vrije tijd Ligfiets beloont stoutmoedigen ruim PZC I Mars-feestje reportage 26 Meer meters, minder moeite ZATERDAG 26 MAART 1994 ee R( Pl bc kc bc sp le< bc K< w; bc ge he sti OE Fouten worden liever gemaskeerd dan erkend. Al ruim honderd jaar borduurt de fietsindustrie voort op J. K. Starleys Roverfiets, het prototype van de hedendaagse gebruiksfiets, en niemand durft die blunder toe te geven. Dus ploeteren de autolozen en de mooiweerfietsers voort als de dwangarbeiders van de weg. steunend op dat lichaamsonvriendelijk stuk leer tussen de benen. Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant? Sterk genoeg in elk geval om het aantrekkelijke alternatief van de ligfiets te versmaden. De ligfiets, net als dat ontwerp van Starley al meer dan een eeuw oud. blijft een vreemde eend in de bijt. Het Zeeuws Platform Duurzame Ontwikkeling, een sa menwerkingsverband van uiteen lopende organisaties, heeft zich nu ook gemengd in het gevecht tegen de bierkaai. In het kader van de jaarlijkse fietsactie woon-werkver- keer kunnen werknemers van Zeeuwse bedrijven vanaf 1 april een of twee weken de proef op de som nemen. De Middelburger Bram Moens, een onvermoeibaar pleitbezorger van de ligfiets en pio nier op dit gebied, heeft vijf exem plaren beschikbaar gesteld, die zes maanden lang in de provincie zul len rouleren. Heb erbarmen met hen die zich er aan wagen, de proefkonijnen, want ze zullen worden bespot en ge hoond. Collega's, familieleden en kennissen laten geen gelegenheid onbenut om hun twijfels te uiten. Lukt het wel om je evenwicht te be waren? Is het niet moeilijk om die viaducten te bestijgen? Hoe kom je in vredesnaam op gang met zo'n ding? De bocht omgaan en afstap pen, dat valt zeker niet mee. hè? Nog niets gebroken? Meewarig be kijken ze de wonderlijke anatomie van het stalen ros. onderwerpen het opvallend vooruitstekende voorste kettingwiel aan een quasi- deskundig onderzoek en informe ren bekommerd naar gebreken die hen opnieuw sterken in het rots vaste geloof in het conventionele rijwiel. Proefrit Vanzelfsprekend voelt ook de ver slaggever zich wat ongemakkelijk als hij zich op een bewolkte don derdagochtend in de Middelburg se Brakstraat meldt voor een proefrit. Visioenen van de eerste wandelpassen, de eerste meters op schaatsen en de eerste autorijles doemen op. Bram Moens. die onge twijfeld al heel wat beginnelingen heeft zien stuntelen, geeft geduldig instructies. Hij adviseert de 'loop start': rechtop gaan zitten, 'n pas of twee steppen, achterover leunen en vooruit met de geit. Een kleine duw is voldoende om over de schroom heen te komen en zowaar: het rijdt! De euforie verdwijnt op slag als de bocht snel naderbij komt. terwijl elementaire vaardig heden zoals sturen en remmen in de spoedcursus nog niet aan bod zijn geweest. Dat de eerste bocht zonder kleer scheuren verloopt, mag een won der heten. Bij de tweede kan al worden voorkomen dat auto's el kaar van schrik bijna in de vesten doen belanden en bij de derde is er zelfs enigszins sprake van 'aansnij den'. Overmoed verleidt de begin neling tot twee tourtjes over de Dam en de tocht eindigt bij een po ging vanaf de Rotterdamse Kaai rechtsaf de brug op te komen. De twijfel bij het remmen om voor rang te verlenen is te groot en de angst te vallen leidt tot de onver mijdelijke val. De schade blijft be perkt tot een mentale deuk. Vier dagen later geeft Moens de zelfde fiets voor een week in bruikleen. „Ik hoop dat je 'm vol gende week in dezelfde staat terug brengt." Dat valt onmogelijk te ga randeren. Zeker niet met de weten schap dat de eerste meters rich ting Vlissingen door de zaterdag1 drukte op de kaaien voert. Het kost veel moeite om de slingerende fiets in de fietspadzone te houden, terwijl kinderen langs de kant met een priemende wijsvinger hun boodschappende ouders attent maken op de passerende attractie. Rendement Zowaar wordt het jaagpad langs het Kanaal door Walcheren be reikt en zelfs daar kost het enige inspanning om een nat pak te voorkomen. Daar ook is er voor het eerst die merkwaardige ervaring dat, terwijl alle aandacht er nog op is gericht de fiets onder controle te krijgen, de andere fietsers stil lij ken te staan. Alsof iedereen tegen wind heeft, behalve de ligfietser. De herinnering aan Moens' credo komt boven: het frontaal opper vlak van een ligfiets is de helft van dat van een gewone fiets. De lig fietser vangt dus minder wind en bovendien is het rendement van zijn energie door de fietshouding veel groter. Kortom: meer meters met minder moeite. Snelheid Een verlaten parkeerplaats is de ideale locatie om de stuurvaardig- heid te vergroten, wat verbazing wekkend genoeg probleemloos lukt. De wendbaarheid doet zeker niet onder voor die van de huis- tuin-en-keukenfiets. Ook afstap pen blijkt eenvoudiger dan ver moed. Wat eerst op een nood sprong leek, is al snel een koud kunstje geworden. Steeds sterker wordt de overtuiging dat de ligfiets niet alleen bestemd is voor de atle tische sportffeak die op hartslag meters en fietscomputers zijn con ditie afleest, maar voor iedereen die bereid is zijn geloof in de waag schaal te stellen en de omschake ling durft te maken. Het voornemen de gehele week bij elke verplaatsing de ligfiets te ge bruiken kan die maandagavond slechts met moeite worden volge houden. De vergadering in het stadhuis van Koudekerke begint om half acht, het is al bijna kwart over zeven, de duisternis valt in en foto Lex de Meester aan de hemel hangen hoogzwan gere regenwolken. Onderweg laat de harde noordwester de testrijder echter onberoerd, de halogeenkop- lamp doorklieft op een prachtige manier de donkerte tussen Vlissin gen en Koudekerke en het geluid van de ketting die van het binnen- naar het buitenblad ratelt is he mels. Voor de deur van de raadzaal komt pas de verbazing: de klok wijst 19.28 uur Het snelheidsvoordeel is te ver waarlozen op korte afstanden, ze ker in de stadsgebieden. Maar op langere stukken kan er opmerke lijke tijdwinst worden geboekt. La ter in de week worden en passant nog meer persoonlijke records ver broken (Zoutelande-Koudekerke in elf minuten). Maar veel belang rijker is het comfort, door de steun in rug en schouders, dat medelij den wekt met de windvangers die op een zadel hun energie verkwis ten. Terwijl de benen als lakeien het werk doen, geniet de ligfietser als een vorst van de weidse uitzich ten van het Walcherse landschap en moet hij de neiging onderdruk ken een uiltje te knappen. Het in leveren van de fiets gaat na een week dan ook met enige pijn in het hart. In de zaak staan twee Vla mingen die. na geïnformeerd te hebben of het 'plezant' reed, zich zonder aarzelen een van Moens' exemplaren aanschaffen. Jaloezie welt op. Weerstand Zolang slechts een enkeling zich over zijn innerlijke weerstand heenzet, blijft de ligfietser een we reldvreemde excentriekeling die hooguit op enige deernis kan reke nen. Criticasters en sceptici probe ren hem echter telkens weer uit zijn wankele evenwicht te halen, hoeveel testen ook uitwijzen dat het echt sneller gaat (zelfs bergop), minder moeite kost, gezonder is voor spieren en botten en boven dien minder gevaarlijk bij frontale botsingen. Op twee punten krijgen ze gelijk: de fietsen zijn wat prijzig (enkele duizenden guldens) en het blijft een merkwaardig gezicht. Maar die bezwaren verdwijnen vanzelf als meer mensen zich beke ren. De terugweg van Middelburg naar Vlissingen gaat per eigen fiets: mo del 1958. zonder versnellingen en met het stuur ouderwets van vo ren. Het zadel staat opeens onbe grijpelijk hoog. de wind bolt het winterjack tot een parachute en de ingewanden verzetten zich tegen de onnatuurlijke houding. Vlissin gen nadert tergend traag en de ver moeidheid doet alle spieren ver krampen. De dissident maakt weer deel uit van het peloton der dwazen. Rolf Bosboom ta ATu onze oudste dochter de iV ovulerende leeftijd bijna heeft bereikt, beginnen wij ons te beraden op het geven van 'seksuele voorlichting'. Maar naarmate wij ons grondiger in de materie inwerken, komen wij meer tot de overtuiging dat seks in het land van Shakes peare niet helemaal hetzelfde is als in het land van Vondel. Toch zullen wij ons terdege van de lokale tradities op de hoogte moeten stellen. Want stel je voor dat ze thuiskomt met de vraag: „Pappa, mag ik naar het mars-feestje van Nick?. Voor je er erg in hebt, zou je iets kunnen mompelen in de trant van: „Ja, maar eet er niet te veel van." Of, heel geestig: „Ja. maar zorg wel datje over twee lichtjaren thuis bent." Een mars-feestje namelijk is heel iets anders, zo toeten toij nu uit de literatuur. Het is een feestje, waarbij de aanwezigen gesmolten marsrepen op el- kaars genitaliën aanbrengen Standplaats Londen" Cees van Zweedenf j 'jL- F.-' om deze er vervolgens af te... in derdaad. En het is een popu lair tijdverdrijf. Wij hebben dit gelezen in de kwaliteitskranten. In Neder land hadden wij nooit gehoord van deze toepassingsmogelijk heid van de marsreep. maar vergeleken met de gemiddelde Britse puber zijn wij dan ook schlemielige beginnelingen. Zelfs 9-jarige kinderen hebben hier al van mars-feestjes ver nomen, zo moest een verpleeg ster in Leeds vaststellen. Zij was door het schoolbestuur ge vraagd om een lesje seksuele opvoeding te geven, en prompt kwam een dreumes naar voren die gelijk de hamvraag stelde: „Zuster, wat is een mars-feest je?" De zuster gaf een openhartig antwoord, dat echter via de ou ders van een der kinderen in de lokale krant terecht kwam. Was het echt nodig, zo vroeg het bezorgde paar. om kinde ren van deze leeftijd voor te lichten over orale seks met marsrepen? Via de lokale krant bereikte het gerucht de landelijke pers, en nog voor de school er erg in had, stond de minister van on derwijs al met zijn oordeel klaar. Hij maakte die wereld kundig tegenover een zaal vol nonnen: ..Ik ben van afschuw vervuld over het feit dat erg jonge kinderen blootgesteld worden aan dit soort dingen." Maar terwijl de minister een onderzoek gelastte naar de praktijken op de basisschool, schoten de kivaliteitskranten de arme verpleegster te hulp. Een commentaarschijver in The Independent herinnerde zich zijn eigen seksuele voor lichting op school nog, en ana lyseerde: „De uitdaging was al tijd om de leraar het schaam rood op de kaken te bezorgen met netelige vragen. Alleen de meest zelfverzekerde leraar overleefde dit verhoor, dat geen ander doel diende dan in zicht te krijgen in zijn persoon lijke seksleven." De verpleegster had het dus nog niet zo slecht gedaan, maar de regeling was nu niet meer van haar morale stok paard af te slaan. De minister van onderwijs kreeg steun van zijn collega van gezondheids zorg, die dezelfde dag nog een boek verbood dat scholen ge bruikten voor hun seksuele voorlichting. Hij had het boek- werkje gelezen en vond het 'vies', een kivalificatie die won deren deed voor de oplage. Ondertussen vrezen ivij ouders dat met al deze beknibbelingeti op de seksuele voorlichting on ze dochter straks alleen nog maar met haar vragen bij ons terecht kan. Welisivaar weten wij nu van het mars-feestje, maar op een grondige kennis van de seksuele gewoontes in dit land zouden wij ons niet graag willen beroemen. On langs weer werd er een dood Lagerhuislid gevonden die was gehuld in damesondergoed, een vuilniszak over zijn hoofd had en een sinaasappel in zijn mond. Van die techniek had den wij ook nog nooit gehoord. We zouden bijna denken dat normale copidatie in Engeland niet bestaat. Maar dat is geluk kig niet zo. Het aantal zwan gerschappen onder tiener meisjes is hier zeven keer zo groot als in Nederland.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1994 | | pagina 26