len avondje café met live-muziek
I
Vogels negeren
broedpatronen
Trekpaard is nog
steeds bruikbaar
een Engels, want ik droom
toch ook in het Nederlands
Bl0f staat voor: spelen met
woorden, muziek, beelden
provincie
Ixtiesfestival in Vlissingse sporthal
Jynte Hoekstra
lat is er nog een ruimte hier
/vooraanIk begrijp best
ije eerst tien pilsjes achter-
[r moet slaan voordat je
[ft te dansen, maar dat moet
.geen probleem zijn in tien
ivijftien minuten? De zanger
het Duo Top 100 kijkt ver
leid vanaf het podium naar
tapende gat van zo'n zestien
|r ,iai hem scheidt van de
Istafel. Tussen hem en de
„icus bevindt zich welge-
één prullenbak, maar die
nog niet erg meedoen op de
ziek.
de kwaliteit van het duo ligt
niet. Het sixtiesfestival in
singen. dit j aai' voor de twee
ter in sporthal Baskens-
is eenvoudigweg nog niet
gang om half negen in de
md. Een kleine tweehonderd
nis komen"opdagen, maar zit
ankerd in een serie witte
ostoelen in de beste Holland
traditie. De koppen koffie
n vlot over de toonbank,
arde tap staat nagenoeg stil.
vallend is de diversiteit van
publiek. Moeders en doch-
gaan gezusterlijk aan e'i-
rsarm een avondje stappen,
geworden rockers laten zich
nog een keer van hun beste kant
zien. Veel bezoekers van achter
in de twintig en begin dertig zijn
er, de generatie die veel num
mers uit de roemruchte periode
kent maar die de sixties net niet
protesterend meemaakte. En
een opmerkelijk aantal jongeren
vertoont zich toch ook op het
festival. Rond achthonderd be
zoekers druppelen in de loop van
de avond de sporthal Baskens-
bui'g binnen, ongeveer vier keer
zoveel als de avond ervoor.
Echte muziek
„Dit is pas echte muziek", vindt
Richard Notebaart (15). „House
muziek kan iedereen maken als
hij een synthesizer in huis heeft.
Voor rock 'n' roll moetje toeval
lig wel een instrument kunnen
spelen." De populairste muziek
soort van dit moment kan wei
nig goedkeuring wegdragen bij
Richard, evenals bij zijn maat
Daniël van Bloppoel (16).
„House draaien veel mensen al
leen om erbij te horen. Maar na
twee.weken ben je zo'n plaat on
wijs zat. Deze muziek bestaat al
dertig jaar en het is nog steeds
goed."
Overigens is Daniël niet erg te
spreken over het gebodene van
de avond ervoor. „Armand was
nog wel leuk, maar Wally Tax
zat zo onder de drugs dat er niks
behoorlijks meer uit kwam."
Ook over de tuintafels-en-stoe
len die achter in de zaal staan
opgesteld is hij niet bijster en
thousiast. „Dat daar achterin is
niks. Ze hadden het hele zaakje
naar voren moeten halen, want
iedereen zit daar gewoon op z'n
stoeltje." Dat de sporthal niet
het gezelligste oord op aarde is,
vindt hij niet zo erg. „Toen het
nog in het Arsenaal gehouden
werd, was het veel gezelliger.
Maar ja, je kan niet alles heb
ben."
Desondanks vinden Daniël en
Richard de avond 'nu al leuk'.
Duo Top 100 heeft de meeste
nummers erop zitten en speelt
bepaald niet slecht. De sfeer is
echter nog steeds iets van een
verveeld bruiloftsgezelschap
dat wacht op bruid en bruide
gom. De dansvloer is nog ang
stig leeg. Veel mensen tikken op
tafelrand of op been de maat
mee en fluisteren de tekst mee,
de kriebels zitten ook wel in de
benen, maar de stoel zit nog
vastgeplakt aan het achterwerk.
Blijkbaar is er meer nodig voor
een gang naar het podium. De
volgende act misschien?
Zowaar: de volgende act brengt
leven in de brouwerij. Henk Hut
van café De Hoppit kondigt ze
aan: „Oké, jongens. De Bin-
tangs." Het toverwoord is ge
sproken. Massaal verheft de me
nigte zich en staat voor het po
dium. Een enkeling danst zich
warm aan de zijkant, als een re
servespeler die elk moment kan
invallen. De meesten houden
voorlopig echter beide voeten
stevig op de grond bij het geweld
van de Nederlandse rock 'n' roll-
muziek.
Het optreden van de Bintangs
lokt nog niet iedereen op de
dansvloer. Een tienjarig jongetje
kijkt, staande op zijn stoel, van
een veilige afstand naar het
spektakel en een bezoeker van
rond de vijftig jaar beziet het
schouwspel als een veldheer.
Andere ietwat bedaagdere six-
ties-liefhebbers maken een ron
dedansje op de vierkante meter,
maar sommigen storten zich vol
overgave in het strijdgewoel, zo
als A. Lodder (50).
„Ik moest wel mee, want een
vriend had kaartjes gekocht",
zegt hij bijna verontschuldi
gend. „Ik vind het ook wel goed
om weer eens de deur uit te gaan,
want voor je het weet zit je op je
enige vrije avond voor de buis.
Langzamerhand krijg je het
steeds drukker en dan begint
een avondje naar de kroeg er bij
in te schieten. Ik moest gewoon
weer eens ergens heen, anders
kom ik nergens meer. En reken
maar dat ik straks nog ga dan
sen."
Voor Henk Hut, een van de orga
nisatoren van het sixtiesfestival,
is juist dit soort overwegingen
een reden om elk jaar het festival
te organiseren, „Kijk. wij zien
hier vanavond mensen verschij
nen die zo goed als nooit meer in
een café of kroeg komen. Dat
was nou net onze bedoeling. We
wilden hier, net als in de jaren
zestig, een groot café maken.
Mensen moeten niet komen voor
een band, maar bij live-muziek
van diverse bands lekker kun
nen kletsen. Je ziet dat heel veel
mensen hier nu hun sociale con
tacten weer eens aanhalen. Veel
van hen komen elkaar nauwe
lijks tegen, omdat ze inmiddels
bijvoorbeeld een andere stam
kroeg gevonden hebben. Van
avond komt alles weer bijeen en
daarover zijn we best tevreden."
Over de publieke belangstelling-
heeft hij gemengdere gevoelens,
zeker over de schamele twee
honderd liefhebbers van de vrij
dagavond. „Voor zo'n aantal
kun je een dergelijk festival nau
welijks organiseren. Waar het
aan ligt dat de mensen niet ko
men? Ik heb al horen klagen dat
er te weinig ruchtbaarheid aan
gegeven is en dat de sporthal te
ver uit het centrum ligt, Maar de
mensen denken te veel terug aan
de periode dat het festival nog in
het Arsenaal was. Dat was na
tuurlijk een unieke plek. maar
dat moet je nu gewoon verge
ten."
Hoe lang het nog mogelijk is een
sixtiesfestival te organiseren,
weet Hut niet. „De bands uit de
jaren zestig beginnen uit te ster
ven. Misschien moeten we lang
zamerhand naar een seventies-
festival toe." Voorlopig zijn de
sixties echter nog goed voor
ruim voldoende publiek. Dat
blijkt als rond half twaalf de Au
stralische band The Easybeats
('Friday on my mind') een vrolijk
dansende massa op de been
weet te krijgen. Ieder op zijn ei
gen manier: van de bedaagde
veertiger die bijna zover gaat de
blauwe blazer te laten voor wat
'ie is tot het veertienjarige ventje
dat de eerste voorzichtige pogin
gen tot 'stage-diving' doet.
Dit is pas echte muziek!
ibliekslaat dan wel voor het podium, de voeten blijven nog stevig op de grond bij het geweld van de Nederlandse rock 'n' rollmuziek.
fotografie Ruden Riemens
MAANDAG 13 SEPTEMBER 1993
door Marco van Barneveld
Vraag het een willekeu
rige boer en hij zal zeg
gen dat de man achter het
paard de belangrijkste fac
tor is bij het omploegen van
land met trekpaarden. Ad
Phernambucq, secretaris
van Stichting Het Werkend
Trekpaard Zeeland, meent
echter dat de perfecte com
binatie van paard, man. en
materiaal de doorslag geeft.
Zaterdag 18 september kun
nen toeschouwers bij een
demonstratie ploegen door
trekpaarden zelf bepalen
hoe het komt dat de één
kaarsrechte voren van gelij-
minder. Terwijl de trekpaar
den-technologie hoog ont
wikkeld en daarom zeer
bruikbaar is."
Phernambucq ziet vooral
mogelijkheden voor trek
paarden in Afrikaanse lan
den. Regelmatig lopen stu
denten van de landbouwuni
versiteit in Wageningen bij
zijn stichting stage om ver
volgens in Afrika boeren de
kunst van het ploegen met
paarden bij te brengen.
„Vooral voor kleine bedrij
ven is die methode veel voor
deliger dan werken met trac
toren", aldus Phernambucq.
Bij de laatste demonstratie
van het Werkend Trekpaard,
twee jaar geleden, won Adri
Verhage uit Serooskerke het
provinciaal kampioenschap.
Ook ditmaal zal hij het
strijdtoneel betreden, om
zijn titel te verdedigen.
ke diepte en breedte trekt,
terwijl de ander hier en
daar een steekje laat vallen.
Zes spannen paarden zullen
zich bij de Blauwedijlc in de
Wilhelminapolder nabij
Goes inspannen om zo mooi
mogelijk te ploegen. De
menners zijn allen medewer
kers van de stichting, die
zo'n vijfjaar geleden is opge
richt tot behoud van de trek
paarden-traditie. Phernam
bucq: „Mensen die nog op
deze manier werken - en in
Zeeland gebeurt dat nog bij
een stuk of twintig kleine be
drijven - worden steeds ou
der en het worden er allengs
Ad Phernambucq.
Zeeuwse batids die Nederlandstalige popmuziek maken, daar zijn er niet zo veel van. Aan
slaande vrijdag treden er twee - Bl0f en In geval van nood- op in de Walk-Inn in Vlissingen.
Zingen in je moerstaal; het lijkt zo voor de hand te liggen, maar tvat beiveegt muzikanten het
ook werkelijk te doen? Twee profielen.
[Jn geval van nood: muziek en tekst vormen eenheid
■EIOI
■esU'J1
certify
loor Ernst Jan Rozendaal
In geval van nood - Neder
landstalige pop staat op de
roze omslag van hun demo.
Verder twee Vlissingse tele
foonnummers, waarboven een
Kwartje is geplakt. „Dat is de
blikvanger", zegt zanger/toet
senist Frank Engels. „Maar als
je liet eraf peutert, staat er nóg
een telefoonnummer onder: 06-
11. Een beetje cynisch. Zo van:
iln geval van nood, dan maar
een Nederlandstalige band
'bellen. Maar wel een kwartje
erbij, anders doen ze het nog
[hiel."
Drammer Joost de Waal doet
>g een schepje bovenop:
kwartje zorgt ervoor dat
mensen de cassette niet weg
gooien, Nederlanders niet, ten
minste."
|De twee bandleden van In ge-
j'alvan nood (verder bestaande
juit Leon Caron - zang, Bob
Enijnenburg - bas, Patricia de
jMeulmeester - saxofoon en
|ferry Spier - gitaar) schertsen,
want in werkelijkheid hebben
ze over het reilen en zeilen van
bun band niet veel te klagen.
Binnen een jaar nadat ze hun
Engelstalige covers in de prul
lenmand gooiden en overstap
ten op een Nederlands reper
toire komen ze met een demo
bieklinkt als een klok. Daarop
vonden vier van de elf num
mers die ze tot nu toe schreven
een Plaatsje. Allemaal prima
den ze. Omdat het publiek alles
kan verstaan, wordt het ge
dwongen aandachtig te luiste
ren, met het gevolg dat dingen
die niet kloppen eerder worden
opgemerkt. „Bij veel bands zijn
de teksten ondergesneeuwd
door het muzikale geweld.
Voor een Engelse band is het
niet zo erg als ze onverstaan
baar zijn, voor ons is het een re
gelrechte ramp", aldus De
Waal.
„Het is ook belangrijk bij het
arrangeren", vult Engels aan.
Hij is verantwoordelijk voor de
teksten en vrijwel alle muziek
Toch een voor de hand liggen
de vraag, Waarom zingen ze in
bet Nederlands? „Als iemand
m wil weten, moet ik altijd
meuken aan een kreet die Joost
slaakte toen ik in de oefenruim-
10' te voorstelde dat we voortaan
- m het Nederlands zouden gaan
jjji zuigen", vertelt Engels. „We
^arentoen nog één van de vijf-
"g Zeeuwse bands die cover-
Bos spelen. Hij zei: 'Ik heb er
Soon moeite mee. want ik
worn ook in het Nederlands.'
En zo is het. Waarom zou je
^ooilijk doen met Engelse tek
sten. als je sinds je geboorte al
eigen taal tot je beschik
king hebt?"
Kwetsbaarder
on Nederlandstalige band
_J lz'cl1 kwetsbaarder op. vin-
I*1
van In geval van nood. „Muziek
en tekst moeten een eenheid
vormen. Als ik zing dat ik droef
ben, moet de muziek ook droef
klinken. Het nummer 'Regel
maat' is daar een perfect voor
beeld van."
Alles moet gestmktiireerd
geregeld en verantiooord zijn
Alles ongeïnspireerd,
berekend en afstandelijk zijn
Het Jeugdjournaal, Sesamstraat,
Studio Sport, Nova laat.
de ochtendkrant,je huisje baan,
joggen op zondag, de stand van de
maan
's Ochtends stond hij op
en loenste dat het middag was
de prikklok wachtte ongediddig.
dus marcheerde hij braaf in de pas
Koffie om half elf,
de schaft van twaalf tot half één
zo bouwde hij zijn leven op,
dag na dag, steen na steen
„De muziek bij dit nummer is
zo monotoon mogelijk. Mensen
die niet naar de tekst luisteren,
zeggen dat 'Regelmaat' een
heel saai nummer is. Dat klopt,
dus dan hebben ze toch goed
geluisterd."
In de rustige nummers van De
Dijk, daar zijn muziek en tekst
ook prachtig verweven, vindt
Engels. En die groep straalt
ook emotie uit, een voorwaarde
voor goede muziek. Maar beïn
vloed? Nou misschien door
Harrie Jekkers van Het klein
orkest of Ivo de Wijs, twee
'woordkunstenaars'. De Waart,
schaterlachend: „Frank komt
wel eens met teksten en ideeën
die wat cabaretachtig zijn.
Maar dan zetten wij er een
goeie dreun achter, dan lijkt
het nog iets."
Hun muziek omschrijven ze als
pop, maar zelfs dat begrip is
nog iets te eng, meent Engels.
„Bij een optreden merken we
soms dat kinderen van veer
tien ons te gek vinden, maar
een vriend van me heeft een
bandje aan zijn moeder gege
ven. Die is tachtig en vond het
ook prachtig. Zo breed willen
we ook zijn. Dus pop? Het liefst
zou ik het gewoon muziek noe
men,"
Blöf met (vlnr) zanger/gitarist Pascal Jakobsen, bassist/zanger Peter Slager, pianist/zanger Bas
Hennis en drummer Henk Tjoonk.
Nederlandstalig roek-collectief uit Zeeland:
In geval van nood.
foto Ruben Oreel
door Frank Balkenende
Nee, niet weer De Dijk! Van
die wederkerende asso
ciatie worden de heren van
Blöf nu echt een beetje moe.
Kan zanger Pascal Jakobsen
het helpen dat Dijkhoofdman
Huub van der Lubbe hem zo
sterk gelijkt in klank en kleur?
d'Accord, maar is het ook toe
val dat Blöf zo'n hoog polder-
rock-gehalte heeft, dat sprake
lijkt van een heimelijk ver
bond tussen The Scene, De
Dijk en Frank Boeijen? „We
spelen de liedjes eerst op ver
schillende manieren en kiezen
dan de beste vorm. Dat de
structuur en de klank vervol
gens aan bekende bands doen
denken, is geen opzet. Het gaat
onbewust", verweert Pascal
zieh.
Genoeg vuur aan de schenen.
De vier Zeeuwen van Bl0f ma
ken gewoon luisterrijke liedjes
met schwung. „Het is swoeng,
meneer."
In hun moerstaal dus. Niet
draaien, als je geen kippevel
blieft!
Lachen om haar schoonheidI
Oogverblindend, hard en zacht
En ik val voor al haar charmes
/En haar allerzwakste kracht
(De duivel in liet bloed
De genius achter de strofen is
bassist Peter Slager, de aan
stichter van het Blöf-project.
„Ik wilde al langer Nederlands
talige rock maken. Ik dacht:
wat De Dijk en The Scene kun
nen, kan ik ook. Klinkt arro
gant, maai' die richting moest
ik op; wilde ik iets vertellen."
Kritischer
Toen hij teksten ging schrij
ven, ontdekte Peter dat hij zich
beter in het Nederlands dan in
het Engels kan uitdrukken.
„M'n bedoelingen komen beter
over. Je wordt wel kritischer.
Met Engels kun je sjoemelen, je
propt er hier en daar wat flau
wekul tussen. Als het lekker
rijmt, valt het niemand op."
Peter heeft een plus: hij stu
deert Nederlands. Taal houdt,
hem echter al lang bezig. Hij
schrijft brieven, verhalen, ge
dachten. Thema's diept hij op
door om zich heen te kijken.
„Zoals ieder kritisch mens.
Dan zie je dat de wereld vaak
een puinhoop is." Hij heeft ook
een neoromantische inborst,
een voorkeur voor de donkere
kroeg, onbereikbaar geluk, een
mild sarcasme. Hij weigert
zichzelf te sparen. „Ik schrijf
ook dat ik me soms een lui
voel."
Ik vind mezelf terug/Op een
heel vervelend feest
In een onbekende kamer/Waar
ik nooit eerder ben geioeest
Toch ga ik hier niet weg/Mijn
benen wegen zwaar als lood
En ik blijf hier dus maar zitten
Ach, ik ga wat moeilijk dood
(Moeilijk Dood)
Het luchtige arrangement heft
de somberheid in Moeilijk
Dood op, al vindt zanger Pas-
cal het persoonlijk toch een
nuchter nummer. „In mijn
ogen gaat het gewoon over een
saai partijtje. Zing ik 'Moeilijk
dood, een zinkend schip ver
laat ik pas laatste', dan bete
kent het voor mij dat ik tegen
beter weten in blijf plakken."
Toch zijn de strofen voor veler
lei uitleg vatbaar. Een kennis
van Peter betrok het op haar
pas beëindigde relatie. „Voor
haar is het zinkend schip een
metafoor voor scheiden." Dat
het publiek zijn teksten ver
schillend ervaart, noemt hij
een compliment.
Als gedreven mqsicus/schrij-
ver, is Peter verrukt wanneer
Bipf verdriet en humor weet te
.verenigen. Op dit punt is Ran
dy Newman zijn grote inspira
tor. „Humor is een raadsel, het
is mooi, maar moeilijk vind
baar. We doen een-poging door
onder een melancholische
tekst een vrolijke ritme te stop
pen. Je krijgt dan een verschil
tussen vorm en inhoud en dat
geeft die bijzondere spanning.
Als het lukt, wordt het onder
werp des te schrijnender
Ik hang aan het biljart van de
ze donkerbruine kroeg
En langzaam ivordt het licht/is
het nog laat of ahoeer vroeg
Het is stil op straatlde barman
spoelt, de glazen om
Jij drinkt nog een bierIen ik zie
al het rechte krom
(Laatste Ronde
Spelen met woorden, muziek,
beelden, dat is Bldf ten voeten
uit, waarbij muzikaal egoïsme
verboden is. Als kan worden
volstaan met pianobegeleiding-
zoals in De Laatste Ronde, het
meeslepende titelnummer van
de live opgenomen demo,
kermt geen der muzikanten.
Drummer Henk Tjoonk: „We
zijn een collectief, spelen in
dienst van muziek en tekst.
Daarbij streven we naar dyna
miek: van heel zacht tot bikkel
hard. Dat is de kracht van
Bl0f." Pascal vult aan: „Het
Nederlandstalige is ons han
delsmerk: de tekst moet te ver
staan zijn. Dat lukt niet als je
voortdurend blaast."
En pretenties? „Ach", zegt Pe
ter, „gewoon mooie toeganke
lijke liedjes maken. Succes
komt als het komt."
door Ben Jansen
Is het een mismaakt zebrapad,
een overbodig' parkeerter
rein, een landingsbaan voor ul
tra lichte vliegtuigen of heeft
hier iemand het afsluitende
werkstuk van de cursus Crea
tief met Schelpen gemaakt? Het
streeppatroon op de noordelij
ke aanzet van de stormvloedke
ring Oosterschelde roept veel
vragen op. In elk geval trekt het
aandacht.
De banen lichte en donkere
schelpen naast de weg zijn be
dacht door het bureau voor
landschapsarchitectuur West 8
uit Rotterdam. Dit bureau heeft
in opdracht van Rijkswater
staat een plan gemaakt voor de
landschappelijke en natuur-
technische afwerking van delen
van de Oosterscheldekering.
De landschapsarchitecten wa
ren niet mild in hun oordeel over
de toestand die ze aantroffen.
„De gang van zaken bij de af
bouw van de kering heeft gere
sulteerd in een chaotische ruim
telijke situatie, waarin de kwali
teit van de Oosterschelde niet
goed beleefbaar is", stelden ze
vast. En: „Bovendien wordt de
leefbaarheid van dit unieke wa
terbouwkundige werk aange
tast door de restanten van zand-
depots, opslagterreinen en de
•grillige waterlijn."
Gelukkig wisten ze raad. Ze op
perden de damaanzetten aan
weerszijden van de kering en het
eiland Roggenplaat te bedek
ken met schelpen. Het resultaat
zou tweeërlei zijn: de schelpen-
vlakten zouden een mooi broed
gebied voor kustvogels zijn en
door verschillende soorten
schelpen te gebruiken zou een
boeiend patroon kunnen wor
den gemaakt. Het plan voorzag
in een dambord-patroon op Rog
genplaat en strepen op de da
maanzetten.
Van de ideeën van West 8 is tot
nu toe maar een klein deel uitge
voerd. Alleen de strepen aan de
oostkant van de damaanzet op
Schouwen zijn aangelegd. Ook
aan de westkant hadden schel-
penstrepen moeten komen. Het
resultaat had een rechthoek met
strepen in de lengterichting
moeten zijn. waardoorheen de
bocht van de weg loopt.
M. Bakker, medewerkster na
tuur en landschap van Rijkswa
terstaat in Zeeland, weet niet of
het ooit zo ver zal komen. Ze is
nog steeds gecharmeerd van het
plan van de landschapsarchitec
ten. Bakker: „Je krijgt algauw
zo'n geijkte afwerking van dit
soort gebieden. Gras en een paar;;
bomen of misschien een poeltje. -
Dit is weer eens wat anders," Z
Nadelen
Er zitten alleen een paar nadelen
aan deze methode. Schelpen in
de hoeveelheden die voor de uit--'
voering van het hele project no
dig zijn, blijken toch een prijzig!!
materiaal te zijn. Ook moet er
nogal wat onderhoud aan wor
den gepleegd. Of het nu komt."
omdat een onderlaag van folie
ontbreekt of omdat de schelpen!
zuinig dun zijn gestrooid, in het;
proefvlak aan de Schouwse kant-
van de stormvloedkering heb-!,
ben nogal wat wilde planten zich;
op de schelpen gevestigd.
Door die begroeiing dreigt het',
strepenpatroon op den duur gro
tendeels te verdwijnen. Dat doet-
niet alleen afbreuk aan het vi-..
suele effect, een begroeid schel-
penveld spoort ook niet met de.
bedoeling kustvogels er een
broedterrein te bieden. Vogels
als grote stern, visdief, dwerg-
stern, kluut en strandplevier
maken hun eenvoudige nesten
bij voorkeur op kale vlakten.
waarom zo?
'I I I I i I I I
Tussen planten voelen ze zich
niet op hun gemak.
Het is onduidelijk of de ongewil
de begroeiing van de schelpen-
strook er de oorzaak van is, of de
ligging van het terrein pal aan de
weg, maar broedende sterns, vis-
dieven, kluten en strandplevie-
ren zijn nog niet gesignaleerd. Ze
hebben het bordje 'Broedge
bied' hooghartig genegeerd.
Slechts wat scholeksters heb
ben er voor nakomelingschap
gezorgd. Die zijn op de schelpen-
strepen natuurlijk ook welkom,
maar deze soort kan op genoeg
andere plaatsen in het Deltage
bied terecht.
Rijkswaterstaat beraadt zich
binnenkort over de vraag hoe
het verder moet met de afwer
king van de damaanzetten.
Doorgaan met de schelpenpa
tronen of een andere oplossing
kiezen? De landschapsarchitec
ten van West 8 worden er waar
schijnlijk weer bij betrokken. De
bouw van de stormvloedkering
was iets bijzonders, de afwer
king mag ook wel opmerkelijk
zijn. is nog steeds de redenering.
Omdat er nogal wat wilde plantengroei is op de schelpenstrepen
aan de voet van de kering, laten veel vogels de broedplaatsen voor
watzezijn. foto PieterHonhoff
m'
