Rapport IRT leest als een roman
Humanisme, daar is niks mis mee
Van Otterloo en de k'
ouderen profiteren
van kenterend tij
opinie en achtergrond
Nordholt dreigde procureur-generaal integraal door te trekken''
ZATERDAG 26 MAART 1994
H et rapport van de commissie-Wierenga over de ophef
fing van het Interregionaal Rechercheteam tIRT) Noord-
HollandiUtrecht leest als een roman. Belangstellenden kun
nen het boekwerk kopen voor de prijs van 70 gulden. Vermoe
delijk leidt het traceren van alle nabestelde exemplaren tot
een gedegen inzicht in het adressenbestarid van crimineel
Nederland, ivant ook daar is het werk van Wierenga popu
lair. Enkele passages uit het rapport over de teloorgang van
een 'superrechercheteam'.
door Hans Leber
De eerste indicatie van de
Amsterdamse onwil het
IRT te accepteren, blijkt uit de
passage waarin de Amsterdam
se recherchechef Driessen zegt
last te hebben van het geldver
slindende rechercheteam:
„Veel dingen konden niet meer,
overuren werden beperkt,
auto's vormden problemen
De gelden gingen ongeveer
rechtstreeks richting IRT en
wij zaten op een droog houtje te
bijten."
Teamleider Lith, de Utrechts po
litieman die een voorname rol
bij het IRT speelde, geeft- een
voorbeeld van de merkwaardige
en tegenstrijdige bezwaren van
'Amsterdam-: „Mede op verzoek
van Nordholt moesten we op een
lokatie buiten de politie-organi-
saties gaan zitten. Wij zijn toen
op een dergelijk eiland gaan zit
ten (de Marinekazerne in Am
sterdam. red.) en later werd ons
verweten dat we op een eiland
zaten'
In februari 1992, als de Amster
damse hoofdofficier van justitie
Vrakking het vertrek van Lith
eist, antwoordt de Utrechtse
hoofdcommissaris Wiarda op de
vraag of hij 'zijn man' wil terug
trekken: „Over my dead body."
De commissie Wierenga wijst
commissaris Van Riessen en re
cherchebaas Weiten van de Am
sterdamse politie aan als initia
tors van de Amsterdamse
machtsovername midden 1993.
Het team gaat (volgens af
spraak) over van Utrechtse in
Amsterdamse handen, maar zou
zelfstandig blijven werken. Een
bezoekje van Wel ten aan de
teamleden van het IRT ver
loopt. zacht uitgedrukt, 'onge
lukkig'. Enkele citaten van Wel-
tens toespraak bij die ontmoe
ting: „Welkom bij Amsterdam.
Er zal een start worden gemaakt
met de integratie Het zou
raar zijn als de centrale recher
che (van Amsterdam, red.) een
apart IRT zou hebben
Amsterdam, zo wordt duidelijk,
is van plan het IRT op te slok
ken. geheel in tegenstelling met
de bedoelingen. Weiten, die latei-
door Vrakking en Nordholt
wordt gecorrigeerd omdat
laatstgenoemden andere afspra
ken hadden gemaakt, verklaart
er nadien over: „Ik heb toen on
derschat hoe gevoelig dit lag.
'Welkom in Amsterdam'... Ach
teraf had ik niets rampzaligers
kunnen roepen."
Als de Amsterdamse commissa
ris Van Riessen zich verzet tegen
de full-time detachering van zijn
recherchechef Van Kastel bij het
IRT. wordt hij in het bijzijn van
anderen door Nordholt tot de or
de geroepen: „Joop. houd nou je
mond. dit heb ik toegezegd en zo
gaan we het doen."
Gaandeweg worden de persoon
lijke verhoudingen tussen Lith
en de Amsterdammers zo slecht,
dat midden 1993 van een deug
delijke overdracht van het IRT
geen sprake meer is. Men heeft
elkaar nooit meer gesproken,
wat de commissie Wierenga als
een fout van de Amsterdammers
beoordeelt: „De ontvanger is
verantwoordelijk voor de over
name".
Zo kon het gebeuren dat de
nieuwe IRT-baas Van Kastel
niet wist welke opsporingsme
thodiek door het IRT in het 'Del
ta-onderzoek' werd gebruikt. De
Haarlemse politiechef Langen-
doen moest zelfs aandringen op
bemoeienis van Van Kastel bij
de methode: „Ondanks ver
woede pogingen van de heer Van
Capelle (officier van justitie) le
verde dat niet het gewenste re
sultaat op." Van Kastel kwam
niet.
Zwakke broeder
Inmiddels waren, na de over
gang naar Amsterdam, veel po
sities bij het IRT anders inge
vuld. Een rechercheur, mevrouw
Rossino, nierkt daarover op: „Er
werd ook gevraagd: Hoe kan het
dat de topmensen van het IRT
allemaal Amsterdammers zijn?"
Langzaam maar zeker op de
hoogte gerakend van 'de opspo
ringsmethode', vindt Van
Kastel - door procureur-gene
raal graaf Van Randwïjck 'een
zwakke broeder' genoemd - dat
deze niet door de beugel kan.
Ondanks het feit dat Langen-
doen en Van Capelle benadruk
ken dat er niets aan de hand is,
schrijft Van Kastel een rapport
dat zonder verder onderzoek di
rect via Van Riessen. Nordholt,
Vrakking en Van Randwijck
naar de ministers van justitie
(Hirsch Ballin) en binnenlandse
zaken (toen nog Dales) gaat.
Een criminele informant handel
de onder regie van Justitie in
softdrugs en zou in zijn omge
ving de schijn moeten wekken in
de toekomst ook cocaïnetrans
porten te gaan doen. Vrakking
en Nordholt waren hiertegen,
maar Van Randwijck zei tegen
de commissie-Wierenga dat het
middel wel door de beugel kon:
..Tot op de dag van vandaag ver
oordeel ik die methode nog
steeds niet."
De ministers waren intussen op
basis van de informatie van
Vrakking en Nordholt tot een
ander oordeel gekomen. Wieren
ga vindt dat de beide Amster
dammers onvolledige en deels
onjuiste informatie hadden over
het opsporingsmiddel.
Vrakking kon in een gesprek
met collega-hoofdofficieren
geen gelijk krijgen in zijn bezwa
ren tegen de methode en legde
prompt het mandaat voor het
IRT neer. Hij stelde zich op ach
ter Van Riessen en Nordholt. Ter
illustratie: Als Van Riessen er
gens in de roerige dagen van de
cember 1993 een politieman wil
spreken, die dit weigert, blijkt
hoezeer de commissaris greep
heeft op Vrakking. „Als hij niet
komt. wordt morgen de zaak (de
opsporingsmethode, red.) afge
blazen, want ik heb Vrakking
zover," dreigt Van Riessen.
Opheffing
Zonder medeweten van de colle
ga's. heffen Nordholt, Vrakking
en (toen nog) burgemeester Van
Thijn het IRT op. Haarlems
hoofdcommissaris Straver belt
zijn 'goede vriend' Nordholt op.
„We waren binnen een halve mi
nuut uitgesproken. Ik mocht na
melijk niet boos op hem zijn.
maar was dat wel", aldus Stra
ver. Een IRT-rechercheur
schetst de verrassing over de op
heffing: „Het sloeg in als een
bom" Een ander zegt: „Het was
ons niet bekend dat we opgehe
ven zouden worden"
De commissie Wierenga conclu
deert dat met de opsporingsme
thodiek niets mis was en dat an
dere factoren (de machtsstrijd
binnen het OM en de politiewe-
reld) ten grondslag lagen aan de
opheffing. In de publiciteit
kwam daar de mogelijkheid van
corruptie bij de Amsterdamse
recherche nog eens bij. Ook bin
nen het IRT speelden die verha
len een rol.
Tijdens de bijeenkomst van het
IRT waar de opheffing door Van
Riessen bekend werd gemaakt,
vroeg een van de IRT'ers welke
invloeden bij het besluit hadden
meegespeeld, zónder daarbij het
woord corruptie in de mond te
nemen. Van Riessen antwoord
de echter: „Voorzover ik kan
overzien is hier geen sprake van
corruptie." Een collega van de
IRT'er. achteraf: „De meeste
mensen hadden het gevoel dat
het nu eindelijk een keer was ge
zegd."
Oorlog
Oud-burgemeester van Amsterdam en nu minister van binnenlandse zaken Van Thijn (1) wachtte don
derdagavond met reageren op het IRT-rapport tot het overleg tussen premier Lubbers en commissie
voorzitter Wierenga is afgelopen. foto Cor Mulder/ANP
door Ger Wolters
Meer dan de helft van de
Nederlandse bevolking
gelooft niet (meer) in God. Het
Sociaal Cultureel Planbureau
maakte dit onlangs duidelijk
zijn rapport Secularisatie 1966-
1991 in Nederland. Hoewel er in
de media de nodige aandacht
aan is besteed, kun je zo'n con
statering toch nauwelijks op
zienbarend noemen. Integen
deel, het is oud nieuws en de be
vestiging van wat we allang we
ten; voor wie het tenminste wil
weten.
In de rooms-katholieke kerk
provincie. waar de ontkerkelij
king het snelst gaat. weet men
het zelfs heel goed, want men
had dat daar al ontdekt voor
dat het rapport van het Sociaal
Cultureel Planbureau ver
scheen. Vorig jaar zijn immers
dergelijke cijfers tijdens het
werkbezoek van de bisschop
pen aan het Vaticaan al in een
rapport aangehaald. Volgens
deze bisschoppen zelfs reden
om te spreken van een missio
naire situatie. Nederland een
missieland dat weer bekeerd
zou moeten worden. De rooms-
katholieken die nog binding
hebben met de kerk, hebben
vaak grote moeite met de ma
nier waarop de kerkleiding de
leer verkondigt.
Een autoritaire overdracht van
het geloof en het onverkort
vasthouden aan de leer past nu
eenmaal niet meer in een tijd
waarin de mensen mondiger
zijn geworden en het persoon
lijk geweten hanteren als hun
toetssteen voor gewetensvra
gen.
Mondige kerkmensen laten
zich steeds minder gelegen lig
gen aan de conservatieve ker
kelijke opvattingen en voor
schriften over het gebruik van
voorbehoedmiddelen, abortus,
euthanasie, homofilie, huwe
lijk en echtscheiding. En wie
gelooft er nog onvoorwaarde
lijk in de pauselijke onfeilbaar
heid?
Steeds meer mensen in de
rooms-katholieke kerk. en
daarbuiten, kunnen maar niet
begrijpen waarom het celibaat
nog steeds een absolute voor
waarde is om priester te kun
nen worden of te blijven, waar
om vrouwen nog steeds niet
worden toegelaten tot het
priesterambt.
Grote groepen kerkmensen
zeggen allang niet meer te gelo
ven in een persoonachtige
God, in de beeldvorming van
een man èn vader. Dat is overi
gens voor velen nog geen reden
om de kerk de rug toe te keren,
zij blijven betrokken en actief
in de geloofsgemeenschap die
hen zo dierbaar is. Het is alleen
zo jammer dat de geloofsleer
niet meer helemaal, of zelfs he
lemaal niet meer. aansluit bij
de basis.
In dat licht is het dan ook niet
zo verwonderlijk dat de rooms-
katholieke kerk de grootste le
verancier is van kerkverlaters.
Ruim 20 procent van de bevol
king behoort tot de groep ont
kerkelijkte rooms-katholie-
ken.
Vernieuwing
In de terminologie van het be
drijfsleven zou je kunnen spre
ken van mis-management
waaruit de bedrijfsleiding nor
maal gesproken zijn conse
quenties zou moeten trekken.
Als een bedrijf zo slecht loopt is
er alle reden om de organisatie
structuur en -cultuur te veran
deren. verkooptechnieken te
herzien en het produkt te ver
beteren of te vernieuwen.
De hervormden en synodaal
gereformeerden komen er in
het algehele proces van secula
risatie en ontkerkelijking met
respectievelijk 9 en 3 procent
van de bevolking aanzienlijk
genadiger af. Daar is dan ook
sprake van een klimaat met
een wat grotere geestelijke vrij
heid. waar men meer luistert
naar wat mensen werkelijk be
weegt en samenbindt. Ruimte
voor vrouwen op de kansel en
acceptatie van homofilie bij
voorbeeld, hoewel dat alles ook
in deze kerken nog voor verbe
tering vatbaar is.
Daar gaat men. hoe moeizaam
het proces ook mag verlopen,
moedig en volhardend samen
op weg naar een hereniging van
de twee kerk-genootschappen
met de lutheranen. Er is in een
toenemende mate ruimte en
respect voor wat er aan de ba
sis leeft. Wie de jeugd heeft,
heeft de toekomst.
De ontkerkelijking onder de
jeugd is nog veel dramatischer
dan de algemene percentages
die in het rapport van het So
ciaal Cultureel Planbureau ge
noemd werden Het Kaski. een
sociaal-wetenschappelijk on
derzoeksinstituut. heeft in op
dracht van de rooms-katho
lieke kerk de geloofsbeleving
onder jongeren onderzocht
Maar liefst 72 procent van de
jongeren tot 24 jaar rekent zich
niet tot een kerkgenootschap.
Uit dit onderzoek blijkt dat de
grootste klappen vallen bij de
drie grootste kerken. In verge
lijking met 1970 in de rooms-
katholieke kerk een teruggang
van 40 naar 13 procent; een da
ling van 8 naar 4 procent bij de
hervormden: bij de gerefor
meerden is de afgelopen tien
jaar het percentage stabiel ge
bleven op 8 procent.
Bekering
De politicus Bolkestein meen
de onlangs te moeten pleiten
voor het opnemen van een ver
wijzing naar de christelijke
waarden in het beginselpro
gramma van de VVD. Een op
merkelijke uitspraak voor de li
berale politicus die zich eerder
als humanist heeft laten ken
nen. Van hem mochten we eens
de uitspraak noteren dat de mi
nister van justitie niet zo moest
moraliseren en maar beter boe
ven kon gaan vangen. Het is
nauwelijks voorstelbaar dat de
VVD het idee van haar politiek
leider zal overnemen, want de
ze liberale partij beschouwde
religieuze zaken altijd als een
privé-aangelegenheid.
Bolkestein laadt met deze op
portunistische uitspraak in
derdaad de verdenking op zich
dat hij politiek en kiezers-ge-
win denkt te kunnen behalen.
Wat hij daarmee misschien aan
de ene kant zou kunnen afsnoe
pen van het CDA. zou hij echter
net zo gemakkelijk aan de bui
tenkerkelijke en liberale kant
kunnen verliezen.
Zijn uitspraken zijn impliciet
nogal beledigend voor buiten
kerkelijken, hij spreekt zelfs
van een maatschappij die op
drift is geraakt. Zou dat nou
echt komen door de ontkerke
lijking? Zou bij voorbeeld over
treding van de wet, zou fraude
en zou allerlei criminaliteit on
der buitenkerkelijken meer
voorkomen dan bij gelovigen?
In verhouding tot de kleine
groep humanistisch geestelijk
raadslieden is er een groot aan
tal protestantse en rooms-ka
tholieke pastores werkzaam in
het gevangeniswezen. In dat
opzicht is er geen enkele onder
bouwing te vinden voor zo'n
veronderstelling.
Volgens de J. Becker, de onder
zoeker die het rapport Secula
risatie 1966-1991 heeft opge
steld betekent ontkerkelijk-
heid nog niet dat de normloos
heid toeneemt. Hij stelt dat we
in feite het geloof niet meer no
dig hebben om de samenleving
normatief te houden, omdat de
christelijke regels inmiddels
onderdeel zijn geworden van
de maatschappelijke opvattin
gen over moraal en recht.
Met evenveel recht kun je zeg
gen dat de maatschappij is
doortrokken van humanisti
sche waarden zoals natuurlijk
heid, verbondenheid, gelijk
heid. vrijheid en redelijkheid,
die je in allerlei godsdiensten
terug kunt vinden, en niet al
leen in het christendom. Er is
geen levensbeschouwing die
het alleenrecht heeft op be
paalde waarden en normen.
Gelijkwaardigheid
Professor dr H. M. Kuitert. oud
hoogleraar ethiek aan de Vrije
Universiteit in Amsterdam,
sprak onlangs bij de presenta
tie van het boek Humanisme,
theorie en praktijk in die geest.
Hij vroeg zich af of humanisten
nou halve christenen zijn of
omgekeerd. Kuitert zei dat hij
er dik tevreden mee zou zijn als
men hem een halve humanist
zou noemen, maar nog liever
een hele. en dan toch graag ook
nog een hele christen. Twee zie
len die in één borst huizen, voor
Kuitert geen onwaarschijnlij
ke gedachte.
Met respect en sympathie
sprak hij over humanisme dat
hij niet beschouwt als een sur
rogaat. niet als een soort chris
tendom zonder God. Hèt chris
tendom bestaat bovendien
niet en hèt humanisme even
min. Het zijn gelijkwaardige le
vensbeschouwingen die allebei
staan voor belanrijke. veelal
gezamenlijke waarden en nor
men in onze samenleving.
Er zijn mensen, zowel christe
nen als humanisten, die niet
veel verder zullen komen dan
de zin van hun bestaan te vin
den in het eigen leven. Dat
hoeft op zichzelf ook helemaal
nog niet verkeerd te zijn. Chris
tendom en humanisme kunnen
allebei een rijke inspiratiebron
zijn in de zoektocht naar de zin
geving van het bestaan.
Naast elkaar, in het volste res
pect voor de verschillende sig
natuur. maar ook in de weten
schap wat hen verbindt, kun
nen mensen elkaar in de dage
lijkse praktijk van het leven en
het werk gelukkig heel goed
vinden.
Officier van justitie Van Capelle
„In Amsterdam kan eigenlijk
geen vertrouwelijk onderzoek
plaatsvinden, zonder dat er iets
fout gaat."
Zijn collega Van der Veen over
de 'openheid' bij de Amsterdam
se recherche: Het is interessant
op te merken dat wanneer het
gaat om criminele informanten,
die bijna nooit bij de Amster
damse politie zitten. Criminelen
die informant zijn, zijn als de
dood voor politie-organisaties
waar informatie kan weglek
ken."
Wiarda tegen de commissie:
„Anderzijds was er het hardnek
kige verhaal dat iemand er
gens in Amsterdam op een be
langrijke positie in de hogere re
gionen in het geding zou zijn.
Dat is echter een verhaal dat de
ronde doet en waarover ik nu
ook niets concreets wil weten.
Eerst moet deze drukte achter
de rug zijn, denk ik. Ik heb wel in
mijn hoofd wat ik daarna wil.
Maar dat kan alleen als ik daar
voorlopig met niemand over
spreek."
Na de publieke beschuldigingen
over corruptie bij het Amster
damse korps belde Nordholt
met procureur-generaal Van
Randwijck. die zich de woorden
van Nordholt als volgt herin
nert: „Zegje gaat een onderzoek
doen tegen het Amsterdamse
korps? Als je dat doet, bel ik de
minister. Dan is het oorlog en be
leg ik morgen een persconferen
tie en dan trek ik jou integraal
door." Van Randwijck: „Dat was
voor mij, eerlijk gezegd, een ont
hutsende opmerking in het ka
der van de gezagsrelatie."
De volgende dag, tijdens een
druk bezochte persconferentie
naar aanleiding van de perspu
blicaties, zei Nordholt de procu
reur-generaal te hebben ver
zocht om een onderzoek door de
rijksrecherche, om zo alle ern
stige geruchten uit de wereld te
helpen.
De beschuldiging van Wiarda in
NRC-Handelsblad worden door
de commissie-Wierenega als
„niet gedaan" beoordeeld. Nord
holt is „blij met misschien wel de
belangrijkste conclusie van het
rapport: dat het verhaal over
corruptie in Amsterdam van ta
fel is." Van Wiarda kan, gezien
zijn toekomstplannen, echter
nog iets verwacht worden. Het is
alleen de vraag of Nordholt en
Vrakking dan nog in functie zijn.
door Carel Goseling
Gerrit Jan van Otterloo lach
te donderdagnacht in zijn
vuistje. De Tweede Kamer nam
met algemene stemmen een
wetsvoorstel van zijn hand aan
waardoor ongeveer 160.000 ar
me aow'ers hun dure particu
liere ziektekostenverzekering
kunnen verlaten en terug kun
nen keren in het ziekenfonds.
Een succes voor de PvdA'er dat
bereikt werd ondanks fel verzet
van het CDA en premier Lub
bers. Dat gebeurde in de weten
schap dat Van Otterloo van zijn
eigen partij na 3 mei niet in het
parlement mag terugkeren.
Bij de 160.000 aow'ers gaat het
om mensen die alleen aow heb
ben plus een aanvullend pen
sioen van maximaal 12.000 gul
den voor een alleenstaande en
18.000 gulden voor gehuwden.
Zij zitten in de particuliere ver
zekering omdat zij kort voor hun
65ste een zodanig hoog inkomen
hadden dat zij uit het zieken
fonds moesten. Dat dat inkomen
een paar jaar later terugviel naar
de aow deed niet meer ter zake.
Terugkeren naar het zieken
fonds mocht niet. Dus betalen
de betrokkenen geen 20 tot 30
gulden ziekenfondspremie per
maand, maar het tienvoudige.
Een situatie die al sinds 1986 be
staat maar waar de politiek tot
nu toe steeds met een boog om
heen was gelopen.
Daaraan komt nu op 1 juli een
einde. Voor de betrokkenen is
dat dit jaar nog een voordeel van
circa 1000 gulden, blijvend onge
veer het dubbele. Omdat er meer
mensen in het ziekenfonds ko
men zou eigenlijk de premie om
hoog moeten. Dat gebeurt alleen
niet. In plaats daarvan stort het
rijk geld in de kas van de zieken
fondsen.
AWBZ
Dat bedrag wordt niet uit de
schatkist gehaald want daar zit
niets meer in. Het wordt opge
bracht door alle werkenden. Zij
krijgen een geringere daling van
de premie awbz op 1 juli van dit
jaar. dan eerder was aangekon
digd. De daling wordt geen 0.25
procent maar 0.15 procent. Dat
scheelt zo'n 3 gulden per maand.
Daardoor houdt het rijk wat
geld over hetgeen dan aan de zie
kenfondsen gegeven kan wor
den.
Met ingang van 1 januari 1995
gaan alle ouderen een hogere
ziekenfondspremie betalen. Die
premie is nu 6,35 procent. De
ouderen betalen dat echter al
leen over een pensioen dat zij
Van Otterloo lacht in zijn vuist
naast de aow genieten. Over d pjDI
aow wordt een extra lage zieken m d
fondspremie betaald van 0.7 pro ,t ni
cent Dat is ooit ingevoerd omd jins
aow goedkoop te houden.
Het verhogen van de zieken ag
fondspremie die over de aoi ordi
wordt betaald naar 6.35 procen |eek
zal niet ineens gebeuren. Daai m le
wordt vier jaar voor uitgetrok >t bi
ken. Elk jaar zo'n 1.4 procent et jert.
bij' ongeveer 300 gulden. Dat in a a
komensnadeel voor de bejaar ee.
den wordt opgevangen door eeide
gelijke verhoging van de aow jjdg
Dat gebeurt ook in vier stapje (ere
vanaf 1 januari 1995.
De hogere aow wordt betaali ïn.
door de werkenden. Die moetei jj dt
immers meer aow-premie gaai 0Orli
betalen om de zaak te bekosti „e a
gen. Per jaar zal de premie zo'i et
0.2 procent moeten stijgen. Via Ss ee
lastenverlichting wil het kabi !n j-
net dat echter in de komende ja
ren ook voor de werkenden com-'
penseren. feri
Rijke ouderen ev
Van de hogere aow profitere 1
ook rijke bejaarden. Degene
die gemakkelijk de dure particu trits
liere ziektekostenverzekering d'
kunnen betalen. De premie die tago
daarvoor nu wordt betaald, gaal «rt
omhoog. Van ongeveer 130 naai Wh1
200 gulden per maand. Dat ge-
beurt ook in vier stapjes te be taw
ginnen op 1 januari 1995. roor'
Omdat de rijke bejaarden meei the
premie gaan betalen hoeven alle latei
andere particulier verzekerden atld
minder bij te dragen aan die ver- ft
zekering. Een solidariteitspre-' WO)
mie die zij nu nog betalen (44j &e
gulden per jaar) kan met cirea ®sl
100 gulden omlaag. Voor werk-'iuidi
gevers die werknemers een ver flde
goeding geven voor hun ziekte 6W*
kosten betekent dat een voor-' a B
deel van 50 gulden. f kits
iet
Er is nog een voordeeltje voor d* en 1
werkenden. Omdat er 160.000 rari
ouderen in het ziekenfonds kt otai
men die ook premie gaan beta
len, kan de ziekenfondspremie
voor alle anderen omlaag me;
zo'n 0.5 procent. Dat scheelt een
paar tientjes per jaar.
Of het allemaal werkt wil de
Tweede Kamer afwachten. Mei
ingang van 1996 zal de zaak op
nieuw bekeken worden. Dan
moet een volgend kabinet ook
weten wat het wil met de ge
zondheidszorg en of er een
nieuwe stelselherziening nodig
is.
Verkiezingen
Waarom kan er nu ineens wel|
iets wat jaren onmogelijk was;
Daarvoor zijn drie redenen. Tei
eerste het feit dat de PvdA Vi
Otterloo kwijt wil. Onmdat hij
toch nog iets wilde bereiken
moest zijn wetsvoorstel voor 3
mei door Tweede en Eerste Ka
mer zijn behandeld.
Ten tweede zijn de ouderen een
factor van betekenis geworden
in de politiek, zeker nu de poli
tieke belangstelling bij andere
groepen in de bevolking alleen
maar lijkt at te nemen. Ten der
de is er de aow-crisis bij het
CDA. Die partij moest nu wel
een gebaar maken naar de 65-
plussers. Daarbij konden VVD
en D66 dan niet achterblijven.
Voor Van Otterloo is het nogal!
wrang. Weggestuurd door zijn ei-I
gen partij omdat hij niet meer in'
de vernieuwing zou passen. Hij!
staat nu onverkiesbaar als 57ste;
op de lijst voor de kamerverkie
zingen. Alleen met een vracht
voorkeurstemmen van tevreden
aow'ers kan hij nog in de Kamer I
terugkeren. Een scenario dat naj
het succes niet onwaarschijnlijk
is. Van Otterloo heeft maar
30.000 stemmen nodig.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Hoofdredactie: M. P. Dieleman, algemeen hoofdredacteur;
C. van der Maas, hoofdredacteur commentaar;
A. L. Oosthoek, adjunct-hoofdredacteur.
Eindredactie: K. Cijsouw en J. D. van Scheijen.
Bureauredactie provincie: N. T. T Banh, M. E. Ernens-Abrahamse;
B. Goudswaard; P. C. de Jonge; S. C. Osman;
M. T O. van der Vleuten: I. D. A. M. Russel;
J. P. van de Sande: J. P Verbeek.
Redactie binnen- en buitenland: M. S van Reems (chef):
G. J. Kers: J. P. H. Noot; C. J. Schets; W. P. Staat.
Sportredactie: R. Thannhauser (chef); J. F. D. Bakker;
E. L. Ramakers; T. J. van den Velde;
K. L. de Vnes.
Redactie bijlagen: A. L. Kroon (chef): J. van Damme;
F.P.J. Doeleman: J. A. M. Tabbers; A. Zevenbergen.
Vormgeving: A. A. Adriaanse: N. Geelhoed; A. F. Schreurs;
W. M. J. Verstuyf.
Systeembeheer: C. W, M, Keuning.
Nieuwsdienst: M. Antonisse (chef).
Algemeen verslaggevers (Vlissingen): W. A. Bareman;
J. C. M. Cats; W. J. van Dam; A. M. van der Jagt; B. Jansen
(plv. chef nieuwsdienst); H. O Postma; E. J. Rozendaal;
M. J. Schrier; A. J. Snel; H. van der Werf; M. van Zuilen (Den Haag).
Regio Bevelanden/Noord-Zeeland: F. B, Balkenende (chef);
M. van Barneveld; I. M. Dekker; M. A. de Jongh; A.W.C. Mullink;
M. E. Woudenberg.
Regio Walcheren (Vlissingen): A. A. van der Sluis (chef);
R. Bosboom; Y. Hoekstra; N. J. C. Kluijtmans;
C. M. J. Sondervan (ondernemend Zeeland).
Regio Zeeuwsch-Vlaanderen (Terneuzen):
C. A. M. van Gremberghe (chef); P I. F. M. Cappetti, J J. Heijt;
R. E. A. Hoonhorst; M. Modde
Correspondenten Nederlandse Pers Associatie (NPA):
A. Knol (Brussel); P. de Vries (Brussel);
H. B. Hoogendijk (Berlijn), J W. M, Gertsen (Parijs);
C. van Zweeden (Londen): R. Hellinga (Boedapest);
A. Bloemendaal (Tel Aviv): E. J. A. van der Linden (Rome);
S van Rijn (Willemstad); J. A. Geleijnse (Moskou):
D. R. M. de Wit (Madrid): W. Bunschoten (Paramaribo);
J. A. M. de Bruiin (Washington); F. J. M. van der Houdt (Nairobi):
P. G. W. van Nuijsenburg (Johannesburg).
