mode
Zeeland in het Amstel
Pittige, korte kapsels voor
meisjes
The Godfather
inspiratiebron
nieuwe haarlijn
Mode-feest in
Amsterdam
VRIJDAG 8 SEPTEMBER 1995
Fier wappert de Zeeuwse vlag, pas
gewassen en net gestreken, naast
de vlaggen van de Verenigde Staten,
Japan, het Verenigd Koninkrijk en
natuurlijk de nationale driekleur,
aan de gevel van het Amsterdamse
Amstelhotel. Voorbijgangers blijven
staan en vragen zich in gemoede af
van welk land die ene vlag is. Het
antwoord wordt al snel duidelijk als
er drie VIP-bussen arriveren vol
Zeeuwen. Kiek daer hang 'tie wijzen
ze vol trots en bestijgen vervolgens
statig de trappen van het fraaie
hotel. Het Amstel is één dag het
toneel waarop Zeeland een hoofdrol
speelt. Het is 'oal Zêêland' wat de
klok slaat tijdens een
modepresentatie omlijst met
culinaire verrassingen uit de
provincie.
De Grote Markt in Goes koestert zich
in een waterig zonnetje. Het is stil,
een gewone zondagmorgen in september.
Dan verschijnen er drie ronkende VIP-
bussen en een groot aantal bovenmodale
personenauto's. In no time is de Markt ge
vuld met het geluid van dichtklappende
autoportieren, klikkende dameshakken
en enthousiaste begroetingen. Enkele
duttende duiven schrikken op en fladde
ren zenuwachtig weg. De opmaat voor het
evenement Zeeland in het Amstel. Als de
bussen verdwijnen keert de rust, althans
in Goes, weer terug.
Zeeland, Winterpaleis in het Amstel, een
prestigieuze mode-show waarin Zeeuwse
zaken in alle opzichten een hoofdrol spe
len. De Goese modezaak 't Witte Paerdje,
initiatiefnemer van het geheel, presen
teert tijdens een middag- en avondshow
de nieuwe wintercollectie, samen met
Jaap Herenmode, Clou schoenmode en
sieradenohtwerper Harry Hutjens, allen
eveneens uit het Goese. Maar het Zeeuwse
aspect beperkt zich niet tot uiterlijkhe
den. Ook aan het innerlijk van de mens is
gedacht. De presentatie wordt omlijst
door culinaire verrassingen van eigen bo
dem. Zeeuwse oesters, tarbot van de Sea-
farm op Neeltje Jans, pré salé-vlees uit
Saeftinge, zeesla en zoetigheden op basis
van de Crème de Cassis de Zélande. En of
dat nog niet genoeg is, Ron Henderikse
van 't Groot Paradijs in Middelburg mag
voor de gelegenheid de scepter, beter ge
zegd de pollepel, zwaaien in de keuken
van het restaurant. Zo'n tweehonderd
Zeeuwse gasten hebben hun weg naar het
Amstel gevonden om de shows bij te wo
nen. Zeeuwser kan het niet, daar in Am
sterdam.
Kroonluchters
In de imposante kroonluchters van de
Spiegelzaal flonkeren oorbellen en gou
den knoopjes. Geroezemoes vult de ruim
te. Glazen glanzen op het witte damast als
de 'Escabeche van zalmforel met aardap
pel, spek en laurier' wordt uitgeserveerd.
'Oude visrotten' in het vak als Bart Schot
en Piet Verwijs-Van den Endt proeven en
kernen. Een minzaam knikje, het is in or
de bevonden. De oesters die eerder het
aperitief op het balkon van het Amstel be
geleiden ontlokken Verwijs de opmerking
dat 'ze nog te lacteus zijn'. „Maar als je ze
ijskoud serveert zoals hier, met een schijf
ivoor. 'Hè'je hezien wie dat 'is': Ja, herken
ning want onder de dressmen bevindt zich
onze eigen Goese verspringer Frans Maas.
Geroutineerd toont hij 'zijn' modellen als
of hij nooit Europees kampioen Indoor is
geweest. Niets te merken van de reeks
blessures die hem hardnekkig achtervolgt
en uitschakelde voor het WK in Göteborg
dit jaar. Soepel wandelt hij langs de tafels,
jasje aan, jasje uit...
Mannenmode
De herenkostuums die voor het voetlicht
getoond worden geven duidelijk aan dat
er een kentering te zien is in de mannen
mode. De pakken zijn eleganter, slanker
gesneden met speelse details. Kraagloze,
hooggesloten (vier knopen!) colberts met
contrasterende zakkleppen en kragen. Ki
monosluitingen, ritsen en reliëf in het ma
teriaal maken dat het pak 'wat te vertel
len heeft' zoals Jaap Scheffer van de man-
nemodezaak het omschrijft. „Er moet wel
lol aanzitten. Zelfs het klassieke pak heeft
grappige details, het is nooit saai." Ele
ganter is ook de schoenmode. Bij de vrou
wenschoen is de hak duidelijk terug, lees
ten zijn smaller gesneden en bandschoe
nen zijn in tal van varianten te vinden.
Een tweede gerecht van Zeeuwse bodem
bereikt de tafels: Tarbot uit de oven met
kruidensaus'. Een thuiswedstrijd voor
Bart Schot (de vis komt immers uit zijn
kwekerij) die dan ook duidelijk genietend
het gerecht consumeert. De beide 'oude
visrotten' in het vak, aan één tafel ver
enigd, raken al snel in een gesprek over de
kwaliteit van de tarbot, die zoals duidelijk
wordt 'niet te zwaar, is maar net goed'.
Hoe kan het ook anders.
Saai is overigens ook niet van toepassing
op de collectie dameskleding. Goed uitge
werkte combinaties waarbij minirokken
afgewisseld worden met rokken die in
lengte rond de knie zweven, getailleerde
jasjes met opvallende sluitingen en con-
strasterend kleurgebruik. Er wordt goed
keurend geknikt en gewezen. Als een bo-
venstukje wat al te transparant is duiken
enkele heren snel met de neus in het glas
wijn. Humoristische truien (Mickey en
Minnie Mouse duiken levensgroot op) en
eenvoudige maar goed gesneden jurkjes
passeren de revue. Echt grappig was een
koltrui met in de kol een grote gebreide,
rode mond.
Eversdijk
Voor het hoofdgerecht wordt als een soort
'tussengerechtje' het Zeeuwse Eerste Ka
merlid Huib Eversdijk ten tonele gevoerd.
Hij heeft de lachers al snel in de hand als
hij Bart Schot in zijn verhaaltje betrekt:
„Normaal zitten Bart en ik 's zondags er
gens anders. We zitten hier eigenlijk de
Dag des Heren te ontheiligen, maar het is
wèl lekker." Het 'pre-sale rundvlees ge
braden met vleesjus en lasagne van zee
sla' streelt de smaakpapillen en gunt de
aanzittenden even een moment van bezin
ning.
't Witte Paerdje schuwt het niet om ook
een gedeelte van de bontcollectie te to
nen. Geen protest vanuit de zaal op de lu
xueuze jassen met veel ruimte in de ach
terpanden. Zou bont weer mogen?
Zoet en calorieën mogen in ieder geval wel
getuige de snelheid waarmee het nage
recht 'Gourmandise met crème de cassis
uit Zeeland' in de magen verdwijnt.
Als de laatste avondjaponnen vervolgens
aan het publiek getoond worden begint
een run op de kleedkamers. Want dat
mag, kijken, voelen en kopen natuurlijk.
En daar ontwikkeld zich al snel een leven
dige handel in hetgeen eerder getoond is.
Jasjes worden gepast, orders opgenomen
en Ali Schoester van 't Witte Paerdje be
zweert een gretige klant dat het schattige
mantelpakje 'helemaal op maat gemaakt
kan worden en dat de rok op iedere ge
wenste lengte kan worden genaaid'.
De dressmen bekijken het tafereel geamu
seerd. En zo komt een ieder aan zijn trek
ken, daar in het Winterpaleis Zeeland in
het Amstel.
Annemarie Zevenbergen
Een extravagante
creatie van
Thierry Mugier,
met verentooi in
warme rood"- en
oranjetinten.
foto Rob List
Het model Jazzy. foto Cosmo hairstyling
Jonge, grappige
combinatie in
zwart, wit en
rood.
foto Rob List
je citroen, proeven de meesten dat niet",
aldus oester kenner Verwijs.
En dan komt de eerste kleding. Een spet
terende ouverture met indrukwekkende
avondjaponnen van Thierry Mugier. Een
gedeelte van zijn couture-collectie die hij
onlangs in Parijs toonde ter gelegenheid
van zijn twintigjarig jubileum. Jerry Hall
showde daar destijds één van de creaties
die nu in het Amstel langs het Zeeuwse
publiek gaat. Prachtig uitgewerkte mo
dellen met geraffineerde draperieën en
immense capes afgezet met zilvergrijze
zijde of veren in rood-, oranje en zwarttin-
ten. De aandacht van het Zeeuwse pu
bliek is onmiddellijk gevangen. Of, zoals
Heer van Heusden wijnkooper (met
twee oo's) Piet Taselaar het plastisch
omschrijft „de vrouwen kijken net zoals
de boeren als ze stamboekvee keuren." En
dan werd een model, door Claudia Schiffer
in Parijs getoond, waarbij de bilpartij vol
ledig bloot werd gelaten nog niet eens ge
showd.
De tweedelige pakjes van Mugier roepen
ook bewonderende zuchten op van het
vrouwelijk gedeelte van het publiek.
Aparte mouwinzetten, opvallende naad
verwerking en asymmetrische rokzomen
maken van de ogenschijnlijk eenvoudige
pakjes geraffineerde ensembles. Hoofd
kleuren: zwart, paars en zwart-wit of
voor mannen als vrouwen gelijk is.
Een haarstijl die een beetje de sfeer
ademt van The Godfather.
Het straatbeeld lijkt weinig hoopge
vend voor de nieuwe haarmodelij-
nen voor komend seizoen. Bij vrou
wen, met name de jongere, is het
haar gewoon lang. Recht en los ge
dragen, een beeld dat bij veel mode
presentaties ook te zien is. Dan zou
het model Jazzy van Cosmo nog de
meeste kans maken bij de jongeren.
Bij dit kapsel wordt het haar, zowel
bij mannen als bij vrouwen, zo ge
knipt dat het als een waaier langs
het hoofd valt. De haarscheiding
met de lange lok kan afhankelijk
van de gezichtsvorm of de valling
van het haar, hoog of juist iets lager
gedragen worden. De lange lok, die
naar achter toe iets wordt opge
knipt, bepaalt het gezicht van Jaz
zy. Sepciaal voor dit model werd een
kleuring ontwikkeld. Tri-color, die
een gemêleerd effect geven van
schaduw en licht. De kleuraccenten
kunnen variëren van blond-, rood
tot allerlei bruintinten.
Intercoiffure zoekt het in kunstma
tig geconstrueerde kapsels die er op
de foto's heel fraai uitzien, maar in
de praktijk moeilijk haalbaar zijn.
Neem het model waarbij de zware
pony iets bol naar binnen wordt ge
föhnd, de nekpartij langer wordt ge
houden en naar buiten valt en de zij-
lokken weer korter blijven en schuin
naai- voren vallen.
Bekend is ook het model waarbij het
aloude pagekopje het uitgangspunt
vormt. De forse pony bolt naar bin
nen en de rest van het haar wordt
naar buiten 'gedwongen' met een
ronde borstel. De organisatie om
schrijft de modellen als een stijl die
een chique en gedistingeerde uit
straling heeft, met een persoonlijke
humoristische toets.
Tja.....
A.Z.
Beeldschone plaatjes tonen fraai
gekapte dameshoofden, maar
of de haardracht in de praktijk ook
gedragen zal worden valt te betwij
felen. De kappersorganisatie Inter
coiffure presenteert de nieuwe haar
lijn voor komend seizoen aan de
hand van fraai gestyleerde foto's.
Maar ook dit jaar weinig nieuws on
der de zon. Krullen, variaties op een
page kopje en een model met een op
geknipte nekpartij en langere lok
ken op het hoofd die met de vingers
gemodelleerd worden.
De Nederlandse haarketen Cosmo
zoekt het in één model dat zowel
Eén van de kapsels van Intercoiffure.
foto Alain Longeaud
gensmodel noemt zij een Tandje', ook
wel champignonhoed. Het haar is op het
hoofd op gelijke lengte geknipt en in de
-nek opgeschoren waardoor er een vrij
scherpe rand onstaat. Het 'randje' dus.
„Ik ben dat model nu al aan het verande
ren. Die hele scherpe rand moet wat
vloeiender worden, dus laat ik de haren
wat soepeler in elkaar overgaan."
Kaal-kuifje
„Je ziet duidelijk dat het hele korte jon
genskopje, het stekeltje dus, uit is, net
als dat kaal-kuifje. Ze zijn er natuurlijk
nog wel, want er zijn jongens die zulk
haar hebben dat alleen stekeltjes een uit
komst bieden. Maar over het algemeen is
er een trend naar korter, pittig haar voor
meisjes en langer haar voor jongens.
Waarom moet meisjes altijd recht, lang
haar hebben, omdat het meisjes zijn. De
boblijn die ik knip staat heel pittig. Het
haar wordt naar de kaaklijn toe schuin
weggeknipt en achter opgeknipt. Het is
heel makkelijk te dragen en het blijft ook
goed zitten. Je kunt natuurlijk variëren
met de lengte."
Het knippen van een kinderhoofdje wijkt
technisch gezien niet veel af van dat van
een volwassene. Alleen 'grote mensen'
blijven wat makkelijker stil zitten. Je
moet heel soepel zijn en makkelijk kun
nen meebewegen met het hoofdje. Laat
zo'n kind ook maar lekker bewegen.
Trekken en sjorren werkt gewoon niet.
Kinderen hebben er een hekel aan als ze
worden vastgehouden. Dat kun je het
verder wel vergeten. We sturen een kin
netje wel eens een beetje maar echt dwin
gen kan niet."
De jongste klant die zij ooit geknipt heeft
was een baby van twee maanden. „Een
jongetje met echt een hele bos haar, waar
je weinig meer mee kon dan stekeltjes
maken. Dat heb ik toen gedaan en het
jochie komt nu nog steeds. Hij is nu een
half jaar." De gemiddelde leeftijd van
Ruth's cliëntèle ligt tussen de twee en
zes jaar.
„Ik wil niet dat geëikte. Vroeger waren
ouders al blij als het haar geknipt was;
jongens kort, meisjes lang, klaar. Nu kan
er veel meer. Ik ga bij mijn modellen al
tijd een beetje uit van de volwassen haar
mode. Maar permanenten en verven doe
ik niet. Bij de hele kleintjes is dat natuur
lijk niet aan de orde maar ook bij meisjes
van acht zet ik geen permanent. Dat kun
je pas doen als het haar helemaal is ont
wikkeld, En dat is over het algemeen niet
voor het twaalfde jaar. Het haar is voor
die tijd veel te zacht en te fijn."
,?Het is ook heel belangrijk om goede ver-
zorgingsprodukten te gebruiken. De
meeste ouders denken dat een babys-
hampo gewoon doorgebruikt kan wor
den, maar dat is niet goed. Een baysham-
poo reinigt de hoofdhuid niet echt en
daardoor kan berg ontstaan. Zodra een
kind beweeglijker wordt, gaat kruipen of
lopen, in de zandbak terecht komt, moet
je een kindershampoo gaan gebruiken.
Die is ook zacht, maar reinigt de hoofd
huid goed. En die kindershampoo prikt
ook niet in de ogen."
Ruth is inmiddels al bezig met de nieuwe
modellen voor de zomer. „Het kaal-kuifje
gaat helemaal verdwijnen. Ik vind dat
ook lelijk, zo'n kaal koppie en dan op
eens zo'n pluk haar. Het jongenshaar
wordt wel korter, maar geen stekels. Ge
woon lekker een beetje wild.
foto Willem Mieras
Stekeltjes, een randje (ook wel cham
pignonhoedje genoemd) en kort-
kuifje. Het gaat hier niet om benamingen
van paddestoelensoorten die in ons land
te vinden zijn, maar gewoon om kinder
kapsels. Want de tijd van meisje; lang
haar en jongen; kort haar als het maar
geknipt is, lijkt voorbij. Haute coifure
voor zuigelingen en peuters? Een kijkje
in de Goese kapsalon Kids Only, waar al
leen kleintjes onder het kappersmes
gaan.
Kinderen tellen modisch gezien steeds
meer mee. Slimme fabrikanten hebben
al lang speciale kindermodelijnen ge
creëerd en die kleding gaat grif van de
hand. Kinderen kunnen, zodra ze kun
nen praten, al ras vertellen wat ze wel en
niet aan willen trekken. Dat geldt voor
bovenkleding maar ook voor schoenen
en zelfs voor ondergoed. 'Nee. ik wil dié
blauwe, niet de goene'. En probeer dan
maar eens om toch die 'goene' onder
broek aan te trekken. Nu is een onder
broek niet iets waar echt strijd om gele
verd moet worden, wat maakt zo'n kleur
immers uit. Maar haren zijn toch al wat
belangrijker.
Ruth Schepers weet daar alles van. De
souplesse die een kinderkapster moet
hebben en het geduld. Want haast is uit
den boze en ongeduldig aan een te bewe
gelijk kinderhoofdje trekken is helemaal
verkeerd. Ruth heeft voor komende win
ter haar eigen kinder-haarmodelijn sa
mengesteld. „Er is op het gebied van kin
derkapsels eigenlijk niets. Wat er is, is zo
netjes, zo braafjes. Saai gewoon."
Zij maakte twee basismodellen, waarbij
het meisjesmode] is gebaseerd op een bo
blijn, zij het schuin weggeknipt. Het jon-
Kinderkapster Ruth Schepers met één van haar jonge modellen.
