CDA ook na de vakantie in crisis
Hitte-stress
Europees scoutingfeest goede
oefenschool Wereld Jamboree
Belangenorganisatie
opgericht voor de
cultuurmonumenten
'In nieuwe regering
50 procent vrouwen'
opinie en achtergrond
Moeilijke keuze tussen linkseof rechtseoppositierol
VRIJDAG 12 AUGUSTUS 1994
door Harm Harkema
Opluchting. Dat was de over
heersende stemming in het
CDA, toen Wim Kok twee we
ken geleden besloot zich aan de
formatie van een paars kabinet
te zetten. De eerste optie van de
christen-democraten, namelijk
uithuilen en opnieuw beginnen
in de luwte van de oppositie,
werd immers alsnog gehono
reerd. Na alle turbulentie over
de zo desastreus verlopen ver
kiezingen, de daarop volgende
keiharde analyse van de com
missie-Gardeniers, de onduide
lijkheid over de te volgen koers
en de twijfels over het leider
schap van Elco Brinkman, was
het CDA blij dat het even op
vakantie kon.
Die vakantie loopt inmiddels
ten einde, maar de berg proble
men die even was weggescho
ven, doemt alweer levensgroot
op. Het deze week verschenen
nummer van het blad Christen-
Democratische Verkenningen,
een uitgave van het wetenschap
pelijk instituut van het CDA,
geeft er duidelijk blijk van.
Het thema luidt: „Het CDA: Cri
sis en perspectief'. Nu wil in tij
den van een persoonlijkheidscri
sis zelfanalyse wel eens helpen,
en dat is ook precies wat het the
manummer adviseert: „Na wat
er is gebeurd, kan het CDA niet
ontkomen aan een grondige in
trospectie". Waarbij weten
schappelijk directeur Van Gen-
nip de even vage als onomstre
den hamvraag stelt: „Welk ant
woord weet de christen-demo
cratie te formuleren tegenover
de moderne Westeuropese cul
tuur?"
Een eenduidig perspectief wordt
door de verschillende partij
ideologen echter niet gegeven,
en dat lijkt symptomatisch voor
de verregaande staat van niet-
meer-weten, waarin de partij op
het ogenblik verkeert.
Bijbel is baas
Weliswaar schrijft Europarle
mentariër Arie Oostlander dat
de Bijbel de baas is in het CDA,
maar de geschiedenis en Chris
ten-Democratische Verkennin
gen leren dat men daarmee vele
kanten op kan.
Zo schrijft de een dat het CDA
zich meer gelegen moet laten lig
gen aan zijn uitgangspunten be
treffende solidariteit, rentmees
terschap, gespreide verantwoor
delijkheid en rechtvaardigheid.
Een ander daarentegen meldt
dat het maar de vraag is of die
begrippen nog wel zo hoog sco
ren in een geseculariseerde sa
menleving die zich losmaakt
van zijn traditionele wortels.
De politiek als zedenmeester,
omdat een samenleving nu een
maal meer is dan dan een
conglomeraat van voor zichzelf
opkomende burgers? Ja, schrijft
oud-justitieminister Hirsch Bal-
lin, in overigens iets andere be
woordingen. Nou nee. meldt oud-
CDA-voorzitter en landbouwmi
nister Piet Bukman: „In de ver
anderende maatschappelijke
omstandigheden is wat kiezers
voor zichzelf belangrijk vinden
een factor van toenemend ge
wicht bij de keuze voor een poli
tieke partij".
Als partij-ideologen al zo funda
menteel van inzicht verschillen,
hoe moet het dan straks met die
34 CDA-politici op de werkvloer
in de Tweede Kamer?
Daarover is nog geen helderheid
te geven, en kamerleden weige
ren er ook over te filosoferen, al
thans niet in het openbaar. „We
zullen wel zien, we hebben er nog
niet over gesproken hoe we onze
oppositierol moeten invullen.
Het zal erop neerkomen dat we
de ene keer met plannen van het
kabinet zullen instemmen, de
andere keer niet", zegt bij voor
beeld vice-fractievoorzitter
Frans Wolters. zich zorgvuldig
op de vlakte houdend.
Wennen
Duidelijk is wel dat de fractie
niet alleen zal moeten wennen
aan de oppositierol, die zij nog
nooit eerder heeft vervuld. Ook
is de klassieke rolverdeling van
de baan, waarbij het CDA lekker
warm in het midden zat, tussen
links de PvdA en rechts de VVD.
Gaat het CDA zich nu links pro
fileren, of juist rechts? Een CDA-
kamerlid zegt: „We hebben tal
rijke terreinen waarop we ons als
CDA kunnen profileren. Zoals
de rol van het maatschappelijk
middenveld, medisch-ethische
kwesties, het bijzonder onder-
Brinkman eind juli, toen Kok hem nog voor e
Brinkman weinig gezag meer.
gesprek uitnodigde. Intussen kan he
ken voor de oppositie en heeft
foto ANP
wijs. Wel bestaat het gevaar dat
in de fractie uit electorale over
wegingen de neiging ontstaat de
VVD rechts te passeren". Geble
ken is immers dat het enorme
verlies van het CDA te wijten is
aan het vertrek van de hardwer
kende, belasting betalende mid
dengroepen naar de VVD. Wil
het CDA na het eerste kabinet-
Kok versterkt uit de oppositie
bankjes treden, dan zullen dus
die kiezers van de WD terugge
wonnen moeten worden. Met
een wat linksig „sociaal gezicht"
zal het CDA nauwelijks scoren.
Een akelig dilemma, want in het
actieve partijkader hebben juist
de op de PvdA georiënteerde
protestanten, veelal voortko
mend uit de ARP, veel invloed.
In navolging van de commissie-
Gardeniers die aangaf dat het
CDA een socialer gezicht moet
laten zien. is daar de roep om
vriendje te spelen met de PvdA
bijzonder groot. Uit die hoek ook
klinkt de roep om het aftreden
van partijleider Brinkman het
hardst.
Loopjongen
Maar ook elders in de partij heeft
Brinkman nog amper krediet. In
het partijbestuur overheerst al
.langer de opvatting dat Brink
man moet opstappen. Het kre
diet om in ieder geval gedurende
de duur van de formatie fractie
leider te spelen, heeft hij dan ook
nauwelijks vrijwillig gekregen,
maar veeleer opgeëist.
En in de fractie heeft hij vooral
door zijn verkrampte en defen
sieve optreden nauwelijks nog
gezag. „Hij is loopjongen van de
fractie", aldus een kamerlid.
De verwachting is dan ook dat
Brinkman als de formatie geheel
rond is, vriendelijk wordt ver
zocht terug te treden. Arie Oost
lander, voorstander van een pro-
gresieve koers, heeft donderdag
het vuurtje alvast aangewak
kerd door in Doetinchem diens
aftreden te eisen.
Als Brinkman inderdaad zijn
biezen pakt, rijst niet alleen de
vraag wie hem moet opvolgen.
Het CDA is namelijk zo van slag,
dat er zelfs al gekibbeld wordt
over de vraag of er één dan wel
meer leiders voor terug moeten
komen. „Versterking van de ei
gen overtuiging, de eigen strate
gische keuzes, de eigen zeg
gingskracht", die in Christen-
Democratische Verkenningen
zo nodig wordt geacht, ver
dwijnt op zo'n manier wel heel
ver achter de horizon.
door Hedde Biesma
De donderdag in kasteel Dui
venvoorde in Voorschoten
opgerichte Vereniging Open
Monumenten moet een grote be
langenorganisatie voor cul
tuurmonumenten worden. „Er
dreigt namelijk heel wat onder
het maaiveld te verdwijnen",
verklaart de Utrechter drs Ub-
bo Hylkema. Hij is voorzitter
van de stichting die de oprich
ting van deze vereniging heeft
voorbereid.
„Veel beschermde dorpsgezich
ten worden niet door restaura
ties veilig gesteld, de achter
stand bij restauraties van boer
derijen is dodelijk, de problemen
rond het behoud van de neogoti
sche kerken in ons land kunnen
we niet aan en het bodemar
chief. historisch materiaal in de
grond, wordt voortdurend be
dreigd", legt hij uit.
Doel
De vereniging heeft als doel het
behoud van de historische over
blijfselen in Nederland en wil
daarvoor een breed publiek mo
biliseren. Ons land telt welis
waar ruim zevenhonderd instel
lingen en organisaties op het ter
rein v^an de monumentenzorg,
maar een pressiegroep a la Na
tuurmonumenten ontbrak tot
nu toe.
Hylkema was van 1991 tot half
1993 interim-directeur van de
Rijksdienst voor de Monumen
tenzorg in Zeist en belast met
een ingrijpende reorganisatie.
„Op dat moment begon", vertelt
hij, „ook de discussie in Neder
land over de monumentenzorg.
Daarbij kwam voortdurend naar
voren dat er behoefte was aan
een landelijke vereniging".
Een initiatiefgroepje heeft het
onderzoeksbureau KPMG op
dracht gegeven de belangstel
ling voor een vereniging voor
cultuurmonumenten te peilen.
Toen uit het onderzoek bleek
dat in vijfjaar tijd 350.000 leden
zouden kunnen worden gehaald,
is dat groepje aan de slag ge
gaan. „De afspraak was dat de
zaak op Open Monumentendag
1994, zaterdag 10 september,
moest staan. Dat is hèt moment
om het grote publiek te informe
ren".
Brug
De vereniging wil 'een brug
slaan' tussen cultuurmonumen
ten en het publiek. „Commu
niceren en faciliteiten bieden",
vat Hylkema het hele scala aan
activiteiten samen. Volgend jaar
verschijnt bijvoorbeeld het
handboek van de vereniging,
waarin alle monumenten in Ne
derland worden vermeld die
voor het publiek toegankelijk
zijn, inclusief de archeologische
monumenten zoals grafheuvels.
Ook wordt gedacht aan allerlei
publikaties voor een breder pu
bliek.
De vereniging gaat zes keer per
jaar het tijdschrift 'Open Monu
menten' uitgeven. Hylkema
voegt eraan toe dat het blad be
staande uitgaven geen concur
rentie zal aandoen, omdat op
een breder publiek wordt ge
mikt. „Je hoeft geen voorberei
dend wetenschappelijk onder
wijs te hebben gevolgd. Er mo
gen dus geen moeilijke woorden
in. De bestaande bladen zijn veel
meer gericht op een specifiek,
goed opgeleid publiek".
Winkels
De vereniging wil ook zogeheten
erfgoedwinkels, bezoekerscen
tra en logiesaccommodatie in
historische gebouwen inrichten.
De eerste winkels worden in de
loop van september in Den
Haag, Den Bosch en Borger ge
opend.
„Het assortiment moet niet ou
bollig zijn en zeer Nederlands,
zegt Hylkema. „De te koop aan
geboden produkten variëren
van boeken, spelletjes, aapnoot-
mies-plankjes, aardewerk en
prentbriefkaarten tot overdruk
ken van historische kaarten, sie
raden, levensmidddelen. kle
ding en snoep. Het zullen vaak
replica's zijn of iets wat ook vroe
ger in Nederland is gemaakt. Zo
kun je het eigen erfgoed pro
pageren bij een groter publiek,
maar het moet wel smaakvol
blijven".
Regionaal
De vereniging streeft ook naar
de oprichting van regionale in
formatie- en bezoekerscentra in
historische gebouwen. Ze wil die
gaan beheren en de gebouwen zo
nodig restaureren, maar verder
zal de vereniging zelf niet actief
zijn op restauratiegebied.
Leden van de vereniging kunnen
tegen gereduceerd tarief of gra
tis toegang tot monumenten
krijgen en elke maand een ander
geselecteerd restauratie-object
bezoeken. In de toekomst wil de
vereniging ook bezoeken arran
geren aan plaatsen die gewoon
lijk niet toegankelijk zijn. Als
voorbeeld noemt Hylkema een
weekeind-verblijf in de logeerka
mer van een particulier be
woond kasteel. „Inclusief de
soms bijbehorende ontberin
gen", lacht hij.
I
i
Kampleider Hans van Ark neemt afscheid van zijn gasten.
door Evelien de Jager
Afbreken gaat sneller dan
opbouwen. Daarom zal er
nog voor september bij Bid
dinghuizen weinig meer res
ten van de Europese Jambo
ree 1994 dan de Headquarters,
het zenuwcentrum. Vandaag
gaan alle tienduizend scouts
weer naar huis. Gisteravond
werd de Jamboree afgesloten
met het strijken van de vlag
gen, een optreden van scou-
lingband Snelle Jelle en een
spectaculair vuurwerk. „Ein
de van de generale repetitie
voor volgend jaar", lacht
kampleider Hans van Ark.
De komende twee weken
wordt het hele scoutingterrein
weer leeggehaald. Toiletten,
tenten, lantaarnpalen en vlag-
gemasten verdwijnen. Voor
een jaar slechts, want in au
gustus 1995 komt het hele cir
cus weer uit de kast voor de
Wereld Jamboree. De basisor
ganisatie daarvoor klopt van
A tot Z, daar doet Van Ark niet
moeilijk meer over. „Ik ga met
een goed gevoel naar huis".
De Europese Jamboree had
twee doelstellingen. In de eer
ste plaats moesten natuurlijk
alle tienduizend deelnemende
scouts een fantastische hap
pening meemaken. Maar daar
naast was de Jamboree van dit
jaar ook een oefening voor vol
gend jaar, wanneer er maar
liefst dertigduizend scouts
naar Biddinghuizen komen.
„We moeten voor die tijd nog
honderden details verbete
ren", geeft Van Ark onmiddel
lijk toe. „Maar toch: het zijn
maar details".
Zo bleef er op de vier subkam
pen, waar telkens 2.500 scouts
verbleven, te veel brood over.
„Volgend jaar moeten we de
porties dus aanpassen. En we
willen nog meer rekening hou
den met andere eetculturen.
We hebben nu ook wel koosjer
eten aangeleverd voor mensen
met een joodse achtergrond,
maar volgend jaar willen we
bijvoorbeeld voor de Amerika
nen een ontbijt met cornflakes
en eggs en voor de Fransen
meer aandacht voor de lunch'.
De organisatie van Hans van
Ark, met een kleine staf van
twintig man en bijna driedui
zend vrijwilligers, werd aan de
vooravond van de Europese
Jamboree flink op de proef ge
steld. Door stormen en on
weersbuien die vorige week
zondag over de Flevopolder
trokken, bleef vrijwel geen
tent onbeschadigd. „Dan
moet je met man en macht
gaan herstellen. Gelukkig is
dat goed gegaan. Op dat mo
ment bleek dat de organisatie
werkte. Dat er inderdaad men
sen kwamen om het dak te re
pareren en een nieuwe tent op
te zetten. Dat geeft enorm veel
vertrouwen. Een goed effect
van een slechte ervaring".
De Jamboree kende meer te
genslagen. Vorige week vrij
dagnacht overleed een mede
werker die een spilfunctie in
de organisatie had aan een
hartaanval. Van Ark: „We
hadden er rekening mee ge
houden dat er op een bijeen
komst van in totaal 13.000
mensen wel eens iets ernstigs
met iemand zou kunnen ge
beuren, maar dat dat ook gold
voor één van onze eigen men
sen, dat was toch wel een zwa
re klap. Iedereen kende hem,
zijn vrouw en kinderen werk
ten ook op de Jamboree".
Drukte
Over de samenwerking met
gemeente, politie en provincie
is Van Ark tevreden. Dat het
gedurende het afgelopen
weekeinde tijdens de open da
gen spaak liep met het verkeer
en de parkeerplaatsen, be
strijdt hij. „We hebben meer
bezoekers ontvangen dan we
hadden verwacht en daar zijn
we blij mee. Alles wat onder
ónze verantwoordelijkheid
viel, liep als een tierelier. Dat
het druk was op de omringen
de wegen, daar was ik niet ver
antwoordelijk voor. Het was
natuurlijk wel een ervaring
waar we volgend jaar rekening
mee moeten houden".
Van Ark is waarschijnlijk de
eerste kampleider met een ei
gen fanclub. „Maar of ik daar
nou zo blij van word...". Vroe
ger stond de camp-chief ver
van de organisatie af. De tent
van Van Ark stond nu echter
gewoon op het medewerkers-
veld. „Ik douchte en at met ze.
Ik was heel bereikbaar en daar
maakte iedereen dankbaar ge
bruik van. Zodra ik 's morgens
mijn slaperige hoofd naar bui
ten stak, stond er alweer ie
mand om iets te vragen". De
kampleider is zeer te spreken
over zijn medewerkers. „Datje
met bijna drieduizend man,
die elkaar niet kennen, zo'n
evenement op zo'n terrein
kunt draaien, dat zal me het
meeste bij blijven. Het was
heel spannend, maar het is
toch gelukt".
Na het inpakken van alle ten
ten en het opvouwen van de
vlaggen valt Van Ark niet in
het spreekwoordelijke gat.
„Ben je gek! Ik moet als een
speer aan het werk voor de We
reld Jamboree".
J~\ e mannen waren prikkel-
LJ baarder, minder bereid zich
in te spannen en minder gezeg
lijk dan anders. Ze deden hun
werk langzamerze slenterden,
in plaats van gewoon te lopen, ze
venvaarloosden him kleding, in
hun verblijven was het een ont
zettende bendeze hadden lak
aan de gebruikelijke omgangs
vormen, en er was een algemeen
gebrek aan enthousiasme en
energie te bespeuren. Als ze
maar enigszins de kans kregen,
gingen ze liggen in plaats van
zitten. Van vroeg opstaan had
den ze al lang niet meer gehoord.
Het was niet ongewoon officie
ren om 8 uur nog op hun nest
aan te treffen. Velen van hen ge
bruikten zelfs hun ontbijt op bed.
Ook na het middageten ging de
hele handel meestal meteen
weer plat en zo'n siësta duurde
niet zelden een hele middag
lang."
Aldus beschrijft Richard Mac-
Pherson in zijn boek Tropical
Fatigue Tropische Vermoeid
heid) de gevolgen van het lang
durig gestationeerd zijn in een
tropisch klimaat bij Amerikaan
se mariniers tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Hij voegt eraan
toe, dat nogal wat slachtoffers
zichtbaar vermagerden en aan
slapeloosheid en depressie le
den. Bij de echt ernstige geval
len kwamen ook geheugenstoor
nissen en angstaanvallen voor.
En sommige mariniers begon
nen op den duur zelfs aan hun
eigen toerekeningsvatbaarheid
te twijfelen.
Psychologen spreken bij zulke
symptomen wel van hitte-stress
heat stress). Die stress is overi
gens niet alleen het gevolg van
hoge temperaturen, maar ook
van een hele reeks andere facto
ren, zoals de relatieve ïucht-
vochtigheidsgraad, lichamelij
ke fitheid en gezondheid, leef
tijd, geslacht, voedingspatroon,
de mate ivaarin iemand 'geaccli
matiseerd' is, en van mentale in
stelling.
Mensen zijn zogenaamde ho
me othermische, zeg maar 'ge-
lijkwarmige'dieren. De tempe
ratuur in ons lichaam wordt on
afhankelijk van de omgeving zo
veel mogelijk constant op onge
veer 37 graden Celsius (+/- 0,5)
gehouden. Om dat te bereiken
moet er een goed evenwicht zijn
tussen warmteproduktie én
warmteafgifte door ons lichaam.
Warmteproduktie gebeurt door
onze stofwisseling. Bij het verte
ren van voedsel in onze inge
wanden komt warmte vrij (van-
denkwijzer
I I I I i i I i
daar de term calorie, van het La
tijnse woord voor warmte: ca-
lor). Ook onze spieren produce
ren bij inspanning warmte en
vaak zelfs veel meer dan onze
spijsvertering. Dat merken we
ook duidelijk als we bijvoor
beeld een tijdje stevig gefietst of
gerend hebben.
Wanneer ons lichaam zoveel
warmte produceert of opneemt
(door bijvoorbeeld zonnestra
ling) dat de temperatuur duide
lijk boven de 37,5 graden dreigt
te komen, neemt de thermostaat
in onze hersenen (een hersen
centrum dat hypothalamus
wordt genoemd) maatregelen
om de warmteafgifte te verho
gen. De voornaamste van die
maatregelen is het aanzetten
van de bijna 3.000.000 zweetklie-
ren tot het produceren van een
waterig vocht dat door verdam
ping de overtollige warmte naar
de buitenwereld afvoert. Ver
damping van water kost veel
energie (denk maar aan de ener
gie die nodig is om een waterke
tel te laten fluiten). Dus, wan
neer zweetwater op onze li
chaamshuid verdampt, wordt
daardoor aan die huid energie
in de vorm van warmte onttrok
ken en koelen we af.
Zweetvoeht
De hoeveelheid zweetvoeht die
we op een hete dag produceren,
kan wel oplopen tot 10 a 12 liter!
Om zoveel te kunnen zioeten
moet ons lichaam een enorme
hoeveelheid werk verzetten,
want het vocht moet letterlijk
door de zweetklieren naar de
huidoppervlakte worden ge
perst. Daarvoor moeten hart en
bloedvaten op hoge toeren
werken en niet zelden 60 tot 70
procent meer inspanning leve
ren. Dat is helemaal het geval
als de buitenlucht zelf al heel
vochtig is, want dan kan het
zweetvoeht op onze huid niet of
nauwelijks verdampen, koelen
we dus ook niet of nauwelijks af
en neemt de hittebelasting juist
sterk toe.
Bij een buitentemperatuur van
30 graden en een luchtvoo
heid van 40 procent - dat na
gen dat de lucht maar 40pn.,
van de hoeveelheid vocht} j
die het bij 30 graden zou km.
bevatten - is de ervaren (ei
ratuur of hittebela)
'slechts' 29 graden, maar ftjj11
luchtvochtigheidsgraad v;0
is diezelfde 30 graden in fel11
graden, bij 90 is die 39 grade11
bij 100 (de lucht neemt dan):t
maal geen vocht meer op) s
liefst 44 graden! 1
De combinatie van hoge t& (j
ratuur en hoge luchtvochlk
stelt enorme eisen aan hw
bloedvaten omdat het lick li
om toch zoveel mogelijk j
koelen, de produktie var. y
zweetklieren almaar verdei
voert. Vandaar dat voor mt
met een zivak hart of eensle i
conditie een hittegolf niet ie
een akelige en soms zelfs ht
een dodelijke toestand
Maar om dezelfde reden ij
voor mensen met een goede i
ditie een hittegolf vaak een g
moeiende tijd. Want al kur, i
hun hart en bloedvaten erpt
tegen, de 'overuren' die zei(
ten maken eisen toch hun ld \t
omdat het lichaam die oven
zowel overdag, alsook s'nati
als het vochtig-warm blijft-n
maken, raakt ook de slaapt
gestoord. Dat komt hetf,
tioneren overdag, evenals
zijn tegen kinderen en co/fen
meestal weer niet ten goede.JI
Gestoorde slaap f
In het boek De invloed
Stress en Vermoeidheid of
menselijk Functioneren legt
ry Ramsey uit dat ook a
mentale activiteiten te Ir
kunnen hebben van hitte-sh
mede als gevolg van verm
heid en gestoorde slaap. Zt
spreekt hij een aantal sk
waaruit blijkt dat mensen o\
hete omstandigheden dn
minder goed opmerken d
normale temperaturen. We
ten bijvoorbeeld minder goti
in het verkeer, en hebbenm
snel in de gaten als er gei
dreigt.
Het blijkt overigens zo te zijn
we, als we het gevaar eem
gezien hebben, wel even
reageren als anders. Dat lao
hangt samen met een opme
lijke conclusie uit veel sim
over hitte en gedrag, namt
mensen die hoog gemotsr
zijn voor een bepaalde taak
ken veel minder hinder vanï
stress te hebben, en in veelgi
len zelfs nauwelijks een te
gang in prestaties te verto;
dan mensen die weinig gen
veerd zijn. Ook blijkt het
zijn (eigenlijk weinig tien
send), dat mensen die si
onder hoge stress staan oj
belast zijn, bij hitte een rek
grotere teruggang in preste
en welbevinden te zien gi
dan mensen met een min of
normale belasting in person
leven en werk. Dat laatste u;
moedelijk de verklaring vi
opmerkelijke teruggang in
raai en discipline bij de tin
kaanse mariniers ivaar ik
eerder^over had.
Ramsey wijst ook op het bè
van acclimatisering, van de
nemen om te wennen c
langdurig omgaan met k
temperaturen. Om goed te ai
matiseren blijkt het niet hw
te zijn van airconditioning
bruik te maken, want dat te
steeds te grote temperak
verschillen op. Het blijkt beta
zijn om apparaten te gebré
die de vochtigheid uit de lij
halen.
Sporten
Verder is het onverstandige
sporten bij hoge vochtigM
procent of meer). Aan te raaf
ook, hoe gek het ook klinkt
zweet zo weinig mogelijk ajti
gen, want dan kan het nieti
dampen en de huid afkat
Omdat bij zweten twee belasi
ke mineralen - kalium en
triumchloride (zout) - ivon
uitgescheiden, is het event
verstandig om voeding tc
bruiken geen zouttabletk
die daar rijk aan zijn zoalsJ
derij, vis, rozijnen, spina
pruimen, bananen, broccoi
bloemkool.
En ten slotte, koop een strop
Een man strompelt, stem
van de dorst, door de i>
Plotseling ziet hij een Are:
voor zich. „Water!", rochelt
man. „Stropdassen!", roept
Arabier terug. „Ik moei vt
hebben!", kreunt de man
verkoop alleen maar strop
sen!", herhaalt de Arabier
twijfeld strompelt de mam
der. Eindelijk ziet hij in der'
een hotel. Met zijn laatste km
ten bereikt hij de ingang enf-
tert: „Water, water...". WflC
de portier antwoordt: „Het!)
me meneer, maar zonder sl'
das mag u hier niet naarl
nen!"
In het nieuwe kabinet moet 'een respectabel aantal' vrou»'
worden benoemd. „Ons streefgetal is vijftig procent", zcgl
neke Binkers, bestuurslid van de Nederlandse Vrouwend
(NVR). Dat betekent in de praktijk dat van de veertien minste"
(vermoedelijk) tien staatssecretarissen meer dan tien per500
vrouw moeten zijn, aldus de NVR.
De raad, die zegt één miljoen vrouwen te vertegenwoordigend-
dat de emancipatie van vrouwen bij lange na nog niet is voltooid.!
al wekt het huidige regeringsbeleid een tegengestelde indruk.B"
brief aan formateur Kok dringt de organisatie erop aan om®
komende regeerperiode aandacht te schenken aan het emancip'5
beleid.
De raad wil verder dat elk ministerie precies aangeeft wat
terrein aan beleid wordt ontwikkeld. Daarbij is het wel een al
voorwaarde dat de ministers 'emancipatiegevoelig' zijn. Bovei»
pleit de vrouwenraad voor de benoeming van een coördinerend'
nister voor emancipatiezaken. (GPD)
