Blues kan ook vrolijk
Neurosis wil
verpletteren
Daryll-Ann huilt uit
Omar The
Howlers
Kleinschaligheid blijft charme
kunst cultuur
20
cd
VRIJDAG 14 JUNI 1996
Omar Dykes lacht eens
hartelijk. Het is zijn eerste
reactie op de vraag of hij zich
niet gepasseerd voelde, toen
bleek dat Creedence
Clearwater Revival weer ging
toeren zonder John Fogerty.
Want als er één zanger als
vocale stand-in voor Fogerty
zou kunnen dienen dan is het
de rootsrocker uit Austin,
Texas. Nee, antwoordt Omar.
Hij had er niet eens over
nagedacht. Omar heeft het
trouwens te druk met zijn
eigen band Omar The
Howlers.
Omar Dykes: „Blues betekent emotie."
Omar is druk. al heeft hij zijn
jaarlijkse' hoeveelheid optre
dens gehalveerd. Tegenwoordig
staat de 45-jarige Texaan nog
slechts honderdvijftig keer per
jaar op de podiumplanken om zijn
amalgaam van Texaanse shuffles,
slowblues. Bo Diddley-beat en
rock ten gehore te brengen. Dat
vindt Omar genoeg, want hij heeft
sinds een paar jaar een gezin. De
tijd dat 'de weg' zijn thuis was. is
voorbij. Hij wil zijn zoon zien op
groeien. En hem zien spelen op het
met Kerstmis gekregen drumstel
letje.
„Voor een drieeneenhalijarig joch
speelt hij aardig goed", meldt de
trotse vader. „Hij drumt graag. Of
hij van mijn muziek houdt? Jaze
ker. Hij kent de teksten van al mijn
liedjes. En van die van Stevie Ray
Vaughan. Van hem is hij ook een
fan. Evenals van B.B.King."
Trots
Niet alleen Dykes jr is een mooi
voorbeeld van 'jong geleerd is oud
gedaan'. Pa zelf debuteert al op
twaalfjarige leeftijd op het podium
van de Courts Of Lulu in zijn ge
boorteplaats McComb, Mississip
pi. Niet dat hij goed kan spelen,
maar zijn jeugdig elan en enthou
siasme vallen in de smaak bij de
zwarte bluesmusici en het nacht
club-publiek. In die tijd heet Omar
trouwens nog Kent Dykes. Zijn bij
naam verwerft hij later, rond 1970.
Zijn toenmalige drummer noemt
hem 'Omar Overtone', omdat hij
regelmatig bezopen op het podium
ligt met een jankende Gibson-gi-
taar om zijn nek.
In Omars jeugd oefent McComb
een grote aantrekkingskracht uit
op zwarte bluesmusici. Bo Didd-
ley. de beroemdste bluestelg van
McComb, is dan al naar Chicago
verhuist. Voldoende talent doet
echter de kleine plaats aan want
het ligt op de treinroute van New
Orleans naar Chicago. Zelfs de
straatmuzikanten spelen er de ty
pische Bo Diddley-beat. Deze rit
mische kruisbestuiving van Afrika
en Mississippi voegt ook Omar aan
zijn veelkleurige repertoire toe.
Ook al staat hij tegenwoordig in
sommige klingen als een blues
muzikant te boek. Omar wenst
zich niet te beperken tot de blues.
Hij wil ook wel eens lekker rocken.
Evenals wijlen Stevie Ray Vaug
han. Deze Texaan is volgens Omar
een belangrijk Figuur aangezien hij
met opgevoerde blues de jeugd be
trokken hield bij een belangrijk
deel van het Amerikaanse muzi
kale erfgoed.
Niettemin zweren zwarte kids bij
rap en vinden ze blues een muzi
kaal restant van een fout verleden.
Omar: „Het is in die kringen niet
cool om naar blues te luisteren,
want blues wordt door hen geasso
cieerd met de slavernij en dat soort
dingen. Maai- als je van rap houdt,
dan kun je toch ook luisteren naar
blues-pioniers als Muddy Waters.
Blues betekent emotie. En heeft
behalve een droevige, ook een vro
lijke kant. Ik zelf hou erg van de
vrolijke songs van Hound Dog
Taylor."
De zwarte jeugd zou juist heel trots
moeten zijn op een blueskanon als
Muddy Waters, vindt Omar. Hij
zelf is dat in ieder geval wel. In het
nummer Low down dirty blues van
zijn laatste, tiende album World
wide open eert hij een aantal blues
traditionalisten. Hij vindt het
moeilijk om de beste aan te wijzen.
„Als het om de teksten gaat. dan is
Robert Johnson mijn favoriet. Zijn
teksten zijn pure poëzie. Muzikaal
gesproken is Howlin' Wolf de bes
te, aangezien zijn muziek door die
heavy beat een enorme drive heeft.
Ik hou heel erg veel van zijn inten
siteit."
Als het op rock aankomt, kan voor
al Creedence Clearwater Revival
zijn goedkeuring wegdragen. Om
ar coverde Born on the bayou van
John Fogerty en de groep is van
grote invloed op hem geweest. „Ik
hou van de swamprock van Cree
dence en van die tremelo-gitaar.
John Fogerty is een geweldige zan
ger, waarvan ik destijds las dat hij
ook van Howlin' Wolf hield. Dat zit
wel goed. dacht ik toen. Fogerty
heeft een enorme kracht in zijn
stem. Net als ik. Dat komt omdat
we beiden zijn begonnen in het
nachtclubcircuit. Daardoor wordt
je stem wel ruig."
Omar Dykes is een muzikant die in
Nederland bekender is dan in zijn
thuisland. Alleen met intensief
toeren kun je in de Verenigde Sta
ten tegenwoordig als rootsrocker
een beetje naam maken. „De Ame
rikaanse muziekindustrie wordt
volledig beheerst door de grote
platenlabels Warner en Sony. Zij
controleren alles. Op alle radio
stations. van kust tot kust, zijn de
zelfde popplaatjes te horen. Blues
musici komen alleen aan bod in
specialistische programma's."
Nog immer is Omar vereerd omdat
hij voor zijn album Hard times in
the land of plenty uit '87 een Edi
son kreeg. ..Dat stimuleerde de
verkoop. Die plaat deed het goed
in heel Europa, maar vooral in Ne
derland. Het titelnummer is tegen
woordig actueler dan toen. Want ik
maakte destijds een sociaal state
ment over de armoede in de Ver
enigde Staten. Tegenwoordig zie je
nog meer arme mensen en daklo
zen dan in die tijd. De gemeente
raad in Austin heeft zelfs verboden
dat de daklozen zich op bepaalde
tijden op straat vertonen."
De armoede in de Verenigde Sta
ten is volgens Omar groter gewor
den vanwege veranderde belasting
stelsels, de inflatie en de groeiende
werkloosheid. „Je hebt tegenwoor
dig in Amerika geen middenklasse
meer. Vroeger had je als postbode
nog een mooi huis en een paar au
to's en konden je kinderen naar de
universiteit. Als je tegenwoordig
zo'n leefstijl wilt aanhouden, dan
moetje rijk zijn."
René Megens
Omar The Hoiolers zijn 15 juni op het
Crossroads Festival in Hoogerheide16
juni in Atlantis. Alkmaar; 17 juni in Vre-
denburg, Utrecht (met Lynyrd Sky-
nyrd), 18 juni in Melkweg, Amsterdam.
20 juni op het Oerol-festival op Ter
schelling: 21 juni in Zaal Pan. Silvolde
en 22 juni Lantaarn, Hellendoorn.
Zware kost, dat Neurosis. Het
Amerikaanse gezelschap is
er ook niet op uit om je vrolijk te
maken met een brok hapklaar
entertainment. De muziek op
Neurosis' vijfde album Through
silver in blood is apocalyptisch
en sinister. De cd.al binnen ge
haald als het beste Neurosis-al
bum, bevat kamerbrede, avon
tuurlijke metal en noise.
Gitarist/zanger Steve von Till:
..Through silver in blood graaft
veel dieper dan de hardcore,
waarmee we tien jaar geleden in
Oakland zijn gestart. Naarmate
we ouder worden, zijn de emoties
puurder en kunnen we ze op een
meer natuurlijke wijze uitdruk
ken. Momenteel proberen we zo
intens mogelijk te klinken. Dat is
onze enige regel. Voor de rest
hebben we geen enkele restrictie.
Neurosis is onze uitlaatklep. Als
je in de diepste regionen van je
geest en ziel afdwaalt, kom je
niet altijd mooie dingen tegen.
Daarom klinkt Neurosis zo over
donderend."
Soms doet Neurosis aan de
vroege Swans denken. „In som
mige opzichten voelen we ons
wel verwant met The Swans", be
aamt Von Till „Die groep heeft
nooit een direkte invloed op onze
muziek gehad, maar heeft wel de
zelfde intensiteit als wij. Het is
een band die zich eveneens ont
wikkeld heeft in de loop der jaren
en net als wij geen compromis
sen sloot met welke scene dan
ook. Bovendien hebben The
Swans ook een spiritueel ele
ment."
Natuur
„Wat onze spirituele kant be
treft, draait het om de angsten,
de boosheid en de psychologi
sche trips waarmee de mens te
maken heeft in de hedendaagse
maatschappij. Het gaat om de
evolutie in onze geesten en onze
plaats in het universum en de na
tuur. Dat concept is dermate
moeilijk tot uiting te brengen,
dat wij ook andere vormen van
kunst benutten om daar gestalte
aan te geven. Songteksten heb
ben hun beperkingen. We hou
den ons in onze organisatie Tri
bes of Neurot ook bezig met het
schrijven van boeken en het ma
ken van video's en experimen
tele Films", aldus Von Till.
De Amerikaanse band Neurosis heeft een missie.
„Neurosis wil de grenzen van
kunst en muziek verleggen. We
willen verpletterend te werk
gaan. Tijdens onze live-shows ge
bruiken we dia- en filmprojec
tors. Het publiek reageert heel
verschillend op onze overweldi
gende aanval op de zintuigen.
Sommige mensen krijgen een
energie-injectie en beginnen
agressief te bewegen. Anderen
haten ons totaalpakket. Het is
teveel voor hen. Ze blijven aan de
grond genageld staan, alsof ze
plotsklap verlamd zijn geraakt."
Neurosis onderscheidt zich vol
gens Von Till van veel bands
door haar link met de natuur.
Met hun 'terug naar de natuur'-
verlangen lijken de Amerikanen
wel de Rousseau's van de metal.
►,.Er zijn niet veel bands die het
spoor naar de natuur bewande
len. Dat komt natuurlijk omdat
we in een moderne, technologi
sche samenleving leven. De na
tuur en de huidige samenleving
zijn in tegenspraak met elkaar.
Maar uiteindelijk is de verwijde
ring tussen de mens en natuur de
wortel van alle problemen."
Politiek
De schuld van die verwijdering
ligt bij regeringen en georgani
seerde godsdiensten, meent Von
Till. „Zij hebben de bevolking
dictaten opgelegd wat ze als hun
waarden moeten zien. De men
sen zijn verscheurd. Ze zitten aan
verschillende kanten van het
raam, maar ze moeten dieper in
zich zelf kijken en moeten
nieuwe waarden opstellen. Dat
bedoel ik niet in conservatieve
zin. De natuur moet weer de oor
sprong van alles zijn. Anders zijn
we ten dode opgeschreven. Neu
rosis heeft niet alle antwoorden
en de veranderingen zijn moei
lijk, maar we moeten minder de
verspillende consument uithan
gen en ons bed niet langer ver
ontreinigen. We moeten eerlijker
zijn en de confrontatie aangaan
met onze demonen."
Van politici verwacht Von Till,
die aangesloten is bij enkele radi
cale groeperingen, al jaren niets
meer als het aankomt op het be
werkstelligen van een betere we
reld. „Neurosis gaat verder dan
politiek. Politiek ligt te veel voor
de hand. Het misleidt te veel. Als
eenheden werken staten niet. Ze
zijn te groot en de machthebbers
representeren alleen een be
paald kliekje."
De idealist Von Till vindt dat de
samenleving ontmanteld moet
worden en dat de mensen hun sa
menlevingsverband op een soort
stammen-manier moeten voort
zetten. „Persoonlijk denk ik dat
die leefgemeenschappen klein
moeten zijn. Ik hou het op een
groep van zo'n twintig, vijfen
twintig vrienden en familieleden.
Maar het is moeilijk te realiseren
Ja, Neurosis heeft een missie.
Het is geen politieke missie,
maar we moeten ons zelf uiten.
Enkele van de bandleden heb
ben kinderen. Ook voor hen wil
len een betere wereld scheppen,
maar er is nog veel werk aan de
winkel."
René Megens
Neurosis is de komende week nog live
in Nederland te beluisteren: 16 juni
Vera. Groningen; 17 juni Metropool,
Hengelo: 20 juni Doornroosje, Nijme
gen en 22 juni Paard. Den Haag.
Turkse zangers, Cubaanse
salsa-orkesten, Senegalese
rappers en Mexicaanse Maria-
chi: Amsterdam staat de ko
mende dagen volop in het teken
van de wereldmuziek. Van 16 tot
en met 23 juni wordt dan im
mers op drie lokaties in de
hoofdstad het World Roots Fes
tival '96 gehouden. Het is inmid
dels de veertiende editie van het
festival dat ooit begon als Africa
Roots festival, maar snel uit
groeide tot een breed evene
ment dat muzikanten uit alle
windstreken trekt.
De veertiende editie is in vele
opzichten anders dan andere ja
ren. Door de medewerking van
een grote sponsor (Philips) was
het financieel mogelijk om wat
meer grote namen aan te trek
ken. Zo staan toppers als de Is
raëlische zangeres Ofra Haza, de
wereldberoemde Manu Diban-
go uit Kameroen en de Senega-
lees Baaba Maal op het pro
gramma. „We hebben wat meer
Financiële ruimte. Voorheen
hadden we gemiddeld zo'n twin
tig concerten op het program
ma, nu zijn dat er dertig", aldus
organisatie-assistente Jeannet-
te Kooter.
Die schaalvergroting blijkt ook
uit de lokaties. Naast de oude
'vertrouwde' plekken als De
Melkweg en het gratis toegan
kelijke Openlucht Theater in
het Vondelpark, biedt nu ook
het Concertgebouw onderdak
aan verschillende concerten. De
openingsdag op 16 juni (overdag
het Wereld Kinderfestival, 's
avonds een concert) en de slot
dag zullen hier te bezoeken zijn.
Voorheen bezochten gemiddeld
zo'n vijfduizend mensen het fes
tival. „Door de schaalvergroting
hopen we nu op 8.000 a 10.000 be
zoekers", schat Kooter.
Het Wereld Roots Festival be
gon in 1983 ooit als een muzikaal
evenement voor 'bevlogen lief
hebbers'. De term wereldmu
ziek was in die tijd nog niet eens
verzonnen en de Afrikaanse mu
ziek deed voorzichtig haar in
trede. Dat waren echter vooral
traditionele muzikanten. De fes
tivalleiding wilde echter ook de
Afrikaanse popmuzikanten hier
naartoe halen. Die formule
bleek drie edities lang zeer suc
cesvol.
Kooter: „Toch besloten we het
festival een mondiale opzet te
geven. We kregen reacties van
allochtone Nederlanders die
graag de succesvolle bands uit
hun geboorteland wilden zien.
Daarbij gebeurde er natuurlijk
ook elders in de wereld van alles
De Oezbeekse popster Yulduz Usmanova.
Radio en televisie schenken dit jaar uitgebreid
aandacht aan het World Roots Festival. De Avro
zal van maandag 17 tot en met vrijdag 23 juni op
Radio 3 (20.00 uur - 21.00 uurlive-optredens uit
zenden. Ook zullen er sfeerimpressies en inter
views te beluisteren zijn. Angela Groothuizen pre
senteert de programmma's. Zaterdag 29 juni is op
Nederland 1 in het kinderprogramma Avro's Con-
fetticlub een programma gewijd aan het festival.
op muziekgebied. Daar hebben
we op in gespeeld."
Het festival mikt op een zo
breed mogelijk publiek en dat is
te zien aan de programmering.
Naast de Schotse folk-formatie
Capercaille, de Hindi-popgroep
The Rebels en het jonge duo Si-
bèba uit Equatoriaal Guinee
treden ook I Muvrini - een band
die Corsicaanse volksliedjes
speelt - en de Oezbeekse popster
Yulduz Usmanova voor het
voetlicht. Op het Wereld Kinder
Festival van zondag kunnen
kinderen genieten van speciale
concerten waar ze ook zelf aan
mee kunnen doen. Ook is er een
programma van niet-westerse
films en een foto-expositie te
zien in de Melkweg.
Werelddorp
Als de huidige opzet succesvol
blijkt, wil het festival volgend
jaar opnieuw fors uitbreiden. Er
zijn plannen voor een groot fes
tivalterrein op het Museum
plein, vertelt artistiek leider
Frans Goossens. „Zo zou je het
festival optimaal toegankelijk
kunnen maken. We denken aan
het opzetten van een soort 'we
relddorp' waar van alles te doen
is en iedere cultuur een eigen
plek krijgt. De concerten zullen
daar in verschillende tenten
plaatsvinden, en ook Amster
damse bands uit de verschillen
de culturen krijgen de kans om
zich daar te presenteren."
Ondanks de grote plannen ver
zekert Goossens dat het World
Roots Festival niet uit zijn
krachten zal groeien. „Klein
schaligheid blijft onze charme.
Wij zullen nooit de omvang van
het North Sea Jazz Festival be
reiken, waar je al blij bent als je
in een overvolle zaal even de
knie van Herbie Hancock mag
aanschouwen. Dat willen we
niet. Juist die kleinschaligheid
maakt een optimaal contact
mogelijk tussen publiek en ar
tiesten. Zo moet het blijven."
Monique Brandt
De uitzending is van 17.09 tot 18.00 uur. Diezelfde
avond, om 23.13 uur, is ook via het eerste net een
sfeerverslag van het festival te zien.
Ook de NPS-radio maakt opnamen, die te beluiste
ren zijn in het zaterdagse programma Kleurenra-
dio, van 18.00 tot 19.00 uur op Radio 4. De Wereld
omroep zal in verschillende programma's ook
aandacht besteden aan het festival.
De wereld leek voor hen open te
liggen, toen het Veluwse Da
ryll-Ann een contract tekende bij
het Engelse platenlabel Hut, in
Londen in het voorprogramma
stond van de Smashing Pumpkins
en vervolgens in de vorm van Sea
borne West ook nog eens een dijk
van een album afleverde. Maar als
zo vaak bleek het verkoopsucces
van de cd omgekeerd evenredig
aan de enthousiaste perskritieken
en dus werd Daryll-Ann al na één
album door Hut op de keien gezet.
De beste manier om het ongelijk
van je vorige werkgever aan te to
nen is om terug te slaan met een
top-prestatie voor je nieuwe baas.
En dat is precies wat Daryll-Ann
doet op Daryll-Ann Weeps (Excel
sior/MCA). Het album is iets min
der traditioneel dan z'n voorgan
ger, iets minder toegankelijk ook
door de wat minder voor de hand
liggende songstructuren en het lo-
fi karakter van veel liedjes. De ver
gelijkingen met Buffalo Spring
field en The Jayhawks zijn er nog
steeds, in de harmonieuze samen
zang hoor je zelfs Simon Garfun-
kel, maar Daryll-Ann klinkt abso
luut niet retro en verpakt haar
liedjes met wat meer strikken. Het
duurt dan ook wellicht wat langer
voordat de volle schoonheid van
nummers als Tools R Us, A Proper
Line. Ocean Drive en het meesle
pende slot-miniatuur Dustyfïed
tot je doordringt, maar uiteinde
lijk ga je voor de bijl.
Linda Perry
Linda Perry is de voormalige zan
geres van 4 Non Blondes (die van
de monsterhit What's Up) en dat
hoor je er onmiddellijk aan af op In
Flight Interscope/MCAhaar solo
debuut. Zoals je onmiddellijk
hoort waarom ze bij die toch suc
cesvolle band is opgestapt. De
liedjes op In Flight zijn veel per
soonlijker. intiemer ook en dat le
vert hartstochtelijk gezongen en
bijzonder inspirerende ballads op
als Success, het met een kater ge
schreven Fill Me Up of Knock Me
Outeen duet met Grace Slick.
Producer Bill Bottrell (die van
Sheryl Crow) blijkt met zijn sub
tiele toevoegingen een gelukkige
keus. Perry's krachtige stem
klinkt nog steeds als een klok, er
gens tussen Janis Joplin en Melis-
sa Etheridge, en met die laatste
heeft ze ook haar seksuele geaard
heid gemeen. In de teksten gaat ze
overigens iedere mogelijke link
met haar voorkeuren uit de weg.
maai- dat zal wel met het puritein
se karakter van de gemiddelde
Amerikaanse platenkoper te ma
ken hebben.
Hoewel Memphis, Tennessee, als
muziekstad natuurlijk allang niet
meer die magische klank heeft, ge
beuren er daar af en toe dingen die
je als muziekliefhebber met grote
blijdschap vervullen. En het beste
nieuws van Memphis is momen
teel Big Ass Truck, een jeugdig ge
zelschap (gemiddelde leeftijd 21
jaar) dat met groot enthousiasme
stijlen als funk. rap. jazz, blues en
rock combineert tot een vreselijk
aanstekelijk geluid. Hun tweede
album Kent (Upstart/Munich) is
het beste voorbeeld dat rootspop
en een eigentijds geluid heel goed
kunnen samengaan. Er wordt heel
wat afgescratcht, maar dan is er op
tijd weer dat aanzwellende Ham
mond-orgel of die vette gitaar die
voorkomen dat Big Ass Truck zich
compleet overgeeft aan moderne
capriolen. Lil' Tico klinkt als een
nieuwe interpretatie van Sugar
Loafs Dont' Call Us. We'll Call
You. Heavy Petting Zoo kent een
ska-ritme en de instrumental But-
tertooth Jenkins lijkt zo uit het re
pertoire van Booker T. The
MG's weggelopen. Kortom, met
Big Ass Truck heb je eindelijk een
band die overal en tegelijk nergens
op lijkt. Knap hoor.
Bryan Adams
Mega-act word je tegenwoordig
vooral als je op maat gesneden
nummers voor de hoogste regio
nen van de hitparade weet te
schrijven. Goed. er zijn natuurlijk
altijd de gunstige uitzonderingen
als Rolling Stones, U2 en Neil
Young, om een paar dwarsstraten
te noemen, maar neem nou een
Bryan Adams. Die man maakte
ooit briljante rock(ballads), maar
doet sinds de doorbraak-elpee
Reckless uit '84 niets anders c
zichzelf herhalen. Ook op 18 Till
Die (A&M/Polydor), al wil ik voor
het rootsy Do To You. met een
prachtige bijna-valse gitaar, graag
een uitzondering maken. De overi
ge twaalf nummers zijn gemaakt
volgens het vertrouwde recept: ge
voelig gezongen ballads afgewis
seld met stampende rockers, inclu
sief een nieuw liedje voor op de
voetbalvelden. We're Gonna Win.
The Sugarplastic
Het intro van het openingsnum
mer Another Myself doet verdacht
veel denken aan Diesel's intro van
Sausalito Summernighl. maar
schrik niet: verder houden alle
overeenkomsten tusen The Sugar
plastic en onze voormalige Neder-
trots op. Want Bang, The Earth ls
Round (Geffen/MCA) is een even
eigenzinnige als onderhoudende
cd van een merkwaardig trio uit
Los Angeles. Je hoort The Beatles
voorbijkomen, de Talking Heads
ook en die invloeden worden ge
hanteerd voor een tamelijk hoekig
geluid met vaak absurd gezongen
teksten. Een beetje a la Ween dus.
muziek met een knipoog naar alles
wat de wereld en vooral'zichzelf té
serieus neemt.
Gert Meijer
3
