De natuur doet niet aan rampen
PZC
Plan voor buitendijks hotelcomplex Yerseke
Veel belangstelling voor
tentoonstelling over ramp
Discriminatie blijkt
veelgehoorde klacht
Boek over ramp 'overbodig'
Verzendbedrijf
van hulpmiddelen
bij incontinentie
Afscheid adviseur
voor jeugdwerk
provincie
Erwin Kroïl op Neeltje Jans bij opening expositie watersnood:
lezers schrijven
ZATERDAG 30 JANUARI 1993 1 5
van onze verslaggever
NEELTJE JANS - Meteoroloog:
Erwin Kroll heeft vrijdag bij de
opening van de expositie Ramp
'53 in de Delta Expo op Neeltje
Jans gepoogd een hardnekkig
misverstand uit de wereld te
helpen: wat veertig jaar gele
den gebeurde, was geen natuur
ramp. Niet zozeer omdat de
overstroming had kunnen wor
den voorkomen, maar eenvou
dig omdat de natuur er geen na
deel van had. „Die doet gewoon
wat nodig is."
Geen stormen, zou juist een
ramp zijn, gaf hij aan. Verschrik
kelijke temperatuurverschillen
op aarde worden rechtgetrok
ken dankzij de wind, die zo hard
optreedt als nodig is. Gebeurt
dit niet, dan zouden de Neder
landers wegvriezen en bewoners
van zuidelijker streken worden
gebraden. Soms is 'gewone'
wind onvoldoende. „Dan ont
staan wervelingen die extra war
me en koude lucht verplaatsen,
de zogenaamde depressies." En
die gaan soms gepaard met
stormsnelheid om de warmte
rap over de aarde te Verdelen.
Met, zijn betoog sloot hij aan op
het thema van de expositie, te
vens het verschijnsel waar de
ramp om draaide: de mens. Die,
ondanks alle risico's, laaggele
gen kustgebieden verkiest bo
ven het binenland, omdat zij er
vruchtbare grond vindt. Het ri
sico van overstromingen cal
culeren zij in. Water voert dan
weer vruchtbare grond aan, die
de overlevers een nieuwe kans
biedt.
Nog steeds mag Zeeland over
stromen. Deltaveilig betekent
immers slechts een risico van
maar één overstroming in de
vierduizend jaar. „Dat kan in
2065 zijn, in 3044, maar ook vol
gend jaar." De consequenties
van absolute veiligheid zouden
nooit worden geaccepteerd. Zet
overal een dikke muur van veer
tig meter hoog omheen, dan is
geen zee te hoog. Maar toch,
dacht hij, zou de bevolking in
dat geval de provincie massaal
de rug toekeren.
De natuur blijft gewoon doen
wat ze moet doen: de aarde leef
baar houden. „En wij, op de
grens van land en water, zullen
proberen ons land te bescher
men tegen de woeste wijze waar
op de natuur haar taken soms
verricht." En tegelijkertijd po-
van onze verslaggeefster
VLISSINGEN - Veel buitenlan
ders doen een beroep op het An
ti-discriminatiebureau Zee
land (ADBZ). Vanaf de opening
op 21 november 1991 zijn 105
klachten over rassendiscrimi
natie binnen gekomen. Toch is
dit maar een klein gedeelte,
denkt coördinator F. Pisanu
van het ADBZ. „Veel buitenlan
ders vinden het moeilijk toe te
geven dat ze worden gediscri
mineerd."
Het aantal klachten had volgens
Pisanu drie keer zo hoog kunnen
zijn. „Vaak worden scheldwoor
den normaal gevonden. 'Het
hoort er nou eenmaal bij' horen
we hier maar al te vaak", aldus
Pisanu.
De meeste klachten kwamen
van buitenlanders die zich ge
discrimineerd voelden door de
overheid. Discriminatie bij het
toewijzen van een woning en op
de arbeidsmarkt komen ook
veelvuldig voor. Het ADBZ heeft
bij de behandeling van vier
zwaardere klachten aangifte ge
daan bij de politie. Hierbij ging
het om iemand die vanwege zijn
huidskleur in elkaar was gesla
gen en om een buitenlandse jon
gen die werd geweigerd in een
discotheek.
Leuzen
Op het hoofdkantoor in Vlissin-
gen kwamen in totaal 87 klach
ten binnen. Het steunpunt in
Goes behandelde zes klachten.
In Terneuzen zijn op het steun
punt twaalf klachten binnenge
komen. Pisanu vindt het niet
uitzonderlijk dat de meeste
klachten van Walcheren komen.
„Daar wonen gewoon de meeste
buitenlanders", aldus Pisanu.
Overigens komen niet alle
klachten van buitenlanders.
Ook veel Nederlanders bellen
naar het ADBZ omdat zij zich er
geren aan discriminerende leu
zen op muren en voetbalvelden.
Medewerkers van het Anti-dis
criminatiebureau onderzoeken
de klachten. Zij kijken naar de
ernst van een klacht. Vier klach
ten bleken in de afgelopen veer
tien maanden niet terecht. Pi
sanu: „Soms discrimineren
mensen vanwege hun westerse
manier van denken. Ze hebben
dan niet eens in de gaten dat ze
iemand beledigen. Een mede
werker gaat in zo'n geval naar
degene toe die van discriminatie
beticht wordt. Die is meestal
best bereid zijn excuses te ma
ken."
Genodigden bekijken gefascineerd de expositie over de ramp in het Topshuis.
foto Pieter Honhoff
gen daar een maximaal voordeel
uit te slepen.
De expositie toont de mensen in
de dagen van de ramp. Hun
angst, leed. heroïek, warmte en
solidariteit wordt weergegeven
met foto's, film- en geluidsban
den Foto-onderschriften ont
breken goeddeels. Dat hindert
niet erg, want de beelden spre
ken voor zich. Tussen de platen
door hangen telexberichten van
net voor, tijdens en na de over
stroming. De expositie blijft het
hele jaar staan. De komende tijd
worden in de hal van het gebouw
materialen geplaatst die bij de
hulpverlening werden gebruikt.
Verwacht wordt onder meer een
helikopter, de enige die Neder
land destijds rijk was.
Inbrekers
schrikken van
eigen lawaai
VLISSINGEN - Bij een poging
tot inbraak in het kinderdag
verblijf aan de Wickenburg in
Vlissingen hebben inbrekers zo
veel kabaal gemaakt dat buurt
bewoners er wakker van wer
den. De gealarmeerde omwo
nenden zagen vrijdagochtend
om 3.15 drie personen wegren
nen. Waarschijnlijk zijn de da
ders zelf ook geschrokken van
het harde geluid.
Ze namen de benen zonder zich
te bekommeren over hun auto.
Achteraf bleek dat deze donder
dagavond was gestolen van een
parkeerplaats aan de President
Rooseveltlaan.
van onze verslaggever
YERSEKE - Naast dorpshuis
De Zaete verrijst op termijn een
hotel- en appartementencom
plex. Initiatiefnemers zijn
Faasse Projektresearch uit
Goes en exploitant W. van Enge
lenburg van De Zaete. Het zoge
heten 'apartotel', dat vier
bouwlagen telt en daarmee
twaalf meter hoog wordt, biedt
uitzicht op de Oosterschelde. In
het pand komen deels hotelka
mers en deels koopappartemen
ten, die om en nabij twee ton
kosten. De investering in het
complex bedraagt vijf miljoen
gulden.
Volgens drs M. J. Faasse, make
laar/taxateur bij Faasse Make
laars, bestaat in Reimerswaal
behoefte aan verblijfsaccommo-
datie, vooral vanuit het zakenle
ven. „Niet alleen de schaal- en
schelpdiersector, maar ook
Meijer en het Centrum voor Oe-
cologische en Mariene Biologie
hebben nogal eens gasten uit
binnen- en buitenland. Momen
teel zijn er geen overnachtings
mogelijkheden in Yerseke."
Daarnaast vormen toeristen een
doelgroep voor de hotelvleugel.
Het complex heeft ruimte voor
achttien appartementen en
achttien hotelkamers. Drs Faas
se wijst erop dat de precieze ver
houding nog niet vaststaat. In
elk geval vormt de verkoop van
appartementen de financiële
ruggegraat van het plan.
De eerste gegadigden hebben
zich inmiddels aangemeld. Er is
onder andere belangstelling van
Yersekse ondernemers die vlak
over de grens in België wonen en
dagelijks tussen woonplaats en
werkplek pendelen. Overigens*
mogen de appartementen niet
permanent worden bewoond.
Tussen het 'apartotel' en dorps
huis De Zaete bestaat straks een
duidelijke koppeling. De exploi
tant van het dorpshuis regelt de
verhuur van hotelkamers. Drs
Faasse verwacht dat het com
plex een gunstig effect heeft op
de bezetting van De Zaete. De
gemeente eist dat de hotelbezoe
kers geen parkeerruimte van het
dorpshuis opslokken. De ont
wikkelaars zoeken hier nog een
oplossing voor.
Naar verwachting wordt dit
voorjaar de planogische proce
dure voor de bouw in gang gezet.
De welstandscommissie is op
enkele details na positief over
het plan. Het ontwerp is ge
maakt door Heidemij Advies.
Dingemanse uit Goes treedt op
als projectontwikkelaar.
Omdat het hotel- en apparte
mentencomplex buitendijks
wordt gebouwd, is de instem
ming nodig van de Stuurgroep
Oosterschelde. Indertijd ging
dit orgaan akkoord met een plan
voor een hotel op het haven
hoofd tussen de jachthaven en
de Beatrixhaven, maar dat is
nooit van de grond gekomen.
Het ontwerp was toen ook van
Heidemij Advies. Drs Faasse
heeft, dan ook goede hoop dat
het bouwplan geen bezwaar op
levert.
Het water en de herinnering
van onze verslaggever
Rinus Antonisse
VLISSINGEN - In provin
ciale staten heerste enkele ja
ren geleden grote aarzeling
over het geven van een subsi
die, 60.000 gulden, aan het
project van de Amsterdamse
historica prof dr Selma Ley-
desdorff over de watersnood
van 1953. Ze wilde mensen
(laten) interviewen over hun
herinneringen aan de ramp
en dat weergeven in een
boek. Wat voegt dat toe aan
de bestaande informatie, was
kern van de twijfel. Bij nader
inzien streken de statenleden
met de hand over het hart en
kwam het geld er alsnog, sa
men met 1 ton van het minis
terie van Verkeer en Water
staat en 130.000 gulden van
de Universiteit van Amster
dam.
Nu het boek 'Het water en de
herinnering' is uitgekomen,
krijgen de twijfelaars in de
staten achteraf gelijk. Zeker
na, het in november '92 ver
schenen boek 'De ramp, een
reconstructie' van Kees Sla
ger - ook voor een belangrijk
deel gebaseerd op mondelin
ge herinneringen - is Leydes-
dorffs goed bedoelde poging
de ramp van 1953 een eigen
plaats in de Nederlandse ge
schiedenis te geven, overbo
dig. Er zal aangevoerd worden
dat Slagers boek een journa
listiek produkt is, niet-weten-
schappelijk verantwoord.
'Het water en de herinnering'
wordt wél historisch verant
woord geacht te zijn.
Diepgang
Dat mag zo zijn, 'De ramp'
van Slager is een zeer lees
baar, compleet boek, met heel
veel informatie en boeiende
interviews. Het boek van Ley-
desdorff leest niet vlot (maar
misschien hoeft dat bij een
wetenschappelijke publikatie
niet), slechts een klein aantal
intervieuws heeft voldoende
diepgang om te boeien en de
informatie is fragmentarisch,
ook al is een vrij omvangrijke
chronologie opgenomen (sa
mengesteld door Nicolaesz
Vlaming). De journalist wint
het overtuigend van de histo
rica.
Prof Leydesdorff stelt dat de
nadruk in haar boek vooral
ligt op de emotie - het ver
driet, de ontreddering, de
angst, de onzekerheid van ge
wone mensen. Aan aandacht
hiervoor heeft het volgens
haar tot nu toe ontbroken.
Opvallend is dat Vlaming dit
in de verantwoording van zijn
chronologie juist weer
spreekt. „In de herinnerings-
en gedenkpublicaties gaat
het vooral om het verhaal, de
emotie, het curieuze voorval.
Op feiten als de exacte tijd en
wat er precies gebeurde, ge
ven ze vaak geen antwoord."
Het boek van Leydesdorff ten
voeten uit.
Geen namen
De ruim 200 interviews zijn
voor een belangrijk deel ge
houden door studenten. Jon
ge mensen, die van de waters
nood nauwelijks weet kunnen
hebben en zeker niet allemaal
zijn opgegroeid nabij de zee
en dus de speciale band met
de dynamiek van het getij
missen. Bij gesprekken over
de ramp is dat, hoe groot het
invoelend vermogen ook is,
een handicap. Erg hinderlijk
is bovendien dat de geinter-
viewden in het boek anoniem
of met initialen worden aan
geduid. Het roept een crimi
nele sfeer op. Door met volle
dige namen te werken, zou
precies te achterhalen zijn wie
wat gezegd heeft, meldt Ley
desdorff. Wat is daar in 's he
melsnaam op tegen? Mis
schien niet wetenschappelijk
genoeg?
Leydesdorff mag dan speciale
herinneringen aan Zeeland
bewaren - het boek is opge
dragen aan haar vader,
'Zeeuw buiten Zeeland' - op
een aantal onderdelen schie
ten analyse en interpretatie
tekort. Bijvoorbeeld waar ze
het beeld van Zeeland als sta
tische, geïsoleerde maat
schappij 'een steeds herhaald
cliché' noemt en beweert dat
er wel degelijk vernieuwing en
vooruitgang waren. Indus
trialisatie, grootscheepse
landinrichting (behalve op
het in de oorlog gemundeerde
Walcheren), mechanisatie in
de landbouw, recreatieve ont
wikkelingen: er is vóór de
ramp geen sprake van. Wel
degelijk een 'stagnerende sa
menleving', met een sterk
overheersend kerkelijk ka
rakter.
Politiek
Net als Slager geeft prof Ley
desdorff aan dat de zwakte
van de dijken vóór de ramp
was gesignaleerd (onder meer
bij rijkswaterstaat). „Ook al
ging men ervan uit dat er een
zogenaamd aanvaardbaar ri
sico was. toch was het bekend
dat de dijken in Zeeland en
sommige stukken van Zuid-
Holland in die mate verzwakt
waren, dat nog pal voor de
ramp de eerste outline voor
het latere Deltaplan op hoog
niveau werd besproken." Het
treft Leydesdorff dat nergens
in de gedenkliteratuur een be
schuldigende vinger wordt
uitgestoken.
De historica verzuimt niet
zichzelf een pluim te geven.
„Dergelijk grootschalig on
derzoek is in de Nederlandse
oral history nog niet eerder
gebeurd. Er bestaat wel werk
waarin mensen op grote
schaal gevraagd is naai' een
ervaring uit het verleden,
maar inpassing van een ge
beurtenis in een levensver
haal is op deze schaal nog
uniek." Ze merkt op dat de
verwerking en uitleg van de
'ontzagwekkende veelheid
aan gegevens over de geschie
denis van subjectiviteit en de
herinnering daaraan' een pro
bleem bij uitstek was. Dat zal
best: het probleem is in het
boek ook niet écht opgelost.
Emotie
In de weergave van een aantal
interviews is Leydesdorf erin
geslaagd de emotie over te
brengen. Bijvoorbeeld in de
passage over de dieren. Te
recht stelt ze: „Er is één as
pect van de ontsnapping aan
het water dat tot nu toe niet
aan de orde is geweest: het
gaat niet alleen om mensen,
maar ook om dieren." Die la
cune wordt aangrijpend inge
vuld. Ook in de beschrijving
van het 'overleven op zolder'
worden de herinneringen
scherp overgebracht. Maar
daarmee zijn de tekortkomin
gen en de overbodigheid van
het boek niet weggepoetst.
De historica geeft in haar
boek geen conclusie, geen
antwoord op de vraag wat
herinnering precies is. Ook de
invloed van de herinnering
'op de beleving van de huidige
tijd' blijft ongewis. Dat is in
tegenspraak met de oorspron
kelijke bedoelingen van het
project. Het wetenschappe
lijk karakter van het boek
wordt er bepaald niet door
versterkt en het is een reden
temeer voor de stelling: naar
deze collectieve herinnering
aan de ramp hoeft niemand
reikhalzend om te zien.
'Het water en de herinnering' door
Selma Leydesdorff. De Zeeuwse
watersnoodramp 1953-1993. Met
een fotoreportage van Ed van
Wijk. Uitgave Meulenlioff Amster
dam, 304 pagina's; 35,50 gulden.
Medewerkers leggen de laatste hand aan de expositie over de watersnoodramp in De Stove, foto Willem
Mieras
van onze verslaggever
STAVENISSE - Onder grote belangstelling is
vrijdagavond in Stavenisse een herdenkingsten
toonstelling geopend over de watersnoodramp
van 1953. Enkele honderden bezoekers kwamen
een kijkje nemen in dorpshuis De Stove. Foto's,
kranteknipsels en boeken verhalen over de gevol
gen van de stormvloed van veertig jaar terug. De
expositie toont ook een serie foto's die de beroem
de Amsterdamse fotografe Eva Besnyö destijds
maakte in Stavenisse. Het is de eerste dat het ma
teriaal in de gemeente Tholen wordt geëxpo
seerd.
„De ramp laat ons de machteloosheid van de mens
zien, evenals zijn grootheid en dapperheid in spon
tane of georganiseerde hulpverlening, in zijn on
baatzuchtigheid, maar ook in zijn hebzucht", al
dus burgemeester H. A. van der Munnik van de ge
meente Tholen in een openingstoespraak. Stave
nisse behoort tot de kernen die het zwaarst werden
getroffen door de ramp. Ten zuiden en ten westen
van het dorp braken de zeedijken over een lengte
van in totaal zo'n 1800 meter. Het water sleurde
hele rijen huizen mee. 156 inwoners van Stavenisse
vonden de dood. De tentoonstelling duurt tot en
met vier februari.
Advertentie
hier verkrijgbaar
BOEKHANDEL BIKKER
YYalstraat 94 Vlissingen
01184-12483
BOEKHANDEL AN DER HOEVEN
Spuistraat 94 Vlissingen
01184-16830.
Medisend-directeur A. Droge (links) overhandigt een brochure van
zijn bedrijf aan G. K. Knegtmans, de vertegenwoordiger van de
Stichting Incontinentie Nederland. foto Peter Nicolai
van onze verslaggever
SINT-JANSTEEN - De nieuwe
divisie Medisend van Necker-
mann in Sint-Jansteen gaat
vanaf februari als eerste bedrijf
in Nederland hulpmiddelen
voor incontinente personen aan
huis leveren. Medisend zet in
eerste instantie vijf full-time en
acht part-time medewerkers in,
maar directeur A. Droge ver
wacht dat het personeelsbe
stand op termijn kan worden
uitgebreid tot enkele tientallen
mensen.
Medisend gaat zelfstandig ope-
ren met een eigen directie en or
ganisatie. Het bedrijf kan echter
wel gebruikmaken van de infra
structuur van Neckermann. De
werkzaamheden vinden op twee
locaties plaats. De opslag en ver
zending van de incontinentie-
middelen gebeurt vanuit een
magazijn in Vogelwaarde. Van
uit Sint-Jansteen zet het bedrijf
telefonistes in met een verpleeg
kundige achtergrond die zich
gaan bezighouden met voorlich
ting en de ontvangst van de be
stellingen.
Voorlichting
Dróge: „De telefonistes zullen
de inlegverbanden. tampons,
opvangzakjes en andere inconti-
nentie-middelen zelf uitprobe
ren, zodat ze gedegen adviezen
kunnen geven. Bovendien kun
nen onze cliënten voor schrifte
lijke vragen en raadgevingen te
recht bij de aan het bedrijf ver
bonden uroloog dr J. Boerema."
Medisend heeft verder een spe
ciale voorlichtingsbrochure en
gemaakt over de vele vormen en
oorzaken van incontinentie. De
ze brochure kan gratis worden
aangevraagd bij het bedrijf en is
ook verkrijgbaar bij huisartsen,
ziekenhuizen en andere instel
lingen. Daarnaast zijn er vanaf
begin maart vier verschillende
videobanden ter beschikbaar
voor huiartsen en instellingen.
In deze films worden de medi
sche en sociale aspecten van in
continentie toegelicht door me
dische specialisten en patiën
ten.
„Inmiddels hebben we met twee
ziektekostenverzekeraars. te
weten VGZ en CZ. een contract
afgesloten voor de levering van
incontinentiemiddelen", ver
klaart Droge. „Mensen die bij
deze verzekeringen zijn aange
sloten kunnen met een recept
van hun huisarts of specialist de
opvangmiddelen zelf bij Medi
send bestellen. De afrekening
vindt vervolgens plaats tussen
de ziektekostenverzekeraar en
Medisend. Bovendien zijn we
momenteel nog in onderhande
ling met een aantal andere ziek-
tenkostenverzekeraars, want
natuurlijk willen we met dit be
drijf zoveel mogelijk mensen be
reiken."
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reac
ties op in de PZC verschenen berichten, artike
len of commentaren. Niet voor open bz'ieven.
gedichten en dergelijke. Anonieme inzendingen
of stukken zonder duidelijke opgave van adres
en woonplaats worden niet in behandeling geno
men. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250
woorden. De redactie behoudt zich het recht
voor inzendingen te bekorten. Over geweigerde
brieven kan niet worden gecorrespondeerd.
I I M I I I I I I I M I I I I I I I I I ITTT
VLISSINGEN - Provinciaal jeugdwerkadviseur F. A. Bergwerf!
van de Provinciale Hervormde Jeugdraad neemt zondag afscheid.
Hij trad in '76 in dienst van het Provinciaal Kerkcentrum van de
Hervormde Kerk in Zeeland. Sinds vier jaar is hij parttime werk
zaam in Schore en Hansweert als pastoraal werker.
Bergwerff werkte van '71 tot '76 bij de Streekjeugdcentrale voor
Zeeuwsch-Vlaanderen. Hij was betrokken bij het vakantiewerk, de
oprichting van een clubhuis in Groede en de begeleiding van Surina-
mers die gehuisvest werden op een camping in Breskens.
Na zijn benoeming tot provinciaal jeugdwerkadviseur nam Berg
werff het initiatief tot het opzetten van een netwerk van jeugdwerk
specialisten. Hij was nauw betrokken bij diverse samenlevings
vraagstukken. zoals de kernenergie, ontmoetingsconferenties met
jongeren uit de DDR. adoptieprojecten van een Palestijnse school in
Jeruzalem en een landbouwstage voor Egyptische jongeren. Berg
werff was daarnaast een aantal jaren docent aan de cursus Theologi
sche vorming.
Preek voor eigen
parochie
Even een reactie op Preek voor
eigen parochie uit Westkapelle
in de PZC van 27-l-'93, waarin de
heer Westerbeke uitleg geeft
over zijn boekje Water en Vuur.
Westerbeke verhaalt hier van
ene Hendrik Cijsouw die her
haaldelijk nagescholden werd
door kwajongens uit het dorp.
maai* daarvoor werden ze ge
straft, zo blijkt uit het verhaal.
Ik citeer:
Reeds de dag daarop was er één
dodelijk verongelukt, hij werd
verpletterd onder een ijzeren
plaat. Diep gekwetst en gegriefd
zijn wij als familie van het
slachtoffer over deze walgelijke
uitspraak. Westerbeke kon zich
in deze straf geheel vinden.
Ik vraag me af waar Westerbeke
de moed vandaan haalt zelf voor
recher te spelen. Zijn godsdien
stige opvatting in ogenschouw
genomen, weet hij toch ook dat
er maar Eén Rechter is die oor
deelt over leven en dood. Zijn wij
niet allen kwaaddenkend? Al of
niet uitgesproken? Dan zou onze
straf toch zijn dat wij ter plekke
neervallen?
Laat de heer Westerbeke zijn
geest wat meer ruimte geven en
niet zo dwangmatig denken.
Wat de heer Hendrik Cijsouw be
treft, waarom deed hij zulke pro
fetische uitspraken? Hij heeft
toch genoeg meegemaakt in zijn
eigen familie. Zou hij dat alle
maal als straf hebben gezien. Ar
me, arme man.
M. P. Geschiere-van Sighem
Loodhol19
Grijpskerke
Rilland in of
uit de bocht
De heer J. M. Fagnio uit Goes
heeft uiteraard wat makkelijker
praten dan omwonenden van
het circuit (PZC 27-1). Maar het
gaat dan ook niet om race-au
to's, maar om (onder meer) kar-
ting, four-wheel-drives en nog zo
wat aan stikstof-oxyden-kool-
monoxide-uitstoters (voor de
lol?). En om ongeveer dezelfde
cijfers (wetenschappelijk onder
bouwd?) te gebruiken als de heer
Fagnio: zouden een dikke vijf
honderd Goesenaren (onder wie
de heer F.) zich vrijwillig een
uurtje (en géén jaar!) achter de
uitlaat van bovengenoemde
voertuigen willen opstellen? (re
torische vraag). De auto kan
best een dagje zonder u/mij en
ons milieu kan, meen ik. best
nog jaren zonder Rilland-cir
cuit!
P. H. Raadsen
Broekestraat 10
Rilland
Kees Wesdorp
Een krant geboren uit ongenoe
gen, staat erin, waarom geen in
gezonden stuk geschreven. Dat
scheelt een boom en een doos af
val. U denkt toch ook aan het mi
lieu, mijnheer Wesdorp? (PZC 21
januari).
Als Pechiney er niet was geweest
hadden we de kerncentrale niet
nodig gehad, wat had hij dan
voor energievoorziening willen
hebben, nog een kolencentrale?
Alternatieve energie is prima
maar niet zolang die nog kinder
ziekten vertoont.
De kerncentrale is een parade
paard. zegt hij, en terecht want
die bierdrinkende en sigaretten
rokende kleingebruiker kon een
aantal jaren geleden profiteren
van een fikse teruggave. Ook gaf
de PZEM een aanzienlijk bedrag
aan de Koninklijke Schelde-
groep BV om de werkgelegen
heid te behouden. Öok kan hij
zich niet met de maatschappij
vereenzelvigen. Dokter, buren
en zelfstandigen zijn de maat
schappij waartegen Wesdorp
zich keert. Besefte hij maar dat
een groot gedeelte van de Neder
landse bevolking van een uitke
ring leeft, wat door diezelfde
bierdrinkende en sigaret-roken
de man wordt opgebracht.
De stukjes die hij schrijft zijn
niet snel te doorgronden. Als je
ook zo verward bent dat je zelf
niet eens weet of je arbeidsonge
schikt verklaard bent hou ik
daar inderdaad een speciaal ge
voel aan over.
Een Haagse krant is zeker een
idee, regeringsambtenaren be
grijpen misschien wat hij
schrijft. Uiteindelijk moet je
daar zijn om de maatschappij te
veranderen. Maar heer Wesdorp,
verander de wereld, begin bij
uzelf.
U was ten onrechte bezorgd over
de plaats van uw stukje, het
heeft een prima plaatsje gekre
gen onder het riool.
Mevr. Kastelein
Geersdijkseiveg 5
Geersdijk
