Triomftocht Laurent Jalabert
Hoe groot is het geduld van Armstrong?
Van Bon en Hoffman
stappen doodmoe af
Dreigtelefoontjes bij
hoofdkantoor ONCE
mm
fransman houdt landgenoten op nationale feestdag spiegel voor
Rojas moet
verplicht
naar huis
Indurain
evenaart
Anquetil
vals plat
Kleuren in het peloton
van onze verslaggever
Peter Ouwerkerk
MENDE - Het mooiste feest is
het feest datje in je stoutste dro
men al hebt gedroomd. Een
feest dat uitpakt, gelijk het co
mité van vreugdevolle zaken
het altijd heeft gewild. Veertien
juli is voor Frankrijk Koningin
nedag, Ajax en Feyenoord op
Museumplein en Coolsingel te
gelijk. 'Allons enfants de la pa-
tri-hie-je, le jour de gloire est ar
rivé.' 's Morgens aan de parade,
de president op koffietijd, een
défilé over de Champs Elysées,
's avonds vuurwerk en bal na.
Alle Fransen dansen.
Van Laurent Jalabert, de beste
Fransman én drager van de
groene trui in de Tour, werd er
gisteren ook een bijdrage aan
'Quatorze Juillet' verwacht. En
wel een heel gebiedende: win de
twaalfde etappe naar Mende.
Zoals ook anderen dat op 14 juli
hadden gedaan: Delisle in '69 in
Luchon, Thévenet in '75 in Serre
Chevalier, en Barteau in '89 ,in
Marseille.
„Hoho," had 'Jaja' het optimis-
e getemperd, „er zijn nog meer
Fransen in koers. Maar ik zal het
proberen. Om de simpele reden
dat ik een ritzege wil, niet per se
omdat het 14 juli is." Laurent Ja
labert, dé man van het voorsei
zoen, met een palmarès van al
leen de allergrootsten. Na de vre
selijk val vorig jaar in Armentié-
res een wielerwonder, die deze
keer in topvorm aan de Tour be
gon. Hij pakte zelfs even de gele
trui in Bretagne en kon zich
schijnbaar moeiteloos voorin
handhaven tijdens zijn eerste se
rieuze Alpenpassage.
Jalabert reed naar zijn geboorte
streek, naar de Tarn. Maar ook
het aanpalende, ruige Lozère-
departement kent hij beter dan
de gemiddelde Tour-veteraan.
En geheel volgens de ONCE-tac-
tiekin deze Tour maakte hij zich
op voor een verrassings-coupe.
Een transit-etappe, op weg naar
de Pyreneeën? Tour al beslist,
dus ruim baan voor de tweede
garnituur met sterke benen?
Vergeet het. Althans, bij ONCE
denken ze daar anders over. Wat
al zo vaak goed was voor deze
Tour: zie Bruyneel, Zülle, Breu-
kink ook. Hun onrustige naspar-
telen stelt Indurain nog net niet
helemaal gerust.
Tegenoffensief
Op kilometer 24 sprong de Ita-
n Bottaro weg. Met Jalabert
onmiddellijk in zijn wiel. Indu-
Hamburger
blijft bij
ploeg Priem
MENDE (ANP) - Bo Hamburger
en TVM hebben ook voor vol
gendjaar een overeenkomst. De
25-jarige Deen, derde in het jon-
gerenklassement van de Tour,
had al een principe-overeen
komst voor volgend jaar. De
voorwaarden waren nog niet in
gevuld. Dat is in de Tour ge
beurd.
liet Bo hebben we een open
contract. Elk jaar vullen we de
voorwaarden opnieuw in. Voor
een renner is dat prettig, maar
ook voor de ploeg", aldus direc
teur Ad Bos van de sponsorende
tinna. Hamburger won vorig
jaar de achtste Tour-rit. In het
eindklassement bezette hij toen
ae twintigste plaats, momenteel
de 21e.
rain organiseerde zijn ploeg voor
een tegenoffensief. Ook Bruy
neel glipte achter een paar
vluchters aan, Indurain per
soonlijk haalde de 'Luikse lin
kerd' terug. Het duurde drie
kwartier toen er nog niet meer
dan 35 seconden was bijeen ge
trapt. Maar Jalabert gaf niet af.
„Ik wilde wel eens zien wat de
reactie was, wie er als eerste zou
moeten buigen."
Wat toen gebeurde was een be
langwekkend signaal in deze
Tour: op een van de vele klim-
metjes van de Haute-Loire viel
het peloton in stukken uiteen,
en zat Indurain met nog maar
twee ploegmaats voorin. ONCE-
renner Melchor Mauri: „Wij wa
ren met zes. Ik ben naar Jalabert
gesprongen om hem te helpen."
En toen later ook Stephens
meeglipte met Podenzana en
Peron waren er plotseling drie
ONCE's voorop. Indurain ge
loofde het wel. Hij ging plassen,
en gaf zijn ploeg een uurtje wel
verdiende rust. Om... te moeten
constateren, dat de kopgroep
was uitgelopen tot bijna 11 mi
nuten.
Jalabert virtueel gele trui!
Frankrijk op de barricaden.
Want 'Jaja' was met niet meer
dan 9.16 min achterstand ge
klokt in Saint Etienne. In de
kopgroep weigerde Bottaro wel
iswaar elke meter leiding, waren
ook Podenzana en Peron nauwe
lijks tot coöperatie genegen en
moesten vooral de drie ONCE's
het zelf opknappen. Maar het
was de aanval waard.
„Toen we zo ver voorop kwa
men, voelde ik, dat er een etap
pezege kon inzitten," gaf Jala
bert na afloop toe. „Waarom ben
je zo vroeg gesprongen?" dolde
zijn vader hem aan de finish,
quasi boos, „Je gaat toch geen
tweehonderd kilometer op kop
rijden?"
Jalabert deed het wel. Ondanks
een lekke band, die in record
tempo werd gewisseld, en het
uiteindelijke wegvallen van Ste
phens, die het zware werk moest
bekopen. Ondanks ook het ver
weer, dat rond de gele trui onver
mijdelijk toch op gang kwam.
Spieren
De Banesto's waren in het begin
al niet te scherp geweest - „de
spieren onvoldoende opge
warmd". luidde de verklaring -
in de finale namen ze ook geen
minuten meer terug alsof die
voor het grijpen lagen. Je zag ze
nog wel op kop: Rué, Gonzalez-
Arrieta, Davy soms, Apparicio.
Maar de wals draaide niet zo
machtig meer als voorheen. Zo
als Romingers Mapei-helpers nu
nóg klagen over de jas die ze in
de Giro moesten achterlaten, zo
voelden de Banesto's gisteren
ook de Alpen in hun benen.
Jalabert werd de vraag gesteld
wat hij ervan vond, dat Indurain
achter hem steun had gekregen
van ploegen van velerlei kleur:
MENDE (ANP) - Terwijl ruim
cenkwart van het peloton dode-
üjk vermoeid en lichamelijk
waar getekend uit de Ronde
van Frankrijk is vertrokken,
®oet het Spaanse talent Ma
riano Rojas uiterlijk zondag -
Mn de voet van de Pyreneeën -
verplicht naar huis.
Rojas, ploeggenoot van Erik
Rreukink, is pas 22 jaar. Hij rijdt
«n mooie Tour, maar moet wor-
beschermd. Dat is althans
f mening van ploegleider Saiz.
las debuteert in de Tour, be-
"a twaalfde etappe de twee
de plaats in het algemeen jonge-
fenklassement en voelt zich
s«rk. in elk geval sterk genoeg
om Parijs te halen. De renner uit
Murcia wil daarom blijven. Saiz
besliste anders. „We waken over
"em. Hij is nog jong."
MENDE (ANP) - Miguel Indu-
droeg tijdens de twaalfde
°"r-etappe voor de 51e dag de
:ele 'eiderstrui. Met dat aantal
genaarde hij de prestatie van
a?ues Anquetil, één van de
"be coureurs die de Tour vijf
Won.
Spanjaard is overigens nog
Verwijderd van het record,
l"!et 96 dagen op naam staat
j e Belg Eddy Merckx. Indu-
a ifnac*ert wel Bernard Hi
's a De Fransman kwam tot
"agen in de leiderstrui. „Ik
L\Voor de Tour dat ik een
r~e kans zou maken Anquetil
ik tPeren voor ein<3e in Pa-
wanneer wist ik echter niet.
mij?. een heel bijzonder mo-
2ei de Spanjaard.
Gewiss reed. Carrera, MG, No
vell zelfs. Hij lachte minzaam:
„Zo is de wielermarkt. Sommi
gen ploegen hebben er belang bij
bepaalde posities te verdedigen.
Anderen minder, maar doen het
ook..."
De voorsprong van het kwintet-
Jalabert slonk in het zicht van
de finish. De virtuele gele trui
werd weer van zijn schouders ge
trokken. maar er bleef nog altijd
ruim voldoende over om van de
slotklim een fraai nummer te
maken, Quatorze Juillet waar
dig. Jalabert won dit jaar op de
Muur van Hoei de Waalse Pijl.
Even buiten Mende ligt de Mon-
tée du Causse, richting vlieg
veld. Geasfalteerd, minder
bochtig, maar even gemeen.
Twee kilometer met een stij
gingspercentage van 18. Jala
bert was er, merkwaardigerwijs,
nog nooit van die kant op naar
boven gereden, maar hij wist
waar hij kon toeslaan. Daar
waar kampioenen dat doen.
Vliegveld
Na de eerste 500 meter spoot hij
het klimmetje op, drie verslage
nen én ook gevaarlijkste klant
Bottaro achterlatend. Zijn rush
naar het vliegveld was één grote
triomftocht. Ritzege, tijdwinst
in het klassement, groene trui
weer wat steviger vast. Green
peace op de landingsbaan.
Bijna zes minuten won hij terug,
goed voor een derde plaats in het
klassement. Op 3.35 min nu van
Indurain. Die ook nog eens Zülle
op 2.44 min achter zich weet.
Twee renners uit dezelfde ploeg:
ONCE. Een ploeg die niet van
ophouden weet en met Mauri,
Breukink en Bruyneel nog meer
kandidaten heeft voor hoge
klasseringen. Niet voor niets
gaat ONCE stevig aan de leiding
in het ploegenklassement.
Of Indurain zich daarover zor
gen moet maken, met de Pyre-
neeen nog voor de boeg? Als zijn
ploeg niet op tijd herstelt komt
hij er praktisch alleen voor te zit
ten. Maar als Alex Zülle net zo
onbezonnen te werk gaat als gis
teren op de Causse de Mende,
hoeft hij voor de Zwitser niet te
vrezen.
Zülle sprong achter Pantani
aan, wat hem 17 sec verlies ten
opzichte van IndurainyRiis/Pan-
tani kostte. Het had de feest
vreugde rond Jalabert bijna nog
getemperd. Maar op Quatorze
Juillet hebben Fransen alleen
aandacht voor zichzelf. 'Jaja'
hield zijn volk een spiegel en een
feestneus voor.
door Peter Ouwerkerk
De vraag wordt ivel eens
gesteld door iemand die
quasi-grappig ivil zijn.
Waarom rijden er eigenlijk
geen negers mee in de Tour?
Waarom zijn het vrijwel uit
sluitend blanken die zich op
een fiets door Frankrijk rep
pen?
De Algerijn Aldel-Kader
Zaaf ivas volgens overleve
ring lange tijd de enige cou
reur met een donkerbruine
kleur, die zijn startnummer
kwam afhalen. En inleveren
Want op zijn vier starts in de
jaren eind veertig/begin vijf
tig haalde hij nimmer Parijs.
Die ene keer nietomdat hij
na een onrustig middagwijn
tje de verkeerde kant op
reed.
Na Zaaf was het geruimte
tijd 'licht' in het peloton. Tót
de Colombianen kwamen.
Luis Herrera had een heel
andere tint als je hem naast
de rossige Belg Rudy Peve-
nage zette. En de gelooide
huid van Fabio Parra was al
helemaal niet in dezelfde
toon.
Vreemd toch, zo weinig
kleurlingen in een sport die
mondiaal wü zijn. Op de
WK's zie je ze soms op de pis
te, en in hooguit de eerste
twee ronden van de wegrace
voor amateurs. Maar daar
na is het over en uit voor de
Indiërs, Pakistani, Westafri
kanen, Javanen en Haïtia-
nen. De weg is aan hun niet
besteed.
Soms kom je wel eens ie-
majid tegen in zo'n Tour. die
het waarom haarfijn blijkt te
kunnen uitleggen. We scho
ven gistermiddag aan voor
een lichte lunch in het avio-
restaurant van Mende, en
we bleken opeeiis te zitten
naast een van de beste wie-
Iertrainers die Frankrijk
ooit heeft gekend. Zijn naam
staat helaas op het servet,
dat de al te enthousiaste
ober te vroeg had wegge
grist.
'Le professeur du cycle' had
namens de Franse bond acht
jaar in Nieuw-Caledonië ge
zeten. ivist alles af van het
wielrennen op Tahiti en
Guadeloupe. Hij had daar
ivielerbanen gezien, die UCI-
praeses Hein Verbruggen
zou doen watertanden.
Maar zelfs daar werd heel
weinig gebruik van ge
maakt.
„Wielrennen, mijn goede
vriend, dat hoort nu een
maal niet bij de socio-cul-
tuur van de tropen. Het
spierstelsel van een kleur-
ling is er niet op afgestemd.
En daarnaast: ga maar eens
trainen in de continue hitte
van veertig graden. Kenya-
nen, Ethiopiërs, Dzjibouti's,
die lopen hard, ja. Maar lo
pen kun je desnoods barre
voets, met alleen een short
aan. Voor een wielertraining
heb je toch tenminste een
fiets nodig. En die kost in Ke
nya een jaarloon."
De ivereld zal dus eerst eer
lijker moeten worden ver
deeld voor we de Indurain
van Martinique, of de Zülle
van de Polynesische Zuidzee
zullen aanmoedigen in de
Tour? Absoluut. Dat maken
ivij niet meer mee," zei 'le
professeur', momenteel stil-
levend in de Ardéche. Hij zet
te zijn strooien hoed op. en
ging handen schudden met
Hinault, Gianni Motta en
Jean-Marie Leblanc.
Hij was super-gediplomeerd
trainer, had voor het wiel
rennen de hele wereld ge
zien. richtte nog steeds koer
sen in, kon overal mee als
commissaris. Alleen de Tour
had hij nog nooit gevolgd.
„Ach nee. jonge coureurs
trainen in de ontwikkelings-
landeji, dat is toch oneindig
veel leuker..?"
van onze verslaggever
Govert van Veen
MENDE - Die verschrikkelijke
rit tussen Saint Etienne en Men
de. Tristan Hoffman rijdt moe
derziel alleen door het Centraal
Massief. Dan steekt hij zijn
hand op. Z'n arm beeft. De deur
van de bezemwagen gaat open,
de fiets op het dak. Nederland
heeft nog zes renners in koers,
's Morgens, bij de koffie op een
terras, had hij nog blijmoedig ge
roepen: reken maar dat ik Parijs
haal. Hij voelde zich sterker dan
de dag ervoor en verheugde zich
op een enigszins rustig intermez
zo, tussen Alpen en Pyreneeën.
Maar dat kon hij dus vergeten.
Want de Tour is nooit rustig. Ze
ker de laatste jaren niet. En de
Tour is onbarmhartig voor de
zwakkeren.
Tristan Hoffman was gisteren
zo'n zwakkere. Al dagen kwam
hij in de staart van de groep bin
nen, of in de laatste 'bus'. En gis
teren zat alles weer tegen. Het
was heet, het parkoers veel lasti
ger dan verwacht en de etappe
veel harder dan verwacht. Cees
Priem had in z'n carrière als
Tourrenner en ploegleider toch
al heel wat meegemaakt, „maar
dit was weer niet te geloven. Ze
demarreerden als gekken. In de
eerste vijftig kilometer hebben
ze als idioten gereden. Dat was
dodelijk."
Hij zei respect te hebben gehad
voor Hoffman. „Dat-ie het nog zo
lang volhield. Want hij blokkeer
de vanuit het vertrek. Op zeven
kilometer, al in de eerste klim,
zat hij op achterstand. Ze waren
met z'n vijven. De een na de an
der stapte af. En Tristan ging
maar door. In z'n eentje. Gek
kenwerk natuurlijk. Dat besefte
hij zelf ook."
„Maar ik wilde Parijs halen."
motiveerde de renner uit Groen-
lo zijn dappere onbezonnenheid.
„Alles deed wel zeer, van m'n te
nen tot m'n hoofd. En ik wist van
voren niet meer dat ik van achte
ren leefde. Maar ik^tad me op dit
soort momenten toch voorbe
reid. Je weet dat je haast moet
sterven als je de Tour wilt uitrij
den. Ze hadden me tevoren voor
de verschrikkingen gewaar
schuwd. Dat het zo erg zou zijn,
dat wist ik niet. Dat wist ik écht
niet..."
Legertje
En toen waren er nog zes Neder
landers in koers. Degenen die
dat gisteren even- niet in de ga-
Tristan Hoffman
ten hadden, werden daar heel
fijntjes door Belgische collega's
aan herinnerd. Op dezelfde ma
nier als dat een paar dagen gele
den andersom was gebeurd,
toen het legertje Belgische fiet
sers tot vijf renners was geredu
ceerd.
Het is haast al weer vergeten.
Eerst stapte Jeroen Blijlevens
af. Hij miste inhoud, maar had
een overwinning op zak. Daarna
ging Jelle Nijdam naar huis. Hij
had het geprobeerd in de slotki-
lometers van de vlakke ritten,
maar moest haast zeventig in
het uur rijden en dat haalde zelfs
Snelle Jelle niet. Gisteren volg
den dus Tristan Hoffman en...
Leon van Bon. De renner uit
Apeldoorn had de opdracht van
Raas gekregen om dit keer eens
naar Parijs te rijden, maar hij
haalde de Pyreneeën niet eens.
„Geen wonder," aldus ploeglei
der Raas, „want hij was gewoon
op. Tijd om te herstellen werd
hem niet gegund. Er werd niet
gewacht. Op niemand. Als dit
morgen weer gebeurt, dan gaan
er zo weer twintig, dertig naar
huis."
Het was een trieste balans, die
Jan Raas gisteren moest opma
ken. Want behalve Leon van
Bon verdween ook Frederic
Moncassin uit koers. De Franse
subtopper op de sprint had als
opdracht 'Abdoe' in de massa
sprints te lanceren. Dat was in
de eerste Tourweek niet bijster
goed gelukt, omdat de Oezbeek
zich eenvoudigweg niet liet stu
ren. Na gisteren, na de overwin
ning van Laurent Jalabert en de
daaraan verbonden punten,
concludeerde Raas: „Over die
groene trui voor Abdoe hoeven
we ons nou ook niet meer druk te
maken."
MADRID (ANP) - De Spanjaarden zijn niet blij met de aanvallen
van de ONCE-formatie op gele-truidrager Miguel Indurain. Bij het
hoofdkantoor van het bedrijf, dat een loterij beheert waarvan de
opbrengst ten goede komt aan blinden en gehandicapten, zijn na de
ritzege van de Fransman Laurent Jalabert dreigtelefoontjes bin
nengekomen.
De bellers vroegen zich af of ONCE, dat als enige formatie nog wat
spanning in de Tour kan brengen, zich als Spaanse ploeg niet
schaamt tegen landgenoot Indurain en zijn Banesto-ploeg te ageren.
De aanhangers van de viervoudige winnaar van de Ronde van
Frankrijk willen dat er een einde aan komt en dreigen de verkoop
van de loterij te dwarsbomen.
Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc probeert de weg vrij te maken voor Laurent Jalabert.
foto ANP
Kuiper: Amerikanen geven je de kans, maar hebben niet veel tijd
van onze verslaggever
Govert van Veen
MENDE - Drie jaar ploegleider bij
Motorola en Hennie Kuiper weet
wat het wil zeggen, de wielercul-
tuur in de Verenigde Staten. Voor
zover daar tenminste al sprake
van is. „The American way of li
fe", vertaald naar het professio
nele fietsen, betekent zoiets als:
„Goeie afspraken maken en ver
der in het hotel niet meer de hele
tijd over de koers praten. Want
dat haten ze. En geld hè. Dat blijft
voor Amerikanen altijd belang
rijk."
Neem Lance Armstrong. Al jaren
Kuipers' troetelkind. Rijk op 21-ja-
rige leeftijd, wereldkampioen op 22-
jarige leeftijd en miljonair op 23-ja-
rige leeftijd. Een mooi huis, een
mooie vriendin, een dolgelukkige
en trotse moeder en een mooie
bankrekening. Waar zullen we nu
eens voor gaan fietsen?
Twee jaar geleden kreeg hij in Oslo
de regenboogtrui om de brede
schouders, werd daarna naar
Frankrijk gevlogen en reed daar
voor zestigduizend gulden een cri
terium. Zestig mille, voor een
koersje. Er zijn mensen die dat
waanzin vinden. Die vinden dat dit
de oorspronkelijkheid van een ren
ner als Lance Armstrong heeft
aangetast.
Er zijn er ook die vinden dat ren
ners in een belangrijke etappe
wedstrijd als de Tour de France
geen vriendin of vrouw in z'n omge
ving moet hebben. Dat dat slecht
is voor de prestaties en dat deze
Tour dat onderstreept. Maar daar
trekken Lance Armstrong en de
Nederlandse Daniëlle Overgaag
zich weinig van aan.
Want Amerikanen denken over dit
soort dingen heel anders. Fietsen
is een middel om geld te verdienen,
geen levenshouding. Om veel geld
te verdienen, moetje goed scoren.
Lance Armstrong wil scoren in de
ze Tour. Hij had een tiende plaats
in het algemeen klassement in ge
dachten. Maai- komt daar in de ver
ste verte niet bij in de buurt. Voor
lopig manifesteert hij zich als een
ronderenner van het kaliber
Bouwmans. met een positie rond
de veertigste plaats dus.
De analyse van Hennie Kuiper:
„Dat geld kan misschien een ge
vaar zijn. maar dat kan je hem
moeilijk aanrekenen. Dat is niet
zijn schuld. Dat zijn de omstandig
heden. Hij zou wel gek zijn als hij
daar geen gebruik van maakte.
Geld is de drijfveer van heel veel
mensen. En Amerikanen zijn er
heel openlijk in. dat ze graag geld
verdienen. Dat mag ook in een
sport als wielrennen. Maar op een
gegeven moment, als je de bergen
over moet. moet je de honger heb
ben om te willen presteren. Het
glas is halfvol, of half leeg. Bij Lan
ce is het pas half vol, daar ga ik ten
minste vanuit."
„Hij is pas 23. Hoe lang heeft Indu
rain niet anoniem in de Tour rond
gereden? Hij reed er een stuk of zes
voordat hij op de troon kwam.
Maar een Amerikaan zit heel an
ders in elkaar dan een Spanjaard.
Het is maar de vraag hoe lang Lan
ce het geduld kan opbrengen om
een groot Tourrenner te worden. Ik
denk nog steeds dat hij het in zich
heeft..."
„En dan z'n ploeg. Hoe lang is er
niet aan die groep van Indurain ge
werkt? Nu is Banesto uniek. De
ploeg bestaat uit renners die bijna
allemaal uit dezelfde streek ko
men. Maar dat is ook een proces
van jaren geweest. Ze plukken er
hier eentje weg, daar eentje. Bij
Banesto is er ook geld voor. Dat
kost daar drie keer zoveel als Mo
torola, schat ik. Ze vormen ook een
vriendenploeg, hebben één basis.
Fantastisch. Amerikanen zien de
invulling van zo'n team heel an
ders. Motorola is met geen enkele
Spaanse- of Italiaanse ploeg te ver
gelijken."
„Je moet met Amerikanen nooit
de hele dag over wielrennen ouwe
hoeren. Ze gaan ervoor, willen op
de hotelkamer wel even praten,
maar niet teveel. We hebben een
vergadering. Daar moet alles maar
gezegd worden. Maar op een gege
ven moment, als ze in het hotel zit
ten, dan willen ze wel eens rustig
kunnen eten. Tja, wat is eigenlijk
het beste? Mijn ogen zijn een
beetje open gegaan. Dat ik denk:
misschien hebben wij, in West-Eu
ropa, altijd overdreven. Je moet de
koers natuurlijk ook eens een keer
van je afkunnen zetten. Natuurlijk
draag ik nog steeds m'n kennis
over. Maai- je moet wel het goeie
moment uitkiezen. Ik heb een er
varingvan twaalf jaar als Tourren
ner en vier jaar als ploegleider in de
Tour. Vooral na zware bergetappes
willen ze wel naar me luisteren."
Inmiddels blijft hij aan de ploeg
werken. Hennie Kuiper. Hij gaat
ervan uit dat hij er ook het volgend
jaar bij zit als de wielertechnische
man. En dus zal Kuipers manager
Jim Ochowicz ook wel geadviseerd
hebben een aantal contracten,
waaronder die van Wiebren Veen-
stra. niet meer te verlengen.
Kuiper: „Ik denk dat Wiebren niet
in de gaten heeft gehad hoe be
langrijk het is in een ploeg als de
onze om gelijk te laten zien wie je
bent. Hij begon pas te scoren in de
Dauphiné. Maar toen was het ei
genlijk al te laat. Misschien heeft
hij dat onderschat. Amerikanen
zijn daar keihard in. Die geven je
de kans, maar ze geven je niet veel
tijd."
„Hij is pas 23. Hoe
foto Ruben Oreel
Lance Armstrong warmt zich op voor de tijdrit in Huy. Hennie Kuiper:
lang heeft Indurain niet anoniem in de Tour rondgereden