Bernard Essers' heimwee naar Indië
peen
plaats voor probleemtiener
Fort Sint Jacob
Axel had stenen
soldatenverblijf
Vrees voor toekomst
muziekschool door
houding van Borsele
zeeland
15
Eeuweling
in Breskens
kunst
standpunt instelling Groot-Emaus over Corrine Jansen onwrikbaar
WOENSDAG 28 JUNI 1995
In '94 meer muskusratten gevangen
MIDDELBURG - In 1994 zijn in Zeeland ruim 18.000 muskus
ratten gevangen, een kwart meer dan in 1993. De stijging was
het grootst in West-Zeeuws-Vlaanderen en op Zuid-Beveland.
West-Zeeuws-Vlaanderen is met ruim 15.000 stuks onbetwist
koploper gebleven wat betreft het aantal gevangen muskus
ratten. Het merendeel is in een strook van vijf kilometer langs
de grens met België onderschept.
Zuid-Beveland is een goede tweede met 2500 gevangen mus
kusratten. die zich met name ophielden bij het spuikanaal van
Bath en het Schelde-Rijn-kanaal. Walcheren. Schouwen-Dui-
veland en Noord-Beveland bleven met respectievelijk 66.17 en
3 stuks vrijwel verschoond van muskusratten. Muskusratten
veroorzaakten volgens de provincie schade aan oevers van wa
terlopen, polderwegen en landbouwgewassen.
Panden provincie toegankelijker
MIDDELBURG - De provincie besteedt volgend jaar honderd
duizend gulden om de toegankelijkheid van provinciale gebou
wen te verbeteren. Een onderzoek van de Zeeuwse Stichting
voor Gehandicaptenbeleid <ZSG> wees onlangs uit dat een
aantal van die gebouwen moeilijk toegankelijk is voor minder-
validen. De noodzakelijke aanpassingen vergen een bedrag
van ongeveer 200.000 gulden. De provincie wil de verbeterin
gen stapsgewijs doorvoeren. Om de ergste knelpunten in 1996
weg te kunnen werken, is volgens het dagelijks provinciebe
stuur een bedrag van een ton nodig.
Schroebrug tijdelijk gestremd
MIDDELBURG - De Schroebrug over het Kanaal door Wal
cheren in Middelburg is vanaf vanavond (woensdag) 22.00 uur
tot morgenochtend 6.00'uur niet beschikbaar voor het wegver
keer. De brug staat dan omhoog in verband met reparaties aan
de betonranden op de oevers.
Het verkeer wordt omgeleid via de Stationsbrug. De scheep
vaart ondervindt geen hinder van de werkzaamheden. Als de^
weersomstandigheden onverwachts veranderen, wordt het
karwei uitgesteld.
van onze
verslaggeefster
MIDDELBURG Uittreding
van Borsele uit de Zeeuwse Mu
ziekschool kan een sneeuwba
leffect veroorzaken. Dat vreest
de Middelburgse wethouder
J. C. van Dijk-Sturm, die tevens
voorzitter is van de gemeen
schappelijke regeling. Van Dijk
heeft echter goede hoop dat de
gemeenten blijven meebetalen
aan muziekonderwijs in Zee
land. „Juist nu we financieel ge
zien de zaken op een rijtje heb
ben. zou het heel jammer zijn
dat sommigen zeggen 'we kap
pen ermee'."
Alle Zeeuwse gemeenten op Ter-
neuzen na. betalen mee aan de
Zeeuwse Muziekschool. De ge
meenschappelijke regeling heeft
de laatste jaren regelmatig on
der vuur gelegen, omdat ge
meenteraden grote moeite had
den met de jaarrekeningen. Re
gelmatig is het voorgekomen
dat de Zeeuwse Muziekschool
niet toekwam met het budget en
dat de gemeenten moesten bij
betalen.
De Borselse gemeenteraad keur
de afgelopen donderdag het be
leidsplan voor de komende vier
jaar goed. waarin wordt aange
kondigd dat vanaf 1999 niet
meer wordt meebetaald aan de
Zeeuwse Muziekschool. „We zijn
in zo'n geval altijd bang dat er
meer volgen", zegt Van Dijk.
De gemeenteraad van Noord-
Beveland bijvoorbeeld moppert
regelmatig op de in de ogen van
de meeste fracties te dure ge
meenschappelijke regeling. Ook
toen een maand geleden de Mu
ziekschool ter sprake kwam, was
dat het geval. De raad vraagt
zich af in hoeverre de gemeente
moet bijdragen aan particulier
muziekonderwijs.
Noord-Beveland schaarde zich
eerder achter de opvatting van
Oostburg Deze gemeente vindt
een bijdrage voor algemene mu
zikale vorming en instrumen-
tenonderwijs voldoende. Op die
manier komt het voortbestaan
van de plaatselijke muziekkorp
sen niet in gevaar. Volgens wet
houder L. E. J. Cuelenaere-Faes
denkt Oostburg echter niet
meer over uittreden uit de ge
meenschappelijke regeling. „We
hebben dat een paar jaar gele
den overwogen, maar die stap
zou ons heel veel geld hebben ge
kost."
Brouwershaven is ook een ge
meente die zich in het verleden
nog al eens kritisch uitliet over
de budgetoverschrijdingen van
de Zeeuwse Muziekschool. Nu is
dat anders. Wethouder G. J. van
de Velde-De Wilde: „De raad
heeft de jaarrekening 1994
maandagavond met enthousias
me ontvangen. Er was geen spra
ke van tekorten. Het blijkt dat
het nieuwe financieringssys
teem zijn vruchten gaat afwer
pen."
Inzet
De voorzitter van de gemeen
schappelijke regeling beaamt
dat. „Het managementteam van
de Zeeuwse Muziekschool toont
een dusdanige inzet dat de jaar
rekeningen over 1994 en ook de
begroting voor 1995 er heel goed
uitzien. Op die manier geven ze
kritische gemeenten in ieder ge
val geen stok om de hond mee te
slaan."
Van Dijk zal haar best doen de
deelnemende gemeenten het be
lang van de Zeeuwse Muziek
school te laten inzien. „Wanneer
meer gemeenten het voorbeeld
van Borsele zouden volgen,
heeft dat tot gevolg dat muziek
onderwijs beperkt blijft tot een
kleine groep met een grote
beurs. Ik zou .dat als bestuurder
geen goede zaak vinden."
van onze
verslaggeefster
AXEL - Het vermoeden dat op
het middenveld van fort Sint
Jacob bij Axel rond 1630 een ste
nen soldatenverblijf stond, is
bevestigd. Het geofysisch en ar
cheologisch onderzoek van de
stichting RAAP heeft dit dins
dag uitgewezen. Op één meter
diepte bevinden zich de resten
van een eenvoudige overnach
tingsplaats.
Trots laat geofysicus Joep Or-
bons van de stichting Regionaal
Archeologisch en Archiverings
Project een computeruitdraai
zien van de bodem van het fort.
Op de tekening is duidelijk te
zien dat midden op het veld een
vierkanten accommodatie heeft
gestaan. Vanaf het stenen ge
bouw van ongeveer twintig bij
vijftien meter loopt naar het
westen toe een geplaveide weg
richting de verdwenen ophaal
brug. In de buurt van de brug
zijn bovendien de resten gevon
den van een bakstenen* duiker
die het water van Sint Jacob met
dat van andere forten verbond.
Met een voldaan gevoel vertrek
ken Orbons, W. Olsen en R.
Exaltus dinsdagmiddag terug
naar hun woonplaatsen. Zesdui
zend metingen en enkele tiental
len grondboringen hebben vol
gens hen 'het maximaal haal
bare' opgeleverd.
De medewerkers hopen nog eens
terug te mogen komen als ook de
andere forten uit de Spaanse
verdedigingslinie worden opge
knapt, Orbons hoopt dan wel
dat de opdrachtgevers. Staats
bosbeheer en de gemeente Axel.
.ie stichting RAAP eerder in
schakelen dan nu is gebeurd.
„Dan kunnen we misschien nog
meer vinden en had het terrein
meer historisch correct kunnen
worden ingericht. Nu is een deel
van het terrein opgehoogd met
zand uit de gracht. Dat beïn
vloedde de meetresultaten in ne
gatieve zin."
Ook blijkt dat de schelpen die de
contouren van het mogelijke sol
datenverblijf moeten weergeven
op de verkeerde plek liggen en
dat het pad naar het middenveld
toe eigenlijk de andere kant op
had gemoeten. „Dat had voorko
men kunnen worden", aldus Or
bons.
Hij is er geen voorstander van
dat de resten worden opgegra
ven. „Dat moetje niet doen. Dat
kan altijd nog. Nu ligt alles goed
geconserveerd. Zodra je het
bloot gaat leggen, krijgt het
weer er vat op. Dat is eeuwig zon
de."
Geslaagden
Zeeland College
VLISS1NGEN - Aan het Zee-
land College Vlissingen, sector
avond-middelbaar techni-
schonderwijs slaagden de vol
gende kandidaten:
werktuigbouwkunde: K B. J. Bak
ker. L J. Bosgra. T Fransen. M. C.
van der Gaarden. D. J. C. A. Goed
hart. M J van de Guchte. R. Holder.
G. M. van de Jagt (met lofi, M. Klap
wijk. J. P. Koetje, P I A. Meijers.
K. F. T. den Ouden. W de Potter.
D G. J. P. de Rechter. B. de Ridder,
T. A. J. Schelfhout. R. J. Tiessens,
R K. Tikai, J. H. M. Tijhuis. L. D. M.
Verhagen. I. A. B. C. T. Voorhoeve
imet lof), mevrouw M. de Wit.
van een medewerkster
BRESKENS - Temidden van
zijn familie vierde de heer
A. P. (Bram) van Peenen dins
dag zijn honderdste verjaar
dag. Ook zijn 92-jarige broer
Izaak luisterde het eeuws-
feest met zijn aanwezigheid
op. Namens het gemeentebe
stuur van Oostburg kwam lo
co-burgemeester C. Bolijn de
gelukwensen overbrengen.
De heer Van Peenen werd in
Groede geboren. Na zijn huwe
lijk ging hij in Schoondijke wo
nen. Hij werkte in vroeger ja
ren in de landbouw en bij Ce-
beco Zuidwest in Breskens. De
aarde trok hem aan, want ook
in zijn vrije tijd was hij graag
met plantjes bezig. Tot zijn ne
gentigste fietste hij nog regel
matig.
De meeste levensjaren bracht
hij door in Schoondijke. Hij
verhuisde op latere leeftijd
met zijn vrouw naar het ver
zorgingscentrum Ruschevliet.
Vorig jaar moest hij daar
noodgedwongen weg omdat
het huis werd gesloten. Sinds
die tijd woont de eeuweling in
het verzorgingstehuis Ter
Schelde in Breskens. Volgens
zijn 73-jarige dochter Cato
Verduijn-van Peenen heeft de
verhuizing niet zo veel veran
derd voor haar vader. „Hij
heeft zijn eigen spulletjes mee
genomen, zodat het vertrouwd
is."
De gezondheid van de heer
Van Peenen is goed, alleen het
gehoor laat hem wat in de
steek. Rusten en slapen zijn
tegenwoordig de voornaamste
bezigheden van de honderdja
rige. Regelmatig komt hij in
de recreatiezaal koffie drinken
met de bewoners. Zo ook dins
dag, toen tevens zijn vier
kleinkinderen en vier ach
terkleinkinderen aanwezig
waren.
I)e honderdjarige Bram van Peenen uit Breskens. foto Charles Strijd
in onze verslaggever
rnst Jan Rozendaal
ERGEN (NH) - De Domburgse
rafiektentoonstelling 1893-
)32, die op het ogenblik te zien
in het Marie Tak van Poort-
liet Museum in Domburg,
»ont voornamelijk prenten
an kunstenaars die hun beste
erk maakten in een andere
iscipline. Jan en Charley Toor-
p, Lodewijk Schelfhout en de
óths waren allereerst schil-
ers, dan pas etsers of houtsnij-
ers. Een uilzondering vormt
lernard Essers. Hoewel de
(valiteit van het overige Dom-
urgse grafiek niet gering is,
iringen zijn houtsnedes eruit,
aar lag dan ook zijn talent.
Kunstenaars als Johannes
raadt van Roggen, Toorop en
chelfhout zagen veel in hem",
Egt zijn dochter Hilda Stuyt-
ssers (1935). „Zij roemden zijn
chniek."
e woont in het Noordhollandse
ergen. vanouds een kunste-
aarsdorp. Rondom haar leeft
oa steeds het verleden. De oude
oswachterswoning waarin zij
aist, behoorde tot het landgoed
an een vriend van haar vader
i met een armgebaar naar de
omen geeft ze aan waar het
ais staat dat Jan Toorop bouw-
t voor zijn dochter Charley,
lier vlak achter, hoor
srgen is de plek waar Bernard
ssers (1893-1945) het grootste
eel van zijn leven woonde. Daar
itmoette hij de dichters
driaan Roland Holst en Her-
ian Gorter en schilders als Piet
legman. Richard Roland
iolst, Leo Gestel en Jan Toorop.
ndië
ijn atelier bood uitzicht op de
uinen bij Schoorl. Die herinner
en hem aan zijn geliefde Indië.
Het duinlandschap keert vaak
tug in zijn werk", vertelt zijn
ochter. „Op zo'n manier dat je
iet weet of het Indië is of Hol-
ind. Ik had de indruk dat hij al-
id terug wilde. Hij had heim-
ee naar de Indische duinen,
laar er is nooit iets van geko-
ien."
'P U maart 1893 werd Bernard
ssers geboren in Kraksaan, een
iaatsje in het voormalige Ne-
erlands-Indië. Vlak na de
Euwwisseling vertrok het gezin
ssers naar Nederland, maar het
irre Oosten had reeds een on
misbare indruk nagelaten op
s jonge Bernard. Daarvan
[aagt zijn werk de sporen, want
:et alleen putte hij uit zijn her-
beringen aan Indië. hij werd
Pk geïnspireerd door de Japan-
5 en Chinese prenten die aan
Et eind van de vorige eeuw be-
Pttdheid kregen in Europa.
et was ook al vroeg duidelijk
at Ei'sers kunstenaar zou wor
den. Stuyt: „Het vroegste wat ik
van hem heb gezien is een briefje
dat hij schreef in de tweede klas
van de lagere school, nog in In
dië. gericht aan zijn vader. Er
staat een tekeningetje op van
een klein bootje dat vanuit de
verte op je toekomt, terwijl ie
dereen bootjes altijd van opzij
tekent. Nu weten we dat hij kun
stenaar is geworden, maar daar
uit blijkt hoe wijs hij toen al
was."
Houtsnede
Op school was hij eigenwijs, hij
wilde tekenen, tekenen en teke
nen, aldus Stuyt. Zijn ouders
moedigden hem aan. Hij stu
deerde onder meer aan The
Royal College of Arts in Londen
en in 1914 begon hij zich toe te
leggen op de houtsnede. Hij trok
de aandacht van de schrijvers
Adriaan Roland Holst en Arthur
van Schendel die hem vroegen
hun werk - respectievelijk Deir-
dre en de zonen van UsJiach en
Een zwerver verliefd - te illu
streren.
Dat juist deze neoromantische,
naar symbolisme neigende lite
ratoren Essers werk herkenden,
was geen toeval. Hij werkte niet
puur realistisch, maar zocht
evenmin de abstractie. Van be
gin af aan probeerde hij een
geestelijke realiteit uit te beel
den. of zoals kunstcriticus Hans
van den Bergh omschreef: Es
sers is er nooit op uit een boom te
tekenen, maai- altijd de boom.
Hij onderging weliswaar de in
vloed van Toorop, Rik Roland
Holst en Schelfhout, maar vond
zijn eigen stijl en beheerste zijn
medium - de houtsnede - als
geen ander.
Stuyt durft niet te bevestigen
dat haar vader leermeesters als
Toorop en Graadt van Roggen
in het houtsnijden overtrof, voor
haar is wezenlijk dat hij zichzelf
bleef. „Waarachtig is het woord
dat bij mijn vader past. Hij kon
niet niet-echt zijn, zowel in zijn
wezen als in zijn werk. Hij kon
niets anders dan kunstenaar
worden, hij móest dit doen. Zijn
ziel zat erin. Ik heb hem tot mijn
negende gekend en zag hem in
zijn atelier vaak enorm gecon
centreerd werken, met zijn
priem in het perenhout. Daar zat
geen aanstellerij bij. Zelf deed
hij ook geen moeite om te ex
poseren. daartoe moedigden an
dere kunstenaars hem aan. zoals
Toorop in 1920 bij de expositie in
Domburg."
Ten onrechte is Essers wel gere
kend tot de Bergense School,
waarvan hij de meeste kunste
naars kende, maar met wier
werk hij weinig van doen had.
Tot zijn dood in 1945 bleef hij
voortborduren op het symbolis
me van rond de eeuwwisseling,
waarop hij zijn eigen stempel
Ln onze verslaggever
IDDELBURG - De directie
an de orthopedagogische in-
elling Groot-Emaus in Er-
elo houdt voet bij stuk: de zes-
enjarige zwakbegaafde Cor-
ne Jansen uit Goes wordt niet
et voorrang in het instituut
igenomen. Algemeen diree-
ur A. Benschop van Groot-
naus heeft dat dinsdag ver
aard. Bij het Ministerie van
alksgezondheid. Welzijn en
aort (VWS) heerst grote verha
ng over de opstelling van het
huis. Eerder deze week zou de
stelling hebben toegezegd dat
:t meisje binnen twee of drie
eken kan worden geplaatst,
aandag bond Corrines moeder
ch vast aan de voordeur van de
ichting Jeugdzorg te Middel-
irg in een uiterste wanhoop-
ioging plaatsing voor haar
ichter te forceren. De actie
ek succes te hebben. Spoed-
lerleg tussen Jeugdzorg-direc-
ur J. F. G. Eijlander en de be-
okken ministeries (VWS en
istitie) leidde er toe dat me-
ouw Jansen haar actie beèin-
gde; Corrine zou in juli in
root-Emaus, één van de twee
stellingen in Nederland waar
nderen met ernstige gedrags-
oornissen worden behandeld,
recht kunnen. Die toezegging
eek echter te voorbarig. Groot-
naus weigert Corrine een voor-
lursbehandeling te geven: het
eisje staat op een wachtlijst en
oet gewoon haar beurt afwach-
n.
p het ministerie van VWS is de
irbazing groot. VWS-woord-
lerder Riphagen blijft, volhou-
:n dat het instituut het minis-
rie maandag had laten weten
it de Goese tiener op zeer korte
rmijn kan worden geplaatst,
iphagen snapt niet waarom
root-Emaus daar nu op terug-
imt. „Ik denk dat ze daar in-
m eens goed orde op zaken
oeten stellen", aldus de VWS-
jordvoerder gisteren.
Verwarring
Igemeen directeur Benschop
ïtkent met klem dat er belof-
inzijn gedaan. Het kan zijn, dat
binnen enkele weken plaats is
3or Corrine. Maar het kan net
igoed nog enkele maanden du
ll, verklaarde Benschop. De
ipaciteit van Groot-Emaus
ordt op dit moment weliswaar
itgebreid met 21 plaatsen,
laar daarmee kan de lange
achtlijst waarmee de instelling
ampt, bij lange na niet worden
drukte door altijd typisch Hol
landse elementen met Indische
te vermengen. Hij werd als een
van de belangrijkste grafici van
zijn tijd gezien. In 1923 ontving
hij uit handen van koningin Wil-
helmina de gouden medaille
voor grafische kunst (Stuyt: 'Hij
bekraste die om te kijken of hij
wel echt was. 'Wie doet nou
zoiets', riep mijn moeder. Toch
moet hij zich wel vereerd hebben
gevoeld') en in 1929 werd zijn
werk als een hoogtepunt van de
Europese houtsnede opgeno
men in The Encyclopaedia Bri-
tannica.
Correspondentie
Na de oorlog raakte hij in de ver
getelheid. „Dat heeft ook met de
tijd te maken", denkt Stuyt.
„Een tijdlang werd kunst in
zwart-wit nauwelijks bekeken.
Nu komt het figuratieve weer te
rug en is er weer aandacht voor
zijn werk." Die is mede gestimu
leerd door Hilda Stuyt. die naar
mate ze ouder werd meer over
haar vader wilde wetèn. Met
haar zuster Trudy ging ze op
zoek naar gegevens. Van de cor
respondentie met kunstenaars
uit zijn tijd had Essers zelf niets
bewaard - 'heel tekenend, maar
vreselijk jammer', aldus Stuit -
maar de Rijksdienst voor
Kunsthistorische Documenta
tie in Den Haag bleek over veel
brieven te beschikken die hij
aan anderen schreef.
Stuyt werkte mee aan de voor
bereiding van een tentoonstel
ling die twee jaar geleden in Ber
gen aan Essers werd gewijd en
vorig jaar attendeerde ze conser
vator drs Jacqueline van Paa-
schen van het Marie Tak van
Poortvliet Museum op zijn werk.
„Waarom? Ik heb écht het ge
voel dat hij goed werk maakte,
zeker ook als ik oude kritieken
lees. Als hij zijn werk dan niet
onder de aandacht bracht, dan
moet ik het maar doen. Maar ik
wil erg voorzichtig zijn. want als
dochter ben je natuurlijk niet
echt kritisch. Ik wil wel dat hij de
plaats krijgt die hem toekomt.
Als ik eraan werk dat men hem
weer kent. dan moeten anderen
maar beoordelen hoe goed hij
was."
De Domburgse Grafiektentoon-
stelling in het Marie Tak van
Poortvliet Museum in Domburg,
met onder meer iverk van Ber
nard Essers, duurt nog tlm 13
augustus
De Zaaier, houtsnede van Beinard Essers.
Corrine Jansen is door de kin
derrechter onder toezicht ge
plaatst en verblijft al bijna een
halfjaar in het Crisisopvanghuis
voor Jongeren te Middelburg.
De stichting Jeugdzorg in Zee
land is van oordeel dat Corrine
dringend behandeling behoeft.
De moeder van Corrine ('ik voel
me zo langzamerhand een jojo')
doet al geruime tijd vergeefse
pogingen haar dochter ge
plaatst te krijgen.
Schandalig
Jeugdzorg-directeur Eijlander
heeft gisteren geprobeerd in
contact te komen met de direc
tie van Groot-Emaus. Ondanks
herhaald aandringen kreeg hij
die niet te spreken. Eijlander is
daarover uiterst verbolgen en
heeft, de indruk dat hij aan het
lijntje wordt gehouden. „Het be
gint zo langzamerhand schanda
lig te worden. Wij verkeren in
volstrekte onwetendheid en
men vindt het kennelijk niet de
moeite waard ons uit leggen hoe
het allemaal in elkaar zit. Zo die
nen jeugdhulpverleners toch
niet met elkaar om te gaan? Op
deze manier kunnen wij onze
taak niet meer naar behoren uit
voeren."
weggewerkt. Op dit moment
wachten zo'n zeventig kinderen
op plaatsing bij Groot-Emaus.
Benschop geeft toe dat de situa
tie rond Corrine Jansen 'heel
schrijnend' is. Maar: zij is niet
meer en ook niet minder dan al
die kinderen die op de wachtlijst
staan. „Dat hebben we VWS ook
laten weten. En hoe de verwar
ring is ontstaan, weten wij ook
niet."
VWS stelde recent 5,5 miljoen
gulden beschikbaar om het aan
tal opvangplaatsen voor kinde
ren als Corrine uit te breiden.
Groot-Emaus krijgt er 21 plaat
sen bij, De Beele in Voorst (een
vergelijkbare instelling) tien.
Daarbij is volgens de VWS-voor-
lichter als uitdrukkelijke voor
waarde gesteld dat 'de ernstig
ste knelgevallen het eerst moe
ten worden geholpen'. VWS en
Justitie kunnen in individuele
gevallen echter geen plaatsing
afdwingen. Groot-Emaus voert
daarin een eigen beleid. Een
woordvoerder van het ministe
rie van Justitie verklaarde dins
dag dat Corrine tot de groep be
hoort die het eerst, voor plaat
sing in aanmerking komt. Bij
Justitie blijft men ervan uitgaan
dat het probleem binnen enkele
weken is opgelost.
Eijlander zegt, dat 'hier en daar
geluiden opduiken dat Groot-
Emaus bewust een spelletje
speelt'. Het instituut zou wel
overwogen op dit soort publici-
teittrekkende situaties aanstu
ren om daarmee VWS te dwin
gen nog meer geld beschikbaar
te stellen. „Ik kan me niet voor
stellen dat het waar is. Maar als
dat klopt en als over.de rug van
Corrine een politiek spelletje
wordt gespeeld, heb ik daar
maar een woord voor: schanda-
ug."
De directeur van Jeugdzorg Zee
land speelt serieus met de ge
dachte Tweede-Kamerleden te
benaderen met het verzoek de
verantwoordelijke staatssecre
tarissen (Terpstra en Schmitz)
ter verantwoording te roepen.
„Want er valt heel wat uit te leg
gen."
Hilda Stuy t-Essers met op de achtergrond onder meer Portret van de Egmondse Stroper van haar vaders hand.
foto Wiek Natzijl
