kan geen kwaad Laat mij maar tussen de jongeren zitten PZC Privé en politiek reportage 26J v 7. ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1993 Serieuze kranten die schrijven over knuffelende politici, de pulp- pers die plotseling belangstelling toont voor minnende ministers. Het privé-leven van bewindslieden en Tweede Kamerleden wordt steeds onbeschroomder beschreven. Hoever mogen de media gaan als het aan de 'mannetjesmakers' van toekomstig CDA-leider Brinkman en PvdA- voorman Kok ligt „Niet te benepen over doen", vindt PvdA-voorlichter Dig Istha. Zijn CDA-collega Frits Wester: „Het is heel belangrijk dat mensen ook iets over het karakter van Brinkman te weten komen." Elske noemde hem liefkozend Beertje Colargol. Samen heetten zij het duo- Thijske. Ze knuffelden ook. En waren on afscheidelijk. Het ging om liefde en harts tocht. in een onwarbare verstrengeling van zakelijke en persoonlijke belangen. Waarin het verstand het uiteindelijk won van het bloed. Henk van der Meyden leek goed op dreef te zijn. die dinsdag in juni. Beetje veel cli ché in één keer, maar toch lekker sappig. Vreemd alleen dat dit bloemrijke gossip- proza niet in De Telegaaf, maar in De Volkskrant verscheen. En dat het niet ging over twee sterren uit de wereld van glitter en glamour, maar over een ex- staatssecretaris en een PvdA-fractievoor- zitter. Goed, de cursivering is er achteraf bij verzonnen, maar de citaten zijn stuk voor stuk des Volkskrants. Een keurige journaliste van de politieke redactie zorgde in de wekelijkse parle mentaire rubriek zodoende voor een op vallende doorbreking van een Haags ta boe. Waarop vervolgens een zwaar, Bin nenhofs zwijgen volgde. Want in journalis tiek Den Haag geldt nog altijd de stilzwij gende afspraak dat over persoonlijke rela- CDA-fractieleider Elco Brinkman met voorlichter Frits Wester, foto M. Baan ties van politici (laat staan de problemen daarmee) geen letter in de krant komt. Trouwens, ook de zogenaamde 'roddel bladen' leken hierbij tot voor kort een unieke terughoudenheid te betrachten. Sporadisch verscheen er iets over perso nen als minister Alders van milieubeheer (door Privé spottend 'proffessor Zonne bloem' gedoopt), het uitgaansgedrag van zijn collega Hedy d'Ancona en 'Casanova van het Binnenhof Hans van Mierlo. Maar het bleef bij wat onschuldig suggesties. Totdat onlangs ook Weekend een offensief startte onder de koeieletters 'De liefdesge heimen van de Haagse politiek'. Waarbij het roddelblad het probleem aldus bij de lezers introduceerde: „Het lijkt wel of Ne derland geen politieke schandalen kent, zoals bijvoorbeeld Amerika en Engeland. Maar zijn de Nederlandse politici wel zo braaf en hebben ze echt geen hartstochte lijke romances?" Om opgelucht te con stateren dat er gelukkig 'weldegelijk affai res' zijn. Wat volgde waren echter wat be legen en ten dele fout geregistreerde Bin nenhof-praatjes. Een maand later volgde echter wel deel twee ('De geheime vrou wen van de ministers'). Is er sprake van een trend Een kwali teitskrant die plotsklaps privé gaat en een gossip-blad dat interessetoont voor politici Toevallig dat diezelfde maand oud-WD-leider Ed Nijpels (ook menig maal belaagd door beide soorten nieuws- jagers) waarschuwt voor een 'amerikani sering' van de politiek: niet de boodschap, maar de persoon wordt steeds belangrij ker. Voor een gehoor van overheidsvoorlich- ters gaf de huidige burgemeester van Bre da de keerzijde hiervan aan: politici zullen meer en meer merken dat politiek en privé niet meer van elkaar te scheiden zijn. Met alle gevolgen van dien. Nijpels kan er over meepraten, en in die zin is de waarschuwing niet geheel nieuw. Ruim tien jaar geleden, toen de jonge libe raal net fractievoorzitter was geworden, werd hij het slachtoffer van 'Het Gerucht' (zoals weekblad De Tijd toendertijd kop te). De VVD-fractieleider zou homosexu- eel zijn, en daarvoor door fractielid Metz gechanteerd worden. Het liep allemaal met een onduidelijke sisser af, maar het inspireerde Nijpels wel tot de uitspraak dat politici maar 'in glazen huisjes leven' en dus extra op moeten passen. Frits Wester, de gedreven woordvoerder van aanstaand CDA-lijsttrekker Elco Brinkman, beaamt dat onmiddellijk. De Haagse 'mannetjesmaker' vindt dat ook geen bezwaar. Wie bang is om voortdu rend in de schijnwerpers te staan, moet de politiek niet ingaan. „Daar zit het gevaar dan ook niet. Er ontstaat echter wel een uitwas als werkelijk alles wat die mensen doen gevolgd wordt. Er is blijkbaar steeds meer vraag naar en daar richten de bladen zich op. Zodoende dat de laatste weken te lezen valt wie het met wie doet op het Bin nenhof." Dat de zich serieus noemde kranten zich daarnaast ook steeds meer met de privé- sfeer van politici bezig houden, was Wes ter niet ontgaan. Naast het voorbeeld van Ter Veld en Wöltgens noemt Brinkmans voorlichter de aanvraag die zijn brood heer onlangs deed voor de bouw van een atelier voor zijn vrouw in zijn achtertuin. „Brinkman vraagt net als iedere Neder lander keurig een vergunning bij de ge meente aan. Maar als vervolgens twee bu ren bezwaar maken, storten plotseling ook parlementaire journalisten zich op de zaak. Er komt zelfs een verslaggever van Radio West vanuit de tuin van de buren een reportage maken. Dan denk ik: dit heeft niets meer te maken met het beleid van Brinkman. Dit kan echt niet. Als hij nou met een dronken hoofd de tuin van de buren zou inrijden, zou dat nieuws zijn. Maar zoiets..." Wester windt zich op over de Nederlandse schijnheiligheid. „Als in het buitenland politici in de publiciteit met privé-om- standigheden worden geconfronteerd, roepen wij: 'schande, schande'. Maar hier gebeurt precies hetzelfde. De mensen smullen ervan. De vraag is er, dus zullen zelfs de serieuze kranten gaan volgen. De trend is gezet." Minister Zijn collega Dig Istha, voorlichter van de Partij van de Arbeid, is minder overtuigd van die trend. „Ik denk dat het altijd al zo geweest is. Het is niet iets van de laatste tijd. Denk maar aan die WD-minister (Sydney van den Berg), die in de jaren vijf tig moest aftreden, omdat hij gescheiden was. Privé en politiek zijn ook moeilijk te scheiden". „En ja, in het geval van Ter Veld en Wölt gens kwam dat verhaal in De Volkskrant door de reactie van de PvdA." Alsof hij daar zelf biets mee te maken had: „Het Een aanleuningwoning, een kleiner S i§ huisje of misschien bij één van de f J8itpl8&? lrinr)prpn inwnnen O Movrnmu .T Tlnnms vi" -■ kwam door de vage reactie van de pan op Ter Velds aftreden. Het lag in de 'rei tionele sfeer', er waren 'communicati problemen' en dat soort teksten. Ja, dj gaat het vanzelt die richting op. Overige; ging het verhaal in Den Haag al veel la ger." Beide voorlichters zijn het er vrijwel on eens wanneer privé-omstandigheden betrokken mogen worden bij bericht? ving over politici. „Dat mag als het prh; leven invloed heeft op het functioned van de politicus", meent Istha. „Maarh- ligt ten dele ook aan de aard van het pij bleem. Van sommigen wordt nu eenniai meer gepikt dan van anderen. Zo wet Wöltgens in het eerste jaar van zijn fracti: voorzitterschap uitgeroepen tot poltica van het jaar. Hij was zo geweldig 'humori; tisch, en zo relativerend', vond de Terwijl hij in zijn stijl niet veranderd, vinden de journalisten hem nu plotselir 'zo afstandelijk en lui'. Als het slecht gas kijkt de pers anders naar je." Beide voorlichters geven toe dat er get duidelijke grens te trekken valt tussen, litiek en privé. Als goed christen-denu craat legt Wester de nadruk op de pe soonlijke verantwoordelijkheid van journalist, net zo goed als die van de polit cus. Een test-case dan maar. Mag er geschn ven worden over de gezondheidstoestan van een politicus Dat hij klachten krijs vanwege spanningen en zijn onregelnis tige leven Is dat politiek relevant Wester: „Het is niet aan mij om dat beoordelen. Bovendien: wie is er van parlementaire journalistiek bij gewee toen de diagnose werd gesteld Maar het duidelijk wel zo is, kan het van belar zijn. Als iemand lichamelijk of geesteli; niet meer in staat is weloverwogen best; singen te nemen en zelf zijn verantwoordt lijkheid niet neemt, dan doet er zeker toe Istha: „Nee, als het politiek functioned van de politicus er niet door bemvloe wordt, is het niet relevant. Als iemac echt ziek is en rust moet nemen, zoals h Ter Beek (minister van defensie), mag, natuurlijk wel over geschreven worden, andere gevallen niet." En als die politicus Wim Kok is, vice-prt mier en potentieel minister-president. Bi hem werd onlangs geconstateerd dat bi darmklachten heeft en het daarom rust ger aan moet döen. Bovendien is hij vrij wel elke maand een paar dagen ziek thuis Is dat politiek van belang Wester, grinnekend: „Voor het CDA heef het al of niet instemmen met de besluite: van minister Kok niets te maken met de gesteldheid van zijn darmen. Mas: zonder gekheid: als het echt zo is, kan me voorstellen dat er over geschrevei wordt." Collega Istha relativeert daarentegen di toestand rond zijn toekomstige lijsttrek ker. „Ach, darmklachten is toch typisch een kwaaltje van personen die een zittend leven leiden en onregelmatig eten. Goed Kok moet beter op z'n gezondheid lette en dat doet ie nu ook." Scoren De parlementaire pers bewust omzeik om de politici 'makkelijker' te laten s» ren. is iets wat beide voorlichters va? van zich werpen. „Ik zal de laatste zijn® dat te doen", zegt Istha resoluut. „Ms dat wil niet zeggen dat er geen andere d dia zijn die interessant voor ons zijn, za I vakbladen." En Wester zegt beide .ik: belangrijk te vinden. „Bij de zogerus serieuze pers is nogal wat dédain ove& den als Libelle. Volkomen ten onreöte. Beide soorten bladen hebben him ra de." Politiek en privé gaan dus niet altijd sa men, maar hebben wel veel met eto van doen. „Voor mij blijft echter heten* rium dat er wel over privé-zaken ges] ken mag worden, maar dat er altijd relatie moet liggen met het beleid", aldus Wester. Istha: „Je moet er ook niet krampachtig over doen. Een politiek partij is een afspiegeling van de samenle ving. Dan zijn er dus wel eens wat probleempjes. Onze portie krijgen weds ook wel in een fractie met 49 leden. Wilfred Scholtes Een aanleuningwoning, een kleiner huisje of misschien bij één van de kinderen inwonen Mevrouw J. Doorns piekert er niet over, want hoewel ze na een heupoperatie niet meer zo goed ter been is heeft ze haar zelfstandigheid en huis in de Leliestraat in Terneuzen veel te lief. „En in een bejaardentehuis hoe ven ze me al helemaal niet te stoppen", zegt de krasse 76-jarige. „Ik zit immers veel liever tussen de jonge mensen en daarom ben ik ook regelmatig op de voetbalvelden en in de cafés op de Markt te vinden." Als dochter van een Terneuzense schip per groeide mevrouw Dooms op een schip op. Toen ze vijftig jaar geleden trouwde ging ze echter aan de wal wonen en inmiddels woont ze alweer 43 jaar in haar huis in de Leliestraat. Voor het bas taardhondje Lady is in die woning een prominente rol weggelegd. Iedere bezoe ker wordt luid blaffend begroet en in de woonkamer is een handjevol portretten van Lady te zien aan de wand. op de kast en op de televisie. Mevrouw Doorns: „Toen mijn man tien jaar geleden overleed kon ik maar moei lijk wennen aan het alleen zijn en dus be sloot ik een hondje te nemen. Gelukkig heb ik aan Lady heel veel gezelligheid. Ik neem haar altijd overal mee naartoe. Of het nu naar het voetbalveld of het café is. Ik volg al jarenlang de wedstrijden van Terneuzense Boys en Terneuzen en bij beide clubs hebben Lady en ik ons eigen plekje op de tribune. Ze heeft van beide clubs een shirtje en wanneer ik haar zeg dat we naar het voetbalveld gaan, rent ze onmiddeijk naar de kast om haar voet baltenue op te duiken. Ook in de Terneu zense cafés zijn we goed bekend. Ik zit graag tussen jongere mensen en daarom mag ik graag een kroegentochtje in de binnenstad maken. Lady loopt dan altijd een eindje voor me uit en daardoor weten de mensen dat ik er ook aan kom." ■m. Mevrouw J. Dooms met haar hond Lady: Je moet zorgen datje hobby's hebt. verlaten. Lady was door het dolle heen en likte me van top tot teen af. Ze is toen een paar dagen niet uit mijn buurt ge weest." Mevrouw Dooms had na haar operatie heel veel moeite met lopen en hoewel het geleidelijk aan beter gaat kan ze de af standen die ze vroeger te voet aflegde voorlopig nog niet aan. „Vooral bij het uitlaten van Lady heb ik er hinder van dat het lopen zo moeilijk gaat. Toen ik in het ziekenhuis lag en in de eerste weken daarna lieten mijn kinderen de hond uit. Ik probeer het nu zelf weer te doen, maar verder dan een paar honderd meter tot aan de Dokweg kom ik nog niet. Het is dus te hopen dat ik snel vooruit ga, ook al omdat ik vanaf september weer naar het voetballen wil." Hulp Een paar jaar geleden kondigde de ge meente Terneuzen een wandelverbod voor honden in de Noorstraat af, maar mevrouw Doorns trok zich daar niets van aan en bleef met Lady de winkelstraat bezoeken. „Iedereen zegt altijd datje een hond moet nemen om niet te vereenza men. Maar als je hond nergens welkom is heb je daar natuurlijk weinig aan. Van daar dat ik me niets van dat hondenver bod heb aangetrokken. Ik heb trouwens nooit commentaar gehad en dat was ook nergens voor nodig. Want Lady doet nooit haar behoefte op straat." Een paar maanden geleden werd de Ter neuzense drie weken van haar hond ge scheiden omdat ze in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Haar versle ten rechterheup moest vervangen wor den door een kunstheup. „Het was geen pretje om zo lang plat te moeten liggen. foto Ruden Riemens want ik ben nu eenmaal niet iemand die lang stil kan blijven zitten. Die heupope ratie was trouwens toch een ingrijpende gebeurtenis. De doktoren hebben een he le tijd aan me staan zagen, het leek wel of ik op de werf lag. Ik was dan ook enorm opgelucht toen ik het ziekenhuis mocht De kinderen en kleinkinderen van me vrouw Doorns wonen dicht in de buurten komen regelmatig even binnenwippen, ze helpen met de boodschappen of bren gen haar even met de auto naar de stad. Verder heeft ze sinds haar heupoperatie een halve dag per week een gezinshulp, maar koken en allerlei andere werk zaamheden doet ze zoveel mogelijk zelf. „Vervelen doe ik me niet. Ik heb nog veel contact met de familie van mijn man. verder puzzel ik graag en houd ik van een potje patience. Daarnaast probeer ik de grote sportevenementen zo goed moge lijk te volgen. Tijdens de Tour de France of een belangrijk voetbaltoernooi vind je mij voor de buis. Je moet gewoon zorgen dat je hobby's hebt en bezig blijft, want anders ga je eraan." Voor de verhuizing naar een aanleunwo ning of een ander kleiner huis ziet me vrouw Dooms na haar heupoperatie nog geen aanleiding. „Laat mij maar voorlo pig lekker in de Leliestraat wonen. Dit huis is mijn eigendom, dus hier wonenis het goedkoopst en bovendien ben ik met uitzondering van die problemen met mijn heup nog goed gezond. Verder zie ik een aanleunwoning niet zitten omdat je dan alleen maar oudere mensen in je di recte omgeving tegenkomt. Daar ben ik nog niet aan toe. Laat mij maar voorlo pig maar lekker met de jongeren om gaan." Hans Heijt

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1993 | | pagina 26