De opmars van Nathaly Tijssen
\rie van Eijden weg met opgeheven hoofd
Krachtsportbond
kijkt dood in ogen
Terugblik zonder
Wilkes en Lenstra
[ichard Bral lijkt het toeval een handje geholpen te hebben
nonze verslaggeefster
jth Ramakers
ÜKANT - Nathaly Tijssen geniet
:1 van de gedwongen vakantie thuis
haar familie in Heikant, maar veel
ver had ze meegedaan aan het sterk
zette tennistoernooi in Sergi Pon-
se, vlakbij Parijs, of aan de Neder-
kampioenschappen in Amster-
m. Op de jongste nationale ranglijst
ze de 21e plaats in. Dat is niet
(doende om uitgenodigd te worden
or de Nederlandse titelstrijd, waar-
streekgenote Stéphanie Rottier wel
optreden. Tijssen moet geduld oe-
ien. Haar rechterhand heeft rust no-
r, omdat ze een paar weken geleden
opcreerd is aan een wrat net onder
ar wijsvinger. „Ik kan nog geen bor-
sl vasthouden, dus zeker geen tennis-
cliet."
tennisster (19) kan terugzien op een
seizoen waarin ze opklom van'de
naar de 300e plaats op de interna-
ranking. Tijssens mooiste mo-
dit seizoen was haar zege in au-
van het vier-st-erren toernooi
n Antwerpen. Ze versloeg ondermeer
Belgische nummer twee, Dominique
en in de finale Daphne van de
inde. Ook de overwinning in de eerste
nde van Eastbourne op de als num-
>r twee geplaatste Katarzyna Nowak
eft ze in haar geheugen geprent. Door
ar sterke service-volleyspel is ze bo
ndien een gevierde dubbelpartner.
nu breekt een belangrijke pe
aan. Ik denk dat er veel gevraagd
van mijn doorzettingsvermogen,
ga er wel het beste van maken. Als ik
zo'n plaats of vijftig stijg, ben ik
omstandigheden zijn de afgelopen
maanden behoorlijk veranderd,
adt ze zelf. Ze traint in het Frans Ot-
n stadion in Amsterdam met de gese-
iteerde jonge talenten, waar tussen
zich gemakkelijk staande houdt. „Ik
nniet door de bondstrainers uitgeko-
n, maar mag op eigen verzoek vijf
ïr per week in het centrum van de
trainen. Ik heb daarvoor
estemming gekregen omdat ze 'toe-
in me zien. Ik had geen trainer
Deze samenwerking is voor mij
n uitkomst. Ik heb wel aan de Am-
mentaliteit moeten wennen,
bravoure en het egoïsme. Als er een
ik met ballen op het trainingsveld
jt, moet dat mijn blik worden. Dat
?ntwel, we willen allemaal hetzelfde."
laraan zij zich wel ergerde was dat ze
de eerste weken steeds vergeleken
srd met Stéphanie Rottier. 'Stépha-
edeed maar dertig seconden over die
of Stéphanie sloeg scherper of
téphanie reageert precies hetzelfde
iff.
Nathaly Tijssen maakte aan de
ondscoaches, Marian Laudin, Fred
mmmmmmmmmsm
Hemmes en Stanley Franker duidelijk
dat ze het niet op prijs stelde als dubbel
gangster van Rottier behandeld te wor
den. „Ik kan het heel goed vinden met
Stéphanie, maar ik heb toch een ander
karakter. We hebben onze prestaties
nooit tegen elkaar willen afzetten.
Waarom zou ik dat doen Stéphanie is
altijd al beter geweest dan ik."
Ze vindt het wel logisch dat mensen
overeenkomsten zien of willen zien.
Twee Zeeuws-Vlaamse vrouwen die op
een vierkante kilometer, nota bene een
dunbevolkt en geïsoleerd stukje Neder
land zijn opgegroeid. Rottier in Sint-
Jansteen, Tijssen in Heikant. Twee lan
ge vrouwen met lang, blond haar. Rot
tier de oudste (21) en Tijssen anderhalf
j aai' jonger.
Toeval
Nathaly Tijssen kent Rottier al van
jongsaf aan. Richard Bral leerde hen
beiden de beginselen aan van de tennis
sport. Is daarmee het toeval een handje
geholpen? „Ik weet het niet. Richard
trainde ons inderdaad allebei. Ik tot
mijn veertiende jaar, Stéphanie was
langer bij hem. Het was een goeie trai
ner, van wie ik veel heb geleerd. Stépha
nie en ik hebben elkaar niet bewust ge
stimuleerd, omdat we niet tegelijk en
met elkaar trainden. Maar bijzonder is
het eigenlijk wel, nu ik er bij stil sta."
Uiterlijk mogen Tijssen en Rottier veel
op elkaar lijken, op de baan zijn het
twee tegenpolen. Rottier kan altijd re
kenen op haar onverzettelijkheid, ze is
koelbloedig, snel en heeft een vlijm
scherpe forehand. Tijssen laat zich ge
makkelijker van de wijs brengen, is
emotioneler maai- daarentegen tech
nisch sterk ontwikkeld.
Richard Bral herinnert zich de eerste
jaren van de twee tennissters maar al te
goed: „Stephanie kwam uit in een leef
tijdscategorie hoger dan Nathaly. Zij
was derde, vierde van Nederland. Na
thaly behoorde bij de top acht van Ne
derland. Er werd vroeger altijd beweerd
dat er in Zeeuwsch-Vlaanderen mis
schien wel talenten konden wonen,
maar die zouden nooit doorbreken. Sté
phanie en Nathaly dus ook niet. Zij wa
ren beiden erg getalenteerd. Ik kon in
die tijd niet zeggen wie er meer in zich
had om de top te bereiken."
Rottier heeft de sceptici al het zwijgen
opgelegd. Met een dertigste plaats op
de internationale ranking verlies je het
predikaat talent, ben je een subtopper
met wie de gevestigde orde van het ten-
niscircuit rekening moet houden. Tijs
sen: „Ik weet nog dat ik op teletekst de
eerste uitslagen van Stéphanie zag
staan. Ik zat toen op de mavo, was niet
meer zo bezig met tennis. Ik vond het
fantastisch dat zij zoveel succes had.
'Goh, die Stéphanie' dacht ik. Ik ben
nooit jaloers op haar geweest, ik heb
juist bewondering voor haar."
Profcircuit
Na de mavo besloot Nathaly Tijssen
weer een tijdje alles op tennis te zetten.
Ze ging voor hoofdklasser Frisselstein
in Den Bosch spelen en tastte schoor
voetend het profcircuit af. Het optreden
in haar eerste toernooi staat haar nog
helder voor de geest. „Dat was twee j aar
geleden in Bergen, Noorwegen. Ik ging
er met Nancy van Erp, een speelster van
Nathaly Tijssen: „Als ik elk jaar zo'n vijftig plaatsen stijg, ben ik tevreden."
W
foto Charles Strijd
Frisselstein, naar toe. Zij was een erva
ren speelster en zou me op mijn eerste
trip begeleiden. Ik keek mijn ogen uit."
Ze dankte Nancy van Erp om haar
vriendelijke diensten, maar veel plezier
kon de routinier niet aan haar toernooi
overhouden. Ze werd door de 17-jarige
debutante in de eerste ronde verslagen.
„Ik schrok van mijn eigen prestaties. Ik
had de kwalificatie overleefd en bereik
te op mijn eerste toernooi zelfs de halve
finale. Dat was wel mijn eindstation. Ik
raakte geïmponeerd door mijn tegen
standster, een heel grote Russin met
eng kort geknipt haar, We hadden lijn
rechters, een scheidsrechter en echte
ballenjongens. Alle dingen rond het
veld had ik gezien, maar van de wed
strijd zelf weet ik niets meer."
Beroep
Ze keerde terug naar Nederland en had
de smaak te pakken. „Ik woonde in die
tijd in bij het gezin van Mike Martin,
mijn trainer bij Frisselstein. Hij heeft
me veel bijgebracht."
Om een voor haar onverklaarbare re
den vertrokken dit jaar ineens alle spe
lers van Frisselstein. De één ging stude
ren, de andere stopte. „Ik bleef alleen
over. Toen ben ik terug gegaan naar
huis."
Bijna had ze dicht bij huis, bij Rob Si
mon in Hoek, een nieuwe start ge
maakt. Maar die samenwerking liep
spaak. Tijssen moest naar een alterna
tief zoeken en kreeg een aanbieding van
de Metselaars uit Scheveningen om in
het tweede team op hoofdklasse niveau
te spelen. „Marcella Mesker heeft me bij
'de Mets' goed opgevangen. Zij heeft er
ook voor gezorgd dat ik bij de bond in
beeld kwam."
Nathaly Tijssen woont doordeweeks bij
haai' oom in Amsterdam. Ze heeft het
naar haar zin. Hoe sneller ze de training-
weer kan hervatten, hoe beter. Volgens
de bondscoaches tennist ze volgens het
boekje, maar zou ze haar eigen krach
ten meer kunnen uitbuiten. „Dat komt
hopelijk nog wel. Ik train samen met
Yvette Basting, Maaike Koustaai, Kim
de Weille. Die meiden zijn zo veel ster
ker dan ik. Als we bankdrukken, kan ik
maar de helft aan van het gewicht dat
zij wegdrukken. Dat is vreemd, want ik
zie er toch niet slap uit. Ik ben ook al
breder geworden. Maar zodra we
gymnastiek-oefeningen doen, waarbij
ik op mijn souplesse of bewegingsge
voel kan rekenen, houd ik het ook lang
vol."
De meeste tennissters van de huidige
lichting zijn krachtspeelsters, Tijssen
juist niet. „Ik moet het hebben van sla
gen vanuit een zwaai. Dan tennis ik met
plezier en als ik dan ook nog goede re
sultaten boek, houd ik dit leventje heel
lang vol. De sport is veel leuker als je
vaak wint. Succes smaakt naar meer.
Dat geldt toch voor elk beroep."
1 msterdammer ruilt De Meer in voor de eeuwig zingende Zeister bossen
onze verslaggever
Struis
- Z'n markante
straalt gezelligheid uit.
fie van Eijden lijkt op het eer-
Ie gezicht zo'n typische Mo-
iimmer die van zijn hart geen
loordkuil maakt. Een enigs-
ns verkeerde inschatting-
lijkt al gauw. Ja, diep in z'n
art zou hij het best willen, zo
nks en rechts wat verbale tik-
uitdelen, zoals ze hem in het
ook flink geraakt heb-
Maar hij houdt zich, soms
moeite, in. Door schade en
is Van Eijden wijs ge
worden.
'inzien in wrok doet hij niet, het
erleden ia passé. De nieuwe uit-
aging gloort aan de horizon,
er 1 januari wordt de 48-jarige
msterdammer manager mar-
eting betaald voetbal bij de
INVB. De overstap van de rood-
familie uit de Watergraafs
naar de eeuwig zingende
bossen valt hem niet al te
'Een mogelijkheid als de-
zich niet al te vaak voor.
zie dit als een nieuwe uitda-
zijn er de sentimen-
in. Of, zoals Van Eijden het zelf
£t, 'het rouwprocesje dat bij ie-
er afscheid hoort.' Na z'n laat-
l« buitenlandse trip met Ajax
aar Triest kwam hij thuis met
et- shirtje van Roberto Dona-
en de menukaart van het
Plus een complete golf-
hem aangeboden door de
aste sponsorgroep van Ajax.
laatste tastbare herinnerin-
ichors ing van
fes duels voor
lerry Simons
IRNHEM (ANP) - De tuchtcom-
van de KNVB heeft Vi-
Jerry Simons
zes wedstrijden geschorst.
jarige spits werd schuldig
aan spugen en schel-
naar scheidsrechter Daman
"de wedstrijd van het tweede
•cam tegen Sparta op 6 decem-
,ef- Het college sprak Simons
'"j van de beschuldiging dat
"look naar de arbiter zou heb-
getrapt.
^voetballer verloor zijn zelfbe-
joersing nadat hij van Daman
F gele kaart had gekregen. De
fluitist trok meteen na
bij Simons de
In zijn rapport maak-
Daman melding van trappen,
en schelden. Tijdens de
behandeling van de
Mzaak achtte de tuchtcom-
®ssie twee van de drie "hande
len bewezen.
gen aan een zeventienjarig ver
blijf in de frontlinie van Ajax.
Eerst als commissaris amateur
voetbal en algemene zaken, la
ter (vanaf '86) in full-time dienst
als directeur algemene zaken en
tenslotte als commercieel direc
teur.
Slechts één fout heeft hij in al die
Ajax-jaren gemaakt. Maar wel
een ingrijpende. „Met de weten
schap die ik nu heb was ik nooit
bij mijn vorige werkgever Shell
weggegaan. Die overstap heb ik
toen met het hart gemaakt-, niet
met het verstand. Hoeveel
mooie dingen ik bij Ajax ook heb
meegemaakt, ik ben er op een
gegeven moment ook door een
hel gegaan. Maar ik ben er zelf
uitgekomen, m'n integriteit is
door de gebeurtenissen niet aan
getast. Ik kan hier met opgehe
ven hoofd weg."
Hij praat er niet graag over, over
die inktzwarte periode, maar be
seft terdege dat terugkijken ook
bij een afscheid hoort. Dus ook
op de onverkwikkelijke zaken
die zich in de jaren tachtig af
speelden bij Ajax. Zwart-geldbe-
falingen, FIOD-invallen, arres
taties, gevangenisstraffen, forse
boetes. Ook Arie van Eijden ont
kwam er niet aan. Op een maan
dag in december 1988 moest de
toenmalige algemeen directeur
zich melden bij de fiscale recher
che. Geknoei in de boekhou
ding, belastingfraude, dat was
de aanklacht.
Geldboete
Van Eijden kwam er tenslotte
vanaf met een voorwaardelijke
gevangenisstraf van vier maan
den en een geldboete van 60.000
gulden. „Die fikse boete was ver
velend, heel vervelend zelfs,
maar de geestelijke schade die je
oploopt komt veel harder aan.
Je wordt afgeschilderd als een
crimineel en dat was niet te
recht. Ik ben in een situatie ge-
rhanoeuvreerd waar ik geen vat
meer op had. Ik ben enorm te
leurgesteld in de Nederlandse
rechtsgang. Er zijn totaal ver
keerde conclusies getrokken."
Onlangs werd de hele historie
weer opgerakeld naar aanlei
ding van het feit dat de leden
raad hem, net als de andere
hoofdrolspelers Ton Harmsen
en Lou Bartels, royeerde als lid.
„Natuurlijk deed dat pijn", wil
Van Eijden er na lang wikken en
wegen wel over kwijt. „Privé was
ik er erg door aangeslagen. Het
schijnt er allemaal bij te moeten
horen. Toch, hoe moeilijk dat
ook was, heb ik het kunnen
scheiden van m'n zakelijke be
slommeringen. Ik had ook met
een kunnen zeggen, ik stop er
mee, ik neem ontslag. Heb ik
niet gedaan. Ben gewoon door
gegaan met het binnenhalen
van nieuwe sponsors."
Geroyeerd als Ajax-lid, binnen
gehaald door de KNVB, daar
lijkt een causaal verband in te
zitten. „Nee hoor", bezweert Van
Eijden, „deze twee zaken heb
ben niets met elkaar te maken.
Een mogelijkheid als deze doet
zich niet al te vaak voor. In de
sportmarketingsector liggen de
banen niet voor het oprapen. Ik
zie dit als een nieuwe uitdaging,
het heeft niets met het verleden
te maken. Toen ik overstapte
van Shell naar Ajax liet ik m'n
hart spreken, nu het verstand."
Supporter
Natuurlijk zal hij Ajax gaan mis
sen, maar „Ik blijf als supporter
de club uiteraard volgen. Maar
nu als hobby", vertelt de ex-prof
van Ajax en RCH. „Wat me bij
Ajax zo aantrekt is het wij-ge-
voel. Dat is ook de kracht van de
club. Zelfs de niet-betaalde
krachten werken hier professio
neel. Ajax wil de beste zijn. Nee,
dat is niet arrogant. Ik zeg niet
dat we het zijn, ik zeg dat we het
willen zijn. Ajax is creatief, inno
vatief ook. En we hebben op het
ogenblik een toptrainer in huis.
Van Gaal is een enorme vakman
met zeer veel gevoel voor het
spelletje. De ideale man op de
ideale plek."
Over één aspect van z'n afscheid
zit Van Eijden wel een beetje in.
De voltooiing van z'n geestes
kind, het nieuwe stadion, zal hij
nu vanaf een afstandje moeten
gaan volgen. De euforie over het
in '96 op te leveren complex is er
op voorhand niet minder om.
„Het mooiste stadion' van Ne
derland? Nee, dat dacht ik niet",
antwoordt Van Eijden een
beetje lacherig. „Het wordt de
voetbaltempel van Noord-West
Europa. Op maat gesneden voor
iedereen. Spelers, publiek, spon
sors, noeni maai' op. En geen af
gelastingen meer vanwege het
afsluitbare dak." (Droomt weg)
„Ja, dat is het enige dat ik echt
jammer vind, dat ik er niet bij
ben als het nieuwe stadion
wordt opgeleverd. Maai' ik neem
aan dat ik wel een uitnodiging
krijg voor de opening."
NAC en NEC. dat worden de
laatste wedstrijden die hij in
Arie van Eijden.
functie meemaakt, dan krijgt z'n
opvolger Bob-Jan Hillen defini
tief de commerciële touwtjes in
handen. „Dat was de enige voor
waarde die Ajax stelde, dat ik
m'n opvolger minimaal twee
maanden zou inwerken. En dat
ik in de nabije toekomst oproep
baar zou blijven. Verder hebben
ze niet moeilijk gedaan, hoewel
m'n contract nog twee jaar door
liep. Nee, over een afkoopsom is
nooit gesproken."
Takenpakket
In Zeist ligt een interessant ta
kenpakket op Van Eijden, die
een contract voor onbepaalde
tijd tekende, te wachten. Met als
één van de grootste uitdagingen
het aan de man brengen van de
televisie-rechten. Volgend sei
zoen loopt het driejarige con
tract met de NOS af. De ver
wachting is dat de zendgemach
tigden heel wat dieper in de bui
del moeten tasten dan nu het ge
val is. Momenteel betaalt de
NOS 17 miljoen gulden per sei
zoen. Aan van Eijden de taak om
er misschien wel het dubbele uit
te slepen. „Ja. dat wordt een
mooie klus", erkent ook Van Eij
den. „De tv-rechten worden de
komende tijd een hot item. Ik
val met m'n neus in de boter."
Ook sponsorwerving komt in de
portefeuille van de marketing
manager terecht. „Ik denk aan
een sponsorpool zoals je die hebt
bij de Champions League. Een
grote, vaste groep sponsors die
het KNVB-produkt gaat uitdra
gen. Die constructie werkt in de
Europa Cup toch ook goed. De
produkten die we hebben, zoals
de Amstel Cup, de PTT-telecom-
petitie, maai' ook het jeugd-,
vrouwen- en zaalvoetbal, moe
ten nog meer uitstraling krij
gen."
Nog een week of wat, dan loopt
hij voor het laatst bij Ajax de
poort uit. Waar hij ooit als kleine
Arie in de zomer van '56 binnen
kwam. Dan kijkt grote Arie ach
terom en ziet het stadion waar
hij op 19-jarige leeftijd in het eer
ste elftal debuteerde in een wed
strijd ter gelegenheid van de
opening van de Reynoldstri-
bune. Op 7 augustus 1965 tegen
Stoke City (5-3). Dan denkt hij
weer aan die twee ingrijpende
longoperaties die een glansrijke
carrière bij Ajax in de weg ston
den. Waardoor er slechts twee
competitieduels achter z'n
naam bleven staan. Seizoen '65-
'66: Sparta en ADO. Eventjes zal
hij zich schamen bij de gedachte
dat hij z'n grote liefde de daarop
volgende twee seizoenen in de
steek liet voor een korte roman
ce met RCH. Om twee jaar later
met rasse schreden terug te ke
ren in De Meer. Want Ajax-Arie
en Arie-Ajax. Daar kan zelfs een
ledenraad niets aan veranderen.
VLISSINGEN (ANP) - De Ko
ninklijke Nederlandsche
Krachtsport Bond (KNKB) is
als een vis op het droge. Hij
spartelt, verzet zich, snakt naar
adem, levert een wanhopige
strijd om te leven. Het gevecht
met de dood nadert zijn einde.
Op 31 december van dit jaar telt
het NOC*NSF het aantal leden
van de KNKB. Zijn dat er min
der dan 2500, dan krijgt de bond
geen subsidie meer. Dat bete
kent het einde van de 91-jarige.
Ook oud-voorzitter Piet van dei-
Kruk, de belichaming van de
KNKB, sterft dan een beetje.
„Niet dat ik ga huilen of zo. maar
ik zou er kapot van zijn. De
KNKB gaat me aan het hart. Ik
ben daarin opgegroeid. Ik ben
ruim veertig jaar lid, in die tijd
heb ik de Nederlandse titels ge
wichtheffen, worstelen en po-
werliften behaald. Ik heb als
trainer gewerkt, later ben ik se
cretaris en voorzitter geweest.
De KNKB is een deel van mijn
leven. En ik weiger te geloven
dat die binnenkort misschien
niet meer bestaat. We zullen
overleven."
De reddingsactie om meer leden
te werven is eigenlijk veel te laat
op gang gekomen. Ruim twee
jaar geleden maakte het
NOC*NSF bekend dat er in 1994
geen plaats meer zou zijn voor
bonden met minder dan 2500 le
den. Aan die eis konden 31 de
cember 1993 elf bonden niet vol
doen. Het NO.C*NSF gaf ze een
laatste kans en verlegde de
deadline met een jaar. De
KNKB telde twaalf maanden ge
leden 950 leden, die doof waren
voor de noodkreten van het be
stuur. Ach, het komt wel goed.
we hebben vaker crises doorge
maakt, dachten de krachtspor
ters. Na twee jaar het hoofd voor
de problemen te hebben afge
wend. zagen krachtsportvereni-
gingen pas dit jaar de ernst van
de situatie in. Ze namen einde
lijk de ledenwerfactie serieus.
Halters
Iedereen die in een sportschool
weieens met halters stoeide,
werd opgegeven als lid. „Vroeger
richtten we ons alleen op de wed
strijdsporters, maar nu zijn ook
de recreanten interessant", al
dus Van der Kruk. „Waarom
hebben de tennisbond en skiver
eniging zoveel leden Omdat
zich zoveel recreanten hebben
aangesloten. Die weg hebben we
met de KNKB ook bewandeld."
Hoewel er dagelijks aanmeldin
gen binnenkomen op het kleine
bondskantoortje in Voorhout,
stond de teller het afgelopen
weekeinde stil op 2250 leden. De
KNKB ligt met de rug op de mat.
maar de schouders hebben de
grond nog niet geraakt. „We ver
keren in een unieke situatie",
weet Van der Kruk, de laatste
Nederlandse gewichtheffer die
meedeed aan de Olympische
Spelen (1968, Mexico). „De bond
heeft nooit zoveel leden gehad,
maar aan de andere kant is het
einde nog nooit zo dichtbij ge
weest."
Volgens Van der Kruk, in het da
gelijkse leven hoofd sportac
commodaties van het
NOC*NSF, vecht de KNKB
vooral voor het behoud van het
bondskantoor in Voorhout. „Het
kloppend hart van de organisa
tie. waar Coby van Dijk de scep
ter zwaait." Zij zette elf jaar gele
den het bondsbureau op: „Dat
maakt deel uit van mijn leven,
als we het kantoor verliezen,
doet me dat veel pijn. We horen
bij elkaar, alsof ik ermee ben ge
trouwd."
Net als Van der Kruk is Van Dijk
optimistisch gestemd over de
toekomst. „Ik verdring nega
tieve gedachten, ik wil en mag
niet aan de ondergang denken",
zegt ze, „Ik blijf positief, we heb
ben al zoveel hindernissen geno
men. De laatste horde pakken
we ook. Iedereen binnen de
KNKB is zo enthousiast. Uitge
zonderd de pessimisten, want
die zijn er natuurlijk ook."
Het bestuur van de KNKB, dat
onlangs de nieuwe voorzitter Mi-
chiel van Ormondt begroette, is
al bezig met de volgende stap.
Het heeft een motie naar het
NOC;NSF verstuurd waarin de
bond vraagt de grens van 2500
leden in heroverweging te ne
men. Doet. het NOC-NSF dat
niet. dan is de kans groot dat de
KNKB wordt opgenomen in de
stichting Kleine Bonden tKle-
Bo). „Met alle respect, maar wat
hebben krachtsporters gemeen
met bobsleeërs, American Foot-
ball-spelers en curlers?", vraagt
Van der Kruk zich af.
Identiteit
„De KleBo is een sterfhuiscon
structie". meent hij. „Zodra we
daarin zitten, gaan we kapot. De
KNKB verliest dan immers zijn
zelfstandigheid, de eigen identi
teit. De betrokkenheid is nu nog
groot, omdat de lijntjes naar het
bestuur en het bondsbureau
kort zijn. Maar als we in een gro
tere organisatie worden opgeno
men, verdwijnt de betrokken
heid en sterven we langzaam af.
Bovendien kan en mag j e een bij
na honderd-jarige, met nota be
ne het predikaat Koninklijke,
niet bij bonden stoppen die nog
maar een paar jaar bestaan."
Een ander alternatief, aanslui
ten bij bijvoorbeeld de grotere
boksbond. is eveneens onbe
spreekbaar. „Ook dan verliest
de KNKB zijn autonomie", al
dus Van der Kruk, die maar één
oplossing weet: „Terug naar de
huiskamer. Zoals vroeger, toen
het bondsbureau vanuit, mijn
woonkamer werd gerund. Ik gun
het niemand, want in die periode
werd mijn gezin geleefd door de
KNKB. Mijn vrouw nam de hele
dag door telefoontjes aan, alsof
ze mijn secretaresse was. -Wie
krijg je nu nog zo gek om het
bondskantoor aan huis te hou
den? Niemand toch."
Of wel Soms mijmert Coby van
Dijk over de nabije toekomst.
Haar gedachten dwalen dan af
naar de zolderkamer in haar
huis, waar nu haar zoon nog
slaapt. „Daar zou ik een
piepklein kantoortje kunnen in
richten. Natuurlijk mis ik dan
het kopieerapparaat, de fran
keermachine en de drukkerij.
Maar met een beetje ouderwets
prutswerk komen we ook een
eind in de goede richting. Weet
je, zo vlak voor het slapen gaan.
denk ik daar vaak aan. Optimis
me is goed, maar af en toe moet
je ook realistisch zijn. Toch
Schieting
In Oudelande hield de handboogver
eniging Edele Handboog een schie
ting op de liggende wippen. Er wa
ren 35 schutters. Uitslag eerste wip:
eerste hoofdvogel L, van Dijke, Sint
Sebastiaan, Kloetinge; tweede
hoofdvogel C. Jeremiasse; eerste en
tweede zijvogel P. de Visser, beiden
Zorgvlied, Ellewoutsdijk; derde zij-
vogel A. Schouwenaar; vierde zijvo-
gei S. van de Hast, beiden Edele
Handboog, Oudelande: eerste kal
Kevin Repkes, Victoria, Kwaden-
damme; tweede kal S. van de Hast,
Edele Handboog, Oudelande. Meeste
kleine vogels, acht, S. Dekker, Doel
naar Hoger, Wolphaartsdijk. De
vliegende vogelprijs was voor P.
Maat. Zorgvliet, Ellewoutsdijk.
Uitslag tweede wip: eerste hoofdvo
gel C. Jeremiasse, Zorgvlied, Elle
woutsdijk; tweede hoofdvogel J. Ver-
meule; eerste zij vogel J. Braam, bei
den Edele Handboog, Oudelande:
tweede zijvogel C. Geijs, ADLM.
Kwadendamme; derde zijvogel W.
Remijnse, Edele Handboog, Oude
lande; eerste kal H. Goetheer. Ju
liana. Oudelande; tweede kal H. van
Leeuwen, Ravenstein, Kloetinge;
derde kal P. Nagelkerke, Doel naar
Hoger, Wolphaartsdijk. Meeste
kleine vogels, negen, N. Schouwe
naar, Juliana, Oudelande.
ROTTERDAM (GPD)-Jan Mul
der heeft het eerste exemplaar
van het boek 'Om 't Spel en de
Knikkers' aan voorzitter Jos
Staatsen overhandigd. Een ju
bileumuitgave van Matty Ver
kamman en Evert Vermeer,
waarin wordt teruggeblikt op
veertig jaar betaald voetbal in
Nederland.
Jan Mulder had het boek al uit
en was tot de conclusie gekomen
dat. „het gaat om de knikkers.
En wel drie knikkers: Ajax.
Feyenoord en PSV. Wat ik in die
veertig jaar tegenkom ver
volgde hij op badinerende toon,
„is Ajax, Ajax, Ajax, Feyenoord,
PSV en Ajax. Er is dus," zo con
cludeerde hij, „in die veertig jaar
niet gevoetbald."
En wat hem verder opviel naast
de driehoek Ajax, Feyenoord.
PSV? „Cruijff- Alleen die naam
bleef over. Geen Lenstra, geen
Wilkes. Als ik het boek had ge
schreven, had ik de Zwolse voet
balhistorie aangehaald, waar
toch legendarische voetbalfami
lies als Duim en De Bakker tot
de verbeelding hebben gespro
ken. En geen letter over Cruijff.
Maar wel over Hermes DVS,
Dosko en Zwartemeer. En waar
staat er iets over Dick
Advocaat Hij blijft in het boek
ongemoeid, maar in de familie
Mulder is de bondscoach nu al
legendarisch,"
In zijn dankwoord was het ook
Jos Staatsen opgevallen dat er
geen naamsregister in het boek
voorkwam. „Ik heb vergeefs ge
zocht naar de namen van Jos
Rpossien en Jan van Dijk, mijn
favorieten bij FC Groningen."
Maar verder sprak hij slechts lo
vende woorden over het boek,
dat het ontstaan van het betaal
de voetbal beschrijft. Aad Li-
bregts (Excelsior), Phida Wolft
(Feyenoord) en Toon Martens
(ADO), drie grondleggers, die tij
dens de beroemde slaapkamer
conferentie in het Utrechtse ho
tel Terminus aanwezig waren,
kregen het jubileumboek over
handigd. Staatsen: „Zij hebben
er mede voor gezorgd dat wij
profvoetbal kunnen bedrijven
zoals het. nu is."
