GAK wordt zelfstandig bedrijf
Fietsen
Reizen door tijd en ruimte
Waardering voor fietsplan Veere
PZC
Boezem zoekt de
derde dimensie
Wethouder: zonder
vergunning geen
nieuw afval Covra
zeeland
10
Dienst begeeft zich met werkmaatschappijen op vrije markt
kunst
lezers schrijven
DINSDAG 30 JANUARI 1996
van onze verslaggever
GOES - Het Gemeenschappe
lijk Administratie Kantoor
(GAK) wordt een zelfstandige
onderneming. De nieuwe naam
wordt GAK-groep. Het bedrijf
maakte zich maandag voor per
soneel en publiek als zodanig
bekend. Officieel functioneert
de GAK-groep al sinds 1 janua
ri. Dat betekent dat de GAK-
groep zich op de vrije markt be
geeft. samen met bedrijven als-
in Zeeland - ArboNed en de Ar-
bodienst Zeeland. Verder zal
het mogelijk worden bij de ver
nieuwde organisatie andere -
voor het GAK nieuwe - dien
sten in te huren.
Onder meer daartoe is de GAK
Holding bv opgericht met een
aantal werkmaatschappijen. Zo
is voor het verrichten van dien
sten in het kader van de Arbeid
somstandighedenwet (Arbo) de
AGG bv opgericht. De werk
maatschappij Viaprisma kan er
voor zorgen dat allerlei gegevens
van werkgevers over hun werk
nemers gebundeld worden en
aan relevante organisaties wor
den gestuurd, zoals de belasting
dienst. het ziekenfonds, verzeke
raars en pensioenverzekeraars.
Verder is er Visyned. dat opge
richt is om bijvoorbeeld inzicht
te verschaffen in ziekteverzuim
en daarmee verwante zaken. Zo
zijn meer werkmaatschappijen
opgericht die hun diensten aan
onder meer werkgevers zullen
aanbieden, waaronder de moge
lijkheid aanvullende verzekerin
gen bij de GAK-groep af te slui
ten.
Traditioneel
Overigens blijft een belangrijk
deel van de traditionele taken
van het GAK - de uitvoering van
Politie zoekt
getuigen ongeluk
NISSE - De politie is op zoek
naar meer gegevens over de toe
dracht van het ongeval, vrijdag
op de Drieweg in Nisse, waarbij
een 15-jarige meisje uit Baar
land om het leven kwam.
Uit onderzoek is bijvoorbeeld
niet gebleken of de fietsen van
de betrokkenen voldoende ver
licht waren. De politie vraag ge
tuigen van het ongeval zich te
melden bij het politiebureau in
Heinkenszand, telefoon 0113-
561500.
de wettelijke regelingen in ver
band met ziekte, arbeidsonge
schiktheid en werkloosheid - ge
woon bestaan. Maar juist het
wegvallen van dergelijke tradi
tionele taken, zoals het schrap
pen van de WAO, was aanleiding
tot een heroriëntatie op de acti
viteiten van het GAK-oude stijl.
Daarbij bleek dat de werkgevers
meer taken toebedeeld kregen
als gevolg van allerlei wetten.
Een voorbeeld daarvan is de
controle van zieke werknemers.
Zij konden dat werk op hun
beurt weer uitbesteden aan par
ticulieren bedrijven. De GAK-
groep begeeft zich nu als een van
die bedrijven op deze mark. om
dat zij al jaren kennis en erva
ring in huis heeft om dit soort
werk te doen.
Volgens de directeur van de
Goese vestiging voor het werk
gebied Zeeland en Goeree-Over-
flakkee. L. de Hoog. is de reorga
nisatie geen aanleiding voor in
grijpende bezuinigingen of in
krimping van personeel.
Die processen heeft het kantoor
in Goes en zijn nevenvestigin
gen al achter de rug. Momenteel
werken bij de Zeeuwse GAK-
groep ongeveer 290 personeels
leden. van wie de meeste in het
kantoor in Goes.
Klantgericht
Vast staat, beklemtonen me
vrouw De Hoog en haai" mede
werkers. dat de GAK-groep
meer klantgericht moet gaan
werken. Bevallen de diensten
van het GAK niet of zijn ze te
duur. dan stapt een werkgever
van onze verslaggever
VEERE - Veel stampei heeft
de gemeente Veere er nooit
over gemaakt, over de deel
name aan het landelijke mas-
terplan Fiets. De uitgevoerde
maatregelen waren vaak ook
te simpel om bij stil te staan.
Fietsparkeerplaatsje daar,
fietsrekje hier. In het stadje
Veere, bij het sluizencomplex,
bushaltes en strandovergan-
gen.
Het is allemaal niet zo specta
culair, erkent beleidsambte
naar A. Poppelaars, maar het
werkt wel. „We bieden mensen
een alternatief. Ze kunnen hun
fiets nu kwijt op de gunstigste
plekken en in goede voorzie
ningen. In het stadje Veere. En
zeker bij de strandovergangen
bij Vrouwenpolder. Mensen
zien dat en komen terug met de
fiets."
Rijkswaterstaat en de gemeen
te Veere vonden elkaar in 1992.
Rijkswaterstaat vond in Veere
een recreatiegemeente die wil
de meewerken aan het master-
plan Fiets. De subsidiepot
lonkte, want van alle voorzie
ningen is 80 procent door het
Rijk betaald. De andere 20 pro
cent moest toch door Veere
worden opgebracht. En daar
toe was het gemeentebestuur
bereid.
Veere heeft het fietsverkeer
kunnen stimuleren met steun
van de rijksoverheid. Een an
dere doelstelling van het mas-
terplan Fiets was het autoge
bruik te ontmoedigen. Daar
van is, luidde kritiek van Rijks
waterstaat. minder terecht ge
komen.
Veere heeft, met steun van de rijksoverheid, het fietsverkeer kunnen stimuleren.
Poppelaars kan die kritiek
best begrijpen. Veere is rede
lijk autovriendelijk gebleven.
Zo is de Markt in het zomersei
zoen nog steeds niet autovrij.
De lokale middenstand wilde
dat per se. Het gemeentebe
stuur heeft daaruit een les ge
leerd en zich op het alternatief
'fiets' gericht. Zonder de auto
te benadelen.
„Zo kan het ook", weet de be
leidsambtenaar inmiddels uit
praktijkervaring. „Vijf, zes jaar
geleden hadden wij in Veere
grote verkeersproblemen. Het
stadje zat altijd vol met auto's.
Dat is voorbij, onder meer om
dat veel meer mensen fietsen.
Ze waarderen de nieuwe voor
zieningen."
In 1997 zal blijken of de indruk
van de gemeente Veere klopt,
dat er daadwerkelijk meer
wordt gefietst. Dan worden
fiets-tellingen uitgevoerd.
In de tussentijd wordt gewerkt
aan de laatste étappe van het
masterplan Fiets, onder het
motto 'doorgaan op de ingesla
gen weg'. Een projectbegelei
der moet in april, mei met con
crete voorstellen komen, zoals
de aanleg van een fietspad
langs de Koningin Emmaweg
foto Ruben Oreel
(Vrouwenpolder-Oranjezon)
en langs het Kanaal van Veere
naar Middelburg. Uitbreiding
van het voet-fietsveer op het
Veerse Meer is een mogelijk
heid, met een aanlegplaats aan
de Veersedam. „En", zegt Pop
pelaars, „we moeten het fiets-
project Veere via vakantie-ar
rangementen meer onder de
aandacht brengen. Het project
is nooit echt verkocht."
Marinus Boezem....werk geconfronteerd met een binnen
ruimte-
foto Dirk-Jan Gjeltema
van onze verslaggever
ROTTERDAM - Voor de
Middelburgse kunstenaar
Marinus Boezem heeft een
thema dat hem interesseert
niet snel afgedaan. Zeer be
kend zijn bijvoorbeeld de
vele kunstwerken waar
voor hij de plattegrond van
de kathedraal van Reims als
model gebruikte. Hij maak
te ze groot en klein, binnen
en buiten. Ook voor de in
stallatie Arbores - vanaf de
ze week te zien in de Rotter
damse RAMGalerie - va
rieert Boezem op een eerder
door hem opgepakt gege
ven. De boom is het motief.
Verspreid over de vloer van
de galerie liggen een aantal
grote granieten schijven. De
zijkant is ruw en de boven
kant is als een zwarte spiegel
gepolijst, zodat ze doen den
ken aan schijven die van dik
ke bomen zijn gezaagd. In
het graniet zijn dan ook de
latijnse namen van beroem
de bomen gegraveerd. „Gra
niet is fossiel materiaal",
verklaart Boezem. „Het is
miljoenen jaren oud. maar
bestaat uit de resten van
planten, bomen en dieren."
Aan de wand hangen ikonen
van dezelfde bomen als die
waarnaar de schijven verwij
zen. In bladgoud heeft Boe
zem het blad of de vrucht
van de boom geschilderd.
Over duizend jaar zou een
botanicus, ook als de betref
fende boom niet meer be
staat. van zo'n ikoon kunnen
aflezen om welke soort het
gaat. De structuur van het
blad fungeert als vingeraf
druk.
Een vergelijkbare installatie
maakte Boezem vorig jaar in
het Begijnhof bij het Provin
ciaal Museum van Hasselt.
„Ik wilde nu eens proberen
wat er zou gebeuren als ik de
context veranderde. Het
werk wordt niet meer gecon
fronteerd met de natuur,
maar met een binnenruimte.
Naar mijn idee werkt het
daar ook."
Betekenislagen
„De doem van elke kunste
naar is dat hij zichzelf vanuit
steeds andere gezichtspun
ten met hetzelfde bezig
houdt. Daardoor wordt het
werk complexer, omdat ver
schillende betekenislagen
zich op elkaar stapelen. Ik
ben geen uitvinder, de spo
ren van mijn leven zijn uit
gangspunt voor mijn kunst.
Ik wil mijn interessegebied
steeds verder uitdiepen. Ik
wil van een vierkante centi
meter geen vierkante meter
maken, maar een kubieke
centimeter. Dat vind ik inte
ressanter."
door Nico Out
Wanneer een kunstwerk is ge
maakt, bestaat het. Als het met
aandacht wordt bekeken door
publiek, krijgt het opnieuw
vorm. Iedereen kan er zelf bete
kenis aangeven. Honoré d'O
creëerde voor de Vleeshal een
installatie met het maken van
kunst als thema, maar laat ook
andere zaken aan de orde laat
komen. Zo ontstaat een werk
dat vele lagen kent.
Terug naar het begin: wie op de
opening de hal binnenkomt, ziet
andere bezoekers. En een aan
het gewelf bevestigd web van
dunne witte draden, waaraan
witte rollen hangen, door een
draad verbonden met bakste
nen op de vloer. Laag en hoog.
zwaar en licht, aarde en lucht.
Tegenstellingen die bij elkaar
horen. Door het optillen en
draaien van een baksteen, glijdt
op een onverwachte plek vanaf
het gewelf een rol wit papier
naar beneden. Hoe meer mensen
de draden van hun baksteen af
wikkelen, hoe dichter zich de
ruimte vult met de ijle banieren.
Zodat aan het eind van de mid
dag, na de met kennelijk plezier
verrichte openingshandelin-
g(en). de Vleeshal is opgedeeld in
een labyrint van hokjes, ter
grootte van een individu: isole
ment ondanks samenwerking?
Hoe dan ook. Honoré d'O mate
rialiseert het besef datje zelf het
kunstwerk maakt. Zelfs de her
innering is concreet: je mag de
baksteen meenemen waaraan
'jouw' draad zat.
Oneindigheid
Wat speelt er nog meer De vel
len gesatineerd papier zijn glan
zend wit. Ze reflecteren het licht.
Je krijgt geen beeld, maar er
vaart ruimte, openheid. Terwijl
je juist omgeven, zelfs bijna op
gesloten bent, door schermen
vlak voor je. Honoré d'O stapt
over van kunst maken naar er
varen: waarnemen en betekenis
geven. Gevoelsmatig, intuïtief
of rationeel. Als ik woorden
zoek, loop ik aan tegen de om
schrijving: confrontatie met on
eindigheid. Dichtbij en onmete
lijk ver vallen samen in het dif
fuse licht. Er wordt niets voor je
ingevuld: in plaats daarvan
opent de leegte een deur naar je
eigen innerlijk. De schermen zijn
spiegels voor je geest. Ook daar
maak je het kunstwerk zelf.
Dan naar een andere plek. langs
het blikkerend schuren van de
rollen papier. Om tot de ontdek
king te komen dat je verdwaalt,
elke plek anders is en toch het
zelfde. De ruimte om met ande
ren te spreken is opgelost in kra
kend wit, je bent; met velen toch
alleen. En elke plek, elk stand
punt dat je inneemt, is uniek en
biedt uitzicht op inzicht. Ik zie
het werk van Honoré d'O als een
metafoor voor kunst en kunstbe
leving. Waarbij de kunstenaar
waarheid, noch schoonheid op
legt, maar een omgeving schept
die aanleiding is voor kijken in
jezelf. En hij je ervan bewust
maakt dat alle standpunten de
mogelijkheid tot reflectie in zich
dragen.
Ik vind dit project in al zijn een
voud, én van de rijkste projec
ten die de Vleeshal de laatste ja
ren herbergde.
Puurheid
Jeltje Ratsma zocht ook jaren
naar puurheid. Zij bracht beel
dend werken terug tot enkele in
grepen. Het manipuleren van
drager, lijst en papier, het ge
bruik van primaire kleuren, plus
zwart, grijs en wit, de soms aan
wezige combinatie met foto's,
dat alles leverde vaak spannen
de en verassende resultaten op.
Ratsma speelde met ruimte en
illusie, landschap en het pure
beeld. Inmiddels komt de figura
tie weer sterker naar voren. Da
gelijkse objecten en stukken na
tuur maken deel uit van haar
werk. Dat laat zich echter nog
steeds lezen als een verslag van
beeldende activiteiten. Het ele
ment tijd. eerder met name
zichtbaar als spoor van hande
lingen. komt nu ook aan bod via
wat op de foto's zichtbaar is. Zij
noemt zelf 'bloei en verval': ui
tersten die in eikaars verlengde
liggen.
Speurtocht
In Kuiperspoort 21 overwon
Ratsma haar frustratie over de
slordige behandeling van haar
werk in de Middelburgse BKR-
collectie. Het beschadigde werk
dat zij terugkreeg en datgene
wat verdween, werd uitgangs
punt voor een speurtocht naar
het verleden, in dialoog met het
heden. Aan het eerste werk, een
compositie met gevouwen pa
pier in grijs en wit uit 1986
voegde Ratsma een waaier toe.
Een verwijzing naar mogelijkhe
den. Twee kompassen geven
richting. Door een magneetje
verplaatste Ratsma in één geval
het noorden naar het westen.
Zelf bepaalde zij haar richting.
Zonder te weten waar zij uit
kwam. Dat is ook nu nog niet
duidelijk: het laatste van de 15
werken, op basis van een werk
over naar een nieuw bedrijf. Om
dat onder het personeel nog eens
goed duidelijk te maken werden
de presentatie van de nieuwe
naam en een nieuw logo in Zee
land gevierd met een feestelijk
getinte bijeenkomst in De Sten-
ge te Heinkenszand. Vanaf deze
week moet het GAK minder
ambtelijk gaan werken en moe
ten de medewerkers doordron
gen zijn van het 'GAK-gevoel'.
van onze verslaggever
HEINKENSZAND - De Cen
trale Organisatie voor Radioac
tief Afval (Covra) in Borssele
mag vooruitlopend op een
nieuwe vergunning geen soor
ten radioactief afval opslaan
waarvoor ze nu geen toestem
ming heeft. De producenten
moeten tijdelijk maar voor de
opslag van dit afval zorgen. De
gemeente Borsele voelt er niets
voor dat nieuwe, formeel nog
niet goedgekeurde activiteiten
van Covra worden gedoogd.
Wethouder P. J. Vollaard van
Borsele vertolkte dit standpunt
maandagavond tijdens een
hoorzitting over een wijziging
van de Kernenergiewet-vergun
ning die het verwerkings- en op
slagcentrum voor radioactief af
val heeft aangevraagd. Hij doel
de onder meer op de opslag van
uraniumoxide en tijdelijke stal
ling van containers met hoog-
radioactieve bestraalde splijt
stofstaven uit Delft en Petten in
loodsen die zijn bestemd voor af
val met een laag of middelhoog
stralingsniveau. Vollaard:
„Daar waar van de gemeenten in
dit land - en dus ook van Borsele
- wordt gevergd stringent de re-
gel- en wetgeving te handhaven,
zou het die zelfde overheid sie
ren ook zichzelf die maat te ne
men."
Andere bezoekers van de hoor
zitting vielen Vollaard bij.
„Waarom blijven die containers
met hoogradioactief afval niet in
Petten tot het opslaggebouw
voor dit soort afval bij Covra
klaar is", vroeg een van hen. Een
vertegenwoordiger van het mi
nisterie van VROM gaf het ant
woord: „De overheid is voor
stander van centrale opslag van
radioactief afval. Daarom krijgt
het Energie Centrum Nederland
in Petten geen vergunning om
dit afval tijdelijk op eigen terrein
te bewaren."
Opslagbunker
Een van de onderdelen van de
vergunningsaanvraag heeft be
trekking op een opslaggebouw
voor hoogradioactief afval. Aai
het begin van de door ongeveei
tachtig personen bezochte hoor
zitting werd duidelijk dat dt
komst van dit soort afval naai
Borssele niet meer ter discussie
staat. Covra heeft daar bij de ir
1989 verleende vergunning ai
toestemming voor gekregen
Een wijziging van de vergunning
is nodig om - in verband met hei
geringe aanbod van hoog
radioactief afval - niet de aan
vankelijk geplande twee opslag
bunkers te bouwen, maar te vol
staan met één.
De opslagcapaciteit bij Covra
voor laagradioactief afval moet
worden uitgebreid omdat afval
uit de olie- en gaswinning en uit
de ertsverwerkende industrie
dat eerst als gewoon afval were
beschouwd, door verlaging vari
de stralingsnormen als radioac
tief afval moet worden behan
deld. Vollaard wees erop dat d<
hoeveelheid afval die Covn
daarmee te verstouwen krijgt
vier keer zo groot wordt als iii
1989 werd voorzien. De vertegen
woordiger van VROM zei zich
voor te kunnen stellen dat de
overheid in de toekomst, als de
normen voor de radioactieve
straling van afval nog verdei
omlaag gaan, terugkeert op het
besluit deze soort afval centraal
in Borssele op te slaan.
Inspraak
Tijdens de hoorzitting werd her
haaldelijk kritiek geuit op voor
lichting over het milieu-effect
rapport dat bij de vergunnings
aanvraag hoort en op de beperk
te inspraakmogelijkheden. „Dat
rapport staat vol technisch dia
lect", merkte inspeekster J. Ka-
relse op. „Dat is onfatsoenlijk.
Wij gaan hier tegen die heren uit
Den Haag toch ook niet Zeeuws
praten."
Om het gebrek aan voorlichting
en inspraak enigszins te com
penseren werd afgesproken dat
bij Covra volgende week maan
dag een informatie-avond zal
worden gehouden en dat de ter
mijn waarbinnen inspraakreac
ties kunnen worden ingediend,;
met twee weken wordt verlengd.!
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC verschenen berichten,1
artikelen of commentaren. De reactietijd beloopt uiterlijk 7 dagen. Open brieven]
oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden niet geplaatst. Bijdragen
mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De redactie behoudt zich het recht voor
inzendingen te bekorten. Over geweigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
Moslims
uit '80, is een langgerekte foto,
die net als al de andere lijsten op
de vloer ligt. Bedekt met zand is
een deel zichtbaar: bladeren
'omgeven' door een ovaal van
licht, aanwezigheid en afwezig
heid vallen samen. Het licht lost
de bladeren deels op. Het lijkt
alsof Ratsma dit beeld heeft op
gegraven: in de materie ver
schijnt de natuur.
De verschuiving van pure ab
stractie naar meer concrete ver
beelding krijgt ook elders vorm.
Zo is een 'Landschap', waarin
negen kaders met gekleurd pa
pier en draadjes ruimte aange
ven, uitgebreid met drie trans
parante kubusjes van dezelfde
maat, met foto's van aren. wol
ken en dakpannen. Het geheel
hangt in droge weerbarstige
boomwortels. Ratsma legt op
verschillende momenten ver
band tussen de aarde en het be
wustzijn. Dat zet aan tot ontdek
ken, doordringen in een werke
lijkheid die zijn geheimen nooit
prijsgeeft. Blijft over het 'zijn'.
En het delen van verwondering.
Honoré d'O, Vleeshal, Middelburg.
Tot en met 26 februari. Jeltje Ratsma,
'Het overgroeide pad', Kuiperspoort,
Middelburg. Tot. en met 24 februari
J. W. Scheffers constateert (PZC
23-1) dat moslims in Zeeland het
steeds moeilijker vinden om
openlijk de ramadan te onder
houden. Gaat de islamisering
van Nederland hem niet snel ge
noeg? Verder een brede uiteen
zetting over de betekenis van de
ramadan, met als slot de opmer
king dat dit voor moslims een
maand van vrede en welbehagen
is. Al met al eem aardig stukje
propaganda voor de islam, maar
moest dit zonodig? Scheffers be
klaagt zich ook over het feit, dat
de islam nog lang geen 'gelijk
waardige plaats' heeft verwor
ven in onze maatschappij. Alsof
dat vanzelfsprekend zou moeten
zijn. Het is onmogelijk mensen
verdraagzaamheid aan te leren;
zeker niet als het godsdienst be
treft. Overal ter wereld is er oor
log vanwege en ook ondanks
godsdienst. Het is een utopie te
menen dat in Nederland alles en
iedereen elkaar verdraagt. Een
multiculturele en multiraciale
samenleving roept zeer ingewik
kelde problemen op: de geschie
denis leert dat dit overal en al
tijd tot uitbarstingen leidt. De
islam streeft naar wereldover
heersing en overheersing kan
niet goedschiks. Als er al ver
draagzaamheid is. dan is dat bij
bijvoorbeeld christenen omdat
ze niet beseffen welk lot hen bo
ven het hoofd hangt indien de is
lam ook in Nederland gods
dienst no. 1 wordt. Als moslims
verdraagzaam zijn, is dat hoog
stens omdat ze nog enige tijd een
minderheid vormen en daardoor
nog geen vuist kunnen maken.
Ten slotte: een overtuigd Chris
ten kan zijn of haar geloof onmo
gelijk vermengen met de islam,
en wat mij betreft behoeft de rest
van Nederland niet te worden
lastig gevallen met de uitleg
hiervan.
Marinus Vreeke
Zandput17a
Serooskerke
Narren
Dat het carnaval van oorsprong
een religieus feest is dat onder
leiding van de carnavalsprins en
de nar gevierd wordt, zal voor ve
len geen nieuws zijn. Dat het car
naval gevierd wordt in een
raadszaal door religieuze poli
tieke partijen is nu dankzij het
artikel 'bestuurlijke klucht' in
de PZC van zaterdag 27-01-1996
ook in heel Zeeland nieuws. De
Domburgse ondernemer is met
deze maskerade al een poosje
bekend. Mij is echter niet geheel
duidelijk wie er nu naar voren
geschoven moet worden: de nar
of de prins. Het zou de prins moe
ten zijn, want narren zitten er al
genoeg.
Gepko Prenger
Ooststraat 5
Domburg
Uit de droom
De enige droom werker in ons|
land?
Naar aanleiding van het stukje
over dromen in de PZC van 27 ja-j
nuari wil ik even iets rechtzet
ten. Er staat onder meer: 'Jan
kees van Dijk slaapt veel en
graag en is de enige droom-
werker in ons land'. Als deze op-|
merking van Jankees zelf komt
wil ik hem graag wakker maken
en uit de droom helpen. Aange
zien meerdere collega's in het
land en ikzelf met dromen kun
nen werken, zowel in droom-
groepen als in individuele con
sulten. moet me dit even van het
hart. Er bestaat trouwens een;
opleiding voor. We gebruiken
onder meer dezelfde methodes
en technieken die Jankees han
teert. Als deze bovengenoemde
opmerking van de verslaggever
komt, dan heeft hij zich dus ver
gist.
Lieke van Rooijen
Oud Arnemuidsvoetpad 46
Middelburg
SGP-vrouwen
In de PZC van 27 januari schrijft
Koos van Wees boeiend over de
problemen die de SGP nog
steeds heeft met vrouwen in
functies. Dit dilemma heeft een
heel oude voorgeschiedenis. De
apostel Paulus schreef vele brie
ven; die aan de gemeente van
Korinthe is overbekend. Paulus,
voor mij de ideoloog van het
Christendom, heeft omstreden
uitspraken gedaan. Paulus was
geen voorstander van het huwe
lijk. Want, zo lezen wij in 1 Korin
the 7 als advies: blijf gelijk als ik
(ongetrouwd) maar kun je je niet
onthouden, trouw dan want dat
is beter dan te branden.
In hetzelfde bijbelboek zegt
Paulus: 'want ook is de man niet
geschapen om de vrouw maar de
vrouw om de man'; woorden die
sommige mannen misschien op
recht geloven. De SGP onder
schrijft nog steeds 'dat uwe
vrouwen in de gemeente zwij
gen' (1 Korinthe 14 vers 34).
Het zijn duidelijke woorden en
wat in de bij bel staat is velen hei
lig, maar toch... Een getrouwe
lijk vasthouden aan hetgeen
eens als waar werd bevonden is
een substituut voor praktisch
onvermogen, aldus prof Grilc.
Wim Kan zei het wat eenvoudi
ger: iemand die op zijn zeventig
ste nog hetzelfde denkt als toen
hij twintig wds doet denken aan
een dichtzittend huis. Zit de
SGP dicht? Ik hoop van niet.
Maar alleen lidmaat zijn is voor
vrouwen een aalmoes. Verder
lijkt mij dat, wanneer er toch een
binding moet zijn tussen geloof
en politiek, één partij van gelovi
gen ook electoraal veel beter is
dan de huidige lappendeken.
Anno 1996 is inclusief denken ge
boden.
I. Dekker
Den Omloop 24
's-Heer Hendriks kinderen
Installatie van Honore d'O. Vleeshal. Middelburg.
foto Ruben Oreel
