja, hoe verder. Welke kant moest ik
op. Michael en ik hebben toen de afspraak
gemaakt dat als een van ons een zaakje
zou openen, de ander dat niet ook zou
doen. En hij begon het eerst in '89. Ik
kreeg langzamerhand ook meer belang
stelling voor andere dingen. Maakte ook
leren kinderkleding voor kennissen. En
van het een kwam het ander. In '93 ging de
Tattoo-shop van dit pand verhuizen naar
de Vlasmarkt. Ik kon toen hier iets begin
nen. Maar die afspraak met Michael was
er voor mij nog steeds. Zijn reactie was
Leren mannenrok
en topje met lange
strakke rok in
ijsblauwe netstof.
Deze bruidsjurk van Mascha Samson moet de opmaat zijn voor een nieuwe couture-lijn
in erotische bruidskleding. fotografie Lexde Meester.
duidelijk: jongen, afspraken zijn tof,
maar zaken zijn zaken dus ga je gang, ik
stoor me er niet aan."
„Al snel kreeg ik een idee voor een show.
Iets heel nieuws, samen met Michael en
Rinus van de tattoo-shop met bodypain
ting. We hebben zelf de meiden en jongens
gezocht die de modellen moesten showen.
Die hebben we in drie zondagen leren lo
pen. De show was in de Stadsdanszaal. We
toonden van alles, leren, hoog opgesneden
hotpants, lingerie noem maar op." Bulde
rend van de lach: „Om het beschaafd te
houden hebben we onder de hele blote
slips wielrenbroekjes aangetrokken. We
lieten één broek zien met 'blote billen'.
Nou, dat was écht heftig. Op de eerste rij
zat wat ik de blauwe lijn noem. Je weet
wel van die blauwige gepermanente ou
dere dames in bloemetjesjurken. En die
hebben genoten. Verdraaiden zich om te
kijken wat er nog meer op het podium
kwam. Wauw, machtig man."
„Ik heb een hekel aan het geijkte. Ik ben
dwars. Als iemand tegen mij zegt dat is de
lijn, denk ik altijd: Iemand heeft die lijn
daar neergezet. Dat is niet natuurlijk,
waarom zou ik mij daaraan houden. Maar
ja, toen begon het gedonder. Ik vond dat
de show nog niet klaar was, dus zijn we
naar Vlissingen gegaan. En we kregen be
langstelling vanuit Zweden." Niet zo
vreemd overigens als je weet dat Hedwig
daar nog gewoond heeft.
„Ik dacht alijd dat Scandinaviërs heel vrij
waren in hun opvattingen over bloot en
zo. Maar wat we daar hebben meege
maakt toen we een show gaven. Ik heb het
nog op een videoband staan. Knokpartij
en om maar op de eerste rij te komen.
Mensen die op en over elkaar worstelend
y >-j\
f
Stretch-lakleer en
transparante stof
gecombineerd met
ondoorzichtig
materiaal zorgen
voor spanning in
deze ontwerpen.
zich een weg naar het podium vochten. Op
een gegeven moment kwam een van de
modellen terug in de kleedkamer en ver
telde: 'Hedwig, ze vechten'. Mijn reactie
was: niets van aantrekken, gewoon door
gaan, ook al breken ze de hele tent af."
Dochter
De ommezwaai kwam in '94 toen Hedwig
en zijn vrouw mee gingen doen aan ero-
tiekbeurzen zoals de grote Erolife in
Utrecht. Dochter Mascha was inmiddels
in het proces betrokken. In eerste instan
tie als model, later ook als ontwerpster
Veel van de modellen in de collectie zijn
dan ook van haar hand. Zij wil in de toe
komst zelf een zaakje beginnen. Naast de
erotische kleding gaat haar voorkeur uit
naar danskleding en de straatstijl.
Mascha: „Hip hop, swing beat, een beetje
MTV clip-achtig. Hedwig heeft mij eigen
lijk altijd bij alles betrokken. Hij laat mij
altijd meebeslissen. We bespreken samen
wat we ontwerpen. We maken daar ook
vaak ruzie over. Ik heb soms andere ideeën
dan hijmaar we komen er altijd uit.
De Utrechts beurs Erolife was het begin
van een nieuwe weg. „We hebben ons echt
die beurs binnen gepraat. Natuurlijk kre
gen we de vraag: Wie zijn jullie eigenlijk?
Ja, dat moet je mij vragen... We hebben
toen de erotische bruidsmode geïntrodu
ceerd. Hoewel die collectie nog niet af
was. Dat werd dus werken. Zo onstond
'Young brides by Mano' Wij uit Zeeland
met onze grote blabla. Maar het sloeg in.
Dat is het cliché waarin iedereen denkt:
het gebeurt allemaal in de Randstad. Niks
Randstad. Het komt hier vandaan. Hier
gebeurt het en daar nemen ze het over. We
zien onze ontwerpen nu gekopieerd terug
Daar kun je niets aan doen, en ik vind het
ook niet zo erg. Dat is ook een graadmeter.
Wat we doen is blijkbaar zo leuk dat het
nagemaakt wordt. Ik zie het maar als een
soort erkenning. Ook al kun je er niet je
boterham van beleggen."
Met die erkenning zit het wel goed. Be
stellingen komen uit het hele land, beur
zen vragen om de Samsons en televisieop
tredens zijn geen zeldzaamheid. „Ik heb
nog ideeën zat. Het jaar 2000 is zo voor
bij."
Eerlijk
„Kleding is eerlijk. Geeft aan hoe je je
voelt. Je hoort wel dat kleding de man
maakt, maar de man maakt zichzelf. En
show maakt de kleding. Iedereen kan uit
z'n dak gaan. Op houseparty's gaan ze
'chemisch' uit hun dak. Bullshit. Als je het
daar in moet zoeken. Zoek het in je uiter
lijk, in je kleding. Uit je daar in. En als je
daar ver in wilt gaan is dat toch prima.
Dat moet je zelf weten. Wat 'vrouw als
lustobject'? Daar heb ik echt geen bood
schap aan. Kleding heeft nooit seksueel
geweld opgeroepen. Dat is slechts een ex
cuus. Ook weer een cliché. In zuidelijke
landen is die cultuur heel anders. Daar is
het een spel. Voor mij zijn man en vrouw
daarin gelijk. Toen de Chippendales
stripten in de Middelburgse schouwburg
zag ik buiten alleen vrouwenruggen. Zo
van: Dan zien ze niet wie ik ben, maar ik
wil toch wel lekker binnen kijken. Prima
toch. En mannelijke strippers zijn de
grootste ijdeltuiten. Niet anders dan
vrouwen."
De kleding van Mano gaat ook over de
grenzen. Veel, vaak oudere Duitse wou
wen kopen de leren lingerie. „Die dragen
ze onder een doorkijkblouse van Dior.
Leer ondersteunt vaak beter dan kanten
lingerie. Een van onze oudste klanten is
over de zeventig. Zij heeft een It-pak laten
maken." Een leren combinatie van een be
ha met slip, hals-, been- en enkelband.
Een ketting koppelt de halsband aan de
slip en die zit met een ketting aan de been
band en vervolgens weer aan de enkel
band. „Het laat niets zien, maar laat ook
weer te veel zien. Het is maar net wat je
wilt."
„Niemand hoeft mijn kleding aan Maar
het is wel een manier om je te onderschei
den. De schaamte voorbij in vrijheid.
Lééf!"
Annemarie Zevenbergen
