Terug tot een eindje voor Babel
Licht Zeeuws is typisch Ballustrada
Talent laat zich
niet eenvoudig bij
elkaar optellen
zeeland
Komende week films
van Polanski te zien in
Goes en Middelburg
kunst
to. Daar wordt ook nooit over
politiek gesproken."
Dat gebeurt ook niet op inter
nationale congressen van Es
perantisten. „Je praat over van
alles met mensen uit allerlei
landen. Ook uit Aziatische lan
den. Nee, wij hebben niet de be
doeling om andere talen te ver
dringen. Esperanto moet echt
gezien worden als een hulptaal,
een brugtaal Overigens blijkt
in de praktijk ook hoe sterk de
neiging is je toch in je moeder
taal te blijven uitdrukken. Je
betrapt je er ook tijdens zo'n
congres op, dat je met Neder
landers in de eigen taal over
gaat. Krokodili, heet dat ver
schijnsel in het Esperanto."
Eenvoudig
Den Toonder beschikt voor les
sen die hij samen met mevrouw
D. Koning in Zeeuws-Vlaande-
ren geeft, sinds enige tijd over
de zogenaamde methode Mazi,
waarbij gebruik gemaakt
wordt van een boek en een
reeks videobanden. Lezen en
luisteren dus. „Grammaticaal
is Esperanto eenvoudig, de
woorden komen voor 60 pro
cent uit het Germaans en voor
30 procent uit het Romaans en
zijn herkenbaar en dus makke
lijk te leren. En fonetisch is het
eenvoudig. In het Engels heb je
een heleboel manieren om bij
voorbeeld de 'a' uit te spreken.
In het Esperanto heeft een let
ter altijd dezelfde klank. Dat
blijkt internationaal een voor
deel. Iedereen heeft dezelfde
uitspraak. Of dat zo blijft? Als
het Esperanto echt op heel gro
te schaal verbreid wordt, zullen
er waarschijnlijk dialecten in
ontstaan. Dat is, denk ik, bijna
niet te vermijden. Maar het zou
geen probleem zijn. Je hebt
hier in Zeeland ook mensen die
dialect en Nederlands spreken.
Zo kun je op den duur van Es
peranto afgeleide dialecten
krijgen, die worden geproken
door mensen die het ook zuiver
kunnen spreken."
Babel is dus nog altijd niet ach- j
terhaald, zo blijkt. Toch gelooft
Den Toonder in de kansen van
de brugtaal. Of dat geloof geba
seerd is op idealisme? Hij zoekt
het woord idealist eens op in
het Esperanto-woordenboek.
Een idealist streeft iets na wat
nooit volledig bereikt zal wor
den, zo luidt de verklaring.
„Een mooie relativering,"
vindt Den Toonder.
van onze verslaggever
A. J. Snel
TERNEUZEN - Zelf heeft hij
aan zijn kennis van het Espe
ranto nog eens een prachtige
rondleiding door Liibeck over
gehouden. De Terneuzenaar
J. C. J. den Toonder was in
Travemünde, toen hij zijn
gidsje met namen van Espe
rantisten eens opsloeg. Hij
stuitte op de naam van Klaus
Böhnke uit Liibeck, belde hem
op en kreeg een uitnodiging
om diens stad te komen be
zichtigen. „Kijk," zegt Den
Toonder, „dat zijn van die con
tacten die je zonder Esperanto
niet hebt. Natuurlijk is de ge
meenschappelijke noemer van
die taal geen garantie dat het
ook tussen mensen klikt. Er
zitten natuurlijk ook rare
snuiters bij. Maar soms werkt
het echt verbroederend. En je
hebt Esperantisten over de he
le wereld. Mogelijkheden ge
noeg dus om mensen te ont
moeten en met ze te praten."
Zo verschaft de hobby van Den
Toonder genoegens van parti
culiere aard, maar hij is ervan
overtuigd: de voordelen van
het Esperanto overstijgen indi
viduele belangen. Als de taal
maar op grotere schaal ingang
vindt dan tot nu toe gebeurd is.
Honderdnegen jaar geleden
nam de Pools-joodse oogarts
Zamenhof het initiatief voor de
ontwikkeling van een wereld
taal. De eerste in het Neder
lands geschreven brochure
over Esperanto verscheen in
1896. Den Toonder schat dat
over de hele wereld op dit mo
ment enkele miljoenen mensen
het Esperanto beheersen en
dat een eeuw lang ijveren voor
de taal in Nederland enkele
duizenden kenners heeft opge
leverd. „Drie- of vierduizend
misschien. Nee, dat is niet
veel," stelt hij vast. Hij is er
echter niet door ontmoedigd.
Den Toonder gelooft dat het
mogelijk is dat-één of twee ge
neraties verder de taal op zeer
brede schaal verbreid is. „Es
peranto is een sprankelende
taal die makkelijk is te leren. Je
kunt je er heel genuanceerd in
uitdrukken. Er is prachtige
proza en heel mooie poëzie in
het Esperanto. Iedereen die er
kennis van neemt, geeft je ge
lijk als je dat allemaal zegt en
tóch zet de taal nog niet echt
door, Dat komt, denk ik, door-
J. den Toonder:„Mijn ervaring is datje met drie, vier uur studie per week binnen een halfjaar een
heel aardige basis kunt hebben." foto Charles Strijd
den. Dat is intussen niet meer
zo. Esperantisten vind je in alle
lagen van samenlevingen. Ze
houden zich als regel niet met
politiek bezig, zijn geen bepaal
de richting'toegedaan. Wij heb
ben hier in Terneuzen een
groep mensen die conversatie
avonden houdt in het Esperan-
dat iedereen overspoeld wordt
door allerlei zaken en het idee
heeft dat het leren van de taal
een hele belasting is. Mijn erva
ring is dat je met drie, vier uur
studie per week binnen een hall
jaar een heel aardige basis
kunt hebben. Dan kun je al
mee."
Voordelen
Naar het idee van Den Toonder
zou een grote stap voorwaarts
gezet kunnen worden als Espe
ranto in het onderwijs zou wor
den geïntroduceerd als faculta
tief vak. „Voor mij is het een
hobby, maar het onderwijs zou
ervan doordrongen kunnen ra
ken dat er grote voordelen zijn.
Economisch kan het van veel
betekenis zijn als er een brug
taal is die over de hele wereld
gebruikt wordt. Kijk alleen
maar naar het Europees Parle
ment. Als de leden daarvan
over een gemeenschappelijke
taal beschikken, scheelt dat
enorm in het vertaalwerk en
dus in de kosten. Propaedeu-
tisch werpt het ook vruchten
af. Uit onderzoek is gebleken
dat wie het Esperanto be
heerst, veel makkelijker an
dere talen leert. Ik denk dat er
te conservatief gedacht wordt,
maar dat kan veranderen."
De pogingen om de geschiede
nis van Babel terug te draaien,
zijn in de afgelopen eeuw ge
dwarsboomd door dictators,
die er niets van wilden weten.
„Hitier, Stalin en Mussolini
verboden het Esperanto. Waar
schijnlijk omdat Zamenhof
van joodse afkomst was. Maar
ongetwijfeld ook omdat ze niet
wilden dat hun onderdanen
over de grenzen heen makke
lijk met anderen konden com
municeren. Het Esperanto is
gebaseerd op idealen die zij
niet in werkelijkheid omgezet
wilden hebben. In eerste in
stantie ging het erom interna
tionaal banden tot stand te
brengen en werd de beweging
gefundeerd op linkse denkbeel-
DONDERDAG 30 MEM996 sbw 15
Kamer stelt WOV-debat weer uit
DEN HAAG - De vaste Kamercommissie voor Verkeer en Wa
terstaat stelt het debat over de Westerscheldetunnel uit tot 25
juni. De Kamerleden kregen pas gisteren de bestuursovereen
komst tussen Rijk en provincie Zeeland onder ogen.
Zij willen genoeg' tijd hebben om dit stuk, dat de overdracht
van de tunnel van provincie naar Rijk regelt, te bestuderen.
Het was de bedoeling dat de commissie 4 juni over de aanleg
van de Westerscheldetunnel zou vergaderen.
Het overleg op 25 juni is openbaar. De offerte van de bouwcom
binatie geldt tot 1 juli. De Tweede Kamer kan het WOV-project
daags na de commissievergadering op haar agenda zetten.
Dan is nog voor 1 juli duidelijk of de minister verder kan met de
aannemer of niet.
Jaar voor verslaafde autokraker
MIDDELBURG - De rechtbank in Middelburg heeft een 39-ja-
rige drugsverslaafde Middelburger veroordeeld tot een jaar ge
vangenisstraf voor autokraken en andere diefstallen. Die straf
was ook door de officier geëist. De man is al twintig jaar ver
slaafd, afgewisseld met perioden dat hij clean was.
Hij is in maart meermalen opgepakt als hij betrapt werd op
diefstallen, maar vanwege zijn slechte conditie moest men hem
steeds weer vrijlaten omdat hij te ziek was om in een politiecel
te verblijven. Hij leed aan een soort toevallen die op epilepsie
wezen, maar bij nader inzien werden die veroorzaakt doordat
hij allerlei middelen door elkaar gebruikte.
Drie jaar voor verkrachtingen
MIDDELBURG - De rechtbank in Middelburg heeft een 42-ja-
rige Terneuzenaar conform de eis veroordeeld tot driejaar ge
vangenisstraf voor twee verkrachtingen. Vorig jaar april ver
krachtte hij een vrouw die hij in een café had leren kennen. Zij
vertrokken samen in een taxi. De man liet de chauffeur stop
pen, sleurde de vrouw er uit en verkrachtte haar niet ver van
zijn woning op straat. Het tweede slachtoffer woonde niet ver
van zijn flat. Hij drong in november haar woning binnen nadat
hij had aangebeld en verkrachtte haar in haar eigen huis.
Beker met geld uit kerk gestolen
KRUININGEN - Inbrekers hebben in de nacht van dinsdag op
woensdag hun slag geslagen in de kerk van de gereformeerde
gemeente aan de Hansweertsestraatweg in Kruiningen. Zij
gingen ervandoor met een beker met kleingeld. Om binnen te
komen werd een raam vernield. De koster van de kerk heeft
hiervan aangifte gedaan bij de politie.
In dezelfde nacht werd ingebroken in een gebouw van Ooster-
schelde Thuiszorg in Kruiningen. Daar verdween een bedrag
van ruim honderd gulden. Onbekend is of deze zaken iets met
elkaar te maken hebben.
Aanvaring coaster en duwboot
TERNEUZEN - In het Kanaal van Gent naar Terneuzen, bij
het sluizencomplex in Terneuzen heeft dinsdagnacht een aan
varing plaatsgevonden tussen twee schepen. De schade bleef
beperkt. De duweenheid 'Wilmar' uit Oudekerk aan de IJssel
kwam vanuit de westsluis en de coaster 'Emerald' uit Enge
land vanuit de middensluis. Ze passeerden elkaar te dicht
waardoor de zuigkracht van het water een aanvaring veroor
zaakte. Alleen de coaster werd aan de zijkant licht beschadigd.
Beide schepen konden de reis na wat oponthoud voortzetten
Bromfietsster geschept
KAPELLEBRUG - Een 50-jarige bromfietsster uit Hulst
moest woensdag per ambulance worden overgebracht naar
streekziekenhuis De Honte in Terneuzen. De vrouw was kort
na elf uur door een 49-jarige automobilist uit Brugge aangere
den toen deze met zijn auto op de Gentsevaart keerde, op het
fietspad kwam en daarbij de bromfietsster over het hoofd zag.
De vrouw liep bij de aanrijding verwondingen op aan haar lin
kerschouder en rechterenkel en -voet. Bromfiets en auto liepen
schade op.
van onze verslaggever
GOES - Podium 't Beest in Goes
en Cinema Middelburg verto
nen de komende week - vanai
vandaag - klassieke films van
de Poolse regisseur Roman Po
lanski. Van al zijn films zijn het
afgelopen jaar nieuwe kopieën
uitgebracht. In Goes en Middel
burg komen er daarvan binnen
een week zes aan bod: Repul
sion (1965), Cul-De-Sac (1966),
The fearless vampire killers
(1967), Rosemary's Baby (1968),
Chinatown (1974) en The tenant
(1976).
Roman Polanski is in 1933 gebo
ren in Parijs. Hij is ook acteur,
maar heeft vooral als regisseur
naam gemaakt. Bekende films
van hem zijn onder meer - naast
de eerdergenoemde - Mes in het
water, Macbeth, Tess, Frantic
en Bitter Moon.
Van Repulsion is wel gezegd dat
Polanski begint waar Hitchcock
ophoudt. De film gaat over Ca
rol, een Belgisch meisje met een
afkeer van mannen, dat in een
Londens flatje vereenzaamt.
Nauwkeurig heeft Polanski haar
geestelijk verval in beeld ge
bracht en de verstrengeling van
haar nachtmerries met de reali
teit.
In Cul-De-Sac krijgt een echt
paar, waarvan de vrouw haai
man voortdurend vernedert en
bedriegt, onverwacht bezoek
van een gewonde gangster die
tijdelijk in hun afgelegen land
huis wil verblijven. Er ontstaat
een machtspelletje tussen de
drie en ingewikkelde situaties
zijn het gevolg omdat tegenover
gasten de schijn moet worden
opgehouden. De film kenmerkt
zich door uitstekende dialogen
en zwarte humor.
Humor en horror
In de Fearless Vampire Killers of
'Met jouw tanden in mijn nek'
proberen twee naïeve, opschep
perige wetenschappers een
dorpje van een vampiergeslacht
te bevrijden. Dat lukt niet, want
de vampiers zijn veel slimmer. In
deze film heeft Polanski humor
en horror weten te combineren.
In Rosemary's Baby ligt de na
druk vooral op horror. Een zwan
gere vrouw (Mia Farrow) is ervan
overtuigd dat ze in de macht is
geraakt van een aantal Sata
naanbidders. Is ze zenuwziek of
niet?
Chinatown gaat over een privé-
detective (Jack Nicholson) die
bij een ogenschijnlijk onschul
dige opdracht tot zijn nek in een
schandaal van corruptie, moord
en incest belandt. Het is Polans-
ki's hommage aan de Ameri
kaanse film noir uit de jaren
veertig. In The tenant speelt Po
lanski zelf een kamerhuurder die
een appartement huurt dat vrij
komt omdat de vorige bewoon
ster zich uit het raam heeft ge
gooid. Hij blijkt in een zeer vijan
dige omgeving terecht te komen
en zijn angsten nemen ziekelijke
vormen aan.
Repulsion: do 30 mei 20.30 uur in
Goes, vr 31 mei 20 uur in M'burg. Cul-
De-Sac: do 30 mei 20 uur in M'burg.
Fearless Vampires: za 1 juni 22.30
uur in M'burg. Rosemary's Baby: zo 2
juni 20 uur M'burg, woe 5 juni om
20.30 uur in Goes, Chinatownvri 31
mei 20.30 uur in Goes en di 4 juni 20
uur in M'burg, The tenant: za 1 juni
20.30 uur in Goes.
foto Emiel van Lint
Literair tijdschrift brengt jubileumbundel uit
Roman Polanski.
Een voorbeeld van mail art als illustratie in het thema-nummer dat Ballustrada in
1993 maakte over de Vliegende Hollander. Atelier Bonanova, Madrid
In tien jaar tijd heeft Ballustrada geen
nieuw literair talent gelanceerd, erkent
Van der Veeke, maar volgens hem heeft
een aantal medewerkers zich in die pe
riode duidelijk wel positief ontwikkeld.
Ook hebben tal van bekende schrijvers
aan het blad meegewerkt, onder wie Wim
Hofman. Jaap Goedegebuure, Kees Sla
ger, Hans van de Waarsenburg en Guido
van Heulendonk.
Eenheid
Het tijdschrift verschijnt nog steeds vier
keer per jaar in een oplage van ongeveer
250 exemplaren. De vormgeving wordt
verzorgd door beeldend kunstenaar Ko de
Jonge uit Middelburg, „Hij heeft daar een
heid in gebracht", aldus Van der Veeke.
„Aanvankelijk wisselden de grootte en
het uiterlijk nogal eens en dat was natuur
lijk niet goed voor de herkenbaarheid."
Via het circuit van mail-art waarmee De
Jonge in contact staat, komt Ballustrada
regelmatig aan illustraties.
Het verschijnsel mail art is ook onderwerp
geweest van een van de jaarlijkse thema
nummers, net als bijvoorbeeld de Schel
de, Anarchisme en De Vliegende Hollan
der. „Zo'n thema als mail art past goed bij
ons", vindt Van der Veeke. Het is onoffi
ciële kunst, zeer de moeite waard, maar
veronachtzaamd door de cultuurpausen.
Daar voelen we ons bij thuis."
Wat Van der Veeke betreft mag Ballu
strada een luis zijn in de pels van de
Zeeuwse cultuur. Een grote wens van de
redactie is om nog eens een galnummer te
maken, een polemisch nummer waarin ie
dereen zijn ergernis kwijt kan. „Met het
risico dat het meteen het laatste nummer
is" merkt hij lachend op. „Maar dat moet
dan maar,"
Vrijdag verschijnt ter gelegenheid van het
tienjarig bestaan eerst een ander opmer
kelijk nummer, in een oplage van 2000 ex
emplaren: de bundel Licht Zeeuws met
poëzie en verhalen van voornamelijk
Zeeuwse auteurs. Een opvolger van het
vijfjaar geleden verschenen Zeeuws Licht
dat in anderhalfjaar was uitverkocht. Van
der Veeke: „Het is weer een heel gevarieer
de bundel geworden, met veel verschillen
de genres en veel verschillende stijlen.
Dat is ook typisch Ballustrada."
MIDDELBURG,
Stadsschouwburg
'De Gidsen', van Edward Montie, met
o.a. Nelly Frijda, Elsje de Wijn, Hetty
Heytingh, Adèle Bloemendaal en
Yoka Berretty. Kostuums van Serge
Henri Valcke, decor van Paul Gallis.
Regie van Victor van Swaay.
door Willem Nijssen
Het seizoen loopt af, en dan
willen acteurs ook wel
eens iets louter voor het plezier
doen. Zo ongeveer is vorig jaar
het uitbundig-oubollige pro
gramma 'De Gidsen' ontstaan.
Serieuze kunst-professionals
vinden dat meestal maar zo-zo,
maar het publiek vindt het
prachtig. Vandaar dus dat 'De
Gidsen' ook dit jaar weer op
toernee is. En in Middelburg
een volle zaal trekt, die enthou
siast reageert.
Eenentwintig actrices staan er
in 'De Gidsen' op de planken.
Daaronder veel grote namen uit
de wereld van cabaret en klein
kunst. Sten-en kijken is voor
veel mensen stellig één van de
drijfveren. En die mensen hopen
ook vast en zeker, dat zoveel (ko
misch) talent bij elkaar een
reuze interessante optelsom
maakt. Dat laatste blijkt niet he
lemaal verstandig, ligt ook niet
vanzelfsprekend in de lijn.
Kunst laat zich niet optellen. En
misschien is het zelfs wel zo, dat
sterren in eikaars omgeving we
derkerig verbleken.
Hoe het ook zij. 'De Gidsen' is in
ieder geval niet veel meer dan
een aardige, doorsnee-komische
vertoning. Want één van de din
gen die er verder nog nodig is, is
een goed verhaal. Of beter ge
zegd: een goede tekst. Want het
verhaal op zich deugt nog wel:
een groep padvindsters ('gid
sen') gaat met 3 leidsters een
week kamperen in de Franse
bossen. Vanaf het eerste mo
ment gaat alles mis. Wat wil je
ook met 16 pubers, een aan
drank verslaafde leidster en een
fundamenteel onzekere assis
tent-leidster. En dat alles zonder
een woord Frans te spreken.
Natuurlijk wordt er 's nachts ge
spookt. Er worden appeltjes ge
stolen uit de kloostertuin van
naburige nonnetjes. Die vervol
gens woeste paniek zaaien door
te vertellen dat jaloerse boeren
die appeltjes met een zwaar ver
gif bespoten hebben. Drie pad
vindsters verdwalen ondertus
sen grondig en zijn lange tijd
zoek. Uit wraak op de inade
quate leiding verzinnen de meis
jes een gefingeerde zelfmoord,
die ze later - om straf te ontlopen
- écht in scène zetten.
van onze verslaggever
TERNEUZEN - Het literaire tijdschrift
Ballustrada is altijd een beetje tegen
draads gebleven. Naar opzet en naar in
houd. Tien jaar geleden werden de eerste
nummers in Terneuzen aan de keukenta
fel van André van der Veeke in elkaar ge
zet, nu vinden de redactievergaderingen
nog elke keer plaats in de stationsrestau
ratie van Vlissingen. En de themanum
mers gaan bij voorkeur over onderwer
pen die de grote tijdschriften laten lig
gen. Zodoende heeft het enige Zeeuwse
literaire tijdschrift toch een behoorlijke
reputatie opgebouwd, dat blijkt wel uit
de medewerking van literaire coryfeeën
als Rinus Ferdinandusse, Ed Leeflang,
Carolijn Visser en Hans Verhagen aan de
jubileumbundel Licht Zeeuws die deze
week wordt gepresenteerd.
Dichter André van der Veeke uit Terneu
zen nam tien jaar geleden het initiatief tot
de oprichting. Al enige jaren koesterde hij
het idee om een tijdschrift te beginnen,
maar de zaak begon te pas te rollen toen
hij beeldend kunstenaar Willy de Houck
en journalist Ronald Verstraten tegen het
lijf liep, die vergelijkbare plannen hadden.
„Toen zijn we samen begonnen", vertelt
Van der Veeke. „In het begin was het alle
maal vrij primitief, net als bij al die bladen
die worden gemaakt door literatuurlief
hebbers die zelf ook af en toe iets schrij
ven. De eerste nummers probeerden we
vooral via familie en vrienden kwijt te ra
ken. Zo gaat dat."
Na een paar jaar dreigde het tijdschrift,
dat zich vooral op Zeeuws-Vlaanderen
richtte, alsnog ten onder te gaan. „Willy
en Ronald trokken zich terug. Ze hadden
het te druk. Toen ontstond toch een pre
caire situatie. Je ziet dat overigens vaak
bij nieuwe tijdschriften, dat ze na een paar
jaar alweer verdwijnen."
Hulp
Toch overkwam dat Ballustrada niet. Van
der Veeke vond hulp 'aan de overkant', zo
als hij zegt, bij Theo Raats uit Middelburg
en Jan Kuipers uit Goes. Vanaf het ogen
blik dat zij de redactie aanvulden, werd
het tijdschrift breder van opzet. Het afzet
gebied werd groter. Ballustrada was niet
langer Zeeuws-Vlaams, maar Zeeuws. De
laatste jaren kijkt de redactie ook over de
provinciegrenzen. In Brabant en Utrecht
helpen medewerkers met het zoeken naar
kopij en de thematiek is niet altijd even
sterk aan Zeeland gebonden.
„We mikken allereerst op kwaliteit", zegt
Van der Veeke. „Onze officiële doelstel
ling is dat we willen meehelpen om hier in
Zeeland een literair klimaat te scheppen
en dat we aanstormend talent een kans
willen geven. In de praktijk moeten we wel
eens wat opportunistischer te werk gaan.
We hebben natuurlijk geen geld om onze
schrijvers te betalen, dus soms kunnen we
niet kiezen. Krijgen we iets van kwaliteit,
dan pakken we het meteen. Heeft iets
geen kwaliteit, dan weigeren we het na
tuurlijk wel. Waar we het nog steeds voor
doen zijn die verrassende bijdragen die al
tijd weer komen."
Het verhaal heeft wel iets. Ook al
is het veel ellende op één hoop
geveegd, zo zóu het kunnen
gaan. Hier en daar zijn er mo
menten die ook qua komische
lading in de buurt komen van
een geloofwaardige realiteit. En
die dan prompt heel sterk over
komen. Maar er zijn ook veel mo
menten die maar wat voortkab
belen. Waarin de humor gezocht
is, of wel erg vet is aangezet.
Vrijwel iedereen mag zich uitle
ven in het karakteriseren van
een type. Hun bijnamen spreken
boekdelen: tante Sidonia, Pipi
Langkous, Alexandra van Ra
dius. Sommigen, onder wie Wi-
vieneke van Groningen, doen
dat heel constant mooi. Bij an
deren is het te dik, te veel of te
eendimensionaal. En het optre
den van Adèle Bloemendaal (als
inspectrice) maakt goed duide
lijk, wat bij meer personages
wringt: dat de tekst onvoldoen
de ruimte biedt om iedereen op
zijn talent aan te spreken.
Bij de idealen van de padvinde
rij kunnen ongetwijfeld wel wat
ironische kanttekeningen ge
plaatst worden, die in een breder
kader zouden passen. Maar
zover gaat 'De Gidsen' niet. Het
blijft inderdaad bij een zomerse,
lichte, amusante komedie-om-
wille-van-de-komedle. Met veel
gefladder, wat dronken gewag
gel, veel geruzie en herhaald
flauwvallen. Met een paar aar
dige visuele grapjes binnen het
decor. Dat moet kunnen. Zeker
als het met plezier gedaan
wordt. Het werkt onbetwist
baar. Maar waar is (het losma
ken van) de gulle lach, waar de
scherpe pointe? En de regie had
wel wat meer energie mogen ge
ven aan het uitlichten en gebrui
ken van al dat talent bij elkaar.
Yoka Berretty speelt soeur
Yvette in De Gidsen.