Verweer Maij mist antwoorden
Spanje weer in greep van terreur
'Empty nesters" zijn spil in bouwmarkt
Kuwayt heet
weer Koeweit
PZC
De Europese top
in Kopenhagen
verzuipt in zorgen
opinie en achtergrond
Gegoochel met percentages in vierde brief Wijkertunnel
*4KÊt
DINSDAG 22 JUNI 1993
door Carel Goseling
Afgelopen donderdag kreeg
de Kamer twee brieven van
minister Maij (verkeer en wa
terstaat) waarin zij zich ver
weerde tegen beschuldigingen
als zou zij de Kamer niet volle
dig hebben geïnformeerd over
de aanleg van de Wijkertunnel.
Stukken waarin de minister
reageerde op een rapport dat zij
officieel nog niet had: een nota
van de kamercommissie voor
de rijksuitgaven. Zaterdag
kreeg de Kamer per snelle bode
dienst een nieuw schrijven van
de minister over dezelfde zaak.
En gisteren kwam brief num
mer vier.
Hoofdthema van discussie: een
stuk van de ING-bank. financier
van het project, over het aantal
auto's dat de tunnel zal gaan
passeren. Een prognose die nog
al afwijkt van die van de minis
ter zelf. Waardoor een door de
minister aan de Kamer voorge
spiegeld voordeel van 60 miljoen
gulden wel eens teniet gedaan
kan worden.
Een stelling die ook door de Al
gemene Rekenkamer, onafhan
kelijk controleur van de over
heid, is ingenomen en door de
ambtenaren van de kamercoms-
sie voor de rijksuitgaven wordt
bevestigd.
In haar eerste brief van donder
dag zei Maij dat zij de Kamer op
15 december 1992 hierover had
geïnformeerd. Drie maanden na
het cruciale debat over de Wij
kertunnel. In het tweede schrij
ven van donderdag schreef de
minister de Kamer al op 1 sep
tember in een brief over de zaak
te hebben ingelicht.
'Niet terzake'
Op zaterdag heette het dat zij de
ING-cijfers pas op 9 december
had gezien. Bovendien schreef
zij dat deze gegevens niet ter
zake deden, ze waren niet rele
vant. En gisteren ging de minis
ter nog een stapje verder.
In antwoorden op vragen over
het onderzoek van de Algemene
Rekenkamer naar de Wijkertun
nel stelt Maij doodleuk dat de
Rekenkamer niet realistisch is.
Dit orgaan, dat berekende dat fi
nanciering van de aanleg van de
tunnel door ING 200 miljoen gul
den duurder is dan als de Staat
die helemaal zelf zou betalen, wil
maximale zekerheid over alle
factoren die de "berekeningen
beïnvloeden. Aldus Maij. Dat is
volgens haar niet realistisch. Je
moet werken met onzekere ele
menten. Alleen dan is een ver
antwoorde vergelijking moge
lijk.
Kwaad daglicht
Maij hanteert geen enkel argu
ment voor haar stellingname,
die kennelijk alleen bedoeld is
om de Rekenkamer in een
kwaad daglicht te stellen.
Vragen over de aantallen auto's
die van de tunnel gebruik zullen
maken, doet de minister af met
een verwijzing naar haar brief
van zaterdag. Waarin alleen
stond dat ING-cijfers niet rele
vant waren en dat uitgegaan
moet worden van de prognoses
van Verkeer en Waterstaat. Zon
der nader argumenten
Hoe slordig de minister zelf in
middels is geworden, blijkt uit
twee passages in haar brief van
gisteren. Ten eerste verwijst de
minister in de antwoorden naar
vraag 12. Navraag leert dat
vraag 12 helemaal niet bestaat,
laat staan een antwoord hierop.
Het moest vraag 9 zijn.
Fout
Ten tweede gaf de minister toe
bij een eerdere reactie op de be
rekeningen van de Algemene
Rekenkamer een fout te hebben
gemaakt. Zij had de meerkosten
van financiering door de ING-
bank vergeleken met een verou
derde aanbieding uit juni 1992.
Daardoor was ze op 15 procent
uitgekomen. Dat moest 9 pro
cent zijn. Of 8.5 procent, zoals
Maij even verder in de antwoor
den als getal noemt.
Geen antwoord op de gegevens
van de Rekenkamer, die finan
ciering van de ING-bank 40 pro
cent duurder achtte, of van de
ambtenaren uit de Kamer. Die
volgens Maij op 13 procent (in
het ene antwoord) en 13,3 pro
cent (in het andere) uitkwamen.
Fout: het was 17 procent.
Oordeel
Maij ontweek ook de vraag
waarom haar eigen departemen
tale accountantsdienst het con
tract met ING niet had beoor
deeld. De dienst had op 30 maait
1992 (let wel: maanden voor het
kamerdebat en ondertekening
van het contracti een oordeel ge
geven over private financiering
in vergelijking met staatsfinan-
ciering.
En dan komt het: „De accoun
tantsdienst is daarna binnen het
ministerie voor zover nodig be
trokken gebleven bij de verdere
gang van zaken rond de Wijker
tunnel". Geen antwoord op de
vraag dus. Laat staan enige con
trole door de dienst.
Voor minister Maij is kennelijk
elke uitvlucht nu goed genoeg in
haar pogingen het besmette bla
zoen schoon te poetsen.
Minister Maij-Weggen.
Door onze correspondent
in Madrid Ruud de Wit
Ook in Baskenland is de steun voor de terreurbewe
ging ETA tanende. Dat bleek twee weken geleden,
bij de parlementsverkiezingen. Herri Batasuna (HB),
de politieke partij die zich tot de spreekbuis van de ver
boden ETA heeft gemaakt, verloor bij deze verkiezin
gen 17.000 stemmen en twee parlementszetels. In het
ETA-bolwerk Guipuzcoa. met als hoofdstad San Sebas
tian,raakte HB haar positie als grootste politieke partij
kwijt aan de socialisten van premier Gonzalez.
Zelfs onder de trouwe Baskische HB-supporters is meer
dan 80 procent er nu van overtuigd dat terreur niet het
middel is om een onafhankelijk Euskadi tot stand te
brengen, maar dat meer autonomie slechts aan de on
derhandelingstafel kan worden afgedwongen.
Voor de verminderde steun voor de ETA is ook een an
dere oorzaak aan te wijzen. De arrestaties van het afgelo
pen jaar waarbij nagenoeg de hele ETA-top achter slot
en grendel belandde, heeft daartoe evenveel bijgedra
gen. Informatie die na deze 'onthoofding' van de ETA
vrijkwam, toonde aan dat de militante bevrijdingsbewe
ging intern al lang geen hechte eenheid meer vormt.
Ondanks het feit dat het de afgelopen maanden opval
lend rustig is geweest rond de ETA, hebben de Spaanse
autoriteiten nooit geloofd dat met de arrestaties van vo
rig jaar het Baskische terreur-probleem opgelost zou
zijn. Nog vorige week waarschuwden de veiligheidsdien
sten voor de mogelijkheid van een nieuwe ETA-aanslag.
Afschuw
Vandaar dat de aanslagen van maandag in Madrid niet
helemaal onverwacht kamen. Maar dat doet aan de af
schuw en verontwaardiging in heel het land niets af.
Zelfs in Baskenland gingen maandagavond duizenden
mensen spontaan de straat op om tegen deze zoveelste
terreurdaad van de ETA te demonstreren.
Ondanks de nieuwe aanslagen blijft men in Baskenland
en in Madrid hopen dat het ETA-hoofdstuk binnen af
zienbare tijd voorgoed gesloten kan worden. Binnen HB
krijgt de groep die zich sterk maakt voor een 'onderhan
delde vrede' steeds meer invloed en de 'haviken' verlie
zen duidelijk terrein. Positief is ook dat een toenemend
aantal terroristen die tot langdurige gevangenisstraffen
zijn veroordeeld, zich openlijk tegen nog meer geweld
uitspreekt.
Maar zowel voor de centrale regering in Madrid als voor
de vredesduiven binnen de Baskische afscheidingsbe
weging blijft het probleem bestaan dat er nog steeds een
kleine kern van radicale ETA-leden vrij rondloopt die
zich van de veranderde opvattingen niets wenst aan te
trekken.
Om uit deze dodelijke patstelling te geraken, hebben
vooraanstaande Basken en een aantal ETA-leden, die
zich in ballingschap in Latijns Amerika bevinden, zich
de afgelopen weken opnieuw sterk gemaakt voor een po
litiek compromis. Dit zou moeten bestaan uit een 'wa
penstilstand' en gesprekken tussen regeringsvertegen
woordigers en voor de ETA aanvaardbare Basken over
strafvermindering voor alle terroristen, die vastzitten of
nog gezocht worden.
Maar dat is voor de regering-Gonzalez onaanvaardbaar.
Na het fiasco van soortgelijke onderhandelingen in Al
giers in 1989 blijft zij zich op het standpunt stellen dat de
ETA haar terreur moet stopzetten en dat de terroristen
hun straffen niet zullen ontgaan. Dat betekent echter
ook, dat de huidige situatie onveranderd blijft voortbe
staan en dat de Spanjaarden moeten leven met de angst
dat ze iedere dag het slachtoffer kunnen zijn van ETA-
terreurdaden. Die hebben sinds 1968 al 721 personen het
leven gekost.
Ouderen moeten naar kleiner huis worden gelokt
Zij is vijftig, hij is vijfen
vijftig. Vorig jaar ging
hu7i jongstehethuis uit.
Ze wonen in een rustige
wijk. dichtbij de stad.
Een nette auto voor de
deur, twee keer per jaar
op vakantie. En af en toe
een extraatje voor de
kinderen. Hun huis - de
hypotheek bijna afbe
taald - is eigenlijk te
groot maar ach. Verhui
zen. waarom zouden ze?
Voor de bouwonderne
mers zijn de 'empty nes-
ters' dè doelgroep voor
de komende jaren. Met
zachte hand moeten zij
uit de te grote koophui
zen en in de seniorenwo-
ning en-met-badkamer-
op-de-begane-grond
worden geleid, zodat
plaatsgemaakt kan wor
den voor grote jonge ge
zinnen. De scenario's lig
gen klaar. Het wachten
is op de zachte hand die
de ouderen ook daad
werkelijk doet bewegen
te verhuizen. Een uitda
ging. Ouderen van nu
zijn de oude provo's,
maar ze zitten goed in de
slappe was."
•'4'. "Vs.-'
door
Saskia van Westhreenen
Een jonger iemand gaat ac
tief op zoek naar woon
ruimte. daar zit een stukje
noodzaak achter. Ouderen ver
laten hun woning pas als het el
ders echt beter is, vertelt N.
Rietdijk van de Nederlandse
Vereniging van Bouwonderne
mers (NVB).
„Oudere mensen willen nog zo
veel. Een reisje, geld voor de kin
deren. Iets extra's, geen beste
dingen aan een verhuizing die op
het oog niet noodzakelijk is. De
mensen over wie we praten zijn
geen sneue gepensioneerden,
maar levenslustige burgers."
De Nederlandse makelaars de
den onlangs nog een oproep aan
ouderen hun huis te verkopen
om kleiner te gaan wonen. Zo
zouden zij ruimte maken voor
jongere gezinnen die nu vaak te
goedkoop wonen. Ook staatsse
cretaris Heerma (VROM) stuur
de een schrijven rond waarin
jong en oud werd aangespoord
toch vooral door te stromen naar
op maat gesneden woonruimte.
De bouwondernemers publi
ceerden kort daarop een rap
port: Senioren-huisvesting in
Perspectief. De NVB conclu
deert in dat rapport dat ouderen
(de empty nesters) beter moeten
Het Maïsbaai-complex in Middelburg lokte veel 'jongere ouderen' uit hun (te) grote huizen naar een flat.
foto Ruben Oreel
De bouwondernemers lobbyen bij de banken voor een betere af
stemming van hypotheekvormen op de ouderen. Vijftigers blij
ken niet gauw geneigd te zijn zich op latere leeftijd nog een zware
hypotheek op de hals te halen. Ruim zestig procent kiest daarom,
als zij verhuist, voor een huurhuis. De bouwers denken echter
dat huren, vooral in tijden van schoksgeioijze huurverhogingen,
voor de oxideren gevaarlijker is dan kopen.
Bovendien xoil een huizenbezitter op leeftijd geen zorgen aan zijn
hoofd over het onderhoud aan dak en houtwerk. In samenwer
king met een aantal xvoningcorporaties is nu een systeem be
dacht van hypotheken met terugkoopgarantie. Bovendien kan
de oudere huizenkoper in overleg met een woningbouwcorpora
tie het onderhoud aan het huis uitbesteden.
Volgens Rietdijk van de NVB hebben banken en hypotheekinstel
lingen vooralsnog weinig oog voor de ouderen. „We hebben soms
de indruk dat ze meer bezig zijn met het ontioikkelen van een
nieuw logo dan met zoiets. Dom hoor. vindt hij. ..Er ligt toch een
grote markt te xoachten. De mensen zitten goed in de slappe was.
De banken op hun beurt denken dat er iveinig behoefte is aan op
ouderen geënte hypotheekvormen. Volgens de Rabobank 'is ie
dere situatie anders' en 'kan iedereen met een bepaald bedrag
een hypotheek afsluiten'.
worden geactiveerd om kleiner
te gaan wonen. Een belangrijke
rol daarbij is weggelegd voor wo
ningbouwverenigingen 'en ge
meenten.
Rietdijk: „Omdat de empty nes
ters niet zo gemakkelijk weg
gaan moet je ze benaderen. Or
ganiseer speciale woondagen, of
gooi mooie folders in de brieven
bus. Zien eten is doen eten. Kijk,
dat de badkamer gelijkvloers
moet zitten weet men onder
hand wel. Er moet iets aantrek-
kelijkers achter zitten. En alsje
blieft geen AvondrusLinitiatie-
ven. van die rustige wijkjes als
voorloper op het bejaardenhuis.
We spreken over de eerste pro
vo's, de hippies van de jaren zes
tig. Die laten zich niet behande
len als bejaarden."
Het gros van de naoorlogse baby
boomers woont tegenwoordig in
steden van minder dan 50.000 in
woners. Ze bevolken daar de tal
loze korenbloemhofjes en mu
ziekwijken die in de jaren tach
tig in steden als Zoetermeer, Al-
mere en Lelystad als paddestoe
len uit de grond schoten. „Over
heidsbeleid." verzucht Rietdijk.
„Mensen mochten best een auto
hebben en een eindje buiten de
stad wonen,"
Over een aantal jaren zullen de
muziekwijken en korenbloem-
hofjes echter zijn bevolkt door
merendeels jongere ouderen.
Een stad als Almere zal in het
jaar 2000 143 procent meer 65-
plusiiuishoudens kennen dan nu
het geval is. In een stad als Am
sterdam daarentegen daalt nun
aandeel met 15 procent.
De verwachte groei van de aan
tal ouderen tot 2000 is het
grootst in Flevoland, 44 procent.
Provincies als Groningen. Zee
land. Zuid-Holland en Noord-
Holland blijven voorlopig ver
onder het landelijk groeigemid-
delde van 13 procent.
Op dit moment wordt daarom
ieder kaveltje op loopafstand
van een supermarkt klaarge
stoomd voor seniorenbouw. Een
klein tuintje voor en een klein
tuintje achter, een ruime badka
mer met veilige drempels en een
keuken waarin ook zittend kan
worden gekookt. Van gericht
bouwbeleid is echter nog geen
sprake.
Foute plek
T. Stoffer van de Nederlandse
Vereniging van Makelaars
(NVM) vindt dat er genoeg wordt
gebouwd voor de empty nesters,
maar hij betwijfeld of ze ook
daadwerkelijk in grote ge talen
zullen verhuizen. „Er worden nu
te dure appartementen ge
bouwd op de foute plek. Een zes
tigplusser wil niet naar een com
plex in de Katwijkse duinen,
maar naar een centrale plek
dichtbij het openbaar vervoer en
het winkelcentrum."
Op regionaal niveau overlegt de
NVM regelmatig met de ge
meenten over het te voeren
bouwbeleid „want makelaars zij
degenen die de behoeften van de
mensen weten te peilen." Vol
gens Stoffer denken de gemeen
ten nog niet marktgericht ge
noeg en is er. volgens de make
laars. nog een niet te stillen
vraag naar patiobungalows en
moderne flats in de prijsklasse
tot 200.000 gulden.
De ouderen zelf, verenigd in de
Algemene Nederlandse Bond
van Ouderen (ANBO) hebben
onlangs een 'seniorenlabel' inge
voerd voor de op hen toegespit
ste huisvesting. Het label fijn-
geert als een soort wensenlijstje,
dat op haar beurt varieert van
grijpstangen in de douche tot la
ge drempels en zitbankjes op
weg naar de bakker.
„Het Rijk stelt geld beschikbaar
voor de bouw van seniorenwo
ningen," verklaart ANBO'er La-
keman. „Dus daar mag best ge
bruik van worden gemaakt."
Over de snelheid waarmee se
niorenwoninkjes uit de grond
worden gestampt is de ANBO re
delijk tevreden. „Al roepen we
wel eens: zet er nou vaart achter.
Dat is ook goed voor het door-
stroomeffect."
Als het rapport van de NVB
wordt bewaarheid, dan zouden
er rond het jaar 1995 jaarlijks
80.000 'jongere ouderen' bijko
men (de categorie 50-64 jarigen)
van wie een groot gedeelte voor
kleinere behuizing in aanmer
king komt. Zij hebben in de to
tale bevolkingsgroei een aan
deel van tachtig procent. Van de
100.000 nieuwe woningen per
jaar die volgens staatssecretaris
Heerma moeten worden ge
bouwd moet een vijfde verrijzen
in de stedelijke gebieden. Waar
van een groot gedeelte met grijp
stangen in de douche en zit
bankjes op weg naar de bakker.
door Kees van der Maas
Naar binnen en naar bui
ten is de Europese Ge
meenschap haar veerkracht
en goede reputatie kwijt. De
gister begonnen top-confe-
rentie van de 12 EG-leiders
in de Deense hoofdstad Ko
penhagen gaat daar zwaar
onder gebukt. Eigenlijk
heeft de gemeenschap na de
ondertekening van het Ver
drag van Maastricht 'in de
cember 1991' een verloren
anderhalf jaar achter de
rug. Daarin is alles mis ge
gaan wat er maar mis kon
gaan. En het zal heel wat
moeite kosten dat eb-tij te
keren. De belangrijke stap
vooruit die 'Maastricht' had
moeten worden, is nog net
geen misstap geworden.
Maar intussen is wèl zo veel
vertraging opgetreden dat
de gebruikelijke halfjaar
lijkse top-ontmoetingen
daardoor een tamelijk
plichtmatig karakter heb
ben gekregen.
Het Deense voorzitterschap,
dat nu afloopt, draagt bo
vendien de sporen van de so
res rondom het eigen refe
rendum. Veel zaken zijn blij
ven liggen. Het referendum
mag dan bij de herkansingen
een maand geleden goed zijn
afgelopen, dezelfde Denen
hebben pijnlijk scherp dui
delijk gemaakt dat ook el
ders in de gemeenschap veel
mensen twijfelen aan wat de
EG aan samenhang en per
spectief nog te bieden heeft.
Met leiders die in Kopenha
gen de wonden likken van ei
gen onvermogen en gebrek
aan samenwerking, is het
niet zo éénvoudig dat beeld
te veranderen. Toch staat
deze Euro-top ervoor een kli
maat te scheppen, dat er
voor kan zorgen dat de EG
weer uit de crisis van van
daag kan opkrabbelen.
Analyse
Want Europa verzuipt in de
zorgen. Daarvan is gisteren,
op de eerste dag in elk geval
een openhartige analyse ge
maakt. Over het overleg tus
sen de 12 EG-partners hangt
de schaduw van de complete
mislukking van elke vorm
van Europees bemiddeling
in de burgeroorlog in Bosnië.
In Kopenhagen is het nu rui
terlijk toe gegeven: de Euro
pese Gemeenschap heeft
geen geschikt 'instrument'
om daaraan iets te doen.
Struikelblok om van buiten
af iets te ondernemen tegen
zo iets barbaars als zich in
voormalig Joegoslavië af
speelt, is het ontbreken van
de wil van de betrokken par
tijen om mee te werken. Uit
de gevoel van schaamte heb
ben de minister van buiten
landse zaken van de EG de
Bosnische president Izetbe-
govic uitgenodigd voor over
leg over de manier waarop
de Moslims daar nu het best
kunnen worden geholpen.
Een felle aanklacht tegen
Europese steun aan het wa
penembargo dat de Moslims
verhindert zich zelf te verde
digen. was gisteren het ant
woord van de president uit
Sarajevo. Maar de grootste
kopzorgen heeft de Euro-top
toch over het diepe economi
sche dal waarin Europa is te
recht gekomen en de toren
hoge werkloosheid (volgend
jaar waarschijnlijk
20.000.000 mensen), die daar
van het gevolg is. In Brussel
is de diagnose gesteld waar
aan het de EG economisch
mankeert in vergelijking
met Japan en de Verenigde
Staten. Daarbij zijn pijnlijke
dingen vastgesteld over te
hoge rente, over verlies aan
concurrentiekracht, over te
hoge arbeidskosten. De Eu
ropese leiders hebben geen
andere keus dan te zoeken
naar gezamenlijke oplossin
gen voor de korte en voor de
langere termijn om de eco
nomie weer een impuls te ge
ven. Ze weten stuk voor stuk
goed genoeg dat ze er alleen
helemaal niet uitkomen. En
dat drijft hen steeds weer tot
elkaar.
Bij alle misère zijn de Euro
pese voormannen, die deze
dagen Kopenhagen bevol
ken, het aan zich zelf ver
plicht om naar binnen en
naar buiten het vertrouwen
in de gemeenschap te her
stellen. Er wordt immers van
allerlei kanten op de deur ge
klopt om te mogen toetre
den tot de nu nog voorname
lijk economische, straks ook
monetaire en politieke unie.
Met vier nieuwe kandidaat
deelnemers zijn de onder
handelingen al een stevig
eind gevorderd. Maar ook
voormalige Oostbloklanden
staan te dringen. Het wordt
tijd voor een nieuwe relatie
met Moskou. Op deze Euro
top moeten daarover kno
pen worden doorgehakt,
moeten toezeggingen wor
den waargemaakt, moeten
tijdschema's van wachtka
mers worden bekort. Voor
een Europese Gemeen
schap, die in Kopenhagen de
eigen onmacht heeft bloot
gelegd, doemen nog hele
reeksen nieuwe problemen
op. Zo veel hebben de leiders
er inmiddels nu al van begre
pen, dat ze tot elkaar zijn
veroordeeld om orde op za
ken te stellen. Kopenhagen
leert dat nog meer verloren
jaren en mislukkingen fu
nest zijn.
President Izetbegovic wijft bij zijn aankomst bij hert ge
bouw waar de Europese top wordt gehouden. Links de
Deense minister van buitenlandse zaken Petersen.
foto Reuters
Beijing heet weer Peking en
Kuwayt wordt, als het aan
de Nederlandse Taalunie ligt,
voortaan weer als Koeweit ge
schreven. Dat blijkt uit de
maandag gepresenteerde offi
ciële lijst van landnamen voor
het Nederlandse taalgebied.
Volgens de Nederlandse Taalu
nie is er nu sprake van een alge
hele verwarring. De schrijfwijze
van buitenlandse aardrijkskun
dige namen in kranten, atlassen
en dergelijke is zeer uiteenlo
pend. Er bestaan verschillende
lijsten van landnamen, onder
andere van het Algemeen Neder
lands Persbureau (ANP). Daar
naast hanteren diverse gebrui
kers hun eigen schrijfwijze.
De nieuwe lijst moet een einde
maken aan de verwarring. Een
werkgroep met naamkundigen.
geografen en vertegenwoordi
gers van belangenorganisaties
als persbureaus, de overheid en
de Europese Commissie heeft
enige jaren aan de lijst gewerkt.
De werkgroep ging uit van het
beginsel dat de namen van lan
den, inwoners en hoofdsteden in
principe moeten worden ge
schreven zoals dat in het land
zelf gangbaar is. Op deze alge
mene regel bestaan zeer veel uit
zonderingen. Niet zelden be
staat er in het Nederlands een
gangbare naam voor het land of
de hoofdstad. Zo is het gebruis
Brazilië en Lissabon te schrijven
in plaats van Brasil of Lisboa.
Verder mag de spelling van de
land- of hoofdstadnaam niet lei
den tot verwarring over de juiste
uitspraak. Dus: Manilla
plaats van Manila.
De samenstellers kozen voor
Beiroet, Mogadishu en Ouaga
dougou. Ook handhaaft de
werkgroep de u in Uganda. Ma
dagaskar wordt geschreven me',
een k, Tokyo met een y en vo#
Filipijnen is gekozen voor de
vorm met de enkele p. Verde:
gaat de voorkeur uit naar Cam
bodja, Kameroen en Kenya. Op
één punt wisten Nederlanders
en Vlamingen niet tot een verge
lijk te komen. Voor Nederland
wordt de Slowaakse Republiek
geadviseerd. Vlamingen mogen
echter vasthouden aan het ge
bruik van een v.
De nieuwe lijst heeft de instem
ming van het comité van minis
ters van de Taalunie. De werk
groep zal op zo kort mop
termijn verder werken aan een
lijst die de namen van andere be
langrijke steden, regio's en rivie
ren bevat. Verder heeft de Taalu
nie het voornemen de nu gepre
senteerde lijst regelmatig te ac
tualiseren. Het ANP zal op korte
termijn de officiële schrijfwijs
overnemen. (ANP)
