Waardering voor 'Le bulldozer'
PZC
Communisten Rusland willen
oude systeem tot leven wekken
Patiënt dupe van
gebrek aan overleg
tussen specialisten
Politici proberen
munt te slaan uit
'benzinecrisis' VS
Chirac uit het verdomhoekje dank zij internationale wapenfeiten
Dertig jaar had. Chirac het poli
tieke toneel beheersttoen hij in
mei '95 op de hoogste troon te
recht kwam. Weinig Fransen
wisten echter wat hen boven het
hoofd hing toen hij het Elysée
binnenstormde.
De kennismaking met 'le bulldo
zer'was nimmer saai. Chirac liet
kernbommen ontploffen in de
Grote Oceaan en hield in eigen
land miljoenen ambtenaren een
rode lap voor. Aan het einde van
het vorig jaar ivas zijn populari
teit, zoioel in Frankrijk als daar
buiten, tot een dieptepunt ge
daald.
Maar uit de as van zijn beleid
lijkt langzaam een feniks op te
rijzen. Wordt 1996 het jaar van
Chirac?
van onze correspondent
in Parijs
Cees van Zweeden
Jacques Chirac, zo schreef een
krant ooit, moet ergens tus
sen Emile Zola en Ronald Rea
gan worden geplaatst. Het was
deze laatste naam die eind
maart door het hoofd van menig
adviseur moet hebben ge
spookt, toen Chirac de geboorte
van zijn eerste kleinkind be
kend maakte. Zou Chirac in na
volging van Reagan nu van het
presidentschap een part-time
baan maken? Of zelfs alleen
maar op zondag vrij nemen om
zijn nieuwe rol van grootvader
te kunnen spelen?
Maar kleine Martin is nu zes zon
dagen oud en Chiracs adviseurs
kunnen zich nog steeds niet her
inneren een Dag des Heren thuis
te hebben doorgebracht. Chirac
is gebleven wat hij altijd al was:
een workaholic.
Dat Chirac zelfs op zondagen in
zijn werkkamer zit, is des te op
merkelijker omdat hij weinig
tijd nodig heeft om de kussens
op te schudden. „Met hem is het
alsof je elke dag naar de lance
ring van een raket zit te kijken",
sprak Chiracs vrouw Bernadette
ooit.
'Narcostaat'
De eerste raket die hij afvuurde,
was gericht op Nederland. Chi
rac kende nog maar amper de
weg in zijn paleis of hij viel Wim
Kok aan op diens gematigde
drugsbeleid Kok was hoogst
verbaasd: Chirac had vaker
kroegtaai uitgeslagen, maar dat
was tijdens zijn verkiezingscam
pagne geweest. Nu had hij Ne
derland onder vuur genomen tij
dens een informeel diner voor re
geringsleiders op het Elysée, het
presidentieel paleis.
Jacques Chirac was vaak verwe
ten het gedrag te vertonen van
een kameleon, de geschubde ha
gedis die steeds een andere kleur
aanneemt. Maar hoe Kok ook
met Chirac sprak, de Fransman
bleef onvermurwbaar.
Op de eerste de beste Euro-top
opende Chirac opnieuw het vuur
en sindsdien escaleerde het con
flict zozeer dat premier Kok uit
eindelijk verzuchtte: „Ik denk
niet dat het ooit nog goed komt
tussen hem en mij." Zelfs sloot
Chirac de grens met België om
te voorkomen dat goedkope
drugs uit de 'narcostaat' Neder
land zijn beloofde land over
spoelden.
Atoomproeven
Kok was echter niet de enige re
geringsleider die de Franse pre
sident tegen zich in nam. De
laatste rookflarden van de aan
val op Wim Kok waren nog niet
weggetrokken of Chirac trok op
nieuw zijn wapen, ditmaal het
atoomwapen.
Op een rechtstreeks op televisie
uitgezonden persconferentie
bracht Chirac een tijding die een
wereldwijde vloedgolf van pro
testen zou losmaken: hij ging
door met de kemproeven die zijn
voorganger Mitterrand had ge
staakt.
De vloedgolf van verontwaardi
ging vermocht de Franse kusten
niet te bereiken. Inwoners van
Papeete (Frans Tahiti) brand
den de luchthaven af en Neder
landers boycotten de Beaujo-
lais, maar een betoging van
Greenpeace in Parijs trok
slechts een paar honderd zielen.
Om zijn landgenoten de straat
op te krijgen, moest Chirac hen
een rode lap voorhouden in de
persoon van Alain Juppé, zijn
premier. Juppé had eerst de na
tie laten zien hoe hij als hoogbe
taalde premier moeiteloos had
weten te bezuinigen door in een
luxe appartement te kruipen
dat de stad Parijs aan hem had
verhuurd voor een afbraakprijs
je. En vervolgens vroeg hij die
zelfde natie ook te bezuinigen.
Ambtenarensalarissen werden
bevroren en spoorwegbeambten
moesten ineens jaren langer
werken alvorens hun pensioen
te bereiken. Eerst legden de
werknemers van de spoorwegen
door Ineke Inklaar
Ziekenhuizen en specia
listen overleggen on
derling niet over patiënten
die op de wachtlijst staan
voor een specialistische be
handeling. Ze sturen nau
welijks door naar andere
hospitalen of naar collega
artsen.
Volgens de bedrijfsvereni
ging BVG/Detam is dat de
voornaamste reden, dat het
soms zelfs 39 dagen duurt
voor iemand bij een specia
list aan de beurt is.
De organisatie heeft bere
kend. dat de wachtlijsten
werkgevers en bedrijfsver
enigingen jaarlijks 333 mil
joen gulden kosten.
Zij vindt, dat er normen
moeten komen voor wat
aanvaardbare maximum
termijnen zijn waarbinnen
een bepaalde ingreep dient
plaats te vinden. Ook moet
worden vastgelegd hoe er ge
handeld moet worden in ge
val van overschrijding van
die termijn.
Doorverwezen
Mensen in geestelijke nood
moeten van alle groepen het
langst wachten voor ze te
recht kunnen bij de instel
ling waarnaar ze worden
doorverwezen. De gemiddel
de wachttijd .voor een psy
chiatrische inrichting is 43
dagen; die voor de Riagg 29
dagen.
Per categorie instelling is de
gene die in een ziekenhuis
verder geholpen moet wor
den relatief het snelst aan de
beurt. Dit duurt meestal
slechts 20 dagen. Het gaat
hier om driekwart van alle
doorverwijzingen.
Wat er na doorverwijzing
met een patiënt moet gebeu
ren, is van invloed op de
lengte van de wachttijd.
Gaat het om .het stellen van
een diagnose, dan duurt het
19 dagen voor iemand te
recht kan. Maar voor een po
liklinische behandeling,
waarbij een zieke zich 's och
tends meldt en 's middags
weer naar huis gaat. is 27 da
gen voor de eerste afspraak
heel gewoon.
Als alle aandachtsgebieden
op één hoop worden ge
veegd. is de gemiddelde
wachttijd tussen de twintig
en de 24 dagen. Per specialis
me zijn er echter opmerkelij
ke verschillen.
Uitschieter
Het snelst aan de beurt is
een zieke bij een chirurg; dat
duurt slechts elf dagen. Ook
een uroloog laat niet lang op
Zich wachten: slechts vijf
tien dagen.
Gynaecologen vormen de
middenmoot met 22 dagen.
Uitschieter naar boven is de
psychiatrie, waar het meer
dan een maand duurt (37 da
gen) voor een doorverwezene
terecht kan. Uitgesplitst
naai' aard van de klacht,
blijkt opnieuw dat iemand
met psychische aandoenin
gen niet snel geholpen kan
worden. Een wachttijd van
29 dagen is doorsnee.
De patiënt, die zich ziek ge
meld heeft omdat hij een
kwaal heeft die samenhangt
met verwonding/vergiftiging
of zijn spijsvertering, zit bin
nen elf respectievelijk zes
tien voor het eerst in de be
handelkamer van de specia
list.
Tenslotte maakt het nog uit,
waar iemand woont dan wel
zich aanmeldt. Een patiënt
die naar een specialist in de
regio's Utrecht of Amers
foort gaat, is gemiddeld één
dag sneller aan de beurt dan
een zieke elders.
Hij hoeft 'slechts' 21 dagen
thuis te zitten voordat hij te
recht kan. Een zieke werkne
mer uit de regio Nieuwegein
zit precies op het landelijk
gemiddelde qua 'uitzitten':
22 dagen.
Iemand uit Limburg is het
snelst aan de beurt: binnen
vijftien dagen. Daar staat te
genover dat een Groninger
doorgaans pas na 38 dagen
een afspraak heeft.
Volgens de Nederlandse
Specialisten Federatie
(NSF) moeten patiënten zo
lang duimen draaien, omdat
de overheid vorig jaar een
nieuwe manier van budget
teren heeft ingevoerd.
Specialisten mogen in een
bepaald jaar niet meer om
zet maken dan het gemiddel
de van het jaar daarvoor
plus één procent. Daardoor
zou deze beroepsgroep niet
kunnen voldoen aan de
groeiende medische vraag.
het werk neer voor een dag.
maar toen kregen zij de smaak
zo te pakken dat ze daar nog drie
weken aan vastknoopten. Over
heidsdienaren uit andere secto
ren haakten aan, en voor Chirac
en Juppé er erg in hadden, mar
cheerden honderdduizenden be
togers over het plaveisel.
In Parijs werden de files zo lang,
dat de politie ophield parkeer
bonnen uit te schrijven - het
verschil tussen stilstaande en
geparkeerde voertuigen was mi
niem geworden. Miljoenen men
sen stonden om vijf uur 's och
tends op om te moeten vaststel
len dat ze toch nog te laat op hun
werk kwamen.
Maar wie dacht dat Chirac wan
kelde, vergiste zich. De presi
dent verwaardigde zich zelfs niet
de natie toe te spreken.
De enige daad waarvoor Chirac
unaniem lof oogste in zijn eerste
half jaar, was de erkenning dat
Frankrijk tijdens de Tweede We
reldoorlog schuldig was geweest
aan de vervolging van joden. Ge
neraal De Gaulle had dat nooit
over zijn lippen gekregen omdat
hij de mythe wilde hooghouden
van een land dat zich met succes
tegen de nazi's had verzet. En
Mitterrand had er nog meer
moeite mee.
Minder opvallend, maar daarom
niet minder belangrijk waren
Chiracs initiatieven op buiten
lands terrein. Nadat VN-militai-
ren in Bosnië gegijzeld en verne
derd waren, overtuigde Chirac
de Britse premier Major van de
noodzaak een Frans-Britse in
terventiemacht naar Sarajevo te
sturen. Die 5.000 man sterke,
goed bewapende artillerie-een
heid zou het embryo vormen van
de huidige NAVO-macht die
over de vrede waakt.
Dit jaar volgden andere initia
tieven. Chirac begon dichter te
gen de NAVO aan te schurken
dan enige voorganger ooit had
gedurfd. En hij kondigde het ein
de aan van de dienstplicht, de
voorbeelden volgend van Groot-
Brittannië, de VS, België en Ne
derland.
Heel langzaam begon zijn polu-
lariteit in Frankrijk weer te stij
gen, terwijl hij in het buitenland
niet langer als een paria werd
veracht. Begin januari kondigde
Chirac de laatste kernproef aan
en zegde toe dat Frans Polyne-
sië een kernproefvrij gebied zou
worden. Chirac haalde zelfs Bill
Clinton links in door te verkla
ren dat het komende verdrag
over kernproeven ook de kleine
proefjes moet verbieden.
Europeaan
Toen Mitterrand begin januari
werd begraven, plengde Helmut
Kohl een traan. Mitterrand en
Kohl hadden meer dan tien jaar
lang de tandem bereden die de
Europese Unie had voortgetrok
ken en Kohl had aanvankelijk
gevreesd dat de nieuwe Frans
man wel eens een spaak in het
wiel zou kunnen steken.
Maar ook die angst werd niet be
waarheid. Op 26 maart schreef
Le Monde op de voorpagina:
'Charles de Gaulle was de gene
raal die Algerije dekoloniseerde.
Mitterrand was de socialist die
in Frankrijk het kapitalisme
consolideerde. Wordt Chirac de
profeet van het nieuwe Europa?'
Dat was misschien wat kras ge
zegd. maar vast stond dat- Chi
rac zich als een onvervalste Eu
ropeaan had ontpopt. Doel was
de staatshuishouding gereed te
maken voor toetreding tot de
Europese Monetaire Unie, en als
hij daarvoor spitsroeden moest
lopen tussen miljoenen staken
de ambtenaren het ware zo.
Kohl geloofde hem, maar wat
nog belangrijker was: de geld
markten geloofden hem. Thans,
begin mei 1996, is de Franse
franc sterker dan ooit sinds zijn
verkiezing.
Libanon
Zijn laatste zege behaalde hij
eind april op het diplomatieke
slagveld van Libanon. Terwijl
Bill Clinton blunderde door
eerst Israël carte blanche te ge
ven en vervolgens een week lang
te wachten met minister
Christopher naar het gebied te
zenden, parachuteerde Chirac
ogenblikkellijk zijn minister van
buitenlandse zaken boven het
Midden-Oosten.
Het was de Israëlische leider Pe
res zelf die eind april toegaf dat
zonder Hervé de Charette een
bestand veel langer op zich had
laten wachten.
Zoals 1995 een rampjaar was
voor Chirac, begon 1996 veelbe
lovend. Een Emile Zola zal hij
nooit worden, maar wellicht
mag hij nu hopen diens popula
riteit te benaderen.
door Deborah Seward
Herstel de Sovjetunie en de
oude sociale zekerheden,
geef prive-bezit terug aan de
staat en draai de economische
hervormingen terug. De plan
nen van de Communistische
Partij van Rusland doen miljoe
nen Russen juichen, maar vele
anderen krijgen het er benauwd
van.
Partijleiders houden vol dat
Rusland geen nieuwe revolutie
te wachten staat als de commu
nistische kandidaat, Gennadi
Zjoeganov, de verkiezingen van
juni zal winnen. Maar ondanks
pogingen van Zjoeganov om
zichzelf voor te doen als een ge
matigde sociaal-democraat die
voorstander is van de markteco
nomie. komt uit gesprekken met
partijleiders naar voren dat zij
zeer hangen aan waarden en be
leid uit de Sovjetperiode.
„Wij zijn over niets tevreden. Wij
kunnen niets positiefs zeggen
over wat hier gebeurd is als het
land in puin ligt", zegt Valentin
Koeptsov, de tweede man van
de Communistische Partij.
Vastbeslotenheid
De woede en de vastbesloten
heid om veel van de hervormin
gen van Boris Jeltsin ongedaan
te maken, die in de gesprekken
naar voren komt, staat in scherp
contrast met het partijprogram
ma. Daarin is men zeer vaag over
hoe de doelen bereikt moeten
worden.
Bovenaan de lijst van dingen die
de communisten willen onder
nemen als ze aan de macht zou
den komen staat een omvangrij
ke herwaardering van het priva
tiseringsprogramma, inclusief
een grootscheepse confiscatie
van bezit dat volgens de commu
nisten illegaal verkregen is.
Door de privatisering, het kern
stuk van de economische her
vormingen van Jeltsin, zijn fa
brieken, winkels en huizen in
privé-handen overgegaan en
zijn Westerse e'n Aziatische in
vesteerders aangemoedigd hun
geld in Rusland te beleggen.
Communisten verafschuwen het
privatiseringsprogramma,
waardoor binnen korte tijd een
groot aantal mensen miljonair
werd en een einde kwam aan de
zogenaamde gelijkheid die tij
dens de Sovjetperiode bestond.
Anatoli Loekjanov, voorzitter
van de oude Opperste Sovjet en
een van de mannen achter de
coup van 1991 tegen president
Michail Gorbatsjov, zegt dat de
partij een dik dossier heeft aan
gelegd over mensen die ver
dacht worden van het overtre
den van de privatiseringsregels.
„Mensen zeggen dat wij alles wil
len afpakken", zei Loekjanov.
„Wij willen niets afpakken. Wij
willen dat de staat in bezit krijgt
wat gestolen is."
Investeerders
Privé-bezit van grond is een an
der communistisch taboe.
„Bouwland kan niet verkocht
worden. Indien wij dat niet ver
bieden, zal alle bouwland aan
buitenlandse investeerders ver
kocht worden en de landbouw
productie zal naar nul dalen", al
dus de communistische af
gevaardigde Joeri Voronin,
voorzitter van de begrotings
commissie van de Doema, het la
gerhuis van het parlement.
Terwijl een deel van de commu
nisten zoals Voronin voor een
beperkt landbezit is, bijvoor
beeld voor de bouw van een ei
gen huis, zijn andere tegen elke
vorm van privé-grondbezit. „Ik
denk dat de introductie daarvan
ontoelaatbaar is", stelt Valeri
Voronnikov, een voormalige ho
ge KGB'er en lid van de Doema-
commissie voor economische
veiligheid.
De communisten beloven net als
vroeger gratis onderwijs en me
dische zorg en werk voor allen.
Het is niet duidelijk waar ze het
geld vandaan zullen halen om
die plannen uit te voeren.
Andere punten die hoog op de
lijst van communistische doelen
staan zijn de strijd tegen de mis
daad en de corruptie. Veel men
sen staan daar achter, maar de
meeste hervormers vrezen dat
de communisten hun toevlucht
zullen nemen tot onderdrukking
om de „porjadok" of orde, waar
veel Russen naar verlangen af te
dwingen.
Van de huidige partijleiders is
bekend dat. zij het over een groot
aantal kwesties, waaronder vrij
heid van meningsuiting, en vrij
heid van de pers, oneens zijn.
Veel mensen zeggen dat de com
munisten op dit gebied niet te
rug zullen keren naar het verle
den. Maar nu de campagne har
der wordt, neemt de communis
tische afkeer van de pers toe.
„De pers dient slechts één re
gime", zegt Loekjanov. „Zij
voert politieke bevelen uit."
Compromis
Zakenlieden zijn het meest be
vreesd voor een terugkeer van
de communisten. Vorige week
riepen 13 vooraanstaande ban
kiers, topmensen uit de oliesec
tor en industriëlen Zjoeganov op
een compromis met Jeltsin te
sluiten omdat het land anders af
dreigt te glijden naar een burger
oorlog.
Om die vrees weg te nemen en
mischien om meer kiezers te
winnen heeft Zjoeganov eerder
deze week een gesprek met de 13
zakenlieden gehad. „Ik begrijp
hun zorgen over de koers van de
economie van het land", zei
Zjoeganov na afloop. „Wij zijn al
tijd voorstanders van een dia
loog geweest." AP
van onze correspondent
in Washington
Hans de Bruijn
Net als in ons land is de
benzineprijs in de VS
de laatste weken drastisch
gestegen. In een land dat zo
afhankelijk is van de auto,
leidt dat vanzelfsprekend
tot gemor onder de bevol
king. Maar dit is ook een
verkiezingsjaar en dat bete
kent dat politici proberen
munt te slaan uit wat gezien
wordt als een aanval op de
portemonnee van de consu
ment.
De Republikeinse presi
dentskandidaat Bob Dole
riep afgelopen weekeinde
om het intrekken van een in
1993 ingevoerde accijnsver
hoging, teneinde de geplaag
de consument wat verlich
ting te bieden. Bill Clinton
kon natuurlijk niet achter
blijven en beloofde maandag
in een poging om de benzine
prijs te drukken 12 miljoen
vaten olié vrij te geven uit de
nationale oliereserves.
Voor de goede orde: benzine
is in de VS nog steeds spot
goedkoop. Voor een liter
'normaal' moet 59 cent wor
den neergeteld. Maar drie
maanden geleden was dat
slechts 49,5 cent en een prijs
verhoging van 20 procent in
zo'n korte tijd hebben de
Amerikanen lang niet mee
gemaakt. Hoewel de ben
zine, rekening houdend met
de inflatie, nog nooit zo
goedkoop is geweest, gelo
ven de Amerikanen dat zij
geplukt worden door de olie
maatschappijen.
'Gekonkel'
„Zij geloven dat zij het
slachtoffer zijn van gekonkel
van de oliemaatschappijen",
zei woordvoerder John Un-
derland van de AAA, de
Amerikaanse ANWB. Dat
gevoel is versterkt door be
richten dat de grote oliepro
ducenten in het eerste kwar
taal van 1996 fors hogere
winsten hebben geboekt. De
winst van Mobil Oil steeg bij
voorbeeld met 16 procent tot*
736 miljoen dollar.
Maar volgens energiedes
kundigen zijn er heel ver
klaarbare redenen voor de
plotselinge stijging van de
benzineprijs. Zo is simpel
weg' de vraag gestegen. Het
is in de VS een extreem
koude winter geweest en de
extra vraag naar stookolie
heeft de prijs van ruwe olie
opgedreven. Ook is de maxi
mumsnelheid in veel staten
verhoogd, waardoor meer
benzine wordt verbruikt.
De oliemaatschappijen had
den ook gerekend op meer
olie uit Irak. Maar het VN-
programma, op grond waar
van het regime van Saddam
Hussein voedsel en medicij
nen voor zijn noodlijdende
bevolking zou krijgen in ruil
voor olie, is vertraagd. Daar
door ontstonden tekorten.
En tenslotte hebben diverse
olieraffinaderijen onver
wacht met technische pro
blemen en sluitingen te
kampen.
In Californië is de benzine
prijs overigens nog eens tien
cent extra omhoog gegaan.
Dat komt omdat deze staat
nieuwe milieuregels heeft af
gekondigd die de oliemaat
schappijen dwingen voor
Californië schonere, en dus
duurdere, benzine te maken.
Dat alles heeft volgens ana
listen tot een logische stij
ging van de benzineprijs in
de hele VS geleid.
Klachten
Maar de burgers hebben
daar geen boodschap aan.
En hun klachten over het
duurdere leven kunnen door
de presidentskandidaten
niet over het hoofd worden
gezien, ook al wijzen deskun
digen erop dat de politici
maar beperkte mogelijkhe
den hebben om de benzine
prijs te beïnvloeden. Dat
weerhoudt Clinton en Dole
er echter niet van mooi weer
te willen spelen met deze
'benzinecrisis'.
Clintons voorstel om 12 mil
joen vaten uit de 587 miljoen
vaten grote reserves vrij te
geven, zet geen zoden aan de
dijk. De VS verbruiken per
dag 17 miljoen vaten. Clin
tons economische adviseurs
geloven echter dat de benzi
neprijs vanzelf weer zal da
len en willen geen maatrege
len nemen die de Ameri
kaanse begroting verder in
de problemen zal brengen.
Daarom wijzen zij ook het
voorstel van Dole af om de
benzineaccijns met 1,9 cent
per liter te verlagen. Het
schrappen ervan kost de
schatkist 1.5 miljard dollar.
De Republikeinse leider zou
die willen compenseren door
onder meer te snoeien in uit
keringen voor immigranten
en enkele andere sociale pro
gramma's, die voor de De
mocraten heilige huisjes
zijn.
Winsten
Clinton heeft al gezegd niet
tegen een verlaging van de
benzineaccijns te zijn, maar
die slechts te willen overwe
gen in het kader van een to
taal begrotingsakkoord met
de Republikeinen. En de de
mocraten willen dat daarbij
ook gekeken wordt naar het
afromen van de als exorbi
tant omschreven winsten
van de oliemaatschappijen.
„Het zijn niet de accijnzen
die voor de hoge benzine
prijs hebben gezorgd, maar
de winsten van de oliemaat
schappijen", zei de Demo
cratische leider in de Senaat.
Thomas Daschle.
Clinton wil olie uit de stra
tegische reserve vrijmaken
om de 'crisis' te bezweren.
Zjoeganov, de leider van de
Russische communisten, ont
kent dat zijn partij na een ver
kiezingsoverwinning de deur
naar het verleden weer open wil
zetten, foto Vassili Korneyev/EPA
Directie:
K. Scherphuis,
W F. de Pagter en
F. van de Velde
Hoofdredactie:
A. L Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10, Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51,
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22-24,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 231800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457.
Hulst: Servicepunt
Boekhandel Duerinck.
Gentsestraat 12,
Tel. (0114)314058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000
Zierikzee: Oude Haven 41,
4301 JK Zierikzee
Tel. (0111)415380,
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Centrale redactie: Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur;
op de kantoren door de klacht
in te spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties: tijdens
kantooruren en uitsluitend maan
dag- t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur-
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118)470100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 91.00, franco per post
119,00; per maand 33,00,
per jaar 350,00; franco per post
460,00; bij automatische
afschrijving per termijn f 1,50
korting; losse nummers maandag
t/m vrijdag 1.60, zaterdag
2,50 p st. (alle bedragen inclu
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316 t.n.v. PZC
ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven: 176 cent
per mm; minimumprijs per
advertentie 26,40, ingezonden
mededelingen 2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit
blad 7,- meer. Volledige
tarieven met contractprijzen op
aanvraag (alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B,V.
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas. Telefonisch
spreekuur maandag t/m vrijdag
9.30-12.00 uur.
Tel. (0118) 484401.
Auteursrechten voorbehouden
Uitgave PZC
Het afgelopen jaar bracht louter publicitaire rampspoed over Jacques Chirac. Maar in het nieuwe jaar
scoort de Franse president dank zij diverse wapenfeiten plotsklaps een stuk beter, zoals hier blijkt
tijdens een bezoek aan het Noord-Franse Amiens. foto Michel Spingler/AP
