Triomftocht Laurent Jalabert Hoe groot is het geduld van Armstrong? Van Bon en Hoffman stappen doodmoe af Dreigtelefoontjes bij hoofdkantoor ONCE mm fransman houdt landgenoten op nationale feestdag spiegel voor Rojas moet verplicht naar huis Indurain evenaart Anquetil vals plat Kleuren in het peloton van onze verslaggever Peter Ouwerkerk MENDE - Het mooiste feest is het feest datje in je stoutste dro men al hebt gedroomd. Een feest dat uitpakt, gelijk het co mité van vreugdevolle zaken het altijd heeft gewild. Veertien juli is voor Frankrijk Koningin nedag, Ajax en Feyenoord op Museumplein en Coolsingel te gelijk. 'Allons enfants de la pa- tri-hie-je, le jour de gloire est ar rivé.' 's Morgens aan de parade, de president op koffietijd, een défilé over de Champs Elysées, 's avonds vuurwerk en bal na. Alle Fransen dansen. Van Laurent Jalabert, de beste Fransman én drager van de groene trui in de Tour, werd er gisteren ook een bijdrage aan 'Quatorze Juillet' verwacht. En wel een heel gebiedende: win de twaalfde etappe naar Mende. Zoals ook anderen dat op 14 juli hadden gedaan: Delisle in '69 in Luchon, Thévenet in '75 in Serre Chevalier, en Barteau in '89 ,in Marseille. „Hoho," had 'Jaja' het optimis- e getemperd, „er zijn nog meer Fransen in koers. Maar ik zal het proberen. Om de simpele reden dat ik een ritzege wil, niet per se omdat het 14 juli is." Laurent Ja labert, dé man van het voorsei zoen, met een palmarès van al leen de allergrootsten. Na de vre selijk val vorig jaar in Armentié- res een wielerwonder, die deze keer in topvorm aan de Tour be gon. Hij pakte zelfs even de gele trui in Bretagne en kon zich schijnbaar moeiteloos voorin handhaven tijdens zijn eerste se rieuze Alpenpassage. Jalabert reed naar zijn geboorte streek, naar de Tarn. Maar ook het aanpalende, ruige Lozère- departement kent hij beter dan de gemiddelde Tour-veteraan. En geheel volgens de ONCE-tac- tiekin deze Tour maakte hij zich op voor een verrassings-coupe. Een transit-etappe, op weg naar de Pyreneeën? Tour al beslist, dus ruim baan voor de tweede garnituur met sterke benen? Vergeet het. Althans, bij ONCE denken ze daar anders over. Wat al zo vaak goed was voor deze Tour: zie Bruyneel, Zülle, Breu- kink ook. Hun onrustige naspar- telen stelt Indurain nog net niet helemaal gerust. Tegenoffensief Op kilometer 24 sprong de Ita- n Bottaro weg. Met Jalabert onmiddellijk in zijn wiel. Indu- Hamburger blijft bij ploeg Priem MENDE (ANP) - Bo Hamburger en TVM hebben ook voor vol gendjaar een overeenkomst. De 25-jarige Deen, derde in het jon- gerenklassement van de Tour, had al een principe-overeen komst voor volgend jaar. De voorwaarden waren nog niet in gevuld. Dat is in de Tour ge beurd. liet Bo hebben we een open contract. Elk jaar vullen we de voorwaarden opnieuw in. Voor een renner is dat prettig, maar ook voor de ploeg", aldus direc teur Ad Bos van de sponsorende tinna. Hamburger won vorig jaar de achtste Tour-rit. In het eindklassement bezette hij toen ae twintigste plaats, momenteel de 21e. rain organiseerde zijn ploeg voor een tegenoffensief. Ook Bruy neel glipte achter een paar vluchters aan, Indurain per soonlijk haalde de 'Luikse lin kerd' terug. Het duurde drie kwartier toen er nog niet meer dan 35 seconden was bijeen ge trapt. Maar Jalabert gaf niet af. „Ik wilde wel eens zien wat de reactie was, wie er als eerste zou moeten buigen." Wat toen gebeurde was een be langwekkend signaal in deze Tour: op een van de vele klim- metjes van de Haute-Loire viel het peloton in stukken uiteen, en zat Indurain met nog maar twee ploegmaats voorin. ONCE- renner Melchor Mauri: „Wij wa ren met zes. Ik ben naar Jalabert gesprongen om hem te helpen." En toen later ook Stephens meeglipte met Podenzana en Peron waren er plotseling drie ONCE's voorop. Indurain ge loofde het wel. Hij ging plassen, en gaf zijn ploeg een uurtje wel verdiende rust. Om... te moeten constateren, dat de kopgroep was uitgelopen tot bijna 11 mi nuten. Jalabert virtueel gele trui! Frankrijk op de barricaden. Want 'Jaja' was met niet meer dan 9.16 min achterstand ge klokt in Saint Etienne. In de kopgroep weigerde Bottaro wel iswaar elke meter leiding, waren ook Podenzana en Peron nauwe lijks tot coöperatie genegen en moesten vooral de drie ONCE's het zelf opknappen. Maar het was de aanval waard. „Toen we zo ver voorop kwa men, voelde ik, dat er een etap pezege kon inzitten," gaf Jala bert na afloop toe. „Waarom ben je zo vroeg gesprongen?" dolde zijn vader hem aan de finish, quasi boos, „Je gaat toch geen tweehonderd kilometer op kop rijden?" Jalabert deed het wel. Ondanks een lekke band, die in record tempo werd gewisseld, en het uiteindelijke wegvallen van Ste phens, die het zware werk moest bekopen. Ondanks ook het ver weer, dat rond de gele trui onver mijdelijk toch op gang kwam. Spieren De Banesto's waren in het begin al niet te scherp geweest - „de spieren onvoldoende opge warmd". luidde de verklaring - in de finale namen ze ook geen minuten meer terug alsof die voor het grijpen lagen. Je zag ze nog wel op kop: Rué, Gonzalez- Arrieta, Davy soms, Apparicio. Maar de wals draaide niet zo machtig meer als voorheen. Zo als Romingers Mapei-helpers nu nóg klagen over de jas die ze in de Giro moesten achterlaten, zo voelden de Banesto's gisteren ook de Alpen in hun benen. Jalabert werd de vraag gesteld wat hij ervan vond, dat Indurain achter hem steun had gekregen van ploegen van velerlei kleur: MENDE (ANP) - Terwijl ruim cenkwart van het peloton dode- üjk vermoeid en lichamelijk waar getekend uit de Ronde van Frankrijk is vertrokken, ®oet het Spaanse talent Ma riano Rojas uiterlijk zondag - Mn de voet van de Pyreneeën - verplicht naar huis. Rojas, ploeggenoot van Erik Rreukink, is pas 22 jaar. Hij rijdt «n mooie Tour, maar moet wor- beschermd. Dat is althans f mening van ploegleider Saiz. las debuteert in de Tour, be- "a twaalfde etappe de twee de plaats in het algemeen jonge- fenklassement en voelt zich s«rk. in elk geval sterk genoeg om Parijs te halen. De renner uit Murcia wil daarom blijven. Saiz besliste anders. „We waken over "em. Hij is nog jong." MENDE (ANP) - Miguel Indu- droeg tijdens de twaalfde °"r-etappe voor de 51e dag de :ele 'eiderstrui. Met dat aantal genaarde hij de prestatie van a?ues Anquetil, één van de "be coureurs die de Tour vijf Won. Spanjaard is overigens nog Verwijderd van het record, l"!et 96 dagen op naam staat j e Belg Eddy Merckx. Indu- a ifnac*ert wel Bernard Hi 's a De Fransman kwam tot "agen in de leiderstrui. „Ik L\Voor de Tour dat ik een r~e kans zou maken Anquetil ik tPeren voor ein<3e in Pa- wanneer wist ik echter niet. mij?. een heel bijzonder mo- 2ei de Spanjaard. Gewiss reed. Carrera, MG, No vell zelfs. Hij lachte minzaam: „Zo is de wielermarkt. Sommi gen ploegen hebben er belang bij bepaalde posities te verdedigen. Anderen minder, maar doen het ook..." De voorsprong van het kwintet- Jalabert slonk in het zicht van de finish. De virtuele gele trui werd weer van zijn schouders ge trokken. maar er bleef nog altijd ruim voldoende over om van de slotklim een fraai nummer te maken, Quatorze Juillet waar dig. Jalabert won dit jaar op de Muur van Hoei de Waalse Pijl. Even buiten Mende ligt de Mon- tée du Causse, richting vlieg veld. Geasfalteerd, minder bochtig, maar even gemeen. Twee kilometer met een stij gingspercentage van 18. Jala bert was er, merkwaardigerwijs, nog nooit van die kant op naar boven gereden, maar hij wist waar hij kon toeslaan. Daar waar kampioenen dat doen. Vliegveld Na de eerste 500 meter spoot hij het klimmetje op, drie verslage nen én ook gevaarlijkste klant Bottaro achterlatend. Zijn rush naar het vliegveld was één grote triomftocht. Ritzege, tijdwinst in het klassement, groene trui weer wat steviger vast. Green peace op de landingsbaan. Bijna zes minuten won hij terug, goed voor een derde plaats in het klassement. Op 3.35 min nu van Indurain. Die ook nog eens Zülle op 2.44 min achter zich weet. Twee renners uit dezelfde ploeg: ONCE. Een ploeg die niet van ophouden weet en met Mauri, Breukink en Bruyneel nog meer kandidaten heeft voor hoge klasseringen. Niet voor niets gaat ONCE stevig aan de leiding in het ploegenklassement. Of Indurain zich daarover zor gen moet maken, met de Pyre- neeen nog voor de boeg? Als zijn ploeg niet op tijd herstelt komt hij er praktisch alleen voor te zit ten. Maar als Alex Zülle net zo onbezonnen te werk gaat als gis teren op de Causse de Mende, hoeft hij voor de Zwitser niet te vrezen. Zülle sprong achter Pantani aan, wat hem 17 sec verlies ten opzichte van IndurainyRiis/Pan- tani kostte. Het had de feest vreugde rond Jalabert bijna nog getemperd. Maar op Quatorze Juillet hebben Fransen alleen aandacht voor zichzelf. 'Jaja' hield zijn volk een spiegel en een feestneus voor. door Peter Ouwerkerk De vraag wordt ivel eens gesteld door iemand die quasi-grappig ivil zijn. Waarom rijden er eigenlijk geen negers mee in de Tour? Waarom zijn het vrijwel uit sluitend blanken die zich op een fiets door Frankrijk rep pen? De Algerijn Aldel-Kader Zaaf ivas volgens overleve ring lange tijd de enige cou reur met een donkerbruine kleur, die zijn startnummer kwam afhalen. En inleveren Want op zijn vier starts in de jaren eind veertig/begin vijf tig haalde hij nimmer Parijs. Die ene keer nietomdat hij na een onrustig middagwijn tje de verkeerde kant op reed. Na Zaaf was het geruimte tijd 'licht' in het peloton. Tót de Colombianen kwamen. Luis Herrera had een heel andere tint als je hem naast de rossige Belg Rudy Peve- nage zette. En de gelooide huid van Fabio Parra was al helemaal niet in dezelfde toon. Vreemd toch, zo weinig kleurlingen in een sport die mondiaal wü zijn. Op de WK's zie je ze soms op de pis te, en in hooguit de eerste twee ronden van de wegrace voor amateurs. Maar daar na is het over en uit voor de Indiërs, Pakistani, Westafri kanen, Javanen en Haïtia- nen. De weg is aan hun niet besteed. Soms kom je wel eens ie- majid tegen in zo'n Tour. die het waarom haarfijn blijkt te kunnen uitleggen. We scho ven gistermiddag aan voor een lichte lunch in het avio- restaurant van Mende, en we bleken opeeiis te zitten naast een van de beste wie- Iertrainers die Frankrijk ooit heeft gekend. Zijn naam staat helaas op het servet, dat de al te enthousiaste ober te vroeg had wegge grist. 'Le professeur du cycle' had namens de Franse bond acht jaar in Nieuw-Caledonië ge zeten. ivist alles af van het wielrennen op Tahiti en Guadeloupe. Hij had daar ivielerbanen gezien, die UCI- praeses Hein Verbruggen zou doen watertanden. Maar zelfs daar werd heel weinig gebruik van ge maakt. „Wielrennen, mijn goede vriend, dat hoort nu een maal niet bij de socio-cul- tuur van de tropen. Het spierstelsel van een kleur- ling is er niet op afgestemd. En daarnaast: ga maar eens trainen in de continue hitte van veertig graden. Kenya- nen, Ethiopiërs, Dzjibouti's, die lopen hard, ja. Maar lo pen kun je desnoods barre voets, met alleen een short aan. Voor een wielertraining heb je toch tenminste een fiets nodig. En die kost in Ke nya een jaarloon." De ivereld zal dus eerst eer lijker moeten worden ver deeld voor we de Indurain van Martinique, of de Zülle van de Polynesische Zuidzee zullen aanmoedigen in de Tour? Absoluut. Dat maken ivij niet meer mee," zei 'le professeur', momenteel stil- levend in de Ardéche. Hij zet te zijn strooien hoed op. en ging handen schudden met Hinault, Gianni Motta en Jean-Marie Leblanc. Hij was super-gediplomeerd trainer, had voor het wiel rennen de hele wereld ge zien. richtte nog steeds koer sen in, kon overal mee als commissaris. Alleen de Tour had hij nog nooit gevolgd. „Ach nee. jonge coureurs trainen in de ontwikkelings- landeji, dat is toch oneindig veel leuker..?" van onze verslaggever Govert van Veen MENDE - Die verschrikkelijke rit tussen Saint Etienne en Men de. Tristan Hoffman rijdt moe derziel alleen door het Centraal Massief. Dan steekt hij zijn hand op. Z'n arm beeft. De deur van de bezemwagen gaat open, de fiets op het dak. Nederland heeft nog zes renners in koers, 's Morgens, bij de koffie op een terras, had hij nog blijmoedig ge roepen: reken maar dat ik Parijs haal. Hij voelde zich sterker dan de dag ervoor en verheugde zich op een enigszins rustig intermez zo, tussen Alpen en Pyreneeën. Maar dat kon hij dus vergeten. Want de Tour is nooit rustig. Ze ker de laatste jaren niet. En de Tour is onbarmhartig voor de zwakkeren. Tristan Hoffman was gisteren zo'n zwakkere. Al dagen kwam hij in de staart van de groep bin nen, of in de laatste 'bus'. En gis teren zat alles weer tegen. Het was heet, het parkoers veel lasti ger dan verwacht en de etappe veel harder dan verwacht. Cees Priem had in z'n carrière als Tourrenner en ploegleider toch al heel wat meegemaakt, „maar dit was weer niet te geloven. Ze demarreerden als gekken. In de eerste vijftig kilometer hebben ze als idioten gereden. Dat was dodelijk." Hij zei respect te hebben gehad voor Hoffman. „Dat-ie het nog zo lang volhield. Want hij blokkeer de vanuit het vertrek. Op zeven kilometer, al in de eerste klim, zat hij op achterstand. Ze waren met z'n vijven. De een na de an der stapte af. En Tristan ging maar door. In z'n eentje. Gek kenwerk natuurlijk. Dat besefte hij zelf ook." „Maar ik wilde Parijs halen." motiveerde de renner uit Groen- lo zijn dappere onbezonnenheid. „Alles deed wel zeer, van m'n te nen tot m'n hoofd. En ik wist van voren niet meer dat ik van achte ren leefde. Maar ik^tad me op dit soort momenten toch voorbe reid. Je weet dat je haast moet sterven als je de Tour wilt uitrij den. Ze hadden me tevoren voor de verschrikkingen gewaar schuwd. Dat het zo erg zou zijn, dat wist ik niet. Dat wist ik écht niet..." Legertje En toen waren er nog zes Neder landers in koers. Degenen die dat gisteren even- niet in de ga- Tristan Hoffman ten hadden, werden daar heel fijntjes door Belgische collega's aan herinnerd. Op dezelfde ma nier als dat een paar dagen gele den andersom was gebeurd, toen het legertje Belgische fiet sers tot vijf renners was geredu ceerd. Het is haast al weer vergeten. Eerst stapte Jeroen Blijlevens af. Hij miste inhoud, maar had een overwinning op zak. Daarna ging Jelle Nijdam naar huis. Hij had het geprobeerd in de slotki- lometers van de vlakke ritten, maar moest haast zeventig in het uur rijden en dat haalde zelfs Snelle Jelle niet. Gisteren volg den dus Tristan Hoffman en... Leon van Bon. De renner uit Apeldoorn had de opdracht van Raas gekregen om dit keer eens naar Parijs te rijden, maar hij haalde de Pyreneeën niet eens. „Geen wonder," aldus ploeglei der Raas, „want hij was gewoon op. Tijd om te herstellen werd hem niet gegund. Er werd niet gewacht. Op niemand. Als dit morgen weer gebeurt, dan gaan er zo weer twintig, dertig naar huis." Het was een trieste balans, die Jan Raas gisteren moest opma ken. Want behalve Leon van Bon verdween ook Frederic Moncassin uit koers. De Franse subtopper op de sprint had als opdracht 'Abdoe' in de massa sprints te lanceren. Dat was in de eerste Tourweek niet bijster goed gelukt, omdat de Oezbeek zich eenvoudigweg niet liet stu ren. Na gisteren, na de overwin ning van Laurent Jalabert en de daaraan verbonden punten, concludeerde Raas: „Over die groene trui voor Abdoe hoeven we ons nou ook niet meer druk te maken." MADRID (ANP) - De Spanjaarden zijn niet blij met de aanvallen van de ONCE-formatie op gele-truidrager Miguel Indurain. Bij het hoofdkantoor van het bedrijf, dat een loterij beheert waarvan de opbrengst ten goede komt aan blinden en gehandicapten, zijn na de ritzege van de Fransman Laurent Jalabert dreigtelefoontjes bin nengekomen. De bellers vroegen zich af of ONCE, dat als enige formatie nog wat spanning in de Tour kan brengen, zich als Spaanse ploeg niet schaamt tegen landgenoot Indurain en zijn Banesto-ploeg te ageren. De aanhangers van de viervoudige winnaar van de Ronde van Frankrijk willen dat er een einde aan komt en dreigen de verkoop van de loterij te dwarsbomen. Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc probeert de weg vrij te maken voor Laurent Jalabert. foto ANP Kuiper: Amerikanen geven je de kans, maar hebben niet veel tijd van onze verslaggever Govert van Veen MENDE - Drie jaar ploegleider bij Motorola en Hennie Kuiper weet wat het wil zeggen, de wielercul- tuur in de Verenigde Staten. Voor zover daar tenminste al sprake van is. „The American way of li fe", vertaald naar het professio nele fietsen, betekent zoiets als: „Goeie afspraken maken en ver der in het hotel niet meer de hele tijd over de koers praten. Want dat haten ze. En geld hè. Dat blijft voor Amerikanen altijd belang rijk." Neem Lance Armstrong. Al jaren Kuipers' troetelkind. Rijk op 21-ja- rige leeftijd, wereldkampioen op 22- jarige leeftijd en miljonair op 23-ja- rige leeftijd. Een mooi huis, een mooie vriendin, een dolgelukkige en trotse moeder en een mooie bankrekening. Waar zullen we nu eens voor gaan fietsen? Twee jaar geleden kreeg hij in Oslo de regenboogtrui om de brede schouders, werd daarna naar Frankrijk gevlogen en reed daar voor zestigduizend gulden een cri terium. Zestig mille, voor een koersje. Er zijn mensen die dat waanzin vinden. Die vinden dat dit de oorspronkelijkheid van een ren ner als Lance Armstrong heeft aangetast. Er zijn er ook die vinden dat ren ners in een belangrijke etappe wedstrijd als de Tour de France geen vriendin of vrouw in z'n omge ving moet hebben. Dat dat slecht is voor de prestaties en dat deze Tour dat onderstreept. Maar daar trekken Lance Armstrong en de Nederlandse Daniëlle Overgaag zich weinig van aan. Want Amerikanen denken over dit soort dingen heel anders. Fietsen is een middel om geld te verdienen, geen levenshouding. Om veel geld te verdienen, moetje goed scoren. Lance Armstrong wil scoren in de ze Tour. Hij had een tiende plaats in het algemeen klassement in ge dachten. Maai- komt daar in de ver ste verte niet bij in de buurt. Voor lopig manifesteert hij zich als een ronderenner van het kaliber Bouwmans. met een positie rond de veertigste plaats dus. De analyse van Hennie Kuiper: „Dat geld kan misschien een ge vaar zijn. maar dat kan je hem moeilijk aanrekenen. Dat is niet zijn schuld. Dat zijn de omstandig heden. Hij zou wel gek zijn als hij daar geen gebruik van maakte. Geld is de drijfveer van heel veel mensen. En Amerikanen zijn er heel openlijk in. dat ze graag geld verdienen. Dat mag ook in een sport als wielrennen. Maar op een gegeven moment, als je de bergen over moet. moet je de honger heb ben om te willen presteren. Het glas is halfvol, of half leeg. Bij Lan ce is het pas half vol, daar ga ik ten minste vanuit." „Hij is pas 23. Hoe lang heeft Indu rain niet anoniem in de Tour rond gereden? Hij reed er een stuk of zes voordat hij op de troon kwam. Maar een Amerikaan zit heel an ders in elkaar dan een Spanjaard. Het is maar de vraag hoe lang Lan ce het geduld kan opbrengen om een groot Tourrenner te worden. Ik denk nog steeds dat hij het in zich heeft..." „En dan z'n ploeg. Hoe lang is er niet aan die groep van Indurain ge werkt? Nu is Banesto uniek. De ploeg bestaat uit renners die bijna allemaal uit dezelfde streek ko men. Maar dat is ook een proces van jaren geweest. Ze plukken er hier eentje weg, daar eentje. Bij Banesto is er ook geld voor. Dat kost daar drie keer zoveel als Mo torola, schat ik. Ze vormen ook een vriendenploeg, hebben één basis. Fantastisch. Amerikanen zien de invulling van zo'n team heel an ders. Motorola is met geen enkele Spaanse- of Italiaanse ploeg te ver gelijken." „Je moet met Amerikanen nooit de hele dag over wielrennen ouwe hoeren. Ze gaan ervoor, willen op de hotelkamer wel even praten, maar niet teveel. We hebben een vergadering. Daar moet alles maar gezegd worden. Maar op een gege ven moment, als ze in het hotel zit ten, dan willen ze wel eens rustig kunnen eten. Tja, wat is eigenlijk het beste? Mijn ogen zijn een beetje open gegaan. Dat ik denk: misschien hebben wij, in West-Eu ropa, altijd overdreven. Je moet de koers natuurlijk ook eens een keer van je afkunnen zetten. Natuurlijk draag ik nog steeds m'n kennis over. Maai- je moet wel het goeie moment uitkiezen. Ik heb een er varingvan twaalf jaar als Tourren ner en vier jaar als ploegleider in de Tour. Vooral na zware bergetappes willen ze wel naar me luisteren." Inmiddels blijft hij aan de ploeg werken. Hennie Kuiper. Hij gaat ervan uit dat hij er ook het volgend jaar bij zit als de wielertechnische man. En dus zal Kuipers manager Jim Ochowicz ook wel geadviseerd hebben een aantal contracten, waaronder die van Wiebren Veen- stra. niet meer te verlengen. Kuiper: „Ik denk dat Wiebren niet in de gaten heeft gehad hoe be langrijk het is in een ploeg als de onze om gelijk te laten zien wie je bent. Hij begon pas te scoren in de Dauphiné. Maar toen was het ei genlijk al te laat. Misschien heeft hij dat onderschat. Amerikanen zijn daar keihard in. Die geven je de kans, maar ze geven je niet veel tijd." „Hij is pas 23. Hoe foto Ruben Oreel Lance Armstrong warmt zich op voor de tijdrit in Huy. Hennie Kuiper: lang heeft Indurain niet anoniem in de Tour rondgereden

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1995 | | pagina 25