Schoenen op schorpioenen controleren Trappend op vakantie Leuk naar het strand Sporten in het Atlas-gebergte Schouwen PZC vrije tijd ZATERDAG 12 JUNI 1993 J J Met twintig miljoen gulden per jaar wil de Marokkaanse regering de sportieve toerist die ook cultuur wil proeven, naar het zuidelijk deel van het Atlas-gebergte lokken. Para- sailing, kanoën, fietsen, bergbeklimmen en wandelen zijn activiteiten die er bedreven kunnen worden. Een groep journalisten trok een week onder leiding van de berggidsen Hajji Houssine, Brahim Jilou en Mohamed ('Momo') Alahyane door het gebied rond de rivier de Dra, die in het Atlas-gebergte ontstaat. Als de Boeing 727 van Royal Air Maroc is opgestegen van Marrakech om in zo'n twintig minuten naar de andere kant van het Atlas-gebergte te vliegen, demonstreert een jonge stewardess hoe een zwemvest werkt. Bo ven de Middellandse Zee, toen het vliegtuig van Spanje naar Marokko vloog, gebeurde dat niet. Bij Ouarzazate, onze bestemming, ligt een stuwmeer met een lengte van zestien kilo meter. Het landschap tussen Ouarzazate en Tenirhir is, tientallen kilometers lang, dor. grauw, kaal, eentonig en vooral stoffig. Een ezel. ogenschijnlijk door Allah en alles verla ten, zomaar ergens midden in de woestenij, on derbreekt dat monotone beeld een enkele keer. Dan, volkomen onverwacht, verkopen kinde ren en enkele ouderen, kransen van rozen langs de weg. Er zijn inderdaad wat rozenstrui ken te zien. Verderop, waar water uit het ge bergte komt, is het groener. Palmbomen, groente, graan. De rozen vormen een bron van inkomsten voor de plaatselijke bevolking. Ze maken er onder meer Eaux de Roses van. Daar hang ik, held op sokken die ik ben, onge veer twintig meter hoog tegen een steile berg wand. Toch nog altijd een flinke flat hoog. De Marokkaanse berggids Momo Alahyane houdt beneden geroutineerd het nylonkoord vast), dus ik zou hooguit een enkele meter kun nen vallen. Maar toch, voor een plattelander is twintig meter een enorme hoogte. Momo kan mijn negentig kilo makkelijk hou den als ik me laat zakken. Op zijn aanwijzin gen laat ik het koord los - ik zit vast met rie men om middel en benen - en spreid mijn ar men. Een sensatie! Lachend komen drie kinderen, vele kilome ters ver van de bewoonde wereld, uit hun no- madentent, ergens halverwege de bergen. Ze variëren in leeftijd van vijf tot tien jaar en brengen de hele dag alleen in de tent door. Hun vader is dood. moeder hoedt de kudde geiten. Berberstam In de donkerbruine, versleten tent, eigenhan dig gemaakt van zelfgesponnen schapewol, staan een bok en een kip tussen hun stinkende uitwerpselen, slechts door een stuk hout op de grond gescheiden van het 'woongedeelte'. Het goedlachse, oudste kind demonstreert hoe met twee stenen meel wordt gemaakt. Ze be hoort tot het trotse Aït Atta-volk, een Berber stam die al eeuwenlang met kuddes schapen en geiten het Atlas-gebergte doorkruist, 's winters laag, s' zomers hoog. Ze kent het woord Marokko niet. Haar stam is haar we reld. Het hogere gedeelte van het Atlas-gebergte is op vele plaatsen betoverend mooi. Een groen De Gorges du Todra, een ideale omgeving voor een sportieve vakantie, met mogelijkheden voor bergklimmen, kanoën, wandelen, fietsen en para-sailing. foto Roel Dijkstra lint. beneden in het ravijn, demonstreert de slijtende kracht van stromend water. De mi nuscule palmbomen in de diepte contrasteren sterk met de bruine, kleikleurige. enorme ber gen. Precies de Grand Canyon, merkt foto graaf Roel Dijkstra op. Het is inderdaad adem benemend. Adembenemend is ook het rijgedrag van onze chauffeur. Hij schept er een irritant genoegen in steeds hard van de andere terreinwagens weg te rijden, pal langs de ravijnkant. Nabij het dorpje Moussem Imilchil woont de Aït Hdidou-stam. Vrouwen houden hun om slagdoek voor het gezicht als ze worden gefo tografeerd. Een knaapje speelt er met zijn enige stukje speelgoed', een zwarte vogel met rode snavel. Hij gooit het gekortwiekte dier op de grond, geeft het zonder mededogen een schop onder de kont omdat het dier moet lo pen. Maai' de vogel werkt niet mee. Zijn poot is gebroken. Visjes schieten pijlsnel onder ons door als we een paar uur lang in een opblaas-kano tussen de bergen met de stroom mee peddelen. Tus sen het weinige groen langs de kant zitten kik kers. Enkele malen moeten we door het stroompje waden. Meestentijds varen we. Het is een prachtige tocht. Ik zing, daar ver in zuidelijk Marokko, luidkeels Ketelbinkie. Berggids Momo zegt, terug bij de tenten, dat ik snel opzij moet stappen. Op enkele centime ters van mijn rechtervoet schuifelt een schor pioen. Tot dat moment hield ik er rekening mee dat het toeristenpraatjes waren als ver teld werd dat 's ochtends de schoenen moes ten worden gecontroleerd. Later, als er ge stopt wordt tijdens een prachtige, maar ver moeiende fietstocht door de bergen, zien we weer een schorpioen vlak naast ons. Dat is schrikken. Huwelijksmarkt De beeldschone Rabia Aissaoui van het Ma rokkaanse ministerie van Toerisme, die de he le week meereist, vertelt het verhaal van de Aït Hdidou, een volk dat elk jaar in september in deze streek een drie dagen durende 'huwe lijksmarkt' kent. De man kiest daar een vrouw. De vrouw kan, na overleg in een tent, weigeren. Na een jaar kunnen beiden beslui ten uit elkaar te gaan en opnieuw naar de hu welijksmarkt te trekken. De vrouwen zijn soms nog maar dertien jaar. Officieel is het verboden op die leeftijd te trouwen. Berggids Momo (30) hoopt dat zijn ouders in Ghassat ook stromend water en elektriciteit in huis krijgen. Zijn vier broers en drie zussen zijn nu afhankelijk van de opbrengst van de grond, de koe, wat schapen en hun houtsnij werk. Momo. natuurliefhebber, hoopt met zijn verdiensten zijn bijdrage aan het gezin te kun nen leveren. In de grote stad, waar hij enige tijd werkte, voelt hij zich niet thuis. Momo is niet bang dat de komst van toeristen ten koste zal gaan van de cultuur. „De mensen hier zijn geestelijk sterk genoeg om zich te handhaven." De kosten van een vakantie in Marokko zijn ongekend laag. Wie niet in de vrije natuur, maar op een camping wil overnachten (er zijn er met douches èn zwembad) is voor vier per sonen, een caravan en een auto zo'n vijf gulden kwijt. Het huren van een berggids kost onge veer vijftien gulden per dag. De bergbewoners verwonderen zich er wel over dat die Europeanen naar de top van een berg willen als daar niets te zoeken is. Rare jongens, die Europeanen, zie je ze denken. Fietsvakanties, in binnen- en buitenland, zijn helemaal in. „Toen wij in 1972 voor het eerst met de fiets gingen trekken, deden we iets heel aparts", herinneren Gijs (38) en Jolien (42) Bekkenk uit Zierikzee zich. Ruim twintig jaar later blijkt de fïetsvakantiemarkt ontdekt én uitgebreid door gespe cialiseerde reisorganisaties, die zorgen voor een gevarieerd aan bod. Opvallend is de populariteit van het buitenland. Vooral Frankrijk doet het goed. Een trend die tien jaar geleden werd ingezet met de komst van de fïetsbus: in een aan hangwagen gaat de fiets veilig mee naar het vakantiegebied. Tot dan beheerste het spoor het vervoer. Dat betekende een spelletje Russi sche roulette met de fiets, die vaak beschadigd of zelfs helemaal niet aankwam. Op Franse stations blij ken de perronwagens met 'vlees haken' voor fietsen nu veelal leeg. Ze illustreren treffend wie de markt heeft overgenomen. Fietsbussen rijden al jaren naar vrijwel alle gebieden in Europa. Een misverstand is dat alleen jon ge en sportieve mensen op fiets vakantie gaan. Tegenwoordig zijn met name reizen voor ouderen en gezinnen met kinderen sterk in op mars. verklaart woordvoerder Paul Hendriks van Oad Cycle- tours, een grote organisator van fietsvakanties. „Vorig jaar was on ze oudste deelnemer 74 en onze jongste negen maanden." Onge makken worden weggestreken met onder meer bezemwagens, speciale kinderbegeleiders en georganiseerde overnachtingen. Bonnefooi Aan de Bekkenks is dat allemaal niet besteed. Zij doen het op hun eigen manier, op de bonnefooi. Va der. moeder en zoon Ramses (16), gezellig bij elkaar door de uitge strekte natuur van Frankrijk. „Schitterend", zeggen ze, „op de fiets zie je veel meer dan vanuit de auto." Reserveren bij campings vinden ze niet nodig, want voor fietsers met een kleine tent blijkt altijd plaats. Ramses heeft na ja ren fietsen met zijn ouders de smaak trouwens zo te pakken, dat hij dit jaar alleen gaat. Even op en neer naar Polen. Het kan natuurlijk ook dichterbij. België, met zijn voetbrede fiets stroken. doet het als vakantieland heel aardig. De Oostsouburgers Gre (62) en Wim (65) van Boven fietsen er zo naartoe. „Gent is maar zestig kilometer." Het land heeft bij hen voor op Nederland, dat overal makkelijk logies is te krijgen. „De plaatsen liggen niet ver van elkaar en in elk dorp is wel een hotel." In Nederland zijn de VW's in hun ogen veel te vroeg dicht. „Daardoor ga je gespannen fietsen, want als er niets vrij is moetje nog een heel eind verder." In Nederland doen ze het daarom georganiseerd. Bart Mullink Gijs en Jolien Bekkenk uit Zierikzee met in hun midden zoon Ramses, gepakt en gezakt voor hun fietsvakan tie. foto Lex de Meester Beginpunt van de tocht is het Zierikzeese Sas. waar liefheb bers bij het tankstation snoep kun nen inslaan voor onderweg. Bij de kruising met de Scheepstimmer- dijk gaan we rechts onder de auto weg door de Schouwse dijk op. Een hippie heeft er een vredesteken en 'peace' opgekalkt, maar voor dat appèl zijn betere plaatsen te be denken. De Schouwse dijk is een oase van rust. Verboden voor au to's en fietsers kom je er haast niet tegen. Het beboste Schuddebeurs is als altijd een verrassing in het vlakke land en op de fiets hóren we ook het verschil met de omgeving: hier overheersen de vogelgeluiden. Bij de kruising met de Turelureweg gaan we naar rechts en belanden in Nieuwerkerke Schutje. Op de Heuvelsweg richting De- lingsdijk dient zich de voorbode aan van de massarecreatie. De mi ni-campings heten er De Strohalm en de Zonnewijzer. Caravans en tenten zitten kennelijk goed in het groen: we zien ze nergens. Dat is met bungalowpark Port Greve wel even anders. Dat is van heinde en verre te zien. De bomen willen blijkbaar nog niet zo goed groeien rond dit absolute dieptepunt in de recreatiegeschiedenis van Schou wen. Brijdorpe en Looperskapelle lig gen er rustig bij, net als het kerk hofje even verderop aan de Kapel- leweg. Maar de geest wordt van de begraafplaats wel wat onrustig. 'Zijt ook gij bereid?', wordt op het hek gevraagd. Zo gesteld, zal het antwoord waarschijnlijk 'ja' moe ten zijn, maar 'nee' heeft voorals nog de voorkeur. Via de jachthaven bij Scharendij- ke komen we op de Rampweg naar Renesse. Daar is het nu goed fiet sen. maar wie er ooit op het zadel heeft gezeten als het strand 'uit gaat'. kan het gemeentelijke plan voor een autovrije Rampweg al leen maar toejuichen. Duinen Ruim een uur na het begin zijn we bij het strand. Door de duinen wil len we naar de ongeveer even lange route twee, die we van het strand naar Zierikzee nemen. Natuurbe- schermend Nederland heeft helaas besloten dat er vanaf het Watergat niet verder door de duinen mag worden gefietst. Dat is misschien heel verstandig, maar op de fiets kan je je maar slecht voorstellen dat het zoveel kwaad doet. We nemen de Hogezoom en komen via de Kloosterweg op de Vertons- weg, een schitterend weggetje in het groen. Op de Burghseweg rich ting Westenschouwen. waar we de Westerseweg opzoeken en naar Burghsluis koersen. Het zoveelste hoogtepunt: de Oosterschelde. Verderop, bij de Plompe Toren, kun je er honderden meters langs rijden! Op het stukje provinciale weg heb ben we voor het eerst echt last van het drukke autoverkeer. Snel eraf, bij de Hoosjesweg. Tussen de inla gen is het rustig. Aan het eind van de Inlaagweg komt het moeilijkste moment van de tocht: café-restau rant De Heerenkeet. De verleiding is groot om het terras te nemen, maar de zin om verder te gaan wordt er dan niet groter op. En het laatste stuk langs de autoweg is al zo vervelend, al vergoedt de reiger aan de Zierikzeese gracht veel. Maaike van Houten Er wordt op Schouwen- Duiveland veel geklaagd over fietsroutes, maar met een beetje goede wil valt er heel leuk naar het strand te fietsen. Vanuit Zierikzee zijn er twee mogelijkheden: een via de zuidkust naar Westenschouwen en een via de gehuchten Schutje, Brijdorpe en Looperskapelle naar Renesse. Grevelingenmeer Brouwershavense Gat Brouwf Ellemeet Zonnemaire j Noordwe!l< SCHOUWEN jouwe Natuurgebied HetZeepe Kerkwerve Oosterschelde

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1993 | | pagina 43