Ruzie Suriname-Nederland nuttig
Clara, de 'Lichtende' vrouw uit Assisi
Wie voert bevel
VN-operaties
in Bosnië
4f
Verandering van
identiteit hier
bijna onmogelijk
opinie en achtergrond
Econoom dr Marein van Schaaijk:
ff
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1993
van onze correspondent
in Paramaribo
Wim Bunschoten
Omdat het met Suriname
maar niet wil vlotten, ging
Nederlands ambassadeur in Su
riname, Pieter Koch, onlangs op
bezoek bij president Ronald Ve-
netiaan. Het ging over de econo
mie en er kwam ruzie van. Maar
volgens de econoom dr. Marein
van Schaaijk, mentor van vele
Surinaamse vakbroeders, kan
dat gebakkelei verfrissend uit
pakken. „De tijd is rijp dat Ne
derland en Suriname op een
normale, nuchtere manier met
elkaar omgaan. Op basis van ge
lijkwaardigheid in plaats van
dat iedereen bang is voor post
koloniale sentimenten".
De boodschap van Koch luidde
dat geld voor steun aan de Suri
naamse economie er voorlopig
niet in zit. Dat gedeelte van de
ontwikkelingshulp wordt opge
schort. De noodzakelijke harde
maatregelen voor de gezondma
king van de economie (vervat in
het Structureel Aanpassings
programma, SAP) worden in Pa
ramaribo niet genomen. En zo
lang daar geen verandering in
komt, is economische hulp weg
gegooid geld. redeneert Den
Haag. De kassa gaat pas rinke
len als het Internationaal Mone
tair Fonds (IMF), als nieuw in te
schakelen begeleider en beoor
delaar van het SAP. een positief
oordeel geeft.
Maar Suriname laat zich niet
door Den Haag regeren en wei
gert het IMF als 'externe moni
tor' in te schakelen. Van
Schaaijk kan president Vene-
tiaan geen ongelijk geven. „Ik
heb geen enkel bezwaar tegen
het IMF. Ik vind het een prima
club met vele deskundigen.
Maar er is een verschil tussen
het binnenhalen van het IMF als
adviseur of als iemand die in Su
riname de macht gaat overne
men. Als ik Suriname was zou ik
ook zeggen 'ik ga geen geld le
nen!' Wantje wordt afhankelijk.
Hoe moet je dat terugbetalen?
Dat is een verschuiving van het
probleem. Ze moeten het zelf
doen. Maar het is wel plezierig
om het IMF erbij te hebben als
adviseur. Nou. dat gebeurt dus
eigenlijk al. Onlangs is er nog
een missie in Paramaribo ge
weest. Al dat kabaal dat Neder
land maakt om per se het IMF
erbij te halen als externe moni
tor vind ik een beetje overdre
ven".
President Ronald Venetiaan
Wat zouden dan de beweegrede
nen zijn van de Nederlandse re
gering om dat te eisen? Van
Schaaijk buldert van de lach.
„Ze denken 'Suriname en Neder
land - het is allemaal vreselijk in
gewikkeld'. Er valt geen eer aan
te behalen. Alles watje doet gaat
altijd verkeerd. Dus we spelen
het in handen van het IMF; laat
die zich maar bemoeien met het
wespennest. Het is een beetje
slap van de Nederlandse rege
ring. Weinig daadkrachtig ei
genlijk. Laten ze rechtop gaan
staan en ronduit zeggen wat ze
ervan vinden en gewoon in ge
sprek treden met Suriname".
Van Schaaijk heeft iets met Su
riname. Hij werkte er zo'n twin
tig jaar geleden als econoom en
werd vervolgens in Nederland
lid van de PvdA om ook politiek
iets voor het land te kunnen be
tekenen. Hij was secretaris van
de Surinamecommissie van de
sociaal-democraten, schreef tal
loze rapporten, maar kwam bij
zijn laatste bezoek in 1985 tot
een ontnuchterende conclusie:
dat wordt nooit meer wat.
De economoom stapte uit de po
litiek en promoveerde later op
een economisch rekenmodel
voor Suriname. De laatste twee
jaar gaf Van Schaaijk vele cur
sussen aan Surinaamse econo
men om hun de fijne kneepjes
van het rekenmodel bij te bren
gen. Momenteel is hij wederom
op bezoek in Paramaribo. Opti
mistischer dan hij in tijden is ge
weest.
tm I
De achteruitgang in Suriname miet eerst tot stilstand komen. Daarna pas is er hoop op verbetering.
„Het beste beleid is het Structu
reel Aanpassingsprograma,
maar dat lijkt koopkrachtpro
blemen te geven Nou. Vene
tiaan kan zo mooi praten, die
heeft zelfs de militairen onder de
tafel gekregen. Het machts
vraagstuk is opgelost. Met woor
den in plaats van wapens. Dus ik
denk dat zo'n krachtige persoon
het volk ook door het aanpas
singsprogramma kan leiden. Als
dat lukt. zal het proces van ach
teruitgang tot stilstand worden
gebracht en dat betekent dat op
den duur weer economische
groei ontstaat. Let wel; op den
duur. Ik geloof niet dat we deze
eeuw nog een wezenlijke stijging
van de welvaart zullen zien in
Suriname. Maar als duidelijk
wordt dat de achteruitgang tot
stilstand is gekomen, ontstaat
er hoop voor de toekomst en dat
is wat de mensen hier nodig heb
ben".
Wel is het volgens Van Schaaijk
noodzakelijk dat de Surinaamse
regering snel, heel snel. maatre
gelen neemt. Want veel tijd is er
niet meer. De monetaire finan
ciering (het bijdrukken van geld)
moet razendsnel beëindigd wor
den en de invoerrechten moeten
omhoog.
Slap
En er is volgens hem geen man
over boord als Nederland een
deel van de hulp voorlopig in de
zak houdt. „Dat opschorten van
de hulp moet men niet drama
tiseren". zegt Van Schaaijk luch
tig. „In feite heeft Nederland ge
zegd dat ze iets wat ze niet had
beloofd te geven, inderdaad niet
gaat geven, namelijk de devie-
zensteun. De gewone ontwikke
lingshulp gaat gewoon door. Ik
vind dat Nederland het volste
recht heeft te eisen dat eerst hier
de monetaire financiering wordt
stopgezet alvorens er nieuwe de-
viezensteun wordt gegeven. An
ders blijft het dweilen met de
kraan open. Nederland heeft de
verplichting om ontwikkelings
middelen ter beschikking te
stellen, maar er is helemaal geen
verplichting om geld te geven
voor geldsmijterij".
Inhoudelijk juicht Van Schaaijk
de Surinaamse beslissing toe om
het IMF niet in te schakelen als
externe monitor van het aanpas
singsprogramma. maar ook psy
chologisch is Suriname volgens
hem daardoor een juiste weg in
geslagen. De weg van ware onaf
hankelijkheid met vertrouwen
in eigen kunnen. „Ik ben voor
stander, natuurlijk, van een heel
vriendschappelijke relatie met
Nederland, maar het moet niet
zo zijn dat Suriname afhankelijk
is van de grillen van politiek Den
Haag. En als je erover nadenkt,
is het maar beter ook dat men
hier op eigen kracht orde op za
ken stelt"
foto Archief PZC
„Ik denk eerlijk gezegd dat die
impasse wel goed is. Nederland
vond dat Suriname naar het
IMF moest en dus zou het zo ge
beuren. Zonder overleg, eenzij
dig. werd het meegedeeld. Vene
tiaan zegt tot mijn grote vreugde
'We gaan het zelf doen. Als Ne
derland moeilijk doet, dan doen
we het zonder die steun'. Hij wil
z'n zelfrespect niet verliezen".
„En misschien kan hij het zelf
ook wel beter dan met allerlei fi
guren om zich heen die zich er
mee bemoeien. Dat zijn slechts
stoorzenders. Dus laat hij de mo
netaire financiering stopzetten.
En tegen de tijd dat hij zo ver is,
mag Nederland ook weer eens
mee gaan doen. Men moet de za
ken niet omdraaien. Suriname
moet zijn eigen problemen op
lossen en Nederland helpt daar
een beetje bij. Het is niet zo dat
Nederland een probleem heeft
om de Surinaamse economie ge
zond te maken".
door Jan W. Scheffers
Iedereen heeft wel eens van
Franciscus van Assisi ge
hoord. maar wie van Clara van
Assisi? Toch wordt vanaf mor
gen een jaar lang de 800e ge
boortedag van Clara van As
sisi internationaal herdacht
en gevierd.
Clara: haar naam betekent
'Lichtende'. Zij stichtte in de
geest en met hulp van haar
stadgenoot Franciscus een
kloosterorde van minderzus-
ters, later en ook nu nog be
kend als de Clarissen.
Ook in Zeeland heeft een Cla
rissenklooster gestaan. Even
buiten de Zanddijkse poort
van Veere hebben gedurende
meer dan honderd jaar 'Arme
Clarissen' gewoond en een le
ven van gebed en armoede ge
leid. Het was Hendrik van
Borsselen. heer van Veere. die
ervoor zorgde dat de Clarissen
in 1470 een klooster konden
stichten. Een groep Zeeuwse
vrouwen en enkele ervaren zus
ters uit Antwerpen gingen in
Veere een leven leiden volgens
de Regel van Clara.
In 1572 brandde het klooster af
nadat volgelingen van de Prins
van Oranje en de Reformatie
de 26 Clarissen verjaagd had
den. Het verhaal vertelt, dat
een 'trouwe schipper' de zus
ters een plaats op zijn boot be
zorgde en hen naar het eiland
Tergoes en daarna naar Ant
werpen voer. Hier vonden ze in
het Clarissenklooster een voor
lopig onderdak. Dit ondanks
het feit, dat er ook al gevluchte
Clarissen waren opgenomen
uit Brielle. Gouda en Alkmaar.
Clara bleef eigenlijk eeuwen
lang in de schaduw van Fran
ciscus van Assisi. Dat is niet zo
vreemd, als haar levensloop
nader wordt bekeken.
Alvorens in le treden in het klooster ontvangt Clara uit handen van Franciscus een boetekleed.
Eigen weg
Clara di Favarone werd in 1194
geboren in Assisi. Haar ouders
behoorden tot de lagere adel.
Het leven van de adel was in die
tijd volop in het geding. Bur
gers en kooplieden laten van
zich horen en komen op voor
hun rechten. De jonge Francis
cus, zoon van een njke laken
koopman, neemt aan de strijd
deel. De adel wordt uit de stad
Assisi verdreven. Ook de fami
lie Di Favarone moet vluchten.
Clara is dan vier jaar. In 1202
kunnen zij weer terugkeren.
Franciscus heeft inmiddels ge
kozen voor een nieuwe levens
wijze: afstand doen van bezit
en een rondtrekkend leven lei
den in navolging van het Evan
gelie. Dat baarde nog al opzien
in Assisi. Geen wonder dat ook
Clara van hem heeft gehoord.
Zij is erg van hem en van zijn
directe korte prediking onder
de indruk. Dat doet bij haar de
wens groeien om ook zo te gaan
leven. Op haar 18e jaar willen
haar ouders haar uithuwelij
ken. Maar Clara heeft haai- ei
gen weg al bepaald. In samen
spraak met Franciscus en zijn
broeders worden plannen ge
maakt dat zij het ouderlijk huis
kan ontvluchten. Midden in de
nacht verdwijnt Clara uit haar
huis. Ze wordt opgewacht door
enkele broeders, die haar naar
Franciscus brengen. Hij knipt
Clara's haar af als teken van
het begin van een nieuwe le
venswijze en het aan God ge
wijd zijn.
Clara wordt in een klooster van
de Benedictinessen in veilig
heid gebracht. Alle pogingen
van haar familie haar daar weg
te halen zijn vergeefs. Clara is
vast besloten haar eigen roe
ping te volgen en haar eigen
weg te gaan. Na enkele maan
den betrekt Clara met haar zus
Agnes, die haar achterna was
gekomen, een buurmeisje en
een vriendin het kloostertje
van San Damiano, even buiten
de muren van Assisi. Haar le
ven zal zich nu ruim veertig
jaar afspelen in de besloten
heid van dit kloostertje, dat
nog steeds de herinneringen
hieraan bewaart en laat zien.
Binnen korte tijd sluiten meer
rondtrekken. In 1224 wordt
Clara ziek. Tot haar dood in
1253 zou ze nooit meer hele
maal gezond worden.
Franciscus sterft in 1226. De
broeders dragen zijn dode li
chaam naar San Damiano. Cla
ra en haar zusters kunnen af-
levensbeschouwing
I I i I I i
3ï
lil
vrouwen zich bij Clara en haar
zusters aan. Opmerkelijk is dat
later ook haar zus Beatrix en
haar moeder Ortalana Clara
volgden.
Regel
Franciscus geeft Clara en haar
zusters een korte schriftelijke
leefregel. Zij leven een terugge
trokken leven, goed beveiligd
tegen ongewenste binnendrin
gers. Het was in die tijd ook on
denkbaar dat vrouwen zouden
scheid nemen. Franciscus en
Clara zijn nauw met elkaar ver
bonden geweest. Ook waren ze
voor elkaar een rijke bron van
inspiratie. Gegrepen door het
levensideaal van Franciscus
geeft Clara toch op haar eigen
manier - binnen de mogelijk
heden van die tijd - gestalte
aan dit ideaal.
Clara en haar eerste zusters ho
ren thuis in de sterke opwek
kingsbeweging, die in de 12e en
13e eeuw gaande was en die
vooral in de wereld van vrou
wen sterk aansloeg. Met een
taaie vasthoudendheid heeft
Clara gevochten voor datgene,
wat zij als belangrijk in haar le
ven had leren zien. Door niets
en niemand liet zij zich daar
van afbrengen. Haar wonderlij
ke vrijmoedigheid was zo over
tuigend en innemend, dat zij in
staat was met pausen en kerke
lijke overheden van mening te
verschillen en van hen gedaan
te krijgen wat zij wilde, zonder
met hen in een blijvend conflict
te belanden.
Bekend is, dat Clara streng
vasthield aan de levensregel,
die zij voor haar 'orde van de ar
me zusters' had geschreven. De
door de kerkelijke overheid ge
wenste veranderingen en ver
zachtingen nam Clara niet op
in die Regel. Dit is ook de re
den dat Clara de pauselijke
goedkeuring voor haar Regel
pas op haar sterfbed ontving.
Lichtende
De persoonlijkheid van Clara
als de 'Lichtende' spreekt het
sterkst uit haar brieven, die be
waard zijn gebleven. Zij schrijft
onder anderen aan Agnes van
Praag, dochter van de koning
van Bohemen, die op een zelfde
wijze als Clara ging leven. Uit
die brieven komt Clara naar
voren als een warme en harte
lijke vrouw, die haar gevoelens
en gedachten stevig ver
woordt. Ze is heel persoonlijk
in het meedelen van haar ge
loofsbeleving, waarin Christus
centraal staat. Daaruit licht op
wat Clara en Franciscus zo
boeit: Jezus van Nazareth en
het volgen van zijn Evangelie.
Franciscus doet dit door radi
caal afstand te doen van zijn
bezit, rond te trekken en de
prediken en zo letterlijk Jezus
te volgen samen met zijn broe
ders.
Clara doet dit door afstand te
doen van haar bezit, zich terug
te trekken 'uit de wereld' in be
slotenheid en stilte, samen met
haar zusters, werkend en bid
dend, zo Jezus volgend. Bij bei
den blijft het gaan om Jezus en
zijn Evangelie. Dat is wat hen
bindt, hen samenbrengt, hen
inspireert. Daarin zijn zij el
kaar tot steun. Beiden weten
zich geroepen tot navolging,
maar ieder op een eigen wijze.
Clara leefde haar leven in grote
eenvoud, niets opzienbarends.
Toch wist zij talloze vrouwen te
boeien, als een lichtend voor
beeld. Tot op vandaag leven
nog velen volgens haar leefre
gel. In Nederland zijn nog tien
Clarissenkloosters, waarin ook
nog relatief jonge zusters een
teruggetrokken leven van ar
moede en gebed leiden. Maar
met een uitstraling, die nog
steeds zichtbaar is.
Deze Nederlandse zusters Cla
rissen en vele met hen, vieren
het komend jaar het achtste
eeuwfeest van Clara's geboor
te. Niet om Clara bijzonder te
vereren, maar om de navolging
van deze markante 'lichtende'
vrouw uit Assisi te stimuleren.
Daartoe worden een aantal uit
gaven verzorgd, die een nader
licht werpen op het leven en de
spiritualiteit van Clara. Er zijn
speciale tijdschriften, posters
en kaarten gemaakt. Er is een
mobiele tentoonstelling ver
vaardigd, een diaserie is te
huur. een mediatief muziek
spel wordt op verzoek uitge
voerd. er zijn cursussen en mo
gelijkheden voor bezinning.
De weerklank van Clara's le
venwijze drong door tot ver
buiten de muren van haar
klooster San Damiano en over
de grenzen van haar tijd. Zo is
zij nog steeds de 'lichtende'
vrouw uit Assisi.
Voor informatiemateriaal: zuster
Chiara Bots. Clarastraat 2,5366 AK
Megen
door Eric Groen
Het is in Nederland nau
welijks mogelijk om
een nieuw leven te beginnen
onder een andere naam. Bij
hoge uitzondering gaat het
ministerie van justitie ak
koord met een identiteitsve
randering. De Marokkaanse
man die woensdag door
middel van een gijzeling
van drie bankmedewerkers
een andere identiteit en Ne
derlands paspoort wilde af
dwingen, maakte dan ook
geen enkele kans.
Het komt hoogst zelden voor
dat iemand in Nederland om
een andere identiteit vraagt.
Verzoeken om naamsveran
dering worden wel regema-
tig gedaan, maar dan gaat
het meestal om dat iemand
niet meer de naam van de
biologische vader of ex-echt
genoot wil dragen.
Woordvoerder H. Koopman
van het ministerie van justi
tie zegt dat de afgelopen ja
ren bij drie buitenlanders de
identiteit werd veranderd.
„De laatste keer, in 1990,
ging het om een Marokkaans
meisje dat door haar familie
werd bedreigd. Zij wilde niet
worden uitgehuwelijkt. Het
kind was gevlucht en kwam
via opvanghuizen uiteinde
lijk bij ons terecht. Bij de
twee andere gevallen ging
het ook om een Marrok-
kaans meisje en een Turkse.
Volgens Koopman leverde
identiteitsverwisseling wat
deze drie vrouwen betreft
weinig problemen op. „De
meisjes namen tegelijkertijd
de Nederlandse nationaliteit
aan. Dan is naamsverande
ring wettelijk toegestaan,
mede in het licht van de
bevordering van integratie.
Een kersverse Nederlandse
met een typisch Arabische
naam zou alleen maar tot
vervelende situaties leiden".
Door de identiteitswijziging
kan niemand de Nederland
se mevrouw X in verband
brengen met het verdwenen
Marokkaanse meisje Y., ter
wijl het toch om dezelfde
lui
er
iel
•bri
ld'
persoon gaat. Langs officiële!,
weg is het aannemen van eenf
andere identiteit vrijwel on-r11
mogelijk. In het criminele vel
circuit blijken mannen en!??1
vrouwen met regelmaat on-F
der een andere naam op ter11
duiken. Volgens de Amster r"'
damse politiewoordvoerder^
Klaas Wilting is het gebruikf
van valse papieren een vrij!
algemeen voorkomend ver-r.Ê
schijnsel. „Dan hebben we|s^
het niet alleen over paspoor-r
ten, maar ook over rijbewij-P'
zen en postidentiteitskaar-Fr
ten". In de onderwereld ope-rr
reren veel vervalsers die pa
pieren namaken of gestolen! v<
documenten 'aanpassen'] al
Alleen al in Amsterdam wor-jk,
den jaarlijks honderden pas- la:
poorten gestolen. Bij politie-! 3
controle vallen veel gebrui-fho
kers van valse papieren door ve
de mand. n II
Voor een echte identiteits-jNe
verwisseling moeten ook alle tot
gegvens in de bestanden vann t<
alle overheden worden aan-tg
gepast. En dat is bijna nietL
mogelijk. Woordvoerder!""
Koopman van het ministeriel
van justitie: „Dan zou bij |l
voorbeeld ook de geboor-r
teacte vervalst moeten wor
den. Bij iedere naamsveran-|£l
dering worden de gewijzigde!^
gegevens in de kantlijn vanl
de bestaande acte geno-jri
teerd. Dan is nog altijd de U
oorspronkelijke naam be-j
kend. Daarmee kan nauwe»?
lijks worden gesjoemeld". ïaa
Door in het buitenland on-ha(
der te duiken kan iemand.te:
proberen echt van de wereld [ei
te verdwijnen. „Bijvoor
beeld naar een van die lan-,
den die het niet zo nauw ne-,
men met de registratie vari|
personen". Het 'perfecte' Ne-j
derlandse registratiesys
teem heeft niet alleen posi
tieve kanten. Koopmans:
„De grote lijnen van ons sys
teem zijn vlak voor de oorlog
uitgewerkt. Wij werken nog
steeds volgens deze metho
de. De bevolkingsregistra- na
tie, in de handen van de
Duitsers, was een ware
voor de vervolgden".
itii
"du
van onze correspondent
in Washington
Hans de Bruijn
De strubbelingen tussen Na-
vo en VN over wie het com
mando moet hebben over even
tuele luchtaanvallen op Servi
sche stellingen in Bosnië-Her-
cegovina, gaan eigenlijk over
de vraag of de Verenigde Staten
bereid zijn hun soldaten beve
len te laten opvolgen van niet-
Amerikaanse commandanten.
Tot nog toe heeft Washington
dat altijd geweigerd, maar pre
sident Clinton lijkt tot een min
der starre opstelling bereid.
VN-secretaris-generaal Bou-
tros-Ghali heeft minister van
buitenlandse zaken Warren
Christopher geschreven dat hij
zelf degene wil zijn die uiteinde
lijk beslist over de inzet van Na-
vo-vliegtuigen en dus ook de
Amerikaanse. De Amerikanen
staan er vooralsnog op dat de
Navo - waarin zij het voor het
zeggen hebben - het besluit
neemt. Er zou nu een oplossing
in de maak zijn waarbij de ver
antwoordelijkheid keurig wordt
gedeeld. Maar deze kwestie be
wijst dat, nu de VS een steeds
grotere rol willen spelen in VN-
vredesoperaties, ook de plaats
van hun militairen in die opera
ties ter discussie komt te staan.
Sinds de Tweede Wereldoorlog
hebben Amerikaanse troepen
nooit onder vreemd commando
gediend. De VN-actie in Korea
stond onder Amerikaans bevel.
De Navo-opperbevelhebber is
een Amerikaan. En in de door de
VN gesanctioneerde Golfoorlog
was het niet anders.
Politieman
De situatie in de wereld is echter
drastisch veranderd en de VS
voelen zich niet meer geroepen
om overal politieman te spelen.
Bosnië is daar het beste bewijs
van. De Verenigde Naties nemen
die rol meer en meer over. Einde
lijk. zeggen velen. In 1992 waren
er wereldwijd 11.500 VN-blauw-
helmen, nu zijn dat er 80.000. En
voor het eerst sinds Korea doen
de VS daarbij actief mee. Zoals
in Somalië, waar 4000 Ameri
kaanse VN-soldaten actief zijn.
Naarmate de VN als 's werelds
politieman belangrijker wordt,
zullen de Amerikanen ook moe
ten aanvaarden dat zij het niet
meer alleen voor het zeggen heb
ben. President Clinton heeft vo
rige maand in een beleidsnota
gesteld dat hij wil dat de moge
lijkheden van de VN om vredes
operaties uit te voeren, wordt
vergroot, zowel financieel als mi
litair. Dat houdt volgens VN-di-
plomaten in dat de VS bereid
moeten zijn de autoriteit van de
VN te aanvaarden. Maai- V
hington zei er nadrukkelijk
dat Amerikaanse VN-militai
het recht moeten hebben orcjMl
te weigeren die 'illegaal, on;
standig of militair onvoorz
Dt
tig' zijn. VN-ambassadriee iai
deleine Albright wees toen
ter meteen al op de gevaren it
die benadering. Betekent dit B,
mers niet dat andere landenjnn
troepen onder Amerikaans
vel plaatsen, zoals in de Golft II
log het geval was, dan ook A r
rikaanse orders mogen wi
ren?
Bkc
JF
kl
Somalië
Albright heeft Clinton gew
schuwd dat 'het reserveren
nationale belvelsstructu|£
VN-operaties kan ondermijn
Het schoolvoorbeeld daarva
wat in Somalië gebeurde,
Italiaanse VN-soldaten te|T!
het bevel van de Turkse
commandant contacten me!
bellenleider generaal Aid
legden en weigerden tegen di
eenheden op te treden. Dat li
de tot een crisis en het Italiaa
dreigement om zich uit Som; ®j
terug te trekken. De VN-amlj
sadrice klaagde er daarna
Veiligheidsraad over dat
landen „slecht voorbereide
slecht uitgeruste troepen" v
VN-operaties beschikbaar
len. Dat amateurisme kan de
loofwaardigheid van de
schaden, meende zij. De ver! t
gen boodschap was duidelijk:
VS leveren goed uitgem 6
goed voorbereide en genuin
veerde eenheden en beschik!
als enigen over de militaire
technische capaciteit die w
VN-acties vereist is. Dat te'a
kent dat de VN voorlopig voc Jd<
van de VS afhankelijk zuiW-
blijven voor vredesoperaties
Bosnië speelt op de achtergn
mee dat Frankrijk, dat geenc
uitmaakt van de militaire st:
tuur van de Navo, geen mik
ren onder Amerikaans bevel
plaatsen. Parijs wijst erop
Veiligheidsraad in juli een re
lutie heeft aanvaard die stelt
luchtaanvallen alleen door
VN - waarin Frankrijk als
manent lid van de Veilighei
raad een veto heeft - bev(
kunnen worden. Maar de VS:
zen op een andere resolutie
de leden het recht geeft
noodzakelijke maatregelen'
nemen, mits in overleg met J
VN. Dat geeft de soldaten in B
nië enige ruimte. Er is nu een 1
lossing in de maak waarbij B 11
tros-Ghali het groene licht ra S'
geven voor de aanvallen, rr.1
de Navo (de VS) over de uit' 31
ring beslist. Maar dat is 11
noodoplossing en het is du.**
lijk dat de VN dringend behoi
hebben aan vaste compel
tieafspraken.