Major wint, maar zijn partij niet
PZC
Het Israëlische leger verliest
z'n oude rol en wordt kleiner
Organisatie op bres
voor oudere moslims
Ruzie tussen GAK
en ministerie gesust
Verdachten moord en
verkrachtingen deze
week voor de rechter
opinie
Oproep van herbevestigde premier tot eenheid blijft een droom
WOENSDAG 5 JULI 1995
van onze correspondent
in Londen
Hans Geleijnse
De 'straatvechter' uit de
Londense armoewijk
Brixton heeft het geklaard.
John Major blijkt, als het om
het winnend afsluiten van
guerrilla-gevechten in zijn
Conservatieve partij gaat,
succesrijker dan zijn bejubel
de voorgangster Margaret
Thatcher.
Major daagde door twee weken
geleden plotseling af te treden
als partijleider de rechtse disci
pelen van Thatcher uit. Ze
moesten, om Majors 'to put up
or shut op' populair te vertalen,
de handschoen oppakken of
wegwezen. John Redwood, bij
genaamd 'dr. Spock', deed na
mens nationalistisch rechts
het eerste. Dinsdag, toen de
stemmen van de 329 Conserva
tieve Lagerhuisleden waren ge
teld, bleek hij een eenderde
minderheid te vertegenwoordi
gen.
Volgens de democratische
spelregels heeft Redwood dus
verloren. De champagnekur-
ken moeten dinsdagavond in
Downingstreet 10 hebben ge
knald. De voldoening over deze
overwinning - die in de Britse
reglementen voor parlemen
taire democratie tevens bete
kent dat zijn premierschap is
veiliggesteld - droop gisteren
van Major af.
De strijd om het Conservatieve
leiderschap was namelijk in de
allereerste plaats een gevecht
op de persoon en in veel min
dere mate om de zaak. Aange
vuurd door spookpoliticus
Thatcher is Major drie jaar
lang door rechts onderuit ge
haald. Major, liet Thatcher al
in 1992 weten, ontbrak het aan
politiek inzicht. In 1995 echode
die opvatting door in Red
woods uitlatingen over zijn
partijgenoot: een besluiteloos
leider, een man die bij verkie
zingen geen schijn van kans
maakt tegen de energieke To
ny Blair, de charismatische lei
der van de Labour-oppositie.
De strijd spitste zich inhoude
lijk toe op twee hoofdpunten.
Major vindt dat Engeland nu
nog geen nee moet zeggen te
gen invoering van een Euro
pese munt, Thatcher en Red
wood vinden dat er nu meteen
Strakke gezichten bij uitdager Redwood (midden) en zijn aanhangers tijdens de persconferentie na het tellen van de stemmen.
foto EPA
een principiële afwijzing moet
komen. En Major weigert, te
gen de zin van zijn rechtse op
ponenten, belastingenverla
gingen af te kondigen.
Achter deze strijdpunten
gaapt de kloof die de Conserva
tieve partij ideologisch ver
deeld houdt en, als de voorte
kenen niet bedriegen, op ter
mijn ook zal splijten. Het
rechtse kamp, met Thatcher,
minister van werkgelegenheid
Michael Portillo en nu ook
John Redwood als coryfeeën,
gelooft, in ongebreideld kapita
lisme. Het denkt dat Engeland
nog steeds een wereldmacht is
en zich niet tot 'een of andere
Europese provincie' - aldus ex-
minister van Financiën La-
mont - moet laten degraderen.
Major en de zijnen omarmen
het realisme. De Europese
markt en eenheid zijn een feit,
Engeland maakt daarvan deel
uit en moet dus niet bij voor
baat tegen alles nee zeggen wil
het op het. Europese toneel zijn
invloed behouden. Ook realis
tisch is. dat je belastingverla
gingen pas doorvoert als het
staatshuishoudboekje dat toe
staat.
Deze strijd tussen liberaal-rea
listisch en rechts-idealistisch
heeft de partij al twee decennia
in de greep. De omstandighe
den zijn echter danig veran
derd sinds Thatcher rechts aan
de macht hielp. Labour pro
beert zich onder Tony Blair
van socialistische ballast te
ontdoen en aanvaardbaar te
worden voor de grote kiezers
massa in het politieke cen
trum. Volgens de opiniepeilin
gen en recente regionale ver
kiezingen brengt Blairs optre
den Labour groot succes.
De angst bij de 'Thatcheristen'
over het verlies van het cen
trumsegment ligt ten grond
slag aan de leiderschapscrisis.
Rechts redeneert dat de poli
tiek om moet. Dat de Engelse
kiezer net als Redwood de fa
milie als hoeksteen van de sa
menleving aanbidt, voor herin
voering van de doodstraf is, het
Engels-zijn als een superieure
waarde door het leven draagt.
Major heeft in het verleden
kansen laten liggen om de na
tie duidelijk te maken dat het
een, zij het niet geringe, min
derheid is die achter deze op
vattingen staat. Hij durfde het
niet aan om een referendum af
te kondigen over het Europese-
Unieverdrag van Maastricht.
Hij probeerde, omwille van de
partijeenheid, voortdurend
rechts tevreden te stellen door
op Europees niveau dwars te
liggen. Bij de Europese Mone
taire Unie. het sociaal hand
vest. de milieu-politiek, er was
eigenlijk geen onderdeel van
het Europese beleid waarop
Londen niet met een voorbe
houd op de proppen kwam.
Partijstatuten
De vraag is of Major die duide
lijkheid wel durft te scheppen
nu de lawaaierige rechtse vleu
gel althans in het parlement
proportioneel is teruggebracht
tot eenderde minderheid. Het
antwoord is nee. Majors reactie
gisteren was duidelijk genoeg:
het karwei is geklaard, de neu
zen moeten nu allemaal rich
ting vijand, het socialistische
Labour, wijzen. Als de voorte
kenen niet bedriegen zal Major
daarbij worden geholpen door
wijziging van de partijstatu
ten, zodat het praktisch onmo
gelijk wordt om, zoals nu, de
zittende regeringsleider te wip
pen als daartoe binnen de par
tij stemmen opgaan.
Voor de Engelse politiek en Eu
ropa zou het echter een zegen
zijn als Major, geholpen door
zijn overwinning, de zaak niet
met pappen en nathouden bij
elkaar probeert te houden. Na
de val van het socialisme heeft
Engeland dringend behoefte
aan een nieuw politiek land
schap met meer dan twee par
tijen en een liberaal onderdeur
tje.
De zaak van de Europese inte
gratie is gebaat met een Enge
land dat niet voortdurend op
de rem trapt omdat een
schreeuwende partijminder
heid het liefst helemaal uit de
EU wil stappen. Majors oproep
tot een eendrachtige Conserva
tieve partij is een droom. Om
zich dat te realiseren hoeft hij
slechts de Times, de Daily Te
legraph, de Daily Mail en de
Sun van gisteren open te slaan.
De spreekbuizen van Tory-
rechts hadden hem al wegge
schreven voor de stemmen wa
ren geteld.
Door Karin Swiers
Een fors banenverlies, slech
tere dienstverlening en ho
ge kosten. GAK-directeur E. de
Jong dreigde gistermiddag met
stapels ellende als het ministe
rie van sociale zaken dwars
blijft liggen. Zware woorden,
die uiteindelijk leeg bleken te
zijn op de haastig georganiseer
de persconferentie. Het is teke
nend voor de strijd die zich al
maandenlang afspeelt tussen
het ministerie en de bedrijfs
verenigingen.
Op de bijeenkomst had namelijk
gemeld moeten worden dat het
ministerie en de directies van
het GAK, Guo, BVG, Detam en
SFB ruzie met elkaar hadden.
Maar inmiddels zijn er alweer
toenaderingspogingen gedaan
en probeert men deze week nog
met elkaar verder te praten.
Waar het optrommelen van de
pers al niet toe kan leiden. On
derwerp van de opeens bijgeleg
de ruzie is de operatie met de al
les omvattende codenaam 'ont
vlechting'.
Staatssecretaris Linschoten wil
de macht van de bedrijfsvereni
gingen (bv's) aan banden leggen.
Zij innen niet alleen de miljar
den guldens die gemoeid zijn
met de werknemersverzekerin
gen ww, zw en wao, zij keren ze
min of meer ook uit via het SFB.
Guo. Detam. BVG en het GAK.
Aan deze belangenverstrenge
ling moet een einde worden ge
maakt. De opdrachtgevers (de
bv's) moeten strikt worden ge
scheiden van de uitvoeringsin
stellingen (zoals GAK). De uit
voerders moeten voortaan met
elkaar gaan concurreren om de
opdrachtgevers binnen te sle
pen.
Om uit te zoeken wat hiervoor
de 'veiligste' manier is, stelt Lin
schoten een commissie in met
aan het hoofd topambtenaar E.
Witteveen (roepnaam commis
sie-Witteveen). De uitvoerders
gaan. zonder dat nu precies be
kend is waar het allemaal naar
toe moet, eveneens flink aan de
slag. IJet SFB (Sociaal Fonds
Bouwnijverheid) presenteert
zelfs al een nieuwe structuur die
helemaal afgestemd is op het be
drijfsleven en de vrije markt: een
holding. Met werkmaatschap
pijen voor verzekeringen, arbo-
diensten, uitkeringen, pensioe
nen en misschien zelfs wel een
bank.
Samenwerken
De andere organisaties werken
in dezelfde richting. Samenwer
ken met grote verzekeraars
wordt daarbij niet uitgesloten,
uitwisselen van adressen, met
alle beperkingen van de Wet
Persoonsregistratie, binnen de
holding evenmin, zei De Jong
gisteren nog vrolijk. Maar dat
mag niet van Witteveen. Een
werkmaatschappij die uitkerin
gen verstrekt, nee, dat moet een
stichting worden. Als de holding
er al komt, moet die worden be
stuurd door een stichting die de
aandelen in handen heeft.
De bestuurders van die stichting
worden aangewezen door het
ministerie. Het ministerie mag
de aandelen van de uitvoerings
instellingen op ieder gewenst
ogenblik uit de stichting halen.
En dat stuit de directies van het
GAK. SFB, Guo. BVG en Detam
ernstig tegen de borst. „De staat
is met de eigenaar, dat zijn de be
drijfsverenigingen", aldus De
Jong.
Verder druist het samenwerken
met verzekeraars en het uitwis
selen van gegevens over adres
sen en dossiers in tegen de plan
nen van Witteveen. Althans dat
beweren de vijf aanwezige direc
teuren, want die nu al roemruch
te plannen zijn nog niet eens
openbaar. Witteveen wil niet dat
het GAK en consorten hun voor
delen op de concurrentie te gel
de kunnen maken. De adressen
en bijvoorbeeld ook het onroe
rend goed zijn verworven in de
tijd dat de bv's in dienst waren
van de gemeenschap. Daarmee
mogen geen commerciële acti
viteiten worden opgezet. Die
erfenis - de bezittingen van het
GAK worden bijvoorbeeld op
800 miljoen gulden geschat -
moet netjes worden afgewik
keld.
Directeur De Jong van het GAK
ziet het echter anders. „De mo
tieven van Witteveen? Vrees,
denk ik. Hij wil alle mogelijkhe
den openhouden voor de nog on
zekere toekomst van het sociale
stelsel. Als de macht bij de staat
ligt. houd je er ook grip op. Maar
dan moetje ons niet met allerlei
beperkingen de vrije markt op
sturen. Wij willen een eerlijke
kans". De holdings willen dus
alle ruimte. Ze moeten in de ga
ten kunnen springen die mo
menteel vallen in het verbrokke
lende stelsel van sociale zeker
heid. betoogt De Jong met ge
voel voor drama.
„Wij willen een goede dienstver
lening neerzetten voor bedrijfs
takken, ondernemers en werk
nemers. En dat is alleen te rea
liseren in samenhang met de
uitvoeringsinstellingen. De on
dernemer moet bij die instellin
gen kunnen kopen wat hij nodig
heeft: arbodiensten, administra
tieve diensten en verzekerings
arrangementen. Als dat niet
mag, blijft er een krimpende or
ganisatie over in een krimpende
markt met alle negatieve gevol
gen vandien". De bal is bij deze
dus weer toegespeeld naar de
commissie-Witteveen
Het Israëlische leger heeft minder soldaten nodig.
fotoarchief PZC
door Dan Perry
Sinds hij vroegtijdig de school verliet,
brengt Eyal Zarian het grootste deel
van zijn tijd door op straat in een achter
buurt van Tel Aviv. Hij zou graag het leger
in willen, dat jarenlang een verbindend ele
ment vormde in de Israëlische maatschap
pij en jongens als Eyal een beroep, zelfres
pect en een goede start in de burgermaat
schappij zou hebben gegeven. Maar nu is
hij. net als vorig jaar een op de zes 18-jari-
gen, afgewezen voor de militaire dienst.
„Veel vrienden van mij zijn bovendien vrij
gesteld", zegt de jongen, die alleen een part
time baantje als timmermansleerling heeft
kunnen vinden.
Door de verandering van de rol van de Israë
lische strijdkrachten is de hoop van Eyal op
een carrière de grond in geboord. Generaal-
majoor Yoram Yair, die aan het hoofd staat
van de personeelsafdeling van de strijd
krachten, zegt dat het leger moet verande
ren nu Israël „de houding aanneemt van een
moderne westerse maatschappij, met min
der nadruk op het collectiefen meer op het
individu".
Het vredesproces in het Midden-Oosten, ge
combineerd met een immigratiestroom die
sinds 1990 600.000 nieuwkomers uit de ex-
Sovjetunie naar Israël bracht, betekent ook
dat „wij simpelweg niet alle mensen nodig
hebben die wij ter beschikking hebben",
zegt de generaal.
Ook technologische verandering speelt een
rol bij de inkrimping van het leger. Een mo
dern leger heeft meer behoefte aan een
kleine groep redelijk geschoolde technici,
dan aan een grote massa infanteristen.
Het resultaat is een langzame ontmanteling
van de visie van de oprichter van Israël, Da
vid Ben-Gurion, die het leger zag als een
middel om het land te verenigen en de vele
immigranten die uit zo verschillende landen
kwamen als Polen en Jemen samen te sme
den tot een volk.
Maar het concept van de burger-soldaat
staat haaks op een steeds welvarender
maatschappij, waar de mensen steeds vaker
bezwaar maken tegen de jaarlijkse herha
lingsoefeningen. Critici zeggen dat het leger
veel te lang een vooraanstaande positie
heeft ingenomen en niet kritisch genoeg be
naderd is. Israël heeft volgens de critici bo
vendien jarenlang veel te veel aan defensie
besteed. Het geld, in 1993 6,6 miljard dollar,
had beter in de burgereconomie gepompt
kunnen worden, zeggen deze critici.
„Het leger is gewoon een leger", schreef com
mentator Orit Shohat in de krant Haaretz.
Zij keerde zich tegen het „bijna religieuze
geloof dat het leger het centrale punt in de
Israëlische manier van leven is".
In vergelijking met andere landen heeft Is
raël. dat 5,1 miljoen bewoners telt, een rela
tief groot leger. De strijdkrachten omvatten
177.500 manschappen en in de reserve zitten
nog eens 427.000 mensen. Terwijl het leger
nog steeds respect afdwingt, worden er
steeds vaker vragen gesteld over trainings
ongelukken, gewelddadige ontgroeningen
en de gebrekkige carrièremogelijkheden
voor vrouwen. Officieren klagen dat ouders
zich met de opleiding bemoeien. Zij bellen
commandanten met klachten over de harde
behandeling van hun kinderen en geven on
gevraagd advies.
Pluspunt
Premier Yitzhak Rabin is een voormalige le
gercommandant, president Ezer Weizman
was luchtmachtcommandant en de onder
ministers van gezondheid en huizenbouw
waren officieren, maar een militaire carrière
is tegenwoordig, alhoewel een pluspunt,
geen vereiste meer om werk te krijgen of in
de maatschappij te slagen. De 22-jarige zan
ger Aviv Geffen heeft niet voor niets veel
succes met zijn imago van levensgenietende
dienstweigeraar dat hem tot een van de po
pulairste artiesten heeft gemaakt.
De overheid is recent opgehouden mensen
die een burgerbaan bij een overheidsdienst
willen, te vragen om hun legerkeuringspro-
fiel, een getal dat grotendeels tot stand
komt op basis van iemands fysieke conditie
en waarbij minder gelet wordt op intelligen
tie en geestelijke gezondheid.
Het leger heeft kortgeleden gezegd dat 17
procent van de potentiële dienstplichtingen
wordt afgekeurd wegens fysieke, intellec
tuele of psychologische redenen. Een nog
veel groter percentage vrouwen wordt nooit
opgeroepen. Daarnaast zou een op de zes
dienstplichtigen de volledige dienstplicht
van drie jaar niet uitdienen vanwege „onge
schiktheid" voor de dienst. Steeds minder
mensen gaan naar herhalingsoefeningen.
De termijn werd in mei voor de meeste men
sen van een maximum van 45 dagen per jaar
verlaagd naar 29.
Onder dienstplichtigen is het aantal men
sen dat zich vrijwillig meldt voor gevecht
seenheden iets gedaald, maar het ligt met 30
procent nog steeds redelijk hoog, zei pre
mier Rabin recent.
Dr. Reuven Gal. de voormalige chef van de
psychologische afdeling van het leger, die
nu aan het hoofd staat van het Carmel Insti
tuut voor Sociaal Onderzoek, zegt dat de
motivatie om te dienen onder de mid
denklasse afneemt, maar juist toeneemt on
der laaggeschoolde jongeren zoals Eyal Za
rian. Maar volgens Gal worden mensen die
graag in dienst willen nu meer gedreven
door het gevoel persoonlijk iets te kunnen
bereiken dan door liefde voor het vaderland.
„In het leger zou ik kunnen bewijzen dat ik
ook iets waard ben", zegt Eyal Zarian. (AP)
door Anouk Klip
Er moeten snel maatregelen
komen om de integratie
van Islamitische 65-plussers te
vergemakkelijken. Er wordt nu
te weinig aandacht aan hen ge
schonken. Daardoor komen ze
steeds geïsoleerder te staan.
Dat vindt de Nederlandse Isla
mitische Bond voor Ouderen
(NISBO), die zich vandaag pre
senteert. De NISBO zet zich in
om moslim-ouderen een betere
toegang te geven tot de samen
leving.
De NISBO komt voort uit de
Turks-Islamitische Ouderen
Bond (TISBO). Inmiddels heb
ben zich 146 organisaties met
verschillende Islamitische ach
tergronden in het nieuwe NIS
BO verenigd. „We hebben de af
gelopen twee jaar met de TISBO
de nodige ervaring opgedaan",
zegt de kersverse voorzitter drs.
Suleyman T. K. Damra. „Nu ij
de tijd rijp voor een grootschalil
ger ouderenverbond."
Damra meent dat de overhel»
het voortouw moet nemen oc
wat aan de situatie te veranda
ren. De eerste stap in de goed-
richting is er al. In samenvvei]1
king met het ministerie van
VWS heeft het NISBO de W 1
mende maanden een viertal1
voorlichtingsbijeenkomsten o]
touw gezet. Die zijn er vooral oj
gericht, islamitische 65-plusset
ideeën aan de hand te doen oc
hun achterstandspositie in i
halen. Ook liggen er concretj
plannen op tafel voor woon- e
zorgvoorzieningen. „We denkq j
onder meer aan projecten oq
moslims meer onder te brenge; t
in Nederlandse verzorgingste t
huizen of aanleunwoningen j
waarbij ze een beroep kunnej
doen op algemene voorzieninj j
gen", zegt Damra. j f
ll
van onze correspondente
in Istanbul
Jessica Lutz
Komende donderdag begint
in de Turkse stad Alanya
de rechtszaak tegen de vier
maimen die ervan worden ver
dacht in mei drie Nederlandse
vrouwen te hebben verkracht
en een van hen te hebben ver
moord. Het proces kan volgens
een rechter in Alanya, die niet
bij naam genoemd wilde wor
den, vier maanden duren.
Verdachten kunnen in Turkije
maximaal een maand zonder
proces in voorarrest worden ge
houden. De rechter kan na een
hoorzitting besluiten tot nog een
maand arrest. Alhoewel de man
nen meegewerkt hebben aan een
reconstructie van hun misdaad,
die vorige maand op de Turkse
televisie te zien was. compleet
met actrices in de rol van de
slachtoffers, is de kans klein dat
ze in de rechtbank meteen
schuld bekennen. Dat betekent
uitstel.
Gewoonlijk worden dit soort za
ken in vier zittingen afgerond.
Donderdag zullen de verklarin
gen worden afgenomen van de
verdachten en, indien aanwezig,
van de slachtoffers. Die hebben
gezegd te willen getuigen.
De drie Hilversumse vrouwen,
op vakantie aan de Turkse zuid
kust, werden kort voor Hemel
vaartsdag op brutale wijze ver
kracht toen zij 's avonds na het
winkelen in een minibus stapten
om terug naar hun hotel te gaan.
Halverwege de rit duwden de
mannen Marijke van Dijk (35) in
een ravijn. De twee andere vrou
wen lieten ze met steekwonden
in de nek voor dood achter in een
greppel. Een dag tevoren had
den ze een Georgische vrouw op
soortgelijke wijze vermoord.
Doodstraf
Een van de verdachten was een
maand eerder aangehouden in
verband met de verkrachting
van een Duitse vrouw, maar vrij
gelaten bij gebrek aan bewijs.
Nadat Suzanne Kranenburg (26)
deze man als een van haar ver
krachters beschreef, kon de gen
darme eveneens die zaak hard
maken. Hanneke Adrichem (28)
was destijds door haar verwon
dingen niet in staat te spreken.
Donderdag vindt (apart) ook <5c
tweede zitting in het proces va
de Duitse vrouw plaats. j-
Ten aanzien van de Nederland1»
vrouwen en de GeorgisclL
wordt de vier mannen ten lasti|
gelegd: ontvoering, verkracht
ting; twee moorden en pogin
tot moord op twee vrouwen nijg
als doel de bewijzen van hqË
misdaad te vernietigen. g
Het maximum voor een dergelfi
ke moord en poging tot moord
de doodstraf. De openbare aafj
klager zal die ook eisen, wat dig
geldt voor twee van de verdactjl
ten. De anderen zijn jonger daS
achttien jaar. Zij kunnen maa°
maal 36 jaar zware gevangenis
straf krijgen. De term 'zwaar'
tekent dat een tiende van ol
straf, met een minimum vaj®
acht maanden, in eenzame p
sluiting wordt doorgebraclï®
Daarna wordt de veroordeelt®
overgeplaatst naar een cel mig
criminelen die een soortgelijk
misdaad begaan hebben en l§
werkgesteld in de gevangen!»
Op ontvoering staat drie tot tul
jaar zware gevangenisstraf, cl
verkrachting zeven tot 24 jaar.|
Excecutie
Het parlement beslist of een e: -
cecutie ook werkelijk ten ui*
voer wordt gebracht. Dat is ec!
ter sinds 1984 niet meer gebeui
in Turkije. De doodstraf wort
dan ook omgezet in levenslan i
Voor goed gedrag kan een vfl|J
oordeelde een zesde van
straf kwijtgescholden krijgen.l>
Nederland is dat een derde.
Bij dergelijke misdrijven spa'
de officier van justitie een prod
aan in naam van de openbare cZI
de, ongeacht of de slachtoffers:?0
dan niet een aanklacht ine"1
diend hebben. De Nederland!™
vrouwen kunnen donder#3
echter een verzoekschrift indFe
nen om mede-aanklager te wcPa
den. Maar zelfs als zij dat nirri
doen, kunnen ze later in hosf3;
beroep gaan als ze het niet eeiV0
zijn met het vonnis. oni
Scl
Alle advocaten in Alanya
ben geweigerd de verdedigrr10,1
van de verdachten op zich ter/0
men. Tenzij ze elders een adi?e'
caat gevonden hebben, zul!:e
twee verdachten zelf hun m£
netje moeten staan. De wet vc
plicht de rechtbank de miridf
jarigen een advocaat toe te
zen.
Directie:
K. Scherphuis,
W. F. de Pagter en
F. van de Velde.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10, Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. 01184-84000.
Middelburg: Markt 51,
4331 LK Middelburg.
Tel. 01180-81000.
Goes: Grote Markt 2,
4461 AJ Goes.
Tel. 01100-31800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. 01150-94457.
Hulst: Servicepunt.
Boekhandel Duermck,
Gentsestraat 12,
Tel. 01140-14058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel. Tel. 01155-68000.
Zierikzee: Oude Haven 41,
4301 JK Zierikzee.
Tel. 01110-15380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8 30-17 00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Centrale redactie: Postbus 18.
4380 AA Vlissingen,
Tel. 01184-84000,
Redactiefax: 01184-70102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
lerl
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag PE
t/m vrijdag: op de kantoren !e i
gedurende de openingstijden; Ier
zaterdags tot 14.00 uur: ten
op de kantoren door de klacht taa
in te spreken op de band of de is.
verwijzing op te volgen. [en
Overlijdensadvertenties: tijdensbm
kantooruren en uitsluitend maan- pa,
dag- t/m vrijdagavond van 20.30 Rul
tot 22.00 uur en zondagavond Ie
van 20.00 tot 22.00 uur: Gl
Tel. 01184-84000. I
Fax 01184-70100. ft
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 86.75, automatische
afschrijving 85,90, franco per
post 110,00: per maand
30,50, automatische afschrij
ving 30,00;
laarabonnement 335,00, auto
matische afschrijving 333,50;
jaarabonnement franco per post
440,00; losse nummers maan- aar
dag t/m vrijdag 1,50, zaterdag ajdt
2,25 p.st. (alle bedragen inclu- hnc
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr 3754316 t.n.v. PZC F
ab.rek. Vlissingen. 1
Advertentietarieven: 169 cent fon'
per mm; minimumprijs per ®r<
advertentie 25,35; ingezonden fvi
mededelingen 2,5 x tarief. Prlc
Voor brieven bureau van dit j?°r
blad 6,50 meer. Volledige ükv
tarieven met contractprijzen op (oei
aanvraag (alle advertentieprijzen naa
exclusief 17,5 pet. btw) ilaa
Giro: 35 93 00, Uitgeverij Sar
Provinciale Zeeuwse Courant B.Vfet<
Vlissingen fag
PZC-ombudsman: p
C. van der Maas. ms
|ct
