Niemand in Amerika is nog veilig
PZC
PZC
Bom maakt 'einde aan onze onschuld'
Charismatische Apo Ocalan
leidt PKK met ijzeren hand
De PKK zwemt als
een vis in het water
opinie
Terreuraanslag in saüie hoofdstad van Oklahoma schokt de VS
Hedenavond
vrijdag 21 april 20.30 uur
BRAM BEEKMAN
in de
Die Kunst der Fuge van
Johann Sebastian Bach
Te oud
Joegoslavische dissident
Djilas (83) overleden
VRIJDAG 21 APRIL 1995
van onze correspondent
in Washington,
Hans de Bruijn
De bomaanslag van ruim
twee jaar geleden op het
World Trade Center in New
York had de Amerikanen al
doen beseffen dat terreuracties
niet alleen meer buiten de gren
zen van de VS gebeuren. „Maar
in Oklahoma?", vroeg de ver
twijfelde gouverneur van die
staat, Frank Keating, zich
woensdag na de ontploffing bij
het kantoorgebouw in Okla
homa City af.
De vraag hoe zoiets kon gebeu
ren in de oersaaie hoofdstad van
de even saaie staat in Amerika's
midden-westen hield de afgelo
pen dagen iedereen bezig. In
New York, of Washington - we
reldcentra met volop doelwitten
voor terreur, daar kun je zoiets
verwachten. Maar woensdag
werd duidelijk dat heel Amerika
doelwit kan zijn. Tegelijk met de
aanslag ging een schokgolf door
de VS. Miljoenen Amerikanen
zullen er steeds meer rekening
mee moeten houden dat dit ook
hen kan overkomen, onaange
kondigd, op plaatsen waar je het
niet verwacht.
De Amerikanen hebben lang ge
dacht in eigen land gevrijwaard
te zijn van terreuracties. Bom
aanslagen gebeurden in Liba
non, in Londen, in Israël of Pa
rijs, maar niet in Amerika. Zij
voelden zich veilig, ook al waren
elders in de wereld vaak Ameri
kaanse mensen en installaties
het doelwit van terroristen. Zo
als in 1983, toen Palestijnse zelf
moordcommando's een bom
aanslag uitvoerden op het
hoofdkwartier van de Ameri
kaanse mariniers, die in de Liba
nese hoofdstad Beiroet probeer
den vrede te stichten. In een op
die van Oklahoma City lijkende
puinhoop kwamen toen 245 ma
riniers om. Maar dat waren sol
daten in een oorlog.
Amerika is een open samenle
ving, waarin, ondanks de ogen
schijnlijk strenge immigratiere-
gels, jaarlijks honderdduizen
den illegaal hun toevlucht zoe
ken. Vuurwapens zijn net zo
makkelijk te koop als een brood
je bij de bakker. Aan vuurwa
pengeweld zijn Amerikanen al
lang gewend. Maar niet aan
bomaanslagen.
Het misplaatste gevoel van vei
ligheid werd in 1993 voor het
eerst geschokt, toen islamiti
sche extremisten een bomaan
slag uitvoerden op het World
Trade Center in New York.
Daarbij kwamen zes mensen om
en raakten er duizend gewond.
De twee vierhonderd meter hoge
torens liepen voor meer dan een
miljard dollar schade op.
De daders van die aanslag staan
nog steeds in New York terecht.
En vorige maand werd in Pakis
tan het meesterbrein achter die
aanslag, Ramzi Ahmed Youssef,
aangehouden. Hij werd meteen
aan de Verenigde Staten uitgele
verd. Aanhangers zworen wraak
tegen de VS. Uiteraard werd dus
gisteren meteen druk gespecu
leerd over Palestijnse of andere
islamitische terroristen.
Oklahoma City heeft een grote
islamitische gemeenschap, die
vooral uit studenten bestaat. In
de stad zijn de laatste maanden
diverse bijeenkomsten geweest
van extremistische islamtische
groeperingen, waarbij vertegen
woordigers van de Islamtische
Jihad en de Hamas-beweging
aanwezig zouden zijn geweest.
In 1992 werd in Oklahoma een
Vooral de beelden van gewonde kinderen, zoals dit slachtoffertje dat door een politieman naar buiten wordt gebracht, schokte Amerika.
foto Steve Gooch/RTR
van onze correspondent Hans de Bruijn
Ik dacht eerst dat het een aardbeving
was, zei een man die werkte in het
kantoor op de hoek van Robinson Street
en Fifth Street in het hart van Okla
homa City. Het gebouw schudde op zijn
grondvesten, daarna kwamen het pla
fond naar beneden en stortten de muren
in. Negen verdiepingen zakten op el
kaar.
Maar de aarde beefde niet, al was de
dreun van de explosie die het Alfred Mur-
rah Building verwoestte tot 50 kilometer
verderop te voelen. Terroristen maakten
woensdagochtend negen uur plaatselij
ke tijd, net nadat iedereen aan het werk
gegaan was, 'een eind aan onze on
schuld', zoals een van de overlevenden
het cynisch noemde.
En een eind aan het leven van tientallen,
mogelijk zelfs honderden mensen.
Een man vertelde hoe hij vijf verdiepin
gen naar beneden was gevallen. Maar hij
overleefde het. Een andere man was min
der gelukkig. Voor het gebouw kwam een
vrouw om in haar auto.
Duizenden renden de straat op, sommi
gen bebloed en met gescheurde kleren,
anderen ongedeerd maar in paniek. Stra
ten ver van het gebouw verwijderd waren
de bloedsporen op het wegdek te zien.
..Wie dit op zijn geweten heeft zou een he
le pijnlijke dood moeten sterven", zei een
radeloze man.
Vooral de beelden van baby's en peuters
die dood of zwaar gewond uit de puinho
pen werden gehaald, maakten diepe in
druk. Zij bevonden zich in een kinder
dagverblijf in het gebouw, en waren net
door hun ouders afgezet. Een voor een
werden ook volwassen slachtoffers uit
het puin gehaald. Lichaam na zwaai' ver
minkt lichaam.
Bij een vrouw moest haar onderbeen
worden geamputeerd om haar onder het
beton vandaan te kunnen halen. Langer
wachten was wegens het instortingsge
vaar- onmogelijk. Vier verdiepingen ho
ger zat, duidelijk zichtbaar vanaf de
straat, een dode man op een stoel. Red-
door Diederik Kramers
Een bevrijdingsbeweging
moet „in de bevolking le
ven als een vis in het water". De
ze stelregel van de Zuidameri-
kaanse revolutionair Che Gue
vara past de Koerdische Arbei
derspartij (PKK) toe in haar
strijd tegen het Turkse leger in
het zuidoosten van het land. De
strijdkrachten beantwoorden
het geweld van de Koerdische
separatisten met nog hardere
maatregelen, waarbij de bur
gers het moeten ontgelden.
Want, in de woorden van de
Turkse president Demirel: om
een vis te vangen moet je de vij
ver droogleggen.
Het geweld van de PKK wordt
slechts overtroffen door dat van
het leger, zonder dat het er naar
uitziet dat de ene partij de an
dere kan uitschakelen. De PKK
kan naar schatting 10.000 tot
15.000 strijders mobiliseren, een
veelvoud van de enkele honder
den leden die op 15 augustus
1984 de strijd met het Turkse ge
zag aangingen.
De PKK treedt vaak hard op,
ook tegen de eigen bevolking. Zij
dwingt dorpen de guerrillastrij
ders van voedsel en vervoer te
voorzien, waardoor de inwoners
represailles van het leger riske
ren. Vermeende vijanden en col
laborateurs, zoals leraren en de
door het leger aangestelde
dorpswachten worden ver
moord, soms met hun hele gezin,
aldus Amnesty International.
Om de bevrijdingsstrijd te finan
cieren zou de beweging zich
schuldig maken aan drugssmok
kel. gedeeltelijk in samenwer
king met de Turkse maffia.
Maar de „verschroeide aarde"-
tactiek van het Turkse leger
neemt in het zwartboek van Am
nesty nog meer bladzijdes in.
Daardoor kiezen veel Koerden
toch partij voor de PKK. Arres
taties, martelingen en verdwij
ningen zijn schering en inslag.
Zeker 900 dorpen zijn ontruimd
en vernietigd en 1,4 miljoen in
woners zijn verbannen naar ste
delijke gebieden.
Verdrevenen
Veel verdrevenen kwamen in de
grote steden in west-Turkije te
recht. Dit betekende tevens dat
het Koerdische vraagstuk zich
vanuit het zuidoosten naar de
rest van het land verspreidde.
Vorig jaar namen de bomaansla
gen in de steden toe maar Kamal
Amain, werkzaam bij de Federa
tie van Vluchtelingenorganisa
ties Nederland en mede-auteur
van het overzichtswerk De
Koerden, ziet in de Turkse ste
den nog geen stadsguerrilla ont
staan: „De Koerden leven niet in
afgesloten getto's onder elkaar,
en er is veel vrees voor repres
sie".
De Turkse overheid stelt dat er
geen Koerdisch probleem is
maar een terroristisch-PKK-
probleem dat met alle. vooral
militaire, middelen bestreden
moet worden. Gematigde Koer
dische parlementariërs van de
Democratische Partij die voor
een dialoog pleitten, moesten
dit met celstraffen bekopen.
Amain plaatst de PKK in de tra
ditie van Koerdisch verzet tegen
het Turkse gezag, dat deze eeuw
al verscheidene malen uitmond
de in een opstand. „De Koerden
kiezen voor elke partij die voor
hen opkomt. Nu is dat de PKK,
maar als het een radicaal islami
tische beweging was, zouden ze
die steunen."
Nadat de Turken met de val van
het Ottomaanse rijk in 1920 wa
ren teruggedrongen tot de hui
dige grenzen, werden de Koer
den als grootste minderheid aan
gedwongen assimilatie onder
worpen. Ze moesten voortaan
„Bergturken" heten, mochten
hun taal niet meer spreken, en
gingen zich zelfs schamen voor
hun eigen cultuur. Veel Koerden
die als gastarbeider naar West-
Europa zijn gekomen of er zijn
geboren en getogen, hebben hun
schaamtegevoel hier pas afge
worpen. „Ze werden zich in het
Westen bewust van hun Koerdi
sche identiteit", zegt Amain.
„Sommigen zijn in Nederland
opgegroeid en naar school ge
gaan, om vervolgens naai- Tur
kije te gaan om de PKK te steu
nen."
door Diederik Kramers
Voor de Turkse regering is
hij een bloeddorstige terro
rist, en zelfs Koerden vrezen
hem om zijn wreedheid. Het
dogmatische marxisme dat hij
aanhangt lijkt sinds de val van
het communisme in de Sovjetu
nie geheel uit de tijd. Toch kan
Abdullah Ocalan, de charisma
tische leider van de Koerdische
Arbeiderspartij (PKK), in het
Koerdische zuidoosten van Tur
kije rekenen op groeiende steun
voor zijn strijd tegen het Turkse
gezag.
De 45-jarige Ocalan is vooral een
keiharde strateeg, die geen mid
del onbenut laat om zijn doel te
bereiken: een vrij Koerdistan.
„Ook al sterven er dit jaar
100.000 mensen, onze beweging
kan niet vernietigd worden",
verklaarde hij in 1992 tegenover
een Turkse krant. De PKK leidt
hij sinds haar oprichting in 1978
met ijzeren hand.
Trainingskampen
De niets ontziende strategie en
het marxisme heeft hij gemeen
met de vroegere Sovjetdictator
Jozef Stalin, net als de zwarte
borstelige snor en de wilde oog
opslag. Binnen de PKK heerst
een persoonlijkheidscultus rond
Ocalan, gevoed door de indoctri
natie van Koerdische strijders in
de trainingskampen. Zijn aan
hangers vereren hem als „het
licht van Koerdistan".
Ocalan is in 1946 geboren als telg
van een arm boerengezin in
Abdullah 'Apo' Ocalan richtte de PKK op. Hij koos voor de gewa
pende strijd om „de Koerdische zaak niet met politieke discussies
te vertragen". foto ANP
Liedjes
De PKK heeft het 60 jaar oude
beleid van ontkenning van de
Koerden weten om te keren, al
dus Amain. Het succes van de
PKK is in oost-Turkije te zien:
„Vorig jaar zag ik hoe jongeren
in hun auto openlijk Koerdische
liedjes op de cassetterecorder
speelden. Drie jaar tevoren was
dat nog onmogelijk geweest".
De Koerdische kwestie is daar
mee ook in Turkije tot op zekere
hoogte bespreekbaar geworden,
doordat de psychologische bar
rière tussen Koerden en Turken
is afgebroken. Wijlen president
Özal, zelf van Koerdische af
komst, zette een eerste stap toen
hij enkele jaren geleden het ver
bod op de Koerdische taal op
hief. Maai- door de steeds har
dere confrontatie dreigen angst
en wantrouwen tussen Turken
en Koerden toe te nemen, zowel
in Turkije als in het Westen.
(ANP)
ORGELCONCERT
OOSTKERK te MIDDELBURG
Het werk van J.S. Bach is nog steeds een
inspiratiebron en uitgangspunt voor talloze
componisten en musici. Hij legde een onbegrensde
vindingrijkheid aan de dag zonder ooit de grenzen
van het heersende muzikale systeem te overschrijden.
Toegang f 20; Donateur Nieuwe Muziek f 15;
Omerli, een dorpje in de provin
cie Sanliurfa nabij de grens met
Syrië. Tijdens zijn studie politi
cologie aan de Universiteit van
Ankara werd hij politiek actief.
Dat kwam hem in 1972 tot zijn
eerste veroordeling te staan, ze
ven maanden cel wegens „Koer
dische activiteiten".
In 1978, toen het politiek activis
me en terreuraanslagen van
links en rechts in Turkije aan de
orde van de dag waren, richtte
Ocalan de PKK op. Aanvanke
lijk was de partij bekend onder
de naam Apocular, „de Apoïs-
ten", naar Ocalans bijnaam
„Apo", een koosnaampje voor
Abdullah. Ocalan koos meteen
voor de gewapende strijd „ten
einde de Koerdische zaak niet te
vertragen met politieke discus
sies".
Daarmee raakte de PKK slaags
met rivaliserende Koerdische
bewegingen, totdat het Turkse
bijeenkomst van islamitische
extremisten gehouden, waar
zesduizend mensen schreeuw
den om de dood van alle joden en
alle 'ongelovigen'. Een terreur-
expert noemde Oklahoma City
gisteren 'een centrum voor radi
cale islamitische activiteit in de
VS'. Maar veel inwoners hadden
daar geen flauw benul van.
Waco
De methode - een autobom -
deed ook aan Palestijnse terreur
denken. Maai- er zijn meer moge
lijkheden. Zo bevond zich in het
gebouw het regionale kantoor
van het Bureau voor Alcohol,
Tabak en Vuurwapens (ATF), de
federale politie-eenheid die
vooral jacht maakt op wapen
smokkelaars en mensen die ille
gale vuurwapens bezitten.
Het was gisteren op de dag af
twee jaar geleden dat een einde
kwam aan de belegering van de
boerderij van de sekte van de zo
genaamde 'Branch Davidians'
in Waco in Texas. De sekteleden,
onder leiding van David Koresh,
verschansten zich daar twee
maanden lang zwaarbewapend
tegen een politiemacht van hon
derden agenten. De belegering
begon nadat een eerste bestor
ming door de ATF bloedig was
afgeslagen. Vier agenten kwa
men om het leven.
Op 19 april eindigde de belege
ring toen de politie de boederij
opnieuw bestormde en de sekte
leden het complex in brand sta
ken. Daarbij kwamen 85 sektele
den om het leven. Aanhangers
van de sekte beschuldigden de
politie er,van die doden op hun
geweten te hebben.
dingswerkers hadden een laken over
hem gelegd.
Die reddingswerkers moesten uiterst
voorzichtig werken, omdat elk moment
muren konden instorten. Overal troffen
zij lichamen aan. Toen kwam het bericht
dat er een nieuwe bom was ontdekt en
moesten de redders zich noodgedwongen
terugtrekken, soms gewonden achterla
tend.
„Laat me niet alleen", zei een gewonde
jonge vrouw tegen ambulance-verpleger
John Griffith. „Maai- ik zei: ik moet wel",
vertelde Griffith later. „Ik probeerde mij
in haar situatie in te leven. Zij moet toen
heel erg alleen geweest zijn". Pas vijf uur
later kon de vrouw toch uit het puin wor
den gered.
Binnen het Algemeen Ouderen Verbond dreigt een
scheuring. Het rommelt behoorlijk in de grootste
seniorenpartij van Nederland. Oprichter Martin Baten
burg (76) mag van een aantal partijgenoten de stap naar
de Senaat niet maken. Hij zou te oud en te vaak ziek zijn
voor deze zware post. Batenburg zelf vindt dat grote on
zin.
Onder leiding van AOV-fractievoorzitter in de Tweede
Kamer, Jet Nijpels, is een anti-Batenburg beweging
ontstaan. Maar, zoals dat gaat bij een goede ruzie, heeft
een aantal mensen zich achter Batenburg geschaard,
De problemen binnen de partij lijken onoplosbaar. Te
meer daar het niet het eerste akkefietje is waarmee het
Algemeen Ouderen Verbond van doen heeft.
Zo werd het fractielid Hendriks kort na het aantreden
van de fractie in de Tweede Kamer uit de partij gesme
ten. Dat ging allemaal weinig tactvol. Zonder veel uitleg
liet fractievoorzitter Nijpels weten dat Hendriks dwars
lag en te individualistisch te werk ging. Bij enkele frac
tiegenoten wekte dat verbazing. Zij hadden daar nooit
iets van gemerkt.
De spanningen liepen in de maanden na de verwijdering
van Hendriks steeds hoger op. Fractievoorzitter Nijpels
trok zich daar niets van aan. Ging stoïcijns haar eigen
weg. Van overleg is nog weinig sprake. De fractie moet
het zelf maar uitzoeken.
Dat 'beleid' heeft zijn weerslag op het werk van de frac
tie. Vaak is pas in een zeer laat stadium duidelijk welk
stemgedrag de AOV'ers in debatten zullen vertonen. De
onderbouwing is ver te zoeken. Het gevolg is dat de gro
te fracties het AOV niet serieus nemen.
Nu de ruzie rond voozitter Batenburg naar buiten is ge
komen, wordt steeds duidelijker dat het AOV elke vorm
van leiding ontbeert. Persoonlijke voorkeuren spelen
een te grote rol. Fractievoorzitter Nijpels zoekt steun bij
persoonlijke vrienden en niet bij haar fractie.
Het is onder meer aan haar te wijten dat de interne par
tijstrijd nu op straat wordt uitgevochten. Zoiets kan
maar tot een ding leiden: scheuring in de fractie. En dat
is het einde van het AOV.
In mei vorig jaar begonnen de AOV'ers met zes fractiele
den. Nu zijn het er nog vijf. Als een deel van de fractie het
er bij laat zitten, is de partij ten dode opgeschreven.
Welke oudere zal nog op een partij stemmen, die rollend
over straat gaat. Welke oudere kan zich nog herkennen
in een fractie, die een uitermate grillig stemgedrag ver
toont. Welke oudere kan zich dan nog herinneren dat
het AOV is opgericht om de AOW overeind te houden,
Om op te komen voor het belang van de ouderen?
De partij is druk doende. Maar niet met het uitdragen
van standpunten, die net voor de Tweede Kamerverkie
zingen zo veelbelovend klonken.
leger in 1980 de macht greep.
Ocalan vluchtte naar Syrië waar
hij zich nog steeds zou bevinden.
Volgens andere berichten ver
blijft. hij in de Beka'a-vallei in Li
banon, waar de PKK een trai
ningskamp zou hebben.
Confrontatie
Na enkele jaren besloot hij dat
de PKK, die enkele honderden
strijders telde, sterk genoeg was
om de confrontatie met het
Turkse gezag aan te gaan. Op 15
augustus 1984 begon de PKK de
oorlog met guerrilla-aanvallen
op kleine dorpen. Elf jaar en
15.000 doden later, moet het
Turkse leger tienduizenden
manschappen inzetten in zuid-
oost-Turkije om de beweging te
bestrijden.
De Koerdische bevolking werd
het slachtoffer van de terreur
van de PKK, die vermeende vij
anden en hun gezinnen ver
moordde, maar nog meer van de
Turkse contra-terreur. De le-
geracties dreven veel Koerden
in de armen van de PKK wiens
boodschap, een mengeling van
marxisme-leninisme en nationa
lisme, meer en meer gehoor
vindt.
Maar de strenge dogmaticus
Ocalan is soms flexibel in de
leer. Aanvankelijk wilde hij ook
een sociale revolutie voeren te
gen de feodale clanleiders die
het traditioneel in Koerdistan
voor het zeggen hebben. Maar
onder druk van het moslim-fun-
damentalisme in Koerdische
kringen treedt de PKK tegen
woordig hard op tegen drank
misbruik, prostitutie en zeden
verwildering.
De uiteindelijke doelstelling van
het PKK staat nog niet geheel
vast. Ocalan en de leerboeken
van de PKK pleiten afwisselend
voor een onafhankelijke staat,
een Groot-Koerdistan met de
volksgenoten uit Syrië, Irak en
Iran, of een federatie met Tur
kije.
„We willen de democratie en het
volk in Turkije versterken", be
loofde Ocalan toen hij de Turkse
autoriteiten in december een
staakt-het-vuren voorstelde.
„De eenheid en soevereiniteit
van Turkije worden niet be
dreigd." Tezelfdertijd haalt hij
echter hard uit naar tegenstan
ders: de Turkse premier Qiller
heet een „marionet van de gene
raals" en Duitsland een land
„waai- het nazidom de Koerden
afslacht". (ANP)
Milovan Djilas, die na een
belangrijk communistisch
politicus te zijn geweest de eer
ste vooraanstaande Joegoslavi
sche dissident werd, is donder
dag op 83-jarige leeftijd overle
den aan een hartstilstand. Dat
heeft zijn zoon bekendgemaakt.
Na tijdens de Duitse bezetting
een leidende rol te hebben ge
speeld in het door Josip Tito ge
leide verzet, werd Djilas na de
vestiging van het communisti
sche bewind minister en tweede
man binnen de partij. In 1954
viel hij, na de bureaucratie aan
de kaak te hebben gesteld en te
hebben gepleit voor het toe
staan van een tweede politieke
partij, bij Tito in ongenade. In
1957 verscheèn, na naar het wes
ten te zijn gesmokkeld, zijn boek
De Nieuwe Klasse, waarin hij
wijst op het ontstaan van een
nieuwe, Socialistische boven
laag en de ondergang van het
communisme voorspelt.
Djilas speelde een belangrijke
rol in het conflict van Joegosla
vië met Moskou, dat in 1948 uit
brak. Zijn weerzin tegen het Sov-
jet-communisme was ontstaan
na een reeks ontmoetingen mei
Sovjet-dictator Jozef Stalin. Na
in ongenade te zijn gevallen b
Tito zat hij in totaal bijna tien
jaar gevangen. Op 31 decembet
1966 kwam hij door een decreet
van Tito onverwacht vrij.
De laatste jaren verscheen Dji
las zelden in het openbaar. Wel
waarschuwde hij nu en dan in
woord en geschrift tegen het na
tionalisme van de huidige Servi
sche president Slobodan Milose
vic. (AP)
De redactie van de Provinciale Zeeuwse Courant maakt
naast de eigen nieuwsgaring gebruik van de volgende bron
nen: Geassocieerde Pers Diensten (GPD), Algemeen Neder
lands Persbureau (ANP), Associated Press (AP), United
Press International (UPI), Deutsche Presse Agentur (DPA),
Agence France Press (AFP), Reuters (RTR) en European
Pressphoto Agency (EPA).
Directie:
K. Scherphuis,
W. F. de Pagter en
F. van de Velde,
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10, Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. 01184-84000.
Middelburg: Markt 51,
4331 LK Middelburg.
Tel. 01180-81000.
Goes: Grote Markt 2,
4461 AJ Goes.
Tel. 01100-31800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. 01150-94457.
Hulst: Servicepunt:
Boekhandel Duerinck,
Gentsestraat 12,
Tel. 01140-14058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel. Tel. 01155-68000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. 01110-15380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17,00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Centrale redactie: Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. 01184-84000;
Redactiefax: 01184-70102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur;
op de kantoren door de klacht
in te spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties: tijdens
kantooruren en uitsluitend maan
dag- t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur-
Te!. 01184-84000.
Fax 01184-70100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 86,75, automatische
afschrijving 85,90, franco per
post 110,00; per maand
30,50, automatische afschrij
ving 30,00;
jaarabonnement 335,00, auto
matische afschrijving 333,50;
jaarabonnement franco per post
440,00; losse nummers maan
dag t/m vrijdag 1,50. zaterdag
2,25 p.st. (alle bedragen inclu
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316 t.n.v. PZC
ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven: 169 cent
per mm; minimumprijs per
advertentie 25,35; ingezonden
mededelingen 2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit
blad 6,50 meer. Volledige
tarieven met contractprijzen op
aanvraag (alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B V.
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas, Telefonisch
spreekuur maandag 't/m vrijdag
9.30-12.00 uur, Tel. 01184-
84401.
