Historie uit de schoenendoos
De vijand leren liefhebben
PZC
zeeland vrijdag 27 oktober 1995 11
Stichting behoud
onderwaterschatten
op sterven na dood
van Fraassen FEESTELIJKE OPENING VAN 'VAN FRAASSEN REISBUR0'
HOLUND Muziek in de stad: 13.00-17.00 uur. Jazzorkest 'Wa d'n h'errie',
O
Heikanter naar observatiekliniek
MIDDELBURG - De rechtbank in Middelburg heeft een on
derzoek van de persoonlijkheid gelast van de 44-jarige man uit
Heikant, die op 8 april zijn vrouw ernstig letsel toebracht door
haar met een schaar in de borst te steken. Dat onderzoek moet
plaatsvinden in het Pieter Baancentrum (PBC), waar moet
worden vastgesteld in hoeverre de man zijn daad kan worden
aangerekend. Zijn zaak is daarvoor aangehouden.
Twee weken geleden is tegen de man voor poging tot moord
achttien maanden gevangenisstraf en tbs geëist. De Heikanter
was toen al onderzocht door twee psychiaters en een psycho
loog. die niet tot eensluidende conclusies kwamen. Omdat de
rechtbank daarmee niet uit de voeten kan. wordt nu de psy
chiatrische observatiekliniek van justitie ingeschakeld.
Man vrijgesproken van ontucht
MIDDELBURG - De rechtbank in Middelburg heeft donder
dag een 50-jarige man uit Aardenburg vrijgesproken van on
tucht met twee vrouwen in de sociale werkplaats Dethon in
Terneuzen. Er was twee weken eerder acht maanden waarvan
vier maanden voorwaardelijk geëist. De man. die aan het hoofd
van de bedrijfskantine stond, zou regelmatig twee vrouwen die
daar werkten hebben betast.
De rechtbank motiveerde de vrijspraak met het feit dat de aan-
geefsters diverse verklaringen hadden ingetrokken. De on
tuchtige handelingen zouden steeds plaatsgevonden hebben
in de kantine, maar, zo constateerden de rechters, niemand
van de kantmebezoekers had er iets van gezien. De man zelf
heeft van het begin af ontkend zich schuldig te hebben ge
maakt aan handtastelijkheden.
Werkstraf 22-jarige Goesenaar
MIDDELBURG - De rechtbank in Middelburg heeft een 22-ja-
rige Goesenaar voor een reeks misdrijven veroordeeld tot 240
uur dienstverlening en zes maanden voorwaardelijke gevange
nisstraf. In de proeftijd van twee jaar moet hij contact houden
met het ZCAD om wat aan zijn alcoholprobleem te doen. Er
was achttien maanden waarvan zes maanden voorwaardelijk
tegen hem geëist.
Het zwaarst tilde de rechtbank aan een brandstichting in de
basisschool De Tweemaster, die ook gevaar voor woningen in
de omgeving opleverde. Verder pleegde de man een inbraak en
nam hij met een groep vrienden deel aan het beschadigen van
auto's in de oudejaarsnacht. Het vonnis viel goed voor hem uit
omdat hij nu werk heeft en de reclassering een gunstig rapport
uitbracht.
Nieuwe naam: landschapsbeheer
GOES - De Stichting Landschapsverzorging Zeeland heet
voortaan Stichting Landschapsbeheer Zeeland. De taken van
de stichting blijven dezelfde: „Het aanleggen en onderhouden
van kleine landschapselementen in agrarisch cultuurland
schap", zegt SLZ-coördinator Foort Minnaard. Die landschap
selementen zijn overwegend in handen van particulieren.
„Met het woord landschapsbeheer kun je de indruk wekken
datje zaken bezit, terwijl de oude naam onze activiteiten goed
weergaf', erkent Minnaard. „Maar we zijn er helaas niet in ge
slaagd om tien andere provincies onze naam over te laten ne
men. Nu voeren alle provinciale organisaties de naam Stich
ting Landschapsbeheer, gevolgd door de provincienaam. Het
is beter zo, vroeger had je door die verschillende namen geen
idee wie waar mee bezig was. Terwijl het om dezelfde vrijwilli
gersorganisaties gaat."
Zilveren Bezem
recreatieteam
De Paardekreek
van onze verslaggeefster
KORTGENE - De actie Zeeland
Schoon wordt maandag 30 okto
ber afgesloten met de uitreiking
van de Zilveren Bezem aan het
[recreatieteam van camping De
Paardekreek in Kortgene. Dit
team heeft zich volgens de jury
van de Stichting Nederland
Schoon op de meest originele
manier ingezet voor het bestrij
den van zwerfafval in de
Zeeuwse recreatiegebieden.
Matthijs Akkenaar en Ymkje
Albada (overigens geen Zeeu
wen) nemen hun prijs, een Zil
veren Bezem en een cheque ter
waarde van 250 gulden, maan
dag in het dorpshuis van Wis-
ienkerke in ontvangst.
'tfgelopen zomer werd onder het
motto 'Nederland aan kant. dat
heb je zelf in de hand' campagne
pf gevoerd voor het bestrijden van
zwerfafval in recreatiegebieden.
In Zeeland deden zestig cam-
'ebjpings mee. Zij maakten gebruik
van het door de stichting ver-
illijspreide materiaal en zetten
ase| schoonmaakacties rond bos of
s strand op touw. Om recreatie
werkers en -ondernemers te sti-
vi muieren tot extra activiteiten
werd een wedstrijdelement inge-
101 bouwd. Het aantal inzendingen
daarvan lag in Zeeland bedui
dend lager dan het aantal deel-
nemers, vertelt directrice Elly de
Jongh van de Stichting Neder
land Schoon. „Dat is beschei
denheid. De meesten vonden het
allemaal heel normaal wat zij de
den en waren gewoon blij met,
het aangereikte materiaal."
De inzending van het team van
De Paardekreek sprong er vol
gens De Jongh uit door enthou-
siame en een zeer uitgebreid pro
gramma. „Ze hebben een betut-
h« telend onderwerp op zo'n leuke
na manier aangepakt dat ze de
gtc goede snaar hebben weten te ra
ken. En daarmee hebben ze de
is 1 boodschap naar de recreanten
int overgebracht."
Het team van De Paardekreek
had een weekprogramma opge
steld met onder meer theater,
knutselbijeenkomsten, een zwe-
rafvalzoektocht, spelletjes rond
afval en een nachtelijke speur-
ltu tocht door het bos. Vooral het
et| feeërieke element in de aanpak
cud spreekt De Jongh aan. „Zo had-
e t den ze een verhaal over Jet Kro-
;on( ket die zwerfafval verspreidt en
op de het rechte pad wordt ge
holpen door Dokter Schopje."
Camping-eigenaar G. J. Brink
man van De Paardekreek rea
geerde verrast. „Ik ben natuur
lijk wel blij met deze prijs, maar
we zijn op de campings met veel
grotere zaken bezig op het ge
bied van milieu. Zo hebben we
een milieustraat en is het ge-
sl bruik van gft-containers op de
camping ingevoerd."
van onze verslaggever
Willem van Dam
COLIJNSPLAAT - Hele series zijn er
van; van die boekjes die een beeld
schetsen van dorpen en steden in
vroeger dagen. Of ze nu over Ammer-
zoden, Beverwijk of Cadzand gaan
maakt nauwelijks verschil. Al die
boekjes lijken op elkaar. Ze bevatten
veel foto's die ach-weet-je-nog-wel-
gevoelens oproepen. En de tekstjes
blinken doorgaans niet uit in origina
liteit.
Vaak worden ze samengesteld door
het plaatselijke schoolhoofd, de lo
kale amateur-historicus of de dag
bladcorrespondent. Die gaan deuren
langs op zoek naar oude prentbrief
kaarten en familiekiekjes en produce
ren er vervolgens een onderschriftje
bij. Liefst met zoveel mogelijk namen
van (oud-)dorpsgenoten. Dat bevor
dert de herkenbaarheid en dus de ver
koop.
„Er zijn van die foto's - loop je een half
jaar te zoeken naar de bijbehorende
namen. Als je die dan eindelijk gevon
den hebt, geeft dat een kick, heb je
echt een goeie dag."
Het oeuvre van Gerard G. de Fouw (38
jaar, Colijnsplaat) omvat inmiddels
vijf van die boekjes: twee deeltjes 'Co
lijnsplaat in vroeger Tijden', één over
Kats, in '94 verscheen 'Kortgene,
Kats en Colijnsplaat van 1900 tot nu'
en deze week presenteerde hij vol
trots zijn 'Wissenkerke in Vroeger Tij
den'.
Recept
Stuk voor stuk volgens hetzelfde re
cept gebakken. Ze zitten vol met
dorpsgezichten en schoolfoto's. De
postbode staat erin, de melkboer, de
rijwielhersteller, de dorpsdokter, de
stoere knapen van de gymnastiekver
eniging, de jongedames van de her
vormde meisjesvereniging. En na
tuurlijk kiekjes van het traditionele
geblinddoekt papvoeren, het sjeesjes-
rijden op koninginnedag en van de be
vrijdingsfeesten.
Gerard de Fouw: „Het is een kwestie
van garen, garen en garen. Ik ga ge
woon het dorp in en bij de mensen
langs. En dan hoop ik maar op veel
schoenendozen en sigarenkistjes met
oude foto's. Ik ben op Colijnsplaat ge
boren en getogen, de meesten kennen
me hier dus wel. Op een 'vreemd' dorp
is het heel wat moeilijker om die
schoenendozen open te krijgen. Bij de
één komen de foto's al na tien minu
ten op tafel en ga je met een volle en
velop naar huis. Bij de ander zit je
twee uur te praten om die kast open te
krijgen en vertrekje nog met lege han
den."
Maanden werk gaan er in zitten. Veel
geld levert al die arbeid niet op. „Je
wordt er niet rijk van. Je krijgt er niet
Vlissingse schoenenverkoper schuwt confrontatie met dieven niet
iAdvertentie
Kaaistraat 55a Steenbergen op zaterdag 28 oktober 1995.
Ballonwedstrijd voor kinderen van 13.00-16.00 uur bij hotel-restaurant
'Aarden'. Versnaperingen!
mi |i i jvi/%^1 mm Majorettenpeloton 'The Strienestars'
Eff PIAII IV/lVIL Originele opening van het kantoor omstreeks 15.00 uur!
Reisburo I0® kantoor)
len graag. „In veel boekjes kom je
naar mijn idee teveel dominees, teveel
dokters, teveel notarissen, etcetera
tegen. Maar in een dorp wonen ook ge
wone mensen. Als die toevallig door
de straat lopen of bij de was staan, mo
gen ze er van mij ook in. Daar moet
dan wel een verhaaltje bij passen. En
je moet hun namen kunnen achterha
len. Want zó werkje, met zoveel moge
lijk namen. Dat is de kick. Voor mezelf
en voor de mensen die het lezen."
Maar wie kent nog de namen van - om
maar 's wat te noemen - al die leerlin
gen die in 1935 braafjes voor het
schoolgebouw in de lens van de ca
mera kijken? Het valt, zegt De Fouw
(vanwege een handicap via het ADZ
werkzaam bij de dienst gemeentewer
ken op Noord-Beveland) niet altijd
mee de juiste namen bij de juiste ge
zichten te vinden. „Als ik een school
foto uit Colijnsplaat krijg, weet ik
meestal wel wie wie is. Maai- soms is
foto Willem Mieras
het heel moeilijk en moetje afgaan op
mondelinge overlevering. Daardoor
sluipt er wel eens een foutje in en krijg
je achteraf via-via te horen: dat is Je-
wannes helemaal niet."
Toeval
Er zijn van die foto's waarbij De Fouw
'stukloopt op één naam'. Daar zet hij
dan 'onbekend' bij. Maar veel bevredi
ging schenkt dat niet. Dus zoekt hij
liever nog wat langer door. Een enkele
keer wil het toeval hem daarbij een
helpende hand reiken. Zoals met de
foto van een stel in een sjeesje, beiden
met een mombakkes voor het gelaat.
„Die waren dus volstrekt onherken
baar. Ik heb zeker een halfjaar met die
foto rondgelopen, niemand wist me te
vertellen wie die twee waren. Zit ik
met iemand te praten, valt die foto uit
mijn klapper. Die man raapt 'm op en
zegt: verrek, daar heb je tante Marie
en ome Jan, Kijk. dat geeft een kick.
dan heb je echt een goeie dag."
van onze verslaggever
VLISSINGEN - Winkeliers
die Ronald Boomsma een
sprintje zien trekken door de
Vlissingse binnenstad weten
dat het weer zover is. Een
winkeldief is betrapt op gap
pen bij de Schoenenreus en
bedrijfsleider Boomsma laat
dat niet op zich zitten. Dank
zij zijn bewonderenswaardig"
loopvermogen en indrukwek
kend postuur lukt het hem
vrijwel altijd om zijn han
delswaar te heroveren. Dat
hij daarbij regelmatig flinke
klappen moet incasseren en
zich genoodzaakt ziet om, uit
zelfverdediging, enkele
'maaien' uit te delen neemt hij
op de koop toe.
Voor Boomsma is de zhak ech
ter niet afgedaan als de politie
de dader in de boeien heeft ge
slagen. Zo toog hij deze week
naar de Middelburgse recht
bank om 'een goed gesprek' te
hebben met de 21-jarige VI is-
singer die hem in februari bij
een worsteling volledig 'in de
puinpoeier' sloeg. De schoe-
nendief bood zijn excuses aan
en de bedrijfsleider accepteer
de die dankbaar. Voor de poli
tierechter was de verzoening
reden om de forse eis van vier
maanden gevangenisstraf te
rug te brengen tot honderd
uur dienstverlening.
Conditie
Boomsma is, na jaren in de
schoenenbranche, vertrouwd
geraakt met gewelddadige
confrontaties. „Ik heb inmid
dels zó'n stapel aangiften van
zware geweldpleging", zegt hij
en houdt duim en wijsvinger
een centimeter of tien uit el
kaar. „Ik acht het nü eenmaal
nodig de produkten die ik ver
koop niet te laten jatten. Dus
als bij mij de alarmsignalering
afgaat en ik zie iemand weg
rennen, dan zorg ik ervoor dat
het spul altijd bij mij terug
komt. het liefst mèt de dader.
Dat vraagt inderdaad nogal
wat van je conditie, maar op
korte sprinten door de binnen
stad klop ik de politie wel."
„Ik vind - en daarmee kom ik
op mijn geloofsovertuiging -
de dader net zo belangrijk als
die schoenen. Voor mij zijn het
mensen die de normen hebben
laten vervagen en ik zie het als
mijn taak om hen erop te at
tenderen dat wat ze gedaan
hebben niet correct is Toege
sneden op die rechtzitting van
deze week: ik kan er als mens
wel op reageren dat ik in de
Schoenenverkoper Ronald Boomsma ziet zichzelf ook als vredesstichter. foto Ruben Oreel
puinpoeier heb gelegen, maar
God vergeeft iedereen naar
zijn daden. Ik heb een goed ge
sprek gehad met die knul en
hij vraagt mij vergeving. Wie
ben ik dan om te zeggen: nu ga
je voor de bijl, ik zal je een hak
zetten? Dan had hij vier maan
den moeten zitten
Vredesstichter
„Elk keer dat- mij geweld
wordt aangedaan, wordt er op
mij een beroep gedaan: geef ik
hem een maal terug of reageer
ik met vergeving. Eerlijk is
eerlijk, ik heb ook liggen vech
ten met die gozer, omdat ik nu
eenmaal verantwoording voor
een gezin heb. Maar na zo'n
knokpartij wil ik toch probe
ren in gesprek te komen. Ik
heb in het verleden geleerd
mezelf weg te cijferen, Je moet
juist de vijand, degene die je
het meest haat. leren liefheb
ben. Ik wil niet alleen bekend
staan als een goede schoenen
verkoper, maar ook als een
vredesstichter. Vrede is wat
deze stad echt nodig heeft."
„In mei had ik binnen ander
halve week drie keer diefstal
met geweld. Opnieuw was ik in
elkaar getremd en dat kostte
zoveel van mezelf, dat ik het li
chamelijk en geestelijk niet
meer aan kon, Ik had zwaar ge
kneusde ribben en een hersen
schudding. Ik dacht: ik gooi de
hele boel in de hoek en ga de
ziektewet in. 's Avonds bad ik
met een aantal vrienden tot
God en zei: als U voor mij een
Vader wilt zijn, hoe kan mij dit
overkomen? Toen is er iets bij
zonders gebeurd. Ik voelde
een enorme kracht, alsof God
mij wilde oprichten en na een
kwartier was ik genezen. De
volgende dag stond ik weer in
de winkel."
Medelijden
„Ik heb geleerd dat. hoe groot
de tegenslag ook is - in elkaar
geslagen voor een paar lullige
schoenen - het hun probleem
is, niet het mijne. Ik heb mede
lijden met de mensen die het
echt nodig hebben. Omdat ik
vergevingsgezind ben. is het
ook makkelijker om met el
kaar te praten. Als iemand
echt niet in staat is om een
paar schoenen te kopen en
daarvoor een delict moet ple
gen. is er best iets te regelen.
Bij mij thuis in de gang staan
nog genoeg goeie schoenen."
„Sinds mei sta ik weer met ple
zier te werken. Het is puur ge
nade dat het zo met mij is afge
lopen. Ik ben geen beter mens
dan andere mensen, maar ik
heb alleen gezegd: ik wil met. U
leven. Ook de treiterpartijen -
mensen die mij maand in
maand uit kwamen vervloe
ken - waren in één keer over.
Dat beschouw ik. als het ware,
als een extra cadeautje van
God. Sommige mensen den
ken dat ik nu de illusie heb dat
mij niets meer overkomt. Dat
is niet zo. maar ik weet wel dat
als het gebeurt dat Hij mij er
doorheen zal helpen Dat dat
op die manier kan vind ik wel
ontzettend tof."
Gerard de Fouw: „...het is leuk een boek te hebben met je eigen naam op de kaft..."
Advertentie
Zeeland - verder weg lijkt dan
ooit. Er wordt meer en meer op
oude scheepswrakken gedoken.
„Ik vraag mij af wie nog toezicht
houdt op naleving van de Monu
mentenwet."
De afdeling onderwater-archeo-
logie van de Rijksdienst voor
Oudheidkundig Bodemonder
zoek (ROB) had zijn stichting
ook wel meer ter wille kunnen
zijn. vindt Roos. „Ze hebben ons
vergeten. De contacten zijn mi
nimaal, terwijl onze stichting
toch een ideële is."
Nieuwe club
Inmiddels is een andere stich
ting opgestaan, genaamd de
Discovery Wreckdiving Founda
tion. Leden van die club hebben
onlanes voor de kust van Vrou
wenpolder naar een houten drie
master gedoken. Ze zouden op
steun kunnen rekenen van dé
onderwater-archeoloog Th.
Maarleveld.
Roos laat doorschemeren niet
zoveel met Discovery op te heb
ben. „Dat scheepswrak was al
lang bekend. Het gaat om de
Roompot, die in 1853 uit China
op weg was naar Zierikzee en in
de Roompot is gezonken."
Wat zijn stichting nu gaat doen
Roos houdt een openinkje. „We
moeten nog vergaderen." Tege
lijkertijd kijkt hij vooruit. De
stichting heeft indertijd het
vaartuig Dreg IV van de Konink
lijke Marine gekregen „We heb
ben al nagegaan of we nog ver
plichtingen hebben tegenover
de marine. Die hebben we niet.
Bij verkoop zullen wij geld be
steden aan een doel. een doel dat
aansluit bij dat van ons."
meer dan een kleine onkostenvergoe
ding voor. Als je te veel heen en weer
rijdt of te veel telefoonkosten maakt,
is die vergoeding al op. De meeste au
teurs doen het net als ik uit idealisme,
voor hun eigen dorp. Want hoe oubol
lig het misschien ook klinkt, dankzij
die boekjes blijft toch een stukje his
torie van een dorp bewaard. En het is
natuurlijk ook een beetje uit ijdelheid,
hè? Het is leuk om een boek te hebben
met je eigen naam op de kaft."
Onderscheiden
De boekwinkels liggen vol met dit
soort werkjes. Vrijwel alle uitgeverij
en die zich op de nostalgie-markt stor
ten, hanteren dezelfde formule: veel
foto's, weinig tekst. De Fouw: „Het is
heel moeilijk om je van de anderen te
onderscheiden. In al die boekjes ko
men een postbode en een melkboer
voor. In al die boekjes staan anecdo
tes. Maar je probeert toch je eigen
ideeën er in kwijt te raken. Ik rang
schik de foto's zo, dat ik de lezers als
het ware een wandeling door hun dorp
van vroeger laat maken. Heb ik een fo
to van de muziektent, dan plak ik
daar de harmonie tegenaan. En kom
je even verderop het Groene Kruis-ge-
bouw tegen, dan zet ik daar de wijk
verpleegster naast. Ik probeer er een
lopend dorpsverhaal van te maken."
En: geen overdosis aan dorpsnotabe-
De Dreg IV, het vaartuig van de stichting tot behoud van onderwa
terschatten in Zeeland, komt mogelijk in de verkoop. foto Lex de
Meester
Europarlement
drempel
invaliden
STRAATSBURG - Er wordt be
keken of het gebouw van het Eu
ropees Parlement in Straats
burg beter toegankelijk kan
worden gemaakt voor minder-
validen.
CDA-Europarlementariër W.
van Velzen kaartte deze kwestie
donderdag in het parlement aan
naar aanleiding van een bezoek
van de Zeeuwse CDA-kamer-
kring eerder deze week.
Gediscrimineerd
Een van de bezoekers, A. Ka-
land, kon slechts met veel
moeite op de publieke tribune
komen. Kaland zit in een rol
stoel. Het EP-gebouw zelf is
moeilijk toegankelijk voor inva
liden. Eenmaal binnen bleek
ook nog eens de lift die voor rol
stoelers is bedoeld, kapot. Ka-
land voelde zich gediscrimi
neerd en protesteerde bij gast
heer Van Velzen over de slechte
voorzieningen voor gehandicap
ten.
van onze verslaggever
VLISSINGEN - De stichting tot
behoud van onderwaterschat
ten in Zeeland is op sterven na
dood. Het bestuur overweegt de
stichting op te heffen en het ei
gen vaartuig, de Dreg IV, te ver
kopen. Voorzitter D. Roos van
de stichting houdt nog een slag
om de arm, wat betreft de ophef
fing. „Het is nog niet zover. Bin
nenkort komt het bestuur weer
bij elkaar. Misschien vinden we
wel een grote sponsor."
De toelichting die Roos geeft op
de stand van zaken bij de stich
ting. laat echter weinig ruimte
voor twijfel. Het onderhoud van
het vaartuig Dreg IV is niet meer
op te brengen. De stichting heeft
nog nauwelijks donateurs over.
„En", tekent de voorzitter aan,
„we moeten ons schip en ook on
ze duikers eigenlijk beter verze
keren." Hij laat nog onvermeld
dat de stichting, heeft afgezien
van de jaarlijkse subsidie van de
provincie a 5.000 gulden. „We
redden het daar niet mee", deelt
Roos alleen mee.
Het gebrek aan financiële mid
delen is lastig voor de stichting,
maar wat Roos vooral dwarszit
is het gebrek aan morele steun.
Hij richtte zeven jaar geleden uit
puur idealisme de stichting op.
Hij stond op tegen de goud
koorts die volgde op de grote
muntenvondst bij de gezonken
Oostindiëvaarder 't Vliegent
Hert.
Toezicht
Roos constateert anno 1995 dat
de doelstelling van zijn stichting
- behoud van èn goed onderzoek
naar onderwaterschatten in
