Internationale watercrisis dreigt
Spanje rantsoenneert water
Zimbabwe wil
af van titel
'kameraad'
Hogere plaatselijke belastingen
kosten de burger koopkracht
Treuhand-leider
Rexrodt volgt
Möllemann op
i;
F
Tsjechen puzzelen
over naam republiek
opinie en achtergrond
Overal raken voorraden uitgeput of vervuild
WOENSDAG 6 JANUARI 1993
van onze correspondent
in Barcelona
Ruud de Wit
FJ e ernstige droogte die met
U name Zuid-Spanje al ruim
een half jaar in haar greep
houdt, heeft het gemeentebe
stuur van Sevilla tot nieuwe
waterrantsoenen gedioongen.
Met ingang van vandaag zul
len de ruim 700.000 inwoners
van de Andalusische hoofd
stad slechts twaalf uur per dag
xvateruit de kraan krijgen. Dat
betekent een uitbreiding van
de ivaterbeperkingen met zes
uur. Ook andere steden in Zuid
-Spanje en delen van midden-
Spanje zijn op rantsoen gezet,
terwijl de hoofdstad Madrid
zo n maatregel overweegt.
Zuid-Spanje staat bekend als
een droog gebied, met hoge
temperaturen in de zomer en
geringe regenval in de winter
maanden. Al jarenlang is deze
regio van Spanje voor een
groot deel van zijn ivaterbe-
hoeften aangewezen op de aan
voer uit hoger gelegen stuwme
ren. De enorme vraag naar wa
ter tijdens het halfjaar dat de
Expo van Sevilla heeft ge
duurd. heeft de situatie echter
kritiek gemaakt. De bijna 50
miljoen bezoekers van de Expo
hebben blijkbaar veel meer iva-
ter verbruikt dan de stad zich
kon veroorloven.
Maar ook in Madrid is de situa
tie door de aanhoudende
droogte kritiek. De totale wa
terconsumptie van de bijna
vier miljoen Madrilenen be
droeg vorig jaar 520 miljoen
kubieke meter. Afgelopen zon
dag werd de waterreserve door
de gemeente geschat op slechts
372 miljoen kubieke meter.
Desondanks overweegt Ma
drid nog niet over te gaan tot
drastische stappen zoals in
Zuid-Spanje zijn genomen.
De droogte in Zuid-Spanje
zorgt vooral voor ongemak bij
de inwoners, die slechts op be
paalde uren water uit hun
kraan zien komen. Maar de
schade in de landbouwgebie
den en bij veeboeren is ook erg
groot. Illustratief voor de kri
tieke situatie, waarvoor som
migen zich geplaatst zien. is de
invasie van enige honderden
boeren die hun paarden en
runderen het afgelopen iveek-
end de nog groene weiden van
het natuurpark Coto Donana
binnendreven.
De veehouders verdedigden
hun actie door zich te beroepen-
op rechten over vele honder
den jaren. ..Vroeger graasden
onze kudden hier ongehinderd.
Maar omdat er zonodig een na
tuurpark moest komen, kun
nen ivij er niet meer terecht".
De Guar dia Civil heeft in op
dracht van de regionale auto
riteiten besloten de boeren met
hun vee desnoods met harde
hand uit het natuurpark te ver
wijderen. De Coto Donana is
het grootste natuurpark van
West-Europa en een van de be
langrijkste verzamelplaatsen
voor trekvogels die in het voor-
en najaar tussen Europa en
Afrika vliegen.
Van IPS-redacteur
Ramon Isberto
De wereld staat voor een wa
tercrisis van ongekende
omvang. Overal raken zoetwa-
tervoorraden - meren, rivieren
en waterbronnen - uitgeput of
vervuild door verspilling, over
consumptie en verwaarlozing.
Intussen stijgt de vraag naar
water voor de landbouw, indus
trie en huishoudelijk gebruik
naarmate de wereldbevolking
en de wereldeconomie groeien.
„Tegen het einde van dit decen
nium, als het niet eerder is, zal
water het kritieke probleem van
de wereld zijn. Zoiets als de ener
giecrisis in de jaren '70." zegt
Asit Biwass van de Internatio
nal Water Resources Associa
tion (IWRA).
Volgens officiële schattingen zal
de watervooraad met 9000 ku
bieke kilometer water gelijk blij
ven terwijl de wereldbevolking
zal groeien van vijf miljard naar
tien miljard mensen in de vol
gende eeuw.
De 'water shock' kan erger zijn
dan de oliecrisis. Tenzij snel ac
tie wordt ondernomen om effi
cient gebruik van water te verze
keren. zal de wereld spoedig niet
meer in staat zijn voldoende
voedsel voor de groeiende we
reldbevolking te verbouwen,
waarschuwt de Voedsel- en
Landbouworganisatie (FAO)
van de Verenigde Naties.
„We bereiken de grenzen van
water van goede kwaliteit." zei
FAO-directeur Eduard Saouma
tijdens een internationale wa
terconferentie dit jaar.
De allerarmste landen, met na
me in het door droogte geteister
de Afrika, kampen al met grote
voedseltekorten en honger. Slin
kende watervoorraden zullen in
de toekomst tot nog rampzaliger
voedselsituaties leiden. In an
dere regio's, zoals het Midden-
Oosten, kan de concurrentie om
watervoorraden leiden tot hef
tige conflicten of zelfs oorlogen.
..Er is geen onbeperkte hoeveel
heid zoet water, en de internatio
nale competitie om water groeit.
Naarmate de vraag stijgt zal de
competitie nog sterker toene
men, gewelddadiger worden."
zei Mostafa Tolba. directeur van
het VN-milieuprogram lUnept
tijdens de Internationale Confe
rentie over Water en Milieu be
gin dit jaar in Dublin.
Als er onder oeverstaten van
zoetwaterreservoirs geen duide
lijke consensus komt over hoe
de waterbronnen het best kun
nen worden beheerd, zal de com
petitie kunnen uitlopen op con
flicten, aldus Tolba.
Land voor vrede
Het aantal potentiële conflicten
is groot. Er zijn 214 internatio
nale rivieren en meren, waarvan
155 gedeeld worden door twee
landen. 36 door drie landen en 23
door een vier of meer landen.
Nergens is het gevaar voor con
flicten groter dan in het Midden
-Oosten. Zo is Israël, bijvoor
beeld, steeds meer afhankelijk
geworden van het water van de
rivier de Jordaan, die Israel
deelt met Jordanië en de bezette
Westoever.
„Een land-voor-vrede- regeling
door Andrew Zhakata
)T7* ameraad' is in Zimbabwe
X\.nog altijd de meest ge
bruikelijke aanspreektitel.
Maar nu de regerende partij
haar socialistische beginselen
over boord heeft gezet, vinden
veel mensen dat de tijd is aange
broken om elkaar weer aan te
spreken met 'meneer', 'me
vrouw' of'juffrouw'.
Het waren de Zimbabweaanse
vrijheidsstrijders die de term
'kameraad' invoerden in de ja
ren zeventig tijdens de onafhan
kelijkheidsoorlog tegen het
blanke minderheidsbewind in
wat toen nog Rhodesie heette.
De guerrillastrijders kregen
steun van de voormalige oost-
bloklanden en namen hun socia
listische ideologie over.
Na het bereiken van de onafhan
kelijkheid in 1980 werd 'kame
raad' een aanspreekvorm voor
alle zwarten, met uitzondering
van mensen die verdacht wer
den van collobaratie met het
blanke minderheidsbewind van
Ian Smith. Aanvankelijk werd
de term 'kameraad', die respect
uitdrukte, vooral gebruikt om
de zwarte guerrillastrijders aan
te duiden. Geleidelijk aan werd
'kameraad' een gewone aan
spreekvorm in cafés op straat
en op kantoor. Ook op de radio,
de televisie en in de kranten
maakten 'meneer' en 'mevrouw'
plaats voor 'kameraad'.
Als het om blanken ging ge
bruikten de officiële media het
woord 'kameraad' alleen om di
plomaten uit socialistische lan
den aan te spreken, alsmede en
kele Zimbabweaanse blanken
die de zwarte onafhankelijk
heidsstrijd hadden gesteund.
Achterhaald
Maar sinds de marxistische re
gering van president Robert Mu
gabe twee jaar geleden de vrije-
markt-economie omarmde, stel
len steeds meer Zimbabweanen
het nog steeds officiële gebruik
van 'kameraad' ter discussie.
Volgens hen is de aanspreek
vorm een relict van het zo jam
merlijk mislukte socialistische
experiment. Bovendien 'toeris
ten gaan niet naar landen waar
mensen elkaar met 'kameraad'
aanspreken', zo wist de schrijver
van een ingezonden brief in een
Zimbabweaans dagblad.
Ook de hoofdredacteur van het
satirische katholieke maand
blad 'Moto' vindt dat de term
'kameraad' zijn langste tijd
heeft gehad. „Veel mensen ver-
zal niet levensvatbaar zijn zon
der de garantie voor adequate
watertoevoer voor alle partijen."
schreef het tijdschrift 'World
Watch' dit jaar in een redactio
neel commentaar.
Opnieuw geen regen in Ethiopië, de waterputten staan droog, lege
kruiken aan de kant ervan. foto Clemens Olsthoorn/NSL
Volgens waterexperts verschilt
de dreigende watercrisis funda
menteel van de watertekorten in
het verleden. Nederlandse ex
perts als Rob Koudstaal en Hu-
bert Savenije stellen dat het ko
mende watertekort niet kan
worden opgelost door techni
sche ingrepen gericht op het ver
groten van de toevoer. Vosr een
groeiend aantal landen zijn de
fysieke grenzen bereikt. Een op
lossing kan alleen worden be
reikt door veranderingen aan de
vraagzijde en een efficiënter wa
tergebruik.
Een onderzoek, verricht door
Unesco, heeft aan het licht ge
bracht dat de behoefte aan wa
ter in de jaren '90 met 25 procent
zal stijgen. Het grootste deel
hiervan wordt verbruikt - en ver
spild - door de landbouw, die nu
70 procent van de totale water
consumptie voor zijn rekening
neemt. Dat aandeel zal tegen de
eeuwwisseling zijn gedaald tot
63 procent. Het aandeel van de
industrie zal toenemen van 20
procent in 1990 tot 25 procent.
De rest, het kleinste deel, is voor
huishoudelijk gebruik.
Omdat de landbouw de grootste
verbruiker is moeten de bespa
ringsmaatregelen met name
daarop gericht worden. Vooral
omdat 60 procent van het irriga
tiewater weglekt en de plant niet
eens bereikt vanwege de techni
sche mankementen aan irriga
tiesystemen.
Ook in de grote steden wordt
veel water verkwist. Meer dan
eenderde van het drinkwater
verdwijnt zonder dat het de con
sument bereikt, zegt Arcot Ra-
machandran van het VN-Cen-
trum voor Nederzettingen (Ha
bitat).
Vervuiling
Maar om de crisis het hoofd te
kunnen bieden moet ook de wa
tervervuiling worden aange
pakt. Volgens de International
Lake Environment Committee
(Ilec) zal de vervuiling van me
ren en rivieren net zo'n ramp zijn
als de vernietiging van het tro
pisch regenwoud of de woestijn
vorming.
Hee deed onderzoek naar 145
meren, verspreid over de wereld,
en identificeerde vijf grote be
dreigingen zoals de verlaging
van de waterstand en het snelle
dichtslibben. Meren bleken ook
in toenemende mate vervuild
door gevaarlijke stoffen zoals
zware metalen en pesticiden.
Ook was de zuurgraad hoger en
veranderden meren in dode me
ren door eutrofiëring, algen-
groei. waardoor de zuurstof in
het water afnam en waterleven
afsterft.
Experts vinden dat de consu
ment en regeringen water niet
langer als een gratis goed moe
ten zien, maar als een schaarse
grondstof waarvoor betaald
moet worden. Volgens de VN zal
jaarlijks 36 miljard dollar nodig
zijn om in het jaar 2000 veilig
drinkwater voor alle bewoners
van de aarde te kunnen waar
borgen. Maar met de huidige do
nor-moeheid en de toegenomen
behoefte aan hulp zal het moei
lijk zijn donoren bereid te vin
den dit bedrag op te hoesten.
dienen 't niet om zo te worden
genoemd. En de oud-strijders
die dat wel verdienen, zijn al
meer dan twaalf jaar geleden, in
1980, gedemobiliseerd. De poli
tiek deskundige Jimu Simbwi
vindt de aanspreekvorm 'kame
raad' achterhaald en hol klin
ken. „Het lijkt wel alsof we in het
boek 'Animal Farm' van George
Orwell leven", zegt hij.
Ook menig oud-strijder wil niet
langer aangesproken worden
met 'kameraad'. „Ik wil die titel
niet meer", zegt Martin Zaranga.
„'Kameraad' is voor mij nu syno
niem met corruptie, vriendjes
politiek en uitbuiting", aldus de
oud-strijder die tegenwoordig
zijn brood verdient met de ver
koop van groenten in de Zim
babweaanse hoofdstad Harare.
Maar de aanhangers van de re
gerende Zimbabwe Afrikaanse
Nationale Unie-Patriottisch
Front (Zanu-PF) blijven gezwo
ren 'kameraden'. Zij vinden het
'anti-patriottisch' om de aan
spreekvorm af te schaffen.
Blanken
De Zimbabweaanse blanken
hebben over het algemeen een
grote hekel aan de term omdat
deze in verband wordt gebracht
met het communisme, zo zegt
een hoge functionaris van de
Zimbabweaanse Staatsomroep
(ZBC). In Zimbabwe wonen cir
ca 150.000 blanken op een totale
bevolking van elf miljoen men
sen. Ondanks hun kleine aantal
vormen de blanken de machtig
ste economische groep in het
land.
Sommige blanken hebben in het
openbaar hun afkeer geuit van
het gebruik van de term 'kame
raad', zoals het voormalige par
lementslid Bill Irvine: „Ik wens
te worden aangesproken als me
neer Irvine, niet kameraad Ir
vine. Het nieuwe gevoel van een
heid en saamhorigheid wil niet
zeggen dat iedereen plotseling
een kameraad is", zo zei Irvine
kort na zijn aantreden als parle
mentslid in 1980.
Maar volgens de ZBC-functiona-
ris wordt de aanspreekvorm 'ka
meraad' slechts bij hoge uitzon
dering gebezigd tegenover blan
ken „Alleen diegenen die zich
hebben aangesloten bij het Za-
nu-PF Hij beklemtoonde dat
de radio en televisie zullen door
gaan de titel te gebruiken voor
personen die deze verdienen tot
het. moment waarop de regering
besluit dat er voof kameraden
geen plaats meer is in Zimbab-
Het klinkt prachtig. Vrijwel iedereen zal er in 1993 niet op
achteruit hoeven te gaan: de koopkracht blijft op peil. Zo
stond het in de Miljoenennota, en zo staat het in alle sindsdien
verschenen economische voorspellingen. Voorwaar een goed
vooruitzicht in deze periode, waarin de economische vooruit
zichten vrijioel overal verslechteren.
Maar is dat wel zo? Blijkt hieruit niet opnieuw dat Den Haag
slechts met één oog kijkt?
Bij het bepalen van de ontwikkeling van de koopkracht ivordt
immers geen rekening gehouden met de gemeentelijke belastin
gen. En die gaan dit jaar weer fors omhoog, met maar liefst 11.8
procent - gemiddeld.
door Louis Burgers
Het gemiddelde Neder
landse huisgezin doet er
goed aan nu al te beginnen
met het aanhalen van de broe
kriem. Alle beloften ten spijt
zal er ook dit jaar geen sprake
zijn van behoud van koop
kracht. Voor de meeste huis
houdens betekent dit dat zij
dit jaar minder zullen kunnen
kopen dan vorig jaar, en zeker
minder dan afgelopen herfst
was voorspeld.
Toch heeft niemand gelogen.
Want de cijfers uit de Miljoe
nennota en de latere bijstellin
gen kloppen nog steeds. De be
perkte loonsverhogingen en
de lage inflatie compenseren
elkaar, en de verlagingen van
belastingen en premies zorgen
voor een lichte toename van
het besteedbaar inkomen.
Desondanks vertellen deze fei
ten niet het hele verhaal. Een
jaar geleden toonde de Vereni
ging van Nederlandse Ge
meenten (VNG) dat overtui
gend aan. Zij liet een (overi
gens fictieve) wethouder van
financiën verzuchten dat 'dit
toch niet meer uit te leggen
valt'. Zes gulden zouden de mi
nima er volgens minister Kok
per maand op vooruit gaan.
maar alleen al de verhoging
van de riool- en reinigings
rechten bedroeg een veelvoud
van dat bedrag.
De vooruitzichten zijn dit jaar
nog veel somberder. Het Cen
traal Bureau voor de Statis
tiek heeft berekend dat de ge
meentelijke heffingen in 1993
met gemiddeld - er zijn dus uit
schieters naar boven en naar
beneden - 11,8 procent zullen
stijgen. Riool- en reinigings
rechten gaan zelfs met bijna 25
procent omhoog, en zijn des
ondanks nog niet volledig kos
tendekkend.
Het CBS-overzicht. toont ver
der aan dat de gemeentelijke
belastingen en heffingen in de
periode 1980 - 1993 gemiddeld
jaarlijks met 5 en 9.6 procent
stegen. De inflatie bedroeg in
die periode niet meer dan 2.7
procent per jaar.
Toch zijn de sociale partners
inmiddels aan hun jaarlijks
gevecht om de koopkracht
centen begonnen. Zondag al
pleitten VNO-voorzitter Rin-
nooy Kan en minister Andries-
Gemeenten moeten veel investeren in huisvuilophaaldiensten.
sen (economische zaken), met
een verwijzing naar de 'Haag
se' cijfers voor een beperking
van de loonsverhogingen tot
onder het inflatiecijfer van 2,5
procent voor 1993. FNV-voor-
zitter Stekelenburg - even van
zelfsprekend - voor een grotere
loonsverhoging, onder meer
vanwege de nog onopgeloste
problemen met het milieu.
Rekening
In veel gemeenten vormen
riool- en reinigingsrechten het
grootste knelpunt. Vanaf 1994
moet - zo heeft Den Haag be
slist - het huishoudafval ge
scheiden worden opgehaald.
Dat betekent voor veel ge
meenten een grote investering
in twee soorten containers,
aanpassing van de vuilniswa
gens en een rekening voor het
composteren van groente-,
fruit- en tuinafval. De reke
ning daarvoor komt vanzelf bij
de burger terecht.
Elders wordt gepoogd de af
valberg te beperken door het
gebruik van bepaalde (dure)
zakken verplicht te stellen.
Hoe minder afval een huishou
den produceert, hoe minder
zakken nodig zijn. en dat moet
leiden tot een besparing. Ook
dit systeem brengt echter ex
tra kosten met zich mee. In ie
der geval moet ook het niet-
composteerbare huisvuil ver
werkt (verbrand) worden. Die
grap zal de komende jaren ook
alleen maar duurder worden.
Met de rioleringen is het niet
anders gesteld. Die moeten
immers ook om de zoveel jaar
gerepareerd en vervangen
worden. Dat kost (veel) geld.
Daarnaast moet het rioolwa
ter gezuiverd worden, en ook
dat proces is kostbaar.
Verschillen
Toch bestaan er nog grote ver
schillen. Sommigen gemeen
ten blijken de burger heel wat
hoger aan te slaan dan andere.
In het algemeen geldt dat de
grote duur zijn, en de kleinere
goedkoop. Uit een onderzoek
van de Consumentbond van
medio vorig jaar blijkt dat ge
meenten als Putten, Katwijk
en Hoogeveen relatief goed
koop zijn. Zaanstad en Leeu
warden behoren tot de duur
ste van het land.
Voor een deel komt dat door
dat de grote steden meer facili
teiten bieden dan de kleinere.
foto Archief PZC
Ook hebben Zaanstad en
Leeuwarden te maken met
specifieke problemen (slechte
ondergrond dure riole
ring, of anderszins extreem ho
ge kosten), terwijl bijvoor
beeld Putten nog kan profite
ren van een goedkope vuil-
stort in Ermelo.
Maar ook in de goedkope ge
meenten groeien de lasten de
burgers boven het hoofd. Want
juist de kleinere gemeenten
krijgen te maken met lagere
uitkeringen uit het Gemeente
fonds. Daar zullen de lokale
belastingen dus omhoog gaan
om het gat te dichten.
Voor het rijk snijdt het mes
aan twee kanten. Decentrali
satie betekent - de VNG klaagt
daar regelmatig over - dat ta
ken worden afgestoten, zonder
dat daar een vergoeding te
genover staat: de rijksover
heid geeft dus minder uit. Het
betekent ook dat het Haagse
circuit goede sier kan maken:
behoud van koopkracht
klinkt immers prachtig.
Dat het niets met de werkelijk
heid van doen heeft, zal pas
blijken wanneer straks de no
ta van het gemeentehuis op de
deurmat valt.
Günter Rexrodt, directeur
van de Treuhand, de orga
nisatie die belast is met de sane
ring en privatisering van de
vroegere DDR-staatsbedrijven,
wordt de nieuwe Duitse minis
ter van economische zaken. Hij
volgt dan de over het brief-
schandaal' gestruikelde Jurgen
Möllemann op. Dat zou volgens
goed ingelichte kringen de par
tijtop van de liberale FDP giste
ren in Bonn hebben besloten.
Het bestuur van de partij moet
de kandidatuur vrijdag nog
goedkeuren. De liberalen heb
ben er geen twijfel over laten be
staan dat na het fiasco-Mölle-
mann nu een man met politieke
en economische ervaring aan de
top van het ministerie moet ko
men te staan.
Met Günter Rexrodt hebben de
liberalen een vakbekwaam mi
nister van economische zaken
bij de hand. Hij staat bekend als
een doortastende man, die dui
delijke taal spreekt en boven
dien vriendelijk is in de omgang.
En hoewel de politieke loopbaan
van de 51-jarige Rexrodt tot nu
toe vooral was gesitueerd in het
geïsoleerde West-Berlijn, is hij
verre van een plaatselijke politi
cus. Graag verwijst hij naar in
ternationale ervaringen en ge
draagt hij zich met on-Duits, An
gelsaksisch flair.
Rexrodt is vice-voorzitter van
de liberale Vrije Democraten
(FDP) in Berlijn. Hij behoort tot
de rechtervleugel binnen de par
tij. Hij werkte tien jaar bij de Ka
mer van Koophandel, in een tijd
waarin deze meer invloed had op
de economische gang van zaken
in het volstrekt afgegrendelde
West-Berlijn dan de minister die
ervoor verantwoordelijk was.
Daarna werd hij staatssecreta
ris, vier jaar 'minister' van finan
ciën en na de verkiezingsneder
laag van de FDP in 1989 ver
dween hij naar een particuliere
bank in Frankfurt. Begin 1990
werd hij voorzitter van de raad
van bestuur van de Citibank in
de Duitse financiële metropool.
In 1992 keerde Rexrodt naar
Berlijn terug. Hij werd toen me
dedirecteur van de Treuhand, de
organisatie die belast is met de
sanering van de voormalige
staatseconomie in het vroegere
Oost-Duitsland. Rexrodt is on
der andere verantwoordelijk
voor de bedrijven die zich in de
DDR bezig hielden met buiten
landse handel, het vermogen
van de partij en de massa-orga
nisaties. In deze sectoren, waar
in volgens kenners „alleen maar
bommen liggen", zou zijn ver
trek een moeilijk op te vullen gat
kunnen veroorzaken.
In het kabinet in Bonn zou Rex
rodt een warm pleitbezorger van
Oostduitse belangen zijn. Zijn
credo luidt: wil de economie
weer op gang komen dan moet
eerst de bouwconjunctuur de lift
in. Daarbij valt overigens een
sleutelrol toe aan de woning
bouw en de sanering op grote
schaal van oude gebouwen in de
oostelijke deelstaten.
De Treuhand zou met deze uit
gesproken aanhanger van de
markteconomie een vertrou
wensman in het kabinet krijgen,
met wie die organisatie makke
lijker kan praten. Haar politiek
van privatisering en liquidatie
van niet saneerbare bedrijven
heeft de liberaal, die wars is van
alle soorten staatsbedrijven.
naar buiten steeds vertej
woordigd. Op hem kan ook
lijn rekenen. Het industriële
val van de hoofdstad heeft
lang met zorg gadegeslagen.
Economische zaken vormt
tussen niet het enige problf
in het kabinet van bondskai
lier Kohl. Voor zondag Jürj
Möllemann af moest treden
in december CDU-minister vi
posterijen Christian Schw
Schilling ontslag genomic
Naar eigen zeggen omdat het
binet faalde in de Balkanoor o
en omdat het regeringsbei
steeds meer geremd werd dqr
alle mogelijke partij-intriges, a
Kohl had deze maand met n
grootscheepse kabinetsher rc
ming zijn aangeslagen reger -a
fit maken voor de tweede hf rj
van de zittingsperiode. Maar I p,
kabinet is intussen, grotende
zonder direct ingrijpen van r(
regeringsleider, al grotende n
hervormd. In maart 1992 viel i ir
nister van defensie Gerhi
Steltenberg (CDU) over n
schandaal in zijn departemeo(
een maand later vertrok net a<
onopgemerkt als ze was ge!
men minister van gezondh(aj
Gerda Hasselfeld (CSU). Middc<
mei hield de liberale mini%
van buitenlandse zaken Hai n
Dietrich Genscher het voor |C
zien, en nu volgden binnen e iZ
maand Möllemann en Schwa in
Schilling.
De voordracht van Rexrodt j
schiedt vrijdag tijdens een v
gadering van het partij besti
en de fractie van de FDP in1
Bondsdag, de Duitse Twee
Kamer. Het regeerakkoord,
ten grondslag ligt aan het ki
net-Kohl dat in 1990 aantrad;
regering van het herenig
Duitsland, bepaalt dat econoi
sche zaken toevalt aan een
nister van de FDP.
De benoeming van Rexrodt
voldoen aan de wens van ecofü
men die een „deskundige"
len als opvolger van ex-sport k
raar Möllemann. die ze een lid
gewicht vonden. Hij moest zo |h
dag aftreden nadat hij bescl
digd was van vriendjespolitiftei
de bewindsman had op briefj
pier van zijn ministerie een aa
bevelingsbrief gestuurd aan iei
recties van supermarkten waisi
in hij hun aanraadde over el
gaan tot de aanschaf van plas
muntjes voor winkelwagentje
die een neef van zijn vrouw op
markt bracht.(GPD/DP A/REp1
TER)
>jjl
Günther Rexrodt, de wa;
schijnlijke opvolger van Möll
man.
Tsjechische functionarissen
breken momenteel hun
hoofd over een linguïstische
puzzel: hoe noemen we de
nieuwe republiek die is voort
gekomen uit Tsjechoslowakije.
De formele naam van Tsjechië
ligt vast in de grondwet en stuit
niet op verzet - de Tsjechische
Republiek. Maar functionaris
sen moeten het nu eens worden
over een naam die voldoet in het
dagelijks gebruik.
In de aanloop naar de opdeling
van Tsjechoslowakije werden
verscheidene namen gelan
ceerd. Zo doemden aanduidin
gen op als Tsjechië. Tsjecho-
land, Tsjechomoravië en Tsje-
choslavie.
Een groot aantal Tsjechen lijkt
de voorkeur te geven aan Cesko,
een naam die vooral door de be
langrijkste dagbladen wordt ge
bezigd. Omgezet in Engels e n
Duits wordt Cesko Tsjechlam a:
en Tsjechije. De laatste naai tli
ligt echter gevoelig omdat din
Nazi's tijdens de Tweede We
reldoorlog het gebied van Bohe
men en Moravië met Tsjechij
aanduidden.
De Tsjechische regering res
geert nogal laconiek op
naamkwestie. Minister Josefe
Zieleniec (buitenlandse zakei )v
liet weten dat de regering he
niet nodig vindt richtlijnen t ai
geven hoe de nieuwbakken i
publiek in de volksmond moefei
worden genoemd. )r
Onder diplomaten lijkt eei ir
voorkeur te onstaan voor d o
naam Tsjecho. De Duitse diplo ij
matieke vertegenwoordigin] e
houdt het op een simpel TR, d ni
afkorting voor de Tsjechisch ïr
Republiek. (Reuter).
