Ik heb het recht om rijk te zijn Paarden in historische mist Pasteur maakte bacterie tastbaar Baas van Story vult pagina's met schandalen varia Miljonair Ed Maas laat zich niet meer commanderen dierelantijnen WOENSDAG 28 JUNI 1995 door Monique de Knegt Als jongetje al wilde hij rijk worden. Hij is nu 42 jaar en inulti-miljonair. Ed Maas, voor malig glazenwasser en schoon maker, directeur en grootaan deelhouder van vastgoedbe drijf VHS, sponsor van FC Den Haag en eigenaar van drie do zijn draf- en renpaarden. Trots op zijn verworvenheden. Schaamteloos in het etaleren van zijn rijkdom. „Kunnen an deren zich aan optrekken. Een mens kijkt toch altijd naar bo ven?" Lafhartig vindt hij ze. De rijken die naar België verhuizen van wege de fiscus, maai* ook van wege de calvinistische afkeer van uiterlijk vertoon die rij kaards in Nederland dwingt tot matigheid. „Geld verdienen lijkt hier wel een vermogensdelict." Ed Maas laat zich niet sturen. Niet naar België en niet in de verborgenheid. Met vet Haags accent: „Dat eeuwige gezeur over die Rolls-cabrio van mij. Als je je hebt opgewerkt uit de massa en je hebt een bepaald ni veau bereikt, dan heb je het recht om daar naar te leven. Ik loop niet te koop met mijn bezit maar ga ook geen verstoppertje spelen. Voor mij is een Rolls een jongensdroom. Nou, als ik die kan verwezenlijken dan doe ik dat toch zeker! Er zijn ook men sen die kopen een schilderij van een paar ton, leggen het in een kluis en kijken er af en toe naar. Daar vind ik nou niks aan." Het interview mag dus thuis. In de serre „met het mooiste uit zicht van Wassenaar." Op een strak gazon dartelt de kleine po ny van dochtertje Maas. „We hebben de weilanden geëgali seerd. Je kimt er praktisch op biljarten." Grote blonde man in Chesterfield bankstel, gouden schakelarmband om de pols, groen-blauwe vloerbedekking op de vloer, pauweveren in een wit porseleinen vaas die om hooggehouden wordt door twee steigerende paarden. Ladderen Zoon van een Haagse kapper. Kenner van Neerlands interna ten. Rotterdam, Enschede. Gro ningen, Nijmegen, Edje was er. Nadrukkelijk aanwezig, brutaal tje, altijd op de barricaden. Op zijn negentiende had hij z'n ma vo-diploma op zak en zijn eerste baantje bij Ballast-Nedam. Een blauwe maandag. Ballast-Ne dam verhuisde naar Amstelveen en Maas ging niet mee. „Geen zin. Ik was na jaren van interna ten en tehuizen juist weer terug in Den Haag." Hij stak een gun stige afvloeiingsregeling in z'n zak en ging in de 'ambulante handel'. „Ladderen." Glazen wassen en schoonmaken. Na korte tijd kon hij als klusjesman aan de slag voor een aannemer die het klein onderhoud verzorg de van huurwoningen. Maas was loodgieter, schilder, behanger en metselaar tegelijk. Eerst in huur- en daarna in koopwonin gen. „Kochten ze een woning voor 20.000 gulden, werkte ik me drie weken uit de naad om er voor 3000 gulden te verspijkeren en dan verkochten zij de woning voor 35.000 gulden. Krijg het la- zerus, dacht ik, dat kan ik ook!" Bij de Kamer van Koophandel liet hij zich inschrijven als De- ma, bedrijf voor onderhoud van geringe aard. Daar waren geen vakdiploma's voor nodig. Voor specialistisch werk, zoals gasfit- ten, huurde hij eenvoudigweg een erkende vakman in. Gebrek aan kapitaal was geen probleem. Lef deed het werk. „Ik kocht huizen waarvoor ik hele maal geen geld had. Als een huis een ton kostte, dan betaalde ik tien procent aan en verkocht het met winst door vóór de datum van transport, wanneer het geld op tafel moest komen. Soms luk te het niet en moest ik een huis afnemen en een hypotheek af sluiten. Dan verkocht ik het pand weliswaar' later, maai' moest ik de helft van de winst naar de bank brengen." Poespas Statenprojekt werd een echt handelskantoor. Naast de aan- en verkoop van huizen bouwde Maas een beleggingsportefeuille op met huurwoningen. In '82/'83 kocht hij in één klap voor zeven tig miljoen gulden 1500 Haagse en Rotterdamse woningen van Amfas. „Dat was bloottrappelen 's nachts. Met moeite kreeg ik ze ven miljoen bankgarantie. Ik had negen maanden tijd voor het transport. Een deel heb ik binnen die tijd met zó veel winst verkocht dat ik de rest van het pakket kon financieren." Bijna geruisloos werd hij multi miljonair. Niemand die ooit van Ed Maas had gehoord toen hij eind '92 aankondigde dat hij het zieltogende beursgenoteerde vastgoedbedrijf VHS wilde over nemen. „Wat een mediacircus! door Henk Hellema Een van zijn opzienbarend ste experimenten verricht te hij in het voorjaar van 1881. Daartoe uitgedaagd door een veearts liet Louis Pasteur vijf tig schapen met virulente milt vuurbacteriën besmetten - de helft van de dieren was tevoren met een vaccin van hem inge spoten. De belangstelling voor het experiment in het plaatsje Pouilly-le-Fort was enorm. Pasteur, aanvankelijk zeker van zichzelf, begon aan zijn vaccin'te twijfelen, toen ook een aantal ge vaccineerde dieren koorts kre gen. Maar dat was slechts van voorbijgaande aard. Alle gevac cineerde dieren bleven gezond, alle niet-gevaccineerde dieren stierven binnen enkele dagen aan miltvuur. Het experiment werd een groot succes. Niet voor de eerste keer was Pasteur suc cesvol en het zou ook niet zijn laatste prestatie zijn. Op 28 sep tember van dit jaar is het hon derdjaar geleden dat deze grote Franse onderzoeker overleed. Louis Pasteur, zoon van een leer looier, werd op 27 december 1822 in Döle in de Franse Jura gebo ren. Hij was een wat stille en be dachtzame jongen, maar had ook een geweldige fantasie en een groot combinatievermogen. Alhoewel zijn cijfers op school niet opvallend waren, hadden sommigen al snel door dat hij een heel pienter kereltje was. Van 1843 tot 1847 vervolgt Pas teur zijn opleiding in Parijs, waar hij zich onder meer toelegt op de schei- en natuurkunde. Zijn scheikundige onderzoek dreef hem langzaam in de rich- ting van dat van gistingsproces sen. Het was Pasteur opgevallen dat in de natuur bepaalde stof fen, zoals het wijnsteenzuur, vaak in slechts één vorm aanwe zig waren. Hij vermoedde dat dit het werk was van bepaalde mi cro-organismen. Pasteuriseren Met die kennis vond hij oplossin gen voor problemen waar azijn- fabrikanten en wijnboeren mee worstelden, en die alle terug te voeren waren op ongewenste mi crobiologische processen. Veel van de narigheid van wijnboeren kon worden voorkómen door de wijn kort tot 55 graden Celsius te verhitten - het sindsdien be kend staande proces van 'pas teuriseren'. Halverwege de vorige eeuw woedde er niet alleen op weten schappelijke bijeenkomsten, maar ook in de politiek en in de kranten een heftige strijd over Zijdeteelt Ik had nooit gedacht dat de overname van VHS met zoveel publiciteit gepaard zou gaan. Wij hadden zaken gedaan die ve le malen groter waren en dan die hele poespas... Komt natuurlijk door het tumultueuze verleden van VHS. Wat daar gebeurd is, daar lusten de honden geen brood van! Vele Handen Stelen, noemde ik het bedrijf destijds gekscherend." Diverse media schreven Maas vuile handen toe, maar hij dwong „alle klojo's" tot rectificatie. De onroerend-goed- markt staat niet goed aange schreven. Altijd de gebeten hond. Praktisch had de overname van VHS weinig voeten in de aarde. „Postpapier en een lichtbak van 1500 gulden." Maas werkt nog al tijd met hetzelfde aantal werk nemers als acht jaar geleden: ne gen mensen op kantoor. Het be heer en onderhoud van zijn win kelcentra, kantoren en wonin gen wordt uitbesteed. Goed koop en overzichtelijk. Nu alle commotie rond VHS is verstomd, mist Maas de aan dacht voor zijn fonds. Enkele maanden geleden besloot hij daarom tot shirtsponsoring van FC Den Haag. Breed lachend: „Ze hebben pas vier keer in onze shirts gespeeld en zijn vier keer op televisie geweest. Het stadion was voor het eerst in zeven jaar uitverkocht." Maas wil geen gedonder. Op het moment dat zijn goede naam in opspraak komt- door supporters- rellen trekt hij zich als sponsor terug. „Met deze clausule leg je een stukje verantwoordelijkheid op de schouders van de suppor- Ed Maas: Als ik achterom kijk en zie hoe hoog ik sta, ja, dan ga je je wel beter vasthouden. foto GPD ters. Kijk, ik was zelf vroeger ook geen lieve jongen. Ik ga niet moeilijk doen over een rotje, maar die Hotelplan-taferelen (Hotelplan trok zich enkele ja ren geleden als sponsor terug na wangedrag van FC Den Haag supporters) zijn de limit." Vijfendertig draf- en renpaarden zijn het visitekaartje van het be drijf Statenprojekt. Zelf is Maas niet zo'n ruiter, zijn vrouw daar entegen is jockey. De stal van Maas sleept de ene na de andere prijs in de wacht. Winnen doet hem goed. Onlangs heeft-ie bij het ministerie van VWS een plan ingediend om de kwakkelende draf- en rensport te redden. „Als het laatste roodborstje in Neder land zijn koffers pakt is iedereen in rep en roer. Maar niemand die zich druk maakt over de paar densport. Het is een ramp voor de BV Nederland als we deze sport verliezen. De paarden sport biedt werkgelegenheid aan tweeduizend mensen!" FC Den Haag Hij toont de paardestallen, het ondergrondse zwembad, de pas aangelegde fitness-zaal, geeft ongevraagd een foto van zijn vil la op Tenerife mee. Veel uitda gingen zijn er niet meer. „Als een ander paard harder loopt, ga ik morgen naar Engeland en koop een sneller paard. Maar de uitda ging ligt juist in een goedkoop beest dat snel loopt. FC Den Haag is ook een uitdaging. En ach, ik word ouder, de scherpe kantjes gaan er vanaf. Ik ben niet meer zo gedreven, hoeft ook niet meer hè? Ik kan hier ge woon rustig zitten praten en de tent draait gewoon door. Vroe ger kon dat niet. Toen was ik niet alleen de motor, maar ook de benzine. Ik zit nu op een level waarop ik kan zeggen: ik hoor niet meer bij de krullenjongens. Als ik achterom kijk en zie hoe hoog ik sta, ja, dan ga je je wel beter vasthouden." Hij is het volk ontgroeid maar zal nooit tot de kringen van het 'oude geld' behoren, de aristo cratie. Wil-ie ook niet. „Ik voel me thuis bij de self-made men sen. Van der Valk, Breukhoven, mensen die dezelfde taal spre ken, die weten wat het is om met niets te beginnen, mensen die niet veranderen als hun bank saldo verandert. Geen kakkers. Ik heb een hekel aan mensen die zitten te vreten, een dik salaris opstrijken en maar ouwehoeren en kwaken over hun bedrijf." de manier waarop micro-orga nismen als gisten en bacteriën ontstonden. Velen geloofden dat ze spontaan voortkwamen uit gistende en rottende organische stóffen, anderen - onder wie Pas teur - geloofden daar niets van. Vermaard in deze strijd is Pas- teurs experiment met een kolf met een open zwanehals. Door in de kolf een soort vruehtesap te verhitten en vervolgens weer af te laten koelen (waardoor lucht werd aangezogen) toonde Pas teur aan dat lucht alléén niet voldoende was voor gisting. Daar waren ook kiemen voor no dig, en die sloegen in de bocht van de zwanehals neer. De strijd om de zogenaamde 'ge- neratio spontanea' werd in ieder geval in het voordeel van Pas teur beslist: bacteriën kwamen uit bacteriën en gisten uit gisten voort, en niet 'zomaar' uit gis tend of rottend materiaal. Pas- teurs roem als microbioloog was gevestigd. Inmiddels was hij, in 1855, benoemd aan de universi teit van Lille. In 1865 gaat Pasteur naar Alès in het departement Gard aan de Franse zuidkust, centrum van de zijdeteelt. De zijdeboeren zijn wanhopig. Door een ziekte on der de zijderupsen dreigen velen van hen te worden geruïneerd. Zou Pasteur hen niet kunnen helpen? Hij heeft al snel door dat het om een infectieziekte gaat. Zes jaar lang doet hij, met tus senpozen, onderzoek. In die tijd wordt Pasteur, in 1867, benoemd tot hoogleraar scheikunde aan de Sorbonne in Parijs. Min of meer bij toeval ontdekt Pasteur dat de voor kippen do delijke cholera-bacterie zijn fa tale uitwerking mist, wanneer deze een aantal dagen aan de openlucht is blootgesteld. Wan neer hij dieren die met de ver zwakte bacteriën zijn besrpet, vervolgens met wel virulente cholera-bacteriën inspuit, gaan ze niet dood. Dit idee van vacci natie zal de naam van Pasteur in de hele wereld vestigen, Zo'n vijf jaar later vindt hij een vaccin tegen hondsdolheid. Ver maard is zijn eerste patiënt, de elfjarige Joseph Meister. Van heinde en ver - zelfs uit Rusland en de Verenigde Staten - komen mensen naar Parijs om zich voor hondsdolheid te laten behande len. Het leidt in 1888 tot de op richting van het wereldberoemd geworden Institut Pasteur, In dit instituut met Pasteurs naam zal professor Luc Montagnier in 1983 voor het eerst het aids-virus isoleren. Er zijn in de moderne tijd een aantal paardenrassen gefokt, die ons allemaal ver trouwd zijn. Zelfs zijn er ras sen gefokt, die tot de topspor ters gerekend mogen worden, altijd echter samen met de mens. Want de verhouding tussen mens en paard is al zo'n vijf tot zes duizend jaar oud. Toen begonnen namelijk nomadi sche volkeren op de steppen van Eurazië paarden te do mesticeren. In 1867 werd een bijna volledig skelet ontdekt van het zoge naamde dageraadspaardje in een rotsformatie in Wyoming, het eerste 'echte' paard de Eo- hippus. Het was een evolutie- produkt geëvolueerd uit een nog vroegere diersoort, de Condylarthra-groep, die 75 miljoen jaar geleden op aarde voorkwam en als de voorloper van alle hoefdieren wordt ge zien. Aan de hand van andere ske letten van het dageraad- spaard, die daarna nog zijn ge vonden, was de wetenschap in staat te reconstrueren hoe het dier er uitzag en wat de bijzon dere kenmerken waren. Ken merken, die sterk afweken van nQg eerdere voorouders van het dier. Zo veranderden in de loop van vele miljoenen jaren de oorspronkelijke vijf tenen tot de huidige hoef en ver plaatsten de ogen zich van recht voor op het hoofd naar de zijkanten. Ook had het beestje vermoedelijk een vacht, die meer leek op die van een hert en had een gebit als ons huidige varken. Boven dien was het klein, maar 35 centimeter hoog. Steeds groter Omstreeks 6 miljoen jaar gele den verscheen de Pliohippus, het prototype van het moder ne paard, Equus genaamd. Dit paardje had al een schofthoog te van ruim een meter en slechts één teen, de hoef. Het stond ook aan de basis van de zebra's en de ezels. Het vroege paard had een groot verspreidingsgebied omdat tot 9.000 jaar voor Christus Amerika nog verbon den was met het vasteland van Europa. Toen kwam er aan het einde aan de laatste Ijstijd een breuk tussen de beide we relddelen en werd de migratie van de soort Equus over en weer onmogelijk. Het paard stierf daardoor in Amerika door onbekende oorzaak uit. Het kwam pas weer terug toen de Spaanse conquistadores in 1519 in Mexico aan land gin gen met zestien paarden, die Het przewalskipaard is het enige ivilde paard, dat nog bestaat. later moesten achterblijven en zich in hun nieuwe leefklimaat goed in stand hielden. Twijfels Tot zover zijn de geleerden het over de voorouders allemaal wel met elkaar eens, maar over de vraag welk dier nu wel de rechtstreekse voorouder van ons huidige paard is, zijn nogal wat verschillende opvattin gen. Het ligt echter het meest voor de hand bij de gemeenschap pelijke voorvaders van het lz. M. de Klerk moderne paard te denken aan het woudpaard, het przewals kipaard en de, wat lichter ge bouwde, tapan. Het przewalskipaard is het enige wilde paard, dat nog be staat. Het werd ontdekt in Centraal Azië door de ontdek kingsreiziger Nikolaj Michai- lovitsj Przewalski in 1879. Dank zij een Nederlands stam boek heeft men kunnen voor komen, dat het ras door inteelt verloren ging. Domesticatie Het paard is het laatste dier dat door de mens werd gedo mesticeerd. Waarschijnlijk kwam dat door zijn onbere kenbaar en nerveuze tempera ment, maar mogelijk ook door zijn grootte. Het begin van de domesticatie ligt vermoede lijk rond vijf tot zesduizend jaar geleden en in wel Eurazië. In verhouding tot ons eerste huisdier de hond, die al om streeks 12.000 voor Christus werd gedomesticeerd is dat erg laat. Wèl had de mens al een nauwe band met paarden, maar dat was uitsluitend als jachtprooi. Het jagen op paar den ging bijzonder primitief. Aan de vondst van botten ver onderstelt men dat de dieren gewoon over de rand van een klip werden gejaagd en zo de dood vonden. Grote hoeveel heden botten vond men in Lascaux in Frankrijk, waar ook in de grotten prachtige rotstekeningen van paarden zijn gevonden, Er is nog een andere mogelijk heid, die door deskundigen wordt geopperd en wel, dat het paard, als huisdier, de opvol ger was van het rendier. Men baseert dit op de grote kudden van deze dieren die in het ge bied van centraal Azië leefden. Een gebied waar alle ruitercul- turen vandaan komen. Mis schien zijn de huidige kunste naars te paard, die we met enige regelmaat bij ruiterfes- tijnen zien optreden dus wel de moderne versie van berij ders van wat sullige rendieren. Hoe dan ook: het moderne foto PieterHonhoff paard is uit onze cultuur niet meer weg te denken. Was het aanvankelijk nog een ge- bruiksdier om de mens snel van de ene plaats naar de an dere te vervoeren, om oorlog mee te voeren of nuttiger werk te doen in de landbouw, thans is het een luxe dier. Naai' ge lang de eisen die de mens aan dit dier stelt zijn er in de loop der eeuwen vele rassen gefokt. Van elegant rijdier om een Koetsje te trekken tot zwaar dere dieren, die zelfs in de laat ste oorlog nog in Rusland voor een nutteloze zaak hun leven mochten geven. Bekend is dat in 1941 één van de 30 Russi sche bereden divisies de aan val begon tegen de 106e Duitse infanteriedivisie bij het dorp Musino. Binnen enkele minu ten sneuvelden toen 2.000 paarden. Maar niet alleen in de oorlog hebben paarden het soms zwaar te verduren. Zo zijn die renbeschermers weinig te spreken over de verzorging van paarden in sommige ma neges en over het gebruik van deze dieren in de ren- en draf- sport en vooral bij de zoge naamde military. Voor iemand die belangstelling heeft voor onze edelste vriend on der de dieren is er een 'Encyclope die van het paard' verschenen bij van Reemst Uitgeverij, geschreven door Elwyn Hartley Edwards en geïllustreerd met fotoiverk van Bob Lmigrish en Kit Houghton. ISBN 90 410 0048 8. Evert Santegoeds proost met Patty Brard op zijn nieuwe boek. foto GPD door Roy Touker De ontknoping van de moord op cabaretier Wim Hogenkamp; het dub belleven van Toon Her mans; het verleden van Van essa; het drama achter de scheiding van Linda de Mol, maar ook de 'eeuwige jeugd' van Rob de Nijs. Het zijn slechts vijf van de 25 'ont hullende' verhalen in het boek Geheime levens; de grootste schandalen van de Nederlandse showbizz. Het is het tweede boek van Sto- ry-hoofdredacteur Evert Santegoeds, die van zijn de buut 'Juliana, moeder, ma jesteit' zo'n 16.000 exempla ren over de toonbank zag gaan. Santegoeds belooft in een opgeklopt persbericht, waarin hij wordt neergezet als 'één van de best inge voerde en bewonderde show- bizz-journalisten', het ware verhaal achter de geruchten in de vaderlandse showbizz. Eerder deze maand werd het boek gepresenteerd en daar voor was niet alleen belang stelling van het Nederlandse artiestenwereldje, maar ook van serieuze media als het NOS-journaal. De grote belangstelling voor zijn boek van met name de serieuze media heeft de Sto- ry-hoofdredacteur verbaasd. „Woensdag begon de zomer, misschien is het komkom mertijd", doet Evert Sante goeds het lachend af. Om se rieuzer te vervolgen met: „Ik zie het toch als een stukje er kenning voor het werk van de showbizz-journalist. Ja ren geleden was het ondenk baar, maai' ik ben nu zelfs door NRC Handelsblad ge vraagd voor het dagboek. En ik zit in menig radiopro gramma." Zou die belangstelling wat te maken kunnen hebben met 'de grootste schandalen' die Santegoeds in zijn boek be looft? „Er wordt een moord opgelost, Vanessa praat voor het eerst over haai' ver meende verleden en het nieuws over Toon Hermans is toch ook opzienbarend." Eerst maai' even de ontkno ping van de onopgeloste moord op cabaretier Wim Hogenkamp doornemen. Santegoeds komt in dit hoofdstuk met een theorie, die gebombardeerd wordt tot dé waarheid. De feiten: Hogenkamp leed aan aids, maar wilde geen slopend le venseinde. Zelfmoord en eu thanasie kwamen deson danks niet ter sprake. Bij zelfmoord zou de levensver zekering niet uitkeren. Volgens Santegoeds heeft de eigenzinnige en immer op spektakel beluste cabaretier zich daarom maar, op een zondagochtend in zijn Am sterdamse woning, laten ver moorden. Door wie precies wordt niet uit de doeken ge daan, maar volgens Sante goeds moet het een schandk naap geweest zijn. Hogen kamp had regelmatig con tact met dergelijke 'brood- poten'. Santegoe.ds stapte met zijn theorie naar de Amsterdam se politie. Daar werd volgens Santegoeds 'nog net niet met ja' gereageerd. Wel met: 'Ach, zo'n zaak grijpt diep in bij de nabestaanden, hè? De dader is nooit gevonden, we laten de zaak maar rusten. Laat maai' zo, toch?' Voor Santegoeds was dat het be wijs dat zijn theorie klopt. „En het is een aardige bij drage aan het boek. Zo'n ver haal is toch leuk om te le zen", is zijn commentaar. Zigeunerjongetje Twee andere hoofdstukken zijn ook gewij d aan showbizz- moorden. In het geval van Mathilde Willink, de excen trieke ex van schilder Car el Willink, is dat vreemd, om dat het volgens de officiële lezing om een zelfmoord gaat. Maar Santegoeds wil de waarschijnlijk wat meer van z'n moordcomplot-theo rieën kwijt. De reeks show- bizzmoorden wordt afgeslo ten met die op platenprodu- cer Bart-van der Laar in 1981. Voor die moord is een schandknaap, één van de ve le met wie Van der Laai' con tact had, veroordeeld. Vol gens Santegoeds heeft de rechter daarmee misgeze- ten. Uit de mond van een Belgische collega van Van der Laar tekent hij op dat de vader van een zigeunerjon getje de platenproducer heeft neergeschoten. Van der Laar zou het jongetje misbruikt hebben en de va der nam het recht in eigen hand. Overspel Overspel doet het ook altijd goed in bladen als Story, Pri vé, Weekend en Party. En dus ook in Santegoeds' boek. Toon Hermans zou het in de jaren zestig met een showassistente hebben ge daan. Ondanks dat die kwes tie al meer dan dertig jaar oud is, blijft het volgens San tegoeds opzienbarend nieuws. „Dat is toch iets wat mensen niet van Toon Her mans verwachten. Én ook na dertig jaar blijft het nieuws. Er is nooit eerder over ge schreven. En geloof me, het was bij Toon Hermans niet iets eenmaligs." Rijk de Gooijer heeft al twin tig jaar een minnares. Op verzoek van de acteur schre ven 'de bladen' daar nooit over Voor Rijk is er een heel hoofdstuk weggelegd in Santegoeds' boek. „Belache lijk dat er nooit over die kwestie is geschreven. Dat dat al die jaren uit de bladen is gehouden. Toen ik bij Pri vé zat, wilde ik er wel over schrijven, maar ik had een hoofdredacteur (Henk van der Meyden) die dat niet wil de." Slecht huwelijk Slechte huwelijken vullen een ander deel van het boek. Ron Brandsteder en Patty Brard zouden in de prehisto rie van de Nederlandse showbizz een slecht huwelijk hebben gehad. Dat is inder daad een voor de hand lig- gende conclusie bij een echt verbintenis die in echtschei ding eindigde. Wat het ook goed doet, is de bekende Nederlanders iets laten ontkennen. Zo ontkent Vanessa een verondersteld verleden als prostituée en zegt René Froger dat het niet waar is dat een contract zijn huwelijk bij elkaar houdt. 'Onthullingsjournalist' noemt Santegoeds zich. In het geval van Wim Sonne- veld 'onthult' hij dat de ca baretier een soort van fami liegraf zou hebben. De Zan geres zonder Naam zou lesbi sche gevoelens koesteren. En Rob de Nijs blijft zo jong, omdat er geregeld een stukje placenta in zijn buik geïn- planteerd zou worden. Een boek met een hoog zou- gehalte dus. Santegoeds doet zelf ook niet te hoogdra vend over zijn boek. „Ach, je moet je op een zomerse dag lekker insmeren met zonne brandolie en op. het strand gaan liggen. Dan heb je het zo uit. Het is gedrukt op pa pier dat veel zonnebrandolie kan opnemen." Geheime levens; de grootste schandalen van de Nederlandse showbizz door Evert Sante goeds. Uitgever: VNU Telepress publications - 16,95. Verkrijg baar bij AKO, Bruna, Boekelier en V&D.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1995 | | pagina 6