Jo van Marle: een kou we kikker
)ick Tommei verafschuwt fenomeen sportbobo
Heike Drechsler
blijft investeren
in progressie
Schwarzman laat een veer in damtoernooi
sport
l geniet meer van een goede vergadering dan van een mooie wedstrijd
Heike Drechsler liet na 1989 de sprintnummers links liggen,
foto EPA
Zondag voor het eerst in Hengelo
HENGELO (GPD) - Ze
wordt in Hengelo aangekon
digd als de snelste ver-
springster ter wereld. Heike
Dreclisler dus... Mateloos
populair in het oosten van
Duitsland, iets minder in
het westen door alle be
schuldigingen over doping-
gebruik in de voormalige
DDR. Echtgenote van oud-
voetbaldoelman Andreas
Drechsler en moeder van
een zoon, de nu vier jaar ou
de Tony. Produkt, dan wel
slachtoffer van een socialis
tisch systeem, dat mythe's
in stand hield door muren
op te werpen.
Drechsler, op haar achttien
de al wereldkampioene (Hel
sinki), is nu aan haar tweede
atletiekleven bezig. Niet
meer een visitekaartje van
de heilstaat, die geacht werd
over de verbroedering in de
sport te praten. Maar een
vrolijke, charmante en zelf
bewuste vrouw, die zich in
felgekleurde tricots hult en
als vedette gevoel heeft voor
publiciteit. Zondag wipt ze
even aan in Hengelo. Letter
lijk. want ze krijgt van een
atletiekliefhebber een lucht
taxi aangeboden. Snel heen,
snel weer terug.
Het wordt haar eerste optre
den in het Fanny Blankers
Koen-stadion. Jos Hermens
vond het de hoogste tijd om
Drechsler in Hengelo als een
van de grote sterren te pre
senteren. „Vorig jaar novem
ber hebben we al een plan
ning in hoofdlijnen ge
maakt", aldus de atlete, die
dat voornamelijk over laat
aan haar schoonpapa en
trainer Erich Drechsler en
haar Oostenrijkse manager
Robert Wagner.
„Ik vind het leuk om eens in
Holland te springen. Ik heb
in de loop der jaren een paar
Nederlandse atleten goed le
ren kennen. Zoals Monique
van der Weide, de hoog
springster, die afgelopen
weekeinde nog hier in Jena
was. Jammer dat ze vanwege
een blessure niet mee kan
doen."
Stijgende vorm
In Jena toonde ze haar stij
gende vorm met een sprong
van 7.14 meter. ,.De laatste
poging", tekent ze aan, „was
zelfs nog beduidend beter.
Maar ik kwam niet helemaal
goed uit op de balk. Het werd
een foutsprong. die niet is
opgemeten." De balk opti
maal raken, na haar aanloop
van 29 passen, was in de ope
ning van het seizoen een pro
bleem, geeft ze als verkla
ring. „Maar het gaat nu weer
goed. In Hengelo wil ik, als
de omstandigheden het toe
laten, in de buurt van de 7.20
meter komen".
Het is een van de veertien
wedstrijden ter voorberei
ding op het WK in Stuttgart.
Drechsler vindt dat niet
veel. „Vorig jaar, in de aan
loop naar Barcelona, heb ik
er 25 gedaan".
Bij het olympisch toernooi
was 7.14 meter haar beste
sprong. Goed genoeg voor
haar eerste gouden plak, die
vier jaar eerder nog onbe
reikbaar was. „Die overwin
ning", zegt ze terugkijkend,
„betekende veel voor me. Al
was ik met de afstand niet te
vreden. Een mentale kwes
tie, er speelde te veel door
m'n hoofd. Twee weken la
ter, bij de Grand Prix van
Monte Carlo sprong ik ont
spannen 7.30 meter".
Het olympisch toernooi be
tekende het hoogtepunt in
haar tweede atletiekleven,
dat na de geboorte van haar
zoon, in 1989, aanbrak. Wel
liet ze de sprintnummers
waarop ze in Seoul nog zilver
(200 m) veroverde links lig
gen, wegens lichte knie- en
voetblessures. Drechsler
concentreerde zich daarom
volledig op het verspringen.
Schoonvader Erich is er van
overtuigd dat zijn pupil nog
lang niet aan haar plafond
zit. Zelf toonde ze dat aan
door in Sestrière, op de hoog
gelegen baan in Italië, 7.63
meter te overbruggen.
„Een aparte sensatie, ik had
het gevoel boven de grond te
zweven. Helaas stond er iets
te veel rugwind,"voegt ze er
aan toe. „Geen verbetering
dus van haar persoonlijk re
cord van 7.48 nieter, dat ze in
al '88 neerzette en vorig jaar
in Lausanne evenaarde.
Weddenschappen
De Drechslers blijven niette
min investeren in progressie.
Met onschuldige wedden
schappen, zoals om een fles
wijn, houdt de atlete zich in
de training scherp. Maar
zonder hulpmiddelen uit de
toverdoos van farmacolo-
gen, liet trainer Erich
Drechsler getergd weten na
de publicatie van Brigitte
Berendonk. Hij verwees
naar de dopingcontroles,
waarmee de toppers stelsel
matig worden 'overvallen'.
Berendonk verraste vorig
jaar met een boek over de do-
ping-praktijken in de voor
malige DDR. Zij noemde na
men van bekende atleten en
trainers die betrokken zou
den zijn. In Barcelona zou
Drechsler, daarmee gecon
fronteerd. Berendonk van
leugens hebben beticht ten
einde de verkoop van haar
boek te bevorderen. Waarop
de schrijfster gretig inspeel
de door tegen de atlete een
rechtszaak te beginnen.
Dat er uit archieven belas
tend materiaal op kan dui
ken verontrust de familie
niet. „Het is allemaal zo dun.
Daar hebben we goede advo
caten voor", is de nuchtere
vaststelling van Heikes
echtgenoot Alexander, jaren
doelverdediger van Carl
Zeiss Jena. Op 8 juli moet de
atlete zelf voor de rechter
verschijnen. Voor Heike
Drechsler reden geen olie op
het vuur te gooien. „Ik pro
beer me nu zo goed mogelijk
op de training en de wedstrij
den te concentreren. Dat is
niet gemakkelijk, maar ik
heb geen andere keus. In au
gustus. bij het WK in Stutt
gart, moet ik optimaal pres
teren. Daarom spring ik veel
wedstrijden. Het is de beste
manier in deze periode het
zelfvertrouwen te bewaren".
VRIJDAG 18 JUNI 1993 35
thaakvoorzitter: Kasparov en Short komen met hangende pootjes terug
EN' HAAG (GPD) - Wie de re-
van de val van het schaak-
ibinet Hans Pont helder voor
geest staat, kon het zich wel
orstellen dat het vinden van
aopvolger een heikele affaire
is. Denk maar aan eind no-
imber van het vorige jaar. Het
KSB-bestuur, waar schraal-
ins al jaren keukenmeester is,
ilile de bondsraad voor om
i marginale contributiever-
ging door te voeren. Minder
een dubbeltje extra per
nnd was de 'schade' voor de
ien.Het kwam er niet van. De
ndsraad liét Pont en de zijnen
mikelen.
flanks een lijmpoging keerde
at, voormaiig vakbondslei-
,niet terug en moest men uit
ten naar een nieuwe praeses.
zoektocht leidde uiteindelijk
ir Dick Tommei. Een onver
ste keuze, maar zeker niet
Échtst denkbare optie. Het
Kamerlid voor D66
ft immers als groot voordeel
thij 'onbesmet' en onomstre-
Pont en de zijnen vielen
èlijk wel over de plannen
k een verhoging van de con
to, maar de kern van het
ieem zat dieper. De bonds-
flen het bestuur waren op el-
uitgekeken. De voorgestel-
exBg bijdrage van de leden
slechts een aanleiding om
aak te laten escaleren.
«bbeltjes
Fortman wisselden elkaar regel
matig af als de sterkste Neder
landse politicus op de 64 velden.
Tommei wil duidelijk een an
dere koers varen dan zijn voor
ganger Pont. ,,Ik heb een vurig
pleidooi gehouden voor een zo
groot mogelijke openheid. Er
moet niets 'achter de kiezen'
blijven hangen. Gewoon zeggen
wat je op je hart hebt. Het
nieuwe bestuur' zal ook meer de
dialoog zoeken. Ik vind dat we af
en toe best een proefballonnetje
kunnen oplaten; een voorstel
moeten doen waarover gedis
cussieerd kan worden. Als de
bondsraad dan 'nee' zegt, zullen
nmel heeft zich niet bezigge-
jjöen met het gemier over
bbeltjes en kwartjes. Hij was
apartij in het conflict. „Dat
todaad een pluspunt. De
bursting' moet je zien als een
toel van een vertroebelde
fe. Het was nu de contribu-
'erhoging, maar had voor
toe geld iets heel anders
tien zijn. Ik kreeg wel eens
Mee dat er twee KNSB's wa
gentje van het bestuur en
tjevan de bondsraad. Ik heb
iehter nooit bemoeid met de
x Ik kan dus ook geen oor-
wen over wat er allemaal
toevallen."
-Tommei (51) is een echte
toefhebber. Schaakclub
ersfoort was zijn eerste ver-
en na omzwervingen
^hethele land is hij nu terug-
to op het oude nest in
De afgestudeerd schei-
_e was van '78 tot en met
fractievoorzitter van D66 in
winciale Staten van Dren-
■torna maakte hij de over-
tor de Tweede Kamer. Hij
Mvan het fractiebestuur en
^ngmeester van de fractie.
schaker schopte hij het tot
«els in het Hoogovenstoer-
ivan Wijk aan Zee. Als beste
tontariër wel te verstaan,
toinmel en Bas de Gaay
we ons echt niet te groot voelen
om de zaak in te trekken."
Hij werd danig verrast door het
verzoek om voorzitter van de
schaakbond te worden. Hij had
er zelfs nog nooit aan gedacht.
Krap bij kas
„Nee, het was nimmer in mijn
hoofd opgekomen. Antwoordde
op de vraag ook niet met 'goh,
wat leuk'. In principe veraf
schuw ik het fenomeen 'sportbo
bo'. Ik moet niks hebben van
mensen die vooral zichzelf be
langrijk vinden en rondlopen
met een air alsof ze het heelal
moeten bèsturen. Zo'n voorzit
ter zal ik zeker niet worden. We
hebben een dienende functie,
dat mogen we nooit vergeten."
De financiële problemen van de
bond zijn natuurlijk niet ver
dwenen met de komst van Tom
mei, De KNSB zit erg krap bij
kas, moet steeds een nieuw
gaatje maken in de broekriem.
De weerstand die Pont onder
vond bij zijn idee voor een iets
hogere contributie, is Tommei
niet tegengekomen.Jk heb heel
nadrukkelijk gesteld: we kun
nen kiezen voor 'goedkoop en
slecht' of 'beter, maar dan dient
er wel wat tegenover te staan'.
Niemand in de bondsraad die
niet begreep dat kwaliteit be
taald moet worden. Kijk, scha
ken blijft relatief een goedkope
aangelegenheid, dat staat bui
ten kijf. Het gaat er ook om je
achterban te doordringen van
het feit datje zelf erg zuinig bent.
Geen vergaderingen in restau
rants met zeven-gangendiners.
Geen overtollig personeel. Dan
kun je het beter aan de achter
ban verkopen als je een finan
ciële inspanning vraagt."
Hij denkt daarbij in principe
niet aan een hogere contributie,
nog steeds een beladen item on
der de schakers. „Ik spreek voor
mezelf, maar ik stuur liever alle
seniorenleden een brief met een
verzoek tot een eenmalige bij
drage. Het bestuur kan best uit
leggen in wat voor lastig parket
we ons bevinden. We zitten bij
voorbeeld met een fikse hypo
theek op het bondsbureau. Als
we daar eens van af konden ko
men. In dat schrijven naar de le
den zou kunnen staan: wees
eens aardig ten opzichte van de
KNSB. Een streefbedrag'? Nou,
een half miljoen zou fantastisch
zijn. Dan zouden ook niet allerlei
financiële kunstgrepen nodig
zijn om geld bijeen te schrapen."
Promotie
Als kersverse voorzitter van de
KNSB is de parlementariër met
een aan de slag gegaan om de
WK-match tussen Jan Timman
en Anatoli Karpov naar Neder
land te halen. „Het zou een ge
weldige promotie voor de
schaaksport in ons land zijn."
Tommei bestempelt het duel
Timman-Karpov niet als een
surrogaatmatch, hoewel de bes
te van de kandidatencyelus, Ni-
gel Short, binnenkort wereld
kampioen Gary Kasparov diep
in de ogen gaat kijken in Lon
den. „Dat is een tweekamp tus
sen twee .sterke grootmeesters,
maar het gaat om de baard van
sinterklaas. Wint Timman van
Karpov dan is hij ab-so-luut de
opvolger van Max Euwe. Ik vind
dat de FIDE zich zeer fatsoenlijk
heeft opgesteld in het conflict
met Short en Kasparov."
Er kan er maar één de baas zijn,
zo meent Tommei. En dat is de
wereldschaakbond. „Die actie
van Kasparov en Short moet
streng veroordeeld worden. Als
je zoiets laat passeren, dan tast
je het bestaansrecht van de FI
DE aan. Je kunt de organisatie
dan net zo goed opheffen. Ik ver
wacht dat de twee dissidenten
binnenkort met hangende
pootjes terugkeren. Zeker als
hun Elo-rating wordt afgeno
men. Denk eens aan de proble
men die dan rijzen. Nee, ik zie die
twee nog wel bakzeil halen. Mis
schien dat Timman dan wereld
kampioen is."
Het zou een verdraaid leuke
start zijn voor Tommei,
HARDERWIJK (ANP) - Hans Vermin heeft in de derde
ronde van het Maars werelddamtoernooi koploper
Schwarzman zijn eerste punt ontnomen. De Witrussi-
sche kampioen Baljakin kwam door winst op Krajen-
brink naast de Moskoviet op kop. Het tweetal heeft
twee punten voorsprong op een groepje van vijf met
Ton Sijbrands.
Schwarzman liet een veer nadat hij erg veel tijd had ge
bruikt om de Zwitserse kampioen onder druk te zetten.
Vermin gebruikte de minuten die hij over had om een
sluitende verdediging te zoeken. Hij vond daardoor een
puntendeling, want met de vlag op vallen en nog zes zet
ten te doen, koos Schwarzman voor de veilige weg en
bood remise aan.
Baljakin en Krajenbrink konden in het middenspel bei
den naar de damlijn doorbreken. Baljakin besloot die
kansen uit te wissen en kreeg zienderogen voordeel. Na
bijna vijf uur voltooide hij zijn tweede winstpartij, Ton
Sijbrands nam tegen de Senegalees N'Diaye niet al te
veel risico's, een puntendeling na twee en een half uur.
Derde ronde: Kuperman (VSD-Valneris (Let) 1-1, Tsjegoljev
(Rus)-Tsjizjov (Rus) 1-1. Baljakin (WRu)-Krajenbrink (Ned) 2-0.
Schwarzman (Rus)-Vermin (Zwi) 1-1. N'Diaye (Sen)-Sijbrands
(Ned) 1-1, G. Jansen (Ned)-H. Jansen (Ned) .1-1.
Stand: 1. Baljakin, Schwarzman 5 punten, 3. H Jansen, N'Diaye,
Sijbrands, Tsjizjov, Valneris 3. 8. Tsjegolev 2 uit 2, 9. G. Jansen,
Kuperman, Vermin 2,12. Krajenbrink 1 uit 2,
jan onze verslaggever
ibertGeesing
jU'OLLE - Hij stelde drie jaar
«leden zelf vast: „Waar ter we-
Jdjeook komt, overal kennen
drie namen. Lo Brunt, Leo
Kornen Johan Cruijff. Van Mar-
kkent niemand." Wel in Neder-
lud, Daar werd Johan Wilhel
mus van Marle (21 december
p24) al bij z'n leven een legen-
li. Als voetbalbestuurder. „Ik
pniet meer van een goede ver
jaring dan van een mooie
jetbahvedstrijd." Na een le-
lenlang besturen geeft de voor
eer van de KNVB de hamer
jinnenkort over. Een slechte
((zondheid dwingt hem het kal
eer aan te doen.
(van Marle kijkt vanaf het ere-
nas af en toe verlekkerd naar
(potsierlijk uitgedoste suppor
ts op de tribunes. Dan knaagt
jms de heimwee naar vroeger,
ioenhij jong was en de held van
dag, als-ie het koffertje van
;p Bakhuys mocht dragen,
jdsik die oranje sjaals en die
«iten zie, als ik die mensen zie
ngen en stampen, dan kan ik
iiar heel jaloers op worden.
Haar al geef je mij duizend gul-
ju, dan doe ik het nog niet."
jtis Jo van Marle, geboren en
togen Zwollenaar, ten voeten
lil, Eenvoudig en bescheiden,
rjrs van opsmuk en uiterlijk
ïioon. „Ik ben een Sakser."
iüt zegt volgens hem genoeg,
jan mensen uit Salland wordt
|®gd dat ze nuchter zijn." En
Êt met de borst vooruit lopen.
Sjncredo: „Watje doet, moetje
ried doen. Anders kun je er
aar beter niet aan beginnen."
livoetballer was hij een harde,
■hardste van de streek, 'een ty-
Roel Wiersma'; als bestuur-
oogstte hij naam en faam in
iel Nederland. Hij reisde de he-
fwereld af, zag tal van WK's en
K's, maar voelt zich nog altijd
[.meest op zijn gemak in de bè-
iiirskamers van het amateur-
etbal. Dat blijft voor hem de
in, Daar werd hij groot. Die af-
mst zal hij nooit verlooche-
Esheb heel wat EK's en WK's
Hgemaakt, maar het gekke is
t nog nooit iemand mij heeft
n juichen. Ook bij een doel-
nt van het Nederlands elftal
ich ik nooit. Dat vind ik sneu
of mijn buurman op, de tri-
ine, de voorzitter van dè tegen-
utij."
n Marle is een begrip in voet-
lland. Eerst nog in het oosten
was net warmgelopen en werd al
weer vervangen door Staatsen.
Die affaire was het niet waard
om een bestuur naar huis te stu
ren. Het was een pure prestige-
zaak."
„Het betaalde voetbal", stelt
Van Marle bij zijn afscheid vast.
„breekt altijd zijn nek over geld.
het zijn nooit bestuurlijke mo
tieven die de doorslag geven. De
clubs hebben in de loop der jaren
veel geld gekregen, maar inci
denteel is het nooit genoeg. Ze
vergeten .alleen dat een be
stuurscrisis niet ophoudt bij het
betaald voetbal, er komt nu ook
weer een half nieuw bondsbe-
stuur. Staatsen zal zich ook de
problemen eigen moeten maken
van het amateurvoetbal, het so
ciale beleid, kortom: de hele
mikmak. Maar voor ze hun eigen
beleidsplan goed hebben uitge
werkt, zijn we alweer drie jaar
verder."
Lijdensweg
Voetbal, zegt hij, was geen hob
by voor hem, het was zijn leven.
Tot in z'n aderen toe. Nee, het
was geen moeilijk besluit, zegt-
ie, om in december zijn afscheid
aan te kondigen. „Sinds het EK
Zweden was het één lange lij
densweg, ziekenhuis in, zieken
huis uit". Het gaat hem nu iets
beter. In 1988 protesteerde zijn
hart, nu moet hij zijn leefschema
aanpassen voor een nierdialyse
op dinsdag en vrijdag. „Ik heb de
rekening betaald. Maar ik heb er
geen spijt van, wantik heb altijd
kunnen doen wat ik wil."
De dokter adviseerde hem te
stoppen met roken, 'maar een
paar whisky's mag ik rustig drin
ken'. Hij is rui een jaar nicotine-
vrij. „Dat is niet moedig, ik ben
gewoon bang. Bang dat er iets
gebeurt met m'n hart of longen.
Als het moedig zou zijn, stak ik
morgen weer een sigaret op".
Verder nog iets op z'n lever? Hij
doorbreekt zelf de stilte. „Iets
wat leeft is nooit af'. Het is meer
dan zo maar een zin. „Op een en
dezelfde dag kreeg ik te horen
dat m'n ene zoon benoemd was
tot hoogleraar en dat de ander
kanker had. Hij kon heel goed
voetballen". Een jaar lang reed
reed vader Van Marle elke week
met z'n doodzieke zoon naar
Groningen. Het mocht niet ba
ten. Hij overleed vorig jaar. „Op
koninginnedag. Op bevrijdings
dag hebben wij hem begraven.
Die data vergeet je nooit meer.
Als je vrouw van smart op bed
ligt, wat stellen de problemen in
de voetballerij dan nog voor?".
des lands, als voorzitter van
ZAC, daarna als voorzitter van
het amateurvoetbal, nu als
bondsvoorzitter. Uitgesmeerd
over een periode van 39 jaar,
keurig verdeeld in drie parten
van dertien jaar. Besturen vindt
hij leuk, vergaderen nog leuker.
Hij noemt zichzelf een vergader-
dier.
Hij is al vanaf z'n negende lid
van ZAC. Een opmerkelijke
keus. „ZAC was de club voor de
elite. De middenstanders en de
ambtenaren gingen naai' PEC,
het gewone volk naar Zwolsche
Boys." Zijn vader was machine
bankwerker. „Ik had dus eigen
lijk lid moeten worden van Zwol
sche Boys." Maar het waren de
hoogtijdagen van Bep Bakhuys,
,de legendarische spits uit de ja-
Ten dertig. „Elke jongen wiïde
toen maar één ding: voetballen
bij ZAC. Als je het koffertje van
Bakhuys naar binnen mocht
dragen, was je de held van de
dag. Daar werd bij het hek om
gevochten."
De rechtsback was geen hoog
vlieger, maar hij schopte het
nochtans tot het eerste. Van
1944 tot 1957, dertien jaar lang.
„Ik kon er weinig van, toch kwa
men ze moeilijk langs me. Nee, ik
heb geen blanco strafkaart, als
je dat wilt weten."
Tien jaar lang was hij speler,
aanvoerder en voorzitter tege
lijk. Tot kort voor de wedstrijd
ontving hij de gasten en dook
dan vliegensvlug de kleedkamer
in om zich in het wit en blauw te
hijsen. „Na afloop mocht ik al
tijd als eerste onder de douche."
En nam hij weer fris gewassen
plaats achter de bestuurstafel.
Gestreden
De bestuurder Van Marle was al
wijd en zijd bekend toen hij in
1957 de schoenen aan de spijker
hing. Het besturen zat hem in
het bloed. Net dertig was-ie, toen
hij in 1954 namens de oostelijke
clubs fel van leer trok tegen de
invoering van het profvoetbal in
ons land. Van Marle was mordi
cus tegen. Uit principe. „Ik vond
het onethisch betaalde sport te
bedrijven. Daar heb ik echt voor
gestreden, tot in de bondsverga
dering toe."
Zijn naam als voetbalbestuur
der was voorgoed gevestigd. In
1966 werd hij voorzitter van de
afdeling Zwolle, twee jaar later
volgde zijn benoeming tot hoog
ste baas van de amateurs. En
werd hij tegelijk vice-voorzitter
van het bondsbestuur. In 1980
nam hij de hamer over van Wim
Meuleman. Hij was jaloers op
zijn voorganger. 'Die man was zo
spontaan, zo ontwapenend'.
Over zichzelf: 'Er zal aan mij
geen grapjas verloren gaan. Ik
ben ernstig'. Een kou we kikker.
'Degelijk, standvastig, een vaar
dig analyticus', volgens zijn be
wonderaars. 'Saai, iets te diplo
matiek, weinig creatief, volgens
de critici.
Binnenkort zwaait Van Marle af.
Het werk zal hij missen, de func
tie minder. „Bondsvoorzitter
was niet de leukste baan die ik
heb gehad." De meeste voldoe
ning schonk hem het voorzitter
schap van de amateurs. „In die
functie was ik duidelijk partij.
Nu moet ik altijd rekening hou
den met de belangen van beide
secties. Als ik meega met de
profs, dan zeggen de amateurs:
'Dat is nou je oude voorzitter, hij
kent je niet eens'. Als het anders
om is, zeggen de profs: 'Hij komt
uit het amateurvoetbal, je kunt
niet anders verwachten'.
Twee vuren
Van Marle ziet daarom meer in
een structuur met drie onafhan
kelijke leden. Nu zit de voorzit
ter altijd tussen twee vuren. Met
links van hem vier leden van de
profsectie, rechts de amateurbe
stuurders. „Het is een heel
mooie organisatie zolang het
goed loopt. Maar o wee als er een
conflict dreigt..."
Van Marle, over de vele wisselin
gen in het bestuur: „Die zijn des
astreus voor de continuiteit.
Eerst had ik te maken met Vilé,
toen kwam Van der Louw. Hij
was net op de goede weg en
moest al weer weg. Van Rooijen
foto GPD
Jo vanMarle werd groot in de bestuurskamers. Die afkomst zal hij nooit verloochenen.
Dick Tommei, met schaakbord in de wandelgangen van de Tweede Kamer: het nieuwe bestuur zal meer de dialoog zoeken. „We hebben een
dienende functie, dat mogen we nooit vergeten." foto GPD
