Paraguay, hart Zuid-Amerika Godsdienstvrijheid Rusland weer bedreigd? PZC Lubbers ziek of mot van dit kabinet? opinie en achtergrond Met burgerpresident begint nieuw hoofdstuk van de geschiedenis ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1993 door Marij van Donkelaar Langs de verweerde ramen van de bus die ons van hel grensplaatsje Ponta Pora naar Concepcïón brengt, trekt het weelderige landschap van Pa raguay voorbij. Boeren bij scha mele hutjes rechten hun ruggen om de bus na te wuiven. De ver moeide reizigers kopen na uren hotsebotsen over de slechte we gen wat te drinken van de tal loze straat ventertjes. De mees ten kiezen de nationale drank: 'yerba maté'. Dit bitter smaken de goedje van gekneusde hulst- bladeren wordt aangelengd met water en opgeslurpt door een buis. uitmondend in een zeetje. Het water komt uit thermos flessen. Overal liggen natte plukken maté. Hoewel tbc in dit land volksziekte nummer eén is. gaan de matébekers van mond tot mond. Het busstation bij Concepcïón, is, net als de passagiers, bedekt met rood stof. De grote Coca Co la-reclame verdringt de indruk in een middeleeuws schilderij te zijn gestapt. Een taxirit naar het centrum blijkt f. 3,60 te kosten. De fooi van twee gulden slaat de chauffeur van de oude Ameri kaanse 'slee' met stomheid. Hotel Frances biedt, ondanks de imposante entrée en dito eet zaal, weinig comfort. De kamer tjes rond een binnenplaats be vatten klamboe en douche. De keuken verspreidt een doordrin gende speklucht. De kamer kost veertien gulden, inclusief ontbijt in de schitterende, Spaans inge richte eetzaal. Het is juli, hartje winter en vroeg donker. Straat verlichting ontbreekt zodat een loopje door het centrum kort na zessen moet worden gestaakt. Het verkeer in Conception be staat voor een groot deel uit pruttelende brommers met min stens twee mensen erop. Maar we zien ook een paar met twee kinderen voorop, een kleuter tussen hen in, en een zuigeling op moeders arm. Het kost deze menselijke pyramide op wielen moeite een loslopende koe te ontwijken. De talloze bijna-aan- rijdingen laten haar Siberisch. Zij overleeft het, maar de kada vers die we later langs de weg zien, geven wel aan hoe vaak het misgaat. Ze worden eerst aange vreten door honden en knaag dieren. De rest van het opruim- werk een gemeentereiniging ontbreekt wordt gedaan door De republiek Paraguay begint morgen zon dagals 'burger' Wasmosy na 182 jaar ononderbroken militair bewind zijn presi- dents-ambt aanvaardt, aan een nieuw hoofdstuk van zijn geschiedenis. Ooit werd dit weelderige land met zijn zachtmoedige indiaanse be volking geroemd als het 'Ar- cadië van Zuid-Amerika'. Onder nazi-vriend en dicta tor Stroess7ier werd het be rucht, jnaar na diens vertrek in april 1989 kwam er onder de huidige president Rodri guez een klimaatsverande ring op gang. Asuncion puert0 Viilarrica ARGENTINIË Onze verslaggeefster Marij van Donkelaar reisde een maand door Paraguay. de alomtegenwoordige termie ten. De indiaanse bevolking van Pa raguay, de Guarani. is arm. Jon getjes van zes jaar moeten als schoenpoetsertjes meeverdie- nen. De concurrentie onder de haveloos geklede scharminkel- tjes is hevig en wordt met onkin derlijke ernst gevoerd. Nadat we twee van hen een speciaal mee genomen speelgoedautootje ge ven. worden onze sandalen sym bolisch onder handen genomen. Uiteraard tegen betaling, want zaken blijven zaken. Tijdens het middaguur zijn de straten van de hoofdstad Asun cion. op enkele Maca-indianen na, verlaten. Ze leven op een ei land in de rivier. Waardig bren gen ze hoofdtooien van har- drose, knalblauwe en appel groene kippeveren. vredespij pen en vlechtwerkjes in krijsen de kleuren aan de man. Hun re servaat is voor twintig dollar te bezichtigen. Rijke toeristen houden deze uitstervende min derheid in stand. In het stadspark Parque Cabal- lero is een uit kratten, blik en karton opgetrokken krotten wijk ontstaan. Riolering en elek triciteit ontbreken. Water haalt men uit de fonteintjes van het park. Daar strijden, ondanks de middaghitte, twee voetbal teams. Voor de rust speelt het ene team met ontbloot bovenlijf, na de rust het andere. In het zwembad in het park drijft een dikke groene algensoep. Een or kestje met fluiten en harp speelt onder de bomen de sterren van de hemel. Na afloop bedanken ze verlegen ons, omdat we het ken nelijk mooi vonden. De Duitser Berthold (35) knoopt gretig een gesprekje aan. Hij kwam acht jaar geleden na een 'foutje' naar Paraguay. Voor tienduizend mark verwierf hij 'ganz leicht' en zonder lastige vragen het staatsburgerschap. Hij is een van de 10.000 Duitse immigranten en handelt, als zo- velen, in yerba maté. „Moei zaam". zo omschrijft hij zijn con tacten met de Guarani „Ieder een heeft hier indiaans bloed, maar zeg nooit 'indio', dat wordt als belediging opgevat". Chaco Op weg naar de savanne van de Chaco, zien we zover het oog reikt een woest gebied met lage begroeiing en een merkwaardig helder licht. Paraguay kreeg na een bloedig grensconflict met Bolivia een deel van de Chaco Grande-savanne. de Chaco Bo real toegewezen. De weg die we volgen is de in 1962 opengesteld Trans-Chaco. Die loopt dwars door de mennonietenkolonie Femheim en eindigt abrupt bij het legerplaatsje Mariscal Esti- garribia. In het noorden ligt Pa raguay's enige hoge berg, de Cer- ro Leon, maar er leidt geen weg heen door de wildernis. Rondom Filadelphia. een men nonietencentrum, liggen uitge strekte proefboerderijen, een melkfabriek en veefokkerijen. De mennonieten voorzien het hele land van zuivelproducten. De mennonieten en roomska- tholieke missionarissen zijn vrij wel de enigen die zich bekomme ren om Chulupi-, Novaclé- en Ayoreo-indianen, waarvan de laatsten pas in de jaren zeventig contact met de beschaving zoch ten. Nu ontvangen ze in ruil voor werk huisvesting, onderwijs en medische verzorging. Deze stammen spreken onderling nog pre-columbiaanse talen. Villarrica In het zuidelijk gelegen Villar rica staat nog een oude klooster school van de jezuïeten, die tot 1767 Paraguay regeerden. Door een stil straatje klinkt een Mo- zart-symfonie. De muziek komt Indianendorp in de Chaco. uit het textielzaakje van een jon ge Koreaan. „Hard werken en voor jezelf zorgen, dan is hier te leven", zegt hij. Bij de plaatselijke suikerfabriek, een continu-bedrijf waar vracht wagens af en aan rijden, kauwen loslopende koeien op rietsten gels die ze uit de lading trekken. In de fabriek werken de mannen als paarden bij temperaturen van ca. 45 graden. Ze zien er afge mat uit maar tonen ons met gro te bereidwilligheid hoe het riet wordt verwerkt. Het restaurant bij het station blijkt, midden in dit arme buur tje. het trefpunt van de plaatse lijke elite. Voor de deur staan dikke auto's. Het is bont en ju welen wat de klok slaat, men on derhoudt zich in het spaans. Vlak ernaast ligt de winkel van sinkel van een Guarani-familie. Nieuwsgierige klanten stromen de winkel in en kopen op de lat. „Ah. Holanda, onder de zeespie gel, Beatrix, Gullit. Deltawer ken", vertaalt de winkelierster de uitroepen in guarani. Van waar al die kennis? "Van de tele visie natuurlijk", lacht ze. Encarnacion Vanuit Villaricca per trein naar Encarnacion. „Een ergernis maar een belevenis", was ons voorspeld en dat klopt. De sme rige trein arriveert vijf uur te laat. De banken spotten met on ze afmetingen. Met de snelheid van een fietser bereiken we twin tig tropenuren later Encarna cion. Een grensstadje met een welvarende Duitse kolonie en straatarme indio's. Het overste ken van de Parana naar het Ar gentijnse Posadas komt ons duur te staan. Heen kost ons drie gulden, terug het drievoudige. Ciudad del Este, het Hongkong van Paraguay, wordt overspoeld door Brazilianen die er, na bus reizen van dagen, inslaan voor hun straathandel. Het wemelt er van haveloze parfumverkopers en de winkels puilen uit van luxe artikelen en elektronica. Na een uitstapje naar het Braziliaanse Coz do Iguacu met zijn prach tige meren keren we over de Vriendschapsbrug terug. De douaniers zijn kinderlijk blij met onze dubbeltjes. Later, in de bus, word ik een half uur onafgebroken aangestaard door een indiaanse. Dan trekt ze de stoute schoenen aan en vraagt in haar beste Spaans: „Kan je met die lichte ogen alles wel goed zien?" door J. J. Tevel Als president Jeltsin niet zijn veto uitspreekt over de onlangs door het Russische parlement aangenomen gods dienstwet die beperkingen op legt aan buitenlandse kerken en religieuze groeperingen, zal de godsdienstvrijheid ernstig in gevaar komen. Dat is de strekking van vele protesten van kerken uit verschillende landen, nu de mogelijkheden tot evangeliseren drastisch dreigen te worden ingeperkt. De protesterende kerken zijn van oordeel dat de wet in strijd is met internationale verdragen als de Universele verklaring over de rechten van de mens (Verenigde Na ties), de ook door de voorma lige Sovjetunie ondertekende Helsinki-akkoorden. en de Verklaring van Wenen (Confe rentie voor veiligheid en sa menwerking in Europa. CVSE). De nieuwe wet verplicht reli gieuze gemeenschappen uit het buitenland zich te laten re gisteren. Zij verbiedt eveneens evangelisatiewerk door niet- Russen. De wet heeft de in stemming van patriarch Alek- sej II van de Russisch-Ortho- doxe Kerk. Hij zou zelfs op de totstandkoming van de nieuwe wetgeving hebben aangedron gen om paal en perk te stellen aan de dreigende invloed van allerlei sekten en religieuze be wegingen die het op de 'Ziel van het Russische volk' heb ben voorzien. Ook missieacti viteiten van de Rooms-katho- lieke Kerk vallen er onder. De eerste vraag die rijst is in hoeverre het nieuwe, naar de mocratie koersend Russische bestel bedreigend is voor de Russische Orthodoxe Kerk. die - zo goed en zo kwaad als dat ging - decennia lang heeft leren leven met het staatscom- munisme. Het is een algemeen verschijnsel: waar een instel ling haar monopolie dreigt te verliezen, haar machtspositie ziet ondermijnd, gaat zij in de verdediging. En die loopt meestal snel over in een aan val. Het is dan vaak niet zo moeilijk voor het behoud van de eigen positie argumenten te verzin nen. Zo heeft recent metropo liet Joan van Sint Petersburg in een interview met de New York Times een verbod van evangelisatiewerk door buiten landers verdedigd met het ar gument dat die evangelisten proberen Rusland te doordrin gen van de psychologie van het kapitalisme, aangezien zij de almachtige dollar zien als hun eerste doel. 'En Russen zijn Patriarch Pimen tijdens dienst in Moskouse kathedraal. kwetsbaar, omdat zij zeventig jaar lang in het materialisme zijn opgegroeid', zo motiveerde de metropoliet zijn standpunt Overigens blijkt uit andere be richten dat er binnen de. Rus- sisch-Orthodoxe Kerk ver schillend over evangeliseren door buitenlanders wordt ge dacht. De vrees zou vooral in de hogere kerkelijke regionen be staan: veel 'gewone' priesters zouden er minder moeite mee hebben, onder meer omdat zij vinden dat de orthodoxen niet als enigen het gigantisch grote land kunnen be-evangeliseren. Dialoog Van verschillende kanten is de vraag gesteld of het niet vooral gaat om een politiek en niet om een religieus/theologisch/ker kelijk probleem, overigens met dezelfde gevolgen. Er wordt daarbij gewezen op het feit dat het Russische parlement nog steeds door figuren van de oude, communistische orde wordt beheerst. De aandrang om maatregelen vanuit de 'top' van de Russisch-Orthodoxe Kerk komt de oude politieke garde goed uit. Feit blijft dat er sprake is van vrijheidsbeperking die op ge spannen voet staat met het recht van ieder mens op gelo ven en belijden. Zo gezien is er dus wel wat meer aan de hand dan een storm in een glas wa ter. De Wereldraad van Kerken (waarvan ook de Russisch-Or thodoxe Kerk lid is) heeft pa triarch Alexis verzocht er bij Jeltsin op aan te dringen de wet niet te ondertekenen. Vol gens de raad moet de Russi sche kerk een dialoog aangaan met andere, bij de zaak betrok ken kerkgenootschappen. Ge zamenlijk moeten de kerken ervoor waken dat de gods dienstvrijheid niet opnieuw dat er heel wat buitenlanders activiteiten op religieus terrein ontplooien. Daarbij moet on derscheid worden gemaakt tussen bewust op bekering ge richt evangelisatiewerk en hu manitaire activiteiten. Die laatste worden nogal eens op gezet in samenwerking met lo kale of regionale Russisch-Or thodoxe gemeenschappen. Dat de grens tussen die twee niet altijd haarscherp is aan te geven zal duidelijk zijn. De (Nederlandse) Stichting Oost-Europa Zending heeft vanuit haar doelstelling alle re- verloren gaat. Samenwerking in harmonie is noodzakelijk om ingrijpen van de staat te voor komen. Als de wet. in werking mocht treden is de kans groot dat het komt tot intolerantie en discriminatie, aldus de We reldraad van Kerken. Uit het feit dat het Russische parlement een wet als deze aanneemt kan worden afgeleid den tegen de wet in actie te ko men. Zij heeft in een brief aan Jeltsin zelfs gesproken van 'een complot van oude communisti sche bureaucraten en reli gieuze groeperingen die nauw met het oude regiem hebben samengewerkt'. Maai- een woordvoerder van het Leger des Heils verwachtte weinig problemen als de wet van foto Archief PZC kracht zou worden. De vroe gere leider van het Legey in Ne derland, commissioner R. J. Schurink, woont sinds 1 no vember 1992 in Rusland om het Russische Heilsleger op te bou wen. Hij wordt als een inwoner van Rusland beschouwd. Tegen wie gericht? Tegen wie of wat is de wet dan wel in de eerste plaats gericht? Als men de berichten mag gelo ven gaat het vooral om allerlei voornamelijk uit de Verenigde Staten afkomstige sekten die misbruik maken van de nieuwe vrijheid en op vaak geraffineer de wijze inspelen op de noden van de vele duizenden die in grote armoede verkeren. Cha rismatische groepjes, mormo nen, Jehova's Getuigen, aan hangers van de Moon-sekte, volgelingen uit de Hare Krisjna- beweging. zouden in het maat schappelijk instabiele Rusland een enorme markt hebben ont dekt. En juist voor deze evan gelisten zouden de beperkin gen moeten gelden, zoals ge zegd met instemming van pa triarch Aleksej. Volgens hem zou de wet een evenwichtige benadering van de registratie van de niet-traditionele gods diensten mogelijk maken. Kenners van de zojuist ge noemde evangelisatie - en be keringsbewegingen wijzen er overigens op dat deze bewegin gen met beperkende maatrege len nauwelijks kunnen worden afgeremd. Zij gaan dan 'onder gronds', in het verborgene werken. Naar het oordeel van de Ameri kaanse godsdienstsociologe Sharon Linzey zal niet in de laatste plaats de Amerikaanse Episcopale kerk veel hinder ondervinden van de nieuwe wet. In een interview met de Trouw-correspondente in Mos kou wijst zij erop dat deze kerk niet evangeliseert, maai- steun geeft aan Russisch-Orthodoxe priesters die de zielszorg en de humanitaire hulp in de gevan genissen en ziekenhuizen coör dineren. Volgens haar verrich ten bijna zevenhonderd kerken en kerkelijke groepen uit de he le wereld in Rusland een breed scala van activiteiten. Zij zul len elkaar over en weer vinden, en daarbij vooral aansluiting moeten zoeken bij de Russi sche kerken. Dat is een giganti sche onderneming die geen en kele garantie op succes biedt. Gesprek Linzey noemt als belangrijke voorwaarde een inter-confes- sioneel gesprek tussen de rooms-katholieke kerk in Rus land. de lokale en buitenlandse protestantse kerken en de Rus sisch-Orthodoxe Kerk. Maar zoalng die laatste kerk in de praktijk een alleenrecht claimt en zolang zowel orthodoxe priesters als r.k. bisschoppen een afkeer hebben van al wat protestants is. zo lang moet men over de uitkomst van zo'n gesprek maar niet veel illusies koesteren. Het is niet gemakkelijk vanuit een land met een volledige godsdienstvrijheid zich een voorstelling te vormen van de worsteling om diezelfde vrij heid in een land dat vele tien tallen jaren heeft gezucht on der een atheïstisch regiem. Dat godsdienstvrijheid voor de ene geloofsgemeenschap nooit ten koste mag gaan van die voor andere religies is een stelling die iedereen - naar men mag aannemen ook in Rusland - zal onderschrijven. Deze vrijheid behoort tot de fundamentele mensenrechten. Maar tijdens de in juni gehou den VN-mensenrechtenconfe- rentie in Wenen is duidelijk ge worden dat bij die rechten cri teria als traditie en cultuur een - beperkende - rol mogen spe len. In hoeverre die hier bespro ken Russische wet hierin past is een vraag die - helaas - uit eenlopende antwoorden ople vert. van onze parlementaire redacteur Henri Kruithof Er is iets merkwaardigs aan de hand met de eerste mi nister. Premier Lubbers meldde enkele weken voor de vakantie dat het kabinet er een dagje geen zin had gehad. Op de laat ste dag van het kabinetsberaad in juli liet hij wegens ernstige vermoeidheid de persconferen tie over aan zijn vice-premier, Wim Kok. En hij keerde ziek te rug van een vakantie in Portu gal. Allemaal gebeurtenissen die we tot nu toe niet eerder meemaakten met deze minister president. Het is te hopen dat de premier volgende week weer helemaal hersteld is van zijn ongesteldhe den. Want hij krijgt een lood zware klus op zijn bureau, mis schien wel de zwaarste uit zijn carrière. De laatste eindjes van de begroting 1994 moeten aan el kaar worden geknoopt. En de wijze waarop de ministers voor de vakantie uit elkaar gingen be looft weinig goeds. Alle belangrijke beslissingen heeft het kabinet voor zich uit geschoven. Inkomenspolitiek, sociale zekerheid, investeringen en noem nog maar een paar za ken. Over al deze onderwerpen moeten de knopen nog worden doorgehakt. Gezien de toestand van de premier vlak voor de vakantie, lijkt de kans daarop niet groot. In de zomervakantie is bekend geworden dat de reden dat niet Lubbers, maar Kok vier weken geleden de persconferentie gaf, was veroorzaakt door een hoog lopende ruzie in het kabinet. Mi nister De Vries (sociale zaken) had voorgesteld de voorwaar den voor een werkloosheidsuit kering aan te scherpen. De PvdA- politici verzetten zich daar ech ter heftig tegen. Als het toen tot een stemming was gekomen, zou het kabinet gevallen zijn, zo ver zekert inmiddels bijna iedereen in politiek Den Haag. Ook nu nog wordt in kringen rond het kabinet en de beide re geringsfracties zeer somber ge daan over het verdere verloop van de besprekingen. Bert de Vries (CDA, sociale zaken) komt met een voorstel om niet alleen de werkloosheidsuitkeringen aan te pakken, maar ook de bij stand. Nu was er al besloten tot een ingreep in de bijstand voor jongeren. De Vries lijkt echter de volledige bijstand overhoop te willen halen. Gedraai Wie echter weet hoe moeilijk de PvdA het al heeft met de ingreep in de bijstand voor jongeren, kan op zijn vingers natellen dat een nog verdere ingreep niet erg goed zal vallen. Daarbij komi nog dat de ingreep in de ww voor de vakantie categorisch door de Ec: EN kli PvdA-bewindslieden is af: ide zen. Dat belooft weinig goe- ost Maar er zijn nog ernstiger: age ren die de besprekingen ku hoe frustreren. In de CDA-6 Bid voelt zo langzamerhand an niemand meer voor de voo: ting van deze coalitie. Dt onbelangrijke rechterflank de fractie heeft er nooit ve ste gezien. Maar die groep is ij de dels tot een forse meerde ang' uitgegroeid, omdat het ver wen in de PvdA door het ge van deze partij tot een nulpi gedaald. Daar komt bij dat CDA-frs voorzitter Brinkman in de kiezingscampagne, die koi de jaarwisseling in volle h heid zal losbarsten, zijn hi volledig vrij wil hebben. Al kabinet er dan nog zit, ka niet anders dan het beleid dit kabinet ondersteunen, danks alle bezwaren die hijc £r' tegen al menigmaal heeft g fCI- Brinkman wil, zo is de alge: verwachting, van dit kabirc Maar hij wil niet zelf breken De rol van minister De Vries deze zaak ook bepaald nier belangrijk. In het verleden! hij zich, als het om de sociat Kj kerheid ging, menigmaal as [tra kant van de PvdA-ministen schaard. Het leverde hemd! naan 'de achtste PvdA-minii op. Maar nu is dat kabinet bestaat nu uit een( L en een PvdA-blok, wat del e op een scheuring alleen groter maakt. 'Crisis' Langzamerhand komen dt tici terug van vakantie. Iec die wordt gevraagd naar grotingsbesprekingen din gende week weer bi trekt een somber klingen rond het kabinet!) woord 'crisis' alweer te ren. De één spreekt het wc hoopvolle zin uit, de and*: sombere zin, maar allen f serieus. De meest onzekere factor i genlijk de premier zelf. graag wil hij dit kabinet tot goed einde brengen en hof waarde zal hij hechten aai mening van zijn opvolger, Brinkman? Daarover kano niemand iets zeggen. De pre: qN] zelf is nog niet op zijn dep- ment gesignaleerd. Maar één ding is zeker, bers de komende marath(I|t'j'( tingen van het kabinet weinig enthousiamse vooral de laatste weken voor de yï j,{J( t-ie, of als hij weer last krijgt ongesteldheden, dan is het gebeurd met deze ploeg, schien dat de premier de den van de apostel Paulte zich moet nemen, die hij sc! aan Timótheüs: „Drink taan niet alleen water, im bruik een weinig wijn maag en voor uw gedurigec steldheden". ISi PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Hoofdredactie: M. P Dieleman, algemeen hoofdredacteur: C. van der Maas, hoofdredacteur commentaar; A. L. Oosthoek, adjunct-hoofdredacteur. Eindredactie: K. Cijsouw en J. D. van Scheijen. Bureauredactie provincie: R. Bosboom: M. E. Ernens-Abrahamse; B. Goudswaard: P C. de Jonge. M. T. O. van der Vleuten; I. D. A. M. Russel; J. P van de Sande: J. P. Verbeek. Redactie binnen- en buitenland: M. S. van Reems (chef): G. J. Kers; J. P. H. Noot: C. J. Schets; W. P. Staat. Redactie bijlagen: A. L. Kroon (chef); J. van Damme: F. P. J. Doeleman; J. A M Tabbers: A. Zevenbergen. Sportredactie: J. M. van den Berg: J. F. D. Bakker; H. R. Kruitbosch; E. L. Ramakers: R. Thannhauser (chef): T. J. van den Velde: K. L. de Vries. Vormgeving: A. A. Adriaanse; N. Geelhoed: A. F. Schreurs: W. M. J. Verstuyf. Systeembeheer: C. W. M. Keuning. Nieuwsdienst: A. J. Snel (chef). Algemeen verslaggevers (Vlissingen): M. Antonisse (plv che nieuwsdienst): J. C. M. Cats; A. M van der Jagt; B. Jansen: H. O. Postma; M. J. Schrier: M. van Zuilen (Den Haag). Regio Bevelanden/Tholen (Goes): W. J. van Dam (chef): F. B. Balkenende: M. A. de Jongh; L. J. Meinardi: M. E. Woudenberg. Regio Schouwen-Duiveland (Zierikzee): M. van Houten (chei) I. M Dekker: A. W. C. Mullink. Regio Walcheren (Vlissingen): A A. van der Sluis (chef); Y. Hoekstra; N. J. C. Kluijtmans (Ondernemend Zeeland): E. J. Rozendaal: C. M J. Sondervan; H. van der Werf. Regio Zeeuwsch-Vlaanderen (Terneuzen): W. A. Bareman (cl* C. A. M. van Gremberghe; J. J. Heijt; R. E. A. Hoonhorst; M. Modde. Correspondenten Gemeenschappelijke Persdienst (GPD): A. Knol (Brussel); P. de Vries (Brussel); H. B. Hoogendijk (Berlijn); J. W M. Gertsen (Parijs); C. van Zweeden (Londen); R. Hellinga (Boedapest); A. Bloemendaal (Tel Aviv); E. J. A. van der Linden (Rome); S. van Rijn (Willemstad); J. A Geleijnse (Moskou): D. R. M. de Wit (Madrid), W. Bunschoten (Paramaribo): J. A. M. de Bruijn (Washington); F. J. M. van der Houdt (NairoW P, G. W. van Nuijsenburg (Johannesburg).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1993 | | pagina 4