't Schuldgevoel raak ik niet kwijt PZC Werknemers moeten steeds meer dingen tegelijk doen Leraar op Franse les als opfrisverlof fesintratuin Academisch Seizoen Amsterdam is met Sail niet gered Nederlandse overlevende van atoombom op Nagasaki: Op 9 augustus 1945. om twee minuten voor elf. liet Kermit Beahan aan drie parachutes de twee de atoombom vallen in de geschiedenis van de mensheid. Drie dagen na het eerste nucleaire bombardement boven Hiroshima ontplofte de 'Fat Man', genoemd naar Churchill, boven Nagasakiwaardoor op- nieuiv tienduizenden do den vielen. Onder hen ook Nederlandse krijgs gevangenen. die in het kamp Fukuoka 14 waren gelegerd. Drie werden direct gedood. Vijf van hen bezweken later aan hun verwondingen. Hon derddertig Nederlan ders overleefden echter de atoombomaanval. Van hen zijn er nog 27 die deze afschuwelijke erva ring kunnen navertellen. Twee van hen doen hun relaas. door Wim Breedveld Na vijftig jaar heeft René Schafer nog geen vrede met zijn herinneringen. De atoom bom op Nagasaki valt welis waar niet meer in zijn slaap, maar voor de woorden 'gaan jullie maar' van zijn levensge vaarlijk gewonde kampgenoot Megens zoekt hij nog altijd de bevestiging. „Dat gevoel van schuld omdat we gingen, ben ik nooit kwijt geraakt". Schafer en enkele medegevan genen probeerden Megens te be vrijden van een stalen balk waaronder deze bekneld lag. De vlammen en de rook in de bran dende fabriek kwamen steeds dichterbij. Het laatste wat Me gens hen toefluisterde was: 'Zijn mijn benen er nog? Ik voel ze niet. Laat mij maar liggen. Gaan jullie maar'. De woorden staan zwart op wit, op bladzijde 94 vhn dr. Stellingwerffs boek 'Fat man in Nagasaki', maar Schafer wil ze nog eens toegefluisterd horen. In zijn Amstelveense woning doet Schafer zijn relaas: „Dat hele verhaal van die atoombom, die lichtflits, die hitte, de ver schrikkelijke branden, de angst, maar ook het kamp voor en na de val van de atoombom, de ver nedering, de walging, de vlucht René Schafer toont een van de sculpturen die hij maakte om de herinneringen aan de verwoestende kracht van de atoombom te verwer ken. foto Herman Pieterse/ANP en het opruimen van de lijken, dat hele verhaal werd mij beves tigd, toen ik in 0 Nagasaki be zocht. 35 jaar na de bom. Toen liep ik daar weer, langs de rivier Urakami, de spoorlijn, de brug gen, het Vredespark. Toen voel de ik de bevestiging. Dat alle maal was niet een vreselijke nachtmerrie uit mijn leven als krijgsgevangene geweest. Het was allemaal écht gebeurd. Al leen die woorden van Megens...". Gast Schafer is maar één van de bijna tienduizend Nederlandse krijgs gevangenen. die over 82 kampen in Japan waren verdeeld. 'Te gast van de keizer' waren ze daar tewerkgesteld in mijnen, fabrie ken en op werv; in grote meer derheid KNIL-soldaten. die als slaven werden ingezet. Schafer kwam in Nagasaki terecht, even als soldaat W. Ardaseer, die nu in Apeldoorn woont. Op het moment dat de bom viel rustte Schafer buiten, aan de door Paul van der Bijl Het is altijd mijn wens geweest om eens goed Frans te leren spreken. Jac ques Francot, docent schei kunde aan het Merlet Col lege in het Brabantse Cuijk, klinkt enthousiast. Hij gaat het komende schooljaar een paar maanden met opfris verlof. Een cursus Frans, een stage op een school in Parijs, een tijdje op reis naar Indonesië: Francot is niet van plan zijn vrije we ken luierend door te bren gen. Francot is één van de 1400 docenten die er het komende schooljaar langere tijd tus senuit gaan. Hij heeft sinds 1991 een deel van zijn atv op gespaard, om die in één keer op te kunnen nemen. Op kosten van het ministerie wordt het aantal gespaarde dagen bijna verdubbeld, zo dat de Nijmegenaar zo'n elf weken vrijaf krijgt. Hij com bineert het opfrisverlof met de zomervakantie volgend jaar, zodat ze hem vanaf maart 1996 bijna een half jaar niet zullen zien op het Merlet College. Toen Francot in 1991 een verzoek indiende om zijn atv op te sparen, wist hij nog niet wat hij met zijn opfrisverlof zou gaan doen. „Ik heb pas op de laatste dag dat dat nog mogelijk was mijn aanvraag ingediend. Pas later ben ik plannen gaan maken." Het is niet zo dat de 47-jarige docent scheikunde op zijn wenkbrauwen loopt en op frisverlof opneemt om te voorkomen dat hij 'op brandt'. Even bijtanken kan echter nooit kwaad. „Ik heb nog altijd veel plezier in mijn werk. Maar het is goed een tijdje afstand te nemen. Je leert nieuwe mensen ken nen, je komt in andere situa ties terecht, je leert jezelf ook wat beter kennen. En ik krijg de gelegenheid een lang ge koesterde wens in vervulling te laten gaan, namelijk om de Franse taal goed machtig te zijn. Mijn Engels en Duits zijn goed, ik zou het prachtig vinden om ook vloeiend Frans te spreken", aldus Francot. Medewerking Van zijn school kreeg de scheikundeleraar alle mede werking. „Ik was bang dat ze er moeilijk over zouden doen dat ik aan het eind van het schooljaar weg wil. Ik denk dat het makkelijker is om aan het begin van het jaar een vervanger te vinden. Maar de schoolleiding rea geerde enthousiast. 'Als het goed is voor jou, dan is het ook goed voor de school', zei een conrector tegen mij." Bij zijn collega's bespeurde hij wat uiteenlopende reac ties. „Veel waren positief over mijn plan. Een collega was meteen bereid om vanaf maart een eindexamenklas van me over te nemen,. Maar enkele anderen reageerden nauwelijks. Ik heb me afge vraagd of die misschien ja loers zijn." Francot is niet de enige do cent van zijn school die er een tijdje tussenuit gaat. „Een collega gaat een tijdje naar Florence, een ander wil op studiereis door Egypte." Enkele andere collega's spa ren nog even door. Wie de maximale periode van acht jaar zijn atv opspaart, krijgt ruim vijf maanden vrij. On geveer de helft van de docen ten geeft er echter de voor keur aan om al na vier jaar, de minimale periode dat ge spaard kan worden, het op frisverlof op te nemen. De scheikundeleraar heeft niet het idee dat hij zich sinds 1991 iets moest ontzeg gen. „Ik heb de afgelopen ja ren telkens een uur per week of iets minder gespaard. Dat merk je nauwelijks." Wel vraagt Francot zich af of zijn terugkeer straks makkelijk zal verlopen. „Na de zomer moet je toch altijd even adem halen om weer aan het werk te gaan. Dat gevoel zou straks wel eens wat sterker kunnen zijn. Ik kan me voor stellen dat degenen die nog langer verlof opnemen pro blemen krijgen om de draad weer op te pakken." Francot juicht het toe dat het ministerie van onderwijs en de onderwijsbonden plan nen smeden om de verlofmo gelijkheden te verruimen. Zo wordt gewerkt aan de invoe ring van het zogenoemde sabbatsverlof. Daarbij kun nen docenten een aantal ja ren een deel van hun loon sparen, om met behoud van salaris een tijd verlof op te nemen. voet van de heuvel waar een schuilplaats in de rotsen gehakt moest worden. Ardaseer werkte op de fabriek, maar had het ge luk dat hij vlak voor het helse moment naar buiten was gelo pen om twee zuurstofflessen te verwisselen. „Ik hoorde het ronken van een vliegtuig. Instinctmatig zocht je dekking. Die vond ik onder een kar. Links en rechts van mij la gen de fabrieksloodsen, achteraf mijn redding. Ze vormde in die fractie van een seconde een schild tegen hitte en straling. Ik zag die vreselijke lichtflits, voel de de geweldige hitte en het ra zen als van een orkaan. Dat was geen gewone bom, besefte ik. Die waren er al zoveel gevallen, laatst nog op 1 augustus. Een luchtmijn? Een elektrische bom? Iedereen bedacht wat en niemand wist het. Niemand be greep ook die geweldige duister nis vlak na de ontploffing. Later is ons verklaard, dat we allemaal tijdelijk blind waren. Pas na mi nuten kregen we het zicht terug. Ik dook in een rioolgang en wachtte af'. Greppel Schafer was bij de waarschu wing 'hikoki, hikoki' (vliegtuig) een greppel ingedoken. Daar heeft hij gelegen, maar niets in zijn herinnering heeft een tijd. Het was twee minuten voor elf toen de bom viel. Dat weet hij van de klok in het. Nagasaki Atoombom Museum in het Vre despark. waar de stadsklok hangt die op deze tijd stil is blij ven staan. Hij had geen enkele verwonding. In tegenstelling tot zijn maten Coumans en Van Hien, die door hun ontbloot bovenlijf vreselijke verbrandingen opliepen. Cou mans bezweek drie weken later. Met elf lotgenoten ging Schafer terug naar het 300 meter terug gelegen kamp. Zo goed en zo lang als dat mogelijk was werd geprobeerd te redden wie er nog te redden viel. Daarbij werd geen onderscheid gemaakt tus sen kampgenoten. Japanse be wakers of burgers. Tot de vlam men de redders dreigden aan te pakken. Toen moesten ze Me gens achterlaten, en andere, Ja panse gewonden. 'De heuvels in.' commandeerde vaandrig Paul Jolly, die in alle verhalen overkomt als de man die het snelst de situatie meester was. In groepen trok men naar boven, naar de koelte, de be schutting. Eerst over de paden, maar hogerop door het struikge was van de prikkende bamboe. Die heuvels van 300 tot 400 me ter lagen als een hoefijzer rond het dichtbevolkte centrum van Nagasaki. Van daar af zagen ze de stad met voornamelijk hou ten huizen branden. De buiten wijken, de fraaie Sint Francis- cuskathedraal en de i'abrieks- wijk langs de rivier vormden een grote, kaalgeslagen vlakte. Brancards Gewonden gingen mee op deu ren en geïmproviseerde bran- Berenschot: werkstress is tijdelijk ongemak door Margreet Vermeulen Vroeger moest je je verstand inleveren bij de portier. Werknemers deden iedere dag acht uur lang hetzelfde kunstje voor de baas en dan mochten ze weer naar huis. Maar die tijd is voorbij. Er wordt nu een appel gedaan op alle capaciteiten van de werknemer, die bovendien steeds meer zelfstandig moet opereren. Dat is de ware veroor zaker van werkstress. Nergens ter wereld verrichten zo weinig mensen zo veel werk als in ons land. De produktie per werknemer per uur is hier - sa men met die aan de Oostkust van de VS - de hoogste ter we reld. Tegelijkertijd zijn we we reldrecordhouder niet-werken. Want bijna de helft (43 procent) van de Nederlanders tussen 15 en 65 werkt in het geheel niet of minder dan 12 uur per week. Ie dereen die minder gezond, oner varen, weinig produktief, afwij kend of gewoon oud is, valt uit de boot. Werken is tegenwoordig weggelegd voor een 'elite'. Maar die moet wel steeds harder gaan werken om bij de kopgroep te blijven. Toch menen deskundigen van het organisatie- en adviesbu reau Berenschot niet dat het harde werken dè oorzaak is van werkstress. „In de industrie bij voorbeeld zie ik nergens mensen met het zweet op hun rug omdat ze het werktempo niet bij kun nen benen", zegt ing. Jos Hoo- gendijk, directeur van Producti vity Plus, een onderdeel van Be renschot. „Mensen moeten voor al steeds meer dingen tegelijk doen", denkt ook drs. Ton de Korte, hoofd van de adviesgroep Personeelsmanagement van Be renschot. „Kijk naar procesoperators in de chemie. Vroeger hielden die alleen alle metertjes in de gaten. Maar tegenwoordig moeten ze ook de veiligheids- en milieu voorschriften tot in de details kennen. Denk ook aan advoca tenkantoren die tegenwoordig over de hele wereld zaken doen. Dat vergt een steeds groter scala aan kennis en vaardigheden. Bo vendien moeten werktijden wor den aangepast om regelmatig zaken met andere continenten te kunnen doen." Schizofreen Zelfstandiger werken, meeden ken met de baas, meer verant woordelijkheid dragen en meer dingen tegelijk doen, hoeven geen stress te veroorzaken. Maar Steeds meer doen met steeds meer verantwoordelijkheid is een be langrijke oorzaak van werkstress. foto GPD wel voor een generatie werkne mers die gewend is aan ouder wetse, hiërarchische structuren. „Veel werknemers denken: niet lullen maar poetsen. En als de leiding wat nieuws bedenkt is het motto: 'ze doen maar'. Dat geeft mentale rust. Met die rust is het gedaan als je moet mee denken en als je óók verant woordelijkheid krijgt", aldus de Korte. (Advertentie) De Aster novi-belgii is een vaste plant en staat prachtig in de tuin maar ook in een pot op uw terras. In rood, roze, wit en blauw. Per stuk voor 4,95 3 stuks voor 'GEELTJES ZAAIEN KNAKEN OOGSTEN' Bij aankoop van elke ?5.- een cheque l.w.v Galgeweg 5, tel. 01185-1623. HET GROENE WARENHUIS „Leiding geven is voor sommi gen in deze tijd ook een schizof rene bezigheid", voegt Hoogen- dijk toe. „Je moet de baas spelen maai- tegelijkertijd moet je je mensen zo veel mogelijk verant woordelijkheid geven. Voor veel autoritair opgevoede chefs is dat een absurd moeilijke combina tie." Werkstress is kortom een bijver schijnsel van dit tijdsgewricht waarin complexe organisaties met simpele taken voor iedere werknemer verdwijnen. In plaats daarvan krijgen we steeds simpeler structuren, maar wordt het takenpakket van de individuele werknemer steeds ingewikkelder. „Philips is er natuurlijk een schoolvoor beeld van. Dat is bijna kapot ge gaan aan haar centralistische organisatie met ingewikkelde structuren. Watersnoodramp Maar ook elders in de samenle ving zie je zo'n omslag. Neem de watersnoodramp van 1953. De Zeeuwen gingen op het dak zit ten wachten tot ze er vanaf ge haald werden door de overheid. Maar wat gebeurt er bij de wa terdreiging van begin dit jaar? De overheid zegt tegen de bur gers: maak datje daar wegkomt. Alle verantwoordelijkheid werd bij de burgers zelf gelegd. En dat heeft gewerkt", concludeert Hoogendijk. Werknemers die niet aan die nieuwe eisen kunnen voldoen, krijgen te maken met stress. Maar die groep dunt vanzelf uit. voorspelt Hoogendijk. „Het is gewoon een kwestie van wen nen. Voor de komende genera ties werknemers zal het gesne den koek zijn om op meerdere fronten tegelijk actief te zijn en zelfstandig besluiten te nemen. Ik zie aan mijn eigen kinderen dat het basisonderwijs daar veel aan doet." Lopen we niet het risico dat dit voor een grote groep school verlaters te veel gevraagd is? Hoogendijk: „Nee, helemaal niet. Complexiteit is onderdeel van de cultuur geworden. Dat gaat helemaal vanzelf. Je moet het vergelijken met omgaan met de computer of het programme ren van de video. Daar hebben veel mensen grote moeite mee, maar hun kinderen helemaal niet. Die lezen die handleiding en hebben de video in een oog wenk geprogrammeerd. Ieder een met een gewone intelligentie kan dat aanleren". cards. Ze ontmoetten gewonde en apathische Japanners. Arda seer: „Gelukkig zagen we ook nog een korporaal-bewaker - 'Tajami' - die we natuurlijk bij ons hielden. Er waren te veel ge ruchten geweest dat alle krijgs gevangenen zouden worden af gemaakt. Dat zou de wraak zijn voor de bombardementen van de geallieerden. En formeel wa ren we tenslotte op de vlucht". Twee nachten brachten de Ne derlanders in de heuvels door. Ze voedden zich met. groente die ze in tuinen vonden of met wilde vruchten. Op de derde dag wer den ze verzameld door soldaten en naar een nieuw, provisorisch kamp gebracht, vlak bij de ver nielde barakken van het oude kamp. „We waren niet meer bang. want we stonden weer onder bewa king. Vluchten, daar dacht nie mand aan. Waarheen als je zo makkelijk herkenbaar bent? Te rug naar een kamp betekende gegarandeerd water, een bed en een rijstbal. Levensbehoud dus, niet meer, maar ook niet min der". Lijken Daarna volgden vreselijke op drachten. Lijken ruimen. Onder het puin de verbrande, vermink te en stinkende lijken weghalen en op brandstapels deponeren. Schafer: „Toen merkten we voor het eerst iets van waardering van de Jap voor wat we deden. Ze toonden een ongekende inge togenheid, ze waren zelfs lief voor ons. Omdat wij, weliswaar gedwongen, de lijken borgen, soms alleen maar een romp of wat ledematen, uit elkaar ge trokken lichamen. Zo hielpen we mee aan een eervolle crematie. De Jap toonde meer eerbied voor de doden dan voor ons le vende krijgsgevangenen. Ook onze gevangenen die werden be graven kregen een Japans prev element mee". Ardaseer beves tigt de 'gemoedelijkheid en men selijkheid' na de bom. Hij was daar echter nauwelijks van on der de indruk: „In het vuur van de brandstapels poften wij ge vonden zoete aardappelen". Ardaseer heeft er geen behoefte aan naar Japan te gaan, maar Schafer raadt het iedereen aan: „Wie nu met haat naar Japan reist, komt zonder haat terug. Dat is beter voor jezelf. Haat vreet je op. Ik ben twee keer ge weest en het heeft me goed ge daan. Ten provinciehuize heerst thans de sfeer zoals di zich op scholen wel opbouwt ten tijde van het majRC sale overhoren. De gedeputeerde Daniël Jan PietjBr: Bruinooge heeft zich tot taak gesteld de bezem eejr' krachtig door de organisatie te halen. Dat geeft stofwcF ken. Het topmanagement, bestaande uit de griffier drie directeuren, zou een grondige herijking moeten ojjpi dergaan. Verder kan iedereen per sollicitatiebrief lat^ei weten dat hij of zij meent in de tweede lijn een leidinggjvei vende positie te kunnen bekleden. Dat geldt ook vojSt< de mensen die nu al een leidinggevende functie hèbbejrec Zij mogen solliciteren naar hun eigen functie, ongeacF1 de vraag of zij hun werkzaamheden tot nu toe naar zF' en genoegen hebben verricht. ter Bruinooge heeft zich om de klus te klaren voorzien vtgeI de ondersteuning van een externe deskundige. hetcOo ganisatiebureau De Greve Partners managemei^' consult uit Den Haag. Dat heeft hem diets gemaakt difel- de modieuze aanpak van de stoelendans ertoe leidt di1^ iedere deelnemer tenslotte precies op de juiste plek t rechtkomt. en^ De griffier en de hoofden der nieuwe directies hebbej0U intussen laten zien dat zij niet alleen over het vereis ste academisch denk- en werkniveau beschikken, maar d ze ook heel goed kunnen stoelendansen. Zij hebben hiDe plaatsen ingenomen. Ze zien in het komend jaar nog\vjte!l drie functioneringsgesprekken tegemoet, maar ve *see moedelijk liggen ze daar niet wakker van. Het organis Lei tiebureau heeft inmiddels moegestreden het pand ve laten en insiders beschouwen de nadere beoordelii waaraan de topmanagers zich moeten onderwerpen a een farce. Een groot deel van het management onder de top dringend verzocht nog even door te dansen. Er worcn, dezer dagen heel wat ambtelijke energie gestoken in k v aantonen van eigen geschiktheid. Bruinooge, die zic!-[)i zelf nogal eens koketterend aanduidt als 'deze eenvo,DE dige gedeputeerde' heeft met zijn aanpak een grote rajler te van onnodige onzekerheid gecreëerd. Hij is ontevrjoe den over delen van de organisatie en treedt op als eawo schoolmeester die grote moeite heeft zijn leerlingen i|Ha het gareel te houden. De vermoede individuele tekortóvai aan bekwaamheid moeten nu maar eens via een klassWo kale toets aan het licht worden gebracht. 'Ik heb de tijdwo roept dat type pedagoog en Bruinooge heeft inderdasi^ nog drieënhalf jaar tot de volgende verkiezingen. Intul^J sen wordt onvrede veroorzaakt waar harmonie zou kunkoi nen heersen en wordt pijn veroorzaakt die in de komeijgei de jaren oud zeer zal worden. Zo'n manier van reorganjWc seren wijst niet op een academisch denk- en werknjviji S tii doorThea van Beek Het nautische evenement Sail zal voor Amsterdam het slechte toeristische seizoen niet meer goed maken. Drie mil joen bezoekers worden er bij de vijfdaagse manifestatie in de hoofdstad verwacht; voorna melijk dagtoeristen uit Neder land. De hotels hebben het na kijken. Het waterspektakel dat vandaag van start gaat, levert nauwelijks extra hotelboekin gen op. De zomermaanden zijn voor de Amsterdamse hotels zo langza merhand een regelrechte ramp. Voor de maanden juli en augus tus zijn de logiesbedrijven ge confronteerd met 70.000 minder overnachtingen. In vergelijking met dezelfde periode vorig jaar komt dat neer op een terugloop van 7.5 procent, zo blijkt uit een representatieve steekproef die de VW Amsterdam hield onder veertig logiesbedrijven. In de prognose voor 1995 ging de VW Amsterdam juist nog uit van een groei in het toerisme van drie procent. Om die groei te be werkstelligen was samen met het Nederlands Bureau voor Toerisme en het bedrijfsleven zelfs een plan van aanpak gelan ceerd. Amsterdam zou daarmee weer boven aan de Europese sub top van toeristensteden moeten komen. Vorig jaar stond de hoofdstad nog op de zesde plas. Juist dit jaar moest de stad zich profileren onder de titel 'Ai sterdam, stad aan het water' de campagne wordt vooral aandacht gevestigd op unieke verkoopargumenten Amsterdam met zijn 17de eeu se grachtengordel en allerlei pi manente bezienswaardigheé op het water. Hoogtepunt het themajaar vormt Sail Ai sterdam. Als belangrijkse oorzaak vani daling in het toerisme is volg de VVV de dure gulden ten zichte van veel andere valu: Vooral Italiaanse en Spaan toeristen mijde daardoor Nedi land en Amsterdam in het zonder. Opmerkelijk geno blijkt, de zwakke dollar vo Amerikanen daarentegen ge reden Nederland te mijden. Ir gendeel, de Amsterdamse hot constateren zelfs een toet mend bezoek van gasten uit Verenigde Staten. In 1994 ks men 222.000 Amerikanen m Amsterdam, een aantal dat na verwachting dit jaar nog zals gen. Toch is H. ter Balkt van de V Amsterdam nog niet helenc pessimistisch gestemd: „Dei fers tot en met april tonen s vier procent meer overnacht gen dan vorig jaar. Het zijn va al de zomermaanden die tegi vallen." Een kleine troost is de kon van 12.000 cardiologen eind gustus voor een congres. Directie: K. Scherphuis. W. F de Pagter en F. van de Velde. Hoofdredactie: A. L. Oosthoek M. van Zuilen (adjunct) Vlissingen: Oostsouburgse- weg 10, Postbus 18. 4380 AA Vlissingen. Tel. 01184-84000. Middelburg: Markt 51. 4331 LK Middelburg. Tel. 01180-81000. Goes: Grote Markt 2. 4461 AJ Goes. Tel. 01100-31800. Terneuzen: Axelsestraat 16. 4537 AK Terneuzen. Tel. 01150-94457. Hulst: Servicepunt Boekhandel Duerinck. Gentsestraat 12. Tel. 01140-14058. Axel: Nassaustraat 15. 4571 BK Axel. Tel. 01155-68000. Zierikzee: Oude Haven 41. 4301 JK Zierikzee Tel. 01110-15380. Opening kantoren: Maandag t/m vrijdag van 8.00 tot 17.00 uur. Openingstijd Zierikzee 8.30-17.00 uur. Zaterdags in Vlissingen van 8.00 tot 10.30 uur. Centrale redactie: Postbus 18, 4380 AA Vlissingen. Tel. 01184-84000: Redactiefax: 01184-70102. 's avonds op zondag t/m vrijdag: vanaf 19.00 uur; in het weekeinde: verwijzing via de telefonische boodschap op de kantoren. Bezorgklachten: maandag I'm vrijdag: op de kantoren gedurende de openingstijden; zaterdags tot 14.00 uur. op de kantoren door de klacht in te spreken op de band of de verwijzing op te volgen. Overlijdensadvertenties: tijdens kantooruren en uitsluite'nd maan dag- t/'m vrijdagavond van 20.30 tot 22.00 uur en zondagavond van 20.00 tot 22.00 uur; Tel. 01184-84000. Fax 01184-70100. Abonnementsprijzen: per kwartaal 86.75. automatische afschrijving 85.90, franco per post 110,00; per maand 30,50, automatische afschrij ving 30,00; jaarabonnement 335.00, auto matische afschrijving 333.50, jaarabonnement franco per posl 440.00; losse nummers maan dag t/m vrijdag 1.50, zaterdag 2.25 p.st. (alle bedragen inclu sief 6 pet. btw). Postrek.nr.: 3754316 t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen. Advertentietarieven: 169 cent per mm; minimumprijs per advertentie 25.35. ingezonden mededelingen 2.5 x tarief. Voor brieven bureau van dit blad 6,50 meer. Volledige tarieven met contractprijzen op aanvraag (alle advertentieprijzen exclusief 17,5 pet. btw). Giro: 35 93 00, Uitgêve'rij Provinciale Zeeuwse Courant B.V. Vlissingen PZC-ombudsman: C. van der Maas. Auteursrechten voor behouden Uitgave PZC

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1995 | | pagina 2