Nick Leeson heerste als een
koning in land der blinden
Uitslag Iowa slecht voor Clinton
PZC
Tabee Goeree
opinie
De onverzettelijke
Van de Vondervoort
Beinema (63) beticht van
leeftij dsdiscriminatie
Republikein Lamar Alexander rechtse tegenhanger van president
WOENSDAG 14 FEBRUARI 1996 2
door Ans Bouwmans
Het kabinet heeft het
wetsvoorstel voor de
stadsprovincie Rotterdam
teruggenomen. Een ver
wachte maar desondanks
pijnlijke nederlaag voor de
verantwoordelijke staats
secretaris Tonny van de
Vondervoort (PvdA). Dat ze
de strijd verloren heeft door
het verzet van haar eigen
fractie, maakt het voor de
staatssecretaris extra
wrang. De PvdA heeft haar
laten vallen.
De Kamerleden Van Heemst
(PvdA) en Scheltema (D66)
kregen een kamermeerder
heid achter een amende
ment om Rotterdam intact
te laten en niet in vijven op
te delen. Op die manier wilde
Van de Vondervoort de
stadsprovincie Rotterdam
niet invoeren: dan zouden de
omliggende gemeenten die
bij de stadsprovincie zouden
gaan horen er niets meer
voor voelen.
„Jammer", reageerde de
PvdA-bewindsvrouw na de
'fatale' stemming koeltjes.
In de steek gelaten voelde ze
zich niet. zei ze. PvdA-frac-
tievoorzitter Wallage haast
te zich om te benadrukken
wat een geweldige, stand
vastige vrouw Van de Von
dervoort wel niet is.
Het zal niemand verbazen
dat de beide PvdA'ers probe
ren de publicitaire schade
van de onderlinge onenig
heid te beperken. Wallage
heeft Van de Vondervoort
immers zelf uit Groningen
gehaald. En de staatssecre
taris heeft er geen behoefte
aan terug te slaan. Ze is er
om haar werk te doen en met
die Kamerleden moet ze nog
een paar jaar verder. Maar
belangrijker nog is haar per
soonlijkheid: ze beschikt
niet over lange tenen en van
Haagse egotripperij moet ze
niks hebben.
Flexibel
In de ogen van het PvdA-Ka-
merlid Van Heemst heeft
Van de Vondervoort de frac
tie laten vallen. Het had alle
maal best voor mekaar kun
nen komen als Van de Von
dervoort maar had meegege
ven. Als ze wat flexibeler, zeg
maar politieker, was ge
weest had er nog wel een
compromis uit kunnen ko
men. Aldus Van Heemst.
Overtuigd van haar eigen ge
lijk was en is Van de Vonder
voort echter onverzettelijk
gebleven. „Er was geen
meerderheid in de Kamer
voor welk alternatief dan
ook. Ik was niet in staat een
handreiking te doen om zo
tot iets werkbaars te ko
men".
De analyse van Van de Von
dervoort wordt gestaafd
door de feiten. Er was een
patstelling, met WD-CDA
aan de ene kant en PvdA-
D66 aan de andere kant. Vol
gens Van de Vondervoort
zou het niet-opdelen van
Rotterdam leiden tot een
zeer onevenwichtige be
stuurlijke situatie. De Rot
terdammer Van Heemst be
tichtte de staatssecretaris
ervan zich te bedienen van
formele, bestuurlijke argu
menten. Zijn stellingname
daarentegen "was louter ge
baseerd op de emotie. Alsof
het gevoel Rotterdammer te
zijn verdwijnt als je een stad
bestuurlijk opdeelt in vijven.
Wat Van de Vondervoort
zichzelf wel mag aanrekenen
is het feit dat ze het tot een
impasse heeft laten komen.
Haar teruggetrokken per
soonlijkheid heeft ook een
negatieve kant. Ze neemt te
weinig het heft in handen en
heeft de Tweede Kamer niet
enthousiast weten te maken.
Dood spoor
De plannen voor bestuurlij
ke vernieuwing zitten nu op
een dood spoor. Want hoe
het nu verder moet met Rot
terdam, Amsterdam en de
gemeenten die ook op de no
minatie stonden om stads
provincie te worden (Den
Haag, Utrecht, Amhem/Nij-
megen. Enschede/Hengelo
en Eindhoven), daar heeft
het kabinet nog geen ant
woord op. Als Van der Von
dervoort dit onderwerp niet
uit het moeras weet te trek
ken, blijft ze zitten met een
uitgeklede portefeuille.
Hoewel ze er zelf niet over
peinst, zou dat voor de
staatssecretaris reden kun
nen of misschien zelfs moe
ten zijn om het nu of straks
voor gezien te houden in Den
Haag. Aftreden is verder niet
aan de orde. Ze is zo verstan
dig geweest haar politieke
lot niet te verbinden aan een
onderwerp als de bestuurlij
ke organisatie. Daarvoor
leeft het te weinig en is het
politiek te onbelangrijk
Door de PvdA-fractie niet te
dreigen met aftreden, heeft
ze bovendien zichzelf en de
partij voor nog meer schade
behoed.
door Jan Smit
Hebzucht, prestige en ondes
kundigheid leidden tot de
val van de Barings Bank. In de
jacht op vette bonussen mocht
alles. Nick Leeson, koning van
de Simex - de Singaporese op-
tiebeurs - wist dat als geen an
der. Maar na het eerste foutje
van 'slechts' 20.000 pond was er
geen weg meer terug. Zijn supe
rieuren hadden wel vermoe
dens maar deden er het zwijgen
toe; Nick zorgde voor veel winst
en dus voor hoge bonussen. Ver
der ontbrak het hun aan kennis
om de ingewikkelde handel in
financiële derivaten te door
gronden.
Eindelijk is het zover. Ongeveer
een jaar nadat de hele wereld
jacht maakte op de onbekende
bankemployé die op zijn eentje
de Barings-bank deed vallen,
vertelt Nick Leeson zijn verhaal
in De Bom onder de Barings
Bank. Rijkelijk laat. Want in te
genstelling tot wat de Neder
landse uitgever wil doen gelo
ven, bevat het verhaal weinig
nieuws. Leeson benadrukt nog
maals dat het toezicht binnen de
bank faalde. Hij was koning in
het land der blinden.
Wat het boek toevoegt is inzicht
in de wereld van de haute finan
ce. Leeson legt uit hoe de handel
in futures, opties, swaps en an
dere financiële curiosa in elkaar
zit. Een wereld waarin iedere se
conde telt. enorme bedragen
omgaan en de stress doorgaans
wordt weggespoeld met grote
hoeveelheden alcoholica.
Headhunter
Het verhaal begint bij Coutts
and Company, een belegen bank
waar Nick voornamelijk che
ques afrekent. Twee jaar later, in
1987. verhuist hij naar de Ameri
kaanse zakenbank Morgan
Stanley. Daar volgt Leeson een
opleiding op de afdeling admini
stratie van futures en opties. Hij
is twintig, verdient 20.000 pond
per jaar en heeft zojuist zijn eer
ste flat gekocht.
Bij Morgan Stanley zit een snelle
promotie er niet in. Hij wil meer.
Zo belandt Leeson via een head
hunter op 10 juli 1989 bij Ba
rings, een bank met een geschie
denis die terug gaat tot 1763.
Wat Leeson vooral trekt, zijn de
beurzen in het Verre Oosten.
Daar bouwde Barings in korte
tijd een behoorlijke reputatie
op.
Als hij de kans krijgt om voor de
bank in Indonesië te beginnen,
aarzelt Nick geen moment. Hij
brengt orde in de chaos die hij er
aantreft. Als dank mag de toe
komstige handelaar naar Singa
pore. waar hij de supervisie
krijgt over Barings' nieuw op te
richten activiteiten op het ge
bied van opties en andere deri
vaten. Een speculatieve handel;
de winsten kunnen groot zijn, de
verliezen navenant.
Profijt
De Simex trekt steeds meer han
del naar zich toe. Barings Secu
rities profiteert mee. Hoewel de
handelaren al snel op elkaar in
gespeeld raken, blijven fouten
onvermijdelijk. Om die recht te
trekken heeft iedere bank een
foutenrekenïng. Normaal houdt
het hoofdkantoor het saldo
nauwlettend in de gaten. Maar
omdat het in Singapore slechts
om kleine fouten gaat. vraagt
Gordon Bowser, hoofd admini
stratie derivaten, Leeson een
tweede rekening te openen. Dat
•wordt de legendarische 88888
(acht is het Chinese geluksge
tal).
De eerste transactie op 88888 be
treft een miskleun van 20.000
pond. Eind 1992 is dit bedrag op
gelopen tot 1 miljoen pond.
Leeson probeert het tekort te
maskeren. Hij speelde quitte of
dubbel en wint. In juni 1993 is
het verlies vereffend. Maar de re
kening blijft bestaan. En het
gaat opnieuw mis. In 1993 loopt
het negatieve saldo op tot 23 mil
joen pond.
Het hoofdkantoor merkt niets.
Integendeel: Barings Singapore
draait uitstekend. In de eerste
zeven maanden spekt Leeson de
winst van de holding met 25 mil
joen pond, goed voor de helft van
het totale resultaat.
Niet ontdekt
Toch ontstaat er twijfel, zowel
op het hoofdkantoor in Londen
als ten burele van de Bank of
England. Voor de zekerheid
stuurt Londen een team naar
Leeson. Hoe zij ook hun best
doen, de foutenrekening wordt
niet ontdekt.
Intussen stapelen de verliezen
zich op tot 170 miljoen pond eind
december 1994. In een ultieme
reddingspoging koopt hij vrij
dag 27 januari 1995 30.000 futu
res. Tevergeefs; de markt werkt
niet mee. „Ik had alles gekocht
wat de markt me kon aanbieden.
De Nikkei-index stond 330 pun
ten lager, maar als ik er niet was
geweest, had die duizend punten
lager gestaan. Ik huiverde bij de
gedachte hoeveel geld ik was
kwijtgeraakt."
Dan gaan bij twee superieuren
eindelijk bellen rinkelen. Nick
belt in paniek zijn vrouw; het
duo vertrekt naar Kota Kina-
bula (Oost-Maleisië). Voor een
tweede huwelijksreis. Pas op
maandag 27 februari realiseert
Nick zich dat het goed mis is. De
vette kop in de New Straits Ti
mes zegt genoeg.
Nick belt zijn vriend Danny. Die
heeft maar één boodschap:
„Zorg als de raphazen uit Azië
weg te komen en ga naar Lon
den. eventueel Australië. Als ze
jou hier oppakken worden jullie
allebei in de nor geslingerd."
Terwijl de media voortdurend
berichten over de ondergang
van Barings, reist het duo naar
Frankfurt. Onderaan de vlieg
tuigtrappen staat de politie al
klaar.
Opbiechten
De volgende dag wordt Nick om
twaalf uur voorgeleid. In de zo
mer die volgt heeft Leeson
slechts een doel voor ogen: niet
in Singapore terechtkomen. Hij
wil alles opbiechten, maar het
baat niet. Tot zijn grote teleur
stelling voldoen de Duitsers
toch aan het uitleveringsver
zoek van Singapore.
Het rapport van de Bank of Lon
den, de Britse centrale bank,
werkt vooral op Leesons lach
spieren. Dat van de Singapore-
zen komt volgens hem veel dich
ter bij de waarheid. Vooral het
feit dat daarin de top van Ba
rings ernstige onoplettendheid
wordt aangewreven, doet hem
goed. „Ik was met mijn gevange
nisstraf gelukkiger dan zij thuis.
Ik kon mijn misdaden corrige
ren. Zij zouden weten dat ieder
een hen dom zou vinden."
De Nederlandse vertaling van
De Bom onder de Barings bank
verschijnt op 23 februari bij A.W.
Bruna Uitgevers. ANP
De bestuurlijke organisatie in Nederland heeft de be
weeglijkheid van een bunker. Vele ministers
Binnenlandse Zaken hebben de afgelopen tientallen ja
ren geprobeerd eraan te wrikken, maar alle energie is
vergeefs geweest. Alles bleef zoals het was. Dat geldt nu
ook voor het idee Rotterdam, Amsterdam en Den Haag
in een nieuw bestuurlijk fenomeen, de stadsprovincie,
meer armslag te geven. Staatssecretaris Van de Vonder-
voort- van Binnenlandse Zaken heeft dinsdag het plan
ingetrokken om in de regio Rotterdam zo'n stadspro
vincie te vormen. Met de aan haar voorstel gekoppelde
opdeling van Rotterdam in vijf kleinere gemeenten ging
de Tweede Kamer niet akkoord.
Verscheidene pogingen de bestuurlijke organisatie
de schop te nemen droegen het gevolg in zich dat Goe-
ree-Overflakkee bij Zeeland zou worden gevoegd. Over
die mogelijkheid hebben de Zeeuwse bestuurders zich
de afgelopen jaren in verschillende gradaties van en
thousiasme verheugd. Met de bijzetting van de stads
provincie Rotterdam in het mausoleum der mislukte
beleidsvoornemens is andermaal een streep gehaald
door de komst van Goeree-Overflakkee naar Zeeland.
Deze consequentie zal geen aanleiding zijn voor bitter
geweeklaag in deze provincie. De eventuele indeling
van het Zuidhollandse eiland bij Zeeland is vooral ee:
bestuurderskwestie. En die bestuurders hebben zich.
gelouterd door de ervaringen bij eerdere discussies over
bestuurlijke reorganisatie, nogal afwachtend opge
steld. Goeree-Overflakkee is van harte welkom, was
steeds de boodschap. Tot een intensieve lobby om he:
eiland in te lijven bij Zeeland is het nooit gekomen
Daar waren ook weinig aanknopingspunten voor. Zee
land had zich in politiek Den Haag kwalijk sterk kun
nen maken voor de vorming van de stadsprovincie Rot
terdam. Waar bemoeien jullie je mee, was dan de
sche reactie geweest. De schermutselingen rond de be
stuurlijke vernieuwing in Zuid-Holland zijn vanuit de
Middelburgse Abdij dan ook voornamelijk beschouwd
als de trekking van een loterij: je kunt nauwelijks diep
teleurgesteld zijn wanneer je geen prijs hebt. Hoogui;
een enkele gedeputeerde zal de afgelopen nacht evec
hebben liggen woelen.
Voor staatssecretaris Van de Vondervoort zal de teleur
stelling groter zijn. Nu de stadsprovincie Rotterdam
van de baan is, ziet het ernaar uit dat zo'n nieuwe be
stuursvorm evenmin voor Amsterdam en Den Haag van
de grond zal komen. Daarmee komt de staatssecretaris
aan een aanzienlijk leger bureau te zitten. Ook
heeft weinig reden verheugd te zijn. Bestuurlijke reor
ganisatie is een stokpaard van deze partij. Een t
stokpaard, het referendum, heeft het fenomeen stads
provincie evenwel de nek omgedraaid. In Amsterdam
en Rotterdam hebben de inwoners zich in zo'n referen
dum duidelijk uitgesproken tegen de opdeling van hun
gemeente in een aantal kleinere. De meerderheid van de
Tweede Kamer (D66 incluis) vond dat die uitspraken
niet mogen worden genegeerd. Daarmee viel de bodem
onder de stadsprovincie weg.
Goeree-Overflakkee blijft dus bij Zuid-Holland. De be
woners van het eiland voelen zich daar wel bij. Natuur
lijk, ze willen zich best door Zeeland in de armen
sluiten als er voor hun eiland geen plaats meer is ineen
bestuurlijk gereorganiseerd Zuid-Holland, maar liever
blijven ze waar ze zijn. Ze mogen qua taal en mentaliteit
sterke overeenkomsten met de Zeeuwen vertonen, voor
werken, winkelen en uitgaan zijn ze volledig op de regio
Rotterdam georiënteerd. Zo blijft alles bij het oude
Voorlopig. Want ach, over een paar jaar is er weereen
nieuwe poging aan de orde om tot bestuurlijke reorgani
satie in Nederland te komen. Dan is de indeling van
Goeree-Overflakkee bij Zeeland wellicht opnieuw
bod. Tot dan, Goeree tabee.
door Ap van den Berg
Op verzoek van de Tweede
Kamer neemt het kabinet
binnenkort maatregelen tegen
leeftijdsdiscriminatie. Uitgere
kend CDA-kamerlid Marten
Beinema wordt deze week be
ticht van leeftijdsdiscrimina
tie. En nog wel in het lijfblad
van 'zijn' CFO, de CNV-vakbond
voor overheid, zorgsector en
verzelfstandigde overheidsin
stellingen.
Aanleiding vormt Beinema's an
nonce in CD Actueel: 'Persoon
lijk medewerk(st)er gevraagd (-),
leeftijd bij voorkeur tussen 20-35
jaar." Beinema, zelf in de ges-
gende leeftijd van 63 jaar, zegtr
een eerste reactie: „De adveiw
tie is zorgvuldig opgesteld. Vat
daar de toevoeging 'bij vos-
keur'Dat heb ik gedaan
de meeste medewerkers van ka
merleden tamelijk jong zijn."
Heeft Beinema dan voor bijvoet
beeld een herintredende vrom
van vijftig jaar geen plaats? Na
tüür-lijk wel. luidt het antwoord
Niettemin belooft. Beinema»
terschap: „Bij een eventuele va
gende vacature zal ik erop t»
zien dat de tekst anders word!
geformuleerd."
Directie:
K. Scherphuis.
W. F. de Pagter en
F. van de Velde.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10. Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51,
4331 LK Middelburg
Tel. (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22-24.
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 231800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457.
Hulst: Servicepunt
Boekhandel Duerinck,
Gentsestraat 12.
Tel. (0114) 314058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. (0111)415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Centrale redactie: Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax; (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdagop de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht
in te spreken op de band of de
venwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties: tijden
kantooruren en uitsluitend maan
dag- t/m vrijdagavond van 20,30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118)470100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 91,00. franco per poS
119,00; per maand 33.00,
per jaar 350.00; franco perpté
460,00; bij automatische
afschrijving per termijn f 1,50
korting: losse nummers maandag
t/m vrijdag 1,60, zaterdag
2,50 p.st. (alle bedragen inclu
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr.- 3754316 t.n.v. PZC
ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven: 176 cent
per mm; minimumprijs per
advertentie 26,40; ingezonden
mededelingen 2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit
blad 7,- meer. Volledige
tarieven met contractprijzen op
aanvraag (alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant Eb
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas. Telefonisch
spreekuur maandag t/m vrijdag
9.30-12.00 uur.
Tel. (0118) 484401.
Auteursrechten voorbehouden
Uitgave PZC
van onze correspondent
in Washinton
Hans de Bruijn
En toen waren er nog maar
vier. Minder dan honderd
duizend Republikeinse kiezers
hebben maandag in Iowa het
veld van mogelijke uitdagers
voor Bill Clinton drastisch ver
kleind. Vijf van de negen man
nen die ervan dromen om de De
mocratische president uit het
Witte Huis te verjagen, kunnen
dat na gisteren gevoeglijk ver
geten.
De Republikeinse kiezers in
Iowa hebben opnieuw, om een in
deze graanstaat toepasselijke
beeldspraak te gebruiken, het
politieke kaf van het koren ge
scheiden. Senator Bob Dole uit
het naburige Kansas, Tennes
see's oud-gouvemeur Lamar
Alexander en tv-commentator
Pat Buchanan hebben maandag
duidelijk afstand genomen van
de rest van het veld.
De verkiezingsuitslag in Iowa
was voor alle drie opmerkelijk.
Van Dole was beter verwacht,
Buchanan kwam na zijn zege
van vorige week in Louisiana op
nieuw sterk voor de dag. maar de
verrassing van Iowa was de ster
ke derde plaats voor Lamar Ale
xander. De gematigd-conserva
tieve zuiderling kan wel eens de
grote sensatie van de presiden
tiële race worden.
Vraag Democraten wie uit het
Republikeinse kamp zij het
meest vrezen en algemeen is het
antwoord Lamar Alexander. Tot
maandag werd om die angst wat
gelachen, want in de opiniepei
lingen kwam Alexander nooit
verder dan de vierde of vijfde
plaats. Bob Dole en miljonair
uitgever Steve Forbes leken eer
der voorbestemd voor de rol van
Clintons opponent.
Maar Alexander is het enige ge
matigde geluid in de race bij de
Republikeinen. Buchanan is het
boegbeeld van de extreem
rechtse religieuze conservatie
ven, terwijl ook Dole, om de
stemmen te winnen van die bin
nen de partij invloedrijke groep,
steeds meer naar rechts is opge
schoven. Alexander heeft zich
daartoe echter niet laten verlei
den.
Houthakkershemden
Hij presenteert zich als de man
van buiten Washington, die
meer oog heeft voor de wensen
van de gewone burgers dan de
beroepspolitici in de hoofdstad.
Om dat te benadrukken kleedt
hij zich om campagnetournee
steevast in roodzwart geruite
flanellen 'houthakkershemden',
die nu zo'n rage zijn geworden
dat Des Moines rood-zwart zag
van Alexander-aanhangers.
Alexander neemt geen extreme
standpunten in. Sommigen ver
wijten hem dat hij helemaal
geen standpunten heeft. Hij is
niet tegen abortus of homosek
suelen, zoals de extreem-conser
vatieve vleugel die Buchanan
steunt. Hij wil bezuinigen, maar
niet te drastisch het mes zetten
in sociale programma's. Hij be
nadrukt morele waarden, maar
vervalt niet in extremisme.
En bovendien straalt hij vrien
delijkheid en energie uit. „Hij
lijkt van alle Republikeinse kan
didaten nog het meest op Bill
Clinton", zegt politicoloog Stef-
fen Schmidt van de universiteit
van Iowa. „Hij is jong (57), ener
giek, geen ideoloog, heeft geen
vastomlijnde principes en geen
compromisloze oplossingen".
Met andere woorden: een rechts
ere Clinton?
Volgens Schmidt heeft. Clinton
Alexander een dienst bewezen
door afgelopen weekeinde zelf in
Lamar Alexander, met naast hem zoals in Amerika gebruikelijk is echtgenote Honey, zwaait naar zijn aanhangers die de eerste resultaten
van de verkiezingen in Iowa met gejuich begroeten. foto Dave Weaver/AP
Iowa campagne te komen voe
ren. „Daardoor zagen de mensen
ineens tegen wie zij het moeten
opnemen. En dat de meeste Re
publikeinse kandidaten daar to
taal ongeschikt voor zijn".
Schmidt noemt de andere Repu
blikeinen geen partij voor de De
mocratische president.
Visieloos
Bob Dole is te oud, te stijf en te
visieloos. Hij lijkt vooral kandi
daat te zijn omdat hij vindt dat
hij het na een 35-jarige carrière
in Washington verdient om pre
sident te worden. Zijn leeftijd
:72> wordt bovendien als een
handicap gezien. Buchanan is te
rechts. Clinton zei maandag niet
voor niets graag Buchanan als
tegenkandidaat te hebben.
Buchanan heeft de steun van re
ligieus-rechts, en zal het volgen
de week in New Hampshire,
waar hij in 1992 ook al 37 procent
vande stemmen kreeg, goed
doen. Maar voor de grote meer
derheid van de Amerikanen is
hij gewoon te extreem. Hij wil
een muur om Amerika bouwen,
alle immigranten weren, de vrij
handelsverdragen opzeggen en
de VS zo goed als isoleren.
Steve Forbes, de miljonair die al
twintig miljoen dollar van zijn
eigen geld in zijn campagne
heeft gestoken, viel in Iowa door
de mand. Hij maakte zijn sterke
resultaten in de opiniepeilingen
niet waar. De Amerikanen be
ginnen door te krijgen dat zijn
enige programmapunt, één be
lastingtarief voor iedereen, niet
realistisch is en vooral de rijken
zal bevoordelen.
Bovendien heeft hij veel mensen
tegen zich in het harnas gejaagd
door zijn uiterst negatieve cam
pagne. Amerikanen houden niet
van het idee dat iemand het pre
sidentschap kan kopen. Forbes
zal, omdat hij veel geld heeft,
nog wel enkele weken in de voor
verkiezingen blijven meedoen,
maar zonder betere resultaten
dan in Iowa is het voor hem snel
afgelopen.
De overige kandidaten - senator
Phil Gramm, oud-ambassadeur
Alan Keyes, senator Richard
Lugar, afgevaardigde Bob Dor-
nan en bandenfabrikant Morry
Taylor - zijn in Iowa al naai- de
marges van de verkiezingsrace
gedreven. Zij kunnen alleen nog
een rol spelen door hun aanhan
gers aan te sporen dan maar een
van de andere kandidaten te
steunen. En dat zullen er na New
Hampshire waarschijnlijk nog
maai- drie zijn.
Ongedateerde opname van Leeson aan het werk op de Simex in Singapore.
foto Press Association
