Disfunctioneren wordt beloond
PZC
Met Duitsers kun je net zo min
samenwerken als met Britten
Massage
Extra versterking
dijken vooral een
politieke keuze
Verbod op verkoop
pepmiddel werkt
contra-productief
Den Haag machteloos tegen riante afkoopsommen en gouden handdrukken
door Wilco Dekker
Riante afkoopsommen, gou
den handdrukken, royale
terugkeerregelingen. Den Haag
weet zijn falende topambtena
ren en bestuurders maar moei
zaam weg te werken. Elke keer
is de verontwaardiging in en
buiten de Tweede Kamer groot.
En elke keer gebeurt er niets.
Den Haag staat voorlopig
machteloos tegen de vierde
macht. PG Van Randwijck, de
CTSV-bestuurders, VSN-top-
man Nyqvist en nu weer Justi-
tie-topambtenaar Nawijn; wie
volgt?
Terwijl de Kamer de afgelopen
week in het kader van 'Van Traa'
juist, eistte dat falende topamb
tenaren weggestuurd worden,
werd bekend dat topambtenaar
Nawijn van Justitie een riante
vertrekregeling heeft bedongen.
Nawijn - die geen orde wist te
scheppen in de chaos bij de op
vang van asielzoekers - krijgt bij
zijn overstap naar het commer
ciële adviesbureau KPMG een
opdracht van zijn voormalige
werkgever mee.
Bovendien mag hij binnen twee
jaar terugkomen als het bedrijfs
leven bij nader inzien toch niet
bevalt. De Kamer eist - uiter
aard - opheldering. „Leg dat
maar eens uit aan de Fokker
werknemers die zonder sociaal
plan op straat staan. Het is de
klassentegenstelling in optima
forma", concludeert SP-voor-
man Marijnissen boos.
Zelfreiniging
CDA-woordvoerder Hans Hillen
zei in het Van Traa-debat: „Het
is bizar dat falend bestuur ken
nelijk niet in staat is tot zelfreini
ging te komen, zodat het ver
trouwen in dat bestuur kan wor
den hersteld. Waar de nieuwe ge
neratie zich suf flexibiliseert,
doet de arrivé-generatie nog
eens een extra dot lijm op de
stoelzitting."
In een toelichting zegt de
CDA'er: „We hebben het hier in
Den Haag wel eens over de vier
de macht, de staat in de staat.
Paars zou het primaat terugha
len van de ambtenarij naar de
politiek. Wel, ik merk er nog wei
nig van."
Keer op keer blijkt 'Den Haag'
niet in staat zich van falende
topambtenaren en bestuurders
te ontdoen. Hun rechtspositie is
ijzersterk; willen ze niet meewer
ken, dan moet er wat aantrekke
lijks geregeld worden. Topamb
tenaren zitten zo stevig op hun
stoel omdat ze traditioneel veel
minder verdienden dan in het
bedrijfsleven.
De afgelopen jaren zijn hun sala
rissen echter wel flink opgetrok
ken - zodat ook de overheid
goede mensen aan kan trekken -
maar is er aan de rechtspositie
niets veranderd.
Dat bleek bijvoorbeeld vorig
jaar bij 'de kwestie-Van Rand
wijck'. De falende Amsterdamse
procureur-generaal kreeg bij
zijn vertrek zeven jaarsalarissen
en een 'oprotpremie' van een
half miljoen mee. De hoogoplo
pende publieke verontwaardi
ging kostte Justitie-minister
Sorgdrager bijna de kop.
Nog was door het kabinet geen
plechtig beterschap beloofd, of
de CTSV-crisis diende zich aan.
De falende bestuurders Van
Leeuwen (VVD). Van Otterloo
(PvdA) en Van Rooijen (CDA)
verdienden 2.5 ton (Van Otterloo
en Van Rooijen) tot 3 ton plus
auto (Van Leeuwen).
Het trio bleek pas bereid op te
stappen nadat een akkoord was
bereikt over loondoorbetaling
ofwel afkoopsommen van 2.5 ton
(Van Otterloo). 6 ton (Van Leeu
wen i en bijna een miljoen (Van
Rooijen).
Wederom waren de rapen gaar.
Zowel de hoge vergoedingen als
het fenomeen van politieke be
noemingen bij semi-overheids-
instellingen werden zwaar gehe
keld. „Vriendjespolitiek", „een
premie op falen"; de veront
waardiging liep weer hoog op.
En daar "bleef het weer bij.
Totdat in maart van dit jaar top
man Nyqvist van de geprivati
seerde streekvervoerders VSN
een riante afvloeiingsregeling
van 1.8 miljoen gulden had be
dongen. VSN-commissaris an
nex PvdA-kameriid Vreeman
had heel wat uit te leggen
Zijn fractievoorzitter Wallage
riep voor de camera's op zowel
de hoogte van de salarissen als
van de afkoopsommen bij de se-
mi-overheid aan banden te leg
gen. Hoe zei hij er niet bij. waar
schijnlijk de reden waarom er
tot de vandaag niets meer van
Wallage's inval vernomen is.
Van Randwijck. het CTSV. Nyq
vist en Nawijn: het zijn inhoude
lijk en juridisch geheel verschil
lende kwesties, maar de over
eenkomst is duidelijk. De poli
tiek staat voorlopig machteloos
tegenover de vierde macht en de
Kamer krijgt daar - onder het be
kende motto 'dit kunnen wij niet
uitleggen aan de burger' - steeds
meer genoeg van.
Deze week eistte de Kamer in
het debat over Van Traa snel
maatregelen om de sterke
rechtspositie van politiebazen.
justitietoppers en andere hoge
ambtenaren aan te pakken. Ver
antwoordelijk minister Dijkstal
liet weten dat het kabinet er al
aan sleutelt, naar aanleiding
van de opwinding rond de gou
den handdruk van Van Rand
wijck.
Een concept doet al de ronde. Bij
het aantreden van een nieuw ka
binet moet het makkelijker wor
den topambtenaren op straat te
zetten. In ruil daarvoor moeten
de salarissen omhoog: gedacht
wordt aan ongeveer de helft ex
tra. dus een ton erbij.
De VVD ziet daar wel wat in. de
(linkse) oppositie in het geheel
niet. „Geldwolven moeten maar
naar het bedrijfsleven, die heb
ben niets te zoeken in publieke
dienst", stelt SP's Jan Marijnis
sen.
Wat het kabinet ook verzint om
makkelijker van falende top
ambtenaren af te komen, in sep
tember zal het nog niet in kan
nen en kruiken zijn. En dan wil
de Kamer van Dijkstal en Sorg
drager weten hoe Bijltjesdag
naar aanleiding van Van Traa
verloopt.
Daarmee hebben niet alleen de
beide bewindslieden een pro
bleem. maar ook de Kamer zelf.
Die eist immers dat er koppen
rollen, maar wil geen riante ver-
trekregelingen en oprotpremies.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Van Leeuwen ...tonnen van CTSV...
foto's ANP Van Randwijck ...kop van Jut bij justitie...
door Patrick Selbach
De Nederlandse overheid
houdt bij de aanleg van
waterkeringen voor de ko
mende eeuw al rekening
met een stijging van de zee
spiegel en een grotere wate
rafvoer van Rijn en Maas. Of
de geldende regels een aan
vaardbaar risico opleveren,
is echter een keuze die de po
litiek de komende jaren
moet maken. Dat betoogde
ir. L. Bijlsma donderdag tij
dens een hoorzitting van
speciale Klimaatcommissie
van de Tweede Kamer.
Bijlsma is verbonden aan
het Rijksinstituut voor
Kust en Zee.
Uit internationale gegevens
blijkt dat de zeespiegel in de
afgelopen eeuw gemiddeld
op de wereld met tien tot 25
centimeter is gestegen. Voor
de komende eeuw kan het
versterkte broeikaseffect
zorgen voor nog eens gemid
deld eeh halve meter. Afwij
kingen zijn mogelijk naar
bijna een meter of zelfs maar
een decimeter. Het is moei
lijk aan te geven of en waar
deze toename zal plaatsheb
ben.
De Rijn en de Maas zullen
door het afsmelten van glets
jers in de Alpen steeds meer
regenrivieren worden. Dat
leidt zeker in de winters tot
een extra grote afvoer van
water, waardoor de kans op
waterproblemen zoals in de
afgelopen jaren met 10 tot 20
procent kunnen toenemen.
In het Nederlandse beleid is
voor grote zeekeringen reke
ning gehouden met een stij
ging van de zeespiegel van 60
centimeter. Bij rivierdijken,
die relatief gemakkelijk zijn
te verhogen, geldt 25 centi
meter als uitgangspunt. El
ke vijfjaar is er een toetsing
waarna extra maatregelen
mogelijk zijn.
Volgens Bijlsma zijn de ko
mende honderd jaar investe
ringen van tien tot dertig
miljard gulden nodig om de
gevolgen van de klimaatve
randeringen op het Neder
landse waterbeheer te kun
nen weerstaan. Dat is niet zo
veel. omdat nu jaarlijks 1,5
tot twee miljard gulden
wordt uitgegeven aan onder
meer ionderhoud van) dij
ken, duinen, kades en gema
len. De onderzoeker tekent
wel aan dat de bedragen
flink kunnen oplopen als er
extra eisen worden gesteld
aan bij voorbeeld de inpas
sing in het landschap.
Onzekerheden
De commissieleden vroegen
zich hardop af of het laagge
legen Nederland wel vol
doende doet. Crone (PvdA)
wilde weten of het niet beter
is uit voorzorg uit te gaan
van de hoogste schattingen
voor de stijging van het wa
terpeil. Bijlsma wierp de
vraag telkens terug. „Het is
zeker dat in de klimaatkwes
tie de onzekerheden toene
men. Waterkeringen vergen
daarentegen veel voorberei-
dings- en bouwtijd, dus
enige haast is geboden. We
moeten wat doen, we doen
ook wat, maar het is aan de
maatschappij en de politiek
om te bepalen hoe om te
gaan met de onzekerheden."
Wat emeritus hoogleraar C.
Böttcher betreft doet de po
litiek er overigens beter aan
zich druk te maken over an
dere wereldproblemen. Zo
als verwacht stelde de be
faamde dissident in het kli
maatdebat dat de stand van
de wetenschap gewoon nog
onvoldoende basis biedt
voor beleid. Volgens de fel
bekritiseerde professor richt
de hele discussie zich alleen
op veronderstellingen. Min
derheidsstandpunten bin
nen de wetenschap krijgen
internationaal te weinig
aandacht en politici en mi
lieuministers zijn te dicht
betrokken bij de organisa
ties die onderzoek doen.
Böttcher, die zichzelf een
ketter noemde, stelde ook
dat de wetenschappelijke
uitgangspunten vaak onvol
ledig of onjuist zijn. F. Baede
van het KNMI en anderen
stelden daarop dat de bijdra
gen van Böttcher de toets
van de wetenschappelijke
kritiek niet zullen door
staan. Baede maakt deel uit
van een invloedrijk panel
van de Verenigde Naties dat
zich met het broeikaseffect
bezighoudt.
De hoorzittingen worden
over twee weken voortgezet.
Dan zal er vooral aandacht
zijn voor eventuele maatre
gelen tegen klimaatverande
ringen. In juni komen tijdens
de derde ronde onder meer
bedrijfsleven en milieugroe
pen aan het woord. ANP
door Robert van Well
Lijken Nederlanders meer op
Duitsers of op Engelsen?
Vraag het een Engelsman en hij
zal zeggen dat wij net Duitsers
zijn. Maar laat hem dat niet aan
een Nederlander vertellen. Drs.
R. L. Olie uit Maastricht houdt
het er op dat de drie volken voor
geen meter op elkaar lijken.
Volgens Olie bestaat de indruk
dat Nederlanders niet met Duit
sers kunnen samenwerken. De
cultuurverschillen tussen de
twee landen zouden te groot
zijn. Onzin, vindt hij. Misluk
kingen op dit gebied vallen vrij
wel altijd terug te voeren op
economische omstandigheden.
Het recente Fokker-Dasa deba
cle heeft het weer eens onder
streept: Duitsers zijn keihard en
als het erop aankomt staan ze op
hun strepen. Olie vindt dat die
vooroordelen maar eens uit de
wereld moeten worden gehol
pen. Volgens hem was Fokker
gewoon erg verliesgevend voor
Dasa. Op woensdag 15 mei pro
moveert Olie op een onderzoek
naar Nederlands-Duitse fusies
aan de Rijksuniversiteit Lim
burg in Maastricht
Om er achter te komen wat het
succes van fusies tussen Duitse
en Nederlandse bedrijven be
paalt bestudeerde Olie drie
Duits-Nederlandse fusies uit de
jaren zeventig: die tussen de ve
zelproducenten Enka (Arnhem)
en Glanzstoff (Wuppertal) in
1969. de fusie tussen de staalbe
drijven Hoogovens en Hoesch
(Dortmund) tot Estel in 1972 en
die tussen Fokker en de Verei-
nigte Flugtechnische Werke
VFW) uit Bremen in 1969. Enka-
Glanzstoff bestaat nog steeds.
In de twee andere gevallen gin
gen de fusiepartners na tien jaar
uit elkaar.
Mislukkingen
Twee mislukkingen, één succes.
Reden om aan te nemen dat Ne
derlanders niet met Duitsers in
één concern kunnen? Olie: „Wel
nee. Bij fusies met bedrijven uit
andere landen zie je ook veel
mislukkingen Mensen denken
dat Nederlanders goed met Brit
ten overweg kunnen, want ze
zien alleen Shell en Unilever.
Maar er zijn genoeg gevallen die
minder voorspoedig zijn verlo
pen. De fusie tussen British Ley-
land en DAF is een recent voor
beeld."
Die mislukking was vooral te
wijten aan de financiële crisis bij
DAF Olie: „Daar is met geen
woord over cultuurverschillen
gerept. Bij Nederlands-Duitse
fusies gebeurt dat meestal wel.
Ik hoorde laatst nog een topman
Personeelsleden van hel door het Duitse bedrijf Dasa overgenomen Fokker demonstreren voor behoud
van werkgelegenheid. De Duits-Nederlandse samenwerking was in dit geval weinig succesvol.
foto Arthur Bastiaanse/ANP
van Reed-Elsevier zeggen dat
samenwerking met Duitsers tot
mislukken is gedoemd. Dat is
klinkklare onzin. Er is niemand
die heeft aangetoond dat samen
werkingsverbanden met Duit
sers vaker mislukken dan die
met bedrijven uit andere lan
den."
Volgens Olie is het heel moeilijk
om een beeld te krijgen van fu
sies die zijn mislukt. Olie: „In
het bedrijfsleven praat men nu
eenmaal niet graag over dingen
die mis zijn gegaan. Je ziet alleen
de successen. En op basis van
twee succesvolle Nederlands-
Britse fusies en één Nederlands-
Duitse kun je niet zeggen dat Ne
derlanders beter met Engelsen
kunnen samenwerken. Dat kun
je pas doen als je die successen
kunt afzetten tegen de misluk
kingen."
Integratie
In zijn proefschrift noemt Olie
als ooi-zaken voor mislukking de
economische omstandigheden
waarin het gefuseerde bedrijf te
recht komt en de mate waarin de
twee fusiepartners in elkaar op
gaan.
In het geval van Estel bleven er
na de fusie in 1972 twee afzonder
lijke bedrijven bestaan met een
eigen structuur. Het topmana
gement hield een vergaande in
tegratie tegen. Toen er halver
wege de jaren zeventig een crisis
ontstond in de staalindustrie,
was het des te gemakkelijker om
weer uit elkaar te gaan, aldus
Olie.
Die integratie is overigens bij el
ke fusie een moeilijk punt, ook
wanneer bedrijven met dezelfde
nationaliteit met elkaar samen
gaan. Binnen een bedrijf bestaat
meestal een soort, groepsgevoel.
Wanneer er plotseling een an
dere groep bij komt. zet men zich
daar tegen af. Er is veel druk
vanuit de top nodig om dit soort
sentimenten te overwinnen.
Soms hangt het succes van een
fusie vrijwel geheel af van de in
zet van een beperkt aantal per
sonen In het geval van Estel
overleed in een vroeg stadium
een topman van Hoesch. Deze
man was een van de belangrijk
ste voorvechters van de fusie. De
rest van de Hoesch-top bleek
minder overtuigd. De integratie
tussen de twee bedrijven werd
direct na 's mans overlijden op
een laag pitje gezet.
Moeilijkheden
Olie noemt in zijn proefschrift
ook de invloed van nationale
overheden. In de gevallen van
Fokker-VFW en Hoogovens-
Hoesch kwam de samenwerking
door financiële moeilijkheden
bij de Duitse partner onder druk
te staan.
De Duitse overheid stimuleerde
hen vervolgens om afscheid te
nemen van de Nederlanders en
samen te gaan met een andere
Duitse onderneming. Zo kwam
Hoesch terecht bij Krupp. VFW
ging samen met Messerschmidt
Bólkow Blohm. om later op te
gaan in Dasa.
Via Dasa onmoetten Fokker en
VFW elkaar dertien jaar later
opnieuw. Om na korte tijd we
derom, dit maal definitief, af
scheid te nemen. Deze keer was
het de Nederlandse overheid die
roet in het eten gooide.
Maandenlang is over herstel van natuurwaarder.
rond de Westerschelde geknokt en de vechtersba
zen hebben elkaar daarbij lelijk bezeerd. Thans is de
periode van het grote masseren aangebroken. Binne:
een jaar komt Rijkswaterstaat met een nadere studieei.
analyse naar het herstel van natuurwaarden. Dan zal
minister Jorritsma van verkeer en waterstaat een be
sluit nemen dat ter advisering wordt voorgelegd aan hei
Bestuurlijk Overleg Westerschelde waarin de gemeen
ten langs de rivier, de waterschappen, de provincie en
het rijk zijn vertegenwoordigd.
Op de nadere studie rust een hypotheek. Drieduizend
mensen zijn naar negen inspraakbijeenkomsten geto
gen om daar, op een enkeling na, 'nee' te roepen tege.-.
de plannen voor ontpoldering. Hun stem leek de door
slag te geven. Vrij snel na de inspraak kwam het dage
lijks bestuur van het Bestuurlijk Overleg met het advie-
geen ontpoldering toe te passen omdat daarvoor geer.
maatschappelijk en regionaal politiek-bestuurliji;
draagvlak bestaat.
De betrokkenen zijn er intussen achtergekomen: hel
gaat hier helemaal niet om een regionale zaak. Belgie
wil de Westerschelde verdiepen om Antwerpen voor
grotere schepen bereikbaar te maken en de schade die
aan de natuur rond de rivier wordt veroorzaakt, moei
worden gecompenseerd. Het was prachtig geweest als
de regio in vergaderzalen gejuich had doen klinken voor
de herstelplannen, maar de jubel bleef uit. Rijkswater
staat kreeg in de gaten dat de tegenkanting wel eens
iets te maken kan hebben met de krakkemikkige n
nier waarop de plannen zijn gepresenteerd en toej
licht. Men wil het nu dus nog eens overdoen, want
hele discussie fs verengd tot de vraag of er nu wel of niet
ontpolderd zou moeten worden, zo luidt de redenering.
De time-out die nu is ingegaan, wordt benut om het heli-
natuurherstelplan nog eens breed neer te zetten. Dat is
fraai bedacht, maar het gaat om een maskerade. Rijks
waterstaat kan studeren tot Sint Juttemis, het eind van
het verhaal zal opnieuw zijn dat wezenlijk natuurher-
stel synoniem is aan ontpoldering. De Heidemij en ook
het Bestuurlijk Overleg zijn een en andermaal tot de
slotsom gekomen dat andere maatregelen slechts eec
marginaal effect hebben. Niemand gelooft dat een na-
dere analyse tot wonderbaarlijke vondsten zal leiden.
De tijd van studie zal vooral worden benut om tegen
standers nog eens de massagesalon in te lokken in een
poging de kwetsuren van de afgelopen maanden te he
len. Daarna volgt een beslissing op rijksniveau. De drie
duizend bezoekers van de regionale inspraakbijeen
komsten kunnen zich vervolgens slechts troosten mei
de wijsheid dat de tijd alle wonden heelt.
door Thea van Beek
Het omstreden pepmiddel
GHB is al geruime tijd op
de markt met een wisselend ge
halte aan werkzame stoffen.
Volgens August de Loor van het
Adviesburo Drugs in Amster
dam, blijkt veel GHB verkocht
te zijn in niet-verzegelde flesjes
en zonder duidelijk etiket en
bijsluiter. Bij laboratorium
analyse werd in éen geval zelfs
XTC als werkzame stof aange
troffen.
Volgens De Loor moet niet wor
den uitgesloten dat de zes jonge
Rotterdammers die vorige week
na gebruik van GHB onwel wer
den, het pepmiddel in combi
natie met alcohol slikten
waaraan pok andere stoffen wa
ren toegevoegd.
Het Adviesburo Drugs stelde on
langs een onderzoek in naar een
partij onafgesloten flesjes met
GHB. De inhoud bleek een zeer
uiteenlopend gehalte aan opge
loste GHB te bevatten, die va
rieerde van slechts 5 tot 53 pro
cent.
De Loor is woedend over het de
ze week ingestelde verkoopver
bod van GHB door de Inspectie
voor de Gezondheidszorg. „Nu
er een verkoopverbod is inge
steld is het risico groot dat crimi
nelen met GHB aan de haai
gaan."
Het had volgens hem niet tot eer.
verkoopverbod hoeven te
men. Hij adviseerde de zogehe
ten 'ecodrugswinkels' eerder a
om nog uitsluitend goed afgesle
ten flesjes te verkopen, voorzie!
van een etiket met daarop de sa
menstelling.
GHB (gammahydroxyboter
zuur) is van oorsprong een nar
cosemiddel. Ongeveer een jaar
geleden werd het middel in op
geloste vorm gebruikt door ee:
kleine groep jongeren in het ex
clusieve partycircuit in de grott
steden.
Volgens De Loor was die popula
riteit vooral te danken aan d-
angst die is ontstaan rond hei
gebruik van XTC. „Juist doorct
bestrijding van de overheid var
XTC, weet je tegenwoordig niei
meer wat je koopt. Men zocht
daarom naar een veilig alterna
tief en dat werd binnen ee»
kleine groep GHB. Door dit mid
del nu ook te verbieden, neem'
het gebruik juist toe. Bovendie»
dreigt de goede producent t(
verdwijnen. Degenen die met
het middel knoeien blijven
over."
Directie:
K. Scherphuis,
W. F. de Pagter en
F. van de Velde.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10. Postbus 18.
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51.
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22-24,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 231800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457.
Hulst: Servicepunt.
Boekhandel Duerinck,
Gentsestraat 12,
Tel. (0114) 314058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000.
Zierikzee: Oude Haven 41.
4301 JK Zierikzee.
Tel (0111)415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Centrale redactie: Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht
in te spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties: tijdens
kantooruren en uitsluitend maan
dag- t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118)470100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 91,00, franco per post
119,00; per maand 33,00;
per jaar 350,00; franco per post
460,00; bij automatische
afschrijving per termijn f 1,50
korting; losse nummers maandag
t/m vrijdag 1,60, zaterdag
2,50 p.st. (alle bedragen inclu
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316 t.n.v. PZC
ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven: 176 cent
per mm; minimumprijs per
advertentie 26,40; ingezonden
mededelingen 2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit
blad 7,- meer. Volledige
tarieven met contractprijzen op
aanvraag (alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas. Telefonisch
spreekuur maandag t/m vrijdag
9.30-12.00 uur.
Tel. (0118) 484401.
Auteursrechten voorbehouden
Uitgave PZC
