Het wuivend
graan verdwijnt
Mysterieus schaakbord voor
drie spelers goed voor prijs
Klanten Vie d'Or
bundelen krachten
op hoop van zegen
I
NS-leiding zal geen
traan laten als er
lijntjes verdwijnen
Bond: verzuimplan
in bouw vooralsnog
zonder veel resultaat
opinie en achtergrond
Akkerbouwers wachten vergeefs op betere prijzen
WOENSDAG 24 NOVEMBER 1993
door Ger Bosklopper
Vanuit Harlingen worden
momenteel de belangen be
hartigd van polishouders die
zwaar getroffen dreigen te wor
den door de veronderstelde
malversaties bij de Brabantse
levensverzekeraar Vie d'Or. De
telefoon in huize Van der Hidde
staat roodgloeiend. Honderden
mensen ('we kunnen de tel niet
meer bijhouden') uit het hele
land reageerden op de beschei
den advertentie, die zij zater
dag plaatsten. De annonce riep
de 13.000 polishouders op de
krachten te bundelen.
Martin en Jany van der Hidde
hebben ook 'een paar polissen'
afgesloten bij Vie d'Or. Van der
Hidde (57). bedrijfskundig advi
seur, laat zich niet uit over de be
dragen die daarmee zijn ge
moeid. „Wij hebben in ieder ge
val een leeftijd waarop we nog
iets nieuw kunnen opbouwen".
Dat is niet het geval bij vele an
dere polishouders die belden.
„Daar was iemand bij. die over
veertien dagen met pensioen
gaat en tussen de 300.000 en
400.000 heeft gestoken in de
opbouw van een uitkering. En ie
mand van zeventig jaar met een
dubbele handicap. Misschien al
les kwijt. Dat zijn schrijnende
gevallen".
Actie
Van der Hidde heeft alle fractie
voorzitters in de Tweede Kamer
en de ministeries van justitie en
financiën geïnformeerd over zijn
actie. Tegelijkertijd vroeg hij om
overheidsmaatregelen ter voor
koming van een financiële cata
strofe voor betrokkenen. De
overheid is volgens Van der Hid
de moreel verplicht snel actie te
ondernemen. „In het bankwezen
bestaat een vangnetconstructie
voor het geval het bij een bank
helemaal fout gaat. De verzeke
ringswereld kent die regeling
niet, terwijl het toezicht door de
Verzekeringskamer heeft ge
faald. Hoe kan het dat de Verze
keringskamer en de accountant
(Deloitte en Touche, red.i acht
jaar lang niets hebben ont
dekt?"
Kaalplukteams
Justitie moet zogeheten kaal
plukteams op de zaak zetten,
vindt Van der Hidde. Deze
teams ondernamen de'voorbije
jaren met behoorlijk succes in
een aantal branches actie om il
legaal verworven geld op te spo
ren. „Het ministerie van justitie
moet hiervoor in de hoogste ver
snelling schakelen. De directie
heeft het verdwenen geld waar
schijnlijk ondergebracht in tien
tallen besloten vennootschap
pen op de Nederlandse Antillen.
Voordatje die allemaal hebt op
gespoord.... Het geld is daar niet
gewoon naar toe gesluisd, er is
een sluizencomplex aangelegd.
Daar is maanden, zo niet jaren,
aan gewerkt. Zoiets tover je niet
in een week tevoorschijn".
Tegen deze achtergrond betwij
felt Van der Hidde of het moge
lijk is voor 6 december, zoals de
Verzekeringskamer wil. een fi
nancieel reddingsplan op te stel
len. Volgens hem zal de Verzeke
ringskamer zeker niet rouwig
zijn om een eventueel faillisse
ment. „Dan kunnen de dossiers
voorgoed dicht. Zoiets ruimt
lekker op. Je bent van lastige
vragen af. Na een faillissement is
er immers niets meer".
Mocht de huidige gang van za
ken (de verzekeraar is onder cu
ratele gesteld, een nieuwe direc
tie poogt orde op zaken te stellen
en heeft samenwerking aange
boden met Van der Hidde c.s.)
leiden tot de ondergang van Vie
d'Or. dan is het totale ingelegde
vermogen van naar schatting
650 miljoen ook weg. Van der
Hidde vreest het ergste.
Fonds
Mogelijk melden zich voordien
enkele overnamekandidaten,
hoopt Van der Hidde. Zij zullen
zich waarschijnlijk slechts in be
perkte mate garant stellen voor
de rechten van de polishouders.
Om potentiële belangstellenden
wat op te porren overweegt Van
der Hidde alle polishouders te
vragen 2000 per persoon te
storten in een fonds. Met die 26
miljoen zouden de polishouders
wellicht zelf de verzekeraar kun
nen overnemen en opnieuw be
ginnen. „Verschillende grote
verzekeraars zijn ooit toch ook
begonnen als kleine coöpera
tie?"
De onzekerheid onder de polis
houders wordt nog eens ver
groot door het feit dat het kalen
derjaar 1993 ten einde loopt.
Voor 1 januari moeten nieuwe
betalingen zijn gedaan om de
opgebouwde rechten in stand te
houden. „Maar wat voor zin
heeft het om nu nog te beta
len?". vraagt Van der Hidde zich
af. Mocht de verzekeraar echter
alsnog worden gered en heeft ie
mand niet betaald, dan is hij in
beginsel al zijn rechten kwijt.
„Een enorm dilemma".
door Bart van Oortmerssen
Een jaar of negen geleden
kreeg Woerdenaar Guido
Barnhoorn een ingeving. Het
idee werd een ding en met dat
ding heeft Barnhoorn zich
menig uurtje aangenaam ver
poosd. Twee weken geleden
kreeg hij te horen dat zijn
vondst door de Stichting de
Nationale Ideeënlijn was be
kroond met de prijs voor het
beste commerciële idee van
het jaar. Zodoende mocht hij
in Leiden uit handen van bur
gemeester Goekoop zijn prijs
in ontvangst nemen. Eén ding
bleef ook na voorlezing van
het juryrapport onduidelijk:
wat heeft Barnhoorn nou ei
genlijk uitgevonden?
De prijswinnaar zelf is al even
min van zins meer dan een tip
je van de sluier op te lichten.
Zolang zijn vinding niet be
schermd is door een patent,
zouden er eens kapers op de
kust kunnen opdoemen. „Je
moet het zien in het recrea
tieve vlak", verklapt Barn
hoorn (33), die onder de naam
GB Creation een eenmans-
ontwerpbureau drijft. Zijn on
derneming, gevestigd in een
voorheen als garage gebruikte
opslagruimte in het oude
stadscentrum van Leiden, is
gespecialiseerd in het ontwer
pen van beurs-uitstallingen.
„Mijn idee heeft ook wel raak
vlakken met de standbouw",
wil hij nog wel kwijt. „Je
bouwt er iets mee op. dat staat
er een tijdje en dan is het weer
weg. Zoals met alles in het le
ven".
Barnhoorn kan het weten.
Twee keer eerder probeerde
hij een eigen bedrijfje te begin
nen. twee keer liep het fout.
„De eerste keer was ik 20. de
tweede keer 22. Dat is veel te
jong om voor jezelf te begin
nen". Een brede grijns ver
raadt dat hij de klap inmiddels
te boven is. „De eerste keer
verdiende ik in een maand
10.000 gulden. Een week later
was het op. Tja. en dan kom je
er achter dat de belasting ook
nog wat geld wil zien".
Om te eten ging Guido cement
sjouwen in de bouw, maar voor
iemand met een creatieve in
slag en een diploma van het
Nationaal Instituut voor Mid
delbaar Economisch en Tech
nisch Onderwijs (Nimeto) op
zak, was dat toch geen levens
vervulling. „Ik vond dat er mi
nimaal een kantoorbaan in
Prijswinnaar Guido Barnhoorn aan zijn tekentafel, met op de
voorgrond zijn driepersoons-schaakbord. foto Mare de Kort/GPD
moest zitten", blikt hij terug.
Barnhoorn promoveerde tot
postjongen bij een computer-
firma in Woerden, waar hij tus
sen de bedrijven door een com
pleet telefoonplan voor de
nieuwe vestiging uitknobbel-
de. Dat gaf hem voldoende
zelfvertrouwen om opnieuw
voor zichzelf te beginnen. „Ei
genlijk heb ik gewoon de deur
opengezet", vat hij zijn tweede
business-plan samen. Eén ver
kochte lichtbak en menig mid
dagje in een bootje op de Grift
later was hij wederom terug bij
af. Na een nieuw postkamer-
avontuur besloot hij alles op
alles te zetten om aan de slag
te komen in de lijn van zijn op
leiding.
Standbouwer
Drie jaar lang buffelde hij dag
en nacht als standbouwer.
Overal in Europa bouwde hij
beurzen op. tot een vacature
op de ontwerpafdeling van zijn
werkgever zijn loopbaan een
nieuwe wending gaf: na een ge
slaagde proefopdracht kon hij
als ontwerper aan de slag. „Ik
heb toen op de beurs een paar
hele rare dingen neergezet en
daarna kreeg ik opeens van al
le kanten aanbiedingen". Met
een boek vol contacten en
flink wat ervaring besloot hij
drie jaar geleden dat baas aan
eigen bureau toch het mooiste
is. en deze keer lijkt het hem te
lukken.
Tussen zijn professionele ont
werpen door is Barnhoorn met
zijn HB-computer („Dat staat
voor 'human brain', want geld
voor een professionele ont-
werpcomputer heb ik niet") al
tijd eigen ideetjes blijven ont
wikkelen. „Bedenken", vindt,
hij. „is vooral een kwestie van
anders tegen de dingen aankij
ken". waarom zou je bijvoor
beeld niet met z'n drieen kun
nen schaken? Met het door
Barnhoorn bedachte bord
wordt het mogelijk. Vrij pril
nog is de gedachte dat er wei
eens een samenhang zou kun
nen zijn tussen de mondiale
volksverhuizing die elke zo
mer plaatsvindt en allerhande
seismografische effecten.
„Stel je eens voor wat voor
drukverschillen er ontstaan
als zeven miljoen Fransen te
gelijk op vakantie gaan!"
Volgens de jury van de Ideeën-
lijn kan Barnhooms winnende
ingeving eveneens grote ge
volgen hebben voor de omge
ving. maar de diepere schoon
heid ervan blijft verborgen
achter een dikke mist. 'Indien
recreërend Nederland ermee
aan de slag gaat, zal het Hol
lands landschap dusdanig
verfraaid worden dat alleen
daarom het idee al in aanmer
king komt voor een prijs', zo
meldt het juryrapport. Verder
hult men zich in hardnekkig
stilzwijgen.
De prijs, een lang weekend
Antwerpen voor twee perso
nen. is niet toereikend om de
HB-computer te vervangen,
maar daart maakt Guido zich
niet druk om. „Zo'n weekeind
je komt prima uit, want het is
de laatste weken waanzinnig
druk geweest". Nog leuker
wordt het natuurlijk als de be
langstelling ertoe leidt dat zijn
vinding werkelijk in productie
wordt genomen. Of het zover
komt is moeilijk te voorspel
len. Als de kandidaat-fabri
kanten eerst maar eens wisten
wat het was.
door Pieter Couwenbergh
Aan de muur voor zijn
bureau hangt een uit
Elan geknipte foto van Rob
den Besten, The Financial
Times op schoot. De plaat is
voor bestuurder Wim Korte-
weg van de Vervoersbond
FNV een treffende illustra
tie van de nieuwe koers die
de Nederlandse Spoorwe
gen gaan. Den Besten wil NS
naar de beurs brengen en
straks kunnen lezen wat een
aandeel Dutch Railroad
doet op 'the stockmarket'.
Niet dat Korteweg een ver
klaard tegenstander is van
de verzakelijking bij de NS.
Integendeel, het is alleen
maar goed dat het bedrijf ef
ficiënter en klantgerichter
werkt. Maar de risico's dat
de trein op de weg daarheen
uit de bocht vliegt, zijn te
groot.
Korteweg: „Er zit geen en
kele rem op. Niemand be
waakt het belang van de rei
zigers of-van het personeel.
De overheid niet, en ook NS
zelf niet". Van Den Haag
heeft de treinreiziger weinig
te verwachten. Daar wordt
alleen gekeken hoe de over
heidsbijdrage aan het reizi
gers ver voer (nu 450 miljoen)
zo snel mogelijk tot een mi
nimum kan worden beperkt.
Dat is goed voor 's lands fi
nanciën. Maar er speelt vol
gens Korteweg meer mee.
„Er zit nog veel oud zeer bij
het ministerie van verkeer
en waterstaat over de NS die
jarenlang de hand ophield
zonder zich te verantwoor
den voor de miljoenen die
het bedrijf tekortkwam. De
ambtenaren ruiken nu een
kans op revanche en dwin
gen NS tot een snelle, harde
sanering". Hij erkent dat zijn
opmerkingen boud klinken,
maar zegt goede contacten
te hebben binnen de muren
van verkeer en waterstaat.
In de onderhandelingen tus
sen het spoorbedrijf en het
ministerie draait het met na
me om het bedrag dat het
rijk over heeft voor het reizi-
gersvervoer. De NS willen
200 miljoen, maar Maij vindt
zestig miljoen meer dan ge
noeg. „Veel meer zal het niet
worden", meent Korteweg.
„Den Besten krijgt de bood
schap dat het best nog wat
efficiënter en goedkoper
kan".
Onhandig
Dat hebben de Spoorwegen
ook een beetje aan zichzelf te
wijten, want ze hebben het
spel volgens de FNV'er on
handig gespeeld. „Ze heb
ben meteen enthousiast ver
klaard zelfstandig verder te
gaan. Pas daarna zijn ze
gaan rekenen. Als ze eerst
hadden geroepen dat het
echt niet kon, hadden ze er
nu financieel veel meer uit
kunnen slepen. Dom. Ze
hebben waarschijnlijk ge
dacht dit varkentje wel
eventjes te wassen. Zoals
Ploeger ook steeds met meer
geld terugkwam uit Den
Haag".
De harde opstelling van de
overheid zal de NS uiteinde
lijk dwingen tot het sluiten
van een aantal onrendabele
lijnen en het schrappen van
nog meer arbeidsplaatsen.
„Dat is onvermijdelijk. De
recessie zorgt er nu al voor
dat de snelheid uit de groei
van het reizigersvervoer is.
De stevige tariefsverhogin
gen zullen de aanwas nog
verder aantasten, zodat het
bedrijf wel moet snijden".
In 1998, zo voorspelt de
bondsman, zal een aantal
onrendabele lijnen in de bui
tengewesten worden geslo
ten. Zonder dat er ook maar
één Kamerlid zal proteste
ren. „Wie maakt zich in Den
Haag nu druk om een lijntje
in Drenthe, waar alleen
schoolkinderen en oudjes in
zitten. Openbaai- vervoer en
milieu zijn toch geen items
meer. Kijk naai- de verkie
zingsprogramma's. Werkge
legenheid en criminaliteit
voeren de boventoon".
Toch zijn die verlieslijdende
verbindingen vooral voor de
ouderen van groot belang.
„Mijn moeder reist altijd
met een omweg naar Am-
hem, omdat ze dan bij het
overstappen enkel het per
ron hoeft over te steken. Als
die lijn verdwijnt, moet ze de
trappen af en op en onder het
spoor door naar een ander
perron. Dat doet ze niet, om
dat ze zich niet veilig voelt.
De plannen voor conduc-
teurloze stoptreinen zal dat
gevoel van onveiligheid al
leen maar doen toenemen".
Rendement
De leiding van NS zal geen
traan laten als straks niet
overal meer een trein rijdt.
De tucht van de markt,
noemt president-directeur
Den Besten het. En met hem
de nieuwe generatie mana
gers. die bij NS is boven ko
men drijven. Rendement,
winst, return-on-investment
zijn de nieuwe magische
woorden. Wie het nog heeft
over de maatschappelijke
functie van de Spoorwegen
kan beter ander werk zoe
ken. Oppositie is er volgens
Korteweg nauwelijks bin
nen het bedrijf. De meeste
NS'ers hebben eieren voor
hun geld gekozen.
Al lijkt daar een kentering in
te komen. De bestuurder
wordt op zijn werk en in de
trein regelmatig aangespro
ken door NS'ers, die moeite
hebben met de puur com
merciële koers. „Ze zijn on
gerust over hun toekomst.
Over hun baan, de kwaliteit
van het werk. Machinisten
dreigen met acties omdat ze
niet alleen rondjes rond de
kerk willen rijden. Conduc
teurs vrezen te worden ver
vangen door jonge en goed
kopere NS'ers en het loket-
personeel ziet argwanend
toe hoe steeds meer ver
koopautomaten worden ge
plaatst. Je merkt dat Den
Besten zijn krediet bij het
personeel verliest".
Voor de nabije toekomst ziet
Korteweg alleen maar ho
gere tarieven en minder trei
nen. Hij bladert door het
concept businessplan van
het reizigersbedrijf. Hij wijst
op de enige concrete verbe
teringen: meer fietsenstal
lingen en gegarandeerde ca
tering op de intercity's.
Het beleid om het ziektever
zuim in de bouw terug te
dringen, levert niet of nauwe
lijks resultaat op. Dat conclu
deert het district Gelderland
van de Bouw- en Houtbond FNV
uit een enquête onder haar le
den. Een kleine meerderheid
van die leden is overigens wel
van mening dat werkgevers
zich voldoende inspannen om
het verzuim terug te dringen.
De bond pleit voor meer finan
ciële prikkels voor werkgevers.
Werkgevers- en werknemersor
ganisaties in de bouw kwamen
vorig jaar tijdens de cao-onder
handelingen een omvangrijk
programma overeen om het tra
ditioneel hoge ziekteverzuim
(tot twaalf procent) in de sector
terug te dringen. De bouwbon
den wisten daarmee het inleve
ren van vakantiedagen bij ziekte
te voorkomen. Het verzuim in de
bouw ligt hoog door de soms
zware (weersomstandigheden
waaronder moet worden ge
werkt.
Uit de enquête onder de leden,
waaraan 1285 bouwvakkers
deelnamen, blijkt dat het ver
zuim nauwelijks is verminderd.
Volgens 62 procent van de leden
die op het enquête-verzoek rea
geerde. werken de plannen niet.
Wel vindt 51 procent dat de be
drijven genoeg doen om het ver
zuim terug te dringen. In 48 pro
cent van de gevallen blijkt er
binnen het bedrijf een arbo (ar-
beidsomstandigheden)-plan te
zijn opgesteld. De 1285 FNV-!(
den zijn werkzaam in 704 bou;
bedrijven door de hele provinct
waaronder 22 bedrijven van vij
honderd werknemers of meer.
In 57 procent van de gevalle
zijn de ploegbazen bereid mf
het personeel te overleggen ovt
het al dan niet voortgaan vs
het werk bij slechte weersorr
standigheden. In een kleim
meerderheid van de bedrijve
(51 procent) is er geen terugkee:
plan voor zieke werknemers. 1:
38 procent van de bedrijvend
overigens nog steeds geen sprö
ke van een gedegen registratl
van het ziekteverzuim.
Sancties
Van de ondervraagden zegt ff
procent dat ploegbazen en werf
gevers opmerkingen over ai
beidsomstandigheden serieus
neemt, maar ruim de helft meldi
dat geen sprake is van enig»
ziektebegeleiding.
De Bouw- en Houtbond zegt da
de resultaten pleiten voor nc<
meer financiële prikkels vod
werkgevers om een echt ver
zuimbeleid op te zetten. Indiei
werkgevers öf werknemers cao
bepalingen niet naleven, m(#
het mogelijk zijn om sancties
treffen.
Volgens de bond heeft het al
schaffen van de Ziektewet eer
positief effect op het verzuimbo
leid bij werkgevers. Zij worden
dan immers zelf verantwoorde
lijk voor ziekte-uitkeringen.
De akkerbouwers kunnen hun veel geuite
wens om graan voor een stevige prijs te ver
bouwen, wel vergeten. Hun vertegenwoordigers
in het COPA, het overkoepelend orgaan van de
landbouworganisaties in de Europese Unie (EU,
voorheen de EG), noemen dat een illusie. De
bouwboeren zullen ermee moeten leven dat het
graan niet weer de spilfunctie zal krijgen die het
ooit heeft gehad: als het met het graan goed ging,
ging het veelal met de andere produkten ook
goed. Zij moeten leren leven met een lage graan
prijs en als compensatie een steun voor hun inko
men.
Graan was de kurk van de Europese akkerbouw.
Het gewas is betrekkelijk gemakkelijk te telen. Als
de prijs goed was. waren de grote akkerbouwlan
den in Europa geel van het koren. De Nederlandse
bouwboeren hadden daar veel baat bij. In ons land
wordt weliswaar maar 1 procent van de EU-pro-
duktie geteeld, maar een goede graanprijs voor
kwam dat in andere landen ons specialisme - aard
appelen - te veel werd nageaapt.
Op het moment dat er te veel graan kwam en de
prijs daalde, ontstond overal verdringing. In speci
fieke graanlanden als Frankrijk en Duitsland gin
gen steeds meer boeren over naar aardappelen.
Daar zakte de prijs dus ook van. Nederlandse ak
kerbouwers stortten zich op de teelt van groente
en ook daar daalde de prijs. Aanvankelijk werd
nog even gedacht aan incidentele uitvluchten,
maar toen die verdringing een paar jaar aanhield,
was het wel duidelijk: er is veel geld geïnvesteerd
in de andere teelten en dus krijgt de verdringing
een duurzaam karakter.
Om de boeren tegemoet te komen, besloot de vroe
gere landbouwcommissaris in de EU. Ray MacS-
harry, inkomenssteun te verlenen. In beginsel
loopt dat systeem in 1996 af. maar het COPA vreest
dat het daarna zal worden voortgezet.
door Willem Stegenga
Logisch
De gedachte om het graan weer de spilfunctie van
weleer te geven, is logisch, zegt Henk Letschert,
internationaal secretaris van de drie Nederlandse
landbouworganisaties. „Ik denk echter dat het een
illusie is. De politieke ontwikkeling is van dien
aard, dat de graanprijs blijft dalen. Ik weet het. de
positie van de Nederlandse akkerbouwer wordt er
door verzwakt".
De Franse graanboeren kunnen met een lage prijs
en de inkomenscompensatie redelijk uit de voeten,
zegt hij. Van die zijde zal weinig aandrang komen
de zaak om te gooien. In Nederland krijgen de ak
kerbouwers te weinig. De toeslag is in handen van
de overheid. Doorgaans niet de meest betrouw
bare partner, hebben de boeren in de loop der jaren
ondervonden. Letschert: „Wij moeten nu trachten
garanties voor die toeslag te krijgen".
Zijn Belgische collega Noël Devisch, ooit werk
zaam in het kabinet van oud-landbouwcommissa
ris Frans Andriessen, denkt er niet anders over. „Ik
maak mij niet veel illusies dat er wat zal verande
ren. De keuze van MacSharry was een verkeerde,
maar ik zie geen betere térugkomen. Het systeem
zal zelfs worden ingebakken in het GATT-ak-
koord".
Wijze mannen, want hoogleraren, in ons land heb
ben een ander systeem bedacht. Elke boer 1000
per hectare en afzien van alle andere steun en sub-
Een verdwijnend beeld
sidies. Devisch geeft het idee weinig kans. „Poli
tiek is het niet haalbaar. Wie extensief boert, zal er
blij mee zijn, wie intensief boert niet. Voor die laat-
sten is het zelfs een vorm van discriminatie".
„Er is natuurlijk wat voor te zeggen. Je hoort al
gauw dat er dan ook heel wat ambtenaren in Brus
sel weg kunnen. Ach, er zijn er maar zes- tot zeven
honderd die zich met landbouw bezighouden, dus
zoveel helpt dat ook niet", aldus Devisch. „Je
hoort ook al dat met die hectare-toeslag alle fraude
in Italië weg zou zijn. Daar zit wat in, maar je zult
zien dat het niet werkt".
De COPA-vertegenwoordigers denken bovendien
dat de melkquotering in de EU ook na het jaar 2000
zal blijven. In Nederland zijn stromingen die er wel
vanaf willen. Letschert: „Er is een vermogen bij de
veehouders opgebouwd met die quota. Wil je wat
veranderen, dan zou je daar nu al over moeten na
denken hoe je daar mee omgaat. Eén ding is zeker:
de veehouders willen de quotering handhaven".
Devisch: „Er zit zoveel geld in quota. Tegen het
jaar 2000 is de helft van alle quota gekocht. Die kun
je dan niet meer afschaffen. Er wordt immers op
geïnvesteerd. Ik ken bovendien geen quotering die
ooit is afgeschaft. De zittende boeren willen er niet
vanaf, die zitten immers op een berg geld".
Hij voert nog een argument aan dat de quotering in
het zadel houdt. „Het zuivelbeleid zorgt op dit mo-
foto Pieter Honhoff
ment voor weinig problemen in de Europese Unie.
In de politiek heerst dan de regel dat je zo'n sys
teem niet moet veranderen".
Devisch denkt wel dat de quota straks wat minder
waard zullen worden en dat de melkprijs - mede
door het GATT - met 5 tot 10 procent zal dalen.
Mogelijk dat de landen die zich in 1995 bij de EU
aansluiten - Noorwegen, Finland, Zweden en Oos
tenrijk - ook wat extra melk zullen krijgen. De
visch: „Dat zal echter niet leiden tot aardverschui
vingen. Ook het feit dat er daarmee een nieuwe
markt voor de huidige twaalf lidstaten zal ont
staan, zal geen grote veranderingen teweeg bren
gen". (GPD)
