Onvoorspelbaar en meedogenloos
PZC
PZC
Geslotenheid belemmert aanpak
van incest in orthodoxe kringen
Onrust over Indonesië
opinie
2
Somalië hoopt dat dood Aidid einde oorlog naderbij brengt
Brand in Paramaribo
was de grootste van
de twintigste eeuw
Staatssecretaris
Erica Terpstra als
'minister van sport'
zaterdag 3 augustus 1996
van onze correspondent
in Nairobi
Frans van den Houdt
De belangrijkste clanleider
van Somalië, Mohammed
Farah Aidid, is dood. Aidid (74)
stierf in de nacht van donderdag
op vrijdag aan schotwonden die
hij enkele dagen geleden had
opgelopen tijdens gevechten in
de Somalische hoofdstad Moga
dishu. Het bericht, dat eerder
deze week al circuleerde maar
toen werd ontkend, is bevestigd
door Aidids eigen radiostation.
Aidid stierf aan een hartaanval
op de operatietafel. De hoop be
staat in Somalië dat de dood van
Aidid, het belangrijkste obsta
kel voor vrede in het land, een
einde aan de oorlog en stabili
teit naderbij brengt.
'Aidid' was een bijnaam en be
tekent vrij vertaald, 'iemand die
geen flauwe kul tolereert'. En
daar heeft hij zich immer, soms
op zeer extreme wijze, aan ge
houden. Hardhandig, onvoor
spelbaar en meedogenloos heeft
hij zich de afgelopen jaren een
weg gebaand door de Somali
sche samenleving en politiek,
om zijn ultieme doel te bereiken:
het leiderschap van Somalië.
Wat hij achterliet, een spoor van
dood en verderf, deerde hem
niet. Hij werd daardoor het
grootste blok aan het been van
Somalië en een onoverkombaar
obstakel voor een vreedzame re
geling van de problemen waar
mee het land nu ruim vijf jaar te
kampen heeft.
Onverzoenlijkheid heeft Aidid
zijn hele leven gekenmerkt. Ge
durende zijn jaren als politie
man en legergeneraal onder het
toenmalige regime van Siad
Barre kwam hij al voortdurend
in botsing met de autoriteiten,
wat hem uiteindelijk op een ge
vangenisstraf van zeven jaar
kwam te staan. Later werd hij
door diezelfde Barre in ere her
steld en als ambassadeur naar
Indië gestuurd. Daar echter ont
stonden opnieuw problemen
met de Somalische overheid,
Aidid werd ontslagen en sloot
zich in 1989 aan bij het Verenigd
Somalisch Congres (USC).
Zware straffen
Het USC was in de jaren zeven
tig opgericht als een onder
grondse verzetbeweging en
kwam pas officieel boven de
grond op 12 januari 1989, twee
jaar voor de val van dictator
Barre. De aanhang is groten
deels afkomstig van de Hawiye-
clan, uit het midden van het
land. Vanaf het moment van zijn
toetreding waren er wrijvingen
tussen Aidid en andere partij
functionarissen en ook toen al
liep de woede tegen hem zo hoog
op, dat er zware straffen tegen
hem werden aangekondigd.
„Als hij zich nog een keer met
strategische operaties bemoeit,
dan wordt hij voor een militair
tribunaal gezet en geëxecu
teerd", luidde de waarschuwing
van een aantal Hawiye-legerof-
ficieren.
Maar de verdeeldheid binnen de
verzetsbeweging kwam pas
goed aan het licht, nadat USC-
strij ders er in het begin van 1991
op spectaculaire wijze in waren
geslaagd het regime van Barre
ten val te brengen en de hoofd
stad Mogadishu in te nemen. Ali
Mahdi Mohammed, een rijke
zakenman en voormalig parle
mentslid, werd door het USC tot
interim-president gekozen en
hij stelde vervolgens een nieuwe
regering samen.
Op een vredesconferentie, enke
le maanden later in Djibouti,
wist Ali Mahdi de steun te krij
gen van andere rebellengroe
pen. Voor Aidid, die tot voorzit
ter van het USC was benoemd
en met zijn strijders vanaf het
platteland de definitieve slag
om Mogadishu had ingezet, was
dit een te bittere pil om te slik
ken.
De generaal voelde zich verra
den en omschreef Ali Mahdi en
de zijnen als 'een stelletje waar
deloze en onkundige lui', die
nimmer echt oppositie tegen
Barre hadden gevoerd en tegen
hem hadden gevochten, maar
desondanks achter de rug van
de echte USC-strijders de
macht hadden opgeslokt. Aidid
kondigde aan in de tegenaanval
te zullen gaan. En hoe.
Ali Mahdi
De strijd die in de laatste maan
den van 19 91 losbrandde in Mo
gadishu tussen de strijders van
Aidid en Ali Mahdi moet tot de
meest bloedige en destructieve
in Afrika worden gerekend. In
vier maanden.tijd verloren der
tigduizend inwoners van de
stad het leven en werden veel
gebouwen en huizen met de
grond gelijk gemaakt.
doorlngrid de Vlugt
De brand die donderdag
avond in de Graven
straat in Paramaribo drie
historische gebouwen in de
as heeft gelegd, is de grootste
van deze eeuw. Dat zegt Rien
Brouwn, voorzitter van de
Stichting Monumentenzorg
in Paramaribo.
Hij condoleert de Surinaam
se gemeenschap met het ver
lies van zoveel cultureel erf
goed en pleit ervoor dat er
eindelijk een beleidsplan
komt om het resterende his
torische bezit aan gebouwen
en archieven te beschermen.
Brouwn constateert dat de
brandweer niet opgewassen
is tegen dit soort branden in
oud-Paramaribo, dat gro
tendeels uit hout is opgetrok
ken. Er is onvoldoende blus-
materieel en de organisatie
laat te wensen over. Zo
kampten de spuitgasten don
derdag met gebrek aan wa
terdruk bij het begin van de
brand. Brouwn stelt dat bij
deze brand drie A- monu
menten verloren zijn gegaan.
Een A-monument heeft
behalve nationale, ook inter
nationale waarde. Verschei
dene internationale bouw
stijlen zijn in zo'n monument
met elkaar verweven, terwijl
in de detaillering de Suri
naamse bouwwijze is toege
past. Het gaat om gebouwen
die dateren uit eind zeven
tiende/begin achttiende
eeuw.
Het parlement, dat ook
bekend staat als „statenge-
bouw", behoorde tot de oud
ste monumenten in Surina
me (eind zeventiende eeuw).
Het belendende gebouw
werd na 1770 opgetrokken
op last van de Nederlandse
gouverneur Jan Nepveu. In
de tweede helft van deze
eeuw waren het ministerie
van Algemene Zaken en het
Kabinet van de minister
president erin gevestigd. Het
dak van dit gebouw ging in
1990 in vlammen op, het in
terieur liep grote waterscha
de op. Aan restauratiewerk
zaamheden kwam met de
brand van donderdag een
einde. Het ministerie van
Buitenlandse Zaken werd
tegen het eind van de acht
tiende eeuw gebouwd als
's Lands Archief.
Brou wn weet niet of men zich
voldoende realiseert wat Su
riname kwijtgeraakt is in dit
voor de Stichting Monumen
tenzorg tweede rampjaar
van dit decennium. In 1990
werden eveneens drie A-mo
numenten verwoest in de
zelfde omgeving als waar
donderdag brand woedde.
Vorige maand, kort nadat de
Stichting Monumentenzorg
en de Unie van Architecten
een sym posium hadden ge
houden over het behoud van
cultureel erfgoed, ging een
C-pand (een gebouw in ty
pisch Surinaamse bouwstijl)
in vlammen op. Deze brand
woedde ook in de Graven
straat.
„Symposia en seminars blij
ken geen zoden aan de dijk te
zetten", meent Brouwn in
zijn pleidooi voor culturele
wetgeving, controle en sanc
ties. Volgens hem zijn er
voldoende individuen en
particuliere organisaties die
willen meewerken aan het
voorbereiden van wetgeving.
„Dat wat ons rest moet be
houden worden. We zijn het
aan onszelf verplicht maat
regelen te treffen." De Stich
ting Monumentenzorg en de
Unie van Architecten zijn al
geruime tijd. bezig om de mo
numentale binnenstad van
Paramaribo op de wereldlijst
van cultureel erfgoed van de
Unesco te krijgen. Tijdens
het symposium van eind juni
in de Surinaamse hoofdstad
werd de noodzaak tot con
servering van Paramaribo
niet alleen door de deskundi
gen, maar ook door rege
ringsautoriteiten onder
streept.
Politieke leiders van zowel
coalitie als oppositie betreu
ren het verloren gaan van het
parlementsgebouw als sym
bool van de democratie. „Het
was ni et alleen voor de demo
cratie een belangrijk
gebouw. Dat stuk van Para
maribo heeft het straatbeeld
zeker in deze eeuw gedomi
neerd", zegt Brouwn. Er is
volgens hem geen enkele vol
wassene in het land die niet
weet waar de „Nationale As
semblee" staat.
De eerste aandacht gaat nu
echter uit naar de politieke
ontwikkeling in het land.
Nieuw Front-leider en par
lementariër Fred Derby: „we
moeten eenheid tonen in
denken en optreden." ANP
Krijgsheer Mohammed Farah Aidid.
Ali Mahdi wist zich ondanks de
overweldigende militaire
kracht van Aidid staande te
houden in het noorden van de
stad en mede door zijn bereid
willigheid kwam er een vredes
overleg op gang. Onder toezicht
van de Verenigde Naties werd in
maart 1992 een wapenstilstand
gesloten. De rivaliteit tussen
beide kampen (zowel Aidid als
Ali Mahdi zijn van de Hawiye-
clan, maar behoren tot verschil
lende sub-clans: Aidid is van de
foto Alexander Joe/EPA
Saad-groep van de Habr Gidir,
Ali Mahdi is een Abgal) bleef
echter bestaan. Ali Mahdi om
schreef Aidid als 'een man die
buiten zijn hebzucht en honger
naar macht geen enkel politiek
inzicht en plan heeft. Hij is net
zo ondemocratisch als Barre en
gelooft alleen maar in de macht
van het geweer'.
Dat laatste heeft Aidid zelf nim
mer onder stoelen of banken ge
stoken. „Mijnkogels zijn de eni
ge oplossing voor Somalië",
heeft hij altijd geroepen. Vre
desregelingen die in de afgelo
pen jaren tot stand kwamen,
zijn cloor hem daarom ook altijd
aan zijn laars gelapt. Toen die
kogels steeds meer onschuldige
burgers het leven kostten en zo
wel de voedselproductie als bui
tenlandse hulp blokkeerden,
waardoor een grootschalige
hongersnood uitbrak, besloten
de Verenigde Staten Aidid niet
langer z'n gang te laten gaan en
in te grijpen. De operatie Resto
re Hope was het gevolg, maar
bracht helaas meer ellende dan
hoop op een vredige toekomst.
Vogelvrij
Hoewel hij eerst alleen de Ver
enigde Naties had verguisd en
de komst van de Amerikanen
had toegejuicht, sloeg Aidid na
verloop van tij d om en verklaar
de alle buitenlandse troepen in
het land vogelvrijHet bloedbad
in 1993 waarbij door Aidids toe
doen 23 Pakistaanse VN-solda-
ten waren omgekomen, hadden
de VS doen besluiten een klop
jacht tegen de clanleider in te
zetten. Maar in plaats van hem
te vangen, werden de Amerika
nen keer op keer zelf het slacht
offer. Vele tientallen Ameri
kaanse militairen werden door
Aidids strijders de dood inge
jaagd. Toen de lijken door de
straten van Mogadishu werden
gesleurd, werd de wereld op
nieuw duidelijk gewaar waar
Aidid en zijn strijders voor ston
den.
Sinds het vertrek van de laatste
VN-troepen uit Somalië in het
begin van 1995, is in diverse de
len van Somalië weer een rede
lijk normaal leven op gang ge
komen, maar de rivaliteit tussen
Aidid en andere clanleiders
heeft vooral in de steden voort
durend tot hevige strijd geleid.
Met name in Mogadishu is de
laatste paar maanden opnieuw
hard gevochten. Aidid wist van
geen ophouden. Vol vuur voerde
hij de laatste tijd zelf zijn troe
pen aan, wat hem uiteindelijk
op, zo mag je gerust stellen, ge
paste wijze het leven heeft ge
kost.
Officier van justitie mr. H. F. Mos citeerde recent op de Rotter
damse rechtbank tijdens de behandeling van wéér een zeden
zaak die op een Zuid-Hollands eiland had plaatsgevonden, rij
kelijk uit de verklaringen die de slachtoffers hadden afgelegd.
Het leed dat hen was aangedaan, en vooral de ingrijpende gevol
gen van seksueel misbruik in het latere leven. Het baarde hem bo
vendien zorgen dat dit soort feiten vaak voorkomen in milieus
'ivaar je dit op basis van de normen en waarden die daar gelden
niet zou verwachten(zie ook PZC vrijdag 2 augustus). Dat hier
tegen hard moet worden opgetreden, staat in zijn ogen buiten
kijf. „En dat straffen geldt voor zowel gelovigen als niet-gelovi-
gen."
door Marcel Potters
Soms is het bijvoorbeeld een
droom die slachtoffers van
seksuele mishandeling in dit ge
val letterlijk wakker schudt.
Een vorm van herbeleving, stelt
coördinator A Segers van Buro
Slachtofferhulp op Goeree-
Overflakkee. „Je kunt het jaren
wegstoppen", legt ze uit, „maar
vroeger of later komt het naar
boven. Slachtoffers hebben
geen identiteit, hebben hun ge
voel weggecijferd, voelen zich
ondergeschikt. Dat kun je heel
lang volhouden, totdat je op
eens denkt: wie ben ik nu eigen
lijk?"
En dat, zo blijkt uit de cijfers,
gebeurt de laatste tijd regelma
tig op het Zuid-Hollandse ei
land Goeree-Overflakkee. Vier
nieuwe gevallen van seksueel
misbruik kwamen de laatste
twee weken binnen in het kan
toor in hartje Middelharnis,
wéér een reeks nieuwe cliënten
die aan de toch al imposante rij
slachtoffers van onder meer in
cest kan worden toegevoegd.
Segers verzucht: „En dit is nog
maar het topje van de ijsberg."
Zo nu en dan veroorzaakt een
dergelijke zaak opschudding.
Zoals vorige week, toen een uit
dit gebied a fkomstige verdachte
zi ch voor de Rotterdamse recht
bank moest verantwoorden
voor het jarenlang misbruiken
van zijn minderjarige zusjes.
Afkomstig uit een groot gezin,
bleek tijdens het proces, met een
zeer streng christelijke achter
grond, geïsoleerd van de rest
van de maatschappij. Niet on
gewoon voor Goeree-Overflak
kee.
Conservatief
„Het probleem op Goeree-
Overflakkee zijn de conserva
tieve maatschappelijke verhoü-
dingen", meldt Segers. „Het is
een machtsprobleem. De tradi
tionele situatie, waarbij de man
heerst en de vrouw zorgt, Dat
wordt door de geloofsovertui
ging nog eens versterkt. De
vrouw én de kinderen worden
op die manier ondergeschikt
aan de man. Die heeft zijn lus
ten, en de vrouw dient die te be-
Ka
Goedereede op Goeree.
vredigen." Dergelijke scheve
verhoudingen, benadrukt ze,
kunnen de voedingsbodem zijn
voor seksueel geweld. Regel is
het zeker niet. Wel een feit is dat
als het gebeurt, de gevolgen al
tijd ingrijpend zijn. Slachtof
fers gaan door een hel, óók na
dat het werkelijk misbruiken
achter de rug is. „Ze raken op
den duur verknipt. De gevolgen
zijn immens."
Verhalen die worden onder
steund door verklaringen van
de slachtoffers zélf. Een van
hen, als kind jarenlang aan der
gelijke misdrijven blootgesteld:
„Een blik van hem was al vol
doende. Altijd maar dwingen,
altijd terroriseren. Nooit kon hij
z'n klauwen thuis houden. Als
ik 'm vandaag zou ontmoeten,
dan voel ik me een nul. Hij heeft
mijn wil gebroken, me mijn
jeugd ontnomen."
Sommige daders, zo weet Se
gers, slaan reeds op jonge leef
tijd aan het experimenteren.
Binnen het gezin, want dat is
immers hun wereld. „Ze slaan
een arm om het zusje heen, wrij
ven over de rug, de borst. Heel
eenvoudig. Het meisje kan in
eerste instantie signalen afge
ven dat het wel lekker is. Een
aangename reactie, omdat zij
hierbij niet de seksuele lusten
heeft die de jongen wél heeft.
Hé, denkt hij dan, ik heb goed
keuring. Dat gaat dan verder, en
op het moment dat de medewer
king stopt, volgen de dreige
menten. Het creëren van angst."
Moed
Vaders die kinderen misbrui
ken, broers die hun zussen las
tigvallen. Het komt, blijkt uit de
ervaringen van slachtofferhulp,
veel te vaak voor. Wat: nu boven
water komt, is te danken aan de
moed van de slachtoffers om
hiervan melding te maken, soms
ingegeven door andere berich
ten over seksuele mishandeling.
Ook nu blijkt volgens Segers
echter de 'geslotenheid' van me
nig gezin op één van de Zuid-
Hollandse eilanden zelf weer in
geperkt door een christelijke
gemeente een flink obstakel om
foto Pieter Honhoff
naar buiten te treden. Ze vertelt:
„Meestal wordt het in eigen
kring opgelost. Dan vertelt een
vrouw tegen de dominee dat
haar vader haar heeft mis
bruikt. Die krijgen dan de op
dracht elkaar vergeving te
schenken, en daar blijft het bij.
De kerk sluit zich, als we dit
probleem aankaarten, ook af
voor de realiteit. Zedendelicten,
zeggen ze dan, die gebeuren hier
niet."
Dilemma
Graag zouden Segers en haar
collega's seksueel misbruik in
de streng gelovige gemeen
schappen bespreekbaar maken,
maar ze staan daarbij voor een
dilemma: „Voorlichting over in
cest, en de gevolgen" daarvan,
zou een goede zaak zijn. Ener
zijds is het triest te signaleren
dat het zo vaak voorkomt, aan
de andere kant moet je overleg
proberen te houden, want an
ders hoor je helemaal niets meer.
Misschien dat hier ook een taak
voor de gemeentelijke overheid
is weggelegd."
Over de verkiezingsstrijd in Indonesië is het laa
ste woord nog niet gesproken. Waarschijnli
zijn de bloedige rellen van de afgelopen tijd ot
niet ten einde. Het lijkt er op dat na enkele maandt
van kleine onlusten nu de tijd is aangebroken dat ech
oppositie wordt gevoerd. j.
President Soeharto speelt een belangrijke rol in cj
strijd tegen de politici die zijn beleid kraken. Voor
zittend politicus geen zonde. Wel als hij andere midde
len dan het woord hanteert.
Soeharto wilde niet dat de Indonesische Democrat]
sche Partij (PDI) zou worden geleid door Megawt
Soekarnuputri. De zittend president vreesde dat zij
zend populair zou worden bij de grote middenklase
Indonesië, die in de dochter van Soekarno een vool
vechtster voor meer democratie zien. Het kwam
president daarom goed uit dat binnen de PDI eeu
machtsstrijd aan de gang was om het partijleiderscha^
Openlijk koos de zittend president de kant van Soerjèi
di. Hij werd met behulp van de regering in het zadel gf
holpen. P
De vlam sloeg in de pan toen president Soeharto dr
nieuwe PDI-leider officieel ontving. Daarmee tartte
de aanhangers van Megawati. jv
Soeharto verwachtte dat hij door de kant van Soerjatf
te kiezen de oppositie de kop in zou drukken. Het teger?'
deel blijkt nu. De president doet krampachtige pogiif
gen om de aanhangers van Megawati tot zwijgen lp
brengen. Ook de afgezette oppositieleidster is het mil^
punt van zijn toorn. Een proces dat Megawati tegej£
haar afzetting als partijleidster had aangespanner
werd uitgesteld omdat de rechter kiespijn had. d
Soeharto en de zijnen hebben Megawati al de doodstrik
in het vooruitzicht gesteld als zij doorgaat met haar acn
ties, die voor ons niet meer of minder zijn dan een nor
male politieke verkiezingsstrijd.
Het is vreemd dat de machtige Soeharto, de alleenheei^
ser, zoveel moeite doet om een opponent buiten spel fe
zetten. Zou de man, die vorig jaar als gastheer koning
Beatrix in verlegenheid bracht door een lunch met ha;
af te zeggen, een simpele machtswellusteling zijn. Off
hij zich bewust van zijn falen en echt bevreesd voor z-ijjh
positie. ld
Het lijkt erop dat in dit conflict bemiddeling nodig i<v
Het zou de Nederlandse regering niet misstaan als
wat internationale politieke druk wordt gemobiliseerdg
Indonesië zoekt steeds meer de weg naar democratie
Soeharto kan en mag die niet blokkeren. Daarvan moe1
hij worden overtuigd. Als dat niet lukt, dan dreigt eeF
nieuwe brandhaard op de wereld te ontstaan. F
PvdA-Kamerlid Rehwin-
kel stoort zich aan be
richten dat staatssecretaris
Erica Terpstra (VWS) zich bij
Olympische bijeenkomsten
in Atlanta enkele keren 'mi
nister van sport' noemde. In
schriftelijke vragen eist hij
hierover opheldering van
premier Kok en de bewinds
personen van VWS.
Rehwinkel vraagt of er nieu
we regels zijn op basis waar
van dit mag. Ook vraagt hij of
het in de toekomst vaker gaat
voorkomen dat staatssecre
tarissen de titel 'minister'
voeren in contacten met bui
tenlanders. Dat recht is al
leen voorbehouden aan
staatssecretaris Van Dok van
Economische Zaken.
Rehwinkels zegt dat zijn be
denkingen stoelen op staats
rechtelijke overwegingen. Ze
zijn niet ingegeven uit irrita
tie over de aanwezigheid van
Terpstra, Kok en andere be
windspersonen in Atlanta.
„De presentatie van de rege
ring is sober en enthousiast.
Daaraan erger ik me niet.
Maar Terpstra heeft in haar
enthousiasme zichzelf wel
een aantal keren 'minister of
sports' genoemd. Er is nu
eenmaal een regel dat minis
ters ministers zijn en staats
secretarissen staatsecreta
rissen." Volgens Terpstra
heeft ze de titel minister ge
bruikt om misverstanden te
voorkomen. In de VS is een
'secretaiy of state' een minis
ter van Buitenlandse Zaken,
Bovendien kent het Interna
tionaal Olympisch Comité
alleen het begrip 'minister
van sport', aldus de staatsse
cretaris. GPD
Directie:
K. Scherphuis.
W, F. de Pagter en
F. van de Velde.
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Vlissirigen:
Oostsouburgseweg 10,
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 273000.
Terneuzen: Axelsestraat 16.
4537 AK Terneuzen
Tel. (0115) 694457
Hulst: Servicepunt
Boekhandel Duerlnck,
Gentsestraat 12,
Tel. (0114)314058
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000.
Zierikzee: Oude Plaven 41
4301 JK Zierikzee
Tel. (0111)415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17,00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8,00 tot 10.30 uur
Centrale redactie:
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118)484000:
Redactiefax- (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur.
in het weekeinde-
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118)470100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 91,00, franco per post
119,00: per maand 33,00, per
jaar 350,00; franco per post
460,00;
bij automatische afschrijving per
termijn 1,50 korting;
losse nummers maandag t/m vrij
dag
1,60, zaterdag 2,50 p.st. (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven:
176 cent per mm, minimumprijs
per advertentie 26,40;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad
7,-meer.
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17.5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas
Auteursrechten voorbehouden
Uitgave PZC