Politie en justitie korten de pers
1
Met transgene stier Herman gaan
nieuwe wegen biotechnologie open
De economie van
de mechanisatie I
1
opinie en achtergrond
Steeds terughoudender met informatie uit angst voor schadeclaims
Wordt Washington Du
ooit een eigen staat?
DINSDAG 29 DECEMBER 1992
door Theo Haerkens
Vijf tot tien keer per jaar ver
oordeelt de rechter de Staat
der Nederlanden tot het betalen
van een schadevergoeding aan
mensen die in de pers ten on
rechte zijn afgeschilderd als
misdadiger. De toegekende be
dragen lopen soms op tot enige
tonnen. Van de weeromstuit be
trachten woordvoerders van
politie en justitie voortaan ui
terste terughoudendheid. Zo
werd afgelopen week bij het be
kend worden van twee zeden
misdrijven geen enkele aanvul
lende informatie gegeven op het
persbericht.
De verhouding tussen de pers.
en politie en justitie kent altijd
enige spanning Kranten, radio
en televisie willen weten wat er
gebeurt in de wereld en justitie
en politie laten liever niet het
achterste van de tong zien in het
belang van het onderzoek of om
de privacy van de betrokkenen
te beschermen.
Tot 1990 bestond er geregeld
overleg over de wijze waarop jus
titie en politie de pers informeer
den. Met het uitspreken van we
derzijdse irritaties werd gepro
beerd de situatie werkbaar te
houden, ook al verzet de journa
listiek zich principieel tegen ge
dragscodes om de vrijheid van
meningsuiting geen geweld aan
te doen. Onverwacht kwam het
ministerie van justitie - ontevre
den over de sterk uiteenlopende
aanpak van de voorlichting over
strafzaken - midden 1990 met
een nieuwe richtlijn. De neuzen
moesten meer in dezelfde rich
ting wijzen en politie en open
baar ministerie moesten grotere
terughoudendheid betrachten.
Dat was reden voor de Neder
landse Vereniging van Journa
listen het overleg te staken.
„De informatieverstrekking was
vóór die tijd ook al niet om over
naar huis te schrijven, maar
sindsdien worden de regels al
leen maar enger uitgelegd", al
dus P. Gaanderse van het Ge
nootschap van Hoofdredacteu
ren. Hij noemt twee voorbeel
den. In Tilburg werd na een over
val op een bank niet eens het be
drag genoemd dat geroofd was
en evenmin wilde men ingaan op
de vraag om welk filiaal het ging.
„Dan kun je net zo goed zeggen:
er is gisteren in Tilburg een mis
drijf gepleegd".
Niet minder frappant was een
zaak in Den Bosch waar een poli
tieman een winkeldievegge sek
sueel benaderde. De zaak werd
op verzoek van de officier van
justitie en de raadsman van de
verdachte achter gesloten deu
ren behandeld en zelfs de eis
werd geheim gehouden. „Zo
krijg je natuurlijk wel het effect
van een doofpot".
Gaanderse. toekomstig hoofdre
dacteur van het ANP. vindt al te
grote terughoudendheid met na
me bij seksuele misdrijven onte
recht. Niet voor niets zijn de
laatste jaren zoveel oude zaken
aan het licht gekomen, stelt hij.
„Het gaat niet om het indivi
duele geval, de zaak als zodanig
moet aan de orde worden ge
steld. De tere ziel van de lezer
ontzien heeft geen zin. want dan
komen belangrijke zaken niet
aan de orde".
Volgens Gaanderse. nu nog
hoofdredacteur van het Bra
bants Nieuwsblad in Roosen
daal. gaan justitie en politie met
hun terughoudendheid op de
stoel van de journalist zitten,
terwijl het niet hun taak is af te
wegen of er gepubliceerd moet
worden of niet. „Als een krant
ten onrechte iemand in zijn eer
of goede naam aantast, kan het
slachtoffer altijd naar de rechter
stappen".
Voorlichters
Voor justitie ligt de zaak iets
minder eenvoudig. Journalisten
hebben, een heel bijzondere re
den daargelaten, de gewoonte
hun bron te noemen en als ie
mand zich in eer of goede naam
aangetast voelt, spreekt hij die
bron aan. Zo worden justitie en
politie zelf verantwoordelijk
voor het verstrekken van onjuis
te informatie.
En daar is nog wel eens kans op.
Alleen de grotere politiekorpsen
beschikken over professionele
voorlichters die weten van voe
tangels en klemmen. De kleinere
korpsen hebben dergelijke spe
cialisten niet in dienst en de
goedwillende diender die er de
pers te woord staat, loopt dus
een grotere kans dat hij brokken
maakt. Bij het openbaar minis
terie is het niet anders. De pers
officier en de persrechter zijn
aangewezen om naast hun ge
wone werk de pers te woord te
staan. In de praktijk betekent
dit dat zij zelden bereikbaar zijn,
omdat ze zitting hebben Het
lijkt er soms op dat ze alleen in
de koffiepauze, staande, met de
bruine boterham met kaas in de
hand. informatie kunnen ver
strekken. Tijd om navraag te
doen bij een collega die zich
daadwerkelijk met een zaak be
zig houdt, is er niet. „Het zijn er
barmelijke figuren", vat Gaan
derse samen ..want door deze
aanpak wordt de kans op fouten
zeker niet kleiner". Van de an
dere kant zijn al te gelikte voor
lichters niet geliefd omdat zij
nogal eens functioneren als
stoorzender.
Rekening
De woordvoerder van het minis
terie erkent dat de angst voor
schadeclaims en goed in zit. Met
het doorschuiven van de schade
claims heeft Justitie een effectief
instrument gevonden om de po
litiekorpsen te dwingen tot te
rughoudendheid. Geeft de poli
tie verkeerde informatie, dan
krijgt de gemeente - de burge
meester is immers het hoofd van
de politie - de rekening gepre
senteerd.
De journalistiek vindt dat justi
tie met het afdwingen van gro
tere terughoudendheid de weg
van de minste weerstand heeft
gekozen. Wie niets zegt. zegt ook
niets verkeerds. Maar daarmee
komt de informatievoorziening
aan de burger ernstig op de
tocht te staan. „De mensen moe
ten toch weten dat er een be
paalde plek in de stad onveilig
is, omdat er vaak vrouwen wor
den aangerand?". Met al te sum
miere informatie over misdrij
ven. vervalt ook het belang van
publicatie, omdat er geen waar
schuwende werking meer van
uit gaat.
De terughoudendheid van poli
tie en justitie staat niet op zich
zelf. Daders, maar ook slachtof
fers hebben er vaak geen belang
bij om al te nadrukkelijk in het
Politiemannen arresteren een overvaller op een juwelierszaak.
nieuws te komen. De angst voor
herkenbaarheid is groot. Inge
Brakman, secretaris van de Ne
derlandse Vereniging van Jour
nalisten, wijst erop dat het open
baar belang van publicatie op
kan wegen tegen het belang van
een individu. „Het is de taak van
de journalist om die afweging te
maken en belangwekkende za
ken toch aan de orde te stellen".
Het moet Brakman van het hart
dat „de lobby" van advocaten en
hulpverleners, die slechts het
belang van hun cliënt beharti
gen, het de journalist daarbij
niet gemakkelijk maakt.
Schaden
Met nadruk stelt de NVJ dat de
journalist wel oog dient te heb
ben voor het argument dat pu
blicatie de belangen van een in
dividu kan schaden. De journa
list heeft de taak het algemeen
maatschappelijk belang af te
wegen tegen het individuele be
lang. Dat is geen taak van de po
litie. die zich in voorkomende ge
vallen trouwens maar al te graag
tot de media wendt om haar suc
cessen breed uit te meten.
De NVJ vindt dat justitie lijdt
aan koudwatervrees. „Als ze zelf
zorgvuldig te werk gaat en geen
dingen meldt waar ze niet zeker
van is, is de angst voor schade
claims ongegrond. Nu gaat justi
tie verder en meldt veiligheids
halve niet alle feiten".
Uit de praktijk blijkt dat veroor
delingen juist worden uitgespro
ken, wanneer politie of justitie
meer doen dan het weergeven
van feiten. Een Arnhemse gara
gehouder en een advocaat uit
Zeeland dienden afgelopen jaar
met succes schadeclaims in. Zij
konden hard maken dat de poli
tiewoordvoerders zich niet had
den beperkt tot het weergeve-
ven van feiten. De mannen wa
ren aangehouden op verdenking
van fraude, maar de woordvoer
ders hadden ten onrechte gesug
gereerd dat de heren zich al eer
der schuldig maakten aan mis
drijven.
Gaanderse legt de toenemende
bereidheid van de rechter om
schadeclaims toe te kennen uit
als een bestraffing voor het onr
voldoende functioneren van het
justitie-apparaat zelf. „Zware
criminelen proberen nog wel
eens een schadevergoeding los
te peuteren nadat ze zijn vrijge
komen ten gevolge van een
vormfout of de overschrijding
van een termijn".
Officiële publikatie
Teruggaaf van accijns geheven van suiker
en van suikerhoudende produkten.
Met ingang van 1 januari 1993 vervalt de heffing van
accijns van suiker en suikerhoudende produkten.
Over de per die datum in het vrije verkeer aanwezige
voorraden suiker en suikerhoudende produkten kan
teruggaaf worden verkregen.
Eigenaars van suiker en suikerhoudende produkten in
opslagplaatsen - andere dan entrepots, plaatsen voor
tijdelijke opslag en accijnsgoederenplaatsen - waarin bij
de aanvang van 1 januari 1993 voorraden suiker en
suikerhoudende produkten aanwezig zijn, kunnen
uiterlijk 8 januari 1993 een verzoek om teruggaaf
indienen bij één van dc douanedistricten. Dit geldt ook
voor de hoeveelheden welke op 1 januari 1993 naar die
opslagplaatsen in vervoer zijn.
Teruggaaf
De teruggaaf bedraagt:
a. voor suiker per 100 kg f. 8,68;
b. voor suikerhoudende produkten per 100 kg,
indien het betreft:
- jam en stropen f 5,20;
- siropen f 4,30;
- zoetwaren en suikerwerken f 3,45;
- bakkerswaren f 1,70;
c. voor andere suikerhoudende produkten dan bedoeld
in onderdeel b nihil.
Indien het totaal terug te geven accijnsbedrag niet meer
dan f 200,- bedraagt, blijft teruggaaf achterwege.
Wie voor teruggaaf in aanmerking denkt te komen
moet een verzoek indienen bij één van dc douane
districten.
In het verzoek moeten de navolgende gegevens
worden vermeld:
a. de naam, het adres en dc aard van het bedrijf van
belanghebbende;
b.een nauwkeurige aanduiding van de plaats of
plaatsen waar dc suiker en suikerhoudende
produkten zich bevinden;
c. de soort en de hoeveelheid suiker en suikerhoudende
produkten, naar de onderscheidingen zoals
hierboven is aangegeven;
d.het bedrag van teruggaaf waarop aanspraak wordt
gemaakt.
Voor eventuele nadere inlichtingen kunt u zich wenden
tot uw douanedistrict of de BelastingTelefoon Douane
06-0143.
Belastingdienst Douane
Geestelijk vader prof. dr. Herman A. de Boer is tevreden
door Theo Haerkens
Om de grap over de cen-
tauers (paardmensen)
van Koot en Bie kan prof. dr.
Herman A. de Boer, directeur
van Gene Pharming, nog wel
lachen. Met de oppositie van
de Dierenbescherming heeft
de geestelijk vader van de
transgene stier Herman het
een stuk moeilijker en hij be
klaagt zich er spontaan over
op één lijn te worden gesteld
met mensen die zich schuldig
maken aan dierenmishande
ling.
De stier Herman is geboren
met een extra gen dat Gene
Pharming kunstmatig in zijn
erfelijk materiaal aanbracht
en dat hij naar verwachting
doorgeeft aan zijn nageslacht.
Herman is dus allerminst een
natuurprodukt en dat is pre
cies waar de Dierenbescher
ming zoveel moeite mee heeft,
„Er zijn projecten genoeg die
de gezondheid en het welzijn
van dieren meer aantasten",
vindt De Boer. „Dat gebeurt
bijvoorbeeld als je muizen ge
voelig maakt voor kanker
door er een kanker-gen in te
stoppen. Zo kun je ook zorgen
dat ze erfelijke ziekten krijgen
waar mensen gevoelig voor
zijn. maar met Herman is niets
aan de hand". Ook het fokken
van zogenaamde dikbilrunde-
ren, die niet meer via de na
tuurlijke weg geboren kunnen
worden, en sommige honde
rassen. acht De Boer eerder
een zaak voor de Dierenbe
scherming.
Het debat in de Tweede Ka
mer. die uiteindelijk toestem
ming gaf voor experimentele
fokkerij met Herman, bezorg
de De Boer niet de spannend
ste uren van de afgelopen
maanden. De onzekerheid
over de conclusies van de
ethiek-commissie onder lei
ding van prof. dr. E. Schroten,
die positief maar verdeeld oor
deelde, was heel wat spannen
der.
Voor De Boer. zijn bedrijf en
zijn medewerkers stonden gro
te belangen op het spel. Als de
transgene stier zich niet
mocht voortplanten, zou dat
het einde betekenen van de ac
tiviteiten van het bedrijf in Ne
derland „Waarschijnlijk wa
ren we dan naar de Verenigde
Staten vertrokken, dat zou het
meest voor de hand liggend
zijn geweest. We zijn een doch-
Prof. dr. Herman de Boer ...transgene melk is goed voor elk....
foto G PD
ter van een Amerikaans be
drijf en ik heb er zelf tien jaar
gewoond".
Anti-bioticum
Maar nu de Kamer 'ja' heeft
gezegd, is dat allemaal niet
meer aan de orde. Als alles
goed gaat, worden komend
jaar de eerste nakomelingen
geboren van Herman, die ove
rigens niet naar De Boer, maar
naar zijn verzorger is ver
noemd.
Verwacht wordt dat het extra
gen ervoor zorgt dat de melk
van de dochters van Herman
meer lactoferine bevat dan
normaal. Lactoferine is een ei
wit dat bescherming biedt te
gen infecties doordat het de
groei van bacteriën remt. „Het
is een natuurlijk anti-bioti
cum" Die eigenschap maakt
de nakomelingen van deze
tweede generatie waarschijn
lijk minder bevattelijk voor
uierontsteking. Verder kan
het eiwit gebruikt worden
voor de produktie van allerlei
ontstekingsremmende midde
len. „De stof is precies hetzelf
de als de lactoferine in moe
dermelk die voorkomt dat ba
by's ziek worden".
Valse hoop wil de onderzoeker
/ondernemer niet vestigen en
hij spreekt dan ook met enige
voorzichtigheid als hij zegt dat
het middel ook kan worden ge
bruikt om darminfec ties te be
strijden die nogal eens optre
den als kankerpatiënten che
motherapie ondergaan. Zelfs
ziet hij mogelijkheden om dar
minfecties te bestrijden die
volgen op besmetting met
aids.
De deeltijd-hoogleraar kan
zich behoorlijk opwinden over
mensen die vooraf gevraagd
hebben naar bewijzen. „Je
moet natuurlijk eerst wel
proeven kunnen doen. Daar
voor heb je gewoon een x-aan-
tal kilo's nodig. Dat hele tra
ject kost vijf tot tien jaar en
zo n honderd tot tweehonderd
miljoen gulden".
Uiteindelijk heeft Gene Phar
ming een geregelde produktie
voor ogen van lactoferine in
koeiemelk. „Dat is essentieel
voor ons. Je melkt de koe en je
haalt de lactoferine eruit".
Met muizen werkt het ook en
hetzelfde geldt voor schapen
en geiten. „In feite bouwen we
voort op een traditie die de Ne
derlandse veehouderij groot
heeft gemaakt", lacht hij vro
lijk.
De beslissing om - voorlopig
als proef - verder te fokken met
Herman heeft een zeer ver
strekkende betekenis. „Het
gaat er niet alleen om dat we in
de toekomst op deze manier
lactoferine kunnen maken,
maar de hele aanpak is nu
goedgekeurd".
De Boer heeft overigens niet
het plan zelf de produktie van
geneesmiddelen ter hand te
nemen. „We kunnen trans-
gene koeien maken, maar we
zijn geen bedenkers van ge
neesmiddelen. Daar hebben
we andere bedrijven voor no
dig. Als die belangstelling heb
ben voor een eiwit, kunnen wij
dat voor hen maken en zij ma
ken er dan op hun beurt pillen
van".
Ondernemer
De Boer voelt zich vooral on
dernemer. „Het gaat er na
tuurlijk om dat je de stoffen
die je nodig hebt in voldoende
hoeveelheden economisch
verantwoord kunt maken". De
suggestie van zijn tegenstan
ders dat lactoferine ook ver
vaardigd kan worden uit gis
ten en schimmels, veegt hij
ruw van tafel. „Dat is naïef: in
theorie kan het misschien wel,
maar niet op een economisch
verantwoorde manier. Wij zijn
ook niet gek. In Amerika heb
ben ze drie jaar discussie ge
voerd over onderzoek naar
produktiemethoden met
schimmels en toen hebben ze
ervan afgezien. Met ons zagen
ze het wel zitten".
Genetische verandering van
koeien - 'modificatie' zegt De
Boer, want hij houdt niet van
'manipulatie' - biedt ongeken
de mogelijkheden. Een groep
Amerikaanse onderzoekers
probeert zo stoffen te maken
om multiple sclerose-patiën-
ten te helpen. „Die stof halen
ze uit de hersenen van de koe.
Per jaar zijn daar een miljoen
hersenen voor nodig. Voor zo'n
hoeveelheid heb je aan 250 ge
modificeerde melkkoeien vol
doende. Een keer stop je het
gen erin en je bent voor altijd
klaar. Het is een heel elegante
methode".
De Tweede Kamer wil niet dat
de transgene runderen zich zo
maar verspreiden. Daarom is
afgesproken dat alleen de
dochters van Herman in leven
mogen blijven. Hun nage
slacht - nodig om de melkpro-
duktie op gang te brengen -
moet eveneens worden ge
dood en vernietigd. De kans
dat het transgene sperma van
's werelds beroemdste stier
zijn weg vindt en elders in de
wereld opduikt, acht De Boer
uiterst gering. „Onze boerderij
wordt 24 uur per dag be
waakt".
Tijdens de laatste week
van het jaar lees ik in
Heren van de thee. de
nieuwste roman van Hella
Haasse. Af en toe dwalen
mijn gedachten even af naar
de invloed van landbouw
technieken en mechanisatie
op het landschap. Dat af
dwalen heeft niets met He
ren van de thee te maken,
maar wel met een ander
boek van Haasse, Ogenblik
ken in Valois. Daar woonde
de schrijfster tot voor kort.
Valois, het prachtige gebied
boven Parijs, ruwweg be
grensd door Compiègne en
Soissons. bestaat groten
deels uit heuvels die deels
bebost zijn en deels uit
grootschalige landbouwge
bieden bestaan. Het is ui
terst rustig in Valois. Wat
oude stadjes en zeer ver
spreid liggende dorpen en
kastelen. Het was het favo
riete jachtgebied van de
Franse koningen en graven.
Dat heeft eeuwen garant ge
staan voor een zeer afwisse
lend landschap waar het
goed toeven was voor het
wild en de adel.
Aan de zuidkant van Valois
rukt de metropool Prijs met
z'n industrie, zijn huizen, z'n
wegen, vliegvelden en wat
dies meer zij. op. Maar geluk
kig is Valois erg groot, en al
leen de uiterste zuidrand
wordt bedreigd. De rest is
een oase van rust, (bijna) alle
vakantiegangers en andere
toeristen jakkeren voorbij,
op weg naar zuidelijker stre
ken.
Patronen
Hella Haasse heeft haar
woongenot, haar plezier in
en zorg voor het landschap
enkele jaren geleden neerge
legd en vorm gegeven in het
boek Ogenblikken in Valois.
Scherp waarneemster als zij
is, zijn de ontwikkelingen in
de landbouw en het land
schap haar bepaald niet ont
gaan. Integedeel, haai' op
merkingen hierover zijn mij
steeds bijgeleven.
Een paar citaten uit haar
boek: 'Opeenvolgende
machthebbers (in Valois)
hebben voor kortere of lan
gere tijd hun stempel op het
land gedrukt, maai- konden
in wezen weinig veranderen
aan de door de grote massa
van de bevolking binnen
hun landelijke of kleinsteed
se gemeenschappen al lang
niet meer bewust beleefde,
maar instinctief bewaarde
oeroude patronen van be
staan. Telkens opnieuw zou
blijken dat de mensen zich
essentiële, met dat gemee-
schapsleven nauw verbon
den, rechten en vrijheden
nooit zomaar lieten ontne
men, hoe passief en onbehol
pen zij in andere opzichten
vaak op de gebeurtenissen
van hun tijd reageerden.
Noch de uit het Oosten bin
nendringende Germaanse
stammen... noch de rooflus
tige Noormannennoch dSSl
hofgrandeur van de Boursrsl
bons... noch de revolutie, heteh
Napoleontische tijdvak emitj
de Restauratie daarna, nochtie
het kapitalisme of de tweane
wereldoorlogen hebben eennk
zo verregaande invloed uitatv;
geoefend op leven en lot varjn
de mensen in Valois als dee L
ontwikkelingen en verandelldi
ringen in landbouwtechnieis u
ken'. >or
Domme kracht r'
Het is de mechanisatie en dee b
daarmee gepaard gaandetel
voortwoekerende schaalver- st
groting en de arbeidsafstootjorl
die volgens Hella Haasse dusmt
een allesbeheersende inït
vloed hebben op landbouw,
op leven en wonen op hef
platteland.
Lang heb ik gemeend dat die}-
uitspraak te kras is. Maar zo-
zachtjesaan denk ik dat ze
mr. Gerard W. Smallegange ijki
gelijk heeft. Want wat is, als?
je de veranderingen van de
laatste jaren eens goed ®a
een rijtje zet, uiteindelijk de s
bepalende factor? De uitvoe
rig geformuleerde beleids-,r
voornemens van de minis-^
ters a la GATT of MacShar-
ry, de verhullende passagesë u
over de zorgzame samenle-im
ving? Nee. de doorslagge-j oj
vende factor is inderdaad del
economie van de techniek]
de domme kracht van de me-f
chanisatie. ^0
Er is maar één schrale tróostEi
voor de landbouw: zulkslü
geldt niet alleen voor die sec-'
tor, het is evenzeer van toe-Ps'
passing op de industrie en de^le
hele samenleving. De stede
lijke patronen zijn de laatste
40 jaar even hard gewijzigd
als die op het land. Allicht,
want de hele maatschappij
is met elkaar verwezen en
vergroeid. Industriële, agra
rische. wetenschappelijke
en andere ontwikkelingen
beïnvloeden elkaar weder
kerig.
Folklore
Als onderdeel van de samen
leving kun je je niet onttrek
ken aan die veranderingen.
Doe je dat als bijvoorbeeld
de landbouw wel, dan ben je
in no-time uitgerangeerd.
Dan wordt je bijgezet, bij de
afdeling folklore van eenf"
openluchtmuseum.
Ondertussen blijft de vraagh|7
zich wel opdringen of het een Ij
juitste ontwikkeling is voor
sectoren onderling en voor
de samenleving als geheel,yJ
dat de economie van de me-F
chanisatie en de techniek de I
grote en beheersende factor EN
is en blijft. jent
Wie zou nooit twijfelen? it g<
eki
Kdd
door Matt Yancey
De Verenigde Staten zijn de
enige democratie ter we
reld die de inwoners van zijn
hoofdstad geen stemrecht geeft
voor het nationale parlement.
Om aan die misstand een einde
te maken probeert een groep po
litici en actievoerders al jaren
druk op het Congres uitoefenen
om van Washington, D.C. een
staat te maken.
De status van Washington is in
de grondwet vastgelegd en in
1791 kreeg de stad echt gestalte
toen de staat Maryland land af
stond voor de oprichting van een
federaal district, het District of
Columbia (D.C.), waar de natio
nale regering gevestigd zou wor
den. Inwoners van Washington
D.C. kiezen wel een afgevaardig
de voor het Huis van Afgevaar
digden, maar die heeft geen
stemrecht.
De uitslag van de presidentsver
kiezingen heeft de ijveraars voor
staatsrechten nieuwe moed ge
geven. omdat aankomend presi
dent Bill Clinton heeft gezegd
het District of Columbia in zijn
eerste termijn een staat te willen
zien worden. Maar binnen het
Congres, dat het- recht heeft om
wetten voor de hoofdstad te ma
ken, bestaat weinig animo voor
zo'n stap. En het blijft de vraag
hoe Clinton er straks over denkt.
De belangrijkste reden waarom
het district, dat in de volksmond
D.C. wordt genoemd, nog niet
veranderd is in een staat is de
onenigheid over de mogelijke
verplichting de grondwet te
moeten veranderen voor die om
vorming. Het recht van het Con
gres om wetten voor D.C. te kun
nen maken geeft de politici vol
gens voorstanders het recht om
van D.C. een staat te maken.
Maar sinds de jaren '60 heeft elke
federale minister van justitie ge
zegd dat daarvoor de grondwet
aangepast moet worden.
Recente politieke ontwikkelin
gen in de stad zijn ook geen aan
beveling om de status van Was
hington te veranderen. Er is een
stijgend begrotingstekort: vol
gens critici heeft burgemeester
Sharon Pratt Kelley daaraan.
Marion Barry
ondanks een grotere federale I
drage aan de stad. onvoldoei n
aandacht geschonken. De ten "ia
keer van de omstreden huid ,n'
burgemeester Marion Barry, mF
zijn ambt moest opgeven na e |r<n
veroordeling wegens cocainel Ma
zit, heeft zijn kansen vergfl ®'s
om gouverneur te worden ind
D.C. een staat zou worden. 1 n
vendien trekt de middenkla
langzaam maar zeker naar
omliggende staten Maryland mi
Virginia waardoor D.C. stee |m(
minder belastinginkomst
heeft. In de afgelopen 20 j! n°
hebben 157.000 mensen. 20 p f
cent van de inwoners, de st
verlaten.
Ook het feit dat de Democrat
in de stad traditioneel gr< nu]
overwinningen boeken is een 1
lemmering voor de verkrijg)
van het staatsrecht, omdat
Republikeinen hun tegensü
ders in het Congres niet. graf
sterker zien worden.
Eleanor Holmes Norton, de
gevaardigde van de stad in I
Huis van Afgevaardigden, he
aangekondigd in het nieuwe
tingsjaar van het Congres, di
januari begint, een-nieuw w
voorstel te zullen indienen
D.C. tot een staat te maken,
zei geen illusies te hebben
het huis voor 1994 aan het voi
stel toe zal komen, vooral nu
sinds de verkiezingen van fl
vember tien Republikeinen
zijn gekomen. (AP)