't Is mis met het kinderpartijtje
PZC
Eric Roller veelbelovend
op Rleinkunst Festival
Een heel muzikaal duo met
exotische instrumenten
zeeland MAANDAG 19 FEBRUARI 1996
week 8
M'n toekomst willen
ze onder water zetten
straatnaam
Opvallende naam naar
Zuidafrikaans park
bijblijven)
Kinderpartijtje
kunst
Etalage
materiaal?
van onze verslaggever
Harmen van der Werf
Hans Meyer heeft een
boerderij bij Cadzand.
Hij is 36 jaar. Zijn akker
bouwbedrijf telt 75 hectare.
„En daarvan moet een stuk
ontpolderd worden, omdat
de Westerschelde wordt
verdiept voor de haven van
Antwerpen. Maar... ik laat
mijn toekomst niet onder
water zetten."
Zijn huisadres is aan de
Strijdersdijk. Hans Meyer is
van plan die naam eer aan te
doen. de komende weken.
Woensdag zal hij op de eer
ste hoorzitting over het na-
tuurherstel-plan Wester
schelde te vinden zijn. in 't
Meulengat te Sluiskil. De
bijeenkomst staat onder lei
ding van gedeputeerde Van
Zwieten.
,,'t Is wel de hoorzitting voor
de gemeente Terneuzen,
maar ik ga er toch heen. Om
te kijken uit welke hoek de
wind waait. En de te ontpol-
deren gebieden hangen aan
elkaar vast. Wordt besloten
één polder terug te geven,
dan volgen er zeker meer. We
staan voor een waterschei
ding."
Veel vertrouwen heeft de
Cadzandse akkerbouwer
niet in de inspraakronde. Hij
spreekt van een 'rituele
dans'. „We moeten wel mee
dansen. Rijkswaterstaat
heeft al een herenakkoord
gesloten met de milieubewe
ging: natuurverlies wordt
voldoende gecompenseerd.
Zo wekken ze op z'n minst de
indruk gemene zaak te ma
ken. Ik begrijp de milieube
weging trouwens niet. Als de
Westerschelde zo uniek is.
waarom laat ze dan de ver
dieping over haar kant gaan
Voorkomen
„Niets staat vast, wordt ge
zegd. Het woord is aan de re
gio. Keuze genoeg. Precies.
Er ligt voor 1500 hectare aan
natuurherstei-maatregelen.
Vijf polders komen in aan
merking voor ontpoldering.
Straks komt er één uit de
bus. En dan zegt iedereen:
'dat valt mee'. Dat moeten
wij voorkomen."
Hans Meyer haalt heel wat
argumenten uit de kast.
Voert hijzelf ook niet een ri
tuele dans op13 Om de prijs
van de grond op te drijven?
„Het gaat niet om de grond
prijs We willen onze grond
houden. We worden overval
len door natuurplan na na-
tuurplan. Achter bij mij zijn
wat lagere stukken aange
wezen als reservaat. Straks
zit ik helemaal klem."
Wat er ook uit de hoorzittin
gen mag komen. Hans Meyer
beschouwt alles als het voor
spel voor het echte werk.
„Straks moeten de bestem
mingsplannen van de ge
meente worden aangepast.
Dan komen we zeker terug."
foto Peter Nicolai
van onze verslaggeefster
Caroline Moerland
Vanderbij(parkstraat is niet
direct een naam die een
exotische herkomst doet ver
moeden. Toch heeft het woord
zijn oorsprong in het duizenden
kilometers van Oudelande ver
wijderde Transvaal. Het Bor-
selse dorp heeft een speciale
band met het Zuidafrikaanse
Vanderbijlpark. De Hollandse
Club in die stad schonk het door
de watersnood getroffen Oude
lande in 1953 tienduizend gul
den.
Het is onduidelijk waarom het
geld nu precies hier terecht
kwam. De Hollandse Club had
het ingezameld 'ter leniging van
de schade veroorzaakt door de
watersnoodramp'. Via de Zuid
afrikaanse ambassade en prins
Bernhard. die destijds betrok
ken was bij de hulpverlening, be
reikte het geld Oudelande. „De
prins zal wel met een pijltje op
een namenlijst hebben ge
gooid", grapt de Borselse ama
teurhistoricus en publicist Jan
de Ruiter.
Dorpshuis
De gemeente Oudelande telde
destijds zo'n zevenhonderd in
woners. Omgerekend zou^elke
dorpeling dus nog geen vijftien
gulden krijgen. De gemeente be
sloot. met instemming van de
Hollandse Club in Vanderbijl
park. het bedrag te besteden aan
de bouw van een dorpshuis. Ou
delande koesterde al sinds de ja
ren dertig de wens van een eigen
verenigingsgebouw. Als dank
voor de schenking vernoemde
Oudelande een nieuwe straat
naar Vanderbijlpark.
Twee jaar na de ramp. op 17 fe
bruari 1955. opende de toenma
lige commissaris van de konin
gin in Zeeland, Jhr mr A C. de
Casembroot, het nieuwe dorps
huis. De gemeente Oudelande
had graag de ambassadeur van
Zuid-Afrika deze taak gegeven,
maar die was op vakantie. Ruim
een jaar later had het dorp als
nog een Zuidafrikaan te gast.
Volksraadlid Carel de Wet deed
tijdens een werkbezoek aan Ne
derland ook Oudelande aan.
Overigens was deze man klein
zoon van de bekende generaal
uit de Boerenoorlog Christiaan
de Wet.
Contacten
Het dossier met de briefwisse
ling tussen de Hollandse Club en
de toenmalige gemeente Oude
lande bestaat nog. Daaruit
blijkt onder meer dat oud-burge
meester C. A. Herbst van Van
derbijlpark het Bevelandse dorp
in 1956 heeft bezocht. Het laat
ste contact tussen de stad in
Transvaal en Oudelande dateert
uit 1973. „Toen is nog eens ie
mand van de Hollandse Club op
bezoek geweest", weet Jan de
Ruiter.
Mogelijk wordt de band komen
de zomer hersteld. Dan is de op
knapbeurt voltooid die het
dorpshuis momenteel onder
gaat. De Ruiter en de dorpsraad
van Oudelande ijveren ervoor de
heropening te laten verrichten
door de Zuidafrikaanse ambas
sadeur in Nederland.
De Van der Bijl parkstraat dankt haar naam aan een gift uit Zuid-
Afrika. foto Willem Mieras
Jaques Mayoud met de duimpiano (1) en Jean-Pierre Yvert met zijn selgflot.
van onze verslaggeefster
Nicole Kluijtmans
Door hun uiteenlopende
interesses vormen de
twee uit Frankrijk afkom
stige muzikanten Jean-Pierre
Yvert en Jacques Mayoud een
opmerkelijk duo. Yvert, van
oorsprong een trekzakspeler,
voelt zich aangetrokken tot'
het koude Noorden. Zijn col
lega, de violist Mayoud, heeft
een voorliefde voor het war
me Afrika. Ze vonden er bij
zondere instrumenten waar
mee ze sinds 1994 optreden
onder de titel Nord-Sud. Za
terdag 24 februari staan ze in
Razzmatazz in Oost-Souburg.
Tijdens hun toernee slepen ze
zo'n dertig a veertig instru
menten met zich mee. Flui
ten. kleine percussie-instru
menten. mondharpen en nog
veel meer. Yvert's specialis
me is de Scandinavische selg
flot. een muziekinstrument
dat hij in Zweden vond. Ter
wijl hij uit deze fluit, die eigen
lijk niet meer is dan een holle
pijp met slechts een gat, de
meest ingewikkelde melo
dieën weet te halen, zorgt
Mayoud voor de percussie op
traditionele Afrikaanse in
strumenten.
Via Afrikaanse artiesten met
wie hij in Frankrijk optrad
leerde Mayoud instrumenten
kennen als de mbira. kalimba
en de likembe (ook bekend
onder de verzamelnaam san
za Dit muziekinstrument,
dat voorkomt in heel Afrika
met uitzondering van West-
Afrika, bestaat uit kammetjes
van ijzeren of houten lamellen
die op een plankje of in een ka-
lebasschaal zijn bevestigd. De
speler tokkelt met beide dui
men op de lamellen. Daarom
wordt het instrument ook wel
eens duimpiano genoemd.
„Wat mij zo aanspreekt in de
sanza is de intimiteit en de
herhaling van het geluid. Het
is overigens wel een moeilijk
instrument om te leren spe
len". aldus Mayoud. Hij be
speelt al zo'n tien jaar de Afri
kaanse percussie-instrumen
ten. Toch is het optreden met
de sanza van recentere da
tum. Samen met Yvert brengt
hijeen soort wereldmuziek
met duidelijke invloeden uit
Frankrijk. Scandinavië en na
tuurlijk Afrika. Het is een heel
ander repertoire dan dat
waarmee hij zo'n vijftien jaar
geleden doorbrak als muzi
kant.
In de jaren tachtig speelde
Mayoud viool bij de bekende
groep La Bamboche en ver
volgens Melusine. Yvert
maakte destijds furore bij de
Franse folkgroep Le Grande
Rouge. De twee muzikanten,
beiden afkomstig uit de om
geving van Lyon. leerden el
kaar kennen tijdens optre
dens. Het idee om als duo op
te treden met hun bijzondere
blaas- en snaarinstrumenten
ontstond een paar jaar gele
den. Wie denkt dat deze totaal
verschillende muziekinstru
menten, uit twee tegenover
gestelde werelden, niet com
bineren heeft het volgens
Yvert mis.
„Integendeel. Ze gaan heel
goed samen. Beiden instru
menten zijn sterk en vullen el
kaar aan. Dat zou anders zijn
als een van de instrumenten
neutraal zou zijn waardoor
het niet goed uit de verf zou
komen", merkt de fluitist op.
Zo laten ook de muzikale in
vloeden uit het hoge noorden,
waar de mensen gesloten zijn,
en die uit het warme Afrika,
waar de bevolking juist open
is. zich goed combineren. Dit
is te horen in de eigen num
mers van het duo.
Yvert heeft trouwens vaker
met de selgflot op het podium
gestaan. Hij heeft de afgelo
pen jaren opgetreden met
Zweedse muzikanten. De
meeste van zijn blaasinstru
menten heeft hij overigens
zelf gemaakt zoals een grote
fluit van drie meter. Als pro
ducent van de fluiten heeft hij
inmiddels een naam opge
bouwd tot in Zweden Dankzij
deze muzikant ontdekken
steeds meer jazz- en folkmuzi-
kanten in Frankrijk dit Scan
dinavisch instrument. Nu de
rest van de Europa.
van onze verslaggever
Wout Bareman
Het kinderfeestje is onder
hevig aan commercialise
ring. Was je vroeger blij met
een taart, een fëestmutsje en
een clowneske pa, nü is dat te
min. Dus laden we de kinderen
in, rijden met wat bevriende
moeders naar een overdekte
speeltuin, een pannekoeken-
huisje, een ijsbaan, een zwem
bad of (natuurlijk) een McDo
nalds. nemen zelf een kopje
koffie of een sherry-tje en laten
die verwende krengetjes onbe-
voogd hun gang gaan. Die ene
jankbobbel kan de pret niet
drukken. Het is feest niet
waar? En dus kan dat pestkop-
je - dat altijd al tot de minder
favoriete vriendjes hoorde -
een pets voor z'n kop krijgen.
Da's trouwens ook weer een
extra attractie tijdens zo'n
lijdzaam ondergaan kinder
feestje...
Het zal duidelijk zijn: er is iets
helemaal mis met kinderpartij
tjes. Ze zijn compleet uit de
hand gelopen. Was je vroeger
inderdaad al een gelukkig
mens wanneer zich op je ver
jaardag een handjevol vriend
jes aandiende met een prullerig
cadeautje - je had immers van
je ouders net dat zilverblinken-
de kojboj-pistool van de plaat
selijke speelgoedhandelaar
Baaima gekregen; jij was dus
de held, jou kon niets gebeuren
- nu is dat simpele geluk maar
kinderspel bij wat de jarige
wenst, nee eist.
Aangezien wij mogelijk op ter
mijn ook opa worden, dienden
wij ons aan bij Modevakschool
Jacolien in Terneuzen, tenein
de een graantje mee te pikken
van de cursus 'Kinderverjaar
dag vieren'. Jacolien Schuren,
zelf geenszins een feestnum
mer maar begiftigd met het en
thousiasme van een ex-buurt
huiswerkster, legt tien moe
ders variërend in leeftijd van
pakweg twintig tot een tikje in
de dertig uit hoe je het allemaal
leuk en toch eenvoudig voor
mekaar breit. „De cursus om
vat alles wat met het vieren
van een kinderveljaardag te
maken heeft, zoals uitnodigin
gen maken, versieringen, (spe
ciale) taarten maken, wat te
eten op een kinderverjaardag
èn traktaties op school", viel in
het foldertje te lezen.
We hebben het hier over bloed-
Cursusleidster Jacolien Schuren laat de Barbie-taart zien aan de deelnemers van de cursus kinderpartij tje vieren. foto Charles Strijd
serieuze zaken. Neem nu het
schreeuwende probleem van
'de verjaardag op nationale
feestdagen'. Jacolien in haar
inleiding: „Je zult als kind
maar jarig zijn op 5 december
of op bijvoorbeeld Koninginne
dag. Om maar niet te spreken
van een schrikkeljaar. In de zo
mervakantie... ook een pro-
maal vrij van school zijn. Zijn
ze in de zomervakantie jarig,
dan doe je er goed aan de ver
jaardag vóór de vakantie te
houden. Stel je het uit tot na de
vakantie, dan zitten ze in een
andere klas en hebben ze mis
schien weer andere vriendjes."
Het verdient - horen we - ook
aanbeveling de verjaardag niet
snel veel teveel van het goede.
Jacolien: „Een kind is - laten
we dat niet vergeten - jarig
voor z'n plezier. En wat heb je
dan aan grote huilpartijen."
Modeshow
Spelletjes? Wat te denken van
een modeshow. Zet een mand
met ouwe kleren in de kamer
bleem. Zijn de kinderen nog
klein, dan is het belangrijk dat
ze inderdaad hun verjaardag
vieren op de dag zelf. Maar het
partijtje kun je dan best een
paar dagen eerder of later ge
ven. Op een woensdagmiddag
bijvoorbeeld, als ze toch alle-
te vieren op de eerste dag dat
een kind naar school mag. Lo
gisch. Dan zijn ze immers ver
vuld van grootse ervaringen en
keren voornamelijk moe huis
waarts. Dan nog eens een hele
middag en avond meedreinen
in het feestgedruis thuis is al
en laat ze hun goddelijke gang
gaan. Toneelstukjes, ook een
succesnummer. En laat de kin
deren ze zelf maar bedenken.
Verder treffen we in het cursus
boekje zaken aan als 'het
schimmenspel' (met de handen
voor de lamp), het ouderwetse
koekhappen, zaklopen en
speurtochtje. Trouwens, ook
een mooie poppenkastvoor
stelling valt niet versmaden.
Jacolien: „Maar maak dan niet
de fout de tekst uit een boekje
op te lezen. Als de kinderen na
melijk reageren, ben je zo je
tekst kwijt. Je moet juist uit
gaan van de reactie van de kin
deren. Maak eventueel een
gaatje in de kast, zodat je kunt
zien wat ze doen." Leuk is ook
een thema-verjaardag. Alles
wat te maken heeft met beren
bijvoorbeeld, met clowns. En
een Barbie-party is natuurlijk
ook een aardig ideetje. „Kies je
voor de clowns, dan kun je de
kinderen - als ze bijvoorbeeld
een spelletje winnen - belonen
met een rode neus of een zonne
tje op hun wang. Aan het eind
van het feestje heb je op die
speelse manier allemaal clown
tjes rondlopen. De taart kun je
ook in de vorm van een clown
doen. Maar bij een beren-partij
doe je natuurlijk een beer. En
bij Barbie een Barbie-taart."
Corrie van Ee is moeder van Es
ther en Daniël, twee peuters.
„Als ik aan m'n vroegere ver
jaardagen denk, is dat jéén
zwart gat", zegt ze. „Ik kan me
er weinig van herinneren.
Daarom volg ik deze cursus.
Het is toch te gek. dat mensen
met al die kinderen naar Gent
rijden om ze daar in McDo
nalds vol te proppen en dan
weer terug te rijden. Zelf ben ik
niet zo creatief, dus hoop ik
hier wat ideetjes op te doen."
Manuela Sturm heeft toevallig
een man getroffen die heel leuk
voor clown kan spelen. Hij is
trouwens ook straatmuzikant,
dus dat scheelt een boel. Ter
wijl Courtney (15 maanden)
wat over de grond kruipt,
maakt ze driftig aantekenin
gen in een schriftje. Ze heeft
thuis nog twee koters, is zelf re
delijk creatief en walgt van die
soorsnee-feestjes van de laat
ste tijd. „Kinderen worden
steeds veeleisender", vindt ze.
Corrie: „Het ligt vaak aan de
ouders. Gemakzucht is het.
Niet meer en niet minder. Ze
vinden het al heel gemakkelijk
als zo'n feestje zich buitenshuis
afspeelt. Zijn ze lekker van de
rommel af."
Taarten
De voorbeeld-taarten worden
geserveerd. De Barbie-taart, de
locomotiefjes-taart en de vlin
dertaart worden aangesneden.
Het boekje van Honig gaat van
hand tot hand. '25 kinderpartij
tjes' bevat een schat aan infor
matie. Na de koffie en de taart
is het knutseltijd. Want een
goede verjaardag staat of valt
met een goede voorbereiding.
Dus maken we trekpoppen,
vliegers, zonnekleppen. lam
pions. slingers, maskers en
toveren we washandjes om tot
heuse poppenkastpopjes.
Op de valreep nog even een tip.
Chips als traktatie op school is
helemaal uit Aardige sugges
tie: een doosje rozijnen, ver
kleed als toffee. Of een
boompje van ontbijtkoek. En
stop de kinderen op zo'n feestje
niet vol met snoep, patat en li
monade. Jacolien: „Want wat
heb je eraan als het ontaardt in
een overgeef-partijtje." Nee,
geef ze gewoon het aloude zak
je snoep mee naar huis. Kun
nen ze daar lekker kotsen...
nodig om zijn publiek aan het la
chen te krijgen.
Eric Koller bereikt dat met zijn
mimiek. De manier waarop hij
types kan uitbeelden, is bijzon
der. Met zijn lange magere li
chaam weet hij op een aandoen
lijke wijze een oud mannetje
achter een looprek neer te zet
ten. Als hij wat zegt is het echter
meteen raak, getuige de eerste
volzin na bijna tien minuten
voorstelling die een sterk ero
tisch tintje heeft. Zo weet hij zijn
publiek voortdurend te verras
sen.
Absurd
Verrassend is ook N'mbusi. De
groep die bestaat uit vijf jonge
mannen, combineert cabaret en
theater met popmuziek. N'mbu
si brengt een absurdistische
voorstelling, waarin alle elemen
ten van kleinkunst worden be
nut. Vooral de muziek is goed ge
schreven. De nummers zitten
vol humor - zoals de opening
'Geef je moeder een hand' - of
zijn gevoelig. Grappig is het ge
bruik van een tv die boodschap
pen de zaal in slingert. „Heb jij
de grootste tieten van het land?
Stuur ze op naar Veronica, Hil
versum."
De voorstelling van N'mbusi
mist echter snelheid. De sket
ches zijn leuk - zoals de ruzie
over wie van hen nu als eerste
begonnen is met het lezen van
een boek - maar er zit weinig-
tempo in. Dat leidt er soms toe
dat het geheel wat te gekunsteld
overkomt.
Vloeiender, spannender en dus
leuker is Rick Lorênzo Drost. Hij
gaf zaterdag een gastoptreden
als vervanger van Het Blauwe
Uur. Drost won in 1993 de pu
blieksprijs en is nu naar eigen
zeggen al drie jaar bezig met
doorbreken. Bekend is hij in
middels al wel van de strip Lo
renzo in De Volkskrant.
Diezelfde stripfiguur gebruikt
Drost ook in zijn theaterpro
gramma. Op een flïpover-bord
tekent hij de onderdelen van zijn
show aan elkaar. Het geeft de
voorstelling iets extra's, maar
ook zonder die tekeningen weet
Dros het publiek te vermaken en
soms te shockeren.
Dementie
Schuifelend over het toneel met
een gigantische pijp in de hand
verbeeldt hij op treffende wijze
een man die lijdt aan dementie.
Spraakmakend is zijn sketch
met twee fluorescerende brillen-
met-monden, voorstellend de
dames Snip en Snap, die keuve
len over een abortus. „Mijn man
is zo bedrijvig met de breinaal
den."
De doorbraak van Rick Lorenzo
Dros is slechts een kwestie van
tijd. Koller en N'mbusi moeten
zich eerst nog bewijzen voor de
jury van de Wim Sonneveldprijs.
De andere kanshebbers voor de
hoofdprijs van het Postbank
Kleinkunst Festival - Geert
Hautekiet, Tom Sligting en het
duo Ernst - staan komende don
derdagavond in het Arsenaal-
thetaer in Vlissingen.
De groep N'mbusi tijdens het optreden in het Vlissingse Arsenaal
theater. foto Lex de Meester
»an onze verslaggever
Maurits Sep
)e zaal is donker. Een
groenig schijnsel verlicht
B gieters die in een rij op het
pdium staan. Het publiek is
toisstil, in afwachting van wat
timen gaat. Dan stuitert er een
appybal over het toneel. En
een. Met een bezemsteel als
(weer in de aanslag komt een
un, gekleed in slechts onder
red en een hoedje, het podium
Hij kijkt zonder een woord
'zeggen behoedzaam om zich
Ven.
Bet eerste gelach klinkt op van-
Me tribune. Maar tegelijkertijd
togt de gedachte zich op: wat
'dit? Welnu, dit is kleinkunst
i de artiest heet Eric Koller.
kterdagavond stond hij in het
'rsenaaltheater in Vlissingen.
■"het kader van het Postbank
tonkunst festival trekken zes
Poepen en artiesten door Ne
tland. Op 25 maart strijden in
Msterdam drie finalisten om
Wim Sonneveldprijs.
toer won onlangs het Gronin-
5 Studentencabaret Festival.
Mig, heet zijn programma, om-
M dat het gevoel is als je voor
volle zaal staat en geen
::ord kunt. uitbrengen. Hij
fond zaterdag voor een bijna
Me zaal. Hij bracht ook weinig
Korden uit. maai- heeft die niet
Advertentie
"NKELINRIC'HTING
^ERIEURBOUW
