Dit jaar moeten
de eindjes aan
elkaar geknoopt
filmfestival
VRIJDAG 24 SEPTEMBER 1993
ang-ï:
rklap;
Foto boven: Le petit prince a dit van Christine
Pascal, met Richard Berry (rechts) en Marie
Kleiber.
Foto midden: Jeroen Krabbé (midden) met zijn
gezin in King of the Hill, een film over de jaren
dertig in Amerika.
Foto onder: Passion Fish van John Sayles, met
Mary McDonnel (links) en Alfre Woodward.
Tp "JF et Filmfestival Zeeland, dat van 1
I1 I tot en met 9 oktober voor het vijfde
JL JLachtereenvolgende jaar wordt ge
houden, heeft een nieuw logo. Geen in de
golven worstelende leeuw, geen kronkelend
celluloid op een mooie ondergrond, maar
een zeeleeuwtje dat zich koestert in de zon.
Een schraal zonnetje moet het zijn, deze
keer. Het festival heeft, door alle problemen
van het Schuttershoftheater afgelopen
jaar, beduidend minder te bieden dan de
eerdere edities.
De verklaring voor een wat minder aange
kleed programma ligt voor de hand. Finan-
ciële nood en een maandenlange sluiting
van het theater - Middelburg was dit jaar
tot de zomervakantie de enige bioscooploze
provinciehoofdstad van Nederland - maak
ten dat de voorbereidingstijd te krap was.
Wie pas op het allerlaatste moment bij pro
ducenten kan aankloppen, loopt grote kans
op lege schappen en een knorrige bedie
ning. Het mag al met al een klein wondertje
worden genoemd, dat er überhaupt nog een
filmfestival van de grond is gekomen.
Cijfers spreken voor zich. Twee jaar geleden
bood het festival 23 voorpremières en waren
er in totaal 40 films te zien. Dit jaar staan er
tien nieuwe films geprogrammeerd, die la
ter landelijk in roulatie gaan. Het gehele
programma omvat slechts achttien pro-
dukties. Bijprogramma's als Black Cinema
en Camera Natura zijn er dit jaar niet, om
dat de WVC-subsidie, die voorgaande jaren
ruimte bood voor smaakvolle extraatjes,
niet tijdig kon worden aangevraagd. Regis
seurs en acteurs, dikwijls prominent aan
wezig en zeer bereid van gedachten te wis
selen over hun werk, zijn niet van de partij.
Organisatoren van festivals met een lange
re adem zeggen meestal een periode van vijf
jaar nodig te hebben om te bezien of hun
initiatieven aanslaan. Voor het filmfestival
gaat die regel niet op. Ervan uitgaande dat
omvang en diversiteit van het programma
graadmeters zijn voor de levensvatbaar
heid van het filmevenement, kan de voor de
deur staande vijfde editie het beste als een
'noodfestival' worden betiteld. Jammer,
want de volle zalen van vorig jaar boden
goede vooruitzichten.
et vijfde filmfestival maakt meer
dan ooit duidelijk, dat een cinema-
toèvenémênt in Middelburg pas kans
van slagen heeft, als er op een stevige bio
scooporganisatie kan worden teruggeval
len. Schuttershof lijkt dit najaar met een
donateursactie en een tot de verbeelding
sprekend filmaanbod de eerste aanzetten te
hebben gegeven voor de uitbouw van een
vaste filmtheatervoorziening in de Zeeuwse
hoofdstad. De publieke belangstelling heeft
tijdens en na de zomervakantie ruim aan de
verwachtingen voldaan.
„We brengen toch maar weer tien première
films", zegt festival-directeur Rinus Roep-
man. Hij heeft gelijk als hij zegt dat er dit
jaar ondanks alle kommer en kwel nog veel
te genieten zal zijn in het Schuttershof. Met
The Firm als openingsfilm is een nieuwe
Hollywoodkraker binnengehaald, waarin
Tom Cruise en good old Gene Hackman
grote namen zijn. Wie het niet op commer
ciële films heeft voorzien, kan terecht bij
Stephen Frears. Zijn nieuwste film The
Snapper biedt met de verwikkelingen in
een Iers gezin in Dublin meer dan het voor
geprogrammeerde gladde vermaak. Dat
zelfde geldt voor Peter Greenaway, die met
The Baby of Macon opnieuw zijn fans aan
zich verplicht. Ook King of the Hill, met
'onze' Jeroen Krabbé in één. van de hoofd
rollen, belooft de moeite van het kijken
waard té zijn. Gus van Sant is met zijn Even
cowgirls get the blues eveneens een blik
vanger in het Engels-Amerikaanse blok van
het programma.
Als er een categorie 'gevoelige' film be
stond, zouden Passion Fish van John Say
les en Le petit prince a dit van Christine
Pascal zeker aanspraak kunnen maken op
dat predikaat. Sayles laat een zangeres in
een rolstoel belanden en Pascal voert een
meisje met een hersentumor ten tonele.
In Autumn moon speelt Hong Kong een
hoofdrol, regisseur Clara Law portretteert
de Britse kroonkolonie die in 1997 aan Chi
na wordt overgedragen. Nog meer oosterse
cultuur: In Woman of the lake of the Scen
ted Souls van Xian Hunnü worstelen mo
derne Chinezen met hun eeuwenoude tradi
ties.
Zoals gezegd staan er dit jaar geen
films gepland, die een speciaal thema
uitdiepen. Dat Pier Paolo Pasolini
met vijf films is vertegenwoordigd, lijkt een
noodgreep en geen vooropgezet plan. Im
mers, Pasolini zou aanvankelijk buiten het
festival worden gedraaid. Nu neemt de con
troversiële Italiaan plotseling twee dagen
van het programma voor zijn rekening. Ook
de drie Mexicaanse films laten zien dat de
festival-organisatie alle zeilen bij heeft
moeten zetten om de eindjes aan elkaar te
knopen. Zo'n klein aantal films zonder in
troductie is niet voldoende om een thema
als de Mexicaanse cinema tot zijn recht te
laten komen.
De in Middelburg woonachtige filmers/foto
grafen Paul en Menno de Nooijer nemen het
verrassendste onderdeel van het program
ma voor hun rekening. Op hun uitnodiging-
hebben Nederlandse (animatie)filmers een
aantal produkties beschikbaar gesteld, die
voorafgaand aan de hoofdfilms kunnen
worden vertoond. De meestal slechts enke
le minuten durende filmpjes worden ook
nog eens in een totaalprogramma gepresen
teerd. Op die manier wordt de schijnwerper
gericht op de korte film, een genre dat al ve
le jaren uit de bioscoop is verdwenen.
Kennelijk bood de muziek, die het verblijf
in het Schuttershöfcafé moet veraangena
men, niet al te veel organisatorische hoofd
brekens. Op één dag na worden alle festival-
dagen muzikaal opgeluisterd door zeer ge
varieerde muzikanten en gezelschappen.
Misschien valt het mee, en kan er met tien
premièrefilms en acht oudere produkties
toeh nog even een festivalsfeer worden ge
creëerd. Veel zal afhangen van de belang
stelling van de filmliefhebbers. Het is net
alsof het festival elk jaar opnieuw een toela
tingsexamen moet afleggen.
De zeeleeuw in het logo krijgt op affiches
een mooi gouden kleurtje. Tot nu toe werd
er jaarlijks een nieuw beeldmerk ontwor
pen. Het is de bedoeling dat de zeeleeuw een
langere periode dienst blijft doen als kwali-
teitsstempel van een gewaardeerd filmfesti
val. Laten we het hopen, zo'n mooi zee
leeuwtje kun je toch moeilijk in zijn hemd
laten staan.
Jan van Damme
