toppers zijn tennisgek
De echte
Een mensenleven langs de baan
Pete Sampras ondanks
verlies nummer één
Alex Reijnders
begeleidt
Haarhuis
en Eltingh
Van der Staay
was in 1935
op Wimbledon
Richard Krajicek heeft op de wereld
ranglijst een sprong voorwaarts ge
maakt. De Nederlander, die vorige week
nog achter Paul Haarhuis stond, is door
zijn zege in Rosmalen opgerukt naar de
21e plaats. Haarhuis neemt de 27e stek
in. De nederlaag, die Pete Sampras leed
in de finale van het toernooi op Queens,
had geen gevolgen voor zijn leidende po
sitie.
Bij de vrouwen regeert Steffi Graf met
ijzeren hand sinds het wegvallen van
Monica Seles. De beste Nederlandse is
Brenda Schultz (24e).
Mannen:
1. Sampras (VSt)
5272
2. Stich (Dui)
2860
3. Edberg (Zwe)
2805
4. Bruguera (Spa)
2703
5. Ivanisevic (Kro)
2684
6. Medvedev (Oek)
2564
7. Courier (VSt) 2443
8. Chang (VSt) 2437
9. Martin (VSt) 2430
10. Becker (Dui) 2159
21. Krajicek 1290
27. Haarhuis 1156
50. Eltingh 750
86. Siemerink 500
Vrouwen:
1. Graf (Dui) 407.94
2. Sanchez (Spa) 250,44
3. Martinez (Spa) 193,66
4. Navratilova (VSt) 171,15
5. Növotna (Tsj) 146,41
6. Date (Jap) 130,50
7. Pierce (Fra) 119,44
8. Zvereva (WRu) 113,59
9. Davenport (VSt) 108,25
10. Sabatini (Arg) 105,62
24. Schultz 55,69
41. Oremans 35,11
SpOrt DINSDAG 14 JUNI 1994 2(
is het wel handig, dat we Nederlands spi
ken, dat verstaat toch niemand, Dus
weten ook niet watje zegt."
Doodzonde
„En aan een enkel woord kunnen ze al g
noeg hebben. Als ik alleen discipline
weten ze al genoeg. Dan weten ze bijvi..
beeld dat ze een doodzonde begaan; clatze
wereldoplossingen zoeken, terwijl ze voor
degelijke oplossingen moeten kiezen. Op
superdagen kun je voor wereldoplossin
gen kiezen, maar op de dagen dat hetniei
gaat, moet je voor degelijkheid kiezen,
niet voor spectaculair tennis."
Zijn andere zorg is dat de technische ba
gage van Eltingh en Haarhuis op orde
blijft. „Er sluipen altijd slordigheidjes
de techniek, ook bij deze jongens. Als
mand geen zelfvertrouwen heeft, dat geldi
niet alleen voor profs maar ook voor
eerste de beste recreant, dan gaat hij
bal steeds lager raken. Iemand met
vertrouwen zal de bal zo hoog mogelijkra-
ken. Het eerste wat je doet als je zelfver
trouwen zoek raakt, is corrigeren in
techniek. Dat geldt ook voor Paul en Ja
co."
„De service is ook een prima voorbeel
Een fout sluipt er snel in. Spelen ze
veel wind op gravel, dan gooien ze de"
bij de service steeds verder naar links
voor hun kickservice. Maar is de w
weer minder en willen ze de service v
gewoon doorslaan, dan gaat dat niet.
dat die kleine afwijking er in zit."
Voetenwerk
„En dan het voetenwerk. Tennis draai!
voor zo'n groot deel om het voetenwerk
Dat vraagt altijd aandacht. Iedere
ning. Kijk naar Sanchez in Parijs. Wa<a-
om wint ze van Pierce? Op het moment
dat al die andere grieten moesten reiken,
om de ballen van Pierce nog te halen,
komt zij er aangerend met die kleine pas
jes en staat ze er toch nog goed voor. V«-
tenwerk is deels aan.te leren, maar
deels aanleg. Zo snel als Romario op d;
eerste meters is, dat is niet te geloven
dat is ook niet aan te leren. Dat geldt ooi
voor de eerste meters van Chang."
Reijnders werkte niet altijd met Haarhuis
en Eltingh. Had bij het instituut van
Hulst ook te maken met jong talen!,
goeien, slechten, doorzetters en afhakers.
Maar de echte toppers- hebben één dug
gemeen. „Die zijn toch allemaal tennis-
gek. Dat geldt voor het hele circuit. Alsa
een ding belangrijk is om het te makenali
prof is dat de echte liefde voor het spe
Heb je alleen liefde voor de dollars en alles-
er omheen, dan kun je het vergeten. Ind-
kleedkamers wordt ook alles besproke
over iedereen. Ze weten alles van elkaar
resultaten, kwaliteiten, alles nemen
door. Nieuwe spelers in het circuit word®
in de kleedkamers ook onmiddellijk dooi
gelicht. Sterke punten, zwakke punten.-
„Een uitspraak van Sampras is tekenend
In Amerika tijdens de US Open vroegenï
hem wat hij 's avonds na de wedstrijd»
deed in zijn hotel; Beetje tennis kijken,
was het antwoord. Toevallig was dat toen
net- Wheat-on-Haarhuis. De meeste;
gens doen dat. In Amerika heb je 35 tv-
nalen ofeo en waar kijken ze naar als
van het park komen: tennis. Ik vind h
ook geen goed teken als ze van de bai
stappen en er niets meer mee te maki
willen hebben. Sommige mensen leg
dat uit als zouden tennissers ..bon
zijn. saai. Voor mij is het wat anders,
zijn gewoon gek van het spelletje."
Uiterlijkheden
„Hoelang ik dit volhoud? Het is bepaalc
geen opgave. Het is alleen maar een schil-:
terende ervaring. Een onbetaalbare.'
Sterker nog. het betaalt nog aardig oci-
En neem nou Zuidafrika. Hij maaktebijoi
vierhonderd foto's tijdens de safarieni
vijf minuten zuivere savanne zal hij nu™
vergeten. Zelfs niet als hij ooit nog in
fameuze coachbox op Wimbledon mock!
belanden. „Die box? Al die uiterlijkhede
interesseren me niet. Het werk is gewore
leuk en met deze jongens helemaal, k
hoef er niet bij te zijn om er bij te zijn. Da
zou ik gelijk teruggaan naar Valkens
waard en weer met jeugd gaan werken
Maar die vijf minuten luisteren naar df
natuur. Het lijkt zo gewoon, maar hetiss
absoluut fantastisch."
René van Hattum
Hij weet nog wel een aardige om jaloe
zie op te wekken. Op weg naar Jakar
ta. jaarlijks ook één van de pleisterplaat
sen voor het tenniscircus, komen ze ook
nog wel langs wat aardige tropische ei
landjes. „Als de mensen dat lezen, safari,
tropische eilandjes, dan denken ze alle
maal: wat een leven hebben die gasten. Ze
weten alleen niet, dat je de rest- van het
jaar dagelijks 15 uur per dag op en rond de
baan hangt, niet zelden van 's morgens
acht. tot het donker wordt." Bijvoorbeeld
zoals vorige week weer in het koele Ros
malen. deze week met Eltingh in Man
chester en komende twee weken in Lon
den.
De Eindhovenaar Alex Reijnders (31was
zelf nooit in actie als prof. Wel een talent in
eigen land. Was op z'n vijftiende al A-spe
ler en stond 10 jaar op de A-lijst. Hij heeft
het wel eens geprobeerd, in het buiten
land. „Maar dat was in de tijd dat de Zwe
den opkwamen met hun dubbelhandige
backhand. Ik had alleen maar een slice
backhand. In eigen land won ik veel, maar
zo gauw ik over de grens kwam. was het
gebeurd. Dan vlogen de ballen er aan alle
kanten langs." Daarom, en omdat zijn
VWO-examen door de ziekte van Pfeiffer
de mist inging, werd hij trainer. Op zijn
achttiende al. Via de tennisschool van
Henk van Hulst in Valkenswaard kwam
hij bij Eltingh en Haarhuis terecht. Begin
vorig jaar kwam het tot de fulltime bege
leiding van de twee, die sindsdien uit
groeiden tot het succesvolste dubbel ter
wereld, maar ook in het enkelspel behoor
lijk oprukten in de rijen der profs.
„Of dat door mij komt? Dat is nooit hard
te maken. De enige conclusie die je wel
kunt trekken, is dat ze er in ieder geval
niet slechter van zijn geworden. En ze voe
len zich er nog steeds happy bij."
Hij voelt zichzelf coach, maar ook vriend,
trainer èn bewaker. „Ik moet blijven wa
ken dat ze het spel blijven spelen waarin
ze het beste zijn. De basis voor Pauls spel
zal altijd een hoog tempo van achteruit
blijven. Gaat het een keertje erg lekker
van achteruit, dan bestaat het gevaar dat
hij te snel voor een „winner" wil gaan."
„Jacco kan eigenlijk alles. Maar als je zo
compleet bent, is het gevaar weer groot
dat je snel van spel wilt veranderen als er
iets niet gaat. Datje, als je aan het net een
paar keer gepasseerd bent bijvoorbeeld,
op de achterlijn kruipt en als dat ook niet
lukt. weer naar voren gaat." Reijnders zit
erbij om dat te constateren en te corrige
ren. Desnoods tijdens de wedstrijd al. al
mag dat volgens de regels niet. „Maar dan
Alex Reijnders' pupillen Paul Haarhuis (rechts) en Jacco Eltingh met de wereldbeker dubbelspel, die het duo vorig jaar in Johannesburg veroverde.
De week nadat ze in
Johannesburg wereldkampioen
in het dubbelspel waren geworden,
gingen Paul Haarhuis, Jacco Eltingh
en hun trainer Alex Reijnders op
safari. Middenin de wildernis zette
de chauffeur ineens de jeep stil. Ze
moesten maar eens vijf minuten naar
de pure natuur luisteren, vond de
Zuidafrikaan. Nu nog kan Reijnders
zich de woeste stilte van de savanne
herinneren. Het was één van die
momenten in de afgelopen anderhalf
jaar dat hij weer eens besefte wat
voor prachtbaan hij eigenlijk heeft.
Hij had het een stuk slechter kunnen
treffen dan met Haarhuis en Eltingh.
„Tenslotte ben je toch meer dan
veertig weken per jaar met ze
onderweg. Dan heb je toch geluk dat
het twee jongens zijn die prettig zijn
in de omgang. Op, maar ook naast de
baan. Gezellige kerels, met wie je
plezier kunt maken."
ken Edberg, Jarryd. Wilander allemaal
vanaf hun vijftiende. Die Zweden zijn te-
tastische mensen. Ik ga ook al jaren ii^'
Basel. Daar zat Edberg destijds in
dooie eentje in de spelerslounge. Heb i
een praatje met hem gemaakt. Hij ken«
toen bijna nog geen Engels. Jarryd ken
ook goed. Ik heb nog een kaartje vanhs
gehad van zijn bruiloft. Niet dat- ik W
aan huis ben. maar ik ken ze wel at
maal."
„Die van vroeger ken ik ook allemaal.^
ver, Newcombe. Roche. Ik ging altijdnai'
de trainingsbanen en dat doe ik nog W*
spreek ik ze gewoon aan. En als je dat re
gelmatig doet, ontstaat er vanzelf
tact. Ook omdat je overal komt. lerens?
kennen."
„Borg was een vervelende vent, Qua'e"
nis natuurlijk prachtig, maar de vetfj
lendste vent die er rondliep. Heel
tisch mens. Voor de Zweedse jeugd SS»
hij geen pest gedaan. Helemaal niks.
„McEnroe was heel anders. Ik hebnogs-
foto met John McEnroe, die 's nachts®j
half één is gemaakt in Antwerpen. In^
werpen zijn tijdens het toernooi altijo
Miss-verkiezingen. In een disco. McEöj
zat in de jury. Ik kwam hem tegen en»,
John je moet morgen tegen HlaseM
moet naar bed, Hij zei: dat is pas om
uur, maar heb je wel een pepera*
voor me. Die heb ik altijd, datwfd
want hij had al vaker van me gehaoj
Wimbledon. Ik gooide toen maar een
rol naar hem toe over de dansvloer,
ring in de tent, want ze dachten dat-'k
bom ofzo naar hem toe gooide." J
„Twee keer per jaar koop ik naast oitq
station Earls Court op de route naarH
bledon een doos pepermunt van 48^
Trebor. vroeger was dat Nederland i
staat de fabriek in Engeland. Van
krijg je dorst, van deze niet."
René van Hat'11*
Frans van der Staay is 79. Volgende week
volgt hij in Londen zijn 21e Wimbledon op
rij. Sinds 1973 iniste hij geen dag. Maar in
1935, als student, was hij er ook al bij. Toen
zag hij Fred Perry winnen, de levende Britse
legende die in brons vereeuwigd is bij de
hoofdingang van Wimbledon. En in de jaren
vijftig en zestig was hij er ook nog een paar
keer. Frans van der Staay draagt een
journalistenpas, maar eigenlijk is hij vooral
liefhebber. Misschien wel de zuiverste.
Tennistoerist is hij wel eens genoemd.
Mooie omschrijving. Zelf zegt Frans
van der Staay: „Ik ben een liefhebber." De
Velpenaar heeft dezer dagen moeite om
een vrij half uurtje te vinden Het zijn
drukke tijden. Hij treinde de afgelopen
weken naar de toernooien van Hamburg.
Düsseldorf. Roland Garros en vorige week
Rosmalen. Vrijdag vertrekt hij naar Wim
bledon, per trein, boot en weer per trein.
Daarna volgen Baastad, Basel. Essen, Pa
rijs Bercy. Antwerpen en Frankfurt nog.
Om tennis te kijken.
„Ik heb het altijd al gevolgd, maar ben na
mijn pensionering de journalistiek inge
gaan. Ik was chef reprografische dienst bij
Akzo en ben tennis gaan volgen omdat het
me uitermate interesseert. In 1980 op het
Melkhuisje kwam ik in contact met een
aantal mensen die een nieuw tennisblad
wilden opzetten; Tennis Revue. Vanaf het
eerste nummer zit ik er nu bij. Ik schrijf
kleine stukjes over wat ik meemaak. Per
soonlijke ervaringen, maar ook over de
spelers."
„Sindsdien hou ik thuis ook een journaal
by. Alles over tennis uit alle kranten, Ne
derlandse. Engelse. Het zijn nu tien ord
ners en natuurlijk nog wat stapels. Als ik
er niet meer ben. mag Bep van Houdt (de
radioverslaggever) het hebben. Als ik
thuiskom van een toernooi ben ik dus
hartstikke druk. Maar minder druk dan
op de toernooien. In Parijs en op Wimble
don zit ik vaak in de radio-cabine bij Bep.
Bep gaat nooit weg tijdens de partij. Hij
noteert elke slag. Dan haal ik wel eens een
drankje voor hem. Verder volg ik de mat
ches en praat ik met veel mensen."
„In 1935 was ik met wat studenten op
Wimbledon, hadden we staanplaatsen ge
regeld. Ik tenniste toen ook al. Op het
gymnasium hadden ze me in het doel ge
zet bij het voetbal. Dat beviel me niet zo.
toen ben ik gauw overgestapt op tennis.
Nee, nooit een topper. Gewoon amateur.
Ik heb een jaar of vijftig getennist. In 1979
heb ik een zweepslag gehad en daar ben ik
toen mee doorgelopen, jammer genoeg
wel."
„Voordat ik in 1980 die journalistenpas
kreeg stond ik in Londen altijd in de
queue (in de rij). Op alle tijden van de
nacht en de ochtend. Ik werd een keer om
kwart over twee wakker en dacht: laat ik
maar gaan queuen. Toen ik op Church.
Road aankwam lagen er tachtig mensen
te slapen. Tien minuten later kwam er een
vrouw aan die ik kende. Ik, superenthou
siast: hé hallo. Kreeg ik toch op m'n don
der. dat ik wat stiller moest doen. Want al
die mensen lagen te slapen, zei ze."
„Aan dat queuen heb ik veel kennissen
overgehouden. Tijdens het toernooi van
Basel logeer ik bij kennissen met. wie ik 20
jaar in de queue stond. Ik heb AOW en een
klein pensioentje. Ik reis per trein, bus en
boot. En met de 65-plus kaart hé. Die geldt
in het buitenland ook. Maar ik ben goed
koper uit als ik op reis ben. dan wanneer ik
thuis ben. In Frankfurt bij de Worldcup
logeer ik bij de general manager van Fin-
Frans van der Staay met John McEnroe en diens zoontje Keven. „Hij weet dat ik altijd pepermunt bij me heb." foto GPD
nair. In Parijs logeer ik bij mijn zoon. Dan vermoeiend aan het worden. Maar dan Tennis Revue kan dat allemaal niet beta-
neem ik twee metro's, dan de trein en dan slaap ik in Nederland gewoon weer een len."
twintig minuten lopen. Dat is toch wel vrij dagje uit. Zo scharrel ik een beetje rond. „Met de spelers heb ik goed contact. Ik
