Dure jongens stuiten op Omwoyo
Ron de Jonge sloeg prachtig
aanbod Atletico Madrid af
PZC
Tennissers lopen
met een gezicht
als een oorwurm
Het avondje NAC
sport
Afrikaanse sterren falen in julbilerende Dam tot Damloop
MAANDAG 19 SEPTEMBER 1994 18
ZAANDAM (GPD) - Het jubi
leumfeest van de Dam tot Dam
loop was gisteren vooral een
Kenyaans feest. Zoals was ver
wacht. want niemand twijfelde
aan de uitkomst van het loop
festijn, dat weer duizenden
deelnemers en het veelvoudige
aan toeschouwers trok. Alleen,
de winnaar was niet diegene die
de Dam tot Damloop dat beetje
extra allure had kunnen geven.
De dure jongens lieten het giste
ren afweten, de relatief goed
kope kracht sloeg nu zijn slag.
Voor de tweede keer nog wel.
Charles Omwoyo, niet echt naar
voren geschoven als één van de
Kenyaanse sterren, won voor
Thomas Osano en Simon Lo-
puyet de tien Engelse mijl van
Amsterdam naar Zaandam in 45
minuten en 50 seconden. Mis
schien mag hij volgend jaar op
een wat hogere gage rekenen.
Hij verdient het.
Hogere gages werden vooral be
taald voor Richard Chelimo,
Cosmas N'Deti en Willy Mtolo.
Twee Kenyanen en een Zuidafri-
kaan. Topatleten, die de afgelo
pen twee jaar opmerkelijke pres
taties hebben neergezet. De
duurste, N'Deti. was ver bene
den de maat met een dertigste
plaats. Machuka. vorig jaar ver
rassend winnaar, was slechts
één plaats beter: Chelimo <20ei
deed het niet beter dan de Ne
derlandse subtopper Michel de
Maat. Mtolo. tiende, presteerde
nog aanvaardbaar Maar toch,
bij Jos Hermens. die de atleten
voor de Dam tot Damloop con
tracteerde. overheerste gisteren
de wrevel.
..Ik baal hiervan. Hier zal nog
een hartig woordje over gespro
ken worden", mopperde de ge
brilde atletenmakelaar ..Je
moet afgaan op wat ze vertellen.
Natuurlijk wist ik dat ze nog niet
lang in training waren, maar als
ze beweren dat ze goed lopen,
dan verwacht ik ze ook dat ze op
dit niveau mee kunnen doen.
Maar wat hier is gebeurd, is ex
treem."
Nachtmerrie
Veel geld betalen voor atleten
die matig tot slecht presteren.
Het is altijd de nachtmerrie van
organisaties die veel moeite
doen om een aantrekkelijk deel
nemersveld in elkaar te steken.
Voor het evenement als zodanig
maakte het gisteren op zich niet
zo veel uit. De Dam tot Damloop
is vooral voor de trimmers, de
grote massa die gewillig een uur
De kopgroep vlak na de start van de Dam tot Damloop. Rechts de latere winnaar Charles Omwoyo.
voor de start staat te koukleu
men en de stemming erin pro
beert te houden. De wedstrijd is
niet aan ze besteed. Heeft ook
weinig zin. Door de drukte ne
men de eerste honderden meters
tien minuten in beslag.
Hoe anders is het met de wed
strijdlopers. Sinds de Kenyanen
zo'n overheersende rol in de weg-
atletiek zijn gaan vervullen, heb
ben de eerste kilometers vaak
weg van een ellenlange sprint.
Vijf kilometer in iets meer dan
veertien minuten. Voor Neder
landse atleten moet het een el
lendig gevoel geven direct na de
start al geklopt te zijn. Voor Re-
né Godlieb waren die kilometers
niet zo'n kwelling. De roodha
rige atleet uit Weesp. die de baan
voor de weg heeft verruild, ge
noot mét volle teugen van elke
kilometer. ..De eerste vijf kilo
meter was het keihard rammen.
Ik kon daarna echter doorgaan.
dat was fantastisch. Voor mij
was deze loop een geslaagde test
voor de WK halve marathon vol
gende week in Oslo."
Godlieb was met zijn negende
plaats (48.10 minuten) vlak ach
ter de eerste Nederlander Marco
Gielen in zijn nopjes. „Maar tus
sen haakjes, wie heeft er gewon
nen". vroeg Godlieb na de finish
nieuwsgierig. De winnaar heeft
hij natuurlijk nooit kunnen zien.
want bijna twee en een halve mi
nuut voor hem was Charles Om
woyo al gefinisht. Met in zijn
kielzog Lopuyet en Osano. zijn
landgenoten. Gedrieën hadden
zij zich kort na de passage van de
IJ-tunnel losgemaakt van de
rest van het deelnemersveld.
Drie Kenyanen, die regelmatig
in Nederland lopen en specialis
ten zijn op dit soort afstanden.
Osano. de vriend van atlete Wil-
ma van Onna, is nog de minst be
kende. Lopuyet maakte eerder
dit jaar faam met overwinningen
in onder andere de Telematica-
loop, de eerste wedstrijd die
meetelt voor het nationale weg-
circuit. En Omwoyo had zijn vi
sitekaartje twee jaar geleden in
de Dam tot Damloop al afgege
ven. De 30-jarige Afrikaan voel
de dat hij ging winnen. Ook na
de bloedstollende eindsprint
met Osano. „Ik wist het, ik wist
het", straalde hij nog lang na af
loop. „Vlak na de start al. Dit zou
mijn dag worden."
Marathon
Omwoyo had in tegenstelling
tot N'Deti. Chelimo en Mtolo wel
genoeg trainingskilometers in
zijn benen zitten. Aan wedstrij
dritme mankeerde het evenmin
met drie races in Duitsland. Of
hij ooit tot die grote daden zal
komen als enkele van zijn land
genoten - wereldkampioen wor
den, grote marathons winnen -
moet nog maar worden afge
wacht. Volgend jaar moet zijn
doorbraak op de marathon ko
men. „En daarna de Spelen",
hoopt de vriendelijke Kenyaan.
Die hoop koestert Tecla Lorupe
al langer, maar op de een of an
dere manier wordt deze Ke
nyaanse atlete door haar bond
van deelname aan grote evene
menten afgehouden. „Ze wordt
tegengewerkt", zegt haar Duitse
manager Wagner. Dat zij giste
ren samen met haar landgenote
Hellen Kimaiyo de dienst zou
uitmaken in het vrouwenveld,
was voorspelbaar. Het tweetal
behoort op dit soort afstanden
tot de besten ter wereld. Nu won
Kimaiyo in 52 minuten en 28 se
conden. de volgende keer zal het
Lorupe weer zijn.
Beste Nederlandse, hoe kan het
haast ook anders: Carla Beurs-
kens. Zevende in 55,50 minuten.
De veterane is en blijft in Neder
land nog altijd de beste wegat-
lete.
Zaandam 10 E.M. (Dam tot Dam): 1.
Omwoyo (Ken) 45.50, 2. Osano (Ken)
45.52. 3 Lopuyet (Ken) 45.58. 4.
McCloughlin (Eng) 47.52. 5. Nadolski
(Pol) 47.53. 6. Huruk (Pol) 47.57, 7.
September iZAf) 47.58. 8. Gielen
(Scopias Tegelen» 48.05, 9 Godlieb
(Zuidwal Huizen) 48.10, 10. Mtolo
(ZAf) 48.25. 11. Calvaresi (Ita) 48.25.
12. Guermali (Mar) 48.34. 13. Van der
Smissen (AVS Vught) 48.35.
Stand KNAU Run Circuit: 1. Lo
puyet 110 (2 zegesi, 2. Godlieb 82 (2).
3. Van der Smissen 71 (2). 4. Ten Kate
66 (2). 5. Sasse 62 (2). 6. Omwoyo 60 (li.
Vrouwen: 1 Kimaiyo (Kent 52.28, 2.
Loroupe (Ken) 52.43. 3. Chepchumba
(Ken) 53.55, 4. Ferreira (Por) 54.27, 5.
Salumae (Est) 55.05. 6. Staicu (Roe)
55.43. 7. Beurskens (Scopias) 55.50, 8.
Sorokivskaja (Kaz) 55.55, 9. Van On
na (PAC Rotterdam) 56.12. 10. Toon-
stra (AAC Amsterdam) 56.26.
Stand KNAU Run circuit:941. Soro
kivskaja 95 (2), 2. Beurskens 92 (2), 3.
Kleijweg 69 (2), 4. Kimaiyo 60 (1), 5.
Chirchir (Ken) 60 (1).
door Taco van den Velde
De bijna 3500 enthousiaste
toeschouwers in het over
volle Pabel}on de Pottes in Za-
ragoza slaan die zaterdag
avond (24 februari 1979) op de
banken. Niet voor de Spaanse
handbalploeg, die de Neder
landers met 19-14 verslaat,
maar voor Ron de Jonge. De
uit Vlissingen afkomstige
handballer levert in zijn 45e
interland dan ook een bijzon
dere prestatie. In de eerste mi
nuten van de wedstrijd mogen
de Spanjaarden vier strafwor-
pen nemen. Ron de Jonge ran
selt er twee uit het doel.
Met die reddingen speelt de
Zeeuw zich meteen in de wed
strijd en vervolgens groeit hij
uit tot de grote uitblinker De
Jonge beperkt de schade tegen
de oppermachtige Spanjaar
den met wonderbaarlijke red
dingen en stopt uiteindelijk vijf
strafworpen.
..Toen Ron zijn laatste straf-
worp stopte en tegelijkertijd
het doel in zijn val meenam
naar de grond, stond de sport
hal op zijn kop. De 3500 Span
jaarden riepen luidkeels 'ole".
herinnert Guus Cantelberg,
destijds de bondscoach van de
Nederlandse ploeg, zich. „Ik
heb tientallen trips meege
maakt en honderden mooie
momenten, maar dit was iets
dat grote indruk op me maak
te."
De gestopte strafworpen en de
wereldreddingen van De Jonge
zorgen er die avond in Zara-
goza voor dat de Nederlandse
handbalploeg de B-status be
houdt ten koste van Oosten
rijk, dat eerder met elf doelpun
ten verschil was afgeschoten
door diezelfde Spanjaarden.
Later op het toernooi om het
wereldkampioenschap voor B-
landen wordt in Barcelona
(Nou Camp) om de zevende
plaats gestreden tegen Bulga
rije. Opnieuw keept Ron de
Jonge de sterren van de hemel
en vooral dankzij de inspannin
gen van de keeper wordt ter
nauwernood een 13-12-rust-
stand bereikt.
Dan neemt Cantelberg een op
zienbarende beslissing. Hij
haalt uitblinker De Jonge naar
de kant en zet in de tweede
helft E O-keeper Jan de Lan
ge op doel. Enkele spelers sput
teren verbaasd tegen, maar
Cantelberg is gedecideerd
„Jullie verdienen helemaal
geen keeper als Ron de Jonge",
houdt Cantelberg de verbaas
de groep voor. „Jullie zullen nu
gewoon wat beter moeten ver
dedigen." Een staaltje blufpo
ker in optima forma, waarmee
de bondscoach alles riskeert
om zijn ploeg op scherp te krij
gen...
„Tja je moet het maar doen. Ik
zou het zelf als coach nooit heb
ben aangedurfd", bekent 6e
Spaanse ovaties voor handbal-international
Ron de Jonge: misschien had
ik toch naar Atletico Madrid
moeten gaan.
fltti
Ron de Jonge in actie voor Hermes.
Jonge, die eveneens met stom
heid geslagen was. „Maar we
wonnen die wedstrijd wel met
24-22 en speelden in de tweede
helft stukken feller Cantelberg
is voor mij dus gewoon een top
coach."
Wereldtop
Cantelberg zelf houdt het erop
dat hij de beschikking had over
een spelersgroep met meer dan
gemiddelde kwaliteiten. „Het
was een groep handballers met
een enorme instelling. Deze
spelers hadden er alles voor
over om topsport te bedrijven,
terwijl ze eigenlijk gewoon
amateurs waren. In die tijd
wonnen we nog van landen als
Frankrijk, Zweden en Oosten
rijk. Dat is tegenwoordig de we
reldtop. Het handbalverbond
heeft te weinig gedaan met die
lichting. Andere landen zijn
verder gegaan, wij zijn stil blij
ven staan."
Bert Bouwer, één van de spe
lers in Spanje, is het roerend
eens met Cantelberg. „We had
den een mengeling van wester
se bluf en Limburgse degelijk
heid", meent Bouwer, die in
Spanje de kamer deelt met
Ron de Jonge. „Natuurlijk
keepte Ron sterk tegen Spanje,
maar voor mijn gevoel was het
niet eens uitzonderlijk. Hij
keepte zo vaak goed. Wat me
vooral bijstaat is dat vele spe
lers in de ploeg na dat toernooi
aanbiedingen kregen uit het
buitenland. Ik kon naar West-
Duitsland. Een seizoen later
ben ik daar ook inderdaad naar
toe gegaan."
De spectaculairste aanbieding
na het WK van '79 is voor Ron
de Jonge, hoe kan het ook an
ders. De voor het Haagse Her
mes uitkomende international
wordt tot beste doelverdediger
van het toernooi gekozen en
komt op de zesde plaats van
een door journalisten samen
gestelde wereldranglijst voor.
Atletico Madrid heeft heel veel
peseta's over om De Jonge in te
lijven. Bert Bouwer: „Ron
kreeg de mooiste aanbieding,
maar hij deed het niet. Ik ver
moed dat hij daar nu nog spijt
van heeft
De Jonge, grootgebracht bij
het Vhssingse Walcheren en
via het Middelburgse EMM bij
Hermes terecht gekomen, legt
de aanbieding van Atletico
naast zich neer. Een welover
wogen keus heet het in de pers.
want de inmiddels naar het
Zuid-Hollandse Monster ver
huisde Ron de Jonge wil zijn
studie afmaken. „Ik ben er lan
ge tijd mee bezig geweest. Ik
fotoarchief PZC
zou full-prof worden, het geld
was goed. Het was zeer verlei
delijk. Toch waren er teveel
dingen die me in Nederland
hielden. Ik zat met mijn studie
en mijn vrouw zei: van mij mag
je gaan, maar ik ga niet mee."
„Nu heb ik er toch spijt van. Ik
was toen 26. had genoeg erva
ring. Het was het juiste mo
ment om te gaan en te kijken of
ik het zou redden. Handbal was
mijn leven. Bij Hermes train
den we soms ook zeven keer in
de week. alleen stond daar
niets tegenover. Nederland
heeft nu eenmaal geen sport-
cultuur. In Spanje stonden er
150 man te kijken bij een trai
ning. Jongetjes wilden je aan
raken. oude mensen spraken je
aan. Het is geen toeval dat het
handbal daar op een veel hoger
niveau staat. Ik had die uitda
ging tqen gewoon moeten aan
pakken. In dat jaar stond Atle
tico Madrid wel in de finale van
de Europacup I."
Na het WK gaat De Jonge dan
ook gewoon verder bij Hermes,
de club die hij altijd trouw
blijft. „Natuurlijk heb ik daar
na ook nog vele aanbiedingen
gehad. Maar ik vond het onzin
om Hermes te verlaten. Her
mes was top van Nederland.
Met die ploeg speelde ik Euro
pacup I, Europacup II, noem
maar op. Handballen in Lim
burg. West-Duitsland of Belgie
zou betekenen dat ik mijn werk
moest opgeven en dat was het
nooit waard."
Imposant
Uiteindelijk komt Ron de Jon
ge 130 keer uit voor de natio
nale handbalploeg. Een impo
sant aantal, dat nog groter had
kunnen zijn, als de in Vlissin
gen geboren en getogen De
Jonge niet een jaar gestopt
was. „Na het WK van 1983, dat
in Nederland werd gehouden,
kondigde ik mijn afscheid aan.
Ik stond op 99 interlands, mijn
dochter Kristel was al geboren
en het tweede kind (een zoon,
Rens) kwam eraan. Het leek
me een goed moment om er een
punt achter te zetten. Ik heb
dat een half jaar volgehouden.
Ik wandelde op een zondag
middag door Monster en ver
veelde me dood. Ik miste de
spanning, de druk, de wedstrij
den. Ik was geestelijk gewoon
nog niet. toe aan stoppen. Ik
ben toen weer begonnen en
stond binnen de kortste keren
weer in de nationale ploeg."
Tegenwoordig staat handbal
niet langer centraal in het le-
ven van Ron de Jonge. Hij
volgt de prestaties van zijn elf
jarige zoon Rens bij de voetbal
vereniging Monster op de voet
en gaat ook regelmatig kijken
naar zijn dertienjarige dochter
Kristel, die handbalt bij West-
landia. „Zelf handbal ik niet
meer. In het weekeinde voetbal
ik nog wel wat in het derde
team van Monster met wat
vrienden. Puur voor de gezel
ligheid."
Zijn binding met het handbal is
hij echter nog niet helemaal
verloren. Integendeel, vorig
seizoen verzorgde De Jonge de
keeperstraining van de natio
nale A-. B- en jeugdploeg en bij
de damesploeg van Bollen
streek. „Ik word nog wel eens
gevraagd bij bepaalde vereni
gingen om incidenteel wat de
monstratie-trainingen te ver
zorgen. Dat doe ik dan graag",
zegt de Jonge, die slechts af en
toe nog eens een wedstrijd op
niveau ziet. „Ik heb het idee
dat het niveau achteruit holt.
Maar dat kan ik beter niet al te
hard roepen, want dan lijk ik
weer één van die ouderen die
roept dat vroeger alles beter
was. In mijn tijd had ik altijd
een hekel aan die gasten."
Voor het eerst geen NK buitenbanen
AMSTERDAM (GPD) - De hal
stond verleidelijk dichtbij en
het was een kleine moeite om de
tennissers bij de nationale kam
pioenschappen naar binnen te
sturen. Maar het toernooiregle-
ment stond geen overdekte
wedstrijden toe. En dus was het
voor de KNLTB een week lang
dweilen met de kraan open op
het gravel van Amstelpark. Za
terdag besloot men om voor het
eerst in de 96-jarige historie het
NK als 'niet gespeeld' te verkla
ren.
Het was een extreem natte week
en de regen spoelde het toch al
zo weinig aansprekende NK weg
richting vergetelheid. Al zal deze
trieste aflevering best wel een
speciaal plaatsje krijgen in de
geschiedenisboeken Lodewijk
Kallenberg, hoofdbestuurslid
van de tennisbond en verant
woordelijk voor het wedstrijd-
tennis, kon geen kant meer op in
de Amsterdamse plassen. „Ik
loop toch al weer wat jaartjes
mee, maar zoiets heb ik nog
nooit meegemaakt," zegt de
competitieleider. „Op zaterdag
was er nog niet een single-partij
volledig afgemaakt. Toen was
het wel duidelijk dat het niet
meer zou lukken."
Het NK is een outdoorevene-
ment en de bond wilde aan die
status afgelopen week liever niet
tornen omdat er ook een 'NK in
door' is. In december wordt dat
'tweede NK'. de Masters, gehou
den. Lekker onder een dak op
een droge ondergrond. Dat toer
nooi geldt in de volksmond als
het NK indoor, maar Kallenberg
zegt dat die naamgeving op de
helling moet. „Het is gewoon de
Masters en helemaal niet het NK
indoor, al wordt het dan binnen
gespeeld. We hebben gewoon
een Masters en een NK. En voor
die NK moeten we de regels nu
herzien, zodat we in de toekomst
eventueel wel naar binnen kun
nen."
Maandag en dinsdag werden de
kwalificatie-wedstrijden van het
NK nog volgens schema ai
werkt. Maar toen begon deel;
de voor het toernooi dat toch
zo worstelt met het imago, c
dat de natioale toppers (Kr
eek. Haarhuis, Siemerink.
tingh) er hun neus voor ophal
Op woensdag kwamen er
paar potjes af, maar dat kono
dat er twee spelers opgaven h
verwege een partij. Vervolgt
werd het vier dagen lang wac
ten, dweilen, sponzen en r:
eens wachten.
Lichtpuntje
Kallenberg werd er moedeli
van. Een lichtpuntje was dal;
weinig prijzengeld hoefde uil
keren. In de pot zat 65.000 g
den en daarvan ging slechtse
klein deel naar spelers die In
reiskosten mochten verhalem
de bond en de tennissers
reeds verloren dan wel wonn
in de eerste ronde. „Maar," a
Kallenberg, „we zijn financit
natuurlijk toch gedupeerd.)
hebben een promodorp
bouwd, er staan tribunes, dei
biters moeten onderdak hebbe
dat soort dingen kost geld."
Al met al heeft het 'niet gehj
den' NK toch een ton gek#
„We hadden een begroting q
anderhalve ton, dus je kunt«
zeggen dat we nog een halve;
hebben overgehouden," gL-
lacht de 'Jan Huijbregts' van
KNLTB.
Aan recette liep de bond jib
mis, want de toegang was grs;
En buiten de vaste sporw
hoefde de tennisbond geen ga
schieters teleur te stellen. Enu
de tv niet was gekomen, q
achteraf misschien ook ira
goed. Wel liepen er uiteras
tennissers rond met een gen
als een oorwurm. Sommigen^
den via het NK nog punten pa
ken voor de nationale rangis
want een goede klassering ge:
straks recht op deelname aacl
Masters. Kallenberg: „Er sta
in het land nog A-toernooieni
de agenda. Daar moeten ze a
punten dan maar pakken."
de spionkop
iiiiiiii
i 1111111
Wat een weer. Regen, re
gen en nog eens regen.
Wie gaat er op zo'n treurige
dag voor z'n lol naar het
voetballen? Niemand toch.
SerooskerJce-Veere, een lo
kale derby, trok zaterdag
slechts 150 die-hards. De
meesten overigens gewa
pend met paraplu, want eni
ge beschutting is er op sport
park Noordhout niet te vin
den. Aanzienlijk meer be
langstelling was er zater
dagavond voor NAC-Ajax.
Het knusse stadion aan de
Bredase Beatrixlaan ivas al
geruime tijd uitverkocht,
want als Van Gaal en zijn
verwende spelersgroep op
toernee gaan, stroomt het
volk toe.
Ter hoogte van Etten-Leur
valt al iets te bespeuren van
wat men in 'de parel van het
zuiden' NAC-gekte noemt.
Opvallend veel volgepakte
personenauto's volgen de
zelfde route. Gele Mini-dress
of vaantje op de achterruit.
Op weg naar NAC. Het
avondje NAC! Een histo
risch begrip dat ooit uit
stierf, maar vorig jaar nieuw
leven werd ingeblazen door
trainer Ron Spelbos en zijn
spelersgroep. Gedragen
door de decibellen van het
hondstrouwe publiek krijgt
NAC tegenwoordig weer ex
tra krachten. Veel clubs ko
men dan ook al met klamme
knuistjes naar het kleine,
maar oergezellige stadion.
Een uur voor NAC-Ajax is
het in de buurt van het sta
dion reeds behoorlijk druk.
Parkeren is zoals altijd een
probleem. De politie sluit bij
thuiswedstrijden de ivoon-
wijken af en de parkeer
plaatsen in de buurt van het
stadion zijn allemaal bezet.
Een korte zoektocht naar
een plekje wordt beloond en
de wandeling in de stromen
de regen ivordt voor lief ge
nomen. Grote groepen men
sen schuifelen het stadion
plein op. Ze maken zich op
voor wat komen gaat, maar
horen dan ineens tot hun
verbijstering een man roe
pen. ..Ga maar weer naar
huis. Het is afgelast!"
Afgelast? Geroezemoes in de
file van menselijk vlees,
maar niemand maakt
rechtsomkeert. Afgelast...
Wat een flauive grap. Om
17.45 uur gaat het duel vol
gens teletext nog gewoon
door en ook het radio-
nieuivs van 18.00 uur heeft
de hoop levend gehouden.
Er wordt geen melding ge
maakt van afgelastingen.
Nee, NAC-Ajax moet door
gaan. Dat kan niet anders.
Het is immers een risico
wedstrijd. waarvoor zo 'n 120
dienders zijn ingezet. Een
enorme kostenpost, die toch
niet voor niets op de begro
ting is gekomen. Je mag dan
toch verwachten dat er tijdig
wordt beslist over al dan niet
doorgaan van de wedstrijd-
Niet dus! Bij de poort van hel
stadion brengen orde-be
waarders het slechte
nieuios. Het veld schijnt on
der water te staan. Niemand
maakt mij wijs, dat dit euvel
niet een paar uur eerder ge
constateerd had kunnen
worden. Nu zijn ruim tien
duizend mensen voor niets
gekomen, heeft Ajax een zin
loze reis gemaakt en maken
politie-agenten, suppoosten
en andere betrokkenen on
nodig overuren. Een deel
van de aanhang protesteert,
maar wordt door de ME al
snel uit elkaar gedreven.
De falende leiding van NAC
zoekt en vindt een uitvlucht
Het is de schuld van scheids
rechter Jaap Uilenburg, heet
het excuus. Die had, vindt d(
leiding van NAC. eerder tn
Breda moeten komen. Nu
zijn scheidsrechters ook niet
mijn favoriete sporthelden,
maar de uitleg van NAC is zo
goedkoop. Uilenberg valt
niets te verwijten, want NAC
heeft toch een consul! Die
man (ene Van Gils) schijnt in
de ochtenduren, toen het
veld na een redelijk droge
nacht er aardig bij lag, het
licht op groen te hebben ge
zet. Dat werd ook aan Uilen
berg medegedeeld. Is er bij
NAC dan niemand die in de
loop van de middag in de go
ten kreeg dat de conditie van
de grasmat aanzienlijk ver
slechterde? Had de consul
niet nog een herkeuring kun
nen uitvoeren? Nee, dat was
volgens Van Gils niet nodig
Hij had 's middags immers
telefonisch contact gehad
met de mensen in het sta
dion. Volgens hen was er
geen vuiltje aan de vochtige
lucht. Kennelijk was het te
nat buiten om het veld aan
een grondige inspectiebeurt
te onderwerpen.
Nee, NAC. Dit was een slech
te beurt. Avondje NAC? 't
Was zaterdag een avondje
ergernis. Gewone voetbal
liefhebbers. trouwe suppor
ters. allen stonden letterlijk
in de kou. voor een dichte
poort. Wie betaalt de ge
maakte reiskosten, de po^
tie-inzet?
Ach. wat kan het de NAC-ler
ding schelen? Die zal onge
tivijfeld nog op kosten van de
club een borrel hebben ge
dronken in het sponsor-ho
me. Proost! Op de gezond
heid van al de getrouwen,
die ondanks deze blunder
NAC de rug niet zullen toeke
ren. Jammer, want deze
clubleiding verdient een
slechter publiek.
