Politie en justitie korten de pers 1 Met transgene stier Herman gaan nieuwe wegen biotechnologie open De economie van de mechanisatie I 1 opinie en achtergrond Steeds terughoudender met informatie uit angst voor schadeclaims Wordt Washington Du ooit een eigen staat? DINSDAG 29 DECEMBER 1992 door Theo Haerkens Vijf tot tien keer per jaar ver oordeelt de rechter de Staat der Nederlanden tot het betalen van een schadevergoeding aan mensen die in de pers ten on rechte zijn afgeschilderd als misdadiger. De toegekende be dragen lopen soms op tot enige tonnen. Van de weeromstuit be trachten woordvoerders van politie en justitie voortaan ui terste terughoudendheid. Zo werd afgelopen week bij het be kend worden van twee zeden misdrijven geen enkele aanvul lende informatie gegeven op het persbericht. De verhouding tussen de pers. en politie en justitie kent altijd enige spanning Kranten, radio en televisie willen weten wat er gebeurt in de wereld en justitie en politie laten liever niet het achterste van de tong zien in het belang van het onderzoek of om de privacy van de betrokkenen te beschermen. Tot 1990 bestond er geregeld overleg over de wijze waarop jus titie en politie de pers informeer den. Met het uitspreken van we derzijdse irritaties werd gepro beerd de situatie werkbaar te houden, ook al verzet de journa listiek zich principieel tegen ge dragscodes om de vrijheid van meningsuiting geen geweld aan te doen. Onverwacht kwam het ministerie van justitie - ontevre den over de sterk uiteenlopende aanpak van de voorlichting over strafzaken - midden 1990 met een nieuwe richtlijn. De neuzen moesten meer in dezelfde rich ting wijzen en politie en open baar ministerie moesten grotere terughoudendheid betrachten. Dat was reden voor de Neder landse Vereniging van Journa listen het overleg te staken. „De informatieverstrekking was vóór die tijd ook al niet om over naar huis te schrijven, maar sindsdien worden de regels al leen maar enger uitgelegd", al dus P. Gaanderse van het Ge nootschap van Hoofdredacteu ren. Hij noemt twee voorbeel den. In Tilburg werd na een over val op een bank niet eens het be drag genoemd dat geroofd was en evenmin wilde men ingaan op de vraag om welk filiaal het ging. „Dan kun je net zo goed zeggen: er is gisteren in Tilburg een mis drijf gepleegd". Niet minder frappant was een zaak in Den Bosch waar een poli tieman een winkeldievegge sek sueel benaderde. De zaak werd op verzoek van de officier van justitie en de raadsman van de verdachte achter gesloten deu ren behandeld en zelfs de eis werd geheim gehouden. „Zo krijg je natuurlijk wel het effect van een doofpot". Gaanderse. toekomstig hoofdre dacteur van het ANP. vindt al te grote terughoudendheid met na me bij seksuele misdrijven onte recht. Niet voor niets zijn de laatste jaren zoveel oude zaken aan het licht gekomen, stelt hij. „Het gaat niet om het indivi duele geval, de zaak als zodanig moet aan de orde worden ge steld. De tere ziel van de lezer ontzien heeft geen zin. want dan komen belangrijke zaken niet aan de orde". Volgens Gaanderse. nu nog hoofdredacteur van het Bra bants Nieuwsblad in Roosen daal. gaan justitie en politie met hun terughoudendheid op de stoel van de journalist zitten, terwijl het niet hun taak is af te wegen of er gepubliceerd moet worden of niet. „Als een krant ten onrechte iemand in zijn eer of goede naam aantast, kan het slachtoffer altijd naar de rechter stappen". Voorlichters Voor justitie ligt de zaak iets minder eenvoudig. Journalisten hebben, een heel bijzondere re den daargelaten, de gewoonte hun bron te noemen en als ie mand zich in eer of goede naam aangetast voelt, spreekt hij die bron aan. Zo worden justitie en politie zelf verantwoordelijk voor het verstrekken van onjuis te informatie. En daar is nog wel eens kans op. Alleen de grotere politiekorpsen beschikken over professionele voorlichters die weten van voe tangels en klemmen. De kleinere korpsen hebben dergelijke spe cialisten niet in dienst en de goedwillende diender die er de pers te woord staat, loopt dus een grotere kans dat hij brokken maakt. Bij het openbaar minis terie is het niet anders. De pers officier en de persrechter zijn aangewezen om naast hun ge wone werk de pers te woord te staan. In de praktijk betekent dit dat zij zelden bereikbaar zijn, omdat ze zitting hebben Het lijkt er soms op dat ze alleen in de koffiepauze, staande, met de bruine boterham met kaas in de hand. informatie kunnen ver strekken. Tijd om navraag te doen bij een collega die zich daadwerkelijk met een zaak be zig houdt, is er niet. „Het zijn er barmelijke figuren", vat Gaan derse samen ..want door deze aanpak wordt de kans op fouten zeker niet kleiner". Van de an dere kant zijn al te gelikte voor lichters niet geliefd omdat zij nogal eens functioneren als stoorzender. Rekening De woordvoerder van het minis terie erkent dat de angst voor schadeclaims en goed in zit. Met het doorschuiven van de schade claims heeft Justitie een effectief instrument gevonden om de po litiekorpsen te dwingen tot te rughoudendheid. Geeft de poli tie verkeerde informatie, dan krijgt de gemeente - de burge meester is immers het hoofd van de politie - de rekening gepre senteerd. De journalistiek vindt dat justi tie met het afdwingen van gro tere terughoudendheid de weg van de minste weerstand heeft gekozen. Wie niets zegt. zegt ook niets verkeerds. Maar daarmee komt de informatievoorziening aan de burger ernstig op de tocht te staan. „De mensen moe ten toch weten dat er een be paalde plek in de stad onveilig is, omdat er vaak vrouwen wor den aangerand?". Met al te sum miere informatie over misdrij ven. vervalt ook het belang van publicatie, omdat er geen waar schuwende werking meer van uit gaat. De terughoudendheid van poli tie en justitie staat niet op zich zelf. Daders, maar ook slachtof fers hebben er vaak geen belang bij om al te nadrukkelijk in het Politiemannen arresteren een overvaller op een juwelierszaak. nieuws te komen. De angst voor herkenbaarheid is groot. Inge Brakman, secretaris van de Ne derlandse Vereniging van Jour nalisten, wijst erop dat het open baar belang van publicatie op kan wegen tegen het belang van een individu. „Het is de taak van de journalist om die afweging te maken en belangwekkende za ken toch aan de orde te stellen". Het moet Brakman van het hart dat „de lobby" van advocaten en hulpverleners, die slechts het belang van hun cliënt beharti gen, het de journalist daarbij niet gemakkelijk maakt. Schaden Met nadruk stelt de NVJ dat de journalist wel oog dient te heb ben voor het argument dat pu blicatie de belangen van een in dividu kan schaden. De journa list heeft de taak het algemeen maatschappelijk belang af te wegen tegen het individuele be lang. Dat is geen taak van de po litie. die zich in voorkomende ge vallen trouwens maar al te graag tot de media wendt om haar suc cessen breed uit te meten. De NVJ vindt dat justitie lijdt aan koudwatervrees. „Als ze zelf zorgvuldig te werk gaat en geen dingen meldt waar ze niet zeker van is, is de angst voor schade claims ongegrond. Nu gaat justi tie verder en meldt veiligheids halve niet alle feiten". Uit de praktijk blijkt dat veroor delingen juist worden uitgespro ken, wanneer politie of justitie meer doen dan het weergeven van feiten. Een Arnhemse gara gehouder en een advocaat uit Zeeland dienden afgelopen jaar met succes schadeclaims in. Zij konden hard maken dat de poli tiewoordvoerders zich niet had den beperkt tot het weergeve- ven van feiten. De mannen wa ren aangehouden op verdenking van fraude, maar de woordvoer ders hadden ten onrechte gesug gereerd dat de heren zich al eer der schuldig maakten aan mis drijven. Gaanderse legt de toenemende bereidheid van de rechter om schadeclaims toe te kennen uit als een bestraffing voor het onr voldoende functioneren van het justitie-apparaat zelf. „Zware criminelen proberen nog wel eens een schadevergoeding los te peuteren nadat ze zijn vrijge komen ten gevolge van een vormfout of de overschrijding van een termijn". Officiële publikatie Teruggaaf van accijns geheven van suiker en van suikerhoudende produkten. Met ingang van 1 januari 1993 vervalt de heffing van accijns van suiker en suikerhoudende produkten. Over de per die datum in het vrije verkeer aanwezige voorraden suiker en suikerhoudende produkten kan teruggaaf worden verkregen. Eigenaars van suiker en suikerhoudende produkten in opslagplaatsen - andere dan entrepots, plaatsen voor tijdelijke opslag en accijnsgoederenplaatsen - waarin bij de aanvang van 1 januari 1993 voorraden suiker en suikerhoudende produkten aanwezig zijn, kunnen uiterlijk 8 januari 1993 een verzoek om teruggaaf indienen bij één van dc douanedistricten. Dit geldt ook voor de hoeveelheden welke op 1 januari 1993 naar die opslagplaatsen in vervoer zijn. Teruggaaf De teruggaaf bedraagt: a. voor suiker per 100 kg f. 8,68; b. voor suikerhoudende produkten per 100 kg, indien het betreft: - jam en stropen f 5,20; - siropen f 4,30; - zoetwaren en suikerwerken f 3,45; - bakkerswaren f 1,70; c. voor andere suikerhoudende produkten dan bedoeld in onderdeel b nihil. Indien het totaal terug te geven accijnsbedrag niet meer dan f 200,- bedraagt, blijft teruggaaf achterwege. Wie voor teruggaaf in aanmerking denkt te komen moet een verzoek indienen bij één van dc douane districten. In het verzoek moeten de navolgende gegevens worden vermeld: a. de naam, het adres en dc aard van het bedrijf van belanghebbende; b.een nauwkeurige aanduiding van de plaats of plaatsen waar dc suiker en suikerhoudende produkten zich bevinden; c. de soort en de hoeveelheid suiker en suikerhoudende produkten, naar de onderscheidingen zoals hierboven is aangegeven; d.het bedrag van teruggaaf waarop aanspraak wordt gemaakt. Voor eventuele nadere inlichtingen kunt u zich wenden tot uw douanedistrict of de BelastingTelefoon Douane 06-0143. Belastingdienst Douane Geestelijk vader prof. dr. Herman A. de Boer is tevreden door Theo Haerkens Om de grap over de cen- tauers (paardmensen) van Koot en Bie kan prof. dr. Herman A. de Boer, directeur van Gene Pharming, nog wel lachen. Met de oppositie van de Dierenbescherming heeft de geestelijk vader van de transgene stier Herman het een stuk moeilijker en hij be klaagt zich er spontaan over op één lijn te worden gesteld met mensen die zich schuldig maken aan dierenmishande ling. De stier Herman is geboren met een extra gen dat Gene Pharming kunstmatig in zijn erfelijk materiaal aanbracht en dat hij naar verwachting doorgeeft aan zijn nageslacht. Herman is dus allerminst een natuurprodukt en dat is pre cies waar de Dierenbescher ming zoveel moeite mee heeft, „Er zijn projecten genoeg die de gezondheid en het welzijn van dieren meer aantasten", vindt De Boer. „Dat gebeurt bijvoorbeeld als je muizen ge voelig maakt voor kanker door er een kanker-gen in te stoppen. Zo kun je ook zorgen dat ze erfelijke ziekten krijgen waar mensen gevoelig voor zijn. maar met Herman is niets aan de hand". Ook het fokken van zogenaamde dikbilrunde- ren, die niet meer via de na tuurlijke weg geboren kunnen worden, en sommige honde rassen. acht De Boer eerder een zaak voor de Dierenbe scherming. Het debat in de Tweede Ka mer. die uiteindelijk toestem ming gaf voor experimentele fokkerij met Herman, bezorg de De Boer niet de spannend ste uren van de afgelopen maanden. De onzekerheid over de conclusies van de ethiek-commissie onder lei ding van prof. dr. E. Schroten, die positief maar verdeeld oor deelde, was heel wat spannen der. Voor De Boer. zijn bedrijf en zijn medewerkers stonden gro te belangen op het spel. Als de transgene stier zich niet mocht voortplanten, zou dat het einde betekenen van de ac tiviteiten van het bedrijf in Ne derland „Waarschijnlijk wa ren we dan naar de Verenigde Staten vertrokken, dat zou het meest voor de hand liggend zijn geweest. We zijn een doch- Prof. dr. Herman de Boer ...transgene melk is goed voor elk.... foto G PD ter van een Amerikaans be drijf en ik heb er zelf tien jaar gewoond". Anti-bioticum Maar nu de Kamer 'ja' heeft gezegd, is dat allemaal niet meer aan de orde. Als alles goed gaat, worden komend jaar de eerste nakomelingen geboren van Herman, die ove rigens niet naar De Boer, maar naar zijn verzorger is ver noemd. Verwacht wordt dat het extra gen ervoor zorgt dat de melk van de dochters van Herman meer lactoferine bevat dan normaal. Lactoferine is een ei wit dat bescherming biedt te gen infecties doordat het de groei van bacteriën remt. „Het is een natuurlijk anti-bioti cum" Die eigenschap maakt de nakomelingen van deze tweede generatie waarschijn lijk minder bevattelijk voor uierontsteking. Verder kan het eiwit gebruikt worden voor de produktie van allerlei ontstekingsremmende midde len. „De stof is precies hetzelf de als de lactoferine in moe dermelk die voorkomt dat ba by's ziek worden". Valse hoop wil de onderzoeker /ondernemer niet vestigen en hij spreekt dan ook met enige voorzichtigheid als hij zegt dat het middel ook kan worden ge bruikt om darminfec ties te be strijden die nogal eens optre den als kankerpatiënten che motherapie ondergaan. Zelfs ziet hij mogelijkheden om dar minfecties te bestrijden die volgen op besmetting met aids. De deeltijd-hoogleraar kan zich behoorlijk opwinden over mensen die vooraf gevraagd hebben naar bewijzen. „Je moet natuurlijk eerst wel proeven kunnen doen. Daar voor heb je gewoon een x-aan- tal kilo's nodig. Dat hele tra ject kost vijf tot tien jaar en zo n honderd tot tweehonderd miljoen gulden". Uiteindelijk heeft Gene Phar ming een geregelde produktie voor ogen van lactoferine in koeiemelk. „Dat is essentieel voor ons. Je melkt de koe en je haalt de lactoferine eruit". Met muizen werkt het ook en hetzelfde geldt voor schapen en geiten. „In feite bouwen we voort op een traditie die de Ne derlandse veehouderij groot heeft gemaakt", lacht hij vro lijk. De beslissing om - voorlopig als proef - verder te fokken met Herman heeft een zeer ver strekkende betekenis. „Het gaat er niet alleen om dat we in de toekomst op deze manier lactoferine kunnen maken, maar de hele aanpak is nu goedgekeurd". De Boer heeft overigens niet het plan zelf de produktie van geneesmiddelen ter hand te nemen. „We kunnen trans- gene koeien maken, maar we zijn geen bedenkers van ge neesmiddelen. Daar hebben we andere bedrijven voor no dig. Als die belangstelling heb ben voor een eiwit, kunnen wij dat voor hen maken en zij ma ken er dan op hun beurt pillen van". Ondernemer De Boer voelt zich vooral on dernemer. „Het gaat er na tuurlijk om dat je de stoffen die je nodig hebt in voldoende hoeveelheden economisch verantwoord kunt maken". De suggestie van zijn tegenstan ders dat lactoferine ook ver vaardigd kan worden uit gis ten en schimmels, veegt hij ruw van tafel. „Dat is naïef: in theorie kan het misschien wel, maar niet op een economisch verantwoorde manier. Wij zijn ook niet gek. In Amerika heb ben ze drie jaar discussie ge voerd over onderzoek naar produktiemethoden met schimmels en toen hebben ze ervan afgezien. Met ons zagen ze het wel zitten". Genetische verandering van koeien - 'modificatie' zegt De Boer, want hij houdt niet van 'manipulatie' - biedt ongeken de mogelijkheden. Een groep Amerikaanse onderzoekers probeert zo stoffen te maken om multiple sclerose-patiën- ten te helpen. „Die stof halen ze uit de hersenen van de koe. Per jaar zijn daar een miljoen hersenen voor nodig. Voor zo'n hoeveelheid heb je aan 250 ge modificeerde melkkoeien vol doende. Een keer stop je het gen erin en je bent voor altijd klaar. Het is een heel elegante methode". De Tweede Kamer wil niet dat de transgene runderen zich zo maar verspreiden. Daarom is afgesproken dat alleen de dochters van Herman in leven mogen blijven. Hun nage slacht - nodig om de melkpro- duktie op gang te brengen - moet eveneens worden ge dood en vernietigd. De kans dat het transgene sperma van 's werelds beroemdste stier zijn weg vindt en elders in de wereld opduikt, acht De Boer uiterst gering. „Onze boerderij wordt 24 uur per dag be waakt". Tijdens de laatste week van het jaar lees ik in Heren van de thee. de nieuwste roman van Hella Haasse. Af en toe dwalen mijn gedachten even af naar de invloed van landbouw technieken en mechanisatie op het landschap. Dat af dwalen heeft niets met He ren van de thee te maken, maar wel met een ander boek van Haasse, Ogenblik ken in Valois. Daar woonde de schrijfster tot voor kort. Valois, het prachtige gebied boven Parijs, ruwweg be grensd door Compiègne en Soissons. bestaat groten deels uit heuvels die deels bebost zijn en deels uit grootschalige landbouwge bieden bestaan. Het is ui terst rustig in Valois. Wat oude stadjes en zeer ver spreid liggende dorpen en kastelen. Het was het favo riete jachtgebied van de Franse koningen en graven. Dat heeft eeuwen garant ge staan voor een zeer afwisse lend landschap waar het goed toeven was voor het wild en de adel. Aan de zuidkant van Valois rukt de metropool Prijs met z'n industrie, zijn huizen, z'n wegen, vliegvelden en wat dies meer zij. op. Maar geluk kig is Valois erg groot, en al leen de uiterste zuidrand wordt bedreigd. De rest is een oase van rust, (bijna) alle vakantiegangers en andere toeristen jakkeren voorbij, op weg naar zuidelijker stre ken. Patronen Hella Haasse heeft haar woongenot, haar plezier in en zorg voor het landschap enkele jaren geleden neerge legd en vorm gegeven in het boek Ogenblikken in Valois. Scherp waarneemster als zij is, zijn de ontwikkelingen in de landbouw en het land schap haar bepaald niet ont gaan. Integedeel, haai' op merkingen hierover zijn mij steeds bijgeleven. Een paar citaten uit haar boek: 'Opeenvolgende machthebbers (in Valois) hebben voor kortere of lan gere tijd hun stempel op het land gedrukt, maai- konden in wezen weinig veranderen aan de door de grote massa van de bevolking binnen hun landelijke of kleinsteed se gemeenschappen al lang niet meer bewust beleefde, maar instinctief bewaarde oeroude patronen van be staan. Telkens opnieuw zou blijken dat de mensen zich essentiële, met dat gemee- schapsleven nauw verbon den, rechten en vrijheden nooit zomaar lieten ontne men, hoe passief en onbehol pen zij in andere opzichten vaak op de gebeurtenissen van hun tijd reageerden. Noch de uit het Oosten bin nendringende Germaanse stammen... noch de rooflus tige Noormannennoch dSSl hofgrandeur van de Boursrsl bons... noch de revolutie, heteh Napoleontische tijdvak emitj de Restauratie daarna, nochtie het kapitalisme of de tweane wereldoorlogen hebben eennk zo verregaande invloed uitatv; geoefend op leven en lot varjn de mensen in Valois als dee L ontwikkelingen en verandelldi ringen in landbouwtechnieis u ken'. >or Domme kracht r' Het is de mechanisatie en dee b daarmee gepaard gaandetel voortwoekerende schaalver- st groting en de arbeidsafstootjorl die volgens Hella Haasse dusmt een allesbeheersende inït vloed hebben op landbouw, op leven en wonen op hef platteland. Lang heb ik gemeend dat die}- uitspraak te kras is. Maar zo- zachtjesaan denk ik dat ze mr. Gerard W. Smallegange ijki gelijk heeft. Want wat is, als? je de veranderingen van de laatste jaren eens goed ®a een rijtje zet, uiteindelijk de s bepalende factor? De uitvoe rig geformuleerde beleids-,r voornemens van de minis-^ ters a la GATT of MacShar- ry, de verhullende passagesë u over de zorgzame samenle-im ving? Nee. de doorslagge-j oj vende factor is inderdaad del economie van de techniek] de domme kracht van de me-f chanisatie. ^0 Er is maar één schrale tróostEi voor de landbouw: zulkslü geldt niet alleen voor die sec-' tor, het is evenzeer van toe-Ps' passing op de industrie en de^le hele samenleving. De stede lijke patronen zijn de laatste 40 jaar even hard gewijzigd als die op het land. Allicht, want de hele maatschappij is met elkaar verwezen en vergroeid. Industriële, agra rische. wetenschappelijke en andere ontwikkelingen beïnvloeden elkaar weder kerig. Folklore Als onderdeel van de samen leving kun je je niet onttrek ken aan die veranderingen. Doe je dat als bijvoorbeeld de landbouw wel, dan ben je in no-time uitgerangeerd. Dan wordt je bijgezet, bij de afdeling folklore van eenf" openluchtmuseum. Ondertussen blijft de vraagh|7 zich wel opdringen of het een Ij juitste ontwikkeling is voor sectoren onderling en voor de samenleving als geheel,yJ dat de economie van de me-F chanisatie en de techniek de I grote en beheersende factor EN is en blijft. jent Wie zou nooit twijfelen? it g< eki Kdd door Matt Yancey De Verenigde Staten zijn de enige democratie ter we reld die de inwoners van zijn hoofdstad geen stemrecht geeft voor het nationale parlement. Om aan die misstand een einde te maken probeert een groep po litici en actievoerders al jaren druk op het Congres uitoefenen om van Washington, D.C. een staat te maken. De status van Washington is in de grondwet vastgelegd en in 1791 kreeg de stad echt gestalte toen de staat Maryland land af stond voor de oprichting van een federaal district, het District of Columbia (D.C.), waar de natio nale regering gevestigd zou wor den. Inwoners van Washington D.C. kiezen wel een afgevaardig de voor het Huis van Afgevaar digden, maar die heeft geen stemrecht. De uitslag van de presidentsver kiezingen heeft de ijveraars voor staatsrechten nieuwe moed ge geven. omdat aankomend presi dent Bill Clinton heeft gezegd het District of Columbia in zijn eerste termijn een staat te willen zien worden. Maar binnen het Congres, dat het- recht heeft om wetten voor de hoofdstad te ma ken, bestaat weinig animo voor zo'n stap. En het blijft de vraag hoe Clinton er straks over denkt. De belangrijkste reden waarom het district, dat in de volksmond D.C. wordt genoemd, nog niet veranderd is in een staat is de onenigheid over de mogelijke verplichting de grondwet te moeten veranderen voor die om vorming. Het recht van het Con gres om wetten voor D.C. te kun nen maken geeft de politici vol gens voorstanders het recht om van D.C. een staat te maken. Maar sinds de jaren '60 heeft elke federale minister van justitie ge zegd dat daarvoor de grondwet aangepast moet worden. Recente politieke ontwikkelin gen in de stad zijn ook geen aan beveling om de status van Was hington te veranderen. Er is een stijgend begrotingstekort: vol gens critici heeft burgemeester Sharon Pratt Kelley daaraan. Marion Barry ondanks een grotere federale I drage aan de stad. onvoldoei n aandacht geschonken. De ten "ia keer van de omstreden huid ,n' burgemeester Marion Barry, mF zijn ambt moest opgeven na e |r<n veroordeling wegens cocainel Ma zit, heeft zijn kansen vergfl ®'s om gouverneur te worden ind D.C. een staat zou worden. 1 n vendien trekt de middenkla langzaam maar zeker naar omliggende staten Maryland mi Virginia waardoor D.C. stee |m( minder belastinginkomst heeft. In de afgelopen 20 j! n° hebben 157.000 mensen. 20 p f cent van de inwoners, de st verlaten. Ook het feit dat de Democrat in de stad traditioneel gr< nu] overwinningen boeken is een 1 lemmering voor de verkrijg) van het staatsrecht, omdat Republikeinen hun tegensü ders in het Congres niet. graf sterker zien worden. Eleanor Holmes Norton, de gevaardigde van de stad in I Huis van Afgevaardigden, he aangekondigd in het nieuwe tingsjaar van het Congres, di januari begint, een-nieuw w voorstel te zullen indienen D.C. tot een staat te maken, zei geen illusies te hebben het huis voor 1994 aan het voi stel toe zal komen, vooral nu sinds de verkiezingen van fl vember tien Republikeinen zijn gekomen. (AP)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1992 | | pagina 4