wind door Streek VVV
Wipschutterij: cafévermaak of sport?
Boer Provoost wordt
uitbater Nieuwvliets
pannekoekenhuis
b«rl$ten
Nieuwe directeur J. de Waard voortvarend aan de slag
mm
Vakantie
Broek
Opsporing
3n onze verslaggever
larcel Modde
m?
OSTBURG - Het Thoolse bu-
«voor vreemdelingenver-
ecr had z'n collega's al 'ge-
uur ;aarschuwd' voor de bankdi-
fcteur. Hij is ambitieus, door
ziend, inventief en een op en
ip pragmaticus. Precies die ca-
aciteiten die een toeristenkan-
jor goed kan gebruiken. Het
aurde evenwel ruim vijf jaar
oordat de Kust VVV Zeeu wsch-
laanderen de tip omzette in
ladkracht en de geboren Kat-
'ijker drs J. de Waard (39) paai
en om de club te komen leiden,
onder de rebellie van de leden-
ainpinghouders was het zeer
aarschijnlijk nooit zover ge-
omen.
ioewel het huwelijk met veel
forten en stoten november vorig
uiteindelijk tot stand
„iam, zijn de wittebroodswè-
6,za fn vruchtbaar besteed. Het be-
;uur en de commissie financiën
an de Kust VVV werken aan
•i ;n plan om meer leden binnen
'*cl jhalen door een variabele con-
d°01 fibutie in te stellen. Ze richten
ch daarbij in eerste instantie
het midden- en kleinbedrijf
het achterland van de kust-
ireek. Ondernemers in plaat-
n die geografisch gezien ver-
er van het toeristisch centrum
Liggen (zoals bijvoorbeeld IJ-
ua' ndijke), zouden volgens dit
w !an voor minder geld dan hun
jllega's nabij de stranden lid
jruien worden van de organisa-
UIU laarnaast wordt hand in hand
ninii et. de Stichting Promotie en de
inkeliersvereniging Oostburg
ïkeken of de ondernemers in de
enhoornstad één collectief lid-
aatschap kan worden aange
ven. Op deze wijze hoopt het
«tuur van de Kust VVV af te
annen rekenen met het oud
er dat veel middenstanders in
gemeente wel profiteren van
noeste arbeid van de VVV,
r zich desondanks niet aan-
uiten bij en meebetalen aan de
stelling. Binnen een halfjaar
gQg «et duidelijk zijn of de nieuwe
denwerfpoging kans van sla-
225 in maakt.
Mioeristenkantoor
Waard en consorten hebben
een tweede frustratie die ze
snel mogelijk de wereld uit
"gillen helpen. De grootste
UUI aats in het kustgebied, Oost-
Y fe jrg, ontbeert nog altijd een
Bod;
1M
talir
sieg e
nsf!
•ut JT,
zelfstandig toeristenkantoor.
Onderhandelingen met de ge
meente om een dergelijke ac
commodatie (samen met een
uitzendbureau) te realiseren op
het Ledelplein, liepen begin dit
jaar spaak. De opzet van de
nieuwbouw was naar de smaak
van burgemeester en wethou
ders te groot en daardoor ver
keerstechnisch onverantwoord
voor de betreffende locatie.
Het ontwerp is inmiddels aange
past en het overleg met de ge
meente werd hervat. Zowel De
Waard als wethouder J. Tho-
maes (WD, toerisme) verwacht
dat de verkleinde versie van het
kantoor een redelijke kans
maakt de eindstreep te halen.
Pas volgend zomerseizoen welis
waar, maar dat valt nog wel te
overkomen, denkt de nieuwbak
ken voorzitter. Belangrijker is
dat Oostburg in ieder geval een
volwaardig VW-kantoor krijgt.
„Zo'n voorziening mag hier toch
niet ontbreken. Ik ben ervan
overtuigd dat dit gemis een van
de hoofdredenen is waarom veel
ondernemers zich nog niet bij
ons hebben aangesloten. Met
een vestiging laatje zien datje er
bent, dat je iets te bieden hebt
voor de kern. En dat werkt weer
positief op het ledenaantal. Al
leen zo kun je het draagvlak van
de organisatie 'vergroten", weet
De Waard uit ervaring.
Kwaliteiten
De bankdirecteur heeft op dat
vlak z'n sporen in het VVV-cir-
cuit meer dan verdiend. Van
1982 tot 1987 was hij voorzitter
van de Thoolse vereniging voor
vreemdelingenverkeer. Onder
zijn aanvoering verhuisde de or
ganisatie van een kamertje bo
ven de bibliotheek naar een
nieuw kantoor. Na vijf jaar De
Waard was het aantal leden
meer dan verdubbeld: van 70.
naar 155. Hij stond mede aan de
wieg van de bloemenroute en
verschillende andere activitei
ten die de VVV Tholen nieuw le
ven inbliezen.
Geen wonder dus dat de schie-
reilanders hun Zeeuws-Vlaamse
collega's na zijn vertrek in 1987
naar Oostburg tipten over de
kwaliteiten van de toeristisch
denkende bankdirecteur. Al in
1989 informeerde het toenma
lige bestuur van de Kust VVV
voorzichtig of De Waard 'op ter
mijn' in was voor een functie.
Daar bleef het tot medio 1992
echter bij. Het dagelijks bestuur
overwoog vorig jaar nog even
hem voor te dragen als opvolger
van voorzitter P. M. Faas, maar
zag daar uiteindelijk van af om
dat de bankdirecteur niet kon
garanderen de komende acht
jaar in Zeeuwsch-Vlaanderen te
blijven wonen (een van de eisen
in de profielschets). De hotelier
Faas en de zijnen schoven oud
wethouder J. de Vries definitief
naar voren als hun favoriete
kandidaat.
Deze manoeuvre stuitte in de al
gemene vergadering van sep
tember vorig jaar op groot verzet
van de leden-campinghouders.
Hun ervaringen met De Vries als
politicus waren niet om over
naar huis te schrijven, luidde de
motivatie van de recreatieon
dernemers. Ze gaven in niet mis
te verstane bewoordingen te
kennen meer heil te zien in een
neutrale persoonlijkheid, die
met een frisse en onpartijdige
blik het management van de
Kust VVV waardig is.
Onvrede
Onder dwang van de meerder
heid haalde het bestuur bakzeil
en twee maanden later werd De
Waard alsnog binnen de gelede
ren gehaald. Behalve Faas stap
ten ook secretaris W, J. Robijn
en penningmeester H. C. E. van
Wanrooy op, mede uit onvrede
over de gang van zaken in de al
gemene vergadering. Daarmee
stond De Waard gelijk aan het
hoofd van een vrijwel compleet
vernieuwd dagelijks bestuur.
Met die frisse wind zit het dus
wel goed, mag worden veronder
steld. En dat het voormalige be
stuur met zijn eis dat een nieuwe
voorzitter tenminste acht jaar in
functie moet blijven danig de
plank heeft misgeschoten, blijkt
uit de actualiteit. De Vries ver
laat Zeeuwsch-Vlaanderen bin
nenkort namelijk, samen met
zijn vrouw, gedeputeerde G.
De promotie van Zeeuwsch-Vlaanderen zit in de lift, sinds de Kust VVV wordt geleid door J. de Waard, directeur van de Rabobank in
Oostburg. foto Oscar van Beest
Hommes, die deze maand werd
benoemd tot burgemeester van
de Friese gemeente Nijefurd.
De Waard wil de potenties van
de Kust VVV Zeeuwsch-Vlaan
deren verder uitbouwen. De or
ganisatie moet ook professione
ler worden, vindt hij. Bemoeie
nis met alles wat er binnen de
club speelt en wordt uitgedacht,
is aan hem niet besteed. Faas
deed dat wél. door zijn actieve
deelname in de verschillende
werkgroepen van de VVV.
Overzicht
„Als je zoiets kunt opbrengen, is
een dergelijke gedetailleerde
werkwijze natuurlijk bewonde
renswaardig. Maar het gevaar
bestaat dat je te nauw betrok
ken raakt bij het voorbereiden
de traject en daardoor het nuch
tere overzicht van het totaal
plaatje verliest. Wanneer je een
onderneming leidt met zo'n ze
ventig personeelsleden, kun je
ook niet anders dan je beperken
tot de grote lijnen. Aangezien de
Kust VVV van een vrijwilligers-
club is uitgegroeid tot een heus
bedrijf met verschillende bijkan
toren, lijkt een dergelijke aan
pak mij ook daar veel lucratie
ver,"
Binnen deze optiek wil De
Waard ook de samenwerking
met de collega's in Sluis verbete
ren. Beide toeristische produk-
ten (de Belfortstad als een pitto
resk winkelcentrum en de kust
strook als recreatiegebied) ver
dienen volgens hem een betere
afstemming op elkaar. „Dat as
pect is tot dusver onderbelicht
gebleven", aldus de voorzitter.
„Vakantiegangers in Cadzand
bijvoorbeeld weten te weinig dat
ze een regenachtige dag gezellig
in Sluis kunnen doorbrengen.
Daar moet dus aan worden ge
werkt. Het beste gaat dat dooi
de fusiegedachte (het kantoor
Sluis bij de Kust WVi te laten
varen. Alleen zo voorkom je dat
de collega's in Sluis ieder nieuw
samenwerkingsvoorstel van ons
bij voorbaat wantrouwen."
De Waard heeft zijn promotio
nele tentakels alvast in den lan
de uitgestoken. Geen van zijn
klantenrelaties uit de Randstad
ontkomt aan de vraag of hij be
kend is met de pracht en praal
van Zeeuwsch-Vlaanderen.
„Blijkt dat niet zo te zijn, dan
zorg ik ervoor dat ze binnen een
paar dagen een bungalowbro
chure van de streek in hun bus
hebben liggen."
Remie Migom stond 65 jaar geleden aan de wieg van Willem Teil
van een medewerker
ZUIDDORPE - Wipschutterij,
de een noemt het een nostal
gisch café-vermaak, de ander
sport. Remie Migom houdt het
op het laatste. Vijfenzestig
jaar geleden stond hij aan de
wieg van het Zuiddorpse lig
gende wip-schuttersgilde Wil
lem Teil. Zo'n 41 jaar hanteer
de hij de voorzitterhamer en
inmiddels staat hij als ere
voorzitter in de annalen van
het gilde opgetekend. Een titel
die hem werd toegekend voor
zijn vele verdiensten voor de
ze volkssport in het algemeen
en in zijn geboortedorp in het
bijzonder. Maar nog steeds
heeft hij er niet genoeg van.
Ondanks zijn 83-jarige leef
tijd, volgt hij de ontwikkelin
gen in zijn lievelingssport nog
op de voet. Migom weet dus
van de rand en de hoed als het
om hij spreekt over het spel
met pijl en boog.
De landbouwer in ruste is de
laatste nog in leven zijnde op
richter van het schuttersgilde
in het boekweitdorp, maar is
naar zijn zeggen zeker niet een
van de laatste der Mohikanen
in deze aloude en vooral in de
grensstreek met België beoe
fende volkssport. „Toegege
ven, het aantal liefhebbers van
het boogschieten is aanzienlijk
teruggelopen, maar de sport is
nog steeds in beweging. Net als
in andere sporten is er nu meer
sprake van specialisme. De
ontwikkelingen op het gebied
van pijl en boog hebben daar
toe bijgedragen", zegt de Zuid-
dorpenaar.
Krachtpatsers
„Vroeger, toen er nog met hou
ten boog en pijl werd geschoten
Waren het de krachtpatsers die
de lakens uitdeelden", gaat hij
c'ht'f verder- »zi.) spanden met ge
mak de boog en bezaten het
vermogen om de spanning er
op te houden om zodoende rus
tig te richten, Ook konden zij,
wat wij in schutterskringen
noemen, een veel zwaardere
boog trekken. Met als gevolg-
dat hun pijlen met meer kracht
werden afgeschoten en zodoen
de op weg naar hun twintig me
ter verder gelegen doel minder
afwijkingen vertoonden. Daar
is nu met de komst van de ka-
trolboog en de kunststof pijlen
geen sprake meer van. Door de
aanpassing van het materiaal
zijn de verschillen tussen de ge
spierde jongens en de lichtge-
jelio: wichten aanzienlijk minder ge-
worden, wat op zijn beurt de
aantrekkelijkheid van de sport
heeft doen toenemen."
Migom denkt dat deze ontwik
keling uiteindelijk zal leiden
tot een opbloei van de schutte
rij. „Het geeft duidelijk aan dat
de commercie er nog steeds
brood in ziet. Niet alleen is het
hierdoor mogelijk om totop
hoge leeftijd de schietsport te
blijven beoefenen, maar ook is
voor de jeugd de uitdaging aan
merkelijk toegenomen. Er is nu
meer strijd en dat trekt de
jeugd nu eenmaal aan."
Aantrekkelijker
De ere-voorzitter ziet in de toe
name van het aantal jongere le
den in zijn verening een beves
tiging van zijn zienswijze. „Wil
lem Tell was duidelijk aan het
vergrijzen, sinds een aantal ja
ren kent ons ledenbestand
weer een opgaande lijn. Schie
tingen met meer dan honderd
schutters, zoals in de crisistijd
vlak voor de tweede wereldoor
log en zo'n twintig jaren daarna
zijn nog ver weg, maar ik vraag
mij af of we daarop zitten te
wachten. Het was natuurlijk
leuk voor een organisatie,
maar als schutter kwam je op
zo'n middag hooguit zeven of
acht keer aan bod. Terwijl je nu
met een deelname van veertig-
tot vijftig schutters toch
meestal zo'n dertig keer de
boog mag spannen. En ook dat
maakt het aantrekkelijker
voor de mensen."
De Zuiddorpenaar is van me
ning dat de schutterij in de
ogen van een aantal mensen
een sport was en nog steeds is
voor 'café-lopers' en dron
kaards. „De schietsport werd
vroeger, en op veel plaatsen is
dat nog steeds zo, op de bin
nenplaats van een café gehou
den. Als je dan, zoals vroeger
met een groot aantal deelne
mers bijna een uur moest
wachten op de volgende beurt,
dan ging je logischerwijs een
pintje pakken en ik durf best te
bekennen dat het meestal niet
bij één pint bleef. Ook de gele
genheid was veel groter. In een
dorp als Zuiddorpe, met nog
geen duizend inwoners, waren
ruim twintig café's, dus trok je
gewapend met pijl en boog van
de ene naar de andere drankge
legenheid en dan is je naam
snel gemaakt."
Accommodaties
„Daar is nu geen sprake meer
van", zegt Remie Migom. „Niet
alleen het, aantal bruine café's
waar je nog lekker op je gemak
een pint kan drinken is sterk
Remie Migom slond 65 jaar geleden aan de wieg van het liggende wip-schuttersgilde Willem Teil.
foto Peter Nicolai
verminderd, maar je hebt er
ook geen tijd meer voor omdat
je door het minder aantal
schutters regelmatig aan de
bak moet. Daar komt. bij dat
ook de schutterij qua acommo-
datie niet is achtergebleven bij
andere sporten. Een groot, aan
tal verenigingen, vooral de
staande wipschutters, be
schikt over een eigen accom
modatie. Dus loopt men niet
meer café in en uit. Daarmee
wil ik niet zeggen dat er geen
pint meer wordt gepakt, maar
waar gebeurt dat niet? Hoeveel
voetbalclubs houden niet het
hoofd boven water dankzij de
omzet- in de kantine en daar
kan je rustig nog een aantal
sporten aan toevoegen. Trou
wens wat is daar verkeerd aan
als het met mate gebeurt. Het
spreekwoord dat het bier niet
voor de ganzen is gebrouwen
zegt genoeg denk ik."
Remie Migom prijst zich daar
om ook gelukkig met de goede
verstandhouding tussen zijn
schuttersgilde en de zusterver
eniging Sint Sebastiaan, een
club die zich bezig houdt met
het schieten op de staande wip.
„Zij beschikken over een over
dekte accommodatie waai- wij
in de winter gebruik van kun
nen maken. Erg belangrijk. Je
kunt zodoende ook in een pe
riode dat jé buiten niet kunt
schieten de belangstelling le
vendig houden. Want ook hier
gaat het spreekwoord op; stil
stand is achteruitgang. En dat
zou de doodsteek voor de wip
schutterij kunnen betekenen."
Dat het wipschieten hoofdza
kelijk in de grensstreek wordt
beoefend, kan de Zuiddorpse
veteraan wel verklaren. „Het is
een sport die uit België is over
gewaaid en. zoals ik reeds eer
der stelde, hoofdzakelijk in ca
fé's werd beoefend. Vandaar
ook dat vooral in plattelands
gemeenten waar veel katholie
ken wonen, Brabant, Limburg
en Zeeuwsch-Vlaanderen, deze
sport veel opgang vond. Men
ging naar de kerk en zocht
daarna vermaak. Veel meer
keus voor ontspanning dan.
schieten en staakbollen, ook al
zo'n typische volkssport die in
de vergetelheid dreigt te raken,
was er in de meeste dorpen
niet."'
Uitwisseling
„Dat wil overigens niet zeggen
dat er in andere delen van Ne
derland niet aan boogschieten
wordt gedaan. Zo hebben wij
een jaarlijkse uitwisseling met
de schuttersvereniging van
Yerseke. Het toeval wil, dat een
oud-lid van onze vereniging,
Remy Belaert, daar in gesprek
kwam met de schuttersvereni
ging die zich hoofdzakelijk be
zig hield met de discipline doel-
schieten, met scherpe pijlen op
schijven. Eenmaal bekend met
het wipschieten zijn ze ook 4
daar met deze discipline be
gonnen. Je ziet maar, het gaat
er om iemand te vinden die de
kar wil trekken, dan krijgt men
vanzelf de smaak te pakken."
Migom bestrijdt dat het doel-
schieten meer vaardigheid ver
eist dan het wipschieten. „Je
moet niet vergeten dat bij de
evolutie van de pijl en boog de
aanpassing van de doelen niet
is achtergebleven. Als we met
dit materiaal nog zouden schie
ten op pluimpjes die op de wip
zijn bevestigd met dezelfde
klossen als 25 jaar geleden, dan
duurde een schietwedstrijd
niet veel langer dan één ronde.
Nu is zo'n klosje amper een mil
limeter dik. En nog zijn er
schutters bij wie praktisch ie
der schot raak is. Dat zijn de
specialisten, met wie iedereen
zich wil metep. En daar vaart
de schutterij wel bij. Het zijn de
'Cruyffjes' binnen de schutterij
en zulke propagandisten kun je
niet missen."
Een indruk van het nieuwe pannekoekenhuis van Boer Provoost.
foto Oscar van Beest
van'onze verslaggever
NIEUWVLIET - Na een eeuw
boerentraditie heeft Johan Pro
voost uit Nieuwvliet definitief
een punt gezet achter het fami
liebedrijf. De boerderij werd in
de loop der jaren geleidelijk aan
omgebouwd voor recreatieve
doeleinden. Als antwoord op de
economische malaise in de land
bouwsector. Dinsdag viel het
spreekwoordelijke doek met de
officiële opening van een panne-
koekhuis annex petit restaurant
in de voormalige landbouw-
schuur.
Provoost nam het - in 1892 door
zijn opa opgerichte - boerenbe
drijf aan de Lampzinsdijk 23 jaar
geleden van zijn vader over. De
basis was wankel, waarom ju
nior begin jaren tachtig startte
met de verkoop van groente en
fruit op het erf. Het assortiment
werd in rap tempo uitgebreid
met allerlei kruidenierswaren.
Plet resultaat was een redelijke
bijverdienste.
„Ik zag de bui al aankomen. De
financiële problemen begonnen
de kleinere agrariërs destijds
parten te spelen. Het boerenbe
drijf biedt door allerlei regelin
gen. dure milieu-eisen en lage
produktopbrengsten nauwelijks
nog perspectief. In de recreatie
sector kun je wel verder vooruit
denken. Zeker in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen. Vandaar
dat ik langzaam maar zeker die
kant ben opgegaan", motiveert
de jonge restauranthouder (en
VVD-gemeenteraadslid) zijn
omschakeling-
In 1985 bouwde hij de faciliteiten
uit met een mini-camping. Het
was ook het jaar waarin het idee
ontstond om de opslagschuur te
verbouwen tot restaurant, inclu
sief een speeltuintje buiten voor
de wat minder tafelvaste kinde
ren en een groot terras. De ge
meenteraad (toen nog zonder
Provoost) gaf echter geen toe
stemming voor het wijzigen van
het bestemmingsplan en veegde
het verzoek van tafel. Provoost
moest tegen wil en dank gewoon
door blijven boeren aan de
Lampzinsdijk. Vorig jaar pro
beerde hij het opnieuw. Dit keer
met meer succes.
„Door de toenemende malaise in
de agrarische sector kijkt men
tegenwoordig gelukkig met een
wat andere blik naar dit soort
initiatieven. Ze moeten wel.
Want als de ene naar de andere
boerderij wordt opgedoekt en er
niets meer mee wordt gedaan, is
de verpaupering van het platte
land helemaal niet te stuiten",
meent de Nieuwvlietenaar.
Provoost heeft doelbewust op de
veranderingen ingespeeld. Voor
zijn boerderijwinkel haalde hij
de benodigde papieren om
groente en fruit te mogen verko
pen. Daarnaast deed hij uit pure
noodzaak de nodige kennis op
voor een bijbaan in een laborato
rium, leerde als agrarisch taxa
teur de waarde van boerderijen
berekenen en haalde bovendien
nog zijn horecadiploma. „Als het
financieel wat begint te knijpen,
moetje de bakens verzetten, Dat
kost best wel moeite en ik heb er
heus wel eens van wakker gele
gen dat ik breek met de traditie
van zo'n honderd jaar boeren,
maar je leert er mee leven. Uit ie
dere vernieuwing kom je sterker
naar voren, heeft de ervaring mij
geleerd." De verbouwing vergde
een investering van enkele ton
nen.
Drie halve manen (overgenomen
uit het wapen van de voormalige
gemeente Nieuwvliet) in het lo
go van restaurant. 'De Vijf Weeg
hen' symboliseren de verande
ring die het bedrijf heeft meege
maakt. De vijf verticale balken
die door de wassende hemelli
chamen worden omarmd, staan
voor de vijftakkige kruising
waaraan het etablissement ligt.
Het beeldmerk is ontworpen
door de Bressiaanse kunstenaar
Jaap Boekhout.
Het veredelde pannekoekhuis
(negentig zitplaatsen binnen en
nog eens zeventig op het zuider
terras) werd dinsdag officieel ge
opend door burgemeester J„
Kruize. Het restaurant is in juli
en augustus zeven dagen en bui
ten het hoogseizoen vijf dagen
per week geopend.
EVERDONKE - Ze bestaan nog, de Belgen die zichzelf wegcijfereti
voor het bedrijf waarbij ze in dienst zijn. Ook al vallen ze er van
uitputting letterlijk bij neer. Dat overkwam twee maanden geleden
de 34-jarige Alain de Wilde uit Everdonke, die als automonteur
werkt bij een plaatselijk garagebedrijf. Door een langdurige ziekte
van een vaste collega kwam al het reparatiewerk in de garage bij de
onvermoeibare de Wilde terecht. Om de klanten redelijk vlot hun
herstelde autootje terug te kunnen geven, werkte de automonteur uit
Everdonke vaak door tot middernacht. Het overslaan van zijn
nachtrust en warme maaltijd werd de Wilde op een kwade zaterdag
echter bijna fataal. De mecanicien viel tijdens het verwisselen van
het achtenoiel van een auto plots omver en schoot met zijn hoofd
door de achterruit. De verwondingen vielen gelukkig mee. Maar de
werkgever van De Wilde was wakker geschud en beval zijn automon
teur twee toeken lang vakantie te nemen. De Wilde tveigerde echter
weg te blijveti, waardoor zijn baas zich genoodzaakt zag de rechter
in te schakelen om De Wilde van de werkvloer vandaan te houden.
De rechtbank veroordeelde de Vlaamse automonteur vorige week
tot het opnemen van 20 vakantiedagen. De Wilde schikte zich mok
kend in zijn loten is nu thuis aan zijn eigen auto aan het sleutel-
TORHOUT - Het Westvlaamse stadje Torhout beschikt over een
schitterende stadshuis, met een smaakvol ingerichte schepenzaal
waar waardevolle schilderijen aan de muur hangen. Met de stoelen
in deze schepenzaal, was het tot voor kort echter minder goed ge
steld. Ze kraaktenze iviebelden en waren gammel. Bovendien sta
ken er talloze spijkers en schroeven uit de stoelen. Eén van de vijf de
schepenen van Torhout wer^l vorige week op een minder prettige
wijze geconfronteerd met de niet al te beste kwaliteit van de zetels
Toen hij zich voor een schepenvergadering in zijn gloednieuwe pan
talon in zijn stoel lüïlde neervielen, bleef hij namelijk, aan een spijker
haken. Zijn broek werd daardoor van onder tot boven openge
scheurd. Het schepencollege nam na het voorval direct maatregelen
en schafte voor een bedrag van 100.000 frank tien nieuwe zetels aan.
De schepen met de gescheurde broek is blij dat hij voortaan met een
gerust hart kan gaan zitten. Hij is echter zoel een beetje bedroefd dat
de gemeente Torhout, zijn beschadigde pantalon niet wil vergoed-
BRUSSEL - De politiekorpsen van de Brusselse regio kregen maan
dagavond een heel ongewoon opsporingsbericht over de telex. Met
de telex werd de vermissing van een vijf maanden jonge golden re-
triever doorgeseind. Het dier had een bleekbruin bandje om zijn hals
en had die maandagmiddag omstreeks 16.00 uur het hazepad geko
zen. De politiemensen waren stomverbaasd over dat bericht. Ook al
omdat ze eigenlijk de vermissing van een 17-jarige jongen uit Ouder-
gem op de telex verwachtten. Dat opsporingsbericht kwam echter
pas twintig ztur later. Maar ja, het hondje hoorde toe aan een magi
straat van de rechtbank van Nijvel. Misschien dat de dienstdoende
ambtenaren zo alert reageerden op de vermissing van het hondje om
een ivit voetje bij de magistraat te kunnen halen.
