Jeltsins oefening in zelfbeheersing
mi
©1
Wie goochelt e
met decibels?
Duitse politici
blijken toch te
kunnen handelen
Misschien wordt het weer wat
met die ouwe, getrouwe Benelux
KUI
I
I
t eif
Sifl
Criminaliteit slokt
hele generatie op
opinie en achtergrond
President Constitutioneel Hof ziet kansen voor heldendom Boris
>CHE
DINSDAG 16 MAART 1993
van onze correspondent
in Moskou
Hans Geleijnse
Valeri Zorkin vindt dat Bo
ris Jeltsin kan uitgroeien
tot Ruslands Franklin D. Roose
velt. Een redder des vaderlands
dus. Die Valeri. Hij is in het da
gelijks leven president van het
Constitutioneel Hof. een college
dat moet nagaan of Ruslands
machthebbers zich wel aan de
grondwet houden.
Zorkin zelf trad vorig jaar de
cember op als grote verzoener na
het Zevende Congres van Volks
afgevaardigden. Hij zat met de
kemphanen Boris Jeltsin en
Roeslan Chasboelatov aan de
tafel en werkte een mooie over
eenkomst uit: een op 11 april te
houden referendum zou beslis
sen over de vraag wie in Rusland
de meeste macht moest krijgen:
president Jeltsin of Chasboela-
tovs parlement. Tot die 11e april
zou er niets veranderen aan de
machtsverhouding tussen presi
dent en parlement. Maar na het
zaterdag afgesloten achtste
Volkscongres liggen de kaarten
anders.
Wat in december dreigde is nu
gebeurd. Het parlement, geper
sonifieerd in voorzitter Chasboe
latov. heeft het Zorkin-akkoord
naar de prullenbak verwezen en
president Jeltsin in de houd
greep. Zijn decreten kunnen, als
het parlement ze niet ziet zitten,
tot vodjes worden verklaard. En
mocht Jeltsin eraan denken om
presidentieel bestuur in te stel
len en die parlementaire lastpos
ten naar huis te sturen, dan is hij
dankzij de Congresresolutie van
zaterdag, president af. Zonder
tussenkomst van het Constitu
tioneel Hof
De vraag is dan ook: Boris, wat
nu? De president heeft Moskou
verlaten, om in zijn buitenver
blijf eens goed over de nu ontsta
ne situatie na te denken. Wat te
doen met zijn 'laatste variant'
om de strijd met het parlement
te beslechten: is dat afkondigen
van presidentieel bestuur9 Of
vasthouden aan het referen
dum? Chasboelatov lijkt nog
steeds aan de eerste mogelijk
heid te denken. Misschien moet
ik jullie wel weer meteen terug
roepen, zei de parlementsvoor
zitter zaterdag ten afscheid te
gen de duizend Congresleden.
We moeten eerst zien dat ons da
gelijkse parlement, de Opperste
Sovjet, ongestoord kan blijven
vergaderen.
Maar Jeltsin zelf liet via zijn vice-
premier Sjoemeiko weten bin
nen de grondwettelijke kaders
te willen blijven. Hij diende
netjes zijn vragen bij het Con
gres in (wilt u een presidentiële
republiek en bent u voor privé-
bezit van land) en tekende pro
test aan bij Zorkin wegens de
Congresbeslissing om het refe
rendum op 11 april niet te laten
doorgaan. Formeel is dat besluit
namelijk ongrondwetteljk, om
dat een Congres niet kan terug
komen op eerder aanvaarde re
soluties.
Niet slim
Zolang Zorkin nog geen uit
spraak heeft gedaan, houdt Jelt
sin het erop. dat bij gebrek aan
overeenstemming met het parle
ment eind april een 'plebisciet'
wordt gehouden, een soort presi
dentiele volksraadpleging die
niet de grondwettelijke status
van een referendum heeft. Maar
een echt slimme "laatste variant'
is dat niet. Zorkin zelf brandde
in januari al de referendum
overeenkomst af. Veel te con
troversieel. leidt alleen maar tot
aanscherpen van de politieke te
genstellingen. diskwalificeerde
hij zijn eigen bemiddeling. En de
meeste van Ruslands autonome
republieken en provincies lieten
weten niks voor een referendum
te voelen. Sommige. Tatarstan,
Basjkortorstan. Kareliè, beslo
ten gewoon om er niet aan mee
te werken.
Toch ziet Zorkin dus voor Jelt
sin kansen op heldendom. De
opperste rechter is namelijk ook
'onpartijdig' politicus. En in die
rol gaf hij Jeltsin de dringende
aanbeveling zijn regering zo snel
mogelijk om te bouwen tot een
regering van 'nationale redding'.
En dat is precies de keuze die
Jeltsin nu heeft. Achter het ver
bale geweld en emoties op het
Congres ligt het graf voor het
presidentiële imago van radi
cale hervormer. Jeltsin is nu een
maal een stijfkop en erg gevoelig
voor wat de buitenwacht van
hem denkt. Hij heeft Gorbatjov
altijd verweten niet radicaal ge
noeg te zijn, nog vast te blijven
houden aan 'bolsjewistische op
vattingen' Eenmaal zelf aan de
macht, zou het allemaal anders
worden.
Smoes
In december werd Jeltsin ge
dwongen zijn radicale etiket, in
de persoon van de beoogde pre
mier Jegor Gaidar, in te leveren.
Daarvoor in de plaats kwam
van onze correspondent
in Berlijn
Hans Hoogendijk
Voor de binnenlandse poli
tiek in Duitsland was het
topoverleg over een solidari-
teitsakkoord de belangrijkste
gebeurtenis sinds de val van de
Muur. Het ging eigenlijk om een
schier onoplosbaar probleem.
Hoe zouden, nu ook in West-
Duitsland de recessie keihard
toeslaat, de uit de hand lopende
kosten voor de eenwording
moeten worden opgevangen?
En hoe zou uitgerekend in een
tijd waarin het geld krap is, de
oplaaiende verdel ingsstrijd
tussen de Oost- en Westduitse
deelstaten geregeld kunnen
worden?
Toonaangevende bladen waren
aan de vooravond van het over
leg buitengewoon pessimistisch.
Nog nooit, zo schreef de com
mentator van het gezaghebben
de weekblad Die Zeit, hebben
zulke zwakke politici voor zo'n
enorme uitdaging gestaan. En in
een toespeling op de aangesla
gen leiders, kanselier Kohl en
zijn sociaal-democratische te
genspeler Engholm. schreef het
blad dat de blinde de lamme
leidt.
Andere commentatoren vrees
den dat het topoverleg wel weer
zou uitdraaien op een media
show. waarbij niets opgelost
werd.
Allemaal tamelijk realistische
inschattingen, ware het niet dat
een week tevoren bij de gemeen
teraadsverkiezingen in Hessen,
de kiezers de politici met de neus
op de harde feiten haden ge
drukt.
Een derde van de stemgerech
tigden bleef thuis, de rechts-ex-
tremisten en de Groenen won
nen royaal.
De boodschap voor de 'grote' po
litiek was duidelijk, de burgers
wensten nu eindelijk eens te we
ten waar ze aan toe zijn. En in
plaats van het in Bonn bijna ge
bruikelijke ritueel dat de berg
een muis baart, werden nu spij
kers met koppen geslagen.
De grootste hindernis, namelijk
de regeling van de financiële re
latie tussen de centrale regering
en de deelstaten, werd tot veler
verrassing genomen. De 16 deel
staten krijgen vanaf 1995 meer
geld uit de btw-pot. Daarnaast
ontvangen de arme Oostduitse
deelstaten nog een hele serie ex
traatjes, die voor het grootste
deel door Bonn worden betaald.
De centrale regering zal daar-
Viktor Tsjernomyrdin, een func
tionaris uit het industriële appa
raat. Tsjernomyrdin begon, met
steun van het blok centrumpar
tijen dat onder de naam Burger
Unie door het leven gaat, met
een aan wijzigingen in het kabi
net te werken. Er ontstond grote
heibel en Jeltsin brak gealar
meerd een bezoek aan China af.
„De baas zelf moet orde op za
ken stellen", zei hij. Tsjernomyr
din handhaafde onder druk de
radicale kern van het kabinet en
rok een al afgekondigde maatre
gel tot prijsbevriezing weer in
Maar Tsjernomyrdin kwam te
rug. Op het Volkscongres. Hij
verzon net als zijn politieke
geestverwant vice-president
Roetskoi een smoes om Jeltsins
demonstratieve aftocht uit het
Congres niet mee te hoeven ma
ken. Hij vermeed zorgvuldig par
tij te kiezen tussen president en
parlement. En zaterdag bedank
te hij het Congres voor het goede
werk. De regering heeft meer
vrijheid van handelen gekregen,
nu kunnen we economisch orde
op zaken stellen, aldus Tsjerno
myrdin.
Jeltsin hoeft daar, als hij zijn
emoties bedwingt, niet echt be
droefd om te zijn. Als almachtige
president ving hij alle klappen
op en moest hij zich in alle boch
ten wringen om koerswijzigin
gen aan de buitenwacht als her
vormingen te kunnen verkopen.
Nu zullen de regering, die van
het Congres grotere bevoegdhe
den heeft gekregen, en het parle
ment met elkaar in de slag moe
ten en kan Jeltsin in de luwte
blijven.
Als de voortekenen niet bedrie
gen. zal de president met die rol
instemmen. De positie van de
zogenaamde Gaidar-ministers,
zoals Netjsjajev. Tsjoebais. Ko-
zyrev, bewindslieden die in het
recente verleden al door Jeltsin
zijn bekritiseerd, is wankel. Zij
zullen als Tsjernomyrdin zijn zin
krijgt ongetwijfeld worden ver
vangen door 'gematigden'. Vice-
premier Tsjoemeiko gaf het za
terdag aan: het Congres heeft
behalve voor het eigen voortbe
staan ook gekozen voor hervor
mingen die minder snel ogen, de
privatisering zal zo worden aan
gepast dat de huidige bedrijfslei
dingen (als werkcollectief) niet
bang hoeven te zijn voor overna
me van hun bedrijven van bui
tenaf.
Russische variant
De komende weken zal er zowel
door president als regering
duchtig worden gedongen naar
de gunsten van de regionale lei
ders. De fracties van de cen
trumpartijen zullen actiever
worden en de regering meer
steun geven voor correcties op
wat er over is van hervormingen.
Chasboelatov loopt grote kans
dat hij als te onbetrouwbaar en
te veel op eigen machtspositie
uit, met dank voor bewezen
diensten aan de dijk wordt ge
zet.
Jeltsin hoeft dat lot niet te tref
fen. Tenzij hij de kont tegen de
krib gooit. Dan zijn de poppen
pas echt aan het dansen, want
de president kan niet zeker zijn
van de steun van de 'gewapende
macht'. Alle peilingen en 'inside-
informatie' wijzen erop dat de
moralisatie, verdeelheid en poli
tiek analfabetisme daar net zo
groot zijn als in de rest van de
maatschappij.
En dan is er nog de allerlaatste,
typisch Russische variant. Te
leurgesteld en somber aftreden
en de verloren zaak aan anderen
overlaten. Zoals Gorbatsjov.
Het enige wat Jeltsin voor deze
variant ontbeert is een blijk van
internationale waardering. Een
Nobelprijs bijvoorbeeld.
Een Jeltsin-supporter houdt bij het Kremlin in Moskou een g rote 1'oto omhoog van president Boris Jeltsin.
door de broekriem moeten aan
halen. Maar het feit dat Helmut
Kohl tegemoet kwam aan de fi
nanciële wensen van de deelsta
ten was een tactische meester
zet. Op deze wijze had hij niet al
leen een serieus te nemen tegen
stander minder, maar dreef hij
gelijk een wig in het sociaal-de
mocratische kamp. De meeste
deelstaten worden immers door
de SPD bestuurd en de regionale
partijvorsten zitten te springen
om extra geld.
Lasten
Het was dan ook niet verwonder
lijk dat Kohl in ruil voor deze
concessie zijn zin kon doordrij
ven dat voor 1995 de belastingen
niet omhoog gaan. De oppositio
nele SPD had vooral de hogere
inkomens al vanaf juli dit jaar
extra willen belasten. Maar
Kohl heeft zijn aanhang nu een
maal beloofd dat de lasten niet
voor de algemene verkiezingen
van eind 1994 omhoog gaan en
hij wil uiteraard niet de geschie
denis ingaan als de man van de
belastingleugen. De vorig jaar
afgeschafte solidariteitstoeslag
komt dus terug, maar pas in
1995.
De SPD moest deze pil slikken,
maar kon op haar beurt wel weer
doorzetten dat er dan een so
ciale component in de lastenver
hoging komt. Met andere woor
den, de hogere inkomens zullen
meer moeten betalen dan de mi
nima.
Verder kon SPD-voorzitter Eng
holm met voldoening melden
dat de uitkeringen niet gekort
zullen worden. Dat was dan ook
wel het minste wat hij na het de
bacle van Hessen voor de tradi
tionele achterban van zijn partij
in de wacht moest slepen.
Alle partijen werden het erover
eens dat fraude bij uitkeringen
en natuurlijk bij belastingaan
giftes hard aangepakt zal wor
den. Dat klinkt mooi. maar of
het in de praktijk werkt, is zeer
de vraag.
Alles bij elkaar hebben de poli
tici, met de hete adem van een
ontevreden volk in hun nek,
meer bereikt dan zelfs optimis
ten hadden verwacht.
Terecht stelden de christen-de
mocraat Kohl. de sociaal-demo
craat Engholm, de liberaal
Lambsdorff en CSU-man Waigel
at de politiek heeft bewezen in
zware tijden het algemeen be
lang te kunnen laten prevaleren
boven partijbelangen. Het is al
leen jammer dat ze zo lang nodig
hebben gehad om daar achter te
komen.
door Kees van der Maas
De Benelux lijkt aan een
'tweede leven' te willen
beginnen. Ooit, en dan praten
we over ongeveer een halve
eeuw geleden, werd met de
beslissing van België, Neder
land en Luxemburg om een
economische unie op te rich
ten de motor gestart voor de
integratie van Europa. De
drie kleintjes gaven het voor
beeld en inspireerden de gro
ten (Frankrijk, West-Duits-
land en Italië) om Europees te
gaan denken en handelen. Nu
de EG twaalf landen telt en op
het punt staat nóg groter te
worden, liggen er voor dezelf
de Benelux nieuwe taken. De
belangrijkste daarvan zou in
de naaste toekomst wel eens
kunnen worden: gezamenlijk
optreden binnen de Europese
Gemeenschap om te voorko
men dat de kleintjes worden
overvleugeld door de grote
landen.
Afgelopen weekeinde is in het
gebouw van de Eerste Kamer
in Den Haag het nieuwe verga
derseizoen begonnen van de
Raadgevende Interparlemen
taire Beneluxraad: omdat het
zo'n mond vol is in de wande
ling bekend als het Benelux-
parlement. Bij toerbeurt ver
gadert dit gezelschap van 49
deelnemers. afgevaardigd
door de nationale parlemen
ten van de drie landen, in Lu
xemburg, in Brussel of in Den
Haag. Voor 1993 en 1994 is de
vergaderlokatie Nederland.
Jarenlang heeft dat Benelux-
parlement een wat slapend be
staan geleid. Het heeft beperk
te bevoegdheden, kan alleen
adviezen uitbrengen en be
schikt daardoor in feite over
nog minder invloed dan het
(rechtstreeks gekozen) Euro
pees parlement in Straats
burg. Handicap van het Bene-
luxparlement was ook dat
vaak niet erg serieus genomen
werd door het zogenoemde Co
mité van ministers, het eigen
hoogste orgaan van de Bene
lux waarin de ministers van
buitenlandse zaken van de
drie landen zitting hebben.
Eenzelfde soort gedrag ver
toonden de vakministers te
genover het Beneluxparle-
ment. Ze hadden vaak geen
zin om in de vergaderingen te
verschijnen, lieten het op het
laatste moment afweten en
maakten zich er vaak met een
Jantje van Leiden van af.
Van de Benelux zelf hoorde de
burger ook niet veel meer. De
unie was economisch gezien
INTERIEUR
fsoj aulOCAUTÏS
Snn&rorts
.leverieurksIAOutes
iusserorts
n n
jj JlUf CMTM1M
Schengen, een onooglijk dorpje in Luxemburg in de regen. Maar
het gaf naam aan een belangrijk grensverdrag, foto Archief PZC
afgerond, leek het. Vrij verkeer
van personen, van goederen,
diensten en kapitaal was al ve
le jaren een feit voordat het
ideaal van de Europese inter
ne markt ('Europa '92') was
uitgevonden. De Benelux was
het Verdrag van Schengen.
dat ditzelfde moest regelen
voor een aantal andere ons
omringende landen ver voor
uit.
Voor zelfgenoegzaamheid
daarover hebben de drie Bene-
lux-landen overigens weinig
reden. Dat heeft de nieuwe
vooratter van het Benelux-
parlement. het Tweede Ka
merlid en oud-staatsscretaris
van WVC. Dick Dees, zaterdag
in Den Haag in alle toonaar
den beklemtoond. Hij zette de
Benelux neer als 'economisch
een reus. maar politiek een
dwerg' en vertelde daar fijn
tjes bij dat dit in het verleden
wel eens anders is geweest.
Volgens Dees zullen de kleine
landen in de Europese Ge
meenschap er snel genoeg
achter komen dat het hoog
tijd wordt om zo'n samenwer
kingsverband als de Benelux
politiek meer gehalte te geven.
Een eenvoudige rekensom le
vert daarvoor het bewijs. Duit
sers. Britten en Fransen heb
ben in de EG elk afzonderlijk
10 stemmen, de Beneluxlan-
den komen samen aan 12
stemmen. Maar dat betekent
dan wel dat zij op een groot
aantal terreinen hecht met
elkaar zullen moeten optrek
ken.
Dees' pleidooi is ambitieus. Er
zal nog heel wat moeten veran
deren eer het zover is. Maar hij
heeft wèl gelijk. Binnen de Eu
ropese Gemeenschap, en voor
al als het Verdrag van Maas
tricht werkelijkheid wordt,
verhuist steeds meer macht
van nationale regeringen en
van nationale parlementen
naar Brussel. En in Brussel
maken de grote landen de
dienst uit. Willen de kleine lan
den dat er ook in de toekomst
naai- hen wordt geluisterd, dan
zullen zij hun belangen juist
met zo'n bestaand unie-ver
band als de Benelux moeten
bundelen.
Onderling getob met zoiets als
de ontwerp-Water verdragen
tussen België en Nederland -
voor Beneluxsupporters een
affaire waarover ze alleen
maar vol schaamte het hoofd
kunnen buigen - laat zien dat
er over en weer nog een ander
valt op te ruimen. Want de Be
nelux moet niet alleen meer
'smoel' naar buiten krijgen,
maar moet vooral intern naar
een eenheid groeien op tal van
terreinen. Naast de klassieke
taken van de unie op econo
misch en sociaal terrein, die
nen zich voor de Benelux in de
jaren '90 nieuwe uitdagingen.
Sommige daarvan spelen
vooral in de grensgebieden:
milieuzaken, grensoverschrij
dende verkeersverbindingen
(over water, over de weg, per
spoor). Op gebieden als defen
sie en ontwikkelingssamen
werking, in de diplomatie, de
landbouw en in de bestrijding
van racisme ligt werk voor de
gezamenlijkheid. En naast de
EG is er een toenemend aantal
andere internationale verban
den en bijeenkomsten, waar
Nederland. België en Luxem
burg sterker staan als ze naast
elkaar opereren in plaats van
apart.
Oost-Europa
Het secretariaat-generaal van
de Benelux in Brussel onder
leiding van het voormalig Ne
derlands Tweede Kamerlid
drs. Ben Hennekam (CDA) is
de laatste paar jaar ook al drif
tig bezig om zich scherper te
profileren. Wat daarbij opvalt
is dat andere kleine landen in
Oost-Europa min of meer bij
de Benelux in de leer komen.
Zo zijn er nauwe contacten
met de groep van de zogeheten
Visegrad-landen (Hongarije,
Polen, Tsjechië en Slowakije)
en met de drie Baltische sta
ten (Estland, Letland en Li
touwen). Deze landen willen
graag met elkaar proberen
structuren op te bouwen,
waarmee ze in het Europa van
vandaag vooruit kunnen. De
Benelux is bij dit proces van
dienst via kennisoverdracht
en technische hulpverlening.
Het voorbeeld van de manier
waarop Belgie. Nederland en
Luxemburg al sinds 1948 met
elkaar omgaan werkt dus nog
steeds. In Oost-Europa zien ze
er op het ogenblik waarschijn
lijk nog beter het belang van in
dan wij hier. Misschien wordt
het weer wat met die ouwe, ge
trouwe Benelux. Voorzitter
Dees van het Beneluxparle-
ment roept enthousiast dat de
Benelux moet uitgroeien tot
een politieke reus in Europa.
Hij zal er nog een taai karwei
aan krijgen om onder dat toe
komstbeeld in eigen land een
vloertje te leggen. Afgelopen
weekend waren er in elk geval
ministers bij de zitting van zijn
parlement. En dat zegt al
wat....
Het protest van de heer P. H.
Raadsen legen de plannen
voor een circuitpark in Rilland
(PZC 10 maart) vraagt om een
weerwoord. Ik begrijp de onge
rustheid van de heer Raadsen,
maar ik heb geen enkel begrip
zijn ongenuanceerde en niet on
derbouwde kritiek.
Niet het genoemde rapport van
de gemeente van december jl„
maar de heer Raadsen goochelt
met decibels. Hij somt een aan
tal decibelwaarden op, maar
vergeet te vermelden dat het
achtergrondgeluid van de A58
door het circuit nimmer zal wor
den overstemd. Dat een houtcir
kelzaag 110 Dba veroorzaakt
doet niet ter zake, want een der
gelijke geluidsbelasting zal
nooit door het circuit worden
veroorzaakt, laat staan de door
de heer Raadsen genoemde
'pijngrens' van 140 Dba. Als de
heer Raadsen verder ook nog
commentaar levert op officieel
verrichte geluidsmetingen, be
grijp ik dat hij niet geheel op de
hoogte is van de nauwkeurig
st
het
heid waarmee dergelijke metin
gen worden verricht.
De Milieu Effectrapportage
(MER), die zal worden opge
steld, wordt wat dat betreft een
heel wat steekhoudender be
leidsinstrument voor de ge
meente Reimerswaal dan de me
ning van de heer Raadsen. De
gebezigde term 'pretvoertuig'
stuit mij eveneens tegen de
borst. Heeft de schrijver zelf een
auto? Is dat geen 'pretvoertuig'?
Gaat hij nooit rijden in het week
end? Gaat hij nooit op vakantie
met de auto? Een zeer groot deel
van de bevolking doet dat wel en
bezit daarmee een auto niet en
kel en alleen om naai- het werk te
rijden, maai' vooral ook om in
hun vrije tijd mobiel te kunnen
zijn, voor de 'pret' dus.
Een ongeluk, zoals de heer
Raadsen schetst in zijn stuk,
grenst aan het absurde. De vei
ligheidsmaatregelen binnen de
autosport hebben er inmiddels
toe geleid dat autosport veiliger
is dan voetballen en ernstige
blessures bij rijders en toeschou
wers doen zich al vele jaren niet
voor. Komen we bij het naar ei
gen zeggen grootste bezwaar
van de heer Raadsen, de uitlaat
gassen. Hij zegt zelf dat in dt
meente Reimerswaal
mensen wonen, dat betë
grofweg 3.000 auto's. Al eens
gerekend hoeveel die ve: k0'
ken? Juist: 3 miljoen liter bn 'r^
stof per jaar (cijfers volgens
men VROM en RAI). Dats ila£
in de verste verte niet in vet len
ding tot de hoeveelheden dj; l?e'
dens een aantal uren per er
racen op he circuit worden
bruikt. be
En we hebben het dan natuu ^e"
nog niet over de vervuiling- lefa
de A58, als op een mooi weel ntie
Zeeland volstroomt met. to 'en
ten. Vergeleken met die cijfe ia
de vervuiling door het ei
(waar gewoon met katalys
wordt gereden) volkomen "en
cuul en in tienden van proce
niet uit te drukken. Voorn
kritiek uit op de autospon
neer Raadsen. moet u zelf; neI£
stoppen met in het weeken: :ev£
den, op vakantie gaan. omt
schappen gaan met de aut:
andere 'pret'ritjes.
Nog enkele voorbeelden. k f
eerste elftal van PSV (Rom
en tien anderen) zorgen voce
verbruik van fossiele brand
fen op jaarbasis dat acht
hoger is dan wat zo'n. 2000,
beoefenenaars met publiei
Reimerswaal zullen verbrui!
Al eens uitgerekend hoevee
tritjes door publiek en de
mers worden gemaakt i
voetbal, de paardensport, i
rennen, golf, de wandelspon
zovoorts.
Het circuit Reimerswaal islLVI
sanerende maatregel. Ar. t a:
gezegd: de voorzieningen
daar worden aangelegd vole nd j
aan milieu-eisen waardoor
dere lokaties kunnen worde: mS<
sloten, waardoor wild crossapen
terreinrijden kan worden
damd en waardoor besta^ei
sporters en verenigingen
naar het buitenland hoeve: In
rijden voor het beoefenen aalf
hun sporten.
De gemeenteraad van Reini >q"'
waal dient een objectieve be
sing te nemen. Dat betel: j,,
ruimte bieden voor een spon ,r'^
vele duizenden liefhebbers':
biedt, maar ook strenge v s D(
waarden stellen waaraan hel
cuit- moet voldoen, zodat de
gerustheid bij de omwoneo
wordt weggenomen. Ongen:
ceerde en emotionele stand;
ten, als in het besproken ar
van de heer Raadsen
dit geheel niet.
ie-
.iliil
/eel p
da
LVI
«a;
jWl
iDe schrijver van deze reactie,
Geelhoed te Oost-Souburg is vut
ter van de Koninklijke Nederk va"
Motorrijdersvereniging,
Zeeland.)
(Discussie gesto
door Henk Postma
In de sociaal en economisch
zwakke groepen dreigt een
verloren generatie op te
groeien. De waarschuwing is af
komstig van de Haagse hoofd
commissaris van politie, J.L.
Brand en hij deed ze uitgaan tij
dens de jaarlijkse bijeenkomst
van het Oud Strijders Legioen.
„Als de samenleving er niet in
slaagt die jongeren goede per
spectieven te bieden, is het bij
na voorspelbaar dat ze in de
georganiseerde criminaliteit
terecht komen, waar ze ge
bruikt worden om het vuile
werk op te knappen".
Een groot deel van het sterk stij
gend aantal (gewelds)misdrij-
ven, wordt volgens Brand ver
oorzaakt door een harde kern
jongeren in de leeftijd van 13 tot
19 jaar. Politie, justitie, of maat
schappelijke instellingen kun
nen er geen vat op krijgen. „Het
zijn vaak deze jongeren die ge
weld gebruiken, 't Zijn nog maar
kinderen. Ze denken er niet bij
na, ze doen het gewoon. Je kunt
ze oppakken. Maar zodra ze vrij
komen, beginnen ze weer. Als je
ze vastzet, worden hun criminele
activiteiten meteen door ande
ren overgenomen, 't Is net als
wanneer je bij het strand een
verkeerd geparkeerde auto weg
sleept. Dan staat de volgende
auto al klaar om de lege plek in
te nemen".
De politiechef benadrukte dat
het crimineel gedrag van grote
groepen jongeren niets met
huidskleur te maken heeft, maar
alles met de sociale omgeving
waarin ze verkeren: oorden van
verval, overlast, vervuiling en
onveiligheid. „Het zijn jongeren
die vroegtijdig de school verla
ten, geen werk hebben, en dan
verslaafd raken aan drugs of
gokken". Er is volgens Brand
rbou
snik
het 1
rake:
itl
maar één oplossing voor:
taaipakket van goed onder;
goede huisvesting, goed wéri
goede gezondheidszorg. „Op fc
den door politie en justitie! ide
daar slechts het sluitstuk
zijn".
Brand: „Er is maatwerk n: n
te beginnen op de basisset* i^n
Ervaringen met de zo gemat ierj
Halt-bureaus hebben vol? rhet
hem geleerd dat een dergel ite
aanpak vruchten afwerpt - jen:
je er bij de eerste keer dat 0®
met die jongeren mis
een bij bent, dan gaat lif
tachtig procent van de geval tten
goed". Redt de maatscha: agt
het niet adequaat op de tore öbo
in te spelen, dan zal de geor,
seerde misdaad deze jon?
voor haar karretje spar
meent Brand.
De politie wil juist de hart
vrij hebben om de georganis
de misdaad aan te pakken.'
sinds de jaren '70 in Nederlani
opkomst is. Het gaat veelal:
criminelen die veel aan
handel verdienen en
witwassen in 'ogenschijn
normale bedrijven'. „Dat s me;
corruptie vereist zo langzar
hand een omschakeling in
denken van onze recherche-
Wil je de topcrimineel zijn
afpakken, dan moet je versie Gjj
hebben van de financiële
en weten hoe hij met zijn
omgaat".
Dat geweldsmisdrijven K; r
woordig vooral de gewone
gers treffen, heeft volgens Bn
te maken met het feit dat fut
bankwezen zich goed is g~
veiligen. „Het aantal bankc; tidi
vallen loopt terug. Maai" het* Pja
plaatst zich. De overvallen ®isi
horeca-ondernemers, winkel ko
en benzinestations nemen i "m
En als die hun kas beveiligd 'Jn
ben, dan dwingt men via ^n:
ling geld af'. ru'
;anB
kenfe
:rlar:
eelal
i dn fes
