Ik heb het recht om rijk te zijn
Paarden in historische mist
Pasteur maakte
bacterie tastbaar
Baas van Story
vult pagina's
met schandalen
varia
Miljonair Ed Maas laat zich niet meer commanderen
dierelantijnen
WOENSDAG 28 JUNI 1995
door Monique de Knegt
Als jongetje al wilde hij rijk
worden. Hij is nu 42 jaar en
inulti-miljonair. Ed Maas, voor
malig glazenwasser en schoon
maker, directeur en grootaan
deelhouder van vastgoedbe
drijf VHS, sponsor van FC Den
Haag en eigenaar van drie do
zijn draf- en renpaarden. Trots
op zijn verworvenheden.
Schaamteloos in het etaleren
van zijn rijkdom. „Kunnen an
deren zich aan optrekken. Een
mens kijkt toch altijd naar bo
ven?"
Lafhartig vindt hij ze. De rijken
die naar België verhuizen van
wege de fiscus, maai* ook van
wege de calvinistische afkeer
van uiterlijk vertoon die rij
kaards in Nederland dwingt tot
matigheid. „Geld verdienen lijkt
hier wel een vermogensdelict."
Ed Maas laat zich niet sturen.
Niet naar België en niet in de
verborgenheid. Met vet Haags
accent: „Dat eeuwige gezeur
over die Rolls-cabrio van mij.
Als je je hebt opgewerkt uit de
massa en je hebt een bepaald ni
veau bereikt, dan heb je het
recht om daar naar te leven. Ik
loop niet te koop met mijn bezit
maar ga ook geen verstoppertje
spelen. Voor mij is een Rolls een
jongensdroom. Nou, als ik die
kan verwezenlijken dan doe ik
dat toch zeker! Er zijn ook men
sen die kopen een schilderij van
een paar ton, leggen het in een
kluis en kijken er af en toe naar.
Daar vind ik nou niks aan."
Het interview mag dus thuis. In
de serre „met het mooiste uit
zicht van Wassenaar." Op een
strak gazon dartelt de kleine po
ny van dochtertje Maas. „We
hebben de weilanden geëgali
seerd. Je kimt er praktisch op
biljarten." Grote blonde man in
Chesterfield bankstel, gouden
schakelarmband om de pols,
groen-blauwe vloerbedekking
op de vloer, pauweveren in een
wit porseleinen vaas die om
hooggehouden wordt door twee
steigerende paarden.
Ladderen
Zoon van een Haagse kapper.
Kenner van Neerlands interna
ten. Rotterdam, Enschede. Gro
ningen, Nijmegen, Edje was er.
Nadrukkelijk aanwezig, brutaal
tje, altijd op de barricaden. Op
zijn negentiende had hij z'n ma
vo-diploma op zak en zijn eerste
baantje bij Ballast-Nedam. Een
blauwe maandag. Ballast-Ne
dam verhuisde naar Amstelveen
en Maas ging niet mee. „Geen
zin. Ik was na jaren van interna
ten en tehuizen juist weer terug
in Den Haag." Hij stak een gun
stige afvloeiingsregeling in z'n
zak en ging in de 'ambulante
handel'. „Ladderen." Glazen
wassen en schoonmaken. Na
korte tijd kon hij als klusjesman
aan de slag voor een aannemer
die het klein onderhoud verzorg
de van huurwoningen. Maas was
loodgieter, schilder, behanger
en metselaar tegelijk. Eerst in
huur- en daarna in koopwonin
gen. „Kochten ze een woning
voor 20.000 gulden, werkte ik me
drie weken uit de naad om er
voor 3000 gulden te verspijkeren
en dan verkochten zij de woning
voor 35.000 gulden. Krijg het la-
zerus, dacht ik, dat kan ik ook!"
Bij de Kamer van Koophandel
liet hij zich inschrijven als De-
ma, bedrijf voor onderhoud van
geringe aard. Daar waren geen
vakdiploma's voor nodig. Voor
specialistisch werk, zoals gasfit-
ten, huurde hij eenvoudigweg
een erkende vakman in.
Gebrek aan kapitaal was geen
probleem. Lef deed het werk. „Ik
kocht huizen waarvoor ik hele
maal geen geld had. Als een huis
een ton kostte, dan betaalde ik
tien procent aan en verkocht het
met winst door vóór de datum
van transport, wanneer het geld
op tafel moest komen. Soms luk
te het niet en moest ik een huis
afnemen en een hypotheek af
sluiten. Dan verkocht ik het
pand weliswaar' later, maai'
moest ik de helft van de winst
naar de bank brengen."
Poespas
Statenprojekt werd een echt
handelskantoor. Naast de aan-
en verkoop van huizen bouwde
Maas een beleggingsportefeuille
op met huurwoningen. In '82/'83
kocht hij in één klap voor zeven
tig miljoen gulden 1500 Haagse
en Rotterdamse woningen van
Amfas. „Dat was bloottrappelen
's nachts. Met moeite kreeg ik ze
ven miljoen bankgarantie. Ik
had negen maanden tijd voor
het transport. Een deel heb ik
binnen die tijd met zó veel winst
verkocht dat ik de rest van het
pakket kon financieren."
Bijna geruisloos werd hij multi
miljonair. Niemand die ooit van
Ed Maas had gehoord toen hij
eind '92 aankondigde dat hij het
zieltogende beursgenoteerde
vastgoedbedrijf VHS wilde over
nemen. „Wat een mediacircus!
door Henk Hellema
Een van zijn opzienbarend
ste experimenten verricht
te hij in het voorjaar van 1881.
Daartoe uitgedaagd door een
veearts liet Louis Pasteur vijf
tig schapen met virulente milt
vuurbacteriën besmetten - de
helft van de dieren was tevoren
met een vaccin van hem inge
spoten. De belangstelling voor
het experiment in het plaatsje
Pouilly-le-Fort was enorm.
Pasteur, aanvankelijk zeker van
zichzelf, begon aan zijn vaccin'te
twijfelen, toen ook een aantal ge
vaccineerde dieren koorts kre
gen. Maar dat was slechts van
voorbijgaande aard. Alle gevac
cineerde dieren bleven gezond,
alle niet-gevaccineerde dieren
stierven binnen enkele dagen
aan miltvuur. Het experiment
werd een groot succes. Niet voor
de eerste keer was Pasteur suc
cesvol en het zou ook niet zijn
laatste prestatie zijn. Op 28 sep
tember van dit jaar is het hon
derdjaar geleden dat deze grote
Franse onderzoeker overleed.
Louis Pasteur, zoon van een leer
looier, werd op 27 december 1822
in Döle in de Franse Jura gebo
ren. Hij was een wat stille en be
dachtzame jongen, maar had
ook een geweldige fantasie en
een groot combinatievermogen.
Alhoewel zijn cijfers op school
niet opvallend waren, hadden
sommigen al snel door dat hij
een heel pienter kereltje was.
Van 1843 tot 1847 vervolgt Pas
teur zijn opleiding in Parijs,
waar hij zich onder meer toelegt
op de schei- en natuurkunde.
Zijn scheikundige onderzoek
dreef hem langzaam in de rich-
ting van dat van gistingsproces
sen. Het was Pasteur opgevallen
dat in de natuur bepaalde stof
fen, zoals het wijnsteenzuur,
vaak in slechts één vorm aanwe
zig waren. Hij vermoedde dat dit
het werk was van bepaalde mi
cro-organismen.
Pasteuriseren
Met die kennis vond hij oplossin
gen voor problemen waar azijn-
fabrikanten en wijnboeren mee
worstelden, en die alle terug te
voeren waren op ongewenste mi
crobiologische processen. Veel
van de narigheid van wijnboeren
kon worden voorkómen door de
wijn kort tot 55 graden Celsius te
verhitten - het sindsdien be
kend staande proces van 'pas
teuriseren'.
Halverwege de vorige eeuw
woedde er niet alleen op weten
schappelijke bijeenkomsten,
maar ook in de politiek en in de
kranten een heftige strijd over
Zijdeteelt
Ik had nooit gedacht dat de
overname van VHS met zoveel
publiciteit gepaard zou gaan.
Wij hadden zaken gedaan die ve
le malen groter waren en dan die
hele poespas... Komt natuurlijk
door het tumultueuze verleden
van VHS. Wat daar gebeurd is,
daar lusten de honden geen
brood van! Vele Handen Stelen,
noemde ik het bedrijf destijds
gekscherend." Diverse media
schreven Maas vuile handen toe,
maar hij dwong „alle klojo's" tot
rectificatie. De onroerend-goed-
markt staat niet goed aange
schreven. Altijd de gebeten
hond.
Praktisch had de overname van
VHS weinig voeten in de aarde.
„Postpapier en een lichtbak van
1500 gulden." Maas werkt nog al
tijd met hetzelfde aantal werk
nemers als acht jaar geleden: ne
gen mensen op kantoor. Het be
heer en onderhoud van zijn win
kelcentra, kantoren en wonin
gen wordt uitbesteed. Goed
koop en overzichtelijk.
Nu alle commotie rond VHS is
verstomd, mist Maas de aan
dacht voor zijn fonds. Enkele
maanden geleden besloot hij
daarom tot shirtsponsoring van
FC Den Haag. Breed lachend:
„Ze hebben pas vier keer in onze
shirts gespeeld en zijn vier keer
op televisie geweest. Het stadion
was voor het eerst in zeven jaar
uitverkocht."
Maas wil geen gedonder. Op het
moment dat zijn goede naam in
opspraak komt- door supporters-
rellen trekt hij zich als sponsor
terug. „Met deze clausule leg je
een stukje verantwoordelijkheid
op de schouders van de suppor-
Ed Maas: Als ik achterom kijk en zie hoe hoog ik sta, ja, dan ga je je wel beter vasthouden. foto GPD
ters. Kijk, ik was zelf vroeger ook
geen lieve jongen. Ik ga niet
moeilijk doen over een rotje,
maar die Hotelplan-taferelen
(Hotelplan trok zich enkele ja
ren geleden als sponsor terug na
wangedrag van FC Den Haag
supporters) zijn de limit."
Vijfendertig draf- en renpaarden
zijn het visitekaartje van het be
drijf Statenprojekt. Zelf is Maas
niet zo'n ruiter, zijn vrouw daar
entegen is jockey. De stal van
Maas sleept de ene na de andere
prijs in de wacht. Winnen doet
hem goed. Onlangs heeft-ie bij
het ministerie van VWS een plan
ingediend om de kwakkelende
draf- en rensport te redden. „Als
het laatste roodborstje in Neder
land zijn koffers pakt is iedereen
in rep en roer. Maar niemand die
zich druk maakt over de paar
densport. Het is een ramp voor
de BV Nederland als we deze
sport verliezen. De paarden
sport biedt werkgelegenheid
aan tweeduizend mensen!"
FC Den Haag
Hij toont de paardestallen, het
ondergrondse zwembad, de pas
aangelegde fitness-zaal, geeft
ongevraagd een foto van zijn vil
la op Tenerife mee. Veel uitda
gingen zijn er niet meer. „Als een
ander paard harder loopt, ga ik
morgen naar Engeland en koop
een sneller paard. Maar de uitda
ging ligt juist in een goedkoop
beest dat snel loopt. FC Den
Haag is ook een uitdaging. En
ach, ik word ouder, de scherpe
kantjes gaan er vanaf. Ik ben
niet meer zo gedreven, hoeft ook
niet meer hè? Ik kan hier ge
woon rustig zitten praten en de
tent draait gewoon door. Vroe
ger kon dat niet. Toen was ik
niet alleen de motor, maar ook
de benzine. Ik zit nu op een level
waarop ik kan zeggen: ik hoor
niet meer bij de krullenjongens.
Als ik achterom kijk en zie hoe
hoog ik sta, ja, dan ga je je wel
beter vasthouden."
Hij is het volk ontgroeid maar
zal nooit tot de kringen van het
'oude geld' behoren, de aristo
cratie. Wil-ie ook niet. „Ik voel
me thuis bij de self-made men
sen. Van der Valk, Breukhoven,
mensen die dezelfde taal spre
ken, die weten wat het is om met
niets te beginnen, mensen die
niet veranderen als hun bank
saldo verandert. Geen kakkers.
Ik heb een hekel aan mensen die
zitten te vreten, een dik salaris
opstrijken en maar ouwehoeren
en kwaken over hun bedrijf."
de manier waarop micro-orga
nismen als gisten en bacteriën
ontstonden. Velen geloofden dat
ze spontaan voortkwamen uit
gistende en rottende organische
stóffen, anderen - onder wie Pas
teur - geloofden daar niets van.
Vermaard in deze strijd is Pas-
teurs experiment met een kolf
met een open zwanehals. Door in
de kolf een soort vruehtesap te
verhitten en vervolgens weer af
te laten koelen (waardoor lucht
werd aangezogen) toonde Pas
teur aan dat lucht alléén niet
voldoende was voor gisting.
Daar waren ook kiemen voor no
dig, en die sloegen in de bocht
van de zwanehals neer.
De strijd om de zogenaamde 'ge-
neratio spontanea' werd in ieder
geval in het voordeel van Pas
teur beslist: bacteriën kwamen
uit bacteriën en gisten uit gisten
voort, en niet 'zomaar' uit gis
tend of rottend materiaal. Pas-
teurs roem als microbioloog was
gevestigd. Inmiddels was hij, in
1855, benoemd aan de universi
teit van Lille.
In 1865 gaat Pasteur naar Alès in
het departement Gard aan de
Franse zuidkust, centrum van
de zijdeteelt. De zijdeboeren zijn
wanhopig. Door een ziekte on
der de zijderupsen dreigen velen
van hen te worden geruïneerd.
Zou Pasteur hen niet kunnen
helpen? Hij heeft al snel door dat
het om een infectieziekte gaat.
Zes jaar lang doet hij, met tus
senpozen, onderzoek. In die tijd
wordt Pasteur, in 1867, benoemd
tot hoogleraar scheikunde aan
de Sorbonne in Parijs.
Min of meer bij toeval ontdekt
Pasteur dat de voor kippen do
delijke cholera-bacterie zijn fa
tale uitwerking mist, wanneer
deze een aantal dagen aan de
openlucht is blootgesteld. Wan
neer hij dieren die met de ver
zwakte bacteriën zijn besrpet,
vervolgens met wel virulente
cholera-bacteriën inspuit, gaan
ze niet dood. Dit idee van vacci
natie zal de naam van Pasteur in
de hele wereld vestigen,
Zo'n vijf jaar later vindt hij een
vaccin tegen hondsdolheid. Ver
maard is zijn eerste patiënt, de
elfjarige Joseph Meister. Van
heinde en ver - zelfs uit Rusland
en de Verenigde Staten - komen
mensen naar Parijs om zich voor
hondsdolheid te laten behande
len. Het leidt in 1888 tot de op
richting van het wereldberoemd
geworden Institut Pasteur, In
dit instituut met Pasteurs naam
zal professor Luc Montagnier in
1983 voor het eerst het aids-virus
isoleren.
Er zijn in de moderne tijd
een aantal paardenrassen
gefokt, die ons allemaal ver
trouwd zijn. Zelfs zijn er ras
sen gefokt, die tot de topspor
ters gerekend mogen worden,
altijd echter samen met de
mens.
Want de verhouding tussen
mens en paard is al zo'n vijf
tot zes duizend jaar oud. Toen
begonnen namelijk nomadi
sche volkeren op de steppen
van Eurazië paarden te do
mesticeren.
In 1867 werd een bijna volledig
skelet ontdekt van het zoge
naamde dageraadspaardje in
een rotsformatie in Wyoming,
het eerste 'echte' paard de Eo-
hippus. Het was een evolutie-
produkt geëvolueerd uit een
nog vroegere diersoort, de
Condylarthra-groep, die 75
miljoen jaar geleden op aarde
voorkwam en als de voorloper
van alle hoefdieren wordt ge
zien.
Aan de hand van andere ske
letten van het dageraad-
spaard, die daarna nog zijn ge
vonden, was de wetenschap in
staat te reconstrueren hoe het
dier er uitzag en wat de bijzon
dere kenmerken waren. Ken
merken, die sterk afweken van
nQg eerdere voorouders van
het dier. Zo veranderden in de
loop van vele miljoenen jaren
de oorspronkelijke vijf tenen
tot de huidige hoef en ver
plaatsten de ogen zich van
recht voor op het hoofd naar
de zijkanten. Ook had het
beestje vermoedelijk een
vacht, die meer leek op die van
een hert en had een gebit als
ons huidige varken. Boven
dien was het klein, maar 35
centimeter hoog.
Steeds groter
Omstreeks 6 miljoen jaar gele
den verscheen de Pliohippus,
het prototype van het moder
ne paard, Equus genaamd. Dit
paardje had al een schofthoog
te van ruim een meter en
slechts één teen, de hoef. Het
stond ook aan de basis van de
zebra's en de ezels.
Het vroege paard had een
groot verspreidingsgebied
omdat tot 9.000 jaar voor
Christus Amerika nog verbon
den was met het vasteland van
Europa. Toen kwam er aan het
einde aan de laatste Ijstijd
een breuk tussen de beide we
relddelen en werd de migratie
van de soort Equus over en
weer onmogelijk. Het paard
stierf daardoor in Amerika
door onbekende oorzaak uit.
Het kwam pas weer terug toen
de Spaanse conquistadores in
1519 in Mexico aan land gin
gen met zestien paarden, die
Het przewalskipaard is het enige ivilde paard, dat nog bestaat.
later moesten achterblijven en
zich in hun nieuwe leefklimaat
goed in stand hielden.
Twijfels
Tot zover zijn de geleerden het
over de voorouders allemaal
wel met elkaar eens, maar over
de vraag welk dier nu wel de
rechtstreekse voorouder van
ons huidige paard is, zijn nogal
wat verschillende opvattin
gen.
Het ligt echter het meest voor
de hand bij de gemeenschap
pelijke voorvaders van het
lz. M. de Klerk
moderne paard te denken aan
het woudpaard, het przewals
kipaard en de, wat lichter ge
bouwde, tapan.
Het przewalskipaard is het
enige wilde paard, dat nog be
staat. Het werd ontdekt in
Centraal Azië door de ontdek
kingsreiziger Nikolaj Michai-
lovitsj Przewalski in 1879.
Dank zij een Nederlands stam
boek heeft men kunnen voor
komen, dat het ras door inteelt
verloren ging.
Domesticatie
Het paard is het laatste dier
dat door de mens werd gedo
mesticeerd. Waarschijnlijk
kwam dat door zijn onbere
kenbaar en nerveuze tempera
ment, maar mogelijk ook door
zijn grootte. Het begin van de
domesticatie ligt vermoede
lijk rond vijf tot zesduizend
jaar geleden en in wel Eurazië.
In verhouding tot ons eerste
huisdier de hond, die al om
streeks 12.000 voor Christus
werd gedomesticeerd is dat
erg laat. Wèl had de mens al
een nauwe band met paarden,
maar dat was uitsluitend als
jachtprooi. Het jagen op paar
den ging bijzonder primitief.
Aan de vondst van botten ver
onderstelt men dat de dieren
gewoon over de rand van een
klip werden gejaagd en zo de
dood vonden. Grote hoeveel
heden botten vond men in
Lascaux in Frankrijk, waar
ook in de grotten prachtige
rotstekeningen van paarden
zijn gevonden,
Er is nog een andere mogelijk
heid, die door deskundigen
wordt geopperd en wel, dat het
paard, als huisdier, de opvol
ger was van het rendier. Men
baseert dit op de grote kudden
van deze dieren die in het ge
bied van centraal Azië leefden.
Een gebied waar alle ruitercul-
turen vandaan komen. Mis
schien zijn de huidige kunste
naars te paard, die we met
enige regelmaat bij ruiterfes-
tijnen zien optreden dus wel
de moderne versie van berij
ders van wat sullige rendieren.
Hoe dan ook: het moderne
foto PieterHonhoff
paard is uit onze cultuur niet
meer weg te denken. Was het
aanvankelijk nog een ge-
bruiksdier om de mens snel
van de ene plaats naar de an
dere te vervoeren, om oorlog
mee te voeren of nuttiger werk
te doen in de landbouw, thans
is het een luxe dier. Naai' ge
lang de eisen die de mens aan
dit dier stelt zijn er in de loop
der eeuwen vele rassen gefokt.
Van elegant rijdier om een
Koetsje te trekken tot zwaar
dere dieren, die zelfs in de laat
ste oorlog nog in Rusland voor
een nutteloze zaak hun leven
mochten geven. Bekend is dat
in 1941 één van de 30 Russi
sche bereden divisies de aan
val begon tegen de 106e Duitse
infanteriedivisie bij het dorp
Musino. Binnen enkele minu
ten sneuvelden toen 2.000
paarden.
Maar niet alleen in de oorlog
hebben paarden het soms
zwaar te verduren. Zo zijn die
renbeschermers weinig te
spreken over de verzorging
van paarden in sommige ma
neges en over het gebruik van
deze dieren in de ren- en draf-
sport en vooral bij de zoge
naamde military.
Voor iemand die belangstelling
heeft voor onze edelste vriend on
der de dieren is er een 'Encyclope
die van het paard' verschenen bij
van Reemst Uitgeverij, geschreven
door Elwyn Hartley Edwards en
geïllustreerd met fotoiverk van
Bob Lmigrish en Kit Houghton.
ISBN 90 410 0048 8.
Evert Santegoeds proost met Patty Brard op zijn nieuwe
boek. foto GPD
door Roy Touker
De ontknoping van de
moord op cabaretier
Wim Hogenkamp; het dub
belleven van Toon Her
mans; het verleden van Van
essa; het drama achter de
scheiding van Linda de Mol,
maar ook de 'eeuwige jeugd'
van Rob de Nijs. Het zijn
slechts vijf van de 25 'ont
hullende' verhalen in het
boek Geheime levens; de
grootste schandalen van de
Nederlandse showbizz. Het
is het tweede boek van Sto-
ry-hoofdredacteur Evert
Santegoeds, die van zijn de
buut 'Juliana, moeder, ma
jesteit' zo'n 16.000 exempla
ren over de toonbank zag
gaan.
Santegoeds belooft in een
opgeklopt persbericht,
waarin hij wordt neergezet
als 'één van de best inge
voerde en bewonderde show-
bizz-journalisten', het ware
verhaal achter de geruchten
in de vaderlandse showbizz.
Eerder deze maand werd het
boek gepresenteerd en daar
voor was niet alleen belang
stelling van het Nederlandse
artiestenwereldje, maar ook
van serieuze media als het
NOS-journaal.
De grote belangstelling voor
zijn boek van met name de
serieuze media heeft de Sto-
ry-hoofdredacteur verbaasd.
„Woensdag begon de zomer,
misschien is het komkom
mertijd", doet Evert Sante
goeds het lachend af. Om se
rieuzer te vervolgen met: „Ik
zie het toch als een stukje er
kenning voor het werk van
de showbizz-journalist. Ja
ren geleden was het ondenk
baar, maai' ik ben nu zelfs
door NRC Handelsblad ge
vraagd voor het dagboek. En
ik zit in menig radiopro
gramma."
Zou die belangstelling wat te
maken kunnen hebben met
'de grootste schandalen' die
Santegoeds in zijn boek be
looft? „Er wordt een moord
opgelost, Vanessa praat
voor het eerst over haai' ver
meende verleden en het
nieuws over Toon Hermans
is toch ook opzienbarend."
Eerst maai' even de ontkno
ping van de onopgeloste
moord op cabaretier Wim
Hogenkamp doornemen.
Santegoeds komt in dit
hoofdstuk met een theorie,
die gebombardeerd wordt
tot dé waarheid. De feiten:
Hogenkamp leed aan aids,
maar wilde geen slopend le
venseinde. Zelfmoord en eu
thanasie kwamen deson
danks niet ter sprake. Bij
zelfmoord zou de levensver
zekering niet uitkeren.
Volgens Santegoeds heeft de
eigenzinnige en immer op
spektakel beluste cabaretier
zich daarom maar, op een
zondagochtend in zijn Am
sterdamse woning, laten ver
moorden. Door wie precies
wordt niet uit de doeken ge
daan, maar volgens Sante
goeds moet het een schandk
naap geweest zijn. Hogen
kamp had regelmatig con
tact met dergelijke 'brood-
poten'.
Santegoe.ds stapte met zijn
theorie naar de Amsterdam
se politie. Daar werd volgens
Santegoeds 'nog net niet
met ja' gereageerd. Wel met:
'Ach, zo'n zaak grijpt diep in
bij de nabestaanden, hè? De
dader is nooit gevonden, we
laten de zaak maar rusten.
Laat maai' zo, toch?' Voor
Santegoeds was dat het be
wijs dat zijn theorie klopt.
„En het is een aardige bij
drage aan het boek. Zo'n ver
haal is toch leuk om te le
zen", is zijn commentaar.
Zigeunerjongetje
Twee andere hoofdstukken
zijn ook gewij d aan showbizz-
moorden. In het geval van
Mathilde Willink, de excen
trieke ex van schilder Car el
Willink, is dat vreemd, om
dat het volgens de officiële
lezing om een zelfmoord
gaat. Maar Santegoeds wil
de waarschijnlijk wat meer
van z'n moordcomplot-theo
rieën kwijt. De reeks show-
bizzmoorden wordt afgeslo
ten met die op platenprodu-
cer Bart-van der Laar in 1981.
Voor die moord is een
schandknaap, één van de ve
le met wie Van der Laai' con
tact had, veroordeeld. Vol
gens Santegoeds heeft de
rechter daarmee misgeze-
ten. Uit de mond van een
Belgische collega van Van
der Laar tekent hij op dat de
vader van een zigeunerjon
getje de platenproducer
heeft neergeschoten. Van
der Laar zou het jongetje
misbruikt hebben en de va
der nam het recht in eigen
hand.
Overspel
Overspel doet het ook altijd
goed in bladen als Story, Pri
vé, Weekend en Party. En
dus ook in Santegoeds'
boek. Toon Hermans zou het
in de jaren zestig met een
showassistente hebben ge
daan. Ondanks dat die kwes
tie al meer dan dertig jaar
oud is, blijft het volgens San
tegoeds opzienbarend
nieuws. „Dat is toch iets wat
mensen niet van Toon Her
mans verwachten. Én ook na
dertig jaar blijft het nieuws.
Er is nooit eerder over ge
schreven. En geloof me, het
was bij Toon Hermans niet
iets eenmaligs."
Rijk de Gooijer heeft al twin
tig jaar een minnares. Op
verzoek van de acteur schre
ven 'de bladen' daar nooit
over Voor Rijk is er een
heel hoofdstuk weggelegd in
Santegoeds' boek. „Belache
lijk dat er nooit over die
kwestie is geschreven. Dat
dat al die jaren uit de bladen
is gehouden. Toen ik bij Pri
vé zat, wilde ik er wel over
schrijven, maar ik had een
hoofdredacteur (Henk van
der Meyden) die dat niet wil
de."
Slecht huwelijk
Slechte huwelijken vullen
een ander deel van het boek.
Ron Brandsteder en Patty
Brard zouden in de prehisto
rie van de Nederlandse
showbizz een slecht huwelijk
hebben gehad. Dat is inder
daad een voor de hand lig-
gende conclusie bij een echt
verbintenis die in echtschei
ding eindigde.
Wat het ook goed doet, is de
bekende Nederlanders iets
laten ontkennen. Zo ontkent
Vanessa een verondersteld
verleden als prostituée en
zegt René Froger dat het
niet waar is dat een contract
zijn huwelijk bij elkaar
houdt.
'Onthullingsjournalist'
noemt Santegoeds zich. In
het geval van Wim Sonne-
veld 'onthult' hij dat de ca
baretier een soort van fami
liegraf zou hebben. De Zan
geres zonder Naam zou lesbi
sche gevoelens koesteren.
En Rob de Nijs blijft zo jong,
omdat er geregeld een stukje
placenta in zijn buik geïn-
planteerd zou worden.
Een boek met een hoog zou-
gehalte dus. Santegoeds
doet zelf ook niet te hoogdra
vend over zijn boek. „Ach, je
moet je op een zomerse dag
lekker insmeren met zonne
brandolie en op. het strand
gaan liggen. Dan heb je het
zo uit. Het is gedrukt op pa
pier dat veel zonnebrandolie
kan opnemen."
Geheime levens; de grootste
schandalen van de Nederlandse
showbizz door Evert Sante
goeds. Uitgever: VNU Telepress
publications - 16,95. Verkrijg
baar bij AKO, Bruna, Boekelier
en V&D.