Toeren door het andere Azië Met de Argonauten naar Siberië Sneeuw eten in een vliegtuigloods Reisclub bedenkt barre fietsreizen vrije tijd 37 Avontuurlijke fietsvakanties A Skileraar opent overdekte piste ZATERDAG 6 JANUARI 1996 vontuurlijke fietsvakanties raken steeds meer in trek. Het kleine Amersfoortse reisbureau Vlieg Fiets lanceerde tien jaar geleden fietsreizen door Azië als noviteit en ontwikkelde zich tot specialist op dit gebied. Inmiddels omvat het programma 24 routes in zeven Aziatische landen. Een Aziatische fietsenmaker ontvangt zijn klanten in zijn openlucht werkplaats. Mooi werk mannen, ga zo door! Monique, zorg jij voor de inschrijfformulieren? Kom hier Purdy! Hier zeg ik! En down!" Als een druk baasje doorkruist Nicky Broos (27) zijn domein. Zigzaggend tussen timmerlui en electriciens die hij nu en dan aanmoedigt met een complimentje. Struikelend over vrouw, kind en hond, die een taak hebben in het geheel, of anders wel nodeloos in de weg staan. Stijf van de stress staat de jonge skileraar, maar tegelijkertijd bruist hij ook van enthousiasme. Zojuist heeft hij de deuren opengegooid van de eerste Europese indoor-skibaan met echte sneeuw. „Zonder chemicaliën", benadrukt hij zeker een keer of vijf. „Want de milieu-eisen worden steeds strenger en bovendien moeten mijn kinderen over dertig jaar ook nog kunnen skiën." Het begon tien jaar geleden in een achterkamertje met het stencilen van fietsrouteboekjes voor tochten door tropische lan den, nu is 'Vlieg en Fiets' een in fietsreizen door Azië gespeciali seerde reisorganisatie met een door vier fulltimers bemand kan toor in Amersfoort. Steeds meer Nederlanders komen tot de ontdekking dat fietsvakan ties in landen als Indonesië, Male- sië, Vietnam, China, Thailand of India best te doen zijn. „Onze klan ten zijn in het algemeen hoger op geleide dertigplussers die zijn uit gekeken op Europa. In het eerste jaar hadden we 72 boekingen, nu zitten we jaarlijks rond de zeshon derd. Je hoeft ook echt geen fan tastisch getrainde fietser zijn om de tochten te kunnen maken." Het is Bert Breukers die dat zegt. Tien jaar geleden nog was hij adjunct directeur van de Jan Ligthart- school voor LEAO in Amersfoort. Eén van zijn collega's, Hilda van de Sluis, had samen met een vriendin. Clara de Goede een wereldreis van een jaar op de fiets gemaakt en daarbij tal van landen in Azië be zocht. „En toen ik al die reisverha len hoorde, dacht ik: tochten naar die landen hoeven geen jaar te du ren, je zou ze ook best in de vakan tie kunnen maken. Hilda keerde terug in het onderwijs maar Clara voelde er wel voor samen met mij zoiets te gaan organiseren", vertelt Breukers. Met lood in de schoenen stapte het tweetal naar Malaysia Airlines in Amsterdam om enkele reizen vast te leggen en een regeling voor het vervoer van de fietsen te treffen. „Ze keken er vreemd tegenaan. Want zulke fietsvakanties beston den toen nog niet. „Ik probeer het een jaar met jullie", zei de direc teur ten slotte. Onze eerste reis ging naar Malesië, waar we een tocht van 880 kilometer langs de Zuid-Chinese Zee hadden uitgezet. De brochure en het routeboekje stencilden we. Het verrassende was dat we op de eerste adverten tie die we van onze spaarcenten plaatsten meteen al veel reacties kregen. Ja, we waren trendsetter destijds." Maleisië De jonge organisatie had het geluk dat ze kosteloos een door omstan digheden plotseling vrij gekomen stand op de Vakantiebeurs mocht bezetten. Normaal is daarmee een bedrag van zo'n twintigduizend gulden gemoeid. Vlieg en Fiets biedt tochten aan voor fietsers die het rustig aan willen doen en rei zen voor de avonturiers die over veel fietservaring beschikken. De reizen door Malesië en Bali bij voorbeeld zijn voor iedereen die in Nederland wel eens fietstochten maakt goed te doen. China en Viet nam zijn moeilijker. Medewerkers van de organisatie, meestal Clara of Bert. verkennen alle nieuwe routes zelf. Ze kammen het hele gebied uit, maar dat doen ze wel per auto en vergezeld van een plaatselijke gids. Ook wordt een plaatselijke agent aangesteld, die later voor de klanten als con tactpersoon optreedt en ze van het vliegveld afhaalt. „Ze vragen me als ik van zo'n reis terug kom of ik een prettige vakantie heb gehad en dan beseffen ze niet hoe zwaar zo'n verkenningstocht is. Het is keihard werken. Als we een route per auto hebben gereden gaan an dere medewerkers een proeftocht houden", vertelt Clara de Goede. In het routeboekje worden over nachtingsgelegenheden vermeld. Ze variëren van eenvoudig tot luxe en verschillen in prijs. Medewer kers hebben alle guesthouses, ho tels en bungalows zelf geselec teerd. Voor eten, drinken en slapen moet de reiziger op zo'n 35 gulden per dag rekenen. De deelnemers lo geren altijd de eerste nacht of een paar nachten in een uitstekend ho tel, om bij te komen van de vlieg reis, voordat zij aan de tocht begin nen. Ook aan het einde van de rit is weer een overnachting gereser veerd. teboekjes kom je er altijd", verze kert Bert Breukers. Hij en Clara en ook andere mede werkers van het bureau zijn ten minste drie keer per jaar in Aziati sche landen om routes te verken nen en te controleren. Ook wordt dankbaar gebruik gemaakte van de ervaringen van terugkerende klanten. Sommige van hen gaan ieder jaar op fietsreis in Azië. Het echtpaar A. Semper uit Amers foort bijvoorbeeld heeft Thailand. Vietnam, Malesie, Sumatra en Bali Vrijheid „We hebben met opzet niet geko zen voor het boeken van overnach tingen op de fietsroute. Niet omdat daardoor de prijs omhoog zou moeten, maar om de deelnemers volledige vrijheid te bieden wat be treft de afstanden en eventuele rustdagen. De routes gaan altijd over rustige, verkeersarme wegen en je komt in gebieden waar de toe rist gewoonlijk nooit komt. In afge legen streken zijn er vaak nauwe lijks wegwijzers, maar met de rou- „Maar denk nou niet dat iedereen enorm veel fietservaring moet heb ben om er aan te beginnen", bena drukt Bert, „wie in Nederland een tocht van 80 km op een dag kan volbrengen kan dat ook in Maleisie of op Bali. Voor India dien je wel wat tropen-ervaring te hebben en wie naar China gaat moet de avon tuurlijke kant daarvan onderken nen. Twee dagen aankomst zit je op het platteland en daar spreekt vrijwel niemand Engels. Maar je ontmoet wel enorm veel vriende lijkheid. Voorbeeld. Ik fietste er met mijn vriendin en zij viel op een gravel-pad. Schaafwondje op haar knie. Toen we even later in een dorp op een bankje zaten zag ie mand dat plekje en in no time ston den een arts en de plaatselijke le- Vlieg Fiets biedt een fietstocht over de stilste, onbekendste delen van Bali aan voor 2595 in het laagseizoen, inclusief retour Amsterdam-Den pasar. 30 kg bagagevrijdom, transfer (incl. fiets), drie hotelovernachtingen op Bali, een routeboekje en een voorbereidingspakket. De lengte is 622 km en de langste dagafstand 80 km. De aanbevolen reisduur is drie weken. Het duurst is de Zuid-Chi- na reis: ongeveer 3800 gulden. Het reisbureau is aangesloten bij de Vereniging organisaties Avon tuurlijke Reizen (VAR) en de Stichting Garantie Fonds Reisgelden (SGR). Behalve individuele arrangementen worden ook groepstours georganiseerd, onder leiding van een Nederlandse gids en met een volgauto. Ook wor den reizen zonder arrangement verkocht, be stemd voor degenen die alles zelf ter plekke ivillen uitzoeken. Zij nemen alleen de vliegtickets (met fïetsvervoer) en informatie over visumaanvraag en gezondheidsaspecten af. Elke deelnemer wordt tevoren uitgenodigd op een informatie-avond met diashoiv) of voor een informatief gesprek op het kantoor in Amersfoort. Vlieg Fiets biedt nu reizen 24 routes in zeven lan den aan. Clara de Goede heeft inmiddels ook Bir ma verkend, de fietsroute zal in de volgende reis gids worden opmen. „Maar voor het zo ver is moe ten we de zekerheid hebben dat alles klopt", zegt raar Engels voor onze neus. Knie verbonden en bij die leraar kregen we onderdak voor de nacht." Fietsenmakers Bert Beukers adviseert zijn klan ten ook wat betreft het vervoer van de fiets. „We hebben het een keer geprobeerd met huurfietsen - Ko- ga Myata's - die we zelf op Bali had den gestald, maar die moesten een keer per jaar naar Nederland wor den gevlogen voor onderhoud en dat werd te duur", vertelt Clara de Goede. „We gaan ervan uit dat ie dereen zijn eigen fiets heeft en bij voorkeur een goeie, met versnellin gen. In Azië zie je steeds meer de- railleurs en er zijn overal fietsen makers die daar mee om weten te gaan. We geven de klanten ook in formatie over het inpakken van de fiets. Dat doen we bij voorkeur in luchtkussenfolie. We verkopen dat per rol tegen kostprijs. De trappers moeten er af en worden bevestigd op de bagagedrager." De prijs van de drie tot vier weken de vergende reizen die Vlieg Fiets aanbiedt schommelt rond de drieduizend gulden. ..Gezien de voorbereidingen die wij ter plekke moeten treffen en de speciale rou tes die we bieden is dat niet duur", verzekert Bert Breukers. „Je kunt natuurlijk ook met veertig mensen in de bus die landen doorkruisen en dan kom je zeker langs alle be kende tempels en toeristische at tracties. Maar je ziet het land of die streek natuurlijk niet echt van bin nen, zoals op deze tochten wel het geval is." Volgens Clara en Bert is er in de achterliggende tien jaar nog niet een keer sprake geweest van een ongeluk of een beroving. „De men sen denken vaak dat Azië onveilig is. Maar onze ervaring is datje vei liger fietst in China of Malesië dan in Amsterdam of Utrecht. Mis schien komt dat ook wel omdat on ze routes door rustige plattelands- en natuurgebieden gaan", zegt Dirk de Moor Broos zich in stilzwijgen. „Dat is geheim, de firma heeft de procedure gepatenteerd." Broos was amper vier jaar oud toen hij voor het eerst op de lange latten stond. Sindsdien ging hij ieder jaar samen met zijn ouders skiën in Tirol Hij heeft, zoals hij het zelf noemt, 'een gigantische binding met berglandschappen en sneeuw'. Van wintersport gaat Broos volledig uit zijn dak. de natuur, de kou. de perfecte combinatie tussen inspanning en ontspan ning. „Als we aan het eind van de vakantie weer naar huis re den. zat ik altijd te janken in de auto." Jongste Ski-Döme, zoals het winter sportcomplex in het Bra bantse Rucphen heet, is in nau welijks meer dan een maand tijd uit de grond gestampt. Het is de verwezenlijking van een jarenlange droom van Broos. Over het resultaat is hij uiterst tevreden. „Ik heb altijd al ge vonden dat het skiwereldje in Nederland onderhand eens moest worden uitgebreid. Toen ik dat aankaartte bij de Neder landse Vereniging voor Ski leraren. zeiden ze: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Maar er was nergens een systeem te vinden waarmee je echte, na tuurlijke sneeuw kon krijgen. Tot we een jaar geleden stuit ten op een kanon uit Australië. Dat ding maakt sneeuw van zuurstof, stikstof en water. Puur natuur. Je kunt het eten. of smelten en drinken. Ik doe het zelf ook." Over de manier waarop de sneeuw van het skicomplex precies wordt gemaakt, hult Toen hij zestien was, wist Broos zeker dat hij verder wil de in het skiën. Een jaar later haalde hij het diploma skile raar. Zijn trots steekt de jonge ondernemer niet onder stoelen of banken. „Ik was de jongste skileraar van Nederland. Ei genlijk mocht je pas op je acht tiende het diploma halen, maar ik heb ontheffing gehad." „Hier bij ons werken trouwens alleen maar gediplomeerde le raren". haast Broos zich te zeg gen. „Da's stukken beter dan wat je af en toe in de Alpen te genkomt. Daar zie je vaak van die studentjes die tegen kost en inwoning lesgeven." Hij schudt zijn hoofd. „Dat is toch zonde van je geld." Ski-Döme mag dan voorzien zijn van een groep professio nele skileraren, aan de Oosten rijkse natuur kan het gloed nieuwe wintersportcomplex niet tippen. Van een afstandje oogt het geheel als een grauwe vliegtuigloods met een schuin dak. Binnen hangt een grote metalen buis aan het kale grij ze plafond, om een tempera tuur van enkele graden onder het vriespunt te waarborgen. De ónderste helft van de hel ling is nog niet bedekt met sneeuw. Grote plastic matten liggen te wachten tot zij aan de beurt zijn voor de witte laag. Boven aan de afdaling ligt de sneeuw op grote hopen „Tja, ik weet het", beaamt Broos, ter wijl hij een hap neemt van de verse sneeuw, „als je deze hal vergelijkt met de Alpen, stelt het natifurlijk geen zak voor, daarvan ben ik me echt wel be wust. Maar wat denk je dat er gebeurt als je vijf jaar lang van dezelfde Alpenpiste skiet? Dat wordt ook saai." Patricia Kat Skileraar Nicky Broos: „Ik heb een gigantische binding met foto GPD sneeuw. In Amsterdam houdt 'Reisclub de Argonauten' zich sinds twee jaar bezig met de organisatie van avontuurlijke fietsreizen in overtreffende trap: slapen in tenten, koken op houtvuur, drinken uit riviertjes, op zoek naar het onbekende Nepal of Siberië. Portret van een eigenzinnig reisbureautje. Op de echte avonturiers onder het fiet sende deel der natie mikt de 'Reis club de Argonauten'. Die brengt je naar Siberië of Nepal, die laatje overnachten in een tentje, een schoolgebouw of een werk- keet, die laat je je potje koken op hout vuur. Informatie verkrijg je in het boven huis van Cok Oostveen (51) aan de Mes dagstraat in Amsterdam. Dat hangt vol reistrofeeën. Vooral zijn collectie petjes uit verre landen trekt de aandacht. Oekraïne, Uzbekistan, Kirgizië of de voor- ilige Sovjet-Unie. Kanoën in Kazach- in. wandelen in Tsjechië of Slowakije - t alles wordt zorgvuldig voorbereid en uitgebroed in de 'Reisclub'. „Eigenlijk zijn we een reisbureautje". erkent Cok Oost veen. Hij is basketbaltrainer en heeft te vens een adviesbureau voor sporters. De reisclub. die hij twee jaar geleden samen met Guido Schöpping (34) opzette, is bij verdienste. Maar wel een bloedserieuze. Want elke avontuurlijke tocht wordt grondig voorbereid. De club is ontstaan vanuit sportuitwisse- lingen. In eerste instantie basketbal, later ook fietsen. „We organiseerden dit soort reizen eerst voor onszelf en voor onze vrienden in de landen die we nu in ons pro gramma hebben. Dat zijn veelal weten schappelijke ambtenaren die graag wat willen bijverdien. We hebben ook contac ten met fietsclubs daar. In overleg met die mensen stellen we de routes en program ma's op. De gidsen spreken allen Engels", vertelt Cok Oostveen. Gehuld in glanzend rood trainingspak loopt hij beweeglijk door de kamer, fotoboeken open slaande en meegebrachte reis-herinneringen de monstrerend. Complexe namen van ste den in verre oorden rollen moeiteloos uit zijn mond. Zelf verkent hij regelmatig rou tes en dan berijdt hij een hybridefiets. Bagagedrager „Ik adviseer voor onze tochten een hybri defiets of een moutainbike. want de wegen zijn vaak slecht. Voedsel voor onderweg gaat mee op de bagagedragers. Voor 1996 hebben we fietsen in midden-Siberië op het programma staan. Ergens tussen No- vosibirks en Chita. En dan terug met de Transsiberie-express. We verkennen de gebergten van de Altaj, de Tuva en de Sayan, grote delen van de Taiga. Irkoetsk, het Bajkalmeer en Burjatie. Dat wil zeg gen: daaruit zal een selectie worden ge maakt, want de afstanden zijn te groot om alles in een keer te zien. Het gaat er trou wens niet om een zekere afstand af te leg gen binnen een bepaalde tijd. het gaat om het ontdekken van een bij ons nagenoeg onbekend stukje van de wereld in een overweldigend mooi natuurgebied". De tocht gaat minimaal zes weken duren. Voor voedsel en drinken, bevoorrading en begeleiding moet worden gerekend op zo'n tweeduizend gulden en vliegticket, visa en treinreis terug komen op ongeveer achttienhonderd gulden bij een minimum aantal van zes deelnemers. De andere avontuurlijke tochten, die zo'n drie weken Vaak koken deelnemers aan de Argonauten-reizen onderweg hun potje langs de weg op houtvuur. vergen, komen uit op bedragen tussen de drie- en vierduizend gulden. Een week of zes voor het vertrek worden de deelne mers bijeen geroepen voor overleg over het programma en de mee te nemen ba gage en hulpmiddelen. Er gaan ook pil letjes mee om water te zuiveren, want het water uit de riviertjes onderweg is niet al tijd even betrouwbaar. Avontuur De afstanden die dagelijks worden afge legd zijn uiteraard afhankelijk van de staat van het wegdek, hellingen en weers omstandigheden. „Gemiddeld doen we 1200 tot 1500 km in drie weken, dus dat is in principe voor iedereen te doen. We heb ben onder de deelnemers ook oudere echt paren. Belangrijk is niet zo zeer de fysieke conditie als wel de zin voor avontuur. Bo vendien spreken we alles tevoren grondig met de deelnemers door. Als je regelmatig in Nederland fietst, waarom zou dat dan niet kunnen in Siberië". Reisclub De Argonauten heeft elk jaar een stand op de beurs voor avontuurlijke vakanties 'Op Pad'. Cok Oostveen zet dan een van zijn exotische mutsen op om de aandacht te trekken. „De beurs levert mensen uit onze doelgroep op. Mensen dus die een fiets-,-wandel-, of kano-vakan tie willen die niet volgens de geëikte pa tronen verloopt, maar die wel tevoren goed geregeld is, zodat je niet voor onaan gename verrassingen komt te staan", zegt Oostveen. Dat de reisclub nog niet is aan gesloten bij het Garantiefonds betreurt hij zeer. „We zouden dat graag willen, maar ja. daarvoor moet je een minimum kapitaal van 40 000 gulden kunnen aanto nen en een contributie betalen van 3000 en daartoe zijn we voorlopig nog niet in staat. Maar iedereen die aan zo'n reis wil deelne men krijgt wel tevoren alle informatie en de reiservaringen van anderen ter in zage". Dirk de Moor

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1996 | | pagina 37