Zon gaat onder in sociaal paradijs Orgaandonor: uiterste solidariteit Bukman en vissers blijven buiten schot UP opinie en achtergrond ,,Veel mensen zijn bang dat het allemaal nog erger wordt..." Banken willen erg veel rapporten over DAF ZATERDAG 30 JANUARI 1993 door Peter Slavenburg Het wordt donker en koud in Nederlands welvaartspa radijs. Tot vorige week hadden \v erkgevers en werknemers die van elkaar af wilden altijd de zekerheid van de WAO. Veilig en bevredigend voor beide par tijen, een platform waarop de arbeidsmarkt zijn huidige ge stalte kreeg. De nieuwe WAO- regeling betekent het einde van een tijdperk en is de laatste op maat voor de invoering van het veel, maar tot nu toe behoed zaam en zacht bezongen mini stelsel. Anderen spreken van bijstands-stelsel. De werkloze inwoners van het voormalige welvaartsparadijs staan straks allemaal voor het zelfde loket. Zwak en ziek of kerngezond en sterk, het maakt niet uit. Wie niet werkt belandt vroeg of laat in de Bijstand. De dag waarop het politiek oppor tuun wordt om de hoogte van die uitkering ter discussie te stellen lijkt niet ver meer weg. De nieuwe WAO-regeling is een feit. Hoezo sociale zekerheid? Een voorbeeld. Je bent een be kwaam boekhouder bij een klein bedrijf. Behendig bespeel je da gelijks de computer. Ook jouw keukentje moet eens gewit, maar vaklui gaan je boekhou derssalaris ver te boven. Daar sta je dan. onhandig op een keu kentrapje dat eigenlijk net niet hoog genoeg is. Je rekt en strekt en slaat vervolgens met je kop tegen het koele aluminium van het aanrecht. De chirurg mom pelt: 'oeioeioei, meneertje; dat ziet er niet best uit.' Een jaartje later sta je voor het Bijstandsloket. Samen met die chirurg, want hij ging een dag na jouw operatie lekker skieën in de Franse Alpen. De arts (stevig postuur, een jaartje of veertig) is tegen een kalende denneboom geknald: weg carrière. Na veel geploeter met 'n zakjapanner bepaalt de ambtenaar van de Sociale Dienst: de boekhouder krijgt een uitkering en een beetje huursubsidie, maar de arts moet eerst zijn eigen huis opeten. De chirurg schrikt zich het apezuur, maar ook hier geldt: wrijven helpt niet. Een flauw onzin-voorbeeld0 Nee. want de (kleine) werkgever van de boekhouder kon voor zijn paar man personeel geen collec tieve WAO-verzekering afslui ten. De boekhouder zelf dacht: wat kan mij nou gebeuren? De arts, een vrije ondernemer, was wel verzekerd. Maar ja, verzeke raars zijn niet goed en niet gek: waarom zou je je klanten het beoefenen van gevaarlijke spor ten toestaan als ze tot in lengte van dagen een claim van een vijf maal-modaal salaris op je bordje kunnen gooien? De arts en de boekhouder wor den tenslotte nog collega's. Bij de Sociale Dienst ontwaakt de betrokken ambtenaar uit zijn winterslaapje, hij leest de Wet er nog eens op na en ziet dat zijn cliënten 'gangbare arbeid' moe ten verrichten. De chirurg heeft last van verkreukelde vingers maar is verder weer aardig op de been. De Sociale Dienst veroor deelt hem tot 25 jaar schoffelen in het stadsplantsoen. tegen een vergoeding van, vooralsnog, 1200 en nog wat guldens netto per maand. De boekhouder kan iets minder goed uit de voeten komen. Voor de zelfde vergoe ding als de geneesheer wordt hij bij de Plantsoenendienst belast met het Houden van Toezicht en Lichte Administratieve Bezig heden. De centrale vraag is: willen we dit soort toestanden in v/h het welvaartsparadijs? „Je zou het bijna denken." zegt John Schell, hoogleraar sociale-zekerheids- recht aan de Katholieke Univer siteit Brabant. „Veel mensen zijn het zich nog niet bewust, maar de overheid trekt zich te rug uit de sociale zekerheid. Dat proces is al gaande sinds het eind van de jaren '70. Het gaat in etappes, met kleine stapjes. In politiek Den Haag spreekt men voorzichtig over het invoeren van het mini-stelsel. Naar mijn mening gaat het om een bij standsstelsel dat al grotendeels is gerealiseerd." „De regering beroept zich op de mondige burger, die zelf wel kan uitmaken wat goed voor hem is. De vraag die je moet stellen is of de overheid daarbij wensen volgt die leven bij de bevolking, of in feite voorschrijft wat die zo genaamd mondige burger moet vinden." Schell vindt dat de overheid zich niet kan terugtrekken uit de so ciale zekerheid, maar juist meer verantwoordelijkheid moet ne men. „Een goed betaalde twee verdiener wordt iedere maand geconfronteerd met hoge pre mies en belasting. Zo iemand denkt al snel: kan dat niet wat minder? Die vraag is begrijpe lijk, maar de overheid is verant woordelijk voor de hele bevol king". „De WAO werd in de jaren '80 een instrument om bedrijven te saneren. Daardoor werden steeds meer mensen aangewe zen op de WAO. Nu zegt de over heid. gesteund door het 'mid denveld': te veel mensen maken gebruik van de WAO-regeling. Natuurlijk, door de nieuwe rege ling zal het aantal WAO-ers in de toekomst afnemen, maar het vo lume-probleem los je er niet mee op. De nieuwe WAO-wet helpt niemand aan werk. Het enige ge volg is dat het aantal personen met een WW-uitkering sterk stijgt. Dan wordt die regeling be perkt. Dat betekent dat nog veel meer mensen, sneller dan nu al het geval is, eindigen op bij standsniveau. Vervolgens hoor je opnieuw het zelfde geluid: kan dat niet wat minder?" Schell maakt zich serieus zorgen over de toekomst van Nederland - Bijstandsland. De huidige ont wikkelingen leiden volgens hem tot scherpe maatschappelijke contrasten, die niet zonder ge volgen kunnen blijven. „Neder land is een vredelievend land. Dat is voor een deel te danken aan de sociale zekerheid van vroeger. Men realiseert zich de stabiliserende invloed van zo'n sociaal stelsel niet." Ministelsel Flip de Kam is hoogleraar eco nomie in Groningen. Samen met F.G. van Herwaarden (werk zaam bij de Algemene Rekenka mer en eerder bij het Sociaal Cultureel Planbureau) schreef hij een artikel voor het onlangs verschenen Jaarboek Over heidsuitgaven 1992. 'Sociale ze kerheid: mini-stelsel een alter natief?' is de titel. De Kam en Van Herwaarden we gen de voor- en nadelen van het mini-stelsel af. Zij stellen de vraag wat de kerntaken van de overheid zijn, moet de overheid ingrijpen bij tekortkomingen van het marktmechanisme. Zij concluderen: „Dat debat is op het gebied van de sociale zeker heid vooralsnog onbeslist." De Kam en Van Herwaarden dragen handzaam cijfermate riaal aan. dat aangeeft hoezeer de overheidsuitgaven op het ge bied van sociale zekerheid de af gelopen jaren opliepen: van 89 miljard gulden in 1980 tot 139 miljard in '91. Breed protest tegen de WAO-verslechtering op het grondwet-monument voor het Tweede Kamergebouw in Den Haag. foto Raymond Rutting/ANP De auteurs stellen vast dat er te veel regelingen zijn en dat de uit voering van al die regelingen on nodig veel kost. Zij rekenen voor dat - simpel gezegd - afschaffing van alle bestaande regelingen en invoering van één soort uitke ring. voor iedereen, op bijstands niveau, de overheid geweldig veel zou besparen: niet in de laatste plaats op het gebied van de.uitvoering van al die regelin gen. Individuele werknemers zouden zich dan moeten verze keren: tegen arbeidsongeschikt heid maai- ook tegen werkloos heid door andere oorzaken. De premies kunnen dan omlaag, volgens De Kam en Van Her waarden Dat zou de koopkracht ten goede komen, hoewel dat ef fect mogelijk teniet wordt ge daan door de verzekeringen die iedereen moet afsluiten. Zeker wanneer dat niet via een CAO of voor een hele bedrijfstak gere geld kan worden. Aftelversje Jan van Dijk is (onbetaald) voor zitter van het landelijk samen werkingsverband van regionale platforms arbeidsongeschikten organisaties (LSV/WAO). Tij dens het debat in de Tweede Ka mer bezocht hij Den Haag voor overleg met gelijkgezinden en protest tegen de kabinetsplan nen. Veel vertrouwen heeft hij er niet meer in. „Over drie, vier jaar staan we weer op het Binnenhof. Dan om te protesteren tegen de invoering van het mini-stelsel, het definitieve eind van de so ciale zekerheid in Nederland." „Veel mensen halen hun schou ders op en realiseren zich niet dat ze zelf ook arbeidsonge schikt kunnen worden, van de ene dag op de andere. Lang niet iedereen kan zich collectief laten verzekeren tegen arbeids-onge- schiktheid." Hij schetst een beeld dat lijkt op een macaber aftelversje: WAO - WW - Bij stand. Een traject dat ook voor een aantal bestaande, zogezegd 'veilige' WAO-ers realiteit zal worden. Van Dijk staat dagelijks in con tact met WAO-gerechtigden. Hij komt bij hen over de vloer, luis tert naar hun verhalen. „Veel mensen zijn bang dat het alle maal nog erger wordt. Anderhalf miljoen werknemers hebben geen CAO. Reken maar dat zij straks fijn uitgemolken worden door de verzekeraars." door Ger Wolters Wie tijdens zijn leven middels een donorcodicil kenbaar maakt orgaandonor te willen zijn na zijn dood, kan daarmee de kwaliteit van het leven van zijn medemens(en) aanmerkelijk verbeteren en zelfs redden. Een daad van solidariteit en naastenliefde. Aan elk orgaan is grote behoefte, maar de wachttijden voor nierpatiën ten zijn het langst. Nierpatiënten kunnen jaren op de wachtlijst staan en in afwachting van een niertrans plantatie aan een kunstnier worden gedialyseerd. Niet dat dat zo'n pretje is. maar ze kunnen zo een lange pe riode in leven blijven. Dat ligt bijvoor beeld voor patiënten die wachten op een donorhart, -lever of long heel wat anders. Voor hen is er geen andere op lossing dan een geschikt donoror gaan en als dat niet tijdig beschik baar komt, overlijden deze patiënten dus. Het zal ongetwijfeld regelmatig ge beuren dat gelijktijdig iemand komt te overlijden die een geschikte or gaandonor had kunnen zijn, maar die dat door nonchalance, onwetendheid of onjuiste veronderstellingen niet heeft kenbaar gemaakt. Een ander le ven had gered kunnen worden. Uit onderzoek blijkt dat het aantal van twee miljoen codicildragers dat al in 1988 gehaald werd, gelijk blijft. Dat aantal is niet genoeg om het groeiende tekort aan donororganen op te vangen. Er zijn lange wachttij den en het aantal patiënten dat in aanmerking komt voor een orgaan transplantatie neemt toe. De medi sche wetenschap maakt nieer en ook andere transplantaties, zoals die van longen en lever, mogelijk en de toe name van welvaartsziekten maakt de behoefte aan organen nog groter. Tien mensen wachten op de trans plantatie van een donorlong, nog eens tien anderen wachten op een le vertransplantatie, twintig mensen wachten op een donorhart, maar liefst vierhonderd mensen wachten op een hoornvliestransplantatie, het aantal wachtenden op een niertrans plantatie slaat evenwel alles: 1400. De stichting Donorwerving, een sa menwerkingsverband van meer dan tien stichtingen en fondsen, probeert te bevorderen dat meer mensen een donorcodicil bij zich gaan dragen, en dat die ook zorgen dat de familie er van weet. Het blijkt bovendien dat veel mensen ten onrechte denken dat zij geen donor-codicil kunnen invul len omdat ze niet aan veronderstelde voorwaarden zouden voldoen. Maar ook als je bijvoorbeeld nog maar 15 jaar bent. hoge bloeddruk hebt. als je rookt en drinkt, medicijnen gebruikt tegen migraine, te dik bent, de 65 ge passeerd. of een bijzondere bloed groep hebt. en ook als je in niet zo'n slechte conditie bent, in al die geval len kan net zinvol zijn om toch een do norcodicil in te vullen. Als al deze ïïV-Sï 3 -■ daarbij mogelijk om bepaalde orga nen en/of weefsels van donatie uit te sluiten. Zowel de ja-antwoorden als de nee-antwoorden worden volgens de nieuwe wetsvoorstellen vastge legd in een centraal registratiesys teem, dat alleen toegankelijk wordt voor bij de donorprocedure betrok ken artsen en transplantatiecoordi- natoren. Iedereen kan altijd een in het regi stratiesysteem opgenomen antwoord heiToepen of wijzigen, het blijft een persoonlijke beslissing. Terecht na tuurlijk. opvattingen over zulke za ken kunnen en mogen veranderen en dienen gerespecteerd te worden. Principes mensen zouden worden uitgesloten zouden er maar heel weinigen in aan merking komen als orgaandonor. Voorlichting Hoe komt het toch dat het aantal co dicildragers al enkele jaren blijft han- onduidelijkheden en drempels weg te nemen. Voor leerlingen van de groe pen 7 en 8 van het basisonderwijs en voor leerlingen van het voortgezet on derwijs is lesmateriaal ontwikkeld, want ook hier geldt natuurlijk dat wie de jeugd heeft, ook de toekomst heeft. gen op die twee miljoen? Dat is des te vreemder als je in aanmerking neemt dat tachtig procent van de onder vraagden in een enquête zegt zelf een orgaan te willen ontvangen als dat nodig mocht zijn. Je zou toch denken dat wie een orgaan van een ander zou willen ontvangen als dat nodig mocht zijn, ook bereid zal zijn om ook zélf na overlijden een orgaan te geven. Óm meer mensen te bewegen een do norcodicil te tekenen, voert de stich ting Donorwerving een publieksvoor lichtingscampagne over het donorco dicil. Met advertenties wordt geprobeerd Het publiek ook terecht bij een spe ciale telefoon-informatielijn. De toon van de campagne die nu loopt is sympathiek, serieus, nuchter en zakelijk en geeft eerlijke en heldere antwoorden op praktische en emotio nele vragen. Toestemming Op dit moment is het in Nederland zo geregeld dat, ook al is er een ingevuld en ondertekend codicil, toestemming wordt gevraagd aan de nabestaan den. Dit heet het toestemmirigssys- tee77i. Er zijn in Europa nogal wat landen waar dat heel anders is geregeld. Dichtbij huis. in Belgie is iedereen na overlijden automatisch orgaan- of weefseldonor, tenzij men bezwaar heeft aangetekend en dit in het in Bel gie van toepassing zijnde registratie systeem heeft laten vastleggen. Dat laatste noemt men het geen-bezwaar- systeem. Ook in Frankrijk en Spanje en in de len van Zwitserland kent men het geen-bezwaarsysteem In Oostenrijk ook, daar kan het zelfs gebeuren dat de overleden toerist gebruikt wordt als orgaandonor. Dat is daar bij wet zo geregeld, het overleden lichaam komt wettelijk de staat toe. Als je niet wil dat iets dergelijks tijdens een ver blijf in Oostenrijk kan gebeuren kun je beter (tijdelijk) een anti-codicil bij je dragen. In Nederland ziet het er niet naar uit dat het geen-bezwaarsysteem haal baar is. In nieuwe wetsvoorstellen gaat men ook uit van een toestem mingsysteem. Als de nieuwe wet van kracht wordt, krijgt iedere Nederlan der van 18 jaar en ouder via de ge meente een donorkaart thuisge stuurd. Daarop kun je aangeven of je wel of niet wil meewerken aan or gaandonatie na overlijden. Het is Het humanisme en de wereldgods diensten staan positief tegenover or gaandonatie. De belangrijkste over wegingen daarbij zijn de solidariteit ten opzichte van een ander en de lief de voor je naaste. De stichting Donor werving signaleert dat sommige kleine kerkelijke groeperingen prin cipieel tegen het afstaan en het ont vangen van organen en weefsels zijn. Soortgelijke bezwaren bestaan ook tegen bijvoorbeeld vaccineren en bloedtransfusie. De laatste polio-epidemie maakte duidelijk dat dergelijke principes on der de druk van het mogelijk nade rend onheil door velen openlijk of hei melijk, toch werden bijgesteld. Uit onderzoek is gebleken dat er ver der slechts kleine verschillen bestaan tussen kerkelijk en niet-kerkelijken. Bij de groep niet-kerkelijken bestaat er wat meer voorkeur voor het geen- bezwaarsysteem, terwijl kerkelijken wat vaker voorwaarden verbinden aan toestemming voor transplanta tie. Vrijwillig Mijns inziens dient, ook al is het te kort aan orgaandonoren soms groot, het zelfbeschikkingsrecht van ieder mens voorop te staan. Het is goede zaak en dringend noodzakelijk dat nóg meer mensen een donorcodicil tekenen en bij zich dragen, dat doe ik zelf al jaren. Daar kan een publiek svoorlichtingscampagne toe bijdra gen en dat ondersteun ik graag en van harte. Maar bij orgaan- of weefseltranplan- tatie blijft wat mij betreft absolute voorwaarde dat de overledene daar vooraf toestemming voor heeft gege ven, De bereidheid om een donorcodi cil te tekenen en te dragen is niet ge ring en kan positief worden beïn vloed. De vrijwilligheid en positieve keus van het toestemmingssysteem is mij heel wat sympathieker dan het geen bezwaarsysteem waarin veronder steld wordt dat wie geen bezwaar kenbaar maakt ook geen bezwaar heeft. iDe speciale telefoon-informatielijn van de Stichting Donorwerving is 06-8212166). van onze Haagse redactrice Mirjam van Zuilen Minister Bukman van visse rij speelt het al enige tijd klaar om mogelijke commotie rond zijn persoon en zijn minis terie verre van zich te houden. Hij doet dat voornamelijk door weinig opzienbarend beleid te maken en 'op de tent te passen'. Vooral op het punt van de visse rij houdt hij zich angstvallig stil. Vorige week werd eindelijk na heel lang wachten zijn eerste echte 'beleidsdaad' op het ter rein van de visserij bekend. Buk man presenteerde de Structuur nota 'Zee- en kustvisserij'. Nadat hij in oktober vorig jaar zijn beleidsvoornemen al had gepresenteerd, kon hij nu de 're geringsbeslissing' (Kabinets standpunt) naar de Tweede Ka mer sturen. Deze zal in april de nota behandelen. Dan heeft het zegge en schrijve twee jaar ge duurd eer Bukman zijn belofte heeft ingelost dat hij de 'visserij zou aanpakken'. Zoals bekend moest zijn voor ganger Braks het veld ruimen, omdat hij de visserij niet in de hand had. Grote hoeveelheden illegale vis bleken aan land te worden gebracht. De PvdA in de Tweede Kamer eiste en kreeg het hoofd van Braks. Zijn opvolger Bukman had niet zoveel zin in heibel rond de vis. Hij deed braaf de toezegging de wens van de Tweede Kamer te honoreren; reorganisatie van het departement visserij en een beleidsnota uitbrengen met daarin duidelijk visie op de toe komst van de visserij. De amb tenaren van Bukman braken het hoofd op de ingewikkelde pro blematiek. Pas toen de Tweede Kamer be gon te mokken en zich afvroeg waar het beloofde beleid nu bleef, kwam Bukman in oktober vorig jaar met 'zijn beleidsvoor nemen'. De kern: de zeevissers zouden in groepen moeten gaan vissen. Zelf de controle uitvoe ren. Zelf de quota onderling ver delen. Zou dat niet lukken dat had Bukman een stok achter de deur; koude sanering. De Wad denzee en de Oosterschelde zou den resp. voor een kwart en een zevende deel gesloten worden voor de kokkel- en mosselvis sers. Inspraak Vanaf oktober kregen allerlei be langenorganisaties de kans om hun visie op de nota te geven. 'Inspraak' heet dat. Vooral op het punt van sluiting van de Waddenzee en Oosterschelde werd maanden druk gediscus sieerd. Natuurbeschermers wil den dat de wateren voor 80 pro cent dicht gingen. De vissers zelf stelden voor 15 procent te slui ten en met behulp van een goed visbeheersplan de eigen capaci teit in de hand te houden. In het verlengde van die discus sie speelde ook in het Kabinet een soortgelijk dispuut. Minister Alders van milieu en minister Maij-Weggen van verkeer en wa terstaat zagen liever dat het mi lieu wat meer voorrang kreeg. Minister Bukman stond voor vissers. Uiteindelijk werd dan afgelopj K wpek de uitkomst van deze d; n cussie gepresenteerd: er wijzj k bijna niets in vergelijking tot h P 'beleidsvoornemen'. De natuij v beschermers boos. De kokki ei en mossel vissers teleurgeste] S „Het Compromis van Bukman b luidde het commentaar in ei wandelgangen van de Twee d Kamer. j h Niet sluiten t. Als een duveltje uit een dood z' was daar echter ineens het CD) o Bij mondde van CDA-woon voerder M. Smits liet de fracti weten dat noch de Wadden?^ P noch de Oosterschelde gedeeltj p lijk moeten worden geslotév voor de kokkel- en mosselviss) Volgens Smits is de voorgen j1 men sluiting een bedreigin voor de werkgelegenheid. D CDA'er is er voorstander van or s van jaar tot jaar afspraken maken over de beperking va- capaciteit van de vissersvloa r „Een beheerste beperking is bi ter dan een beperkte beheer 1 sing", aldus Smits. J Het kamerlid wees er verder q dat in de jaren 30 en 50 bepaalq delen van de Waddenzee ni^ A werden bevist op mosselen q z mosselzaad. „De afwezighe» v van de mens in de natuur heel), geleid tot de ontwikkeling val v een parasiet. Na een storm heet- de parasiet de gehele mosselcul tuur vernield". Dat risico wj s Smits uitsluiten. De VVD sloot zich aan bij de op vatting van het CDA. Ooi 1 woordvoerder J. te Veldhuis zie cr de noodzaak niet in van sluitinj 'c van de Waddenzee en Ooterj! schelde. Hij ziet voldoende mo gelijkheden voor het bedrijfsle ven om een eigen beheersplan t< maken. De PvdA staat dus alleen in de i steun voor de nota van Bukman1 Uit de wandelgangen blijkt ech i ter dat de opvatting van Buk M man dicht bij die van het CDA'.i ligt. Het komt hem wel goed uil i dat de fractie in de Tweede Ka mer de kant van de visserij heeft i gekozen. De minister van visserij kan zo. zonder gezichtsverlies de vissers hun zin geven. Hij kan op die ma; nier vermijden dat er enorme schadeclaims van vooral de kok; keivissers op zijn bureau terecht) komen. Bovendien hoeft hij, geen ruzie te maken met zijn' PvdA-collega Alders van milieu] die onlangs nog in een eigen plan voor de Waddenzee uitging van sluiting van grote delen van de Waddenzee. Dreigend gezichts verlies dus voor minister Aiders] Verlies voor de natuurbescher mers. Winst voor de vissers. En Bukman? Hij blijft weer buiten schot. door Marien van den Bos De verzamelde banken heb ben voor miljarden gul dens krediet uitstaan bij DAF. Eind vorig jaar heeft DAF zelfs alle onroerend goed - een be hoorlijk stuk van Eindhoven en omstreken - als zekerheid in on derpand gegeven. Een soort 'top-hypotheek'. Een bank als de ING Bank is zelfs voor ruim 10 procent aandeelhouder in de vrachtwagenfabriek. Uiteinde- dijk zijn nog twee vermaarde, internationale accountants kantoren de cijfers en de markt positie van DAF gaan onderzoe ken. En nóg vertrouwen de ban ken de cijfers onvoldoende om mee te helpen met de steunope ratie van de Nederlandse en Vlaamse overheden. Is hier sprake van obstructie? In een inderhaast georganiseer de persconferentie heeft minis ter Andriessen van economische zaken gezegd dat een meerder heid van de betrokken partijen akkoord is met de steunoperatie bij DAF. De minister zélf heeft ruim 200 miljoen gulden voor DAF uitgetrokken en zegt op de zelfde golflengte te zitten als zijn Vlaamse collega. Deze is tot een gegarandeerde lening van ruim 100 miljoen bereid. Alleen het consortium van betrokken ban ken wilde uitstel, om de finan ciële positie van het bedrijf nog eens nader te kunnen onderzoe ken. De banken eisten eind vorig jaar een extern onderzoek naar de positie en de toekomst van DAF. Het bureau Arthur D. Little rap porteerde vervolgens over de toekomstige marktpositie vrij positief. Wanneer de economie in Europa een stijgende lijn gaat vertonen, heeft DAF de 'op één na' modernste serie vrachtwa gen op de markt. Ook de finan ciële analyse van collega-kan toor Coopers Lybrand was voorzichtig optimistisch. Afhan kelijk als een dergelijk onder zoek natuurlijk is van factoren als rentestand en algeheel eco nomisch klimaat. Voor minister Andriessen en zijn collega van de Vlaamse deelre- gering voldoende bewijs om dej beurs ruim te trekken. Ook dej belangrijkste banken in het con-| sortium waren al akkoord om het benodigde bedrag op tafel te leggen. Toen DAF en minister Andriessen aandrongen of een fi naal antwoord, schrokken de an dere banken in het consortium echter terug. Het gaat naast enkele grote Ne- derlandse banken om enkele collega's uit Engeland en een! Belgische bank. Zowel ABN AM- RO - die als consortiumleider het uitstel van de beslissing zegt te betreuren - als DAF zelf, wil len de andere banken in het con sortium niet bekend maken. De gevoeligheden hebben zodoen de wel een dieptepunt bereikt. Of Coopers Lybrand, öf nog een derde accountant, krijgt een dezer dagen het verzoek de fi nanciële situatie zo ver uit te diepen, dat er bij wijze van spre ken een goedkeurende accoun tantsverklaring kan worden bij- j gevoegd. „Het was ook allemaal i wel in grote haast en bovendien zaten de feestdagen er nog tus- sen", vergoeilijkt minister An- driessen. Maar wat hebben die banken dan al die tijd zelf zitten doen? Voor het bedrijf is verder uitstel „een uitermate slechte zaak", vindt ook Andriessen. De trans portondernemer die op het punt staat zich een nieuwe truck aan te schaffen, zal immers met DAF toch liever nog een paar weken de kat uit de boom kijken. De kosten van personeel en machi- i nes lopen inmiddels onvermin derd door. Het is nog te vroeg om van ob structie van buitenlandse ban ken te spreken. Met name omdat niet bekend is welke banken met mogelijk andere belangen dan DAF voor het uitstel hebben ge- zorgd. Wel is het teleurstellend dat een vooraanstaande bank als ABN AMRO het consortium niet op een lijn heeft weten te t houden. Zeker nu de Nederland- i se overheid min of meer te ken- nen heeft gegeven DAF kost wat kost overeind te willen houden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1993 | | pagina 4