Verenigd Jemen na oorlog onzeker
Zingeving is niet meer waardevast
Informateur Kok
kan niet iedereen
tevreden stellen
Zeeuws buitengebiet
verschiet van kleur
opinie en achtergrond
Veel hangt af van houding Saleh tegenover veroverdzuiden
Noord-Jemen vraagt
VN om waarnemers
ZATERDAG 9 JULI 1994
door Dilip Hiro (IPS)
De Democratische Repu
bliek van Jemen, de onaf
hankelijke staat die Zuid-Je-
men onlangs had uitgeroepen,
ging gisteren ter ziele, toen
noordelijke troepen de zuidelij
ke hoofdstad Aden innamen. Of
er in de toekomst ooit nog spra
ke van een verenigd Jemen zal
zijn, hangt nu van het mededo
gen waarmee de noordelijke
president Ali Abdulah Saleh de
zuiderlingen behandelt.
Als Saleh met zijn hand over zijn
hart strijkt, zal hij de grondsla
gen van de Jemenitische een
heid nieuw leven inblazen. Maar
als hij zich rancuneus en arro
gant opstelt, zaait hij nu het
zaad voor een toekomstig con
flict.
Helaas is er een heleboel om ran
cuneus over te zijn. Hoewel zij
steeds hebben beweerd de
slachtoffers van de noordelijke
heerszucht te zijn, blijken de lei
ders van de zuidelijke Jemeniti
sche Socialistische Partij (YSP)
een staatsgreep tegen Saleh op
touw te hebben gezet. Zij zouden
de hoofdstad Sanaa aangevallen
hebben om hun plan om op 5 mei
te macht te grijpen, te doen sla
gen.
Onder leiding van vice-presi
dent Ali Salem al-Beidh begon
nen de zuidelijke voormannen in
augustus vorig jaar de politieke
crisis op te voeren die hun op
stand tegen Saleh moest inlui
den. Het plan was om met be
hulp van zuidelijke troepeneen
heden in de noordelijke steden
Dhamar en Amran, ondersteund
door een militie van de confede
ratie van Bakil stammen in het
noordoosten, Sanaa te bestor
men en president Saleh af te zet
ten.
Maar medewerkers van de in
lichtingendienst die trouw aan
Saleh zijn, kregen weet van de
zuidelijke plannen. Als gevolg
daarvan voerden noordelijke
strijdkrachten op 27 april aan
vallen uit op zuidelijke eenhe
den in Dhamar en Amran.
Van toen af aan was het zuidelij
ke leiderschap in het defensief
gedwongen, zowel militair als
politiek. Door verlies van het ini
tiatief waar zij op gerekend had
den, traden zij in grote verwar
ring op. Terwijl zij de oude grens
tussen Noord- en Zuid-Jemen
verdedigden, slaagden zij er niet
in de onafhankelijke staat Zuid-
Jemen uit te roepen. Pas toen
hun militaire positie was ver
slechterd. riepen de zuidelijke
leiders in samenwerking met op
positiefiguren in het zuiden, een
onafhankelijke 'Democratische
Republiek van Jemen' uit.
Omdat de top van de Socialisti
sche Partij van Jemen hier vier
kant tegen was, werd de declara
tie niet uitgegeven namens het
politburo van de partij. Veel
YSP-kaderleden verdwenen
voor „medische behandeling"
naai- het buitenland. Zich be
wust van de gespletenheid bin
nen de partij wees Saleh alleen
al-Baidh en veertien andere
YSP-leiders als „opstandelin
gen" aan, met wie hij niet bereid
was te praten.
Geen ruggesteun
Toen de Democratische Repu
bliek van Jemen eenmaal was
uitgeroepen, hield de belangrijk
ste buitenlandse ruggesteun.
Saoedi-Arabië, een slag om de
arm. Gewend om achter de
7V 7 oord-Jemen heeft de
1V burgeroorlog beëindigd
verklaard en amnestie aan
geboden aan Zuidjemeniti-
sche soldaten. De noordelij
ke regering vroeg de Ver
enigde Naties waarnemers
te sturen om de democratie
en de mensenrechten in het
land te waarborgen.
Het noorden veroverde na
negen weken strijd de zuide
lijke hoofdstad Aden. De lei
ders van het zuiden zijn ge
vlucht. „Er zal algehele am
nestie komen en financiële
compensatie voor verloren
eigendommen. ongeacht
aan iviens kant de mensen
stonden", zei Abdul Karim el-
Eryani, de Noordjemeniti-
sche minister van planning
in Neio York, waar hij VN-se-
cretaris-generaal Boutros
Boutros-Ghali een brief van
zijn regering overhandigde.
Eryani zei dat de noordelij
ken vast willen houden aan
democratie, het meerpartij-
enstelsel, vrije verkiezingen
en samemverking met de
VN. Hij ivilde niet zeggen of
ook de gevluchte zindelijke
leiders in aanmerking ko
men voor amnestie.
Volgens Eryani is er een
complete wapenstilstand in
heel Jemen. De situatie in
Aden wordt volgens hem
weer langzaam normaal.
Meer dan 400.000 inwoners
en vluchtelingen in de zuide
lijke hoofdstad hadden de
afgelopen weken te maken
met aanhoudende noordelij
ke beschietingen, terwijl
drinkwater, voedsel en me
dicijnen steeds schaarser
werden. Eryani zei dat er
voedsel wordt verdeeld in
Aden en dat de waterleidin
gen functioneren.
schermen te opereren koos de
Saoedische regering niet open
lijk partij. In plaats daarvan pro
beerde het - tevergeefs - steun
van de Veiligheidsraad van de
Verenigde Naties te werven voor
een daadwerkelijk staakt-het-
vuren. Daarmee wilde het de
jonge natie enige adempauze
gunnen.
Nu hij het zuiden heeft onder
worpen, bevindt Saleh zich in
een ijzersterke positie om de Je
menitische eenheid formeel
door Saoedi-Arabië te laten er
kennen, iets waar de machtige
noorderbuur zich steeds tegen
verzette. Met het oog op zijn in
drukwekkende grondgebied,
olievoorraden en rijkdom blijft
Saoedi-Arabië echter een ge
duchte macht in de regio, en een
leider van de zes leden tellende
Raad voor Samenwerking van
de Golfstaten (GCC).
Naar
Resten van de strijdmacht van
de Democratische Republiek
van Jemen zullen zich. verzame
len in al-Ghadiah, vlakbij de
grens met Oman, Zo wordt al-
Baidh in staat gesteld enige
macht over Zuid-Jemen te be
houden en een troef achter de
hand te hebben waarmee hij kan
onderhandelen.
Al Beidh is gevlucht naar het na
burige sultanaat Oman, zo heeft
een woordvoerder van de rege
ring van deze oliestaat vanuit de
hoofdstad Muscat meegedeeld.
Het ziet er niet naar uit dat het
brein achter de zuidelijke sa
menzwering een prominente rol
zal spelen bij de besprekingen
die Saleh met de zuidelijke lei
ders gaat voeren.
Toch blijven al-Beidh en de zij
nen nog wel enige tijd een bron
van ergernis voor Saleh. Als
noordelijke strijdkrachten dan
ook met Zuid-Jemen omgaan als
met een verslagen volk dat hun
bevelen dient op te volgen, zal
daar de rancune jegens het noor
den toenemen.
Dat zal al-Beidh en zijn aanhang
helpen om een verzetsbeweging
tegen het noorden in het leven te
roepen en zo de voorwaarde
scheppen voor een nieuw con
flict in het verscheurde Jemen.
Maar als Saleh en zijn regering
het lijden en de nederlaag van de
Zuid-Jemenieten kan verzach
ten met politieke compromissen
en economische hulp, zouden zij
de kansen om de Jemenitische
eenheid te versterken bevorde-
door Harrie Buijssen
Vakantie is een tijd, waar
naar door de meeste men
sen reikhalzend wordt uitge
zien. Mensen doen nieuwe er
varingen op, gaan nieuwe rela
ties aan, staan open voor het
onbekende. Tegelijkertijd
blijkt vakantie vaak ook: ein
de verhaal. Het gewone alle
daagse werk werkt soms ook
als een alibi. Maar op het mo
ment dat mensen een tijd lang
tot elkaar veroordeeld zijn,
blijken relaties die al een tijd
onder spanning stonden, tegen
deze druk niet meer bestand te
zijn.
Het kan ook allemaal minder
dramatisch zijn. Een aantal
weken niet hoeven te doen wat
voor de rest van het jaar een
noodzakelijke voorwaarde is
voor het materiële bestaan,
kan ook de vraag oproepen:
waar ben ik eigenlijk mee be
zig, is dat nu wat ik mij van het
leven had voorgesteld?
Niet iedereen zal de vakantie
gebruiken om over dergelijke
immateriële dingen na te den
ken. Het is trouwens de vraag
of je er vrolijker van wordt. In
ieder geval zal het een moeilij
ke exercitie zijn, eenvoudig
omdat de vertrouwde zinge
vingskaders uit onze Nederlan-
de samenleving verdwenen
zijn. Wat voor de wereld als zo
danig geldt, namelijk dat de
oude ideologieën verdwenen
zijn, zoals het marxisme, geldt
voor ons eigen land nog in veel
sterkere mate: de vertrouwde
kerkelijke kaders die lange tijd
een vanzelfsprekende invulling
aan het leven van de mensen
hebben gegeven, hebben opge
houden te bestaan. De zuilen
zijn weg en aanvankelijk werd
de ontzuiling door bijna ieder
een van harte toegejuicht.
Mensen voelden zich bevrijd.
En vervolgens kwam de leegte.
Die leegte wordt sterk gesym
boliseerd in leegstaande ker
ken, gebouwen die veel te groot
zijn geworden voor het kleine
groepje 'getrouwen' en daarom
gesloten moeten worden. Dat
er desondanks een levendige
handel in kerkgebouwen blijkt
te bestaan, moet ons de ogen
niet doen sluiten voor de
werkelijkheid. In Amsterdam
heeft Micky Bosschert-Uiten-
tuis, een vastgoedmaatschap
pij opgericht van religieuze ge
bouwen, en dit onder de prach
tige naam 'Relivast'. Zij is van
mening dat de afbraak van
kerkgebouwen niet nodig is. Er
is juist een grote behoefte aan
dergelijke gebouwen. Volgens
Relivast kunnen we weer met
een religieuze opleving reke
nen.
Afgedaan
Niets is minder waar dan dat.
Het mag dan zo zijn dat met na
me in grote steden kleine groe
pen van bevlogen mensen op
zoek zijn naar een behuizing,
waarin ze met hun religieuze
gevoelens en aspiraties 'onder
elkaar' zijn - en dat is nu juist
typerend voor het postmoder
ne pluralisme - het neemt niet
weg dat het christendom in zijn
traditionele vorm heeft afge
daan. Eeuwen lang is het chris
tendom in Europa een samen-
binderide kracht geweest, ga
rant staand voor gemeen-
levens
beschouwing
I I I I I I I I. I TTT
schappelijke waarden, die in
staat waren nationale en cultu
rele tegenstellingen te overstij
gen. Die tijd is voorbij en het is
maar de vraag of iets dergelijke
nog ooit terug zal keren.
Ongeveer een eeuw geleden
schreef de Duitse filosoof Frie-
drich Nietzsche: 'God is dood,
maar de meeste mensen weten
het nog niet'. Nu we zo'n hon
derd jaar verder zijn, blijken
veel mensen in West-Europa
tot de ontdekking te zijn geko
men dat God inderdaad geen
rol meer speelt in hun leven.
Maar voor Nietzsche was dat
eerder een dramatische dan
een bevrijdende ontdekking.
Hij begreep dat daarmee de we
reld veroordeeld was tot een
eindeloze reeks van doelloze
veranderingen, een wereld zon
der zin en dat kon alleen maar
tot nihilisme leiden, totale zin
loosheid.
Maar er is nog meer gebeurd.
Lange tijd hadden de vele ge
meenschapsvormen garant ge
staan voor een hoge trap van
morele, politieke en geestelijke
ordeningen. Dat was een groot
goed, waarvan men de waarde
pas goed is gaan begrijpen op
het moment dat de samenbin
dende elementen verdwenen.
Het opkomend individualisme
heeft de individuele mensen
losgeweekt uit die samenbin
dende gemeenschap die tevens
gemeenschappelijke waarden
schiep.
Maar als er geen goddelijke
oorsprong meer is, waaraan die
gemeenschappelijke waarden
ten grondslag lagen, waarop
Kerkgebouwen hoeven niet te worden afgebroken, vinden mensen
vastgoed.
berusten die waarden dan wel?
De mensen hebben de plaats
van God ingenomen: waarden
onststaan door menselijke
waardering. De mensen bepa
len zelf de waarden, ook de
waarden van het menselijk be
staan als zodanig.
Daarmee is de absoluut gel
dige, eeuwige zin van het be
staan verloren gegaan. De
mens heeft er altijd belang bij,
wanneer hij aan iets waarde
hecht. Het gevolg is dat we te
recht zijn gekomen in een gro
te. onovérzichtelijke reeks van
die handelen in deze categorie
foto Archief PZC
bepalingen van zin die elkaar
de voorrang bestrijden.
De religieuze mens heeft een
houvast omdat hij de zin van
zijn bestaan vindt in de bin
ding met het Oneindige, het
Transcendente, het Goddelij
ke. Tegelijkertijd zien we dat
daar geen wervende kracht
meer van uitgaat, want bin
ding wordt gemakkelijk afge
daan als bevoogding. En dat is
nu juist wat moderne mensen
liever afwijzen, ze willen auto
noom, geheel zelfstandig hun
leven en de zingeving van hun
bestaan bepalen.
Maar met het loslaten van de
algemeen bindende zingeving
heeft men wel de crisis in de
zingeving in huis gehaald. Dat
is de prijs die de westerse mens
voor het loslaten van de tradi
tie heeft moeten betalen, de
prijs voor het individualisme.
Het paradoxale is echter dat er
toch een verlangen naai- bin
ding blijft bestaan. Maar welke
bindingen wil men aangaan?
Uit angst zijn autonomie te ver
liezen zal de moderne mens
geen binding meer aangaan
met het Absolute, het Trans
cendente, bijvoorbeeld met de
God van het christendom. Dan
voelt hij zich verlaagd tot een
pion op het schaakbord van
het Opperwezen.
Knutselen
Zoals zo vaak blijkt ook hier
het leven sterker te zijn dan de
leer. Omgaan met de absolute
leegte blijkt slechts voor wei
nig mensen weggelegd. Maar
zich onherroepelijk binden aan
een totaal systeem van zinge
ving zoals dat eeuwen lang in
de grote religies vanzelfspre
kend was, blijkt ook niet meer
mogelijk te zijn. Dus probeert
iedereen zijn eigen pakket aan
zingeving vast te stellen, men
gaat de religieuze supermarkt
op en kiest wat op dat moment
het meest aanspreekt.
'Relivast' weet kennelijk goed
op deze ontwikkeling in te spe
len. Maar het betekent wel dat
'relivast' als 'relilos' geduid
moet worden. Mensen laten
zich niet meer voor onbeperkte
tijd binden. Ze zijn voortdu
rend op zoek naar nieuwe vor
men van zingeving. De zinge
ving is niet meer waardevast. Is
het niet meer dan de waan van
de dag?
Het is gevaarlijk daaruit al te
snel bepaalde conclusies, te
trekken. Joop den Uyl was in
dertijd van mening dat een
'maakbare' samenleving tot de
mogelijkheden behoorde. Dat
bleek achteraf een grote vergis
sing te zijn. Een maakbare zin
geving die duurzaam is, zal wel
evenmin tot de mogelijkheden
behoren. Maar een spoedige te
rugkeer van een religie zoals
het christendom dat lange tijd
een bindende kracht was van
wege de universele zingeving
aan het bestaan, lijkt aller
minst waarschijnlijk.
door L. Nederhoed-Zijlstra
In de tuin van Zeeland is het
goed toeven. En dat willen
we voor de toekomst graag zo
houden. Dit is de belangrijkste
reden dat het college van gs in
het tweede Zeeuwse milieube
leidsplan, de provinciale milieu
verordening en de nota ruimte
lijk beleid landëlijke gebieden
zoveel aandacht besteedt aan
de kwaliteit van het landelijk
gebied.
Deze beleidsstukken vormen
voor de provincie Zeeland een
drie-eenheid. De plannen zijn ge
zamenlijk opgesteld, doorlopen
eenzelfde procedure en worden
op hetzelfde moment in decem
ber vastgesteld.
De secretaris van de ZMO, de
heer Smallegange, maakte vo
rige week in deze rubriek er mel
ding van dat hij het veel en on
overzichtelijk vindt. Veel is het
wel, maar onoverzichtelijk niet.
Integendeel, het is mijns inziens
hard nodig om na het beleid voor
de stedelijke ontwikkelingen
van Zeeland en voor de bedrij
vigheid in de havenschappen
ook het beleid voor het landelijk
gebied aan te passen aan de visie
die wij nu belangrijk vinden. Dit
heb ik twee jaar geleden al aan
gekondigd. Het is nog belangrij
ker om daarbij milieu en ruimte
lijke ordening op elkaar af te
stemmen.
De gebiedskwaliteiten van Zee
land zijn het waard om geactua
liseerd en als zodanig bestemd
te worden. Ik noem de zuidkant
van Schouwen met de inlagen,
de kop van Schouwen, waar in
middels een SGP (strategisch
groen projekt) voor geldt, en de
Yerseke Moer, de kreken in
Zeeuwsch-Vlaanderen, de bin
nen- en duinranden van de Man
teling op Walcheren, de waarden
in de Zak van Zuid-Beveland,
waai- inmiddels de status WCL
(waardevol cultureel landschap)
voor geldEr liggen op bepaalde
delen twee a drie bestemmingen
te wachten.
Als we niet op onze tellen passen
dan verschiet het buitengebied
van Zeeland van kleur voordat
we er een vinger naar uitgesto
ken hebben. Als de tuin van Zee
land ons wat waard is, laten we
de kleur slechts verschieten als
we daar met z'n allen achter
staan.
Het gaat mijns inziens te ver om,
zoals een aantal gemeenten nu
doen, in verband met de mogelij
ke invasie van intensieve var
kenshouderijen, ook bestaande
agrarische bedrijven in hun be
drijfsvoering beperken. Als deze
kritiek vanuit de landbouworga
nisatie geuit zou worden, vind ik
die terecht, maai- het mag niet zo
zijn dat de boodschapper ver
oordeeld wordt.
Ordenen
In een agrarische provincie als
Zeeland is, heeft veel van het
buitengebied een A(grarische
functie. Dat is lang de bestem
ming geweeste die voor veel ge
bieden gold, ook al was er sprake
van andere, natuur- en land-
schaps-kwaliteiten. Daarnaast
bestaat er de wens om ruimte in
het buitengebied te reserveren
voor plattelandstoerisme. Tot
dusver wordt met te veel gemak
beslag gelegd op het buiti
bied voor uitbreiding vanti
bestemmingen. De ruimted
goed geordend te worden
daarvoor heb je het juister,
telijk ordeningsinstrunif
rium nodig.
Via adequaat en aktueel ruc
lijk beleid kan op evenwict
wijze ingespeeld worden j
vele wensen die er liggen, ij
bij rekening houdend met-dj
zondere waarden die Zeel
rijk is. 1
Milieu en ruimtelijke orde;
hebben veel met elkaar te
ken en met de invoering
nieuwe wet milieubeheer a
integratie van deze twee belt
velden nog eens versterkt,
vind ik een giede zaak. Ali
den dus om een integraal be
te voeren dat heel goed opeli
afgestemd is, overzichtelijki
duidelijkheid biedt.
te gast
Integrale afstemming van
twee belangrijke beleidste
nen was voor de provinciale;
nologische commissie in j
land (waarvan ook de heerSt
legange lid is) tijdens deretf
behandeling van voornoen
beleidsstukken aanleiding
het provinciaal bestuur
compliment te geven,
dit beleid duidelijkheid bi
voor boeren, burgers en bull
lui. Dus ook voor de landboi
organisaties. Deze complin
ten staan dus haaks op liet a
kei van de secretaris van
ZMO. Het is ook in navrante
genspraak met het veelvui
overleg dat de landbouworg
saties de laatste jaren met
provinciaal bestuur heeft,
met resultaat, denk bijv;
beeld aan de pas-op-de-pla
die wij op dit moment maken
aanzien van nieuwe landinn
tingsprojekten.
Rugzak vol
Ik heb gezegd dat de rugzi
zit. En dat vind ik nog s
Voor de landbouw zit 'ie tijde
te vol, want ik hecht n
goed beleid ook veel waardei
een breed draagvlak. En date
op dit ogenblik niet. 1
denk dat we de inhoud van
rugzak moeten nakijken
overtollige ballast eruit mos
gooien.
Voor het ruimtelijk beleid tn
kent dit dat we de bloemdlf
richtlijnen uit de rugzak moa
gooien. Die frustreren op diti
ment in hoge mate de bereidt)
van de landbouworganisal
om medewerking te verle
aan de Zeeuwse uitvoering'
het natuurbeleidsplan.
Maar we moeten de rugzak
vullen met noodzakelijk
viand: Zeeuws lamsvlees,
dan trekken we samen heti
tengebied in. De rugzak op
het Zeeuwse buitengebied
Wie gaat er mee?
De schrijver van deze reactie, LNi
hoed-Zijlstra is lid van gedepula
staten van Zeeland; zij heeft ruimiii
ordening in haar beleidsportefeuille
door Carel Goseling
Ik kom niet met een eigen ge
loofsbelijdenis". Informa
teur Wim Kok was afgelopen de
ze week heel stellig. Hij moest
ook wel, anders had hij zijn op
dracht eigenlijk meteen terug
kunnen geven. De PvdA'er moet
immers een regeerakkoord op
hoofdlijnen maken. Daarin
moet het te voeren financieel en
sociaal-economisch beleid de
hoofdmoot vormen met daar
binnen een speciaal accent op
de begroting 1995.
Dat hij was uitverkoren was vol
gens Kok vooral toe te schrijven
aan zijn kennis van de materie
als minister van Financiën.
Daarin schuilt echter ook een
gevaar voor de sociaal-demo
craat. Zijn beleid als bewinds
man is door de kiezers, VVD en
D66 scherp bekritiseerd. Boven
dien heeft Kok er de laatste
maanden aan handje van gekre
gen financiële problemen naar
1995 en latere jaren weg te schui
ven. Het bekende 'gat van Kok'
dat binnen de paarse coalitie het
'overloop-probleem' ging heten.
Kok zit daar nu mee. Net als hij
vastzit aan het tussen PvdA,
WD en D66 in een vorige fase
bijna bereikte akkoord op finan
cieel en sociaal-economisch ter
rein. Tenslotte is er Koks 'eigen'
PvdA-verkiezingsprogramma
waar de politicus mee moet
werken. Bij het paarse akkoord
is daar wel veel van ingeleverd,
maar dat akkoord is tenminste
voorlopig weer verworden tot
één van de vele nota's die in poli-
tiek-Den Haag de ronde doen.
„Ik moet eigen keuzen maken",
meldde Kok, waarbij hij aangaf
niet alleen te willen putten uit
alle reeds genoemde stukken
maar ook uit het 'niet bespro
kene'. Een opening naar 1
CDA, de partij die tot nu toe
de formatie nauwelijks eeiw
heeft gespeeld. „Deze opdra!
mag niet eindigen in t
paald standpunt. Ik zet niel
op een bepaalde coalitie", aio
Kok.
Kwetsbaar
Nobel van de PvdA'er. Devfi
is of hij dat waar kan maken,I
zoals hij zelf direct na zijn ben
ming tot informateur erken
„Wie kan dat wel, w
opereren?" Dus gaf.hij metee
aan dat de vorming van ei
trum-rechts kabinet bestaai
uit CDA, WD en D66 (dusz
der zijn eigen PvdA) niet
'eerste prioriteit' was. Om»
direct, geschrokken, aan toe
voegen „Maar ik sluit het n
uit".
Kok zit in een kwetsbare pol
en dat beseft hij ook. Het ris
te falen is groot. Vanuit den
grote partijen zal immers bijt)
minste of geringste onderdi
dat hen niet aanstaat het ven
komen dat Kok partij g
heeft voor een bepaalde coal®
Waarmee de formatie metó
weer vastzit. Tegelijk mag!
stuk niet zo vaag zijn datjee:
le kanten mee op kunt, D
heeft de operatie-Kok alleens
gekost en niets opgeleverd.
Vooralsnog krijgt de infoh
teur het voordeel van de tw
Politiek-Den Haag wacht»
de wetenschap dat waarden
regeerakkoorden niet bef'"
Hoe objectief, eerlijk en si
iemand ook probeert te i
Geen der deelnemers 1
procent de eigen zin krijger-
zijn altijd compromissen nol
Iets waar de heren van P11
CDA, VVD en D66 tot nu toen
toe in staat bleken.
De Zuidjemenitische opstandelingen hebben weinig reden tot lachen. Hun nieuwe republiek bestaat
niet meer. foto EPA
