Goes koninklijk onderscheiden
Pure wilskracht houdt
Regilio Tuur op de been
Delibas ziet wel de
pijn bij opponent
Erepenning voor honderdjarige voetbalclub, die het roemrijke verleden is vergeten
John Vermeule had
snelste eindsprint
in halve marathon
P
ja
De Leeuw van Goes
kent geen rancunes
vraagstuk
van onze verslaggever
Richard Thannhauser
GOES - Het eeuwfeest, dat Goes zaterdag: vierde, was zelfs konin
gin Beatrix niet ontgaan. Getuige de brief en de onderscheiding, die
burgemeester D.J. van der Zaag zaterdag afleverde op sportpark
Het Schenge. De tekst luidde:
Beatrix
Bij de gratie Gods
Koningin der Nederlanden
Prinses van Oranje-Nassau
enz, enz, enz,
Hebben besloten en beschikken:
De Koninklijke erepenning toe te kennen aan:
De voetbalvereniging Gezamenlijk Opivaarts
Eendrachtig Verder te Goes
Wegens:
Het 100-jarig bestaan
oplS september 1995
De grootmeester van ons huis is belast met
de uitvoering van deze schikking.
Het toekennen van de koninklij
ke erepenning zorgde zaterdag
even voor verwarring bij Chris
van Hese. De voorzitter (ad-inte-
rim) van Goes, de eerste Zeeuw
se sportvereniging die het 100-
jarig jubileum vierde, zocht naar
de juiste woorden. „Een klein
voorzittertje wordt overspoeld
met zo'n mededeling", stamelde
hij. „Misschien lig ik hier van
nacht wel wakker van. Dit is een
prachtige geste van onze konin
gin."
Van Hese was even in de veron
derstelling dat zijn club zich
vanaf heden de 'Koninklijke
Goes' mocht noemen, maar de
burgemeester hielp de praeses
snel uit de droom. Goes mag dan
de eerste Zuidnederlandse voet
balclub zijn. die een eeuw be
staat; uniek is een honderdjarig
jubileum al lang niet meer. Vol
gens Jeu Sprengers, voorzitter
van de KNVB Nederland en za
terdag present op de jubileumre
ceptie, is Goes „al de negentien
de of twintigste club, die hon
derd jaar bestaat." De Konink
lijke UD (Deventer, 1875) was de
eerste eeuweling, de Koninklij
ke HFC (Haarlem, 1879) de twee
de, maar is wel de oudste voet
balclub van het land omdat de
oprichters van UD zich in de eer
ste jaren alleen met cricket bezig
hielden.
Vreemde eend
Goes behoort sinds vrijdag tot
de 'club van honderd', maar de
club uit de Ganzestad is een
vreemde eend in deze bijt. Waar
andere eeuwelingen prat gaan
op het roemrijke verleden, leeft
de Goese club alleen in het he
den. In het clubhuis herinnert
niets aan de rijke geschiedenis.
De muur is behangen met mooie
recente - kleurenfoto's en bin
nenkort hangt er ook een door
de sponsors cadeau gedaan
beeld, waarop de huidige teams
van Ajax en Goes poseren met
de Europa Cup. Da's heel leuk,
maar waar zijn de vergeelde
zwart-wit beelden van bijvoor
beeld de fraai duikende Zwarte
panter Frans de Munck? De
Arnhemmer, die zijn spraakma
kende loopbaan begon bij Goes,
is één van de beste keepers die
Nederland ooit heeft gehad. Ook
de bewaard gebleven teamfoto
van Zeelandia (het huidige Goes
kreeg in 1895 bij oprichting deze
naam) zou niet misstaan. „We
zijn best trots op onze geschiede
nis, maar nostalgie leeft bij ons
minder dan bijvoorbeeld in Bra
bant", zegt Van Hese. Zijn op
merking 'Goes leeft niet in het
verleden, maar kijkt naar de toe
komst' is dan ook veelzeggend.
Wellicht miste de jubileumvie
ring daarom zaterdag de de gou
den glans, die een honderdjarige
verdient. Het handjevol promi
nente gasten en de koninklijke
onderscheiding ten spijt; de bij
eenkomst had eerder het karak
ter van een kampioensreceptie
dan van een eeuwfeest. De re
ceptie trok slechts zo'n honderd
bezoekers.
Onder de genodigden was
slechts een plukje oud-gedien-
van onze verslaggever
Edwin Alblas
ARNHEM In Doorwerth had
Orhan Delibas de voorbije twee
weken hard getraind met Mi
chael Cederhof. Zijn Zweedse
trainingsmaatje werd zaterdag
in de eerste partij bont en
blauw geslagen door de Belg
Zaid Bediouri. Die afstraffing
had hem niet bang gemaakt, be
weerde Delibas later. Zelf liet
hij het niet zo ver komen. De
Puertoricaan Marcos Rodri
guez vond één rondje ai te veel.
Op de derde rij schoof Hennie
van Bemmel tijdens die drie mi
nuten wat onwennig heen en
weer op zijn vip-stoel. „Dat
vreemde gevoel had ik al toen ik
hier naartoe reed", biechtte de
bondscoach van de amateurs
op. Jarenlang voorzag hij Deli
bas aan de ring van adviezen en
waarschuwingen, nu werd zijn
stem niet gehoord. Voor de par
tij stond hij nog wel even bij te
kletsen met de bokser, die hij bij
na vijftien jaar zo'n beetje als
zijn zoon beschouwde. „Gek wat
je dan nog tegen elkaar zegt.
Vergeet niet je lenzen uit te
doen. bijvoorbeeld."
Ook Van Bemmel zette zijn
vraagtekens bij de tegenstan
ders die het managementbureau
Top Rank naar Arnhem had ge
haald. Dat de opponenten van
Poeder en Delibas terzijde wer
den gestaan door een goede be
kende van het Hoffman-gezel-
schap, wekte op zijn minst enige
verbazing.
Rammen
„Je doet er jongens als Joval,
Poeder en Delibas geen plezier
mee om ze tegen dat soort jon
gens te laten boksen. Wat leert
Poeder hier nou van? Maar ik
weet natuurlijk ook wel hoe het
werkt bij de professionals. Als je
een bokser hebt waar je nog iets
van verwacht, laat je hem niet
snel tegen Delibas boksen.
Daardoor krijg je dit soort partij
en. Ook al omdat ze er niet te
veel geld aan willen uitgeven.
Maar wat ik wel zag was dat Or
han probeerde mooie combina
ties te maken. In tegenstelling
tot bijvoorbeeld Joval. Hij stond
gewoon op die Belg in te ram
men." i
Zijn oogappel vertelde op de
persconferentie dat hij onder
Roca 'weer opnieuw is begonnen
en al veel heeft geleerd'. Van
Bemmel hoorde het onbewogen
aan. Volgens hem is er van een
metamorfose geen sprake. „Or-
Chris van Hese (links) en burgermeester D.J. van der Zaag, die zaterdag een koninklijke verras
sing in petto had voor Goes. foto Wi llem Mieras
den, dat dierbare herinneringen
ophaalde; de meesten schitter
den door afwezigheid. Ook al
omdat de club geen moeite heeft
gedaan om bijvoorbeeld een
man als De Munck naar zijn ge
boortestad te lokken. Ook de op
1 januari van dit jaar opgestapte
voorzitter Lieven de Leeuw het
zich niet zien. De Leeuw, die na
een conflict over het niet verlen
gen van het contract met trainer
Ron Schrier de hamer had over
gedragen aan Van Hese, had
geen officiële uitnodiging gekre
gen. „Dat geldt voor al onze le
den", verklaart Van Hese, want
zij hebben allen in ons clubblad
kunnen lezen wanneer deze re
ceptie zou worden gehouden.
Persoonlijk vind ik het jammer
dat De Leeuw niet is gekomen.
Wij hadden hem wel verwacht."
Het is typerend voor het huidige
Goes dat deze unieke kans op
het helen van oude wonden niet
is gegrepen, maar wellicht komt
dat ook omdat Van Hese zijn
handen vol heeft aan andere za
ken. De 65-jarige Goesenaar
doet op de eerstvolgende leden
vergadering een stapje terug.
Het zoeken naar een geschikte
opvolger heeft maanden ge
duurd, maar Van Hese meldde
zaterdag dat de speurtocht is af
gesloten. Een dezer dagen zal de
nieuwe praeses worden voorge
steld. De toekomstige voorzit
ter, volgens Van Hese geen 'be
kende' in de club, zal met een
grondig gerenoveerde bestuurs-
ploeg aan het werk moeten,
want ook secretaris René van
der Vüet, Piet de Kok en Wil
Heyboer houden het voor ge
zien. „We zoeken alleen nog een
wedstrijdsecretaris", aldus Van
Hese.
De nieuwe sterke man wordt
strak misschien wel de architect
van een nieuw fraai hoofdstuk in
de zaterdag verdoezelde, maar
wel degelijk rijke geschiedenis,
die begon in 1895. Aloysius Wil--
helmus Schneider, scholier aan
de Rijks HBS, richtte een dag na
zijn vijftiende verjaardag de
oudste Zeeuwse sportvereniging
op. Met een aantal vrienden be
dacht hij de naam Zeelandia. Le
den moesten in het seizoen twee
dubbeltjes lidmaatschapgeld
per maand betalen; in de zomer
werd dit bedrag gehalveerd. Ge
speeld werd op het terrein van
boerderij Klein Frankrijk, eigen
dom van boer Van der Linde.
Het 'voetbalplein' stelde overi
gens weinig voor. Een stuk
grond met hier en daar een ver
dwaalde grasspriet was het
strijdtoneel. Lijnen werden er in
die tijd ook nog niet getrokken,
zodat er veel werd gevraagd van
het improvisatietalent van de
pioniers. Die zich na een wed
strijd niet even lekker konden
verschonen, want wasgelegen
heid ontbrak. De heren voetbal
lers dienden zich om te kleden in
café Havenzicht.
Het eerste succesje werd ge
boekt in 1901, waarin Zeelandia
de Zeeuwsche competitie won.
Dat was overigens een driekamp
met Olympia 2 (Middelburg) en
EMM (Vlissingen). Zeelandia,
dat later Zeeland Vooruit werd
en na een fusie met arbeiders
club Hollandia in 1917 werd om
gedoopt tot GW, het huidige
Goes, kende vele ups en downs.
Zo hing in 1924 het voortbestaan
van de club aan een zijden
draadje. Goes had een schuld
van 287 gulden en 63 cent. Een
matig bezochte ledenvergade
ring voorkwam de ontbinding
van Goes. Negen mannen wen
sten door te gaan, twee stemden
tegen.
Bloei
Pas onder leiding van Piet Kos
ter, goudsmid te Goes, die op
zijn achtste dag als officieel
clublid voorzitter werd (1927) en
dat 25 jaar bleef, begon voor
Goes een periode van bloei. In
1935 promoveerde Goes naar de
tweede klasse, waarin het in
1943 en 1946 kampioen werd.
Dat leverde geen promotie op.
omdat Goes beide keren in de
nacompetitie bleef steken. In
1961 degradeerde Goes uit die
tweede klasse en vijf jaar later
belandde de club zelfs in de vier
de klasse, een dieptepunt dat
twee jaar duurde.
Pas in 1989 deed Goes weer se
rieus van zich spreken. Onder
leiding van trainer Ron Schrier,
.die aan zijn eerste van zeven sei
zoen Goes bezig was, werd de
tweede klasse gehaald. Twee
jaar geleden werd voor het eerst
in de clubgeschiedenis de eerste
klasse (via de nacompetitie) be
reikt, maai- uitgerekend in het
jubileumjaar moest de club een
stapje temgdoen. Volgens de
straks scheidende Van Hese is
dat niet voor lang. „Een club als
Goes (momenteel koploper in de
tweede klasse) hoort in de eerste
klasse en misschien zelfs wel in
de hoofdklasse thuis", ver
woordt hij zijn vertrouwen in de
toekomst.
han is niet zo veel anders gaan
boksen. Roca heeft me ook ge
zegd dat hij Orhans stijl niet wil
veranderen. Die is uniek. Hij
heeft nu alleen zijn armen wat
hoger. Orhan is altijd een reken-
bokser geweest. Maar de Ameri
kanen willen strijd, eisen dat je
de tegenstander in een hoek zet
en er op los ramt. Maar het is nu
eenmaal een gegeven dat
nieuwe kwasten beter verven."
Van Bemmels leven zonder Or
han is 'anders'. „Aan de ene kant
mis ik hem, aan de andere kant
is het ook lekker rustig. Ik heb
hem ook zien veranderen. Vroe
ger wilde hij een duurloopje al
tijd winnen. Later vond hij het al
best als hij geen laatste werd.
Daar krijgt Roca ook mee te ma
ken. Als Orhan twaalf partijen
heeft gewonnen, gaat hij niet
meer om half zeven 's ochtends
lopen, maar zegt hij ook tegen
Roca dat hij de vanaf de volgen
de dag om half tien komt. Dat is
een spel tussen bokser en trai
ner. Je voelt dat gebeuren en je
kunt er niets aan doen."
Schichtige muis
Voorlopig is Roca's wil nog wet.
De Panamees zag er vaderlijk op
toe dat zijn pupil na de partij van
de geboden geneugten kon ge
nieten. De bokser zelf nam met
een grijns de talloze felicitaties
in ontvangst. Kon hij er wat aan
doen dat Marco Rodriguez als
een schichtige muis het gevecht
had gemeden? „Ik was er ge
woon klaar voor. Met Hector
(zijn trainer) had ik afgesproken
dat ik het eerst zou aankijken,
maai- na vijftien seconden
plaatste ik al een leverstoot
waar hij last van had. Ik zag de
pijn op zijn gezicht."
Of Rodriguez de pijn niet veins
de? De debutant, die over een
paar weken zijn tweede partij in
België bokst, dacht van niet.
Wel had hij ook gezien dat Ro
driguez er niet bepaald afge
traind uitzag. De Middenameri
kaan woog in zijn bourgondi-
sche gedaante al drie kilo lichter
dan Delibas. „Als hij een beetje
aan zijn gewicht had gewerkt,
zou hij inderdaad in een andere
gewichtsklasse boksen", wilde
de middengewicht zijn ogen niet
helemaal voor de naakte waar
heid sluiten.
De Puertoricaan kreeg nog twee
keer acht tellen rust en werd
door de referee uit de klauwen
van 'mister Turkish Delight' ge
red. Prima zo, vond de nieuwste
protégé van Stan Hoffman.
„Hoe korter, hoe beter. Niets is
mooier voor een bokser dan in de
eerste ronde winnen."
Overwinning op Mendoza kost veel bloed, zweet en tranen
ARNHEM (ANP) - Hoe vaak
zijn er in Nederland geen
vraagtekens gezet achter zijn
kwaliteiten? Regilio Tuur
zou een gemaakte,bokser zijn,
die mede dankzij invloedrijke
'vrienden' bij de WBO wereld
kampioen is geworden en ge
bleven. Zaterdagavond ver
dedigde de 28-jarige vedette
uit Hoogvliet voor de derde
keer op rij met succes zijn
mondiale titel in het zwaarve-
dergewicht. Op onvergetelij
ke wijze. Het kostte vele drup
pels bloed, liters zweet en een
paar tranen.
Ook zijn Colombiaanse uitda
ger Luis Mendoza trok het wa
re talent van de trotse titel
houder vooraf in twijfel. De 30-
jarige Zuidamerikaan bekeek
vooraf in Arnhem de lange ere
lijst van zijn tegenstander en
schudde meewarig zijn hoofd.
Hij zag op papier in 43 profpar
tijen maar één tegenstander
van wereldklasse: Calvin
Groove, van wie Tuur in maart
1992 in New York ook nog ver
loor. „De rest stelt weinig
voor", schamperde de voor
malige straatjongen uit Carta
gena.
Vier kinderen
De beweeglijke en onverstoor
bare Mendoza begon zater
dagavond in het volgepakte
sportcentrum Valkenhuizen
aan zijn elfde gevecht om een
wereldtitel. Hij had er vijf ge
wonnen en vijf verloren in di
verse gewichtsklassen. De va
der van vier kinderen vond het
hoog tijd om de balans (weer)
positief te maken. Hij bedank
te, als nummer vijf op de kan
didatenlijst, het bestuur van
de WBO en het Team-Tuur bij
voorbaat hartelijk voor de on
verwachte kans die hij kreeg.
„Dit keer hebben ze de ver
keerde tegenstander voor hem
uitgezocht", riep 'Hurricane
Luis' brutaal.
Mendoza, met iets minder
overwinningen maar met
evenveel profpartijen (43) op
zijn naam, was in de achtste
ronde van het meeslepende
gevecht nog maar een paar
stoten verwijderd van de WBO-
wereldtitel. Tuur wankelde als
nooit tevoren in zijn loopbaan.
Een wanhoopsoffensief van de
Colombiaan, die een paar mi-
Regilio Tuur, getekend door het harde gevecht, heft de vuist
omhoog na zijn overwinning. foto ANP
nuten eerder voor de tweede
keer acht tellen rust had ge
kregen, bracht de titelverdedi
ger letterlijk en figuurlijk aan
de rand van de afgrond. Met
heel veel moeite kon de tollen
de Tuur een val uit de ring
voorkomen. Hangend in de
touwen hoorde hij amper de
Engelse arbiter Dave Parris
tot acht tellen. Een fatale
knock out, de eerste in zijn
loopbaan, was angstwekkend
dichtbij.
Tuur boog diep. maar brak
niet. Op pure wilskracht richt
te hij zich op. Met tranen in
zijn ogen ging hij opnieuw het
gevecht aan met Mendoza, die
bloed rook en al zijn verdedi
gende opvattingen tijdelijk
vergat. De gong maakte een
zeer welkom einde aan de
zwartste fase uit het boksle-
ven van „Tuurriffic".
Murw geslagen
Het supersnelle herstel van de
kleine Newyorker was nadien
adembenemend. De toeschou
wers geloofden hun eigen ogen
niet. Al die duizenden, vaak
geestdodende trainingsuren
in Gleason's Gym betaalden
zich in Arnhem in één keer te
rug. Tuur nam het initiatief
weer over, joeg Mendoza in de
touwen en liet hem niet meer
ontsnappen. Bij het begin van
de elfde ronde kwam de murw
geslagen Colombiaan niet
meer uit zijn hoek. Hij vond
het welletjes, de felle aanspo
ringen van zijn trainer en ma
nager ten spijt.
„Een waanzinnige partij", er
kende Tuur, die na afloop met
zonnebril en pleisters zijn ge
havende gezicht een beetje op
knapte. „Mendoza is van we
reldklasse, de beste tegen
stander die ik ooit heb gehad.
Hij was tot aan het einde van
het gevecht gevaarlijk. Hij
stootte vreselijk hard. Maar
hij loerde iets te veel op een
knock out. Daardoor kon ik
punten blijven scoren. Ik
stond dik voor. In de achtste
ronde kreeg ik even een wake
up call. Meer niet."
Wilde stoten
Hij bokste niet zijn beste par
tij, vond ook zijn trainer Hec
tor Roca. Hij verspeelde te
veel energie met wilde stoten
die alleen maar lucht raakten.
Vaak was hij daardoor uit ba
lans. Tuur klaagde na afloop
over een pijnlijke spierbal in
zijn linkerarm en een beperkt
gezichtsvermogen. Over zijn
openbare waarschuwing voor
te laag stoten in de vierde ron
de maakte hij zich niet druk.
„Hij had gewoon zijn broek te
hoog opgetrokken", grapte
Tuur. „Mendoza kwam zelf
veelvuldig met zijn hoofd te
laag in. Maar dat bleef onbe
straft,."
Tuur, die 51 weken geleden in
Rotterdam de wereldtitel ver
overde, maakte van zijn toe
komstplannen geen geheim.
„Ik wil nog zeven keer mijn ti
tel verdedigen. Dan sta ik op
tien, een mooi rond getal. Bo
vendien is zeven mijn geluks
getal. Ik stop in elk geval voor
dat ik 31 jaar ben. Tuur on
Tour gaat dus nog wel even
door. Misschien doen we Am
sterdam wel aan. Dat schijnt
ook een mooie stad te zijn."
John Vermeule volgt moeiteloos het tempo van Wilko de
Vos. In derde positie volgt Rini Bruggeman.
foto Lex de Meester
van onze medewerker
ARNEMUIDEN - John Ver
meule bewees met zijn over
winning in de halve mara
thon in Arnemuiden voor de
zoveelste keer de sterkste
lange afstandloper van Zee
land te zijn. Zeven minuten
voor de start meldde hij zich
zaterdag aan de inschrij
ving: „Mijn schoonvader
belde een half uurtje gele
den op dat er een halve ma
rathon op de Witte Raaf
was", zei hij, zich min of
meer verontschuldigend
voor zijn late inschrijving.
Hij betaalde braaf zijn in
schrijfgeld en dribbelde naai
de start. Na het startschot
van organisator Frans
Meyer vormde zich een kop
groep met Wilko de Vos
(AV'56), Jaap van Ast (Flak-
kee) en Rini Bruggeman
(AV'56), met daarnaast een
souverein lopende John Ver
meule. De kopgroep had na
de eerste van de drie ronden
al een redelijke voorsprong
op Eef Kooman (Flakkee),
Arie van Dijk (Flakkee) en
Wim Besuyen (Dynamo).
Adrie Gideonse (Dynamo),
John Guequièrre (Dynamo)
en Jan de Wilde, na een jaar
blessureleed weer terug,
volgden met een kleine voor
sprong op een tien man sterk
peloton. In de tweede ronde
moest Jaap van Ast. als eer
ste de kopgroep laten gaan
om de race verder met zijn
clubgenoot Eef Kooman uit
te lopen.
Wilko de Vos en Rini Brug
geman konden John Ver
meule volgen tot één kilome
ter voor het einde van de 21
kilometer lange race. De bes
te man in het veld versnelde
even, om met 13 seconden
voorsprong op Wilko de Vos
de overwinning binnen te
halen. Vermeule, die de Dam
tot Damloop zondag liet
schieten, loopt volgende
week een halve marathon ii
Maastricht en bereidt zich
daarna voor op de hele mara
thon van Eindhoven.
Rini Bruggeman gaf in de
laatste ronde ruim een mi
nuut toe op zijn medevluch
ters, maar behield de derde
plaats voor Jaap van Ast en
Jan de Wilde.
Eef Kooman hield met een
voorsprong van één minuut
Wim Besuyen van een over
winning bij de veteranen
M40 af. Leo Dam (Flakkee!
was met overmacht de sterk
ste veteraan M50. Annet
Wervers had op deze halve
marathon meer problemen
met het drinkwater van de
verfrissingsposten dan met
haar tegenstandsters. Na
het het eerste bekertje
Zeeuws water speelden haar
darmen dermate op, dat ze
een paar keer een sanitaire
stop moest maken. Maar
desondanks passeerde ze als
eerste vrouw de finish in
1.31.21, gevolgd door clubge
note Liesbeth van Ast en Hu-
quette Declerq (Atletica).
bee
wet
zijn
tez:
Het
fiet
teri
Hot
den
In c
gin
Wal
duii
dat
klei
den
gen
den
terli
een
klei
veei
mer
dige
inkl
dan
bod
gen
ren
won
chei
gen
Grij
krui
kret
twa.
stiel
van
Grij
Ene
heel
'ga:
of la
(rip;
kree
dat
naa:
den
het
sooi
wer<
een
Iets
kerl
Vele prominenten wa
ren zaterdag aanwe
zig op de receptie van de
jubilerende voetbalver
eniging Goes: burge
meester Van der Zaag,
bondsvoorzitter van de
KNVB Jeu Sprengers en
afdelingbestuurders Kees Blomaard- en Henk Hoogerland.
Wie echter prominent ontbrak was oud-voorzitter Lieven de
Leeuw. Hij gaf enige jaren geleden de aanzet voor een verjon
gingskuur van de bijna-eeuweling. Van De Leeuw, die op 1
januari van dit jaar na onenigheid opstapte als praeses, is
bekend dat hij Goes nog steeds een warm hart toedraagt. Hij
luist-omdat hij nog steeds lid is van de club - via het clubblad
af van de festiviteiten, maar kreeg geen officiële uitnodiging.
Was het niet elegant geweest wanneer Goes u een officiële
uitnodiging had gestuurd? Dit soort activiteiten lenen zich
toch bij uitstek voor een verzoening?
De Leeuw: „Ach, misschien is het wel mijn fout. Misschien
heeft men alleen niet-leden een officiële uitnodiging ge
stuurd. Van buiten de club is er nog wel enige druk op me
uitgeoefend om toch te komen. Maar als je op 1 januari
abrupt stopt, is het misschien niet verstandig om je abrupt te
laten zien."
Maar als u die uitnodiging nu wel had gekregen?
De Leeuw: „Ja, dan was ik misschien wel gegaan. Eigenlijk
mis ik dit allemaal om voor mij moverende redenen. Ik heb
destijds zelfs nog een aanzetje gegeven voor de koninklijke
onderscheiding die de club gekregen heeft. Maar begrijp me
goed, ik heb geen rancunes.
Insiders beweren dat u weer op de nominatie staat om voor
zitter te worden.
De Leeuw: „Dat heb ik ook gehoord. Ik loerd van de week
daarover aangesproken door Kees Blomaard. Maar waar'
die geruchten precies vandaan komen weet ik niet. Voorlo
pig ben ik dat echt niet van plan. Ik heb nog zo veel andere
bezigheden."
Binnenkort stoppen vier bestuursleden bij Goes...
De Leeuw: „Dat weet ik. Maar er moet heel wat veranderei
voordat ik over een terugkeer ga denken. Bovendien zitten
bij die vier bestuursleden mensen met wie ik goed door één
deur kon. Met de tiueede voorzitter bijvoorbeeld Chris van
Hese, red.) had ik absoluut geen moeite."
U bent nog verschillende keren op de tribune bij Goes gesig
naleerd.
De Leeuw: „Ik heb vandaag nog op het punt gestaan om naar
Tilburg te rijden voor de xoedstrijd tegen RKTVV. Ja, ik ben
nog verschillende keren wezen kijken bij Goe$. Ik heb ge
woon op de tribune gezeten. Maar in de kantine of de be
stuurskamer ben ik niet geweest. Dat soort confrontaties he
ik beioust ontlopen. En op de tribune zeg ik gewoon goeieda
tegen iedereen."
Het gaat weer goed met Goes in de competitie
De Leeuw: „Eerlijk gezegd had ik er niet zo veel vertrouwe
in. Maar ik ben blij dat Goes iveer presteert. Het zou niet fax
zijn als ik in stilte zou genieten van de slechte resultaten".
oor A
0MB
oorm;
utch
lende
jn A
ried a:
ie Se
peer
ïousk
ïhet
like
cttist
duid
om jje
oten s
e roff
lkens
orgdei
ng. H
iet vei
oor rr
létier
verzit
astpi
ingere
ld ve
>orde
e mei
ildal
