'Polio, een gesprek hervat' Een menneke uit de randstad Delors weigert rol als 'schaamlap van links' Informatie vervoer gevaarlijke stoffen Schelde deugt niet Klaus Kinkel blijft bij gebrek aan beter leider van de FDP opinie en achtergrond Voor- en tegenstanders inenting aan het woord in nieuw boekje DINSDAG 13 DECEMBER 1994 door Louis Burgers Het stilzwijgen doorbreken; de deur openzetten. Zo ziet de vrijgemaakt-gerel'ormeerde theoloog en ethicus pr dr. J. Douma uit Kampen zijn in breng in het debat in reformato rische kring over inenting tegen polio. Hij heeft meegewerkt aan een boekje voor scholieren en hun ouders. 'Polio, een gesprek hervat', dat maandagmiddag is gepresenteerd. Daarin komen voor- en tegenstanders van vac cinatie aan het woord. Douma: „We zijn een discussie aangegaan met de groepen die zich verzetten tegen vaccinatie. De indruk bestaat dat het kli maat voor een gesprek sinds 1992 verbeterd is. Zij willen nu ook praten". Twee jaar geleden werden 71 mensen getroffen door het polio virus. Een enkele weken oude baby uit Veenendaal overleed aan deze ziekte die mensen voor hun ven kan verlammen. Alle ge troffenen waren lid van streng- reformatorische kerkgemeen schappen. Zij hadden uit reli gieuze overwegingen geweigerd zich te laten inenten. „Wij hebben ons afgevraagd hoe we die mensen konden berei ken", zegt Douma. Eerdere po gingen, zoals na de epidemieën van 1972 en '78. van de rijksover heid om met open brieven die groepen te benaderen, of zelfs het dreigen met vaccinatie- dwang, waren gestrand. De afgelopen jaren probeerde een driemanschap, bestaand uit Douma, de Nijmeegse hoogle raar dr. P. F. Maas (in gerefor meerde kring gewaardeerd) en dominee A. Moerkerken uit Gouda contact te leggen. Dat gebeurde op verzoek van de toenmalige staatssecretaris Si mons (volksgezondheid). Vooral de rol van een verklaard tegenstander van vaccinatie als dominee Moerkerken was daar bij cruciaal: „Hij was de deur waardoor wij bij die groepen bin nenkwamen. Daardoor kon het gesprek met de grootste groep principiële tegenstanders, de Gereformeerde Gemeente met 90.000 leden, op gang komen". Andere, wat kleinere groepen, reageerden divers. De groepe ring rond het tijdschrift 'Bewaar het pand' werkte loyaal mee. maar het tijdschrift 'Het ge- krookte (geknakte) riet' hield zich afzijdig. Dat geldt ook voor de Oud-Gereformeerde Ge- 7"~\ e laatste polio-explosie in Nederland ligt inmiddels twee LJjaar achter ons. In 1992 werden 71 kinderen en volwassenen getroffen. Er viel één dode: een baby van enkele weken uit Vee nendaal. De epidemie leidde tot woedende, maar ook angstige reacties: en bij anderen afschuw over datgene waaraan ouders lvun kinderen kunnen blootstellen. Door dergelijke emoties lieten prof. dr. J. Douma, gereformeerd (vrijgemaakt) theoloog in Kampen, de Nijmeegse hoogleraar dr. P. F. Maas en de Goudse dominee A. Moerkerken (van de gerefor meerde gemeenten) zich niet leiden. Zij gingen de discussie aan met de groeperingen die zich niet laten vaccineren. Maandagmiddag ontving minister Borst volksgezondheidhet eerste exemplaar van hun boekje, 'Polio, een gesprek hervat', bestemd voor ouders en leerlingen van reformatorische scholen. meente in Nederland en de Gere formeerde Gemeenten in Neder land. Uit persoonlijke gesprekken blijkt prof. Douma dat de epide mie van 1992 veel mensen aan het denken heeft gezet. „Het zou wel eens kunnen dat na de ex- van onze correspondent in Parijs Hans Gertsen Jacques Delors heeft de knoop doorgehakt. De man die tien jaar lang het voorzitter schap van de Europese Com missie bekleedde en die meer dan wie dan ook zijn stempel op de Europese eenwording druk te, doet volgend voorjaar geen gooi naar het presidentschap van Frankrijk. Delors ziet niet af van deelname aan de race om het Elysée om dat hij kansloos zou zijn. Verre van dat. Maar de integere Delors ziet niet in waarom hij president zou moeten worden als de voor waarden voor een zinvolle invul ling van dat presidentschap er niet zijn. In het Franse politieke systeem hoeft een president niet automa tisch over een meerderheid in het parlement te beschikken. Zo moet de huidige socialistische president Mitterrand al sinds april vorig jaar een overweldi gende conservatieve meerder heid in het parlement dulden en een conservatieve regering. In zo'n periode van 'cohabita tion' (politiek 'samenwonen') is de macht van de president be perkt. Hij mag de grote lijnen van het buitenlands en defensie beleid uitzetten en waken over de naleving van de Grondwet, terwijl de regering 'op de winkel past'. De regering kan op zijn beurt geen grondige hervormin gen doorvoeren zonder akkoord te zijn met de president. Zo'n periode van 'cohabitation' is voor beide partijen frustre rend. Mits het niet te lang duurt en de premier en de president met elkaar overweg kunnen, is het doenlijk. Maar Jacques De lors voorzag dat hij, als hij al ge kozen zou worden, waarschijn lijk jarenlang met een conserva tieve meerderheid zou hebben moeten 'samenwonen'. En dat betekende voor Delors dat het onmogelijk zou zijn de in zijn ogen hoognodige, drastische hervormingen door te voeren. Als Delors volgend jaar tot presi dent zou zijn gekozen, zou hij niet veel meer zijn geweest dan een soort 'schaamlap' voor links. Iemand die de eer en, niet onbe langrijk. veel aardige, goed be taalde baantjes redt. Dat is voor Delors niet voldoende. De Franse socialisten zijn, on danks de recentelijk hervonden eenheid, nog lang niet over de dramatische verkiezingsneder laag van vorig voorjaar heen. En de pogingen van Michel Rocard, Delors' geestverwant en vriend, om de partij en vervolgens heel links, te vernieuwen, zijn stukge lopen op onwil van het partijap paraat en van FranQois Mitter rand. plosie van 1992 meer mensen ge vaccineerd zijn dan na 1978. Ook hun ideeën zijn aan het verande ren door de confrontatie in de ei gen krant, het Reformatorisch Dagblad. Meer dan vroeger zijn ze bereid een eigen standpunt in te nemen". „Je moet met ze blijven praten. Hun opvattingen zijn aan het verschuiven. Tegenwoordig geldt niet meer zoals vroeger dat iemand die ingeënt is, geen lid van de kerk meer kan zijn. Hun innerlijke tolerantie is gegroeid, ze zijn minder volgzaam. Ze ac cepteren dat er onderlinge ver schillen zijn". Douma kent een voorbeeld van een slachtoffer die geweigerd had zich te laten inenten, terwijl de predikant dat wel had laten doen. Anderen verzwijgen hun vaccinatie. „Ik ben onder de indruk van hun oprechtheid, en ook door de wij ze waarop getroffen gezinnen worden opgevangen. Zij hebben een bepaalde levensinstelling. Zij hebben argwaan tegen de pretenties van de wetenschap, zoals de aankondiging dat polio in het jaar 2000 de wereld uit is". Dat neemt niet weg dat het ver zet tegen inenting voortkomt uit een zekere lijdelijkheid. Maar, zegt Douma, „je doet ook je ach terdeur op slot als je het huis ver laat, je verhoogt de dijken in Zeeland, of trekt een jas aan als het regent. Waarom dan geen inenting?" Het verschil met de andere gere formeerde groeperingen is voor al gradueel. „Zij leggen hier de grens, terwijl bij voorbeeld hun geloofsgenoten in Schotland zich wel laten vaccineren. Voor hun standpunt vinden zij argu menten in de bijbel, zoals Mat- theus 9 vers 12. Daar lezen zij dat als je gezond bent, je je niet hoeft te wapenenen, en als Hij wil dat je ziek wordt, dan moet je dat aanvaarden". Angst De laatste epidemie veroorzaak te een heftige reactie in reforma torische kring. Getroffenen rea geerden heel verschillend. Som migen putten moed uit het ge beuren, en houden sterker vast aan wat zij zien als Gods woord. Anderen aanvaarden het gebeu ren in doffe berusting. Een derde groep heeft gebroken met de kerk. Zij zien zichzelf als gedu peerden van een misplaatste op vatting. „Als er een gevoel overheerste in de tijd van de epidemie, dan was dat angst. Alle kinderen gaan naar dezelfde school. En als er een slachtoffer valt, dan kunnen er meer volgen. Vooral de kinde ren vormen een gevoelige snaar, Toch zagen zij het als een uiting van Gods wil". Douma verwacht dat de discus sie dit keer voort zal gaan. Hij is voorstander van inenting, net als prof. Maas. Beiden wijzen dwang af, evenals de Nationale Raad voor de Volksgezondheid. Zij geloven dat dwang alleen averechts werkt. Slechts met discussie kun je wat bereiken. Douma: „Ik heb geen illusies over mijn invloed. Wij hebben de deuren opengezet voor hun interne debat. Ik kan slechts vermoeden dat die dis cussie op gang is gekomen". Jacques Delors. Tot zondagavond leek Delors in staat om de Franse socialisten uit de oppositie te redden. De so cialisten deden haast patheti sche oproepen aan de 'verlosser in Brussel' om 'zijn plicht' te doen. Maar de 69-jarige Delors heeft geoordeeld dat hij zijn plicht nu onderhand wel gedaan heeft. Door zich, ondanks zijn kansrij ke positie, niet kandidaat te stel len, geeft hij de socialisten, Mit terrand voorop, een lesje in poli tieke integriteit. Delors geeft aan dat hij - in schril contrast met de huidige president niet op macht om de macht uit is. Delors is een man van ideeën. Om die te kunnen uitvoeren, wil hij desnoods wel aan de macht komen. Maar niet om, zoals De lors het zondag uitdrukte, „nog jaren in de salons van het Elysée te moeten rondhangen". De hint is duidelijk. En met enige vertra ging neemt Delors alsnog een beetje wraak op Mitterrand, de man die hem in 1984 niet als pre mier wilde hebben en die hem haast bij wijze van straf naar Brussel stuurde.. Door af te zien van een rol als redder in nood bewijst Delors de teleurgestelde Franse socialis ten misschien wel de best denk bare dienst. De verkiezingen lij ken verloren, maar de Parti So- cialiste is nu tenminste gedwon gen om serieus na te denken over de samenleving en de rol die de partij daarin wil spelen. van onze verslaggever A.J. Snel Minister Jozias J. van Aartsen van landbouw, natuurbeheer en visserij zal in de komende jaren onge twijfeld nog wel eens terug denken aan de achtste decem ber 1994, waarop hij de alge mene vergadering van de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond (NCB) bezocht en toesprak. Vermoedelijk zal hem dan voor ogen komen te staan dat populariteit en goodwill makkelijker te ver krijgen zijn dan te behouden. Bij zijn aantreden als bewinds man kreeg Van Aartsen in au gustus van dit jaar van de zijde van de land- en tuinbouw alle nadeel van de twijfel. Men sig naleerde dat hij de sector niet kende. Het feit dat hij in Den Haag gezien werd als een uit nemend reorganisatie-mana ger - hij was secretaris-gene raal op het ministerie van bin nenlandse zaken - maakte geen indruk. Typisch een randstedelijke man die met het platteland weinig of geen verwantschap zal voelen, zo redeneerde men. In Het Turfschip in Breda, waar de NCB-ers in groten ge tale bijeen waren, versterkte de minister dat vooroordeel door de keuze van zijn outfit. De bewindsman ging gekleed in een donker kostuum en droeg daaronder een blauw overhemd met witte boord als mede een fel rode stropdas. „Een menneke uit de stad," re censeerde één van de vrouwe lijke aanwezigen en rond haar klonk instemmend gemom pel. Het leek wel of Van Aartsen en dergelijke reactie voorvoeld had, want zijn hele optreden was erop gericht de boeren voor zich in te nemen, hun het gevoel te geven dat hij voor hun zaak stond. „Ik wil met u samen voor de sector knok ken," beloofde hij. „Van mij mag verwacht worden dat ik mij inzet om een zodanig be leid in gang te zetten, dat het agrarisch ondernemen per spectief heeft." De minister aaide de sector ui terst vriendelijk over de bol met déze zienswijze: „On danks de vele kritiek die de landbouw veelal over zich krijgt uitgestort, kan ik niets anders dan constateren dat zeer veel ondernemers in de landbouw ongelooflijk veel hebben gedaan om de omslag te maken naar milieu-verant woord boeren." Hij meende dat is geïnvesteerd, dat boe ren de nek hebben uitgesto ken. „Boeren en tuinders zijn Minister J. J. van Aartsen Ir. A. J. Latijnhouwers positief ingesteld onderne mers die werken in een sector die problemen kent maar er hard aan werken om die op te lossen." Voorvechter Het was duidelijk, Van Aart sen deed er alles aan zijn toehoorders gunstig te stem men en hun het gevoel te ge ven dat ze aan hem een voor vechter hebben. Vanuit de zaal vatte een ondernemer, va riërend op de Heilige Cathe- chismus, samen waartoe zijns inziens de minster van land bouw op aarde is. „Om de boe ren te dienen en te eren," stel de hij, waarbij hij aantekende dat die boeren niet alleen in het hiernamaals maar ook he den ten dage al graag gelukkig zouden zijn. Het sprak de be windsman zeer aan, zo bleek uit zijn reactie. Het riep mooie gevoelens op aan beide zijden. Eén van de boeren bracht die tot uitdruk king door te vertellen dat hij aanvankelijk niets had gezien in de komst van de minister naar Breda maar dat het niks was tegengevallen. Ook de toezegging van Van Aartsen dat hij over vragen die hij niet staande de vergadering kon beantwoorden, na afloop nog wel even wilde napraten met de betrokkenen, viel goed. In een milde stemming keerde men huiswaarts. En nu is het maar de vraag hoe lang de hartelijke gevoelens standhouden. Van Aartsen kondigde donderdag aan dat het kabinet het volgend voor jaar praat over lastenverlich ting voor het bedrijfsleven en dat onnodige belemmeringen, voortvloeiend uit een veelheid van, vaak onnodige, regelge ving zullen worden weggeno men. Daarmee heeft hij ver wachtingen gewekt en hij zal eraan herinnerd worden als het allemaal gaat tegenvallen. Snoeimes Die kans is groot. Het ministe rie van landbouw moet vol gend jaar bijna honderd mil joen gulden bezuinigen en dat bedrag loopt tot 1998 op tot 267.5 miljoen. En niet alleen op het departement van Van Aartsen wordt het snoeimes gehanteerd. Het zit er breed in, dat de boeren teleurgesteld zullen zijn in de uitkomsten van het regeringsbeleid en dat zullen ze afreageren op de man die zich nu zo nadrukkelijk als hun bondgenoot heeft gepre senteerd. Daar komt bij dat Van Aart sen niet alleen minister van landbouw is, maar ook van na tuurbeheer; en visserij. De be windsman gaat er op het mo ment van uit dat landbouw en natuurbeheer veelal naadloos in elkaar kunnen overgaan. In een aantal gevallen zal dat ook zo zijn, maar de praktijk zal le ren dat vaak een botsing van belangen zal plaatsvinden. In kringen van natuurbescher mers zal men, als men zich niet genoeg op de wenken bediend voelt, roepen dat de minister een typische boerenvoorman is. In agarische kringen zal bij voor de sector tegenvallende resultaten van het beleid ge sproken worden over verraad door de man die zo duidelijk partij leek te hebben gekozen voor de land- en tuinbouw. Die zo vaak het woord 'samen' ge bruikte als hij boeren ont moette. „Toch een menneke uit de stad," zal men meewarig zeggen. NCB-voorzitter A.J. Latijn houwers ziet die bui aanko men. In hoffelijke bewoordin gen nam hij vorige week don derdag afscheid van de be windsman, maar hij had heel goed nagedacht over zijn laat ste, onderkoelde zinnen:,,Uw woorden zijn goed bevallen. Uw daden interesseren ons meer." van onze verslaggever Harmen van der Werf Niemand kan hel meer ont kennen: de informatievoor ziening over het vervoer van ge vaarlijke stoffen over de Wes- terschelde schiet ernstig tekort. Het ongeval met het Russische containerschip Pioner Onegi heeft dat overduidelijk aange toond. Het zou allemaal zo soepel moe ten verlopen. Minister A. Jorrits- ma van Verkeer en Waterstaat antwoordde het Zeeuwse RPF- kamerlid L. C. van Dijke drie we ken geleden nog: 'Met name mel de Antwerpse haven zijn goede afspraken gemaakt over de ver strekking van relevante gege vens in geval van calamiteiten.' Het is de afgelopen dagen geble ken hoe 'goed' die afspraken in de praktijk van alledag werken. De Pioner Onegi kwam vorige week donderdagmorgen vroeg in moeilijkheden in het Nauw van Bath. Rijkswaterstaat, di rectie Zeeland, reageerde alert. De ladinglijsten van het contai nerschip werden direct in Ant werpen opgevraagd, want daar kwam de Rus vandaan. De Antwerpse verlader werd in geschakeld. Die gaf zijn informa tie door aan de Belgische ver- keerscentrale Zandvliet. Via het Schelde Coördinatie Centrum (SCC) in Vlissingen belandde een lange telefax van slechte kwaliteit uiteindelijk bij Rijks waterstaat in Middelburg. Het was inmiddels donderdagmid dag. Vele uren waren verstreken, uren waarin de containers op het dek van de Pioner Onegi in het Westerscheldewater dreigden te schuiven. Minister Jorritsma noemde het in haar antwoorden aan RPF- kamerlid Van Dijke 'bezwaar lijk' dat het tot een half uur kan duren voor informatie voorhan den is. Rijkswaterstaat had in elk geval donderdagmiddag de ladinglij sten en die gaven niet direct aan leiding voor ongerustheid. De Pioner Onegi vervoerde pro- bleemstoffen, maar die zouden zich in containers benedendeks bevinden, 's Avonds rolden zo'n twintig laadkisten van het dek. Rijkswaterstaat legde het scheepvaartverkeer tussen Ant werpen en Hansweert uit voor zorg stil tot vrijdagochtend half elf. Het Vlissings bergingsbedf c Van den Akker - dat eerst i bergingsoperatie zou uitvoeri I - kreeg opdracht de weggedi ven containers te lokaliseren! i. te ruimen. Een onaangenan verrassing volgde: twee laadki ten bleken wel probleemstol i te bevatten. In de éne zaten \vi i te flessen onkruidbestrijdin? li middel en in een andere zat zt zuur. De ladinglijsten waren njli alleen erg laat verstrekt. Ze w ren ook nog fout. De provine stelde vrijdagmiddag de bi) gemeesters van alle West( schelde-gemeenten op de hoo te van de vondsten. Voorzover bekend is er niets vj de gevaarlijke stoffen in het We terschelde-milieu terecht gek men, maar uit dit praktijkvoo beeld is wel zonneklaar i ken wat iedere direct betro! kent' ai iang moet hebben eet1! ten: de informatievoorzienic over het vervoer van gevaarliji stoffen op de Westerschelf deugt van geen kanten. Telematica Dat moet veranderen, in het bi lang van de Westerschelde e omwonenden van de zeearm. D deskundigen zullen hoogstwaai schijnlijk tegenwerpen dat k praktisch onmogelijk is volk dige ladinglijsten van scheps constant uit te wisselen. D; hoeft ook helemaal niet. Een telematica-systeem is bt schikbaar om het vervoer n gevaarlijke stoffen te Het Terneuzense bedrijf Ovf Veder, het Havenschap Vlissir gen en Rijkswaterstaat hebbü dat samen ontwikkeld en h( toeval wil dat dit systeem afgel: pen vrijdagmiddag voor bi eerst is gedemonstreerd in T neuzen. Nu' voelen de Belgische autoii teiten er uit concurrentie-ove wegingen weinig voor veel gegi vens aan Nederland te i Maar een correcte en snelle b formatie-uitwisseling is ook i hun belang, want de kassa ril kelt niet als de Westerschelö gestremd is. van onze correspondent Peter van Nuijsenburg Na afloop had hij twee blauwe ogen, een bloed neus en een tand door de lip, maar Klaus Kinkel mocht zich nog altijd leider van de liberale FDP noemen. Zelden zal een Duitse partijleider door de 'ba sis', als dat begrip tenminste op de deftige FDP van toepassing is, zo zijn afgedroogd als de 57- jarige minister van buitenland se zaken. Kinkel is, als je de ruim 600 af gevaardigden op het tweedaag se partijcongres in Gera, in de oostelijke deelstaat Thüringen, mocht geloven de schuld van al les: van de serie verpletterende nederlagen in deelstaatverkie zingen, de magere uitslag van de bondsdagverkiezingen van twee maanden geleden en van het ontbreken van een eigen, libe raal gezicht in de coalitie met de CDU van bondskanselier Kohl. Dat hij de slachting van Gera overleefde, had hij te danken aan het ingrijpen van de oude partij-elite en het in de loop van de avond doorbrekend besef bij de meeste liberalen, dat ze geen opvolger voor hem hadden. Twee maanden voor een cru ciale deelstaatverkiezing je lei der afserveren, dat maakt een slordige indruk. Van de oude garde sprong Kin kels voorganger, Genscher, on voorwaardelijk voor hem in de bres. De fouten die inderdaad gemaakt waren, konden niet al leen op rekening van Kinkel ge schreven worden. De hele partij, de fractie, het bestuur, waren schuldig aan het feit dat de FDP in het dal zit. We hebben Kinkel met open armen ontvangen en we laten hem nu niet vallen, ver maande de liberale peetvader de bloeddorstige afgevaardigden. Zwaar geschut Met succes. Gisterochtend stel de Kinkel de vertrouwenskwes tie en zie: met 390 stemmen voor, 185 tegen bij 24 onthoudingen en 27 ongeldige stemmen, werd hij weer in genade aangenomen. Dat hij daarvoor zwaar geschut in stelling had moeten brengen - de vertrouwenskwestie stellen is het politieke equivalent van een jachtbommenwerper - werd kennelijk op de koop toe geno men. Voorlopig kan hij dit wa pen niet meer in de strijd wer pen. Een partijleider die er te vaak naar grijpt, verliest zijn ge zag en dus meestal ook zijn baan. De vraag is nu natuurlijk wat de uitwerking van de twee tumul tueuze dagen in Gera op de toe komst van de FDP zal zijn. De bedoeling van het congres was dat het de aanzet zou geven tc een nieuw elan. De situatie waarin de partij vei keert, verontrust elke liberaai ze is in vele afdelingen op s ven na dood. De oorzaken zijr bekend. De reeks verkiezingsne derlagen heeft de aanhang g moraliseerd en rebels gemaald de liberale inbreng in het rege ringsbeleid moet met een micro scoop gezocht worden en I) aanhoudende geruzie jaagt po tentiële kiezers weg. Het gaatm om het vinden van de juiste be handeling en het juiste medicijn En dat Kinkel de geneesheer i! die de partij weer op de been kar helpen, gelooft eigenlijk nie mand. Zijn toespraak voor het congres had de sprankelende ouvertun van het nieuwe tijdperk en (li glorieuze revanche op zijn critic moeten worden. Het werd eer slaapverwekkende vertoning De meeste afgevaardigden ble ven alleen wakker omdat de kans kregen hun frustaties U luchten en de leider uit te jou wen. Ook 'inhoudelijk' bood Kinkel niets dat een visie kos worden genoemd. 'Partij vanhd midden'; 'Meer ruimte voor (li burger, minder voor de staaf 'Liberalisme zit in je hoofd, mei in je portemonnee'; daar krijgP geen afgevaardigde mee op dl banken, als je geen grootse! meeslepend spreker bent, E dat is Kinkel niet. Wonder nodig Dat is hij nooit geweest, datzs hij nooit worden en dat hebber- de liberalen altijd geweten. Toet Genscher 2,5 half jaar g als minister van buitenlandss zaken aftrad en de liberalen eea nieuwe leider zochten, viel (k keus op Kinkel, omdat hij 4 goede manager zou zijn c" nodig hadden. Veel politieke f' varing had hij niet. Hij was eet bureaucraat met eem voorbeel dige loopbaan, was topamblf naar op buitenlandse zaken et directeur van de inlichtingen dienst, die in 1991 lid van FDP werd om minister van justi tie te kunnen worden. Het 'ge wone' politieke handwerk, bel ritselen en regelen in de afdeling het manipuleren binnen r smalle marges, het bespelen vat de achterban, heeft hij nooit ge leerd. Veel tijd om die achterstand it te lopen heeft hij niet meer. Be gin volgend jaar zijn er in Hess® (februari) en Noordrijn-West'11 len (mei) deelstaatverkiezing?11 Als de FDP daar weer wegge vaagd wordt, kan alleen e® wonder de partij nog redden. E dat wonder, dat staat in elk ge val vast. heet niet Klaus Kinkfl De polio-epidemie in 1992 zorgde voor een massale toeloop naar de centx-a waar een polio-prik kon worden gehaald. foto Lex de Meester

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1994 | | pagina 2