'Politiek gekeurd, niet medisch'
Har Pluijmakers wijkt niet
voor intimidatie van jagers
PZC
Natuur De Hoge
Veluwe mag van
bezoekers ruiger
Zilveren Mijlpaal
opinie
Greep uit brieven van wao'ers toont paniek en verwarring
Instructeur wil af
van gerommel door
Turkse rijscholen
VRIJDAG 31 MAART 1995
door Mare Peeperkorn
SPOED!, staat er in hoofd
letters boven. En: SO
CIAAL? LAAT ME NIET LA
CHEN. VERMOORD MIJ
LIEVER! Het zijn er tiental
len per week, honderden
sinds de gewraakte nieuwe
wao tot stand kwam. Brieven
van arbeidsongeschikten ge
richt aan Tweede Kamerle
den. Verbitterd zijn ze, ont
goocheld, verward en boven
al verschrikkelijk bang: de
herkeuringen werpen hun
schaduw ver vooruit uit.
„Waar is het sociale gezicht
van Nederland gebleven? Wij
hebben met onze gezondheid
al zoveel ingeleverd."
Als geen andere sociale wet
lag de wao de afgelopen jaren
onder vuur. Eerst door het
misbruik ervan, daarna van
wege de drastische aanscher
ping. Staatssecretaris Lin-
schoten (sociale zaken) ont
ving deze week het eerste on
derzoek naar de effecten van
de strengere keuringseisen.
De resultaten zijn nog ver
trouwelijk, maai- zonder ge
volgen zullen ze niet blijven.
De onderzoekers hadden on
der meer inzage in de brieven
van de Kamerleden. Handge
schreven epistels vaak, zo uit
het Hemablok gescheurd. An
dere keurig getypt, met uitge
breide medische bijlagen.
Kantjes vol medisch leed en
keuringsleed, nog aangevuld
met de gevolgen van jaren
lang bezuinigen op aangepast
wonen en gehandicaptenver-
voer. Een ramp komt nooit al
leen.
Het zijn deze brieven die
PvdA-woordvoerster Adel-
mund bijna in tranen deden
uitbarsten tijdens het zoveel
ste Kamerdebatje over de
wao. Zoveel leed dat aan haar
geestesoog voorbij trok, en
dan een staatssecretaris die
doodleuk verklaart dat de wet
nu eenmaal zo uitwerkt.
Miskenning
Hoe pijnlijk het is, beschrijft
een meneer P., een 35-jarige
ex-bankmedewerker. Tien
jaar geleden belandde P. na
drie rugoperaties in de wao.
Volledig arbeidsongeschikt,
luidde het oordeel van de keu
ringsarts. „Dat was na een
strijd van drie jaar aangepast
werk, een strijd die ik helaas
moest staken", schrijft P.
Zelfs vrijwilligerswerk viel
hem te zwaar.
Augustus vorig jaar 'stortte
P's wereld in'. Opgeroepen
voor de verplichte herkeuring
verklaarde de arts hem in
staat werk te verrichten.
Licht administratief werk bij,
o ironie, een bank. Omdat
geen bankwerkgever hem wil
hebben zit hij nu tijdelijk in de
WW, wachtend op de bijstand.
„Naast het financiële pro
bleem speelt verdriet en mis
kenning een zeer grote rol.
Ben ik dan gek? Mankeer ik
dan niets? In het begin ben je
zo kwaad dat je bewust je
grenzen overschrijdt, want: je
kunt toch werken? Maar dan
besef je dat het niet aan jou
ligt maar aan degene die de
spelregels op een wrange ma
nier tussentijds veranderd
heeft. Bestaande gevallen
zouden toch beschermd wor
den? Ik ben verbitterd, ver
drietig en zeer teleurgesteld
in de overheid die ons dit
heeft, aangedaan. Konden
mijn lotgenoten en ik maar
staken. Om zo te laten zien
hoe ernstig onze problemen
zijn." Was getekend P., mede
namens vrouw en kind.
Ballonnetjes
Van de bestaande gevallen als
P. verliest tot nog toe veertig
procent zijn wao bij herkeu
ring, tien procent krijgt een
lagere uitkering. Voor werk
nemers die nu een ongeval
krijgen geldt dat er steeds
minder een wao-uitkering
krijgen. Neem mevrouw T.
Zelf kan ze de brief niet meer
schrijven, dat heeft haar man
zit in een rolstoel, van
stuitje tot nek ingepakt in een
stalen corset. Toch is ze ar
beidsgeschikt verklaard. De
arts die dat deed meldde vol
trots dat hij zelfs een comapa
tiënt nog goed zou keuren.
Die kon immers bij het uita
demen best ballonnetjes op
blazen als een ander ze maar
voor de mond plaatste. T. kon
er niet om lachen.
Haar pogingen werk te vinden
waren vergeefs. Al bracht ze
geld mee, onderstreepten de
aangezochte werkgevers hun
afwijzing. T: „Ik ben politiek
gekeurd, niet medisch. De
praktijk is zo anders dan ka
merleden denken."
Waar politici nauwelijks oog
voor hebben, is de golf van pa
niek die de naderende herkeu
ring bij arbeidsongeschikten
teweeg brengt. Voor 210.000
van de 285.000 'bestaande ge
vallen' die nog herkeurd moe
ten worden, hangt de nade
rende oproep als een zwaard
van Damocles boven het
hoofd. Zoals een 41-jarige
vrouw (acht rugoperaties, vol
ledig arbeidsongeschikt)
schrijft: „De computer zal
vast nog wel een nauwelijks
bestaand of voor mij onhaal
baar beroep vinden, terwijl
geen werkgever op mij zit te
wachten. Ik vrees voor mijn.
uitkering."
Een ex-vrachtwagenehauf-
feur die aan de spierziekte MS
lijdt zegt de kamerleden: „Vol
angst en huiver zie ik de toe
komst tegemoet. Van het con
cert des levens krijgt niemand
het program, maar ik heb een
aardig idee." Slapeloze
nachten hebben de wao'ers
ervan, een enkeling dreigt
met zelfmoord. Een 'verwarde
wao'er' smeekt: „Maak een
eind aan die zinloze herkeu
ringen." Weer een ander:
„Geef mij de uitkering waar ik
menselijkerwijs recht op heb.
Voorkom dat mijn leven nog
verder kapotgemaakt wordt."
Schamen
„Wat er nu aankomt is on
draaglijk, onleefbaar. Het zal
ons hele gezin kapotmaken",
schrijft een man die sinds 1976
in de wao zit. En: „U kunt zich
niet voorstellen hoe het is zo
in de hoek geschopt te wor
den. Doe er nou eens wat
aan." Een voormalig filiaal
houder die na herkeuring in
de bijstand belandde, meldt
verbitterd: „Staatssecretaris
Linschoten zou zich diep moe
ten schamen, maar ik denk
niet dat hij dat zal doen. Hij
zal zich op de borst kloppen
en zeggen: 'kijk eens. heb ik
dat niet mooi gedaan'."
Onlangs steunden alle partij
en in de Tweede Kamer een
voorstel van de PvdA om 'on
bedoelde en onredelijke effec
ten' van de wao 'zonnodig met
terugwerkende kracht' te her
stellen. De Kamer bespreekt
de onderzoeken waarschijn
lijk eind april. Ook de oproep
van minister Pronk van Ont
wikkelingssamenwerking de
herkeuringen onmiddellijk te
stoppen, vindt inmiddels
weerklank in een deel van de
Tweede Kamer.
door Carel Goseling
Ahmet Korkmaz wordt
er langzamerhand
doodziek van. Steeds vaker
moet hij klachten aanhoren
van zijn landgenoten die
zijn gezakt voor een theorie
rijexamen omdat de verta
ling in het Turks niet zou
kloppen.
„Het is het bekende ver
haal", meent Korkmaz.
Sinds 1989 bezit hij een rij
school in Leiden, één van de
honderden Turkse rijscho
len in ons land. „We moeten
eens af van dat gejammer.
Het gaat er niet om dat we
Turks zijn of zielig. Er is ge
woon een aantal eisen waar
aan je als kandidaat moet
voldoen om te kunnen sla
gen".
'Korkmaz heeft besloten ac
tie te gaan voeren.
De Turkse rijscholen moe
ten zich verenigen. Er moe
ten onderling afspraken wor
den gemaakt.
Niet alleen over het voorbe
reiden van de Turkse leerlin
gen op het theorie-examen
maar ook over de manier van
lesgeven. Inclusief het geld
dat daarvoor wordt ge
vraagd.
CBR
Bij het CBR, het centraal bu
reau rijvaardigheid, wordt
Korkmaz als 'een serieuze
jongen' aangeduid.
Het probleem is bekend bij
het CBR.
Sinds 1984 kunnen allochto
nen in hun moedertaal het
theorie-examen doen. Even
tueel is er bijstand van een
tolk. Een unieke situatie die
nergens anders in de wereld
bestaat.
Onvertaalbaar
Desondanks zijn er omstan
digheden waarin het ver
keerd gaat. Zo bestaat het
woord 'voorrangskruising'
niet in het Turks of Marok
kaans.
Indien dat begrip omschre
ven wordt, bijvoorbeeld door
te zeggen 'u nadert een krui
sing waar u voorrang heeft',
wordt het antwoord op de
vraag eigenlijk al gegeven.
Dat is ook weer niet de be
doeling.
Het aanpassen van de vra
gen wijst het CBR af. Dat
Een actietekening tegen de wao-herkeuringen.
£"5> t. j?
foto GPD
zou te gemakkelijk zijn. Het
initiatief van Korkmaz komt
dus als geroepen.
Daarmee doet de doelgroep
zélf iets aan het probleem.
Het gaat overigens niet al
leen om de 'vertaling'. De
kermis van kandidaten voor
het theorie-examen is vaak
bedroevend.
Van de allochtone deelne
mers slaagt gemiddeld maar
55 procent.
In de grote steden, met veel
allochtonen, is het 30 pro
cent. Op het platteland 70
procent.
„Het is soms een gokspel. De
kandidaat probeert het ge
woon. Slaagt hij vandaag
niet, dan mogelijk morgen.
Nederlandse jongeren kopen
nog wel eens een leerboekje
en bestuderen dat met het
huiswerk. Maar allochtonen
doen dat niet", weet een
zegsman bij het CBR.
Imago
Korkmaz wil daar nu een
einde aan maken. Hij wil dat
Turkse rijschoolhouders
hun Turkse leerlingen goed
op het theorie-examen voor
bereiden.
Hun duidelijk maken dat zij
de Nederlandse regels en
wetten moeten leren omdat
zij anders gewoon zakken.
Met zijn actie denkt Kork
maz tegelijk het imago van
de Turkse rijscholen te kun
nen verbeteren.
De 'rommelaars', zoals hij ze
omschrijft, moeten verdwij
nen. Korkmaz duidt dan op
de 'collega's' die de Turkse
kandidaten uitmelken en
hun 500 gulden vragen voor
een praktijk-examen terwijl
dat ook voor 225 gulden kan.
En die hun landgenoten keer
op keer zonder enige kennis
laten opgaan voor theorie
examens.
De Leidse rijschoolhouder,
die al 30 reacties kreeg van
Turkse lotgenoten, vindt dat
een Turkse kandidaat even
veel rechten moet hebben
als een Nederlandse. Dus fat
soenlijke theorie- en prak
tijklessen.
Een stempel van de rijschool
op de theoriekaart kan daar
voor een garantie gaan bie
den.
„Het CBR is tenslotte geen
sociale dienst", besluit
Korkmaz.
door Rob Hartog
Har Pluijmakers weigert te
wijken voor intimidaties,
bedreigingen en treiterpartij
en. Zelfs nu de jachtwereld wel
naar erg drastische middelen
grijpt om niet alleen hem, maar
ook zijn gezin het leven zuur te
maken, is Pluijmakers aller
minst van plan in te binden.
„Ik ben niet van plan me daar
iets van aan te trekken. Hoe ver
velend dat ook allemaal is", zegt
de voorzitter van de Limburgse
afdeling van de Stichting Kri
tisch Faunabeheer vastberaden.
„Gelukkig denkt mijn vrouw er
precies hetzelfde over. We gaan
niet opzij voor jagers en jachtop
zieners die het maar niets vin
den dat wij ons inspannen voor
het wel en wee van de dierenwe
reld."
Pluijmakers is binnen de jacht
wereld al jaren de gebeten hond.
De conflicten stapelen zich op.
Zelfs de rechter moest, er al twee
maal aan te pas komen om een,
voor de bevlogen natuurliefheb
ber positief, oordeel te vellen
over de verwijten over en weer.
De incidenten krijgen inmiddels
een grimmiger karakter. Met als
voorlopig dieptepunt het „be
zorgen" van de resten van een
gevild ree bij de familie Pluijma
kers. Dat gebeurde ruim twee
weken geleden. Bij terugkeer
van het naar school brengen van
hun 5-jarig zoontje vond de echt
genote van Pluijmakers op het
tuinpad de onsmakelijke resten
van het dier.
„Ik was des duivels. Het is rond
uit misselijk om ook mijn gezin
hierin te betrekken. Er zijn ten
slotte grenzen", briest hij nog al
tijd verontwaardigd. „Pure inti
midatie. Heel bewust hebben ze
bij ons huis staan posten en heb
ben ze de resten van het dier op
het tuinpad neergelegd in die
korte tijd die mijn vrouw weg
was. Willens en wetens was het
de bedoeling dat mijn vrouw de
ree zou vinden. Ze wisten na
tuurlijk dat 'ik allang op mijn
werk zat."
De maat vol
Voor Pluijmakers was de maat
vol. Hij stapte naai' de politie.
Die zegde toe wat meer te sur
veilleren en een uitgebreid on
derzoek in te stellen. Veel heeft
dat nog niet opgeleverd. „Het is
ook nog maar kort geleden", er
kent het doelwit van de veronge
lijkte jagers. „Ik heb echter de
indruk dat de politie hier serieus
werk van maakt. Alleen zal het
niet meevallen de daders te vin-
Har Pluijmakers bij een hoogzitter van waaruit op dieren gescho
ten wordt. foto ANP
den. Dat realiseer ik me natuur
lijk ook wel."
Sinds het incident met de gevil
de ree is Pluijmakers niet meer
lastig gevallen. Zelfs de vrijwel
dagelijkse nachtelijke telefoon
tjes, die soms gepaard gingen
met dreigementen, bleven uit.
„Het is nu rustig. De vraag is al
leen hoe lang dat duurt. Natuur
lijk hoop ik dat ook de jachtwe
reld begrijpt dat dit niet de me
thode is om conflicten uit te
vechten. Ook in die kringen zal
toch wel doordringen dat ple
zierjacht maatschappelijk zo
langzamerhand onaanvaard
baar is. Ik probeer positief te
denken. Ik hoop dan ook dat de
daders intern te horen krijgen
dat dit soort praktijken niet
kunnen allemaal gerust ben ik
echter niet. Ik hou er in elk geval
rekening mee dat de ellende nog
lang niet achter de rug is."
Zelfs als de onderlinge fricties
nog verder escaleren geeft Pluij
makers de strijd echter niet op.
„Ik vecht voor een goede zaak.
Met legale middelen, want Kri
tisch Faunabeheer zal nooit iets
doen wat tegen de wet is. De
jachtwereld steekt anders in el
kaar. Jagers en jachtopzieners
zijn zo bezeten van hun hobby
dat ze alles proberen om hun ge
lijk te halen. Zelfs wapens als
leugen en bedrog worden daar
bij niet geschuwd. De jachtwe
reld probeert ons doorlopend te
criminaliseren. Zij verdraaien de
feiten en geven ons van alles de
schuld."
Jachtvrij bos
Als voorbeeld noemt Pluijma
kers zijn activiteiten in het Ijze
ren Bos, een prachtig gebied, vol
dieren en vogels, dat tussen Sus-
teren en de Duitse grens ligt. Hij
is door Natuurmonumenten
aangesteld om met enige regel
maat dit japhtvrije bos te bewa
ken.
„Pakweg driemaal per week
maak ik een rondje door het bos.
De jagers zien dat helemaal niet
zitten. Ze verwijten me dat ik de
dieren verjaag en er voor zorg
dat ze dieper het bos in gaan en
zich dus niet aan de buitenkant
van het gebied wagen. Daar heb
ben de jagers hoogzitters ge
plaatst", zegt Pluijmakers ter
wijl hij aan de rand van het bos
een eik laat zien waarin jagers
een plekje hebben gemaakt om
van daaruit de dieren ongehin
derd neer te knallen. „Avond
aan avond zitten ze daar om die
ren die buiten het jachtvrije ge-
bièd komen meteen af te schie
ten. De jagers verwijten me zelfs
dat ik al een paar van die hoog
zitters in brand heb gestoken.
Ooit hebben ze zelfs vanuit zo'n
hoogzitter het geweer op me ge
richt."
Har Pluijmakers en zijn gezin
voelen zich afgelopen weken
overigens gesterkt door alle po
sitieve reacties die zij kregen na
de vondst van de gevilde ree.
„Daaruit bleek zonneklaar dat
het maatschappelijk draagvlak
om de jacht een halt toe te roe
pen enorm groot is", meent de
Limburgse voorman van Kri
tisch Faunabeheer. „De reacties
waren allemaal positief. Dat
komt goed uit nu de Tweede Ka
mer binnenkort de belangrijke
nieuwe Flora- en faunawet be
handelt. Pas dan kan ook per
wet worden geregeld waar wij al
jaren voor strijden: betere moge
lijkheden voor dieren en planten
en het zo veel mogelijk indam
men van de jacht." (ANP)
De Zilveren Mijlpaal is daar. Al 25 jaar wordtin wisse
lende toonhoogten gepraat over aanleg van een|
Baalhoekkanaal. De graafmachines staan nog steedsj
op de plaats rust. Zeeland heeft de komst van het ka
naal in Oost-Zeeuws-Vlaanderen - ten behoeve van dej
Antwerpse haven - allang vèr van zich geworpen en on
der meer geweigerd het in het streekplan op te nemen. I
Zonder veel succes, want achtereenvolgende bewinds
vrouwen op Verkeer en Waterstaat hebben het Zeeuwse
Neen nimmer gehonoreerd. Ook in het recente verdrag
over de verdieping van de Westerschelde is de deur voor
aanleg van het Baalhoekkanaal open gehouden. Er
moet een studie komen naar een tweede maritieme toe
gangsweg naar de havens op de Antwerpse linkeroever,
Op naar 30 jaar beraadslagen. Dat schijnt met deze za
ken niet anders te kunnen - zie verdieping, zie Wester
schelde Oeververbinding.
Soms levert uitstel afstel op. In het onderhavige geval is
tijd geboden tot diep nadenken. Dat nu, heeft geleid tot
een alternatief plan voor een Baalhoekkanaal in de
vorm van een getijhaven. Dit plan van de Antwerpse
vereniging Arbeid en Milieu verdient een serieuze kans.
Het is niet alleen de helft goedkoper dan het graven van
een kanaal, maar spaart landbouwgronden, natuur en
landschap en redt pittoreske dorpen van de ondergang.
In de studie die in het verdiepingsverdrag is opgeno
men, moet het alternatief worden meegenomen. Opdat i
de vermaledijde Baalhoekkanaal-plannen eindelijk en|
voorgoed in de archieven opgeborgen kunnen worden.
De natuur op de Hoge Ve
luwe mag best wat ruiger.
Dat vindt bijna de helft van de
bezoekers aan het Nationale
Park in het hart van Gelder
land. Kritiek en lof over de at
tractie van internationale al
lure komen naar voren in de re
sultaten van een vorig jaar door
de Landbouwuniversiteit Wa
peningen (LU) uitgevoerd on
derzoek. De Werkgroep Recrea
tie en Toerisme van de LU en
quêteerde daarvoor 2000 bezoe
kers.
Ruim 650.000 mensen passeer
den in 1994 de kassa's van het
park. De grootste piek ligt tradi
tioneel in de vakantieperioden,
met de zomer als absolute top
per. In juli en augustus worden
per dag ongeveer 25.000 kaartjes
verkocht. Het bezoek stijgt
sinds de jaren '70 gestaag. Be
langrijkste oorzaken zijn de toe
nemende vrije tijd, hogere inko
mens en het groeiende autobe
zit: kortom dezelfde oorzaken
als bij andere vakantiebestem
mingen in Nederland en daar
buiten.
Steeds meer ouderen maken een
dagtocht naar de Hoge Veluwe.
De categorie 30- tot 49-jarigen
blijft duidelijk achter. De onder
zoekers adviseren uiterste zorg
vuldigheid bij het nemen van
maatregelen het autogebruik in
het park terug te dringen. Dit
met het oog op de 'vergrijzing'
van het publiek en het gegeven
dat slechts 32 procent de bereik
baarheid van het park per open
baar vervoer als goed ervaart.
De Hoge Veluwe trekt vooral be
zoekers met een hoger oplei
dingsniveau. Twee derde is lid
van een natuurbeschermingsor
ganisatie. Het park blijkt vooral
mensen te trekken die in de
buurt wonen. De helft komt uit
een straal van 30 kilometer rond
het park. Veertig procent woont
in Gelderland, 30 procent ver
blijft tijdelijk in de provincie.
Hoewel een kwart van de onder
vraagden eigenlijk vindt dat de
auto in het park niet thuishoort,
reist meer dan tachtig procent
wel met de wagen. Vijftien pro
cent komt met de fiets. De gratis
witte fietsen worden hogelijk ge
waardeerd. Wel bestaat enige
kritiek over de kwaliteit en het
te lage aantal van de rijwielen.
Van alle buitenlandse bezoekers
heeft een derde de Duitse natio
naliteit. De Hoge Veluwe is te
vens erg populair bij Amerika
nen en Belgen. De natuur blijft
de grootste trekpleister met een
8,7 als rapportcijfer. Het Kröller
Müller Museum, met een hoog
staande collectie schilderijen en
buiten het museum een aantrek
kelijke beeldentuin, krijgt een
8,1. De service in de restaurants
(7,lj scoort het minst en zou
moeten worden verbeterd.
Voor de directie van de Hoge Ve
luwe geven de resultaten van het
onderzoek van de Landbouwu
niversiteit over het algemeen
geen aanleiding om het gevoer
de beleid te veranderen. Er
wordt naar gestreefd extra acti
viteiten in het voor- en nasei
zoen te mijden, omdat het park
juist dan door de meeste ferven
te natuurliefhebbers en rustzoe-
kers wordt bezocht. In deze
groep zitten veel mensen uit de
buurt die het park regelmatig
bezoeken zoals tijdens de
bronsttijd van de herten in de
herfst. Sommige natuurliefheb
bers bezoeken dan dag aan dag
tijdens de schemering de wil-
dobservatieplaatsen.
De redactie van de Provinciale Zeeuwse Courant maakt
naast de eigen nieuwsgaring gebruik van de volgende bron
nen: Geassocieerde Pers Diensten (GPD), Algemeen Neder
lands Persbureau (ANP), Associated Press (AP), United
Press International (UPI), Deutsche Presse Agentur (DPA),
Agence France Press (AFP), Reuters (RTR) en European
Pressphoto Agency (EPA).
Directie:
K. Scherphuis,
W. F. de Pagter en
F. van de Velde.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
Vlissingen: Oostsouburgse-
weg 10, Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. 01184-84000.
Middelburg: Markt 51,
4331 LK Middelburg.
Tel. 01180-81000.
Goes: Grote Markt 2,
4461 AJ Goes.
Tel. 01100-31800.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. 01150-94457.
Hulst: Servicepunt.
Boekhandel Duerinck,
Gentsestraat 12,
Tel. 01140-14058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel. Tel. 01155-68000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee,
Tel. 01110-15380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Centrale redactie: Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. 01184-84000:
Redactiefax: 01184-70102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur;
in het weekeinde: verwijzing via
de telefonische boodschap op de
kantoren.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht
in te spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties: tijdens
kantooruren en uitsluitend maan
dag- t'm vrijdagavond van 20.30
tot 22,00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. 01184-84000.
Fax 01184-70100.
Abonnementsprijzen: per
kwartaal 86,75, automatische
afschrijving 85,90, franco per
post 110,00: per maand
30,50, automatische afschrij
ving 30,00;
jaarabonnement 335,00, auto
matische afschrijving 333,50;
jaarabonnement franco per post
440,00; losse nummers maan
dag t/m vrijdag 1,50, zaterdag
2,25 p.st. (alle bedragen inclu
sief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316 t.n.v. PZC
ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven: 169 cent
per mm; minimumprijs per
advertentie 25,35; ingezonden
mededelingen 2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van 'dit
blad 6,50 meer. Volledige
tarieven met contractprijzen op
aanvraag (alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas. Telefonisch
spreekuur maandag t/m vrijdag
9.30-12.00 uur. Tel. 01184-
84401
