Maij verliezer slag Zestienhoven
Lachmon beperkt pijn voor Suriname
Vliegveld en verdwenen CDA'ers
Klanten Vie d'C
willen geld zien
Duitse werkloosheid
op hoogste niveau
sinds wereldoorlog
opinie en achtergrond
Lankhorst (GroenLinks) boekt succes op de valreep
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1994
door Paul Koopman
Op de valreep van zijn laat
ste termijn als kamerlid be
haalde hij een klinkende poli
tieke overwinning. GroenLinks-
fractievoorzitter Peter Lank
horst kan een etmaal na het roe
rig verlopen kamerdebat over
het vliegveld Zestienhoven zijn
geluk nog niet op. „Het verliep
allemaal wonderschoon", blikt
hij tevreden terug. „De beslis
sing over de nieuwe Rotterdam
se luchthaven is uitgesteld, met
een zeer reële kans op afstel. We
zijn hard op weg naar een Maas
stad zonder vliegveld en dat is
precies waar ik al jarenlang op
aanstuur".
Het kamerdebat over het kabi
netsbesluit om Rotterdam een
bescheiden nieuwe luchthaven
te gunnen kreeg dinsdagavond
een onverwachte ontknoping
nadat Lankhorst om een hoofde
lijke stemming had gevraagd.
Door de afwezigheid van een
flink aantal CDA-kamerleden
bleek een krappe meerderheid
(57-53) tegen de bouw van een
nieuw Zestienhoven. Met steun
van de PvdA-fractie. D66 en de
kleine christelijke fracties haal
de Lankhorst het kabinetsbe
sluit onderuit. Verwarring ach
ter de regeringstafel, geknarse
tand in CD A-gelederen.
De volgende dag al liet premier
Lubbers in een brief aan de
Tweede Kamer weten dat het
kabinet vanwege de aangeno
men motie-Lankhorst voorlopig
geen knoop over de bouw van
een nieuw Rotterdam Airport
zal doorhakken. Hij kondigde
nieuw overleg aan met het ge
meentebestuur van Rotterdam,
„waarna bezien wordt of het ka
binet nog wel de vrijheid neemt
nadere conclusies te trekken".
Een typische Lubberiaanse
tekst, meent Lankhorst. „Het
liefst had ik natuurlijk een brief
gezien waarin het kabinet zegt:
Zestienhoven gaat, gezien de ka
meruitspraak van dinsdag, niet
door. Maar ik loop hier al lang
genoeg mee om te weten dat het
zo niet werkt. Er staan te veel
prestiges op het spel voor zo'n
knieval. Dus moet er gepraat
worden, hopelijk tot men een
ons weegt".
Vileine truc
De fractievoorzitter van Groen
Links bestrijdt met klem dat hij
een vileine truc heeft toegepast
door de Kamer hoofdelijk te la
ten stemmen op het moment dat
een derde deel van de CDA-trac
tie (vóór Zestienhoven) uithui
zig was. „Het was geen overval!",
zegt hij stellig. „Ik had 's och
tends al in onze fractie aange
kondigd dat ik om een indivi
duele stemming zou vragen. Ik
wist dat de fracties van CDA en
PvdA intern verdeeld waren
over deze zaak. Via een hoofde
lijke procedure geef je kamerle
den de kans te stemmen over
eenkomstig hun eigen opvat
ting".
Dat uiteindelijk de gehele PvdA-
fractie tegen Zestienhoven en al
le aanwezige CDA'ers vóór een
nieuw vliegveld stemden, heeft
Lankhorst zeer verbaasd. „Ik
heb de stemming gewonnen,
maar ik had liever wat minder
fractiediscipline gezien", zegt
ha.
Voor de verdeeldheid in het ka
binet over kwestie-Zestienho
ven (de ministers Alders en
d'Ancona waren het openlijk on
eens met het kabinetsbesluit)
heeft Lankhorst echter evenmin
waardering. „Regeringsfracties
mogen verdeeld zijn over be
langrijke kwesties, maar als het
kabinet eenmaal een besluit
heeft genomen, moeten alle mi
nisters daar achter kunnen
staan. Anders blijft er weinig
over van de eenheid van het re
geringsbeleid".
Volgens Lankhorst is niet PvdA-
leider Kok. maar minister Maij-
Weggen van verkeer en water
staat als grote verliezer uit het
kamerdebat tevoorschijn geko
men. Uiteindelijk, zo zet hij uit
een, heeft haar voorstel voor de
bouw van een 'beperkte* lucht
haven schipbreuk geleden.
„Maij heeft de strijd over Zes
tienhoven verloren. Dat zij na af
loop van het debat stond te grin
niken kan ik echt niet verklaren.
Het feit dat de PvdA-fractie een
ander standpunt heeft ingeno
men dan Kok vind ik minder
ernstig".
Minister Maij (1) van verkeer en collega Alders van milieu ondanks hun tegengestelde visie naast el
kaar tijdens het Zestienhoven-debat. foto Paul Stolk/ANP
Kok relativeerde het menings
verschil met zijn eigen fractie
onmiddellijk. „Ik ben geen
boodschappenjongen van de
fractie. Het vliegveld bij Rotter
dam is langzamerhand onder
deel geworden van symboolpoli
tiek. We moeten niet de indruk
wekken dat de toekomst van
Rotterdam afhangt van een
paar honderd meter asfalt. Ook
de toekomst van het milieu niet.
Deze kwestie begint langzamer
hand de proporties van een soap
opera te krijgen".
Lankhorst erkent dat het al dan
niet bouwen van een vliegveld
bij de Maasstad geen zaak van
leven of dood is. Maar de kwestie
afdoen als symboolpolitiek
vindt hij ook weer een overdrij
ving. „Symboolpolitiek? Waar
om zetten ministers er dan hun
reputatie voor op het spel?",
schampert hij. Mokkend: „Sym
boolpolitiek! Dat moet je eens
tegen de Rotterdammers zeggen
die dagelijks die vliegtuigen
over krijgen. Die kijken er toch
anders tegenaan. Ik heb goede
hoop dat de nieuwe Rotterdam
se gemeenteraad na de verkie
zingen de zaak-Zestienhoven
even serieus neemt en van een
nieuw vliegveld zal afzien. Dan
ben ik pas echt gerustgesteld
dat het milieu als grote overwin
naar uit deze strijd tevoorschijn
is gekomen". (NPA)
door Carel Goseling
CDA-fractieleider Brinkman is boos. Zijn woord
voerder probeert de schuld op de PvdA te schui
ven. Op het fractiesecretariaat der christen-demo
craten wast men de handen in onschuld. Het is de dag
na het kamerdebat over Zestienhoven en de verras
sende uitslag van de stemming over de motie-Lank
horst. Bij het CDA likt men de wonden.
Hoe kon het gebeuren dat er zo weinig CDA'ers bij de
stemming aanwezig waren dat de anti-Zestienhoven-
motie van de Groenlinkser het haalde? Van de 54
CD A-fractieleden stemden er slechts 36 mee. Van de
achttien afwezigen hadden vijf zich van tevoren afge
meld bij kamervoorzitter Deetman. 'Wegens bezighe
den elders', zoals dat in het parlementaire jargon zo
mooi heet. Maar waar waren die andere dertien dan?
Bij het CDA weet men het niet. Formeel is de secreta
ris van de fractie ervoor verantwoordelijk dat de leden
bij belangrijke stemmingen aanwezig zijn. Die secre
taris is het kamerlid Ali Doelman-Pel. Zij blijkt het
secretariaat inderdaad opdracht te hebben gegeven
alle fractieleden van de stemming op de hoogte te stel
len. „Wij hebben ze allemaal gebeld. Maar ja, als ze dan
niet komen opdagen kunnen wij er ook niets meer aan
doen", aldus een medewerkster van het secretariaat.
Maar hoe kunt u iemand bellen die er niet is? „Dan
krijgen wij de medewerker van het kamerlid aan de
lijn. Die moet het dan doorgeven", luidt het antwoord.
Of dat ook daadwerkelijk gebeurt wordt echter niet
meer gecontroleerd.
Kortom, de fout ligt bij de communicatie binnen het
CDA. Logisch dat Brinkman daar boos over was.
Diens woordvoerder verklaart echter dat die boosheid
niet z'n fractiegenoten gold maar het feit dat de uit
slag van de stemming nieuwe vertraging betekende in
de besluiten over het vliegveld. Bovendien is het, al
dus Brinkmans zegsman, helemaal geen CDA-pro-
bleem maar een PvdA-zaak. Daar zaten de fractie en
de bewindslieden niet op één lijn. „Was dat wel zo ge
weest, dan was de motie-Lankhorst nooit aangeno
men".
PvdA'er Frits Castricum, die tijdens het debat kamer
voorzitter Deetman verving, heeft volgens de CDA-
woordvoerder ook een vreemde rol gespeeld. Een pro
cedureel debat liet Castricum ontaarden in een inhou
delijk debat, Waarbij uiteindelijk een inhoudelijke
motie werd ingediend. Waarover bovendien meteen
gestemd werd. „Normaal gebeurt zo'n stemming altijd
pas de volgende dag. Castricum had dat niet moeten
toestaan". De zegsman moet overigens wel erkennen
dat vanuit de CDA-fractie dinsdagavond niemand is
opgestaan om tegen de gang van zaken te protesteren.
Net zoals hij moet toegeven dat kamervoorzitter Deet
man 's middags bij het begin van de kamervergade
ring had laten weten dat direct na het debat over Zes
tienhoven gestemd zou worden over eventueel inge
diende moties.
In elk geval staat vast dat als de ontbrekende CDA'ers
er wel waren geweest, de motie-Lankhorst verworpen
was. Waar waren die dertien kamerleden die zich niet
tevoren hadden afgemeld? De zegsman: „Vier hadden
een spreekbeurt en de rest had andere activiteiten
1 buiten de deur". Meer wil hij niet kwijt, maar in CDA-
kringen wordt de gang van zaken inmiddels als 'oer-
stom' bestempeld. Dat zegt genoeg. (NPA)
Delegatie niet met lege handen terug naai' Paramaribo
TA agen achtereen heeft de Surinaamse parlementsvoorzitter J. Lach-
JLJ mon zich de blaren op zijn tong gepraat. Premier Lubbers, koningin
Beatrix, ondernemersdelegaties en liefst tien kamercommissies ontmoet
te de bejaarde politicus voor besprekingen over hervatting van de ontwik
kelingsrelatie. De inspanning ivas niet vergeefs. Nederland, zo constateert
Lachmon tevreden, lijkt bereid de impasse rondom de bevroren tegoeden
van enkele honderden miljoenen guldens aan ontioikkelingsgeld te door
breken. Toch is zijn boodschap voor het thuisfront niet opwekkend. ..Ook
met het Nederlands geld zal de Surinaamse patiënt pijn moeten lijden".
door Paul Koopman
Erg veel zin in een gesprek met de
pers heeft hij niet. „Ik voel me al
zo uitgeperst, moet dat nu echt?", ver
zucht Lachmon terwijl hij diep in zijn
broekzakken met wat kleingeld rin
kelt. De laatste loodjes van zijn ne-
gendaags bezoek aan Nederland we
gen zwaar voor de 77-jarige Lachmon.
Na een ontmoeting met de kamer van
koophandel in Den Haag, en vlak voor
een debat over het 'Raamverdrag' in
de Eerste Kamer, gaat hij het liefst de
binnenstad van Den Haag in om wat
boodschappen te doen. „Hoewel, met
mijn gedevalueerde Surinaamse gul
dens kom ik niet zo ver. Het moet dan
maar", lacht hij wrang.
De delegatie-Lachmon hoefde giste
ren niet met lege handen naar Para
maribo terug. De Suriname-woord-
voerders Melkert (PvdA) en De Hoop
Scheffer (CDA) hebben in de Tweede
Kamer laten weten dat zij instemmen
met de procedure die Suriname heeft
voorgesteld voor hervatting van de
ontwikkelingsrelatie. Onenigheid
over die procedure was de afgelopen
maanden het belangrijkste struikel
blok bij uitvoering van het raamver
drag. Nu een kamermeerderheid ak
koord gaat met de Surinaamse voor
stellen lijkt het een kwestie van tijd
voordat de geldkraan naar Parama
ribo weer wordt opengedraaid.
Lachmon wil niet te vroeg juichen. „Er
is een grotere bereidheid ons terwille
te zijn, ook bij de Nederlandse rege
ring". constateert hij tevreden. „De
grootste bottle-neck voor hervatting
van de hulp was de onenigheid tussen
Nederland en Suriname over de vraag
welke instantie het toezicht op de Su
rinaamse economische hervorming
moet uitoefenen. Nederland koos voor
het IMF. wij voor het Warwick Insti
tute. Wij lijken het nu eens te gaan
worden over een procedure waarbij
Suriname het Warwick Institute het
toezicht laat uitoefenen. Maar wij zijn
het nog oneens over het tempo waarin
het hervormingsprogramma moet
worden uitgevoerd".
Alle drukte rondom het IMF versus
het Warwick Institute is het gevolg
van een verschillende kijk op de 'pijn'
die de Surinaamse samenleving bij
economische ingrepen kan verdragen,
licht Lachmon toe. De Surinaamse re
gering wil het IMF niet de leiding ge
ven bij de economische hervorming
omdat dit instituut de reputatie heefi.
diep te snijden. Aan de andere kant
heeft de parlementsvoorzitter er be
grip voor dat Nederland een strenge
toezichthouder wil inschakelen. „Het
geld moet niet in een bodemloze put
komen Natuurlijk moet er controle
zijn. Maar dat is ons beider belang. Als
het geld op is, kunnen we niet nog een
keer aankloppen".
Wankel
De gedevalueerde guldens in de bin
nenzak van Lachmon getuigen ervan:
de Surinaamse economie is ziek. En
daarmee wankelt ook de democrati
sche regering, meent de delegatielei
der. „We hebben het over een patiënt
die nodig geopereerd moet worden.
Dat gaat sowieso pijn doen, ook als we
het recept van Warwick volgen. Maar
als die operatie helemaal zonder nar
cose plaatsvindt, zoals het IMF wil,
kon het geschreeuw van de patiënt wel
eens zo hard klinken, dat zelfs de chi
rurg wegloopt".
Wat Lachmon wil voorkomen is dat de
bevolking zo ver naar de afgrond
wordt gedreven dat men zegt: met het
militaire bewind waren we beter af.
„Vergeet niet dat het regime Bouterse
een aantal zeer populaire maatregelen
heeft genomen, zoals het aanstellen
van 20.000 ambtenaren, waardoor nu
de helft van de werknemers in dienst
van de overheid is. Die molensteen,
daar moeten we nog vanaf, liefst zon
der tienduizenden gezinnen brodeloos
te maken".
Doelt de parlementsvoorzitter mis
schien op een nieuwe coup?
Lachmon vindt die Nederlanse gefi-
xeerdheid op de voormalige legerlei
der Bouterse maar irritant. „Waarom
steeds dat geschrijf over Bouterse? Ik
verwacht niet dat hij een coup zal gaan
plegen. Ik neem niet zo snel het woord
coup in de mond. Maar er kunnen wel
andere regeringsvormen komen als er
sociale onrust ontstaat. Niet-democra-
tische regeringvormen".
Cocaïne
De aankomst van de delegatie-Lach
mon in Nederland viel samen met ont
hullingen over grootscheepse Suri
naamse cocaïnehandel Volgens een
uitgelekt rapport van de Centrale Re
cherche Informatiedienst (CRI) zou
Suriname in de jaren tachtig een
hoofdrol hebben gespeeld bij de door
voer van harddrugs van het Colom-
Kamervoorzitter Deetman (links) verwelkomt de Surinaamse parlementsvoorzitter Lachmon op het Binnenhof
foto ANP
biaanse Medellin-kartel via Parama
ribo naar ons land. In het rapport zou
ook bewijsmateriaal zijn te vinden
over de rol van de toenmalige legerlei
ding (lees: Bouterse) bij de handel in
cocaine.
Lachmon haalt de schouders op. „Ik
ben wel benieuwd naar dat rapport, ik
heb het nog niet gezien", zegt hij. Re
denen om. met WD-kamerlid
Weisglas. te vrezen voor een 'sluipen
de' machtsovername door de cocaine-
mafia. ziet hij echter niet. „De handel
in drugs is een oud beroep. Natuurlijk
wordt er gesmokkeld, ook in Suri
name Maar een narcocratie0 Ik heb
niet het gevoel dat we er miljarden aan
verdienen, want de cocaine wordt niet
bij ons geproduceerd, alleen doorge
voerd als de CRI gelijk heeft. De rege
ring wordt er in elk geval geen cent wij
zer van Die kun je er niet voor blame
ren".
In zijn contacten met Nederland zou
de delegatie-Lachmon hebben toege
zegd dat Suriname er alles aan zal
doen de drugshandel tegen te gaan.
zonder echter concrete maatregelen te
noemen. De voorzitter tekent nadruk
kelijk aan: „Het moet van beide kan
ten komen. De landen die cocaine ge
bruiken. zoals Nederland, moeten ook
in actie komen. Ik heb in elk geval niet
de indruk dat er in ons land machtige
kartels opereren. Suriname is een
voorzichtig land. in meer opzichten".
Lachmon meent tot slot nóg een aan
wijzing te hebben voor de in zijn ogen
bescheiden invloed van de cocaïne
handel op de Surinaamse economie.
Waar in Colombia het Medellin-kartel
het ene na het andere bedrijf opkoopt,
danwel uit de grond stampt, is van de
ze bedrijvigheid in Suriname niets te
merken, stelt hij. Vriendelijk glimla
chend: „Ik zie die miljarden drugs-
winst niet in mijn land geïnvesteerd
worden. Kunt u mij één groot bedrijf
noemen dat de afgelopen jaren tot
stand is gebracht? Nee0 Nou dan1".
van onze correspondent
in Berlijn
Hans Hoogendijk
Met meer dan vier miljoen
werklozen is in Duitsland
in januari een droevig na-oor-
logs record gevestigd. Inclusief
de werknemers die in het kader
van omscholing en werkver
schaffing bezig worden gehou
den, zijn er in Oost-en West-
Duitsland meer dan zes miljoen
mensen die hun geld niet door
arbeid verdienen.
Dat zijn er evenveel als in de ja
ren '30 en die massale werkloos
heid leverde uiteindelijk de Hit-
Ier-dictatuur op. Deze vergelij
king gaat volgens de experts al
leen getalsmatig op. Toen ver
keerde het land op de rand van
een burgeroorlog, functioneerde
de democratie niet en waren de
sociale voorzieningen minimaal.
Nu heeft Duitsland een gevestig
de democratische orde. zijn de
voorzieningen optimaal en is de
levensstandaard nog steeds bui
tengewoon hoog.
Desondanks maken veel Duit
sers zich grote zorgen en wordt
de roep om een ander beleid
steeds luider. De helft van de be
volking noemt de economische
toestand slecht tot zeer slecht.
Bijna 60 procent vindt de aan
pak van de werkloosheid de be
langrijkste opdracht voor de po
litiek, in de ex-DDR is dat zelfs
91 procent.
Te duur
Jarenlang heeft het rijke Duits
land zich de weelde van een
werkloosheidspercentage van
rond vijf procent makkelijk kun
nen permitteren. Maar sinds de
mondiale structurele crisis
Duitsland, na drie jaar met veel
belastinggeld betaalde econo
mische herenigingseuforie. vol
heeft getroffen, is het land hard
met de neus op de feiten ge
drukt. Het tot voor kort ondenk
bare is gebeurd: veel produkten
Made in Germany zijn onver
koopbaar, omdat ze eenvoudig
te duur zijn geworden.
Kanselier Helmut Kohl roept al
tijden dat in Duitsland de
vakanties te lang zijn, de werk
week te kort is, de lonen te hoog
zijn en de machines te weinig
uren maken. Veranderd is er
niets tot de eens onaantastbaar
lijkende grote concerns met een
klap in de rode cijfers beland
den. Wie een paar jaar geleden
had durven zeggen dat de natio
nale trots Daimler-Benz miljar
den zou verliezen, zou compleet
voor gek zijn verklaard.
Maar het gebeurde en niet alleen
bij Daimler. De concerns rea
geerden met een ongekende sa
nering: tienduizenden banen
werden doodeenvoudig ge
schrapt. Vorig jaar verdwenen er
in totaal 850.000. Hoewel het
tempo nu iets is afgezwakt, gaan
er dagelijks nog bijna 1000 ar
beidsplaatsen verloren en het
einde is niet in zicht.
Werkklimaat
Niets houdt de Duitsers op dit
moment meer bezig dan de zorg
om hun arbeidsplaats. Dat is
geen wonder, want waren het
vroeger de zwakkeren, de onge
schoolden en de mensen met een
geringe opleiding die als eersten
de laan uitgingen, nu kan dit lot
iedereen treffen. Nog nooit, zo
blijkt uit de statistische, gege
vens. verloren zo veel goed ver
dienende werknemers hun ba
nen als nu. De vakman in de che
mie moet de toekomst net zo zor
gelijk tegemoet zien als de inge
nieur, de computervakman of de
bankemployé.
Voor het werkklimaat in de be
drijven heeft dit catastrofale ge
volgen. Vooral de tweeverdie
ners worden scheef aangekeken
als er ergens weer een massa
ontslag is aangekondigd. Ook
durven veel werknemers hun
mond niet meer tegen de bazen
open te doen uit vrees als vol
gende op straat te staan. De con
currentie is immers binnen de
Kanselier Helmut Kohl
bedrijven enorm en 1
wacht een leger werklozen
De kans dat die miljoenet
aan het werk komen, is vi
alle experts klein. Well
gaan ze ervan uit dat de I
economie op zijn laatst eir
dit jaar uit het dal zal krab
nieuwe banen levert dat li
maar mondjesmaat op. H
volg is een structurele vei
ring van de maatschappij
toekomst zullen steeds
mensen leven van gele
steeds minder werkende)
dienen.
Banen
Mond houden en wachten i
tere tijden, was jaren hete
in Bonn. Daar ach ter schui
gedachte dat wie geen
heeft, toch niet op de CDC
of de FDP zou stemmen en
nog altijd zo'n 40 miljoen
waren tegen maar 3 rn
werklozen. Deze cynische
ning gaat niet meer op sine
de middengroepen aan dei
sie ten offer vallen. De socii
mocratische oppositie hi
eerste begrepen dat er iets
gebeuren. Banen, banen e
eens banen, is het motü
SPD-lijsttrekker Scharpin
Maar dat is eenvoudiger!
dan gedaan. De oude to1
mule dat het werklooshei
bleem vanzelf verdwijnt!
economie maar snel s
groeit, werkt niet meer. Git
arbeidsmarkt ontwikkele
niet langer parallel. Het
gere vakbondsmiddel dat
een algemene werktijd*
ting met behoud van
nieuwe banen worden
creëerd, deugt ook nietli
de produktiekosten stijgei
leen maar door.
Dat die kosten omlaag m
is iedereen duidelijk, mai
daarvoor de rekening bet.
nog uiterst omstreden. De
nemers zijn bereid in te le
maar eisen een werkge
heidsgarantie. De werkt
weten dat zij hun eis va
loonköstendaling van tie
cent niet kunnen doorzet!
de overheid kan, gezien d
schatkist, de belasting-fl
mieteugels niet laten vieit
Investeringen
De Duitse strategen zijn a
einde van hun Latijn en
daarom beginnen ze o*
grenzen te kijken. Daarb;
ben ze onder meer in onsii
deeltijdbaan ontdekt. Op
ten hebben uitgerekend:
zo op korte termijn 1,5 b
nieuwe banen kunnen t
gecreëerd. En de rest vand
blemen moet dan wordenl
lost door investeringen int
toekomst gerichte prexti
Alleen zo kan Duitsland sJ
varende natie overleven, 5
alle deskundigen. Maar vcj
zover is. zal er nog heel wal
bel water door de Rijn stra
De Belangenvereniging Po
lishouders Vie d'Or (BPV)
is het gesol rond de verzeke
ringsmaatschappij meer dan
beu. „Binnen drie weken moet
de verzekeringsportefeuille
verkocht zijn, anders moet het
faillissement aangevraagd wor
den zodat de polishouders hun
ingelegde geld terugkrijgen",
aldus L. Spigt, advocaat van de
BPV, na afloop van een gesprek
van de BPV en de Tweede Ka
mer.
De BPV. die 4.000 van de 11.000
polishouders vertegenwoordigt,
wil snel actie om de mensen uit
hun onzekerheid te verlossen.
Spigt verwacht dat er nog circa
200 miljoen gulden in kas is bij
Vie d'Or. voldoende om de polis
houders tenminste hun inleg te
rug te betalen.
Op de manier waarop de Verze
keringskamer de zaken tot nu
toe afhandelt heeft de BPV forse
kritiek. „Het is bekend dat de
administratie bij Vie d'Or een
chaos is. Dat KPMG die nu op
nieuw moet uitzoeken, kost vijf
tot zes miljoen gulden en levert
niets nieuws op. Ongeveer 90
procent van de polissen klopt
wel en die mensen moeten zo
snel mogelijk de kans krijgen bij
een andere verzekeraar onder
dak te vinden. Daarna ka
naar de tien procent rotte!
gaan kijken", meent Spt!
de onderzoeken worden
.taald uit de gelden van Vi
'en dat is geld van de pol
ders."
„Uit het verslag van de Vi
ringskamer blijkt dat ze
ken veel te lang op hunl
hebben gelaten. Ze wiste
1989 dat het niet goed zat
d'Or". zegt een bestuurd
de BPV. De vereniging b
bij de Tweede Kamer dan
aangedrongen een rep
commissaris te benoemer
liquidatie van Vie d'Or ga
troleren.
De BPV wil dat de rol van
zekeringskamer rond de
gang van Vie d'Or ond
wordt. „Mocht blijken
Verzekeringskamer hal
zichthoudende taken n*
heeft uitgevoerd, dan zii
haar aansprakelijk stelk
de schade die de polid
lijden", verklaart Spigt I
onderzoekt ook de mo?
den om de accountant I
en Touche, oud-direc''
Maes en de aandeelhouó
Vie d'Or aansprakelijk K
voor de geleden schade.
