Bailey is de nieuwe sprintheid
PZC
099
Schultz laat kans liggen
Optreden Pieters
loopt uit op deceptie
Anne van Schuppen
(41e) lichtpuntje in
Neerlands atletiek
sport
18
Canadees wint race vol dramatiek en verbetert wereldrecord
Atlanta19%
MAANDAG 29 JULI 1996
Ontwikkeling
wereldrecord
100m mannen
ATLANTA (ANP) - De ontwik
keling van de wereldrecords op
de 100 meter mannen ziel als
Paddock (VStl
Williams (Can)
Owens (VStl
Williams (VSt)
Hary(Dui)
Hines(VSt)
Smith (VSO
Lewis (VSt)
Burrell (VSt)
Lewis
Burrell
Bailey (Can)
10.6 06-07-12
10,4 23-04-21
10.3
10.2
10.1
10.0
9,95
9.93
9,92
9.90
9,86
9.85
9,84
Devers en
Harrison
een gouden
paar
ATLANTA (ANP) - Gail
Devers en Kenny Harri
son zijn het gouden paar
van de Olympische Spe
len. Gezamenlijk voer
den ze in het Olympisch
Stadion van Atlanta een
aflevering van de Ame
rikaanse Droom op.
Vrijwel gelijktijdig be
haalden ze goud voor
Team USA: Devers op de
100 meter. Harrison met
hinkstapspringen. Het
goud kan naast elkaar
aan de muur, want ook
privé zijn ze partners
Ereronde
Devers liep een ereronde
met riVale Gwen Torren-
ce (derde) aan de hand.
Harrison maakte een sal
to van vreugde. Met zijn
winnende afstand van
18.09 meter was hij de
tweede man op aarde die
de grens van achttien
meter doorbrak. De eer
ste, wereldrecordhouder
Jonathan Edwards, ein
digde met 17.88 op de zil
veren positie.
Hoe kan de geschiedenis
zich zo nauwgezet herha
len? Een flashback naar
1993, de 100-meterfinale
van de wereldkampioen
schappen in Stuttgart:
Devers en Merlene Ottey
flitsen vrijwel gelijktij
dig over de finish. Devers
wint na bestudering van
de foto, Ottey protes
teert, de jury laat Devers
toch winnen.
Borsten
Zo was het ook in Atlan
ta. Beide atletes eindig
den gelijk in tijd 10,94.
Devers gooide haar
hoofd naar voren in de
ultieme meter. Maai' de
borst telt. zegt de regel.
De borsten van Devers
en Ottey doorkruisten
de meet gelijktijdig. Pas
een dag later wees de ju
ry een protest van de Ja-
maicaanse organisatie
af.
Devers droeg de titel op
aan haar trainer Bob
Kersee. Dat was wel aar
dig voor hem, want eer
der op de dag zag hij zijn
echtgenote Jackie Joy-
ner na de 100 meter hor
den van de zevenkamp
met een blessure uitval
len. Joyner huilde, want
het waren haar laatste
Olympische Spelen. Ze
is 34 jaar. Devers: „Ik
was zo ongelukkig voor
Jacky over de afloop van
haar toernooi."
Zo was het eigenlijk één
grote familiedag. En in
goede families is ook
aandacht voor de ellen
de van anderen. Dus wil
den de prijswinnaars wel
wat kwijt over de bom in
Centennial Park. die de
olympische familie bijna
uiteen had gereten.
Torrence
Torrence vertelde dat
haar moeder in de mid
dag voor de wedstrijd
had gebeld. Senior zat
met een dilemma. Moest
ze nog wel naar het sta
dion komen om haar
dochter te zien sprinten.
Torrence: ..Ik zei tot
haar: als je voelt dat je
het kunt. kom dan maar
Ik heb op het podium ge
dacht aan de mensen die
stierven bij de aanslag.'
Devers: „We kunnen al
leen maar bidden. Er zijn
blijkbaar mensen die
moedwillig de olympi
sche gedachte willen ver
nielen."
09-08-30
20-06-36
03-08-56
21-06-60
14-10-68
03-07-83
24-09-88
14-06-91
25-08-91
06-07-94
27-07-96
van onze verslaggever
Frans Dreissen
ATLANTA - Zo kort en hevig
als de kracht is. zo lang en in
tens de blijdschap en het genot.
Donovan Bailey richtte bij de
start zijn blik schichtig en wan
trouwend op zijn rivalen. Hij
was een grote brok dynamiet.
Fel, bezeten, geobsedeerd. In de
100 meter ontwikkelde hij een
destructieve snelheid en na de
races was hij weer vetederend
en vredig. „Ik heb hem." Olym
pisch goud. En het wereldre
cord (9.84 seconden). Bailey
priemde een vinger in het oog
van de camera ten teken dat er
met hem niet te spotten valt.
Een wereldrecord voor Donovan
Bailey, de Canadees die de Ben
Johnson-paranoia moet doen
vergeten en de toptijd van Leroy
Burrell (9.85) uit de recordboe
ken schrapte. Het was een stuk
heroïek in een race vol drama.
Zilver was voor Namibier Frede
ricks (9.89), die zich de grote ver
liezer waande. Ato Boldon (9.90)
huilde tranen met tuiten, on
danks zijn brons. Hij vond dat
hij had gefaald voor Trinidad.
En er was een nieuwe wond voor
de Amerikanen, die weer buiten
de medailles vielen. Het meest
dramatisch was de afgang van
Linford Christie, die al een uitge
leide kreeg voor er een wed
strijdmeter was gelopen. Twee
keer te vroeg starten is te veel.
De 28-jarige kaalgeschoren Bai
ley. een import-Canadees, dra
peerde de Canadese vlag rond
zijn schouders en maakte een
ereronde. Onderweg nam hij zijn
bijna tweejarige dochter
Adriana op de arm en volgde in
innige omhelzing met zijn vader.
Donovan Bailey in opperste ex-
Donovan Bailey schreeuwt het uit. De Canadese wereldkampioen pakte het olympisch goud op de 100 meter. De gedoodverfde f'avc
tweede. Dennis Mitchell (rechts) greep naast de medailles.
iet Frankie Fredericks (midden) werd
foto Doug Mills/AP
tase. „Dit neemt niemand mij
meer af."
Donovan Bailey is een volbloed
Jamaicaan. „Een op Jamaica ge
boren Canadese sprinter." zoals
hij zelf zegt. Hij geniet van het
leven. Bailey lacht, is ontspan
nen en geniet met volle teugen.
Vorig jaar liet hij zich als kers
vers wereldkampioen uitbundig
fêteren in de Zweedse disco, om
ringd door tal van blondines.
„Hallo, ik ben Donovan Bailey
de gouden sprinter." Afgelopen
weekeinde zal het niet anders
zijn geweest.
Bailey is de nieuwe ster aan het
firmament. Maar zijn label 'Ma
de in Canada' maakt hem ver
dacht. Acht jaar geleden was het
immers de Canadees Ben John
son. wiens roots eveneens op Ja-
Ato Boldon wil
Christie te lijf
ATLANTA (RTRt - Davidson
Ezinwa en Ato Boldon hebben
het gedrag van Linford Christie
na zijn tweede valse start voor
de 100 meter in Atlanta scherp
afgekeurd. De Nigeriaan, die als
zevende finishte, oordeelde dat
de handelwijze van Christie de
andere atleten uit hun concen
tratie had gehaald.
De uit Trinidad afkomstige Bol
don, die achter Bailey en Frede
ricks het brons veroverde, meen
de dat de olympisch kampioen
van vier jaar geleden met zijn op
treden weinig respect had ge
toond voor de anderen.
De start van het koningsnum
mer van het olympisch atletiek-
toernooi was drie keer vals. De
eerste en derde keer vertrok
Christie te vroeg. Dat betekende
automatisch diskwalificatie
voor de 36-jarige Engelsman.
Christie ging echter opzichtig in
discussie met de officials en ging
demonstratief achter zijn start
plaats zitten. Hij weigerde aan
vankelijk de baan te verlaten.
Tot grote ergernis van de naast
hem startende Boldon, die ver
antwoordelijk was voor de twee
de valse start.
„Ik ben erg kwaad op Christie",
foeterde Boldon. „Hij heeft geen
respect getoond." Officials
moesten later tussenbeide ko
men om de verhaal halende
Christie van Boldons lijf te hou
den.
maica liggen, die de atletiekwt
reld een groot trauma bezorgd*
Geen wonder dat de eerste vraa
in de persconferentie refereerd
aan de era van de dopingzor
daar, die in Seoel gestimuleer
door Stanozolol 9.79 seconde
liep. „Ik hoef niks recht te ze1
ten. Ik hoef de fout van Johnso
niet goed te maken. Mijn naar
is Donovan Bailey. Ander
vraag svp."
Trainingsrtgime
Donovan Bailey is al vier jag
fullprof atleet. Trainer Dan Pfa
stelde hem ooit de vraag of h
„de snelste man in de wereld w
worden." Een soortgelijk onde:
houd had trainer Charlie Frar
cis ooit met Ben Johnson. Baile
stemde toe en werd onderwo
pen aan een streng trainingsr<
gime.
Bailey is nog betrekkelijk one:
varen in de topatletiek. De a
leet die op 12-jarige leeftijd me
zijn vader naar Canada verhui:
de, durfde aanvankelijk gee
keuze te maken tussen de atli
tiekbaan en het basketbal. B<
vendien was hij veel geble:
seerd. Hamstringsblessure
brachten de handelaar in effe<
ten tussen 1991 en 1993 totbijn;
wanhoop. Toen hij eenmaal me
krachttraining begon, ging h
met sprongen vooruit.
Dat leidde tot grote twijfels. He
inneringen aan Ben Johnsoi
die de Canadese atletiek jarei
lang frustreerde, werden weer li
vendig. „Ik kan in de spiegel ki
ken en zeggen dat ik clean bei
Bovendien ben ik een van c
meest gecontroleerde atleten t(
wereld."
1
van onze verslaggever
Cees Olsthoorn
ATLANTA - In je leven moet je
alles één keer meemaken. Peter
Pieters heeft in zijn twaalfja
rige carrière als wielerprof al
heel veel beleefd. Hij was een
zeer verdienstelijk wegcoureur,
groeide uit tot een uitstekende
pistier en verdiende als zes
daagserenner een goed belegde
boterham. Maar op z'n 34-ste
wilde hij ook nog eens naar de
Olympische Spelen. Niet als za
kenman, puur als liefhebber.
Dat een eventuele medaille hem
in de wintermaanden op de
baan w at extra geld zou opleve
ren, dal was mooi meegenomen.
Pieters vertrok niet met grote
verwachtingen naar Atlanta,
maar dat zijn optreden op zo n
desillusie zou uitdraaien, dat
had hij niet kunnen dromen. De
Zwanenburger werd in de kwali
ficaties van het individuele ach-
tervolgingsstoernooi al binnen
twee kilometer ingelopen door
zijn tegenstander, en gisteren
kwam hij er totaal niet aan te
pas in de puntenkoers In de
door een oppermachtige Ita
liaan Silvio Martinello gewon
nen race. scoorde Peter Pieters
zelfs geen punt.
De teleurstelling was aanvanke
lijk niet onder woorden te bren
gen. Minutenlang hing hij stil
onderuitgezakt in de Nederland
se box. Uiteindelijk zocht hij als
laatste deelnemer de uitgang
van het knusse stadion bij Stone
Mountain Park op.
„Ik had totaal geen macht."
sprak de zwaar aangeslagen Pie
ters. „Ik ben nu drie weken hier,
maar het lijkt wel alsof ik elke
dag achteruit ga. Ik heb tever
geefs naar oorzaken gespeurd.
Misschien heeft het iets met de
drukkende warmte te maken, ik
weet het niet. Het maakt nu ook
niet uit. Het was gewoon shit
Pieters was extra gebrand op
een goed resultaat in de punten
koers, na zijn afgang op de ach
tervolging. „Ik heb daar een
enorme knauw van gekregen. De
forse kritiek in de pers maakte
het nog erger. Ik wilde vandaag
graag wat rechtzetten, maar ik
ben geen moment in de wed
strijd geweest."
Omdat wielerploegen niet meer
zitten te wachten op Pieters,
gaat hij de laatste jaren als
kleine zelfstandige door het wie
lerleven. Dat betekent wel dat
hij in grote wegwedstrijden niet
aan de bak komt en is aangewe
zen op trainingen, kermiskoer-
sen in Belgié en criteriums in ei
gen land „Dat is me zeker opge
broken. Om in goeie conditie te
raken moet je een goed wegpro
gramma rijden. En dat is voor
mij niet weggelegd."
De woorden van Pieters werden
in de praktijk onderstreept. De
Olympische puntenkoers werd
beheerst door coureurs die regel
matig op de weg fietsen. In het
gezelschap van zeven renners
die al snel een ronde voorsprong
pakte, ontpopte Silvio Martinel
lo zich als de absolute uitblin
ker. De regerend wereldkam
pioen op deze discipline was een
klasse apart. Met grote voor
sprong incasseerde hij de gou
den medaille. Het zilver was
voor de voor de Canadees Brian
Walton, die in de laatste dubbel-
tellende sprint zijn slag sloeg.
Het brons kwam om de schou
ders van de Australiër O'Grady.
Peter Pieters reed er bij en keek
er naar. Wat restte was de vraag
of hij nu een punt acher zijn loop
baan zet. „In het najaar hak ik
de knoop door. Ik wil eerst alles
rustig op een rijtje zetten Maar
zoals ik me nu voel zou ik m'n
fiets het liefst in Atlanta achter
laten."
ATLANTA (ANP) - Voor de twintigste keer ver-
loor Breiula Schultz van Aranxta Sanchez-Vica-
rio, ooit haar boezemvriendin in het lenniscir-
cuit. Die twintigste werd genoteerd op het centre
court van Stone Mountain Park in de derde ronde
van het olympisch toernooi: 4-6 en 6-7.
Maar als Schultz ooit een kans had de Spaanse
hommel te verslaan, was het zaterdag wel op het
olympisch hardcourt. De vorm die ze bezat, was in
ruime mate toereikend. Maar Schultz sprong, zo
als wel vaker, nogal slordig om met de kansen.
Deels door de wedstnjdspanning en gebrek aan
mentale hardheid, maar vooral door haar schrij
nende gemis aan strategisch inzicht
Sanchez, derde geplaatst, speelde slecht voor haar
doen. Ze raakte in de eerste set een break achter. 2-
3, toen de regen het duel een uur onderbrak Dat
was in het nadeel van Schultz Bij terugkeer ging
ze direct door haar rechterenkel. „De baan was
glad en ik werd op het verkeerde been gezet door
Aranxta
De enkel werd ingetaped dooreen fsyiotherapeute.
maar de blessure kostte haar wel de eerste set. 4-6
De als elfde geplaatste Schultz verwierf daarna in
de tweede set de beste mogelijkheden. Ze ging wat
meer aces slaan 112) en wat minder dubbele fouten'
(7). maar haar grootste manco was het verzilveren
van breekpunten, 1 op 9
Zo had ze op 5-4 op de opslag van Sanchez twee
setpunten. Beide mogelijkheden verspeelde ze. Op
haar daaropvolgende eigen opslag wiste ze twee
matchpunten van Sanchez uit. In de tiebreak van
de partij, die 1 uur en 44 minuten in beslag nam.
leidde ze op 4-3 met twee eigen opslagen achter de
hand. Ze profiteerde er wederom niet van: 7-9 in de
tiebreak.
van onze verslaggever
Frans Dreissen
ATLANTA - De ogen stonden
nog betrekkelijk helder, maar
hel lichaam was getekend. An
ne van Schuppen had toch be
hoorlijk geleden op het lood
zware marathonparcours in
Atlanta. Eenenveertigste in
2.40.46. De Haagse kilometer-
vreetster had daarmee bedui
dend meer reden tot opgeto
genheid dan de andere Neder
landse deelneemsters die in
actie kwamen. Stella Jong-
mans staakte geblesseerd de
strijd in de halve finales 800
meter. De discuswerpsters
Corrie de Bruin (55.48 meter)
en Jacqueline Goormachtigh
(58.74 meter) werden gevan
gen door het web van de kwa
lificatieronde.
Anne van Schuppen was al om
drie uur 's ochtends uit de ve
ren en nuttigde even later haar
ontbijt. Twee geroosterde bo
terhammen met jam. Om half
zes. op het moment dat enkele
Nederlandse sporters het dorp
na een avondje stappen binnen
kwamen, vertrok ze met de bus
naar het stadion. „Gelukkig
vielen de weersomstandighe
den reuze mee." Onder een dik
wolkendek was het 21 graden
bij de start. Atlanta was niet
die kookplaat die van tevoren
was aangekondigd.
Desondanks startte de 35-ja-
nge Van Schuppen behou
dend. „Ik had me van tevoren
op een tijd van 2.40 geconcen
treerd. Achteraf gezien had ik
misschien twee minuten snel
ler gekund. Maar dan had ik
wel vreselijk diep moeten
gaan." Vooral de laatste acht
kilometers waren slopend ge
weest. „Geen enkele meter was
vlak. In de slotfase kreeg ik last
van stijve benen," aldus Van
Schuppen. die na de finish wat
problemen kreeg met haar
ademhaling
Een gedroomde plaats in de
top-twintig bleek achteraf een
utopie. Met name door de rede
lijke klimatologische omstan
digheden bleef het aantal uit
vallers beperkt tot twintig. „Ik
ben tevreden, voldaan. Deze
ervaring kan niemand mij
meer afpakken."
Ontroostbaar
Stella Jongmans was ontroost
baar na de halve eindstrijd 800
meter. De achillespees die haar
als sinds de Papendalgames
parten speelt, veroorzaakte zo
veel pijn dat uitstappen onver
mijdelijk was. Jongmans huil
de bittere tranen. „Na tachtig
meter liep ik al bij iemand op
de enkels en meteen voelde ik
de pijn'. Ik heb de eerste ronde
nog uitgelopen opdat ik recht
streeks naar de medische
ruimte kon."
Jongmans heeft zich de laatste
weken moeten forceren in de
jacht op de limiet. Het kwam
de kwetsuur niet ten goede.
Met drie behandelingen per
dag werd de conditie gekun
steld op peil gehouden. „Ik
wist toen ik naai- Atlanta
kwam dat ik slechts éen goede
race zou kunnen lopen. De eer
ste ronde heeft te v^el gêvergd
van de achillespees. Mentaal
wilde ik wel, maar fysiek zat er
niet meer in." jammerde Jong
mans.
Letitia Vriesde liep ook de fi
nale mis. De vice- wereldkam
pioene van Goteborg finishte
in een race met onder meer Ma
ria Mutola als vijfde. Einde ver
haal dus. In tegenstelling tot
vorig jaar miste zij een bijtende
eindsprint. „Toch heb ik alles
gegeven. Ik kan mezelf niets
verwijten. Altijd blijven la
chen. wat er ook gebeurt."
deed Vriesde opmerkelijk laco
niek over haar eliminatie. Haar
diepste zielenroerselen gaf ze
niet prijs. Innerlijk zal de Suri
naamse loopster uit Rotter
dam echter vreselijk gebaald
moeten hebben.
Discuswerpster Corrie de
Bruin was te veel geïmponeerd
door het decor en de entourage
van de Spelen. „Je moet het al
lemaal een keertje hebben
meegemaakt." De eerste twee
worpen waren ongeldig, waar
door een enorme stress-situa
tie ontstond. „Ik werd behoor
lijk nerveus na die tweede po
ging. De druk was zo groot dat
de derde worp slechts een be
scheiden afstand van 55.48 me
ter en een achttiende plek in
haar groep opleverde. „Ik ben
weer een ervaring rijker. Ik
maak nog een leerproces door.
Mijn tijd komt over vier jaar.
Jacqueline Goormachtigh
kwam beter uit de verf. Met een
laatste krachtsexplosie reikte
ze nog tot 58.74 meter. Net als
bij de EK en WK evenwel on
voldoende voor een finale
plaats. Ze had de schijf mini
maal 62.02 meter moeten slin
geren. „De discus trok goed en
ik meende dat ik in de-eerste
worp zeker 58 meter had ge
gooid Was het slechts 55 me
ter. Aan de rug. waar ik de afge
lopen dagen wat last van had.
heeft het zeker niet gelegen. Ik
baal hier stevig van."
