Toeren door het andere Azië
Met de Argonauten naar Siberië
Sneeuw eten in
een vliegtuigloods
Reisclub
bedenkt
barre
fietsreizen
vrije tijd
37
Avontuurlijke
fietsvakanties
A
Skileraar
opent
overdekte
piste
ZATERDAG 6 JANUARI 1996
vontuurlijke
fietsvakanties raken
steeds meer in trek. Het kleine
Amersfoortse reisbureau Vlieg
Fiets lanceerde tien jaar
geleden fietsreizen door Azië
als noviteit en ontwikkelde
zich tot specialist op dit
gebied. Inmiddels omvat het
programma 24 routes in zeven
Aziatische landen.
Een Aziatische fietsenmaker ontvangt zijn klanten in zijn openlucht werkplaats.
Mooi werk mannen, ga zo
door! Monique, zorg jij voor
de inschrijfformulieren? Kom
hier Purdy! Hier zeg ik! En
down!" Als een druk baasje
doorkruist Nicky Broos (27) zijn
domein. Zigzaggend tussen
timmerlui en electriciens die hij
nu en dan aanmoedigt met een
complimentje. Struikelend over
vrouw, kind en hond, die een
taak hebben in het geheel, of
anders wel nodeloos in de weg
staan.
Stijf van de stress staat de jonge
skileraar, maar tegelijkertijd
bruist hij ook van enthousiasme.
Zojuist heeft hij de deuren
opengegooid van de eerste
Europese indoor-skibaan met
echte sneeuw. „Zonder
chemicaliën", benadrukt hij
zeker een keer of vijf. „Want de
milieu-eisen worden steeds
strenger en bovendien moeten
mijn kinderen over dertig jaar
ook nog kunnen skiën."
Het begon tien jaar geleden in
een achterkamertje met het
stencilen van fietsrouteboekjes
voor tochten door tropische lan
den, nu is 'Vlieg en Fiets' een in
fietsreizen door Azië gespeciali
seerde reisorganisatie met een
door vier fulltimers bemand kan
toor in Amersfoort.
Steeds meer Nederlanders komen
tot de ontdekking dat fietsvakan
ties in landen als Indonesië, Male-
sië, Vietnam, China, Thailand of
India best te doen zijn. „Onze klan
ten zijn in het algemeen hoger op
geleide dertigplussers die zijn uit
gekeken op Europa. In het eerste
jaar hadden we 72 boekingen, nu
zitten we jaarlijks rond de zeshon
derd. Je hoeft ook echt geen fan
tastisch getrainde fietser zijn om
de tochten te kunnen maken." Het
is Bert Breukers die dat zegt. Tien
jaar geleden nog was hij adjunct
directeur van de Jan Ligthart-
school voor LEAO in Amersfoort.
Eén van zijn collega's, Hilda van de
Sluis, had samen met een vriendin.
Clara de Goede een wereldreis van
een jaar op de fiets gemaakt en
daarbij tal van landen in Azië be
zocht. „En toen ik al die reisverha
len hoorde, dacht ik: tochten naar
die landen hoeven geen jaar te du
ren, je zou ze ook best in de vakan
tie kunnen maken. Hilda keerde
terug in het onderwijs maar Clara
voelde er wel voor samen met mij
zoiets te gaan organiseren", vertelt
Breukers.
Met lood in de schoenen stapte het
tweetal naar Malaysia Airlines in
Amsterdam om enkele reizen vast
te leggen en een regeling voor het
vervoer van de fietsen te treffen.
„Ze keken er vreemd tegenaan.
Want zulke fietsvakanties beston
den toen nog niet. „Ik probeer het
een jaar met jullie", zei de direc
teur ten slotte. Onze eerste reis
ging naar Malesië, waar we een
tocht van 880 kilometer langs de
Zuid-Chinese Zee hadden uitgezet.
De brochure en het routeboekje
stencilden we. Het verrassende
was dat we op de eerste adverten
tie die we van onze spaarcenten
plaatsten meteen al veel reacties
kregen. Ja, we waren trendsetter
destijds."
Maleisië
De jonge organisatie had het geluk
dat ze kosteloos een door omstan
digheden plotseling vrij gekomen
stand op de Vakantiebeurs mocht
bezetten. Normaal is daarmee een
bedrag van zo'n twintigduizend
gulden gemoeid. Vlieg en Fiets
biedt tochten aan voor fietsers die
het rustig aan willen doen en rei
zen voor de avonturiers die over
veel fietservaring beschikken. De
reizen door Malesië en Bali bij
voorbeeld zijn voor iedereen die in
Nederland wel eens fietstochten
maakt goed te doen. China en Viet
nam zijn moeilijker.
Medewerkers van de organisatie,
meestal Clara of Bert. verkennen
alle nieuwe routes zelf. Ze kammen
het hele gebied uit, maar dat doen
ze wel per auto en vergezeld van
een plaatselijke gids. Ook wordt
een plaatselijke agent aangesteld,
die later voor de klanten als con
tactpersoon optreedt en ze van het
vliegveld afhaalt. „Ze vragen me
als ik van zo'n reis terug kom of ik
een prettige vakantie heb gehad
en dan beseffen ze niet hoe zwaar
zo'n verkenningstocht is. Het is
keihard werken. Als we een route
per auto hebben gereden gaan an
dere medewerkers een proeftocht
houden", vertelt Clara de Goede.
In het routeboekje worden over
nachtingsgelegenheden vermeld.
Ze variëren van eenvoudig tot luxe
en verschillen in prijs. Medewer
kers hebben alle guesthouses, ho
tels en bungalows zelf geselec
teerd. Voor eten, drinken en slapen
moet de reiziger op zo'n 35 gulden
per dag rekenen. De deelnemers lo
geren altijd de eerste nacht of een
paar nachten in een uitstekend ho
tel, om bij te komen van de vlieg
reis, voordat zij aan de tocht begin
nen. Ook aan het einde van de rit is
weer een overnachting gereser
veerd.
teboekjes kom je er altijd", verze
kert Bert Breukers.
Hij en Clara en ook andere mede
werkers van het bureau zijn ten
minste drie keer per jaar in Aziati
sche landen om routes te verken
nen en te controleren. Ook wordt
dankbaar gebruik gemaakte van
de ervaringen van terugkerende
klanten. Sommige van hen gaan
ieder jaar op fietsreis in Azië. Het
echtpaar A. Semper uit Amers
foort bijvoorbeeld heeft Thailand.
Vietnam, Malesie, Sumatra en Bali
Vrijheid
„We hebben met opzet niet geko
zen voor het boeken van overnach
tingen op de fietsroute. Niet omdat
daardoor de prijs omhoog zou
moeten, maar om de deelnemers
volledige vrijheid te bieden wat be
treft de afstanden en eventuele
rustdagen. De routes gaan altijd
over rustige, verkeersarme wegen
en je komt in gebieden waar de toe
rist gewoonlijk nooit komt. In afge
legen streken zijn er vaak nauwe
lijks wegwijzers, maar met de rou-
„Maar denk nou niet dat iedereen
enorm veel fietservaring moet heb
ben om er aan te beginnen", bena
drukt Bert, „wie in Nederland een
tocht van 80 km op een dag kan
volbrengen kan dat ook in Maleisie
of op Bali. Voor India dien je wel
wat tropen-ervaring te hebben en
wie naar China gaat moet de avon
tuurlijke kant daarvan onderken
nen. Twee dagen aankomst zit je
op het platteland en daar spreekt
vrijwel niemand Engels. Maar je
ontmoet wel enorm veel vriende
lijkheid. Voorbeeld. Ik fietste er
met mijn vriendin en zij viel op een
gravel-pad. Schaafwondje op haar
knie. Toen we even later in een
dorp op een bankje zaten zag ie
mand dat plekje en in no time ston
den een arts en de plaatselijke le-
Vlieg Fiets biedt een fietstocht over de stilste,
onbekendste delen van Bali aan voor 2595 in
het laagseizoen, inclusief retour Amsterdam-Den
pasar. 30 kg bagagevrijdom, transfer (incl. fiets),
drie hotelovernachtingen op Bali, een routeboekje
en een voorbereidingspakket. De lengte is 622 km
en de langste dagafstand 80 km. De aanbevolen
reisduur is drie weken. Het duurst is de Zuid-Chi-
na reis: ongeveer 3800 gulden. Het reisbureau is
aangesloten bij de Vereniging organisaties Avon
tuurlijke Reizen (VAR) en de Stichting Garantie
Fonds Reisgelden (SGR).
Behalve individuele arrangementen worden ook
groepstours georganiseerd, onder leiding van een
Nederlandse gids en met een volgauto. Ook wor
den reizen zonder arrangement verkocht, be
stemd voor degenen die alles zelf ter plekke ivillen
uitzoeken. Zij nemen alleen de vliegtickets (met
fïetsvervoer) en informatie over visumaanvraag
en gezondheidsaspecten af. Elke deelnemer wordt
tevoren uitgenodigd op een informatie-avond met
diashoiv) of voor een informatief gesprek op het
kantoor in Amersfoort.
Vlieg Fiets biedt nu reizen 24 routes in zeven lan
den aan. Clara de Goede heeft inmiddels ook Bir
ma verkend, de fietsroute zal in de volgende reis
gids worden opmen. „Maar voor het zo ver is moe
ten we de zekerheid hebben dat alles klopt", zegt
raar Engels voor onze neus. Knie
verbonden en bij die leraar kregen
we onderdak voor de nacht."
Fietsenmakers
Bert Beukers adviseert zijn klan
ten ook wat betreft het vervoer van
de fiets. „We hebben het een keer
geprobeerd met huurfietsen - Ko-
ga Myata's - die we zelf op Bali had
den gestald, maar die moesten een
keer per jaar naar Nederland wor
den gevlogen voor onderhoud en
dat werd te duur", vertelt Clara de
Goede. „We gaan ervan uit dat ie
dereen zijn eigen fiets heeft en bij
voorkeur een goeie, met versnellin
gen. In Azië zie je steeds meer de-
railleurs en er zijn overal fietsen
makers die daar mee om weten te
gaan. We geven de klanten ook in
formatie over het inpakken van de
fiets. Dat doen we bij voorkeur in
luchtkussenfolie. We verkopen dat
per rol tegen kostprijs. De trappers
moeten er af en worden bevestigd
op de bagagedrager."
De prijs van de drie tot vier weken
de vergende reizen die Vlieg
Fiets aanbiedt schommelt rond de
drieduizend gulden. ..Gezien de
voorbereidingen die wij ter plekke
moeten treffen en de speciale rou
tes die we bieden is dat niet duur",
verzekert Bert Breukers. „Je kunt
natuurlijk ook met veertig mensen
in de bus die landen doorkruisen
en dan kom je zeker langs alle be
kende tempels en toeristische at
tracties. Maar je ziet het land of die
streek natuurlijk niet echt van bin
nen, zoals op deze tochten wel het
geval is."
Volgens Clara en Bert is er in de
achterliggende tien jaar nog niet
een keer sprake geweest van een
ongeluk of een beroving. „De men
sen denken vaak dat Azië onveilig
is. Maar onze ervaring is datje vei
liger fietst in China of Malesië dan
in Amsterdam of Utrecht. Mis
schien komt dat ook wel omdat on
ze routes door rustige plattelands-
en natuurgebieden gaan", zegt
Dirk de Moor
Broos zich in stilzwijgen. „Dat
is geheim, de firma heeft de
procedure gepatenteerd."
Broos was amper vier jaar oud
toen hij voor het eerst op de
lange latten stond. Sindsdien
ging hij ieder jaar samen met
zijn ouders skiën in Tirol Hij
heeft, zoals hij het zelf noemt,
'een gigantische binding met
berglandschappen en sneeuw'.
Van wintersport gaat Broos
volledig uit zijn dak. de natuur,
de kou. de perfecte combinatie
tussen inspanning en ontspan
ning. „Als we aan het eind van
de vakantie weer naar huis re
den. zat ik altijd te janken in de
auto."
Jongste
Ski-Döme, zoals het winter
sportcomplex in het Bra
bantse Rucphen heet, is in nau
welijks meer dan een maand
tijd uit de grond gestampt. Het
is de verwezenlijking van een
jarenlange droom van Broos.
Over het resultaat is hij uiterst
tevreden. „Ik heb altijd al ge
vonden dat het skiwereldje in
Nederland onderhand eens
moest worden uitgebreid. Toen
ik dat aankaartte bij de Neder
landse Vereniging voor Ski
leraren. zeiden ze: verbeter de
wereld, begin bij jezelf. Maar er
was nergens een systeem te
vinden waarmee je echte, na
tuurlijke sneeuw kon krijgen.
Tot we een jaar geleden stuit
ten op een kanon uit Australië.
Dat ding maakt sneeuw van
zuurstof, stikstof en water.
Puur natuur. Je kunt het eten.
of smelten en drinken. Ik doe
het zelf ook."
Over de manier waarop de
sneeuw van het skicomplex
precies wordt gemaakt, hult
Toen hij zestien was, wist
Broos zeker dat hij verder wil
de in het skiën. Een jaar later
haalde hij het diploma skile
raar. Zijn trots steekt de jonge
ondernemer niet onder stoelen
of banken. „Ik was de jongste
skileraar van Nederland. Ei
genlijk mocht je pas op je acht
tiende het diploma halen, maar
ik heb ontheffing gehad."
„Hier bij ons werken trouwens
alleen maar gediplomeerde le
raren". haast Broos zich te zeg
gen. „Da's stukken beter dan
wat je af en toe in de Alpen te
genkomt. Daar zie je vaak van
die studentjes die tegen kost en
inwoning lesgeven." Hij schudt
zijn hoofd. „Dat is toch zonde
van je geld."
Ski-Döme mag dan voorzien
zijn van een groep professio
nele skileraren, aan de Oosten
rijkse natuur kan het gloed
nieuwe wintersportcomplex
niet tippen. Van een afstandje
oogt het geheel als een grauwe
vliegtuigloods met een schuin
dak. Binnen hangt een grote
metalen buis aan het kale grij
ze plafond, om een tempera
tuur van enkele graden onder
het vriespunt te waarborgen.
De ónderste helft van de hel
ling is nog niet bedekt met
sneeuw. Grote plastic matten
liggen te wachten tot zij aan de
beurt zijn voor de witte laag.
Boven aan de afdaling ligt de
sneeuw op grote hopen „Tja, ik
weet het", beaamt Broos, ter
wijl hij een hap neemt van de
verse sneeuw, „als je deze hal
vergelijkt met de Alpen, stelt
het natifurlijk geen zak voor,
daarvan ben ik me echt wel be
wust. Maar wat denk je dat er
gebeurt als je vijf jaar lang van
dezelfde Alpenpiste skiet? Dat
wordt ook saai."
Patricia Kat
Skileraar Nicky Broos: „Ik heb een gigantische binding met
foto GPD
sneeuw.
In Amsterdam houdt 'Reisclub de
Argonauten' zich sinds twee jaar bezig met
de organisatie van avontuurlijke fietsreizen in
overtreffende trap: slapen in tenten, koken op
houtvuur, drinken uit riviertjes, op zoek naar
het onbekende Nepal of Siberië. Portret van
een eigenzinnig reisbureautje.
Op de echte avonturiers onder het fiet
sende deel der natie mikt de 'Reis
club de Argonauten'. Die brengt je naar
Siberië of Nepal, die laatje overnachten in
een tentje, een schoolgebouw of een werk-
keet, die laat je je potje koken op hout
vuur. Informatie verkrijg je in het boven
huis van Cok Oostveen (51) aan de Mes
dagstraat in Amsterdam. Dat hangt vol
reistrofeeën. Vooral zijn collectie petjes
uit verre landen trekt de aandacht.
Oekraïne, Uzbekistan, Kirgizië of de voor-
ilige Sovjet-Unie. Kanoën in Kazach-
in. wandelen in Tsjechië of Slowakije -
t alles wordt zorgvuldig voorbereid en
uitgebroed in de 'Reisclub'. „Eigenlijk zijn
we een reisbureautje". erkent Cok Oost
veen. Hij is basketbaltrainer en heeft te
vens een adviesbureau voor sporters. De
reisclub. die hij twee jaar geleden samen
met Guido Schöpping (34) opzette, is bij
verdienste. Maar wel een bloedserieuze.
Want elke avontuurlijke tocht wordt
grondig voorbereid.
De club is ontstaan vanuit sportuitwisse-
lingen. In eerste instantie basketbal, later
ook fietsen. „We organiseerden dit soort
reizen eerst voor onszelf en voor onze
vrienden in de landen die we nu in ons pro
gramma hebben. Dat zijn veelal weten
schappelijke ambtenaren die graag wat
willen bijverdien. We hebben ook contac
ten met fietsclubs daar. In overleg met die
mensen stellen we de routes en program
ma's op. De gidsen spreken allen Engels",
vertelt Cok Oostveen. Gehuld in glanzend
rood trainingspak loopt hij beweeglijk
door de kamer, fotoboeken open slaande
en meegebrachte reis-herinneringen de
monstrerend. Complexe namen van ste
den in verre oorden rollen moeiteloos uit
zijn mond. Zelf verkent hij regelmatig rou
tes en dan berijdt hij een hybridefiets.
Bagagedrager
„Ik adviseer voor onze tochten een hybri
defiets of een moutainbike. want de wegen
zijn vaak slecht. Voedsel voor onderweg
gaat mee op de bagagedragers. Voor 1996
hebben we fietsen in midden-Siberië op
het programma staan. Ergens tussen No-
vosibirks en Chita. En dan terug met de
Transsiberie-express. We verkennen de
gebergten van de Altaj, de Tuva en de
Sayan, grote delen van de Taiga. Irkoetsk,
het Bajkalmeer en Burjatie. Dat wil zeg
gen: daaruit zal een selectie worden ge
maakt, want de afstanden zijn te groot om
alles in een keer te zien. Het gaat er trou
wens niet om een zekere afstand af te leg
gen binnen een bepaalde tijd. het gaat om
het ontdekken van een bij ons nagenoeg
onbekend stukje van de wereld in een
overweldigend mooi natuurgebied".
De tocht gaat minimaal zes weken duren.
Voor voedsel en drinken, bevoorrading en
begeleiding moet worden gerekend op
zo'n tweeduizend gulden en vliegticket,
visa en treinreis terug komen op ongeveer
achttienhonderd gulden bij een minimum
aantal van zes deelnemers. De andere
avontuurlijke tochten, die zo'n drie weken
Vaak koken deelnemers aan de Argonauten-reizen onderweg hun potje langs de weg op houtvuur.
vergen, komen uit op bedragen tussen de
drie- en vierduizend gulden. Een week of
zes voor het vertrek worden de deelne
mers bijeen geroepen voor overleg over
het programma en de mee te nemen ba
gage en hulpmiddelen. Er gaan ook pil
letjes mee om water te zuiveren, want het
water uit de riviertjes onderweg is niet al
tijd even betrouwbaar.
Avontuur
De afstanden die dagelijks worden afge
legd zijn uiteraard afhankelijk van de
staat van het wegdek, hellingen en weers
omstandigheden. „Gemiddeld doen we
1200 tot 1500 km in drie weken, dus dat is
in principe voor iedereen te doen. We heb
ben onder de deelnemers ook oudere echt
paren. Belangrijk is niet zo zeer de fysieke
conditie als wel de zin voor avontuur. Bo
vendien spreken we alles tevoren grondig
met de deelnemers door. Als je regelmatig
in Nederland fietst, waarom zou dat dan
niet kunnen in Siberië".
Reisclub De Argonauten heeft elk jaar een
stand op de beurs voor avontuurlijke
vakanties 'Op Pad'. Cok Oostveen zet dan
een van zijn exotische mutsen op om de
aandacht te trekken. „De beurs levert
mensen uit onze doelgroep op. Mensen
dus die een fiets-,-wandel-, of kano-vakan
tie willen die niet volgens de geëikte pa
tronen verloopt, maar die wel tevoren
goed geregeld is, zodat je niet voor onaan
gename verrassingen komt te staan", zegt
Oostveen. Dat de reisclub nog niet is aan
gesloten bij het Garantiefonds betreurt
hij zeer. „We zouden dat graag willen,
maar ja. daarvoor moet je een minimum
kapitaal van 40 000 gulden kunnen aanto
nen en een contributie betalen van 3000 en
daartoe zijn we voorlopig nog niet in staat.
Maar iedereen die aan zo'n reis wil deelne
men krijgt wel tevoren alle informatie en
de reiservaringen van anderen ter in
zage".
Dirk de Moor