Provincie in de rol van aanjager
PZC
Beschaving en mensenrechten, anno 1992
Senneh
De vleespotten t.
van Europa '92,
Fa. Senneh
opinie en achtergrond
Zeeland heeft een Gideonsbende nodig.
10 tot 30% KORTING
DONDERDAG 24 DECEMBER 1992
door drs. W. T. van Gelder
Vooral de provincie heeft
last van de kritiek op het
overheidshandelen. Dat komt
door de middenpositie van de
provincie. Het is net als met de
sergeant: als de manschappen
balen, heeft de sergeant het ge
daan en als de kapitein niet te
vreden is over de manschappen
dan stelt ook hij de sergeant
verantwoordelijk. De sergeant
doet het nooit goed.
Aan de vele rapporten die in de
afgelopen 25 jaar geschreven
zijn over de bestuurlijke organi
satie in Nederland, is een nota
toegevoegd van het Interprovin
ciaal Overleg (IPO). De titel
luidt: 'De provincie als bestuur
lijk middenveld'. Het is een op
merkelijk stuk. omdat deze IPO
-nota uitgaat van de wezenlijke
taken van de overheid, de kern
taken. Daar moet duidelijkheid
over zijn, voordat de vraag kan
worden beantwoord wie wat
moet doen.
Toewijzing van taken moet in
overeenstemming zijn met ons
democratisch bestel (daar waar
het gebeurt, dienen de gekoze
nen het laatste woord te heb
ben). Ook moet worden gekeken
naar de omvang van de taken en
de schaal waarop ze moeten owr-
den behandeld: nationaal, regio
naal. lokaal? Om dit te bepalen,
moet worden gelet op de samen
hang met maatschappelijke
vraagstukken en op de raak
vlakken met andere sectoren
van overheidsbeleid
Zo'n benadering leert ons met
een dat de maatschappelijke
problemen per gemeente, regio
of landsdeel sterk kunnen ver
schillen en dat ze bovendien
sterk kunnen wisselen in de tijd.
Zodoende kan een nieuwe be
stuurlijke indeling nooit stoelen
op knip- en plakwerk met de
kaart van Nederland.
Wie een visie wil ontwikkelen op
de indeling van bestuurlijk Ne
derland zal zich terdege moeten
verdiepen in de vraag: wat is
principieel de taak van de over
heid en hoe voer je die in de prak
tijk uit? Een belangrijke conclu
sie zal zijn dat één van de organi
satorische geledingen om dit
rijk geschakeerde, zeer com
plexe takenpakket tot uitvoe
ring te brengen het middenka
der dient te zijn of zoals de IPO-
nota het noemt: het bestuurlijk
middenveld.
Bepalend voor de rol van de
overheid is, dat eerst wordt vast
gesteld waar de maatschappelij
ke vraag ligt die om overheids
bemoeienis vraagt. De overheid
dient zich daarbij terughoudend
op te stellen uit respect voor het
maatschappelijk initiatief, dat
immers op eigen kracht vele ge
meenschapsproblemen kan op
lossen. Vervolgens wordt vast
gesteld welk overheidsniveau
doelgericht kan optreden. Ook
het beslag op onze gemeen
schappelijke portemonnee
speelt een rol: een lichte aanpak
is voordelig en leidt vaak tot
goed resultaat.
Aldus is niet bepalend of iets po
litiek interessant is, maar de ma
te waarin rijk, provincie of ge
meente iets kunnen oplossen.
Dat betekent tegelijkertijd dat
duidelijke keuzen nodig zijn om
overlappingen (verspilling van
geld en energie) te voorkomen.
Dit lijkt misschien het intrap
pen van een open deur. maar het
omgekeerde is maar al te vaak
bestuurlijke cultuur: wie iets
moet doen staat in de discussie
voorop, niet het rationeel toewij
zen. Ik denk aan paspoorten,
identiteitsbewijzen en politieta
ken...
'Dansende overheid'
In de loop van tijd veranderen
maatschappelijke problemen
van schaal. De overheid behoort
met die processen van schaal
vergroting of -verkleining reke
ning te houden en flexibel mee te
veraderen. Het IPO-rapport
geeft het voorbeeld van de afval
verwerking. In tien jaar tijd is
door wijziging van de vraagstuk
ken en de gekozen oplossingen
(ophalen, storten, verbranden
en voorkomen» het accent van
de overheidsbemoeienis van de
gemeentelijke schaal naar de ge
westelijke, provinciale en zelfs
Europese schaal verschoven.
Het gevolg van schaalverande-
ring zou moeten zijn dat over
heidstaken in een soepele bewe
ging naar hogere, hetzij naai' la
gere bestuurlijke niveaus 'dan
sen'.
Als het functioneren van de ser
geant 'provincie' in dit proces
het probleem is, dan moet er iets
aan het functioneren worden ge
daan. Het splitsen van 12 provin
cies in 25 regio's, met het verleg
gen van provinciegrenzen en het
veranderen van de namen, biedt
echter geen enkele garantie dat
het in de toekomst beter zal
gaan, zelfs al worden er (gemeen
telijke) taken aan toegevoegd
die nu via gemeenschappelijke
regelingen worden uitgevoerd.
Zo'n 'regio-strategie' zou ook
een miskenning zijn van de 'ma
kelaarsfunctie' van de provincie.
En dat is een wezenlijke andere
bied: de problemen van Amster
dam laten zich niet vergelijken
met die van Vlissingen en de
Zeeuwse kleine kernen-proble
matiek is geen Randstedelijk
functie dan die van de gemeente.
Het scheppen van 25 regio's zou
tot merkwaardige gevolgen kun
nen leiden. Het ligt voor de hand
dat deze regio's belast zouden
worden met taken die als 'bo-
vengemeentelijk' worden ge
zien. Op hun beurt zullen de re
gio's weer te klein zijn voor bij
voorbeeld het integraal water
beheer. Die taken zullen dus
doorschuiven naar het rijk... Het
resultaat is uitholling van ge-
meentetaken en extra centrali
satie bij de rijksoverheid. Dat is
dan precies wat we niet willen.
De maatschappelijke situatie
verschilt in Nederland per ge
verschijnsel. De oplossing van
de problemen kan niet worden
verkregen met sjablonen en
blauwdrukken die voor het hele
land gelden.
Bedacht moet ook worden dat
de discussie die nu over de be
stuursorganisatie wordt ge
voerd, vooral is aangezwengeld
door de gemeenten in de groot
stedelijke gebieden. Daar liggen
kennelijk grote problemen bij de
uitvoering van gemeentetaken.
Maar hoe groot die problemen
ook zijn, dit wil nog niet zeggen
dat daardoor de gemeentetaak
identiek wordt aan die van het
provinciale middenbestuur.
Het IPO-rapport bepleit een be
stuurlijke organisatie waarbij el
ke bestuurslaag een geëigende
bijdrage levert die leidt tot ver
betering in het functioneren van
de overheid. Voor het Zeeuwse
provinciebestuur zou dat wei
eens kunnen betekenen: minder
toezicht en meer stimulering,
minder zelf doen en meer coördi
natie en advisering, meer dienst
verlening aan andere overheden
en aan maatschappelijke ver
banden. Het samenwerken met
andere overheden en maat
schappelijke organisaties zal ho
ger op de agenda komen.
De provincie zou minder vaak
'nee' moeten schudden en een
gezamelijk 'ja' moeten bevorde
ren, als resultaat van verken
nende en beïnvloedende arbeid.
Dat betekent dat de provincie
moet weten te overtuigen op ba
sis van goede argumenten. De
provincie moet stimuleren en
aanjagen.
Proefmodel
Kortgeleden deed de PZC in het
redactioneel commentaar de
suggestie om Zeeland tot een
soort nationaal proefmodel voor
het middenbestuur te maken.
Zetel van de Zeeuwse Gideonsbende...
Onweerlegbaar is echter dat de
Zeeuwse problemen van geheel
andere aard zijn dan die van de
grootstedelijke gebieden. Met
aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid zal zo'n Zeeuwse
proeftuin dus geen resultaten
opleveren waaruit men in de
Randstad veel lering kan trek
ken.
Misschien zou wél worden ge
constateerd dat een middenbe
stuur-nieuwe stijl in Zeeland
veel te dicht op de gemeenten
zou zitten. De eerlijkheid ge
biedt overigens te zeggen dat de
bestuurlijke organisatie op ge
meentelijk niveau daar mede
aanleiding toe geeft.
Gideonsbende
In de korte tijd dat ik in Zeeland
mag werken, is mij van veel zij
den verteld dat Zeeuwen wars
zijn van veranderingen. Dat lijkt
een vlotte start van een proef
model mede in de weg te staan.
Maar een 'aangepaste Zeeuws
proefmodel', lijkt mij een uitda
ging voor de toekomst.
De huidige provinciale kemta-
kendiscussie zal dan meer moe
ten opleveren dan een gewone
bezuinigingsoperatie. Aangeven
welke taken de provincie niet
meer wil uitvoeren, prima. Maar
vooral aangeven waar de provin
cie sterk(er) naai' voren kan ko
men.
Provinciale staten van Zeeland
hebben de wens uitgesproken te
komen tot een betere werkwijze:
een commissie gaat aan de slag.
Ook worden resultaten van de
reorganisatie van het ambtelijk
apparaat getoetst. Er wordt niet
alleen gekeken of de zaak tech
nisch allemaal klopt, maar ook
of er sprake is van cultuur-, zeg
maar mentaliteitsverandering.
Bij elkaar levert dit. bouwstenen
op te gebruiken voor een provin
cie-nieuwe stijl. Dat zou een pro
vincie moeten zijn, opererend
als een Gideonsbende: klein,
maar wel van kwaliteit, op het
juiste moment, op de juiste
plaats, met bescheiden midde
len handelend, gericht op een
weloverwogen doel.
Als een Zeeuwse proef dergelijke
resutaten oplevert, zou men er
wellicht ook elders mee aan de
slag kunnen. Dat is een conclu
sie - zo realiseer ik me - die voor
discussie vatbaar is. Maar zo ge
dijt de democratie.
foto Ruben Oreel der koningin in Zeeland).
door Jessica Prager
Je werden elke nacht
verkracht. Er waren
nachten die sommigen van ons
met meer dan twintig mannen
doorbrachten. Dat was een
soort eer. Ze hebben van alles
met ons uitgehaald. Ik kan het
niet beschrijven, ik wil er niet
aan denken. We kookten voor
hen en moesten ze dan naakt
bedienen. Sommige meisjes
werden voor onze ogen ver
kracht en afgeslacht. Als ze
probeerden zich te verzetten,
werden hun borsten afgesne
den. De kampbewaarder Sto-
jan was de ergste; hij ver
krachtte tienjarige meisjes,
dat was een specialiteit van
hem. De meesten hebben het
niet overleefd...Veel meisjes
zijn gedood, geslacht als lam
metjes. Ik zou alles willen ver
geten. Ik kan niet leven met
deze herinneringen. Ik word
gek".
Dit gruwelijke verhaal vertelt
de zeventienjarige vluchtelin
ge Miranda C. uit het voorma
lige Joegoslavië in een inter
view in de Volkskrant. Haar
verhaal is exemplarisch voor
de vele getuigenverklaringen
die de laatste weken door jour
nalisten, door waarnemers van
Amnesty International en door
anderen zijn opgetekend.
Dagelijks zien we de meest ver
schrikkelijke beelden op het te
levisiescherm voorbij trekken:
concentratiekampen, vluch
tende, wanhopige mensen, kin
deren met grote angstogen,
van honger uitgemergelde
mensen. Baby's die sterven in
de armen van hun moeders.
Kinderen die alleen maar zijn
geboren om dood te gaan. Beel
den van oorlog, geweld en
machtsvertoon.
„Hou maar op. hou maar op",
hoor ik u zeggen, „ik word gek".
„Ik kan het niet meer zien of
horen, wat moet je er mee? Ik
begrijp er niets meer van, ik
voel me zo ontzettend machte
loos, ik word er letterlijk ziek
van". Dit zijn reacties die ik om
mij heen veelvuldig hoor en
ook mijn eigen gevoelens ver
tolken. Gevoelens van onge
loof. onmacht, frustratie,
schuld en schaamte lopen door
elkaar heen.
Eigen beleving
Ik kan niet anders over dit alles
schrijven dan hoe ik het zelf be
leef. Ik lees dagelijks twee
kranten en daarin volg ik de
ontwikkelingen nauwgezet; ik
kijk naar alle beelden op t.v.
Hoe verleidelijk is het om snel
over te schakelen naar een an
der net: maar ik moet van me
zelf kijken, naar alle beelden.
i#Br
Kinderen die alleen maar zijn geboren om dood te gaan.
de rauwe werkelijkheid wil en
mag ik niet ontvluchten
En net zoals ik het verhaal van
het meisje Miranda in mij mee
draag, zo staat het beeld van de
slachtoffer en de daders zijn
mensen net als ik.
Bij mij ontstaat de neiging om
in 'zij' en 'wij' te gaan denken.
Een poging om het van me af te
Somalische vrouw op mijn net
vlies gebrand: de vrouw wordt
belaagd door honderden man
nen, zij rukken haar de kleren
van het lijf, stompen, slaan en
sleuren haar over de grond.
Franse VN-militairen staan toe
te kijken zonder een poot uit te
steken. Mijn reactie is m'n han
den voor de ogen te doen; dit
kan ik niet aanzien. Maar ik
moet, want het gebeurt in mijn
wereld, waar ik in leef. anno
1992. Het zijn mensen; het
houden? 'Zij' zijn ongeschaafd.
die Somaliers leven nog in
clans, die mensen in voormalig
Joegoslavië lopen achter, zijn
primitief bezig. 'Wij' zijn veel
beschaafder'wij' hebben be
paalde morele waarden. Maar
dan moet ik terugdenken aan
de 'schone' Golfoorlog (ge
steund door Nederlandhoe die
in de media werd opgevoerd,
waarin wij alleen bommenwer
pers en geen lijken te zien kre
gen. Was dat beschaafd?
De manier waarop Europese
politici de andere kant op kij
ken, het verschrikkelijke ge
brek aan politieke moed, druk
bezig zijn met economische be
langen in plaats van met men
senrechten. is dat beschaafd?
Het kolonialistische machts
vertoon van de VN-militairen
in Somalië, is dat beschaafd?
Het media-spektakel dat door
cameraploegen uit vijf conti
nenten dagelijks als live
shows, wereldwijd wordt uitge
zonden: de concurrentie om
het. mooiste verhaal en de
meest indrukwekkende beel
den. is dat beschaafd? De feno
menale bedragen die er bij ge
moeid zijn, is dat beschaafd?
Onze westerse beschaving
heeft democratische verwor
venheden. gelukkig wel. Maar
ik vind dat er vaak sprake is
van schijn-beschaving. die be
staat uit een oppervlakkige
welgemanierdheid, terwijl het
met bepaalde morele waarden
niet zo nauw wordt genomen.
Echte beschaving is de innerlij-
fotoAFP
ke beschaving waaruit een be
paalde geestelijke ontwikke
ling spreekt. Dat hoeft niets te
maken te hebben met oplei
ding. afkomst, religie of in welk
werelddeel je leeft. Ik denk dan
bijvoorbeeld aan Rigoberta
Menchu. de 33-jarige vrouw die
op 23 november de Nobelprijs
voor de vrede ontving. Zij heeft
haar hele leven gevochten,
eerst voor haar familie (beide
ouders zijn op gruwelijke wijze
vermoord) daarna voor de
rechten van de Indiaanse be
volking en de schendingen van
de mensenrechten in haar
land.
In haar dankwoord wond zij
geen doekjes om het feit, dat de
zogenaamde ontdekking van
Amerika door Christoffel Co
lumbus een volkerenmoord
hadden ingeluid op 50 miljoen
Indianen. De toenmalige in
'natuurstaat levende' inheem
se volken werden bestempeld
tot barbaren, terwijl we nu
moeten vaststellen dat zij in
veel opzichten hogere morele
waarden bezaten, dan de zoge
heten beschaafde en rationele
Europeanen.
Echte beschaving vind ik bij de
dertienjarige Columbiaanse
jongen (de engel van Colombia)
die samen met een groepje kin
deren oude, hulpbehoevende,
soms volkomen aan hun lot
overgelaten mensen opzoekt,
wast en te eten geeft. De van
zelfsprekende liefde waarmee
dit wordt gedaan, dat is pas be
schaving. In de diepste ellende
zie je bij sommige mensen vor
men van beschaving, echt
Mens-zijn, waar ik alleen maar
heel stil van word.
Ik denk ook aan de grote moed
van de vele hulpverleners, art
sen zonder grenzen en anderen.
Het leert mij dat creatief, au
thentiek, moedig en solidair
bezig zijn de enige manier is om
aan een gezondere toekomst te
bouwen.
Acties
Zo zijn volgens mij ook de tien
tallen acties die op touw zijn
gezet voor de slachtoffers in het
voormalige Joegoslavië en So
malia, de grote demonstraties
tegen racisme en facisme over
al in Europa, hoopgevende te
kenen, want het zijn vormen
van beschaving, pogingen om
vast te houden aan bepaalde
morele waarden, van respect
en medemenselijkheid.
Vandaag verschijnen op initia
tief van het Vrouwenadviesbu
reau Overheidsbeleid Arachne
in drie landelijke dagbladen
paginagrote advertenties met
de oproep aan de Nederlandse
regering: 'Stop seksueel ge
weld in ex-Joegoslavië'. De op
roep is bedoeld om de Neder
landse regering ertoe aan te
zetten dat zij zowel in Europees
verband als bij de Verenigde
Naties een pleidooi moet hou
den voor het opsporen en slui
ten van de concentratiekam
pen in het voormalige Joego
slavië. Vrouwen die naar Ne
derland komen om het (sek
suele) geweld in hun land te
ontvluchten moeten een vluch
telingenstatus krijgen en er
moet voldoende hulp ingescha
keld worden voor de opvang
van deze vrouwen en meisjes.
Deze advertenties worden
meebetaald door honderden
vrouwenorganisaties in heel
Nederland.
Terwijl ik dit schrijf schalt de
stem van Mahalia Jackson, de
zangeres van onder meer vele
negro-spirituals door mijn
huis. Zij zingt met haar krach
tige stem: 'Keep your hand on
the plow" (houd je hand aan de
ploeg). Dat we er hard aan moe
ten werken lijkt me ook in 1993
geboden. Vrede en alle goeds!
Interne markt nog niet af (4) r
van onze EG-correspondent
Peter de Vries
Jim Murray, de Brusselse
lobbyist van de Europese
consumentenbond BEUC,
haalt z'n creditcard tevoor
schijn. „Het kost American
Express niets extra's, maar
toch betaal ik twee keer zo
veel lidmaatschapsgeld
voor mijn Ierse kaart sinds
ik in België woon. Dat is
maar een heel klein voor
beeld van een bedrijf dat
profiteert van de grenzen".
Creditcards en eurocheques
zijn de afgelopen jaren hét
symbool bij uitstek gewor
den van hoe zelfs de gewone
burger kon deelnemen aan
de wereld van het grote geld.
Achter de schermen heeft
een financiële revolutie
plaats gehad: Nederlandse
banken zoeken fusiepart
ners in buurlanden. Franse
verzekeringsmaatschappij
en hebben bijkantoren opge
richt in Londen, het interna
tionaal beleggen neemt een
grote vlucht. De vrije circu
latie van kapitaal, één van
de vier hoofddoelstellingen
van het '1992'-avontuur, is,
zegt een hoge EG-ambte-
naar, „het verst gevorderd:
de resultaten zijn duidelijk
beter dan de pogingen de pa-
soortcontroles af te schaf
fen".
Maar dat betekent niet dat
de consument in het nieuwe
jaar volop de vruchten zal
plukken, of dat de financiële
afrekening van internatio
nale transacties simpel ver
loopt, Vreemde valuta wisse
len blijft handenvol geld kos
ten. Internationaal betalen
geldt als een kostbare en ris
kante aangelegenheid.
Jaarlijks worden er binnen
de EG 200 miljoen interna
tionale geldtransfers ver
richt. BEUC bestudeerde
eerder dit jaar 160 bank-
transacties van telkens on
geveer 300 gulden. Het droe
vig resultaat: na vier maan
den waren drie overschrij
vingen nog steeds niet aan
gekomen; de kosten bedroe
gen gemiddeld 41 gulden. De
opdracht om de kosten in re
kening te brengen bij degene
die het geld overmaakt,
wordt regelmatig genegeerd.
Er is enig licht aan het eind
van die tunnel. Dat is niet te
danken aan de Europese
Commissie, die de banken
royaal vijf jaar de tijd gaf
hun internationale service te
verbeteren, maar aan veer
tien Europese girobanken.
Net voor de jaarwisseling
kondigden zij de oprichting
aan van Eurogiro Netwerk,
een snel en betrouwbaar sys
teem om geld over te maken.
Btw
Het echte grote computer
netwerk dat '1992' gaat bege
leiden, is een ander: de BTW
-afrekening. De invoering
van dat systeem heeft de af
gelopen maanden admini
strateurs, die opeens van al
hun klanten de BTW-num-
mers moesten weten, tot
wanhoop gedreven.
De oude situatie is dat een
bedrijf dat goederen ver
koopt aan een klant in het
buitenland, daar geen BTW
over betaalt in eigen land.
Aangekomen bij de grens,
wordt de BTW van het land
van bestemming afgere
kend. Dat leverde een pa
pierwinkel op van 60 miljoen
documenten per jaar, en ge
middeld 154 gulden admini
stratiekosten per zending.
Daaraan komt een einde.
„Eén BTW-tarief in alle 12
landen, lange tijd de wens
droom van de Europese
Commissie, was zeker de
beste oplossing geweest.
Maar het bleek volstrekt on
haalbaar", vertelt een diplo
maat die de onderhandelinP
gen meemaakte. Ook hefaI
simpele idee de BTW te lateif»1
betalen door de verzender"1
van de goederen, bleek in dtPz<;
praktijk te moeilijk.
Het resultaat is dat de BTV4
nu afgedragen moet wordeiin*
door de ontvanger. Dat i»e]
veel moeilijker te controle V1
ren. Een uitgebreid compu
ter-netwerk moet uitkomsi""
bieden. Elke verkoper moei
voor een international df
transactie het BTW-num
mer van z'n verre afhemei"!
controleren. Het klinkt sluï I
tend, maar niemand weef^
hoe het zal gaan. Twee -7
maanden voor de inwerking-
treding van het systeem was
de Europese Commissie nog
niet bij machte een demon
stratie van het computernet 1
werk te geven. „Er zijn grote
onzekerheden. De Neder- yj
landse belastingdienst heeft rd
aangekondigd het eerste m
jaar met enige coulantie op .j,
te treden", meldde VNO-jr€
voorzitter Rinnooy Kafyj,
laatst tijdens een bezoek aai
Brussel.
Vooral de fraudegevoelig
heid van het computernet
ng
werk baart deskundiger J61
enige zorgen. Een hoge amb le
tenaar van de EG: „Het Sl
moeilijkst te traceren zijn
fraudegevallen die een keten
vormen van bedrijven in drie
of vier verschillende landen 1
We moeten hopen dat de na
tionale belastingdiensten
daar eendrachtig tegen gaan
optreden". Een laconieke
topambtenaar van het mij!'
nisterie van Financiën: „Als111
je in het groot fraudeert, valt'a
het na verloop van tijd we]
op. En als je het in het klein
doet, ben je een kwartjesvin-
der".
„Niet iedereen heeft belangd
bij die grote internationale
markt", merkt consumen-
tenlobbyïst Murray enigs
zins ironisch op. De grootste
deceptie van '1992' is de auto
geworden. De Heilige Koe
bleek zelfs voor Europa on
aantastbaar. Twaalf BTW-
regimes langzaam naar el
kaar toe laten, groeien, verg-
de al een uiterste politieke
krachtsinspanning. Het ge
lijktrekken van diesel- ei
benzine-accijnzen bleek 01
mogelijk. Om maar te zwij]
gen van de Bijzondere Verj
bruiksbelasting BVB die ii
het éne land wel, en het an
dere niet wordt geheven. De
enige aspecten van de autof-
waai' de EG succes boekte,
zijn de harmonisatie van
technische criteria en van
milieueisen.
Het resultaat: de consument
kan tot 1995 nauwelijks pro
fiteren van de prijsverschil
len. Die kunnen oplopen tot
40 procent van de aanschaf
prijs. Nederland behoort tot
de duurdere landen, en de
enige manier een goedkope J
(Deense of Belgische) auto
op de kop te tikken, is een ui
terst omslachtige invoerpro-
cedure te doorlopen. En wie rri
dacht te kunnen profiteren
van goedkope buitenlandse
verzekeringen komt even
eens bedrogen uit. Ook in die
branche staat de internatio
nale concurrentie nog in de
kinderschoenen.
ge-
ol
wij#
/er*
-
OOSTERSE
TAPIJTEN
Langeviele 81 Middelburg
Wij beginnen met onze
jaarlijkse opruiming
TOT EIND JANUARI
op onze gehele collectie
PERZEN, BERBERS
TIBETAANSE TAPIJTEN,
DHURRIES, KELIMS
Langeviele 81 (hoek Beenhouwersingel)
Middelburg Tel 01180-34614.
